Journal №5 (33) vol. 3 / 2020|KELM

PROJEKTOWANIE PEDAGOGICZNE TREŚCI EDUKACYJNEGO MARATONU–WARSZTATU KSZTAŁTOWANIA KOMPETENCJI ARTYSTYCZNO-PRAKTYCZNYCH UCZNIÓW

Olha Maievska

aspirantka Katedry Teorii i Metodyki Edukacji Technologicznej Wydziału Technologii i Projektowania
Połtawskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. V.G. Korolenki (Połtawa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7444-2923

Anotation. Artykuł poświęcony jest uporządkowaniu treści edukacyjnego maratonu-warsztatu kształtowania kompetencji artystyczno-praktycznych uczniów. Formą imprezy szkolnej jest wybrany maraton, ponieważ jest to krótkoterminowy multidyscyplinarny intensyw, w którym dzieci są maksymalnie zanurzone w nauczaniu materiału. Wybrane tematy z dziedziny edukacji, sztuki, designu, ekonomii, zarządzania, coachingu są podzielone na bloki według czterech głównych modułów i są połóczone do schematu struktury maratonu-warsztatu. Przedstawiony w publikacji elastyczny model procesu edukacyjnego przedstawia zależność uzyskanych wyników od formy realizacji zadań w celu osiągnięcia wyznaczonego celu. Etapy programu są zawarte w przykładach obiektów projektowych i technik, które można zastąpić zrównoważonymi według złożoności, ale jednocześnie ukierunkowanymi na zainteresowanie młodszych nastolatków aktywnością merytoryczną, pogłębianiem wiedzy, treningiem umiejętności, kształtowaniem trwałego nawyku regularnej aktywności twórczej. Dzięki systematycznemu wykonywaniu zadań, przewidywalne jest przejście twórczego myślenia w stan przepływu, zwiększenie motywacji do nauki, poziomu zaufania do swoich umiejętności i wartości uzyskanych wyników.
Keywords: Artykuł poświęcony jest uporządkowaniu treści edukacyjnego maratonu-warsztatu kształtowania kompetencji artystyczno-praktycznych uczniów. Formą imprezy szkolnej jest wybrany maraton, ponieważ jest to krótkoterminowy multidyscyplinarny intensyw, w którym dzieci są maksymalnie zanurzone w nauczaniu materiału. Wybrane tematy z dziedziny edukacji, sztuki, designu, ekonomii, zarządzania, coachingu są podzielone na bloki według czterech głównych modułów i są połóczone do schematu struktury maratonu-warsztatu. Przedstawiony w publikacji elastyczny model procesu edukacyjnego przedstawia zależność uzyskanych wyników od formy realizacji zadań w celu osiągnięcia wyznaczonego celu. Etapy programu są zawarte w przykładach obiektów projektowych i technik, które można zastąpić zrównoważonymi według złożoności, ale jednocześnie ukierunkowanymi na zainteresowanie młodszych nastolatków aktywnością merytoryczną, pogłębianiem wiedzy, treningiem umiejętności, kształtowaniem trwałego nawyku regularnej aktywności twórczej. Dzięki systematycznemu wykonywaniu zadań, przewidywalne jest przejście twórczego myślenia w stan przepływu, zwiększenie motywacji do nauki, poziomu zaufania do swoich umiejętności i wartości uzyskanych wyników.

ZMIANA POZIOMU ZDROWIA FIZYCZNEGO UCZNIÓW W WIEKU 16-17 LAT POD WPŁYWEM ĆWICZEŃ CROSSFIT

Anhelina Petrova, Tetiana Bala

Anhelina Petrova, wykładowca Katedry Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego Charkowskiej Państwowej Akademii Kultury Fizycznej (Charków, Ukraina)
Tetiana Bala, kandydat nauk z wychowania fizycznego i sportu, docent, docent Katedry Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego Charkowskiej Państwowej Akademii Kultury Fizycznej (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6400-8624, ORCID ID: 0000-0002-5427-6796

Anotation. W artykule przedstawiono wyniki badań podstawowych odzwierciedlających poziom zdrowia fizycznego uczniów szkół średnich w grupach podstawowych i kontrolnych. Stwierdzono, że u dzieci w wieku 16 lat, obu badanych grup i dziewcząt w wieku 17 lat, w grupie kontrolnej, dane odpowiadają poziomowi „poniżej średniego”, a wyniki chłopców w wieku 17 lat, obu grup i dziewcząt w wieku 17 lat w grupie podstawowej wskazują poziom „średni”. Dokonano analizy porównawczej uzyskanych danych w aspekcie wieku i płci przed i po eksperymencie. Ustalono, że w aspekcie wieku obserwuje się głównie poprawę wyników z wiekiem, równo u dzieci w wieku szkolnym w grupie podstawowej, jak i kontrolnej. Ze względu na płeć, ogólnie rzecz biorąc, wyniki chłopców dominują nad wynikami dziewcząt w obu badanych grupach. Biorąc pod uwagę wskaźniki po wdrożeniu modułu zmiennego „Crossfit”, uczniowie szkół średnich stwierdzili, że poziom zdrowia fizycznego poprawił się u chłopców w wieku 16 lat do poziomu „średniego”, u dziewcząt w wieku 16 lat i chłopców w wieku 17 lat do poziomu „powyżej średniego”. U dzieci w wieku szkolnym w grupach kontrolnych wyniki pozostały niezmienione w porównaniu z danymi początkowymi.
Keywords: W artykule przedstawiono wyniki badań podstawowych odzwierciedlających poziom zdrowia fizycznego uczniów szkół średnich w grupach podstawowych i kontrolnych. Stwierdzono, że u dzieci w wieku 16 lat, obu badanych grup i dziewcząt w wieku 17 lat, w grupie kontrolnej, dane odpowiadają poziomowi „poniżej średniego”, a wyniki chłopców w wieku 17 lat, obu grup i dziewcząt w wieku 17 lat w grupie podstawowej wskazują poziom „średni”. Dokonano analizy porównawczej uzyskanych danych w aspekcie wieku i płci przed i po eksperymencie. Ustalono, że w aspekcie wieku obserwuje się głównie poprawę wyników z wiekiem, równo u dzieci w wieku szkolnym w grupie podstawowej, jak i kontrolnej. Ze względu na płeć, ogólnie rzecz biorąc, wyniki chłopców dominują nad wynikami dziewcząt w obu badanych grupach. Biorąc pod uwagę wskaźniki po wdrożeniu modułu zmiennego „Crossfit”, uczniowie szkół średnich stwierdzili, że poziom zdrowia fizycznego poprawił się u chłopców w wieku 16 lat do poziomu „średniego”, u dziewcząt w wieku 16 lat i chłopców w wieku 17 lat do poziomu „powyżej średniego”. U dzieci w wieku szkolnym w grupach kontrolnych wyniki pozostały niezmienione w porównaniu z danymi początkowymi.

TRANSFORMACJA WYMAGAŃ ZAWODOWYCH DO NAUCZYCIELI PRYWATNYCH SZKÓŁ PODSTAWOWYCH W UKRAINIE (LATA 1990 – 2010)

Olha Pylypiv

nauczyciel szkoły podstawowej
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „Szkoła Wolnych i Nieobojętnych” (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8424-2255

Anotation. Procesy demokratyczne na Ukrainie (lata 1990-2010), zmiany gospodarcze i społeczne, zatwierdzenia nowych przepisów dotyczących edukacji spowodowały rozwój szkół ogólnokształcących o różnych formach własności, co doprowadziło do transformacji wymagań zawodowych dla nauczyciela. Analiza teoretyczna i uogólnienie źródeł wskazują na zainteresowanie współczesnych ukraińskich naukowców wspomnianym problemem naukowym. Artykuł podkreśla genezę powstawania i rozwoju inicjatyw ustawodawczych państwa w kontekście rozwoju systemu edukacji szkolnej opartego na paradygmacie zorientowanym osobowo, w przeciwieństwie do wiedzy normatywnej (która istniała w czasach sowieckich). W nurcie tych zmian ujawniono cechy transformacji w odniesieniu do wymagań zawodowych wobec nauczyciela szkoły podstawowej (klas podstawowych) prywatnej formy własności. Wyjaśniono różnice charakteryzujące działalność nauczycieli szkół podstawowych prywatnej formy własności, a mianowicie: bliskie związki z rodzicami uczniów, indywidualizacja procesu uczenia się, poleganie na indywidualnym rozwoju osobistym dziecka. Przedstawiono doświadczenia nauczycieli szkół podstawowych prywatnej szkoły ogólnokształcącej „Katolicka Szkoła św. Bazylego Wielkiego”. W tej szkole innowacje pedagogiczne w pracy nauczycieli są ściśle powiązane z tradycyjnym rozwojem moralnym i duchowym dzieci.
Keywords: Procesy demokratyczne na Ukrainie (lata 1990-2010), zmiany gospodarcze i społeczne, zatwierdzenia nowych przepisów dotyczących edukacji spowodowały rozwój szkół ogólnokształcących o różnych formach własności, co doprowadziło do transformacji wymagań zawodowych dla nauczyciela. Analiza teoretyczna i uogólnienie źródeł wskazują na zainteresowanie współczesnych ukraińskich naukowców wspomnianym problemem naukowym. Artykuł podkreśla genezę powstawania i rozwoju inicjatyw ustawodawczych państwa w kontekście rozwoju systemu edukacji szkolnej opartego na paradygmacie zorientowanym osobowo, w przeciwieństwie do wiedzy normatywnej (która istniała w czasach sowieckich). W nurcie tych zmian ujawniono cechy transformacji w odniesieniu do wymagań zawodowych wobec nauczyciela szkoły podstawowej (klas podstawowych) prywatnej formy własności. Wyjaśniono różnice charakteryzujące działalność nauczycieli szkół podstawowych prywatnej formy własności, a mianowicie: bliskie związki z rodzicami uczniów, indywidualizacja procesu uczenia się, poleganie na indywidualnym rozwoju osobistym dziecka. Przedstawiono doświadczenia nauczycieli szkół podstawowych prywatnej szkoły ogólnokształcącej „Katolicka Szkoła św. Bazylego Wielkiego”. W tej szkole innowacje pedagogiczne w pracy nauczycieli są ściśle powiązane z tradycyjnym rozwojem moralnym i duchowym dzieci.

OBRAZY NATURY W JAPOŃSKIEJ GRAFICE: GŁÓWNE TRENDY I ETAPY ROZWOJU PRZEŁOMU XVIII I XX WIEKU

Liudmyla Lytvyniuk, Kateryna Shaulis

Liudmyla Lytvyniuk, kandydat historii sztuki, docent Katedry Projektowania Graficznego Charkowskiej Państwowej Akademii Projektowania i Sztuki (Charków, Ukraina)
Kateryna Shaulis, starszy wykładowca Katedry Sztuki Audiowizualnej Charkowskiej Państwowej Akademii Projektowania i Sztuki (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3412-463X, ORCID ID: 0000-0003-4029-5790

Anotation. Celem pracy jest badanie motywów środowiskowych w grafice japońskiej XVIII-początku XX w. oraz określenie języka artystycznego, technik i środków ekspresji artystycznej. W pracy wykorzystano zarówno ogólne naukowe, jak i artystyczne metody analizy naukowej. W badaniu literatury fachowej stosowano metody systematyzacji i analizy krytycznej. W zrozumieniu cech artystycznych wzorów plakatu japońskiego zastosowano metody analizy formalnej, przenośnej stylistycznej i porównawczej. Zbadano motywy ekologiczne w grafice japońskiej XVIII-XIX w. Ustalono znaczący wpływ dogmatów religijnych i filozoficznych na kształtowanie kierunku ekologicznego. Ustalono, że pojawienie się motywów ekologicznych w krajobrazowym gatunku japońskiej grafiki pojawia się już w XVIII wieku, było to związane przede wszystkim z niestabilnością sejsmiczną regionu, przez co Japonia stale cierpi z powodu naturalnych kataklizmów. Główny masyw rycin z tego okresu został podzielony na dwa bloki: pierwszy (rozwój „nowej grafiki”), w którym japońscy mistrzowie rezygnują z tradycyjnego języka artystycznego i przechodzą na europejskie wzory grafiki. Zastosowanie jasnych lokalnych kolorów pozostaje niezmienne; i drugi (tworzenie grafiki Shin-Hanga), w którym mistrzowie z powodzeniem połączyli tradycyjny język artystyczny ryciny Ukiyo-e, wraz z trendami obrazowymi Europy. Nowością naukową jest to, że praca po raz pierwszy podkreśla cechy ewolucji obrazów natury w japońskiej grafice w ciągu dwóch stuleci; zidentyfikowano jej głównych przedstawicieli, zidentyfikowano najczęstsze podejścia artystyczne i techniki. Materiały z artykułu mogą być wykorzystane przy opracowywaniu kursów wykładowych, takich jak „Historia Grafiki”, „Sztuka Dalekiego Wschodu”, „Historia Sztuk Wizualnych” oraz projektowanie w specjalnościach „Projektowanie Graficzne”, „Sztuka Audiowizualna” i tym podobne.
Keywords: Celem pracy jest badanie motywów środowiskowych w grafice japońskiej XVIII-początku XX w. oraz określenie języka artystycznego, technik i środków ekspresji artystycznej. W pracy wykorzystano zarówno ogólne naukowe, jak i artystyczne metody analizy naukowej. W badaniu literatury fachowej stosowano metody systematyzacji i analizy krytycznej. W zrozumieniu cech artystycznych wzorów plakatu japońskiego zastosowano metody analizy formalnej, przenośnej stylistycznej i porównawczej. Zbadano motywy ekologiczne w grafice japońskiej XVIII-XIX w. Ustalono znaczący wpływ dogmatów religijnych i filozoficznych na kształtowanie kierunku ekologicznego. Ustalono, że pojawienie się motywów ekologicznych w krajobrazowym gatunku japońskiej grafiki pojawia się już w XVIII wieku, było to związane przede wszystkim z niestabilnością sejsmiczną regionu, przez co Japonia stale cierpi z powodu naturalnych kataklizmów. Główny masyw rycin z tego okresu został podzielony na dwa bloki: pierwszy (rozwój „nowej grafiki”), w którym japońscy mistrzowie rezygnują z tradycyjnego języka artystycznego i przechodzą na europejskie wzory grafiki. Zastosowanie jasnych lokalnych kolorów pozostaje niezmienne; i drugi (tworzenie grafiki Shin-Hanga), w którym mistrzowie z powodzeniem połączyli tradycyjny język artystyczny ryciny Ukiyo-e, wraz z trendami obrazowymi Europy. Nowością naukową jest to, że praca po raz pierwszy podkreśla cechy ewolucji obrazów natury w japońskiej grafice w ciągu dwóch stuleci; zidentyfikowano jej głównych przedstawicieli, zidentyfikowano najczęstsze podejścia artystyczne i techniki. Materiały z artykułu mogą być wykorzystane przy opracowywaniu kursów wykładowych, takich jak „Historia Grafiki”, „Sztuka Dalekiego Wschodu”, „Historia Sztuk Wizualnych” oraz projektowanie w specjalnościach „Projektowanie Graficzne”, „Sztuka Audiowizualna” i tym podobne.

RYSUNKI FRONTOWE ANTONA KOMASHKI

Yuliia Maistrenko-Vakulenko

kandydat historii sztuki, docent, kierownik Katedry Scenografii i Sztuki Ekranowej
Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9796-7781

Anotation. Celem pracy jest analiza symbolicznej i stylowej struktury i techniki wykonywania naturalnych rysunków Antona Komashki z okresu wielkiej wojny ojczyźnianej, które zachowały się w fundacjach Centralnego Państwowego Archiwum-Muzeum Literatury i Sztuki Ukrainy (CPAMLS Ukrainy). Nowością naukową pracy jest wprowadzenie do obiegu naukowego mało znanych rysunków frontowych A. Komashki, w przywróceniu jego imienia w historii sztuki ukraińskiej. Analizując źródła archiwalne, zrekonstruowano ścieżkę życia artysty z lat 1941-1945; udowodniono, że sam A. Komashka uważał się za ukraińskiego artystę. Na podstawie badania cech autorskiej techniki i gatunku zakresu dziedzictwa frontowego Komashki określono przynależność naturalnych frontowych dzieł artysty w obszarze rysunku; zidentyfikowano niezgodności w charakterze obrazowo-stylistycznym twórczego dziedzictwa A. Komashki okresu wielkiej wojny ojczyźnianej i jego politycznej pozycji nieprzejednanego zwolennika stalinizmu. Paradoksalność całości twórczego dziedzictwa A. Komashki z okresu 1942-1945 polega przede wszystkim na odmiennym formalno-stylowym podejściu do tworzenia przez artystę naturalnych arkuszy i obrazów sztalugowych wykonanych na ich podstawie. Dbałość o formalne elementy sztuki-płaszczyznę, rytm i plamy nie są zgodne z zasadami socrealizmu (co miało miejsce w jego płótnach malarskich), zbliżając rysunki artysty do osiągnięć secesji i awangardy. Specjalna technika autorska przyczyniła się do tworzenia obrazów podobnych do ikon; to właśnie przeniesienie portretowanych w nieosiągalny dla widza świat wieczności w najbardziej znaczący sposób odróżnia dzieła Komashki od całości naturowego rysunku frontowego Ukrainy z okresu wielkiej wojny ojczyźnianej, który w większości miał na celu utrwalenie pewnego momentu.
Keywords: Celem pracy jest analiza symbolicznej i stylowej struktury i techniki wykonywania naturalnych rysunków Antona Komashki z okresu wielkiej wojny ojczyźnianej, które zachowały się w fundacjach Centralnego Państwowego Archiwum-Muzeum Literatury i Sztuki Ukrainy (CPAMLS Ukrainy). Nowością naukową pracy jest wprowadzenie do obiegu naukowego mało znanych rysunków frontowych A. Komashki, w przywróceniu jego imienia w historii sztuki ukraińskiej. Analizując źródła archiwalne, zrekonstruowano ścieżkę życia artysty z lat 1941-1945; udowodniono, że sam A. Komashka uważał się za ukraińskiego artystę. Na podstawie badania cech autorskiej techniki i gatunku zakresu dziedzictwa frontowego Komashki określono przynależność naturalnych frontowych dzieł artysty w obszarze rysunku; zidentyfikowano niezgodności w charakterze obrazowo-stylistycznym twórczego dziedzictwa A. Komashki okresu wielkiej wojny ojczyźnianej i jego politycznej pozycji nieprzejednanego zwolennika stalinizmu. Paradoksalność całości twórczego dziedzictwa A. Komashki z okresu 1942-1945 polega przede wszystkim na odmiennym formalno-stylowym podejściu do tworzenia przez artystę naturalnych arkuszy i obrazów sztalugowych wykonanych na ich podstawie. Dbałość o formalne elementy sztuki-płaszczyznę, rytm i plamy nie są zgodne z zasadami socrealizmu (co miało miejsce w jego płótnach malarskich), zbliżając rysunki artysty do osiągnięć secesji i awangardy. Specjalna technika autorska przyczyniła się do tworzenia obrazów podobnych do ikon; to właśnie przeniesienie portretowanych w nieosiągalny dla widza świat wieczności w najbardziej znaczący sposób odróżnia dzieła Komashki od całości naturowego rysunku frontowego Ukrainy z okresu wielkiej wojny ojczyźnianej, który w większości miał na celu utrwalenie pewnego momentu.

OPTYMALIZACJA NAUCZANIA PROJEKTOWANIA KOMPUTEROWEGO W WARUNKACH NAUCZANIA NA ODLEGŁOŚĆ

Viktoriia Oliinyk

kandydat historii sztuki, starszy wykładowca Katedry Sztuki
Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Kultury i Sztuki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3455-6942

Anotation. Artykuł przedstawia badanie możliwości nauczania projektowania komputerowego – jednej z podstawowych dyscyplin zawodowych w zakresie projektowania w instytucjach szkolnictwa wyższego w ramach ograniczeń kwarantanny, które aktywowały poszukiwanie nowych form nauczania na odległość. W tym autor zaproponował konkretne sposoby rozwiązania problemów związanych z tą sytuacją, dotyczące stymulacji bieżącej pracy uczniów, sprawdzenia przyswajania nowej wiedzy, oceny końcowych problemów, ustanowienia skutecznej interaktywnej komunikacji „nauczyciel-student” i tym podobnych. Na podstawie doświadczeń pedagogiczno-zawodowych kolegów krajowych i zagranicznych badaczka wyciąga wnioski dotyczące skuteczności metod i podejść edukacyjnych stosowanych obecnie w edukacji projektowej (przede wszystkim w odniesieniu do dyscyplin zapewniających zaangażowanie technologii komputerowych w celu projektowania) i zauważa ich znaczenie w kontekście kształcenia na odległość. Główny nacisk kładziony jest na tak ważne punkty procesu pedagogicznego, jak celowość obecnych transformacji systemu edukacyjnego na Ukrainie (wymuszonych i planowanych) i związanych z nimi perspektyw. W szczególności zestawiane są różne modele współczesnego szkolenia projektantów, rozważane są sposoby optymalizacji nauczania projektowania komputerowego na odległość, a tym samym wyróżniane są cechy skutecznego uczenia się na odległość. Udowodniono, że obecnie trwa aktywny proces optymalizacji istniejącego systemu edukacji projektowej w obecnych warunkach, co oznacza, że przed nami jest wiele interesujących transformacji, które niwelują znane stereotypy edukacyjne i pedagogiczne i doprowadzą do jakościowo innego poziomu organizacji procesu edukacyjnego, w tym nauczania dyscyplin komputerowych. Na podstawie wyników badań (w szczególności wniosków z własnej działalności pedagogicznej) zaproponowano aktualny, zdaniem autora, model zdalnej pracy ze studentami w zakresie projektowania komputerowego z uwzględnieniem specyfiki tematycznej i innowacji technologicznych. Główne aspekty zoptymalizowanego podejścia edukacyjnego są przedstawione w formie infografiki.
Keywords: Artykuł przedstawia badanie możliwości nauczania projektowania komputerowego – jednej z podstawowych dyscyplin zawodowych w zakresie projektowania w instytucjach szkolnictwa wyższego w ramach ograniczeń kwarantanny, które aktywowały poszukiwanie nowych form nauczania na odległość. W tym autor zaproponował konkretne sposoby rozwiązania problemów związanych z tą sytuacją, dotyczące stymulacji bieżącej pracy uczniów, sprawdzenia przyswajania nowej wiedzy, oceny końcowych problemów, ustanowienia skutecznej interaktywnej komunikacji „nauczyciel-student” i tym podobnych. Na podstawie doświadczeń pedagogiczno-zawodowych kolegów krajowych i zagranicznych badaczka wyciąga wnioski dotyczące skuteczności metod i podejść edukacyjnych stosowanych obecnie w edukacji projektowej (przede wszystkim w odniesieniu do dyscyplin zapewniających zaangażowanie technologii komputerowych w celu projektowania) i zauważa ich znaczenie w kontekście kształcenia na odległość. Główny nacisk kładziony jest na tak ważne punkty procesu pedagogicznego, jak celowość obecnych transformacji systemu edukacyjnego na Ukrainie (wymuszonych i planowanych) i związanych z nimi perspektyw. W szczególności zestawiane są różne modele współczesnego szkolenia projektantów, rozważane są sposoby optymalizacji nauczania projektowania komputerowego na odległość, a tym samym wyróżniane są cechy skutecznego uczenia się na odległość. Udowodniono, że obecnie trwa aktywny proces optymalizacji istniejącego systemu edukacji projektowej w obecnych warunkach, co oznacza, że przed nami jest wiele interesujących transformacji, które niwelują znane stereotypy edukacyjne i pedagogiczne i doprowadzą do jakościowo innego poziomu organizacji procesu edukacyjnego, w tym nauczania dyscyplin komputerowych. Na podstawie wyników badań (w szczególności wniosków z własnej działalności pedagogicznej) zaproponowano aktualny, zdaniem autora, model zdalnej pracy ze studentami w zakresie projektowania komputerowego z uwzględnieniem specyfiki tematycznej i innowacji technologicznych. Główne aspekty zoptymalizowanego podejścia edukacyjnego są przedstawione w formie infografiki.

KOSMOPOLITYCZNY PROCES W TEATRZE BALETU KLASYCZNEGO

Oleksandr Plakhotniuk

kandydat historii sztuki, docent, docent Katedry Reżyserii i Choreografii
Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4130-8653

Anotation. Rozważono kosmopolityczne oznaki kultury tanecznej XXI wieku, tendencje rozwojowe od czasu powstania profesjonalnej Akademii Tańca w Paryżu i blisko teraźniejszości. Przeprowadzono analizę głównych cech globalizacji sztuki choreograficznej na przykładzie klasycznego teatru baletowego. Określono cechy wspólne i wyróżniające, ich cechy w globalizacyjnych procesach kulturowych współczesności, wpływające na sztukę tańca; rozważono możliwości integracji ukraińskich artystów choreografów w europejskim środowisku kulturalnym poprzez pewne wydarzenia i świadomość ich roli w kształtowaniu światowych nurtów kulturowych. Poszerzono koncepcję funkcji sztuki choreograficznej w kształtowaniu postrzegania kultury tanecznej we współczesnej nauce o sztuce. Przedstawiono również główne czynniki kosmopolityczne teatru baletu klasycznego, przejawiające się na przełomie XX i XX wieku. W procesie badawczym zastosowano metody obiektywizmu, historyzmu, analizy porównawczej i kulturoznawczo-artystycznej procesów choreograficznych współczesności. Jako wnioski wskazano kosmopolityczny znak kultury tanecznej w przestrzeni artystycznej nowoczesności, który można zdefiniować w następujących kategoriach: nowe czytanie archaistycznych poglądów na temat zachowania dziedzictwa klasycznego; kształtowanie najnowszego światopoglądu postrzegania tańca każdego kraju w przestrzeni artystycznej nowoczesności. Kosmopolityczne procesy postrzegania baletu klasycznego wyróżniają się wielonarodowością wiodących ośrodków baletowych na świecie, wzajemną integracją tancerzy różnych szkół, obecnością pokrewnych tendencji do zachowania tradycji etnicznych, a jednocześnie wpływów zewnętrznych, które znajdują odzwierciedlenie w ich repertuarze. Polityka repertuarowa zespołów baletowych i teatrów narodowych jest ukierunkowana w taki sposób, że ma ogólną tendencję do łączenia w repertuarze klasycznego dziedzictwa sztuki baletowej, baletów popularnych współczesnych i dzieł lokalnych (krajowych) choreografów-baletmistrzów. Dzięki rozwiniętym technologiom (wideo-, tele- fiksacja, Internet) widzowie, podobnie jak tancerze i baletmistrzowie, mają możliwość szybkiego dostępu do najciekawszych przykładów sztuki choreograficznej całego świata.
Keywords: Rozważono kosmopolityczne oznaki kultury tanecznej XXI wieku, tendencje rozwojowe od czasu powstania profesjonalnej Akademii Tańca w Paryżu i blisko teraźniejszości. Przeprowadzono analizę głównych cech globalizacji sztuki choreograficznej na przykładzie klasycznego teatru baletowego. Określono cechy wspólne i wyróżniające, ich cechy w globalizacyjnych procesach kulturowych współczesności, wpływające na sztukę tańca; rozważono możliwości integracji ukraińskich artystów choreografów w europejskim środowisku kulturalnym poprzez pewne wydarzenia i świadomość ich roli w kształtowaniu światowych nurtów kulturowych. Poszerzono koncepcję funkcji sztuki choreograficznej w kształtowaniu postrzegania kultury tanecznej we współczesnej nauce o sztuce. Przedstawiono również główne czynniki kosmopolityczne teatru baletu klasycznego, przejawiające się na przełomie XX i XX wieku. W procesie badawczym zastosowano metody obiektywizmu, historyzmu, analizy porównawczej i kulturoznawczo-artystycznej procesów choreograficznych współczesności. Jako wnioski wskazano kosmopolityczny znak kultury tanecznej w przestrzeni artystycznej nowoczesności, który można zdefiniować w następujących kategoriach: nowe czytanie archaistycznych poglądów na temat zachowania dziedzictwa klasycznego; kształtowanie najnowszego światopoglądu postrzegania tańca każdego kraju w przestrzeni artystycznej nowoczesności. Kosmopolityczne procesy postrzegania baletu klasycznego wyróżniają się wielonarodowością wiodących ośrodków baletowych na świecie, wzajemną integracją tancerzy różnych szkół, obecnością pokrewnych tendencji do zachowania tradycji etnicznych, a jednocześnie wpływów zewnętrznych, które znajdują odzwierciedlenie w ich repertuarze. Polityka repertuarowa zespołów baletowych i teatrów narodowych jest ukierunkowana w taki sposób, że ma ogólną tendencję do łączenia w repertuarze klasycznego dziedzictwa sztuki baletowej, baletów popularnych współczesnych i dzieł lokalnych (krajowych) choreografów-baletmistrzów. Dzięki rozwiniętym technologiom (wideo-, tele- fiksacja, Internet) widzowie, podobnie jak tancerze i baletmistrzowie, mają możliwość szybkiego dostępu do najciekawszych przykładów sztuki choreograficznej całego świata.

ISTOTA EKONOMICZNA I INSTYTUCJONALNE ZASADY ROZWOJU RYNKU MIĘSA: ASPEKT TEORETYCZNY

Liudmyla Mamchur

młodszy pracownik naukowy Wydziału Ekonomiki Produkcji Rolnej i Integracji Międzynarodowej
Narodowego Centrum Naukowego „Instytut Gospodarki Rolnej” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5111-5081

Anotation. Celem artykułu jest zbadanie i uzasadnienie teoretycznych podstaw rozwoju rynku mięsa i produktów mięsnych oraz sposobów ich rozwiązywania z uwzględnieniem specyfiki branżowej i terytorialnej. Metodyka. Badanie opierało się na ogólnych metodach poznania: indukcyjnym i dedukcyjnym, historycznym, systemowo strukturalnym i porównawczym, modelowaniu oraz abstrakcyjnie logicznym. Wyniki. Badanie wykazało, że rynek mięsa i produktów mięsnych powinien być postrzegany jako złożony system instytucjonalny (struktura), w którym działa zbiór obiektywnych praw, podmiotów, różnych towarów i usług, które są wytwarzane w różnych branżach i obszarach działalności, które są ekonomicznie powiązane w jednej przestrzeni rynkowej, i jako system interakcji rynkowych czynników ekonomicznych, które powstają na podstawie podaży i popytu, i jest uważany za jeden z segmentów holistycznego rynku żywności. Ocena funkcjonowania krajowego rynku mięsa i produktów mięsnych jako dużego segmentu rynku rolno-spożywczego prowadzi do wniosku, że nie można w pełni prześledzić ani jednego znaku rozwiniętego rynku jako złożonego systemu produkcyjno-gospodarczego. Oryginalność/nowość naukowa. Jako element nowości naukowej zwracamy uwagę na znaczenie w kształtowaniu rynku rolno-spożywczego, rynku mięsa i produktów mięsnych, jako jednego z najważniejszych segmentów instytucjonalnych rynku rolno-spożywczego i rynku rolnego jako całości, który jest szczególnym instytucjonalnie ekonomicznym obszarem manifestacji stosunków gospodarczych i mechanizmów koordynacji rynku między podmiotami rynku (producentami i konsumentami) w kwestii harmonizacji ich interesów gospodarczych. Ustalono, że funkcjonowanie i rozwój rynku mięsa i produktów mięsnych jest bezpośrednio związano z wydajnością produkcji mięsa, jego konkurencyjnością, wzrostem dochodów ludności. A mianowicie, warunków instytucjonalnych, które określają stan i dynamikę składników mechanizmu rynkowego. Wartość praktyczna/znaczenie. Z praktycznego punktu widzenia podstawową pozycją jest tworzenie charakterystycznych cech rozwiniętego rynku mięsa i produktów mięsnych, które naszym zdaniem zwiększą i przyczynią się do odtworzenia produkcji produktów zwierzęcych.
Keywords: Celem artykułu jest zbadanie i uzasadnienie teoretycznych podstaw rozwoju rynku mięsa i produktów mięsnych oraz sposobów ich rozwiązywania z uwzględnieniem specyfiki branżowej i terytorialnej. Metodyka. Badanie opierało się na ogólnych metodach poznania: indukcyjnym i dedukcyjnym, historycznym, systemowo strukturalnym i porównawczym, modelowaniu oraz abstrakcyjnie logicznym. Wyniki. Badanie wykazało, że rynek mięsa i produktów mięsnych powinien być postrzegany jako złożony system instytucjonalny (struktura), w którym działa zbiór obiektywnych praw, podmiotów, różnych towarów i usług, które są wytwarzane w różnych branżach i obszarach działalności, które są ekonomicznie powiązane w jednej przestrzeni rynkowej, i jako system interakcji rynkowych czynników ekonomicznych, które powstają na podstawie podaży i popytu, i jest uważany za jeden z segmentów holistycznego rynku żywności. Ocena funkcjonowania krajowego rynku mięsa i produktów mięsnych jako dużego segmentu rynku rolno-spożywczego prowadzi do wniosku, że nie można w pełni prześledzić ani jednego znaku rozwiniętego rynku jako złożonego systemu produkcyjno-gospodarczego. Oryginalność/nowość naukowa. Jako element nowości naukowej zwracamy uwagę na znaczenie w kształtowaniu rynku rolno-spożywczego, rynku mięsa i produktów mięsnych, jako jednego z najważniejszych segmentów instytucjonalnych rynku rolno-spożywczego i rynku rolnego jako całości, który jest szczególnym instytucjonalnie ekonomicznym obszarem manifestacji stosunków gospodarczych i mechanizmów koordynacji rynku między podmiotami rynku (producentami i konsumentami) w kwestii harmonizacji ich interesów gospodarczych. Ustalono, że funkcjonowanie i rozwój rynku mięsa i produktów mięsnych jest bezpośrednio związano z wydajnością produkcji mięsa, jego konkurencyjnością, wzrostem dochodów ludności. A mianowicie, warunków instytucjonalnych, które określają stan i dynamikę składników mechanizmu rynkowego. Wartość praktyczna/znaczenie. Z praktycznego punktu widzenia podstawową pozycją jest tworzenie charakterystycznych cech rozwiniętego rynku mięsa i produktów mięsnych, które naszym zdaniem zwiększą i przyczynią się do odtworzenia produkcji produktów zwierzęcych.

CECHY KONSTRUKCJI LEKSYKALNO-GRAMATYCZNYCH W PRZEMÓWIENIACH KRÓLOWEJ ELŻBIETY II

Olha Narodowska, Hanna Chava

Olha Narodowska, nauczyciel języka angielskiego Katedry Języka Angielskiego Kierunku Humanistycznego nr 3 Narodowego Uniwersytetu Technicznego Ukrainy „Kijowski Instytut Politechniczny im. Igora Sikorskiego” (Kijów, Ukraina)
Hanna Chava, nauczyciel języka angielskiego Nikopolskiego College’u Dnieprowskiego Państwowego Uniwersytetu Rolniczo-Ekonomicznego (Nikopol, obwód dniepropetrowski, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9869-1764, ORCID ID: 0000-0001-5083-7229

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu wizerunku językowego królowej Elżbiety II, który powstaje dzięki zastosowaniu szeregu określonych jednostek leksykalnych i gramatycznych. Przeanalizowano kanwę językową tekstów Wielkanocnych przemówień monarchy oraz podkreślono cechy leksykalne i indywidualne środki ekspresji językowej. Ustalono podstawowe zasady strukturalnej budowy mowy polityka i środki wyrazu, które pomagają ujednolicić mowę i wzmocnić wpływ na publiczność. Wyróżniono szereg specjalnych wyrażeń i słów, które są dominujące i pomagają kształtować osobowość językową osoby mówcy w oczach odbiorcy. Przeprowadzona analiza pozwala stwierdzić, że anglojęzyczny dyskurs polityczny jest nasycony środkami werbalnymi na wszystkich poziomach języka. Takie narzędzia mają funkcję persuazyjną i pozwalają przyciągnąć i utrzymać uwagę publiczności, aby ułatwić postrzeganie tego, co usłyszeli. W rezultacie mowa mówcy jest znacznie wzbogacana werbalnymi środkami oddziaływania na biorców, kształtuje ich świadomość polityczną i zachęca do niezbędnych działań.
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu wizerunku językowego królowej Elżbiety II, który powstaje dzięki zastosowaniu szeregu określonych jednostek leksykalnych i gramatycznych. Przeanalizowano kanwę językową tekstów Wielkanocnych przemówień monarchy oraz podkreślono cechy leksykalne i indywidualne środki ekspresji językowej. Ustalono podstawowe zasady strukturalnej budowy mowy polityka i środki wyrazu, które pomagają ujednolicić mowę i wzmocnić wpływ na publiczność. Wyróżniono szereg specjalnych wyrażeń i słów, które są dominujące i pomagają kształtować osobowość językową osoby mówcy w oczach odbiorcy. Przeprowadzona analiza pozwala stwierdzić, że anglojęzyczny dyskurs polityczny jest nasycony środkami werbalnymi na wszystkich poziomach języka. Takie narzędzia mają funkcję persuazyjną i pozwalają przyciągnąć i utrzymać uwagę publiczności, aby ułatwić postrzeganie tego, co usłyszeli. W rezultacie mowa mówcy jest znacznie wzbogacana werbalnymi środkami oddziaływania na biorców, kształtuje ich świadomość polityczną i zachęca do niezbędnych działań.

ETYMOLOGIA NAZW „RUSSIA”, „ROSSIA BIANCA” I „MOSCOVIA” W OPISIE ŚREDNIOWIECZNEJ MOSKOWII PRZEZ WENECKICH DYPLOMATÓW I ICH INTERPRETACJA PRZEZ ROSYJSKICH HISTORYKÓW

Tetiana Nikolaiuk

kandydat nauk historycznych, docent, kierownik Katedry Kultury i Dyscyplin Społeczno-Humanistycznych
Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5133-4033

Anotation. W artykule wyjaśniono, jak etymologia geograficznych terminów „Russia”, „Rossia Bianca”, „Moscovia”, używanych przez weneckich dyplomatów G. Barbaro i A. Contarini w opisach średniowiecznej Moskowii, a także oznaczenie przez nich tytułu księcia moskiewskiego, dokonano analizy tekstów tłumaczeń danych opisów na język rosyjski i sprawdzono bezzasadność użycia przez cesarskiego tłumacza W. Semenowa i radziecką badaczką E. Skrzyńską terminu „Russia” w odniesieniu do średniowiecznych moskiewskich posiadłości Rurykowiczów.
Keywords: W artykule wyjaśniono, jak etymologia geograficznych terminów „Russia”, „Rossia Bianca”, „Moscovia”, używanych przez weneckich dyplomatów G. Barbaro i A. Contarini w opisach średniowiecznej Moskowii, a także oznaczenie przez nich tytułu księcia moskiewskiego, dokonano analizy tekstów tłumaczeń danych opisów na język rosyjski i sprawdzono bezzasadność użycia przez cesarskiego tłumacza W. Semenowa i radziecką badaczką E. Skrzyńską terminu „Russia” w odniesieniu do średniowiecznych moskiewskich posiadłości Rurykowiczów.

DZIAŁALNOŚĆ KOMISJI PRZEDMIOTOWYCH KIERUNKU HUMANISTYCZNEGO W SZKOŁACH MORSKICH UKRAINY W LATACH 60-TYCH XX WIEKU

Olena Ovchynnikova

aspirant, asystent Katedry Języka Angielskiego w Żeglarstwie
Chersońskiej Państwowej Akademii Morskiej (Chersoń, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7184-6535

Anotation. Artykuł dotyczy działalności komisji przedmiotowych kierunku humanistycznego w morskich instytucjach edukacyjnych Ukrainy w latach 60. XX wieku. Do celów badania wykorzystano takie metody, jak analiza, synteza, indukcja, dedukcja, uogólnienie. Rozważano takie kwestie, jak transport morski w latach 60. XX wieku, ramy prawne edukacji tego okresu, prace komisji przedmiotowych kierunku humanistycznego w morskich instytucjach edukacyjnych Ukrainy w latach 60. XX wieku. Konsekwentnie wyciągnięto następujące wnioski: działalność komisji przedmiotowych, ich praca była zgodna z Ustawą „O wzmocnieniu związku szkoły z życiem i o dalszym rozwoju systemu edukacji narodowej w ZSRR”, zgodnie z którą nakładano wymagania dotyczące poziomu technicznego, ideowego oraz politycznego i pedagogicznego przygotowania uczniów. Oznacza to, że ich zadaniem było nie tylko przygotowanie wykwalifikowanych specjalistów ze średnim wykształceniem specjalnym, ale także uczniów wychowanych w duchu marksizmu-leninizmu, patriotyzmu radzieckiego, przyjaźni narodów i internacjonalizmu proletariackiego, posiadających umiejętności organizowania pracy masowej, politycznej i edukacyjnej. Perspektywami kolejnych badań jest zbadanie pracy komisji przedmiotowych w placówkach oświatowych w kolejnych okresach historycznych i ich porównanie.
Keywords: Artykuł dotyczy działalności komisji przedmiotowych kierunku humanistycznego w morskich instytucjach edukacyjnych Ukrainy w latach 60. XX wieku. Do celów badania wykorzystano takie metody, jak analiza, synteza, indukcja, dedukcja, uogólnienie. Rozważano takie kwestie, jak transport morski w latach 60. XX wieku, ramy prawne edukacji tego okresu, prace komisji przedmiotowych kierunku humanistycznego w morskich instytucjach edukacyjnych Ukrainy w latach 60. XX wieku. Konsekwentnie wyciągnięto następujące wnioski: działalność komisji przedmiotowych, ich praca była zgodna z Ustawą „O wzmocnieniu związku szkoły z życiem i o dalszym rozwoju systemu edukacji narodowej w ZSRR”, zgodnie z którą nakładano wymagania dotyczące poziomu technicznego, ideowego oraz politycznego i pedagogicznego przygotowania uczniów. Oznacza to, że ich zadaniem było nie tylko przygotowanie wykwalifikowanych specjalistów ze średnim wykształceniem specjalnym, ale także uczniów wychowanych w duchu marksizmu-leninizmu, patriotyzmu radzieckiego, przyjaźni narodów i internacjonalizmu proletariackiego, posiadających umiejętności organizowania pracy masowej, politycznej i edukacyjnej. Perspektywami kolejnych badań jest zbadanie pracy komisji przedmiotowych w placówkach oświatowych w kolejnych okresach historycznych i ich porównanie.

MIĘDZYNARODOWE DOŚWIADCZENIE W PLANOWANIU STRATEGICZNYM DZIAŁALNOŚCI INWESTYCYJNEJ PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH SEKTORA ROLNEGO

Leonid Piata

aspirant Wydziału Organizacji Zarządzania, Administracji Publicznej i Administracji
Narodowego Centrum Naukowego „Instytut Gospodarki Rolnej” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3457-5163

Anotation. Podkreślono istotę planowania strategicznego i pokazano pozycję strategii inwestycyjnej w hierarchii strategii działalności podmiotu gospodarczego. Autor zbadał międzynarodowe doświadczenia w planowaniu strategicznym, w szczególności cechy zastosowania narzędzi planowania strategicznego działań inwestycyjnych takich jak model pięciu sił Portera i macierz BCG. Praktyczna analiza międzynarodowych doświadczeń planowania strategicznego działalności inwestycyjnej podmiotów gospodarczych na przykładzie grupy Kernel.
Keywords: Podkreślono istotę planowania strategicznego i pokazano pozycję strategii inwestycyjnej w hierarchii strategii działalności podmiotu gospodarczego. Autor zbadał międzynarodowe doświadczenia w planowaniu strategicznym, w szczególności cechy zastosowania narzędzi planowania strategicznego działań inwestycyjnych takich jak model pięciu sił Portera i macierz BCG. Praktyczna analiza międzynarodowych doświadczeń planowania strategicznego działalności inwestycyjnej podmiotów gospodarczych na przykładzie grupy Kernel.

POTENCJAŁ ZASOBÓW MEDIÓW LOKALNYCH W KONTEKŚCIE ROZWOJU SPOŁECZEŃSTWA OBYWATELSKIEGO NA UKRAINIE

Andrii Rusyniak

aspirant Katedry Instytucji i Procesów Politycznych
Podkarpackiego Narodowego Uniwersytetu imienia Wasyla Stefanika (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0030-7558

Anotation. Artykuł naukowy poświęcony jest analizie możliwości i zasobów regionalnych mediów w zakresie rozwoju społeczeństwa obywatelskiego we współczesnej Ukrainie. W tym kontekście za kryteria oceny proponuje się uznać pełnienie przez media funkcji niepolitycznych: konsolidacji społecznej i dialogu, przechowywania i archiwizacji wydarzeń, socjalizacji obywateli, ich integracji z aktualnymi procesami lokalnymi i tym podobne. Zaznaczono, że interaktywność mediów jest kluczem do realizacji wymienionych funkcji i kształtowania opinii publicznej w ramach aglomeracji. Zbadano wpływ reformy decentralizacji na zaangażowanie regionalnych mediów w kształtowanie społeczeństwa obywatelskiego, a także sprzyjające warunki dla rozwoju mowy wspólnot. Głównym celem mediów regionalnych jest zdefiniowanie funkcji przechowywania pamięci historycznej i narodowej jako ważnego czynnika kształtowania wspólnych wartości, doświadczeń, historii. Zaktualizowano funkcje oświatowo-humanitarne i społeczno-kulturowe lokalnych mediów, które wpływają na nadbudowę wartości społeczeństwa obywatelskiego.
Keywords: Artykuł naukowy poświęcony jest analizie możliwości i zasobów regionalnych mediów w zakresie rozwoju społeczeństwa obywatelskiego we współczesnej Ukrainie. W tym kontekście za kryteria oceny proponuje się uznać pełnienie przez media funkcji niepolitycznych: konsolidacji społecznej i dialogu, przechowywania i archiwizacji wydarzeń, socjalizacji obywateli, ich integracji z aktualnymi procesami lokalnymi i tym podobne. Zaznaczono, że interaktywność mediów jest kluczem do realizacji wymienionych funkcji i kształtowania opinii publicznej w ramach aglomeracji. Zbadano wpływ reformy decentralizacji na zaangażowanie regionalnych mediów w kształtowanie społeczeństwa obywatelskiego, a także sprzyjające warunki dla rozwoju mowy wspólnot. Głównym celem mediów regionalnych jest zdefiniowanie funkcji przechowywania pamięci historycznej i narodowej jako ważnego czynnika kształtowania wspólnych wartości, doświadczeń, historii. Zaktualizowano funkcje oświatowo-humanitarne i społeczno-kulturowe lokalnych mediów, które wpływają na nadbudowę wartości społeczeństwa obywatelskiego.

PSYCHOLOGICZNA REGULACJA DYNAMIKI KREATYWNOŚCI PRZYSZŁEGO NAUCZYCIELA SZKOŁY PODSTAWOWEJ

Mykola Savrasov, Kostiantyn Kyseliov

Mykola Savrasov, kandydat nauk psychologicznych, docent, doktorant Katedry Psychologii Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia H.S. Skoworody (Charków, Ukraina)
Kostiantyn Kyseliov, aspirant Katedry Psychologii Państwowej Uczelni „Donbaski Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny” (Słowiańsk, obwód doniecki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1434-902X, ORCID ID: 0000-0003-1684-9634

Anotation. Ostatnim etapem przygotowania zawodowego przyszłego nauczyciela szkoły podstawowej jest niezwykle pozytywny okres czasu dla rozwoju kreatywności podmiotu, kiedy jego potencjał do kreatywności figuratywnej zaczyna się wyraźnie manifestować i realizować, przy czym dzieje się to systematycznie i spójnie, a czynniki psychologiczne mogą być pewnymi czynnikami napędzającymi tę psychologiczną dynamikę sfery kreatywnej podmiotu na tym etapie profesjonalizacji, aby uniknąć stereotypyzacji figuratywnej, znaleźć własną ścieżkę twórczej realizacji, ciągłe podnoszenie jakościowego i ilościowego poziomu oryginalności własnego kreatywnego produktu figuratywnego, dążenie do ukończenia i interpretacji jego kreatywnego produktu i tym podobnych. Ustalono, że podczas całego okresu dorastania i zdobywania doświadczenia edukacyjnego i zawodowego przez przyszłych nauczycieli szkół podstawowych, głównymi specyficznymi cechami figuratywnego aktu twórczego dla przedstawicieli tego kształcenia zawodowego jest szybkość powstawania i wdrażania kreatywnego projektu, stopień jego odchylenia od istniejących prototypów, pragnienie, aby uniknąć możliwego powrotu do nich lub ich modyfikacji i dążenia do ukończenia i właściwego projektowania ich kreatywnego produktu.
Keywords: Ostatnim etapem przygotowania zawodowego przyszłego nauczyciela szkoły podstawowej jest niezwykle pozytywny okres czasu dla rozwoju kreatywności podmiotu, kiedy jego potencjał do kreatywności figuratywnej zaczyna się wyraźnie manifestować i realizować, przy czym dzieje się to systematycznie i spójnie, a czynniki psychologiczne mogą być pewnymi czynnikami napędzającymi tę psychologiczną dynamikę sfery kreatywnej podmiotu na tym etapie profesjonalizacji, aby uniknąć stereotypyzacji figuratywnej, znaleźć własną ścieżkę twórczej realizacji, ciągłe podnoszenie jakościowego i ilościowego poziomu oryginalności własnego kreatywnego produktu figuratywnego, dążenie do ukończenia i interpretacji jego kreatywnego produktu i tym podobnych. Ustalono, że podczas całego okresu dorastania i zdobywania doświadczenia edukacyjnego i zawodowego przez przyszłych nauczycieli szkół podstawowych, głównymi specyficznymi cechami figuratywnego aktu twórczego dla przedstawicieli tego kształcenia zawodowego jest szybkość powstawania i wdrażania kreatywnego projektu, stopień jego odchylenia od istniejących prototypów, pragnienie, aby uniknąć możliwego powrotu do nich lub ich modyfikacji i dążenia do ukończenia i właściwego projektowania ich kreatywnego produktu.

RECEPCJA ETNOKULTUROWYCH SYMBOLI ARCHETYPOWYCH W INFORMACYJNYCH GATUNKACH DZIENNIKARSTWA

Halyna Mykytiv

starszy wykładowca Katedry Działalności Wydawniczej i Redagowania
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6195-2994

Anotation. W artykule rozważono etnokulturowe symbole archetypowe jako sposób tworzenia przestrzeni informacyjno-medialnej; przeprowadzono analizę werbalnych obrazów-symboli w strukturze gatunków informacyjnych; scharakteryzowano symbole archetypowe, które są osadzone w świadomości i podświadomości każdej osobyprzedstawiciela określonej etnokultury; wyjaśniono rolę etnokulturowych symboli archetypowych w mediatekstach informacyjnych, które opisują wydarzenia wojskowe na wschodzie Ukrainy. Prezentowany materiał jest częścią kompleksowego badania figuratywnego paradygmatu symboliki archetypowej w dyskursie medialnym. Udowodniono, że semantyka archetypowych symboli w informacyjnych gatunkach dziennikarstwa opiera się na folklorystycznych obrazach-symbolach ukształtowanych w językowym obrazie świata Ukraińców. Według autora pewne archetypowe symbole jako podstawa etnokulturowego modelu konsumenta informacji wpływają na jego interpretację tej informacji jako integralnego elementu zjawisk społeczno-politycznych i kulturowych współczesnego społeczeństwa.
Keywords: W artykule rozważono etnokulturowe symbole archetypowe jako sposób tworzenia przestrzeni informacyjno-medialnej; przeprowadzono analizę werbalnych obrazów-symboli w strukturze gatunków informacyjnych; scharakteryzowano symbole archetypowe, które są osadzone w świadomości i podświadomości każdej osobyprzedstawiciela określonej etnokultury; wyjaśniono rolę etnokulturowych symboli archetypowych w mediatekstach informacyjnych, które opisują wydarzenia wojskowe na wschodzie Ukrainy. Prezentowany materiał jest częścią kompleksowego badania figuratywnego paradygmatu symboliki archetypowej w dyskursie medialnym. Udowodniono, że semantyka archetypowych symboli w informacyjnych gatunkach dziennikarstwa opiera się na folklorystycznych obrazach-symbolach ukształtowanych w językowym obrazie świata Ukraińców. Według autora pewne archetypowe symbole jako podstawa etnokulturowego modelu konsumenta informacji wpływają na jego interpretację tej informacji jako integralnego elementu zjawisk społeczno-politycznych i kulturowych współczesnego społeczeństwa.

PODMIOTY I OBIEKTY ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ W ZAKRESIE PROCESÓW MIGRACYJNYCH W ZAKRESIE PRZECIWDZIAŁANIA NIELEGALNEJ MIGRACJI

Ruslana Martianova

aspirantka Katedry Zarządzania Zasobami Ludzkimi i Ekonomiki Przedsiębiorczości DonieckiegoPaństwowego Uniwersytetu Zarządzania (Mariupol, obwód doniecki, Ukraina), Naczelnik Wydziału Organizacji Zapobiegania Nielegalnej Migracji, Readmisji i Wydalenia
Urzędu Państwowej Służby Migracyjnej Ukrainy w Obwodzie Chmielnickim (Chmielnicki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6856-1109

Anotation. W artykule zbadano system administracji państwowej w zakresie procesów migracyjnych w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji na Ukrainie. Zidentyfikowano podmioty i obiekty w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji. Udowodniono ścisły związek między podmiotami i obiektami administracji publicznej, które w granicach kompetencji zapewniają realizację polityki migracyjnej w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji. Uzasadniony jest system organizacyjno-funkcjonalny, który zapewnia realizację interesów narodowych w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji. Zaproponowano rozważenie administracji publicznej w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji przez pryzmat podmiotów oraz uwzględnienie podmiotów nielegalnej migracji, które biorą udział w procesach migracyjnych. Wśród możliwych procesów migracyjnych tych migrantów, które negatywnie wpływają na bezpieczeństwo państwa, stanowią zagrożenie dla interesu narodowego państwa i uzupełniają zjawisko nielegalnej migracji. Zaproponowano kwalifikacje migrantów będących podmiotami procesów migracyjnych. Podano definicję pojęć: „migrant kryminalny”, „migrant, któremu zakazany wyjazd za granicę”.
Keywords: W artykule zbadano system administracji państwowej w zakresie procesów migracyjnych w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji na Ukrainie. Zidentyfikowano podmioty i obiekty w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji. Udowodniono ścisły związek między podmiotami i obiektami administracji publicznej, które w granicach kompetencji zapewniają realizację polityki migracyjnej w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji. Uzasadniony jest system organizacyjno-funkcjonalny, który zapewnia realizację interesów narodowych w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji. Zaproponowano rozważenie administracji publicznej w zakresie przeciwdziałania nielegalnej migracji przez pryzmat podmiotów oraz uwzględnienie podmiotów nielegalnej migracji, które biorą udział w procesach migracyjnych. Wśród możliwych procesów migracyjnych tych migrantów, które negatywnie wpływają na bezpieczeństwo państwa, stanowią zagrożenie dla interesu narodowego państwa i uzupełniają zjawisko nielegalnej migracji. Zaproponowano kwalifikacje migrantów będących podmiotami procesów migracyjnych. Podano definicję pojęć: „migrant kryminalny”, „migrant, któremu zakazany wyjazd za granicę”.

KONTROLA JAKO FORMA RZĄDOWEJ REGULACJI OCHRONY I UŻYTKOWANIA GRUNTÓW

Oleksandr Nechyporenko, Alina Matviienko

Oleksandr Nechyporenko, doktor nauk ekonomicznych, docent, zastępca dyrektora ds. naukowych Narodowego Centrum Naukowego „Instytut Gospodarki Rolnej” (Kijów, Ukraina)
Alina Matviienko, pracownik naukowy Wydziału Stosunków Rolnych i Zarządzania Przyrodą Narodowego Centrum Naukowego „Instytut Gospodarki Rolnej” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1080-5633, ORCID ID: 0000-0003-2872-4249

Anotation. Racjonalne wykorzystanie i ochrona zasobów ziemi wymagają odpowiedniej regulacji państwowej, przy czym decydującym instrumentem jest kompleksowa i systematyczna kontrola zgodności z odpowiednimi wymogami regulacyjnymi. W artykule ujawniono aktualny stan nadzoru (kontroli) nad użytkowaniem i ochroną gruntów na Ukrainie, zbadano funkcjonalne obowiązki uprawnionych organów władzy w zakresie jego lepszej realizacji. Przeanalizowano podstawowe zasady ochrony gruntów w krajach Unii Europejskiej. Określono główne wady systemu nadzoru państwowego i niedoskonałość uregulowania legislacyjnego kontroli samorządowej i społecznej na Ukrainie. W celu dalszej poprawy regulacji państwowej ochrony i racjonalnego użytkowania gruntów zaproponowano podstawowe kierunki poprawy organizacji i prowadzenia państwowego, samorządowego i publicznego nadzoru (kontroli) w zakresie zgodności z wymogami prawa rolnego, które przewidują przede wszystkim powrót Państwowej Inspekcji Kontroli Użytkowania i Ochrony Gruntów, rozszerzenie odpowiednich uprawnień władz lokalnych i utworzenie organizacji społecznej. W pracy wykorzystano następujące metody poznania naukowego: porównawczo-historyczne, monograficzne, abstrakcyjno-logiczne, graficzne i uogólnienia systemowego.
Keywords: Racjonalne wykorzystanie i ochrona zasobów ziemi wymagają odpowiedniej regulacji państwowej, przy czym decydującym instrumentem jest kompleksowa i systematyczna kontrola zgodności z odpowiednimi wymogami regulacyjnymi. W artykule ujawniono aktualny stan nadzoru (kontroli) nad użytkowaniem i ochroną gruntów na Ukrainie, zbadano funkcjonalne obowiązki uprawnionych organów władzy w zakresie jego lepszej realizacji. Przeanalizowano podstawowe zasady ochrony gruntów w krajach Unii Europejskiej. Określono główne wady systemu nadzoru państwowego i niedoskonałość uregulowania legislacyjnego kontroli samorządowej i społecznej na Ukrainie. W celu dalszej poprawy regulacji państwowej ochrony i racjonalnego użytkowania gruntów zaproponowano podstawowe kierunki poprawy organizacji i prowadzenia państwowego, samorządowego i publicznego nadzoru (kontroli) w zakresie zgodności z wymogami prawa rolnego, które przewidują przede wszystkim powrót Państwowej Inspekcji Kontroli Użytkowania i Ochrony Gruntów, rozszerzenie odpowiednich uprawnień władz lokalnych i utworzenie organizacji społecznej. W pracy wykorzystano następujące metody poznania naukowego: porównawczo-historyczne, monograficzne, abstrakcyjno-logiczne, graficzne i uogólnienia systemowego.

ANALIZA KRYMINALISTYCZNA SPOSOBÓW POPEŁNIANIA NIEPOKOJÓW SPOŁECZNYCH

Anton Lysniak

aspirant Katedry Kryminalistyki i Szkolenia Przedmedycznego
Dniepropetrowskiego Państwowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6128-7103

Anotation. Artykuł naukowy koncentruje się na niektórych aspektach dochodzenia w sprawie niepokojów społecznych. Sposób ich popełnienia jest uważany za element charakterystyki kryminalistycznej, badane są jego cechy w celu szybszego zbadania badanej kategorii przestępstw. Określa się, że sposób popełniania niepokojów społecznych jest centralnym elementem kryminalistycznej charakterystyki badanych czynów. Biorąc pod uwagę cechy tego komponentu, pojawi się odpowiedni wzór śledzenia. Ponadto określenie cech osobowości sprawcy i osoby pokrzywdzonej jest możliwe dzięki badaniu konkretnych sposobów popełniania niepokojów społecznych. Utrzymuje się stanowisko naukowców, że sposób popełnienia przestępstwa jest sposobem działania w celu przygotowania, popełnienia i ukrycia śladów przestępstwa, charakteryzującym istotne kryminalistycznie informacje o sprawcy i stosowanych przez niego środkach, możliwości ich wykorzystania w rozwiązywaniu i dochodzeniu przestępstw. Na podstawie podsumowania materiałów z postępowań karnych wyjaśniono, że w przypadku popełnienia badanej kategorii czynów niezgodnych z prawem występuje w pełni strukturyzowany skład przestępstwa, ponieważ w większości przypadków (91%) istnieją elementy przygotowania i ukrycia. W szczególności przygotowania do popełnienia niepokojów społecznych miały miejsce w 92% przypadków ich całkowitej liczby. Badania nad praktykami kryminalistycznymi pozwoliły stwierdzić, że wśród sposobów bezpośredniego popełniania niepokojów społecznych występują następujące: 1) aktywny udział w niepokojach społecznych (84%); 2) zakłócanie spokoju różnych osób w miejscach publicznych (79%); 3) opór przedstawicielom władzy za pomocą broni i innych przedmiotów używanych jako broń (21%); 4) uszkodzenie ciała osób znajdujących się w miejscu niepokojów społecznych (pracownicy instytucji, widzowie, kibice, sportowcy) (7%); 5) zniszczenie lub zburzenie pomieszczeń (mieszkań, instytucji, firm, sklepów, restauracji, kiosków i innych obiektów dowolnej formy własności) (32%). Określono środki przygotowania i ukrywania niepokojów społecznych.
Keywords: Artykuł naukowy koncentruje się na niektórych aspektach dochodzenia w sprawie niepokojów społecznych. Sposób ich popełnienia jest uważany za element charakterystyki kryminalistycznej, badane są jego cechy w celu szybszego zbadania badanej kategorii przestępstw. Określa się, że sposób popełniania niepokojów społecznych jest centralnym elementem kryminalistycznej charakterystyki badanych czynów. Biorąc pod uwagę cechy tego komponentu, pojawi się odpowiedni wzór śledzenia. Ponadto określenie cech osobowości sprawcy i osoby pokrzywdzonej jest możliwe dzięki badaniu konkretnych sposobów popełniania niepokojów społecznych. Utrzymuje się stanowisko naukowców, że sposób popełnienia przestępstwa jest sposobem działania w celu przygotowania, popełnienia i ukrycia śladów przestępstwa, charakteryzującym istotne kryminalistycznie informacje o sprawcy i stosowanych przez niego środkach, możliwości ich wykorzystania w rozwiązywaniu i dochodzeniu przestępstw. Na podstawie podsumowania materiałów z postępowań karnych wyjaśniono, że w przypadku popełnienia badanej kategorii czynów niezgodnych z prawem występuje w pełni strukturyzowany skład przestępstwa, ponieważ w większości przypadków (91%) istnieją elementy przygotowania i ukrycia. W szczególności przygotowania do popełnienia niepokojów społecznych miały miejsce w 92% przypadków ich całkowitej liczby. Badania nad praktykami kryminalistycznymi pozwoliły stwierdzić, że wśród sposobów bezpośredniego popełniania niepokojów społecznych występują następujące: 1) aktywny udział w niepokojach społecznych (84%); 2) zakłócanie spokoju różnych osób w miejscach publicznych (79%); 3) opór przedstawicielom władzy za pomocą broni i innych przedmiotów używanych jako broń (21%); 4) uszkodzenie ciała osób znajdujących się w miejscu niepokojów społecznych (pracownicy instytucji, widzowie, kibice, sportowcy) (7%); 5) zniszczenie lub zburzenie pomieszczeń (mieszkań, instytucji, firm, sklepów, restauracji, kiosków i innych obiektów dowolnej formy własności) (32%). Określono środki przygotowania i ukrywania niepokojów społecznych.

STRATEGIA I TAKTYKA DZIAŁALNOŚCI ADWOKATA W UPROSZCZONYM POSTĘPOWANIU PROCESOWYM

Kateryna Lubiana

aspirant Katedry Postępowania Notarialnego i Egzekucyjnego oraz Adwokatury
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2704-7365

Anotation. Osiągnięcia merytorycznej i jakościowej poprawy świadczenia pomocy prawnej, udostępnienie jej przez adwokata jako treści czynności tego ostatniego w cywilnym postępowaniu procesowym wiąże się z identyfikacją skutecznych podejść i środków jej organizacji i realizacji. Kategorie prawne, które łączą w swojej treści takie podejścia i środki działania adwokata w uproszczonym postępowaniu procesowym, strategię i taktykę działania adwokata, które mają na celu osiągnięcie przez adwokata wyznaczonych celów w uproszczonym postępowaniu procesowym. W niniejszym badaniu ustaliliśmy, że system sposobów i metod mających na celu osiągnięcie najbliższych celów w uproszczonym postępowaniu procesowym stanowi taktykę prawną, a system sposobów i metod mających na celu osiągnięcie głównych, podstawowych celów postępowania procesowego stanowi strategię prawną. Ustalono, że za pomocą strategii prawnej adwokat w uproszczonym postępowaniu procesowym, począwszy od przewidzenia określonego idealnego wyniku, w procesie działania stara się osiągnąć zamierzony wynik faktyczny. I to właśnie stosunek zamierzonego do rzeczywistego wyniku pozwala ustalić, czy adwokat osiągnął wyznaczony cel, jak efektywne były jego działania, jak skuteczne były metody i środki. Dlatego na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że stosowanie przez prawników wiedzy na temat strategii i taktyki podczas działalności w uproszczonym postępowaniu procesowym jest jednym z najczęstszych zastosowań osiągnięć nauki prawa postępowania cywilnego i nauki o adwokaturze w praktyce prawnej adwokatów.
Keywords: Osiągnięcia merytorycznej i jakościowej poprawy świadczenia pomocy prawnej, udostępnienie jej przez adwokata jako treści czynności tego ostatniego w cywilnym postępowaniu procesowym wiąże się z identyfikacją skutecznych podejść i środków jej organizacji i realizacji. Kategorie prawne, które łączą w swojej treści takie podejścia i środki działania adwokata w uproszczonym postępowaniu procesowym, strategię i taktykę działania adwokata, które mają na celu osiągnięcie przez adwokata wyznaczonych celów w uproszczonym postępowaniu procesowym. W niniejszym badaniu ustaliliśmy, że system sposobów i metod mających na celu osiągnięcie najbliższych celów w uproszczonym postępowaniu procesowym stanowi taktykę prawną, a system sposobów i metod mających na celu osiągnięcie głównych, podstawowych celów postępowania procesowego stanowi strategię prawną. Ustalono, że za pomocą strategii prawnej adwokat w uproszczonym postępowaniu procesowym, począwszy od przewidzenia określonego idealnego wyniku, w procesie działania stara się osiągnąć zamierzony wynik faktyczny. I to właśnie stosunek zamierzonego do rzeczywistego wyniku pozwala ustalić, czy adwokat osiągnął wyznaczony cel, jak efektywne były jego działania, jak skuteczne były metody i środki. Dlatego na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że stosowanie przez prawników wiedzy na temat strategii i taktyki podczas działalności w uproszczonym postępowaniu procesowym jest jednym z najczęstszych zastosowań osiągnięć nauki prawa postępowania cywilnego i nauki o adwokaturze w praktyce prawnej adwokatów.

TEORETYCZNA I PRAWNA CHARAKTERYSTYKA ADMINISTRACYJNO-PRAWNEGO ZABEZPIECZENIA ELEKTRONICZNEGO ZARZĄDZANIA NA UKRAINIE

Dmytro Lunin

student
Instytucji szkolnictwa wyższego „Otwarty Międzynarodowy Uniwersytet Rozwoju Człowieka „Ukraina” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0505-8522

Anotation. Znaczenie tego artykułu polega na tym, że rozwój państwa ukraińskiego, szczególnie w warunkach niestabilności politycznej, gospodarczej i wojskowej, wymaga stosowania optymalnych form administracji publicznej, które z jednej strony zaspokajałyby potrzeby rozwoju społeczeństwa, a z drugiej strony mogłyby być realizowane poza współczesnymi realiami. Biorąc pod uwagę powyższe, szczególną uwagę należy zwrócić na taką formę organizacji administracji publicznej, jak administracja elektroniczna, której wdrożenie rozpoczęto kilka lat temu i która obecnie zyskuje coraz większe poparcie społeczeństwa. W artykule dokonano analizy aparatu twierdzeniowo-pojęciowego administracyjno-prawnego zabezpieczenia elektronicznego zarządzania i perspektyw szerszego wdrożenia tego systemu na Ukrainie. Podsumowano autorskie interpretacje pojęć zgodnie z tematem naszych badań i wprowadzono nową definicję dostosowania elektronicznego. Stwierdzono, że nasza Ukraina podjęła kurs na rozwój społeczeństwa informacyjnego, działa na perspektywę, która zostanie w pełni uznana przez obywateli i kraje partnerskie. Zaangażowanie specjalistów w dziedzinie administracji elektronicznej w celu zaspokojenia potrzeb organów administracji publicznej, instytucji publicznych, przedsiębiorstw i organizacji pomoże ulepszyć system administracyjno-prawny administracji elektronicznej.
Keywords: Znaczenie tego artykułu polega na tym, że rozwój państwa ukraińskiego, szczególnie w warunkach niestabilności politycznej, gospodarczej i wojskowej, wymaga stosowania optymalnych form administracji publicznej, które z jednej strony zaspokajałyby potrzeby rozwoju społeczeństwa, a z drugiej strony mogłyby być realizowane poza współczesnymi realiami. Biorąc pod uwagę powyższe, szczególną uwagę należy zwrócić na taką formę organizacji administracji publicznej, jak administracja elektroniczna, której wdrożenie rozpoczęto kilka lat temu i która obecnie zyskuje coraz większe poparcie społeczeństwa. W artykule dokonano analizy aparatu twierdzeniowo-pojęciowego administracyjno-prawnego zabezpieczenia elektronicznego zarządzania i perspektyw szerszego wdrożenia tego systemu na Ukrainie. Podsumowano autorskie interpretacje pojęć zgodnie z tematem naszych badań i wprowadzono nową definicję dostosowania elektronicznego. Stwierdzono, że nasza Ukraina podjęła kurs na rozwój społeczeństwa informacyjnego, działa na perspektywę, która zostanie w pełni uznana przez obywateli i kraje partnerskie. Zaangażowanie specjalistów w dziedzinie administracji elektronicznej w celu zaspokojenia potrzeb organów administracji publicznej, instytucji publicznych, przedsiębiorstw i organizacji pomoże ulepszyć system administracyjno-prawny administracji elektronicznej.

DOŚWIADCZENIE ZABEZPIECZENIA ADMINISTRACYJNO-PRAWNEGO W ORGANIZACJI I DZIAŁALNOŚCI PROKURATUR REGIONALNYCH W CHRL

Roman Mazuryk

kandydat nauk prawnych, kandydat na stopień naukowy doktora nauk prawnych
Uniwersytet Sprawy Celnej i Finansów (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9197-4844

Anotation. Publikacja naukowa analizuje doświadczenia administracyjno-prawne organizacji i działalności prokuratur regionalnych w ChRL. Metodologia badań opiera się na organicznym połączeniu filozoficznych, ogólnych naukowych i specjalnie prawnych metod badawczych. Wśród tych ostatnich w większym stopniu stosuje się metody porównawczej nauki prawnej, dogmatyki prawnej i metody modelowania prawnego. Zbadano pozytywne doświadczenia organizacji działalności prokuratury w Chińskiej Republice Ludowej, która ma głębokie historyczne korzenie i stabilny system organizacji działań prokuratorskich, który rozwinął się przez długi okres, oparty na tradycjach narodowych i wysokim poziomie patriotyzmu. Należy zauważyć, że dla Ukrainy ważne jest doświadczenie zabezpieczenia administracyjno-prawnego organizacji i działalności prokuratur regionalnych w obcych krajach, ponieważ pozytywne doświadczenie organizacji działań prokuratorów w innych państwach można pożyczyć w celu wprowadzenia do krajowej praktyki prawnej. W szczególności wskazane jest pożyczenie chińskiego doświadczenia organizacji i działalności prokuratur regionalnych, biorąc pod uwagę podział administracyjny i terytorialny Chin oraz krajowe tradycje i zwyczaje prawne, poziom świadomości prawnej i kultury prawnej obywateli. Dla ukraińskich organów administracji publicznej w kontekście reformy administracyjnoterytorialnej decentralizacji pozytywne jest doświadczenie w tworzeniu takiego rozgałęzionego systemu prokuratury, który pokrywa się z systemem wymiaru sprawiedliwości i jest jak najbardziej zbliżony do obywateli danej społeczności terytorialnej. Na uwagę zasługuje Instytut Asystenta Prokuratora w ChRL, który, biorąc pod uwagę pozytywne doświadczenia, zaleca się powrót do krajowej praktyki prawnej poprzez zmianę aktualnej ustawy Ukrainy „O prokuraturze”. Asystenci prokuratora wykonują znaczną liczbę zadań technicznych, co pozwala prokuratorowi skoncentrować się na rozwiązywaniu problemów prawnych i wdrażaniu ich bezpośrednich funkcji. Sformułowano wniosek o konieczności dostosowania administracyjno-prawnych podstaw organizacji i działalności organów prokuratury Ukrainy jako całości i na poziomie regionalnym do międzynarodowych standardów działania prokuratorów, biorąc pod uwagę lepsze pozytywne doświadczenia obcych krajów.
Keywords: Publikacja naukowa analizuje doświadczenia administracyjno-prawne organizacji i działalności prokuratur regionalnych w ChRL. Metodologia badań opiera się na organicznym połączeniu filozoficznych, ogólnych naukowych i specjalnie prawnych metod badawczych. Wśród tych ostatnich w większym stopniu stosuje się metody porównawczej nauki prawnej, dogmatyki prawnej i metody modelowania prawnego. Zbadano pozytywne doświadczenia organizacji działalności prokuratury w Chińskiej Republice Ludowej, która ma głębokie historyczne korzenie i stabilny system organizacji działań prokuratorskich, który rozwinął się przez długi okres, oparty na tradycjach narodowych i wysokim poziomie patriotyzmu. Należy zauważyć, że dla Ukrainy ważne jest doświadczenie zabezpieczenia administracyjno-prawnego organizacji i działalności prokuratur regionalnych w obcych krajach, ponieważ pozytywne doświadczenie organizacji działań prokuratorów w innych państwach można pożyczyć w celu wprowadzenia do krajowej praktyki prawnej. W szczególności wskazane jest pożyczenie chińskiego doświadczenia organizacji i działalności prokuratur regionalnych, biorąc pod uwagę podział administracyjny i terytorialny Chin oraz krajowe tradycje i zwyczaje prawne, poziom świadomości prawnej i kultury prawnej obywateli. Dla ukraińskich organów administracji publicznej w kontekście reformy administracyjnoterytorialnej decentralizacji pozytywne jest doświadczenie w tworzeniu takiego rozgałęzionego systemu prokuratury, który pokrywa się z systemem wymiaru sprawiedliwości i jest jak najbardziej zbliżony do obywateli danej społeczności terytorialnej. Na uwagę zasługuje Instytut Asystenta Prokuratora w ChRL, który, biorąc pod uwagę pozytywne doświadczenia, zaleca się powrót do krajowej praktyki prawnej poprzez zmianę aktualnej ustawy Ukrainy „O prokuraturze”. Asystenci prokuratora wykonują znaczną liczbę zadań technicznych, co pozwala prokuratorowi skoncentrować się na rozwiązywaniu problemów prawnych i wdrażaniu ich bezpośrednich funkcji. Sformułowano wniosek o konieczności dostosowania administracyjno-prawnych podstaw organizacji i działalności organów prokuratury Ukrainy jako całości i na poziomie regionalnym do międzynarodowych standardów działania prokuratorów, biorąc pod uwagę lepsze pozytywne doświadczenia obcych krajów.

W SPRAWIE ZAPEWNIENIA DOSTĘPU DO WYMIARU SPRAWIEDLIWOŚCI PRZEZ WYŻSZY SĄD ANTYKORUPCYJNY UKRAINY PODCZAS PANDEMII COVID-19

Dmytro Maletov

aspirant, specjalista Katedry Prawa Administracyjnego, Gospodarczego i Bezpieczeństwa Finansowego Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Prawa
Sumskiego Uniwersytetu Państwowego (Sumy, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1241-1005

Anotation. Artykuł koncentruje się na kompleksowym badaniu zapewnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości antykorupcyjnej przez Wyższy Sąd Antykorupcyjny (WSAK) w warunkach pandemii wywołanej chorobą SARSCoV- 2. Autor przeanalizował funkcjonowanie Wyższego Sądu Antykorupcyjnego Ukrainy, a także środki, które zostały wprowadzone przez sąd i mają na celu przezwyciężenie wspomnianego kryzysu. W artykule zbadano podstawy administracyjne działalności Sądu podczas epidemii. Przeprowadzono analizę działań, które zostały wdrożone w celu zapewnienia pracy sądu. Ustalono, że dla skutecznej walki z korupcją podczas pandemii lub innych sytuacji kryzysowych, ciągłość działania wymiaru sprawiedliwości antykorupcyjnej jest ważna. Szczególnie ważne jest przestrzeganie zasad postępowania sądowego, takich jak dostępność sądu, rozgłos, terminowość postępowania sądowego i szczególnej zasady dotyczącej rozpatrywania przestępstw związanych z korupcją-nieuchronność kary. Zbadano statystyki dotyczące przełożonych posiedzeń Wyższego Sądu Antykorupcyjnego podczas pandemii. Przeanalizowano również możliwe sposoby poprawy wymiaru sprawiedliwości w przyszłości, dzięki zwiększeniu liczby postępowań przedprocesowych i procesowych. Podczas badania stwierdzono, że praca WSAK podczas pandemii została zapewniona na odpowiednim poziomie, z odpowiednim zapewnieniem podstawowych praw i wolności człowieka.
Keywords: Artykuł koncentruje się na kompleksowym badaniu zapewnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości antykorupcyjnej przez Wyższy Sąd Antykorupcyjny (WSAK) w warunkach pandemii wywołanej chorobą SARSCoV- 2. Autor przeanalizował funkcjonowanie Wyższego Sądu Antykorupcyjnego Ukrainy, a także środki, które zostały wprowadzone przez sąd i mają na celu przezwyciężenie wspomnianego kryzysu. W artykule zbadano podstawy administracyjne działalności Sądu podczas epidemii. Przeprowadzono analizę działań, które zostały wdrożone w celu zapewnienia pracy sądu. Ustalono, że dla skutecznej walki z korupcją podczas pandemii lub innych sytuacji kryzysowych, ciągłość działania wymiaru sprawiedliwości antykorupcyjnej jest ważna. Szczególnie ważne jest przestrzeganie zasad postępowania sądowego, takich jak dostępność sądu, rozgłos, terminowość postępowania sądowego i szczególnej zasady dotyczącej rozpatrywania przestępstw związanych z korupcją-nieuchronność kary. Zbadano statystyki dotyczące przełożonych posiedzeń Wyższego Sądu Antykorupcyjnego podczas pandemii. Przeanalizowano również możliwe sposoby poprawy wymiaru sprawiedliwości w przyszłości, dzięki zwiększeniu liczby postępowań przedprocesowych i procesowych. Podczas badania stwierdzono, że praca WSAK podczas pandemii została zapewniona na odpowiednim poziomie, z odpowiednim zapewnieniem podstawowych praw i wolności człowieka.

OPRACOWANIA INNOWACYJNE JAKO PRZEDMIOT WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ W KONTEKŚCIE OCHRONY PRAWNEJ

Marta Malets

aspirant
Narodowego Uniwersytetu „Politechnika Lwowska” (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6598-6312

Anotation. Artykuł poświęcony jest kompleksowemu badaniu opracowań innowacyjnych jako przedmiotu prawa własności intelektualnej w kontekście ochrony prawnej. Przeanalizowano treść podstawowych dokumentów regulacyjnych dotyczących prowadzenia działalności innowacyjnej. Wybrany przez państwo kurs integracji z Unia Europejska wymaga wprowadzenia nowych skutecznych metod ochrony praw własności intelektualnej, zbliżenia i integracji ukraińskiego systemu gospodarczego z systemami gospodarczymi krajów Unii Europejskiej. Proces ten wymaga wdrożenia modelu innowacyjnego rozwoju państwa, bezproblemowej wymiany najnowszych technologii, przekazywania najnowszych odkryć, tajemnic handlowych, komercjalizacji przedmiotów prawa intelektualnego jako całości. Przedstawiono definicję opracowań innowacyjnych w przemyśle na różnych etapach procesu innowacyjnego. Określono podstawy prawne regulacji wynalazku, modelu przemysłowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego, znaku usługowego, tajemnicy handlowej, oferty racjonalizatorskiej jako obiektów własności intelektualnej. Omówiono wybrane aspekty prawa patentowego. Rozważono reżimy prawne obiektów prawa intelektualnego, które są chronione prawem wyłącznym. Brak wystarczającej regulacji prawnej obiektów przemysłowej własności intelektualnej negatywnie wpływa na dynamikę rozwoju gospodarki, a zwłaszcza na wpływy z inwestycji zagranicznych, ponieważ inwestorzy z krajów rozwiniętych nie będą inwestować i ujawniać tajemnic handlowych, jeśli nie otrzymają prawnie uzasadnionych gwarancji zachowania informacji w tajemnicy.
Keywords: Artykuł poświęcony jest kompleksowemu badaniu opracowań innowacyjnych jako przedmiotu prawa własności intelektualnej w kontekście ochrony prawnej. Przeanalizowano treść podstawowych dokumentów regulacyjnych dotyczących prowadzenia działalności innowacyjnej. Wybrany przez państwo kurs integracji z Unia Europejska wymaga wprowadzenia nowych skutecznych metod ochrony praw własności intelektualnej, zbliżenia i integracji ukraińskiego systemu gospodarczego z systemami gospodarczymi krajów Unii Europejskiej. Proces ten wymaga wdrożenia modelu innowacyjnego rozwoju państwa, bezproblemowej wymiany najnowszych technologii, przekazywania najnowszych odkryć, tajemnic handlowych, komercjalizacji przedmiotów prawa intelektualnego jako całości. Przedstawiono definicję opracowań innowacyjnych w przemyśle na różnych etapach procesu innowacyjnego. Określono podstawy prawne regulacji wynalazku, modelu przemysłowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego, znaku usługowego, tajemnicy handlowej, oferty racjonalizatorskiej jako obiektów własności intelektualnej. Omówiono wybrane aspekty prawa patentowego. Rozważono reżimy prawne obiektów prawa intelektualnego, które są chronione prawem wyłącznym. Brak wystarczającej regulacji prawnej obiektów przemysłowej własności intelektualnej negatywnie wpływa na dynamikę rozwoju gospodarki, a zwłaszcza na wpływy z inwestycji zagranicznych, ponieważ inwestorzy z krajów rozwiniętych nie będą inwestować i ujawniać tajemnic handlowych, jeśli nie otrzymają prawnie uzasadnionych gwarancji zachowania informacji w tajemnicy.

INSTYTUT AKT ADMINISTRACYJNYCH: PRZEGLĄD HISTORYCZNO-PRAWNY BADAŃ NAUKOWYCH (XVIII-POCZĄTEK XX W.)

Olena Milienko

kandydat nauk prawnych, studentka Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3364-1774

Anotation. Celem niniejszego badania jest przeprowadzenie retrospektywnego badania nad powstaniem instytucji aktu administracyjnego jako instytucji prawnej. Osiągnięcie celu tego artykułu wymaga zastosowania całości ogólnych i specjalnych metod wiedzy naukowej, w szczególności metody dialektycznej, metody historyczno-prawnej, metody porównawczej nauki prawnej, co pozwoliło wyjaśnić ewolucję myśli prawnej dotyczącej istoty i znaczenia aktu administracyjnego jako kategorii administracyjno-prawnej w badaniach polityczno-prawnych przedstawicieli prawa krajowego i światowego. W toku przeprowadzonych badań ustalono, że przedrewolucyjny etap kształtowania się doktryny aktu administracyjnego w ramach ukraińskiej nauki prawa administracyjnego charakteryzuje się obecnością kilku podejść do zrozumienia badanego zjawiska. Pomimo faktu, że akt administracyjny nie istniał jako zjawisko prawne w krajowej nauce przedrewolucyjnej, w teorii administracyjno-prawnej opracowano dwa główne punkty widzenia na to zjawisko: poprzez określenie charakteru zarządzeń pochodzących od władzy wykonawczej, jako administracyjne i poprzez próby określenia konkretnych cech aktu administracyjno-prawnego, jego formalnych i materialnych aspektów. Stwierdzono, że pomimo ścisłego związku z ówczesną niemiecką nauką administracyjno-prawną, w krajowej sferze badań nad aktem administracyjnym nie obserwuje się bezpośredniego zapożyczenia myśli naukowej; badacze wybierają własną ścieżkę, proponując autorskie konstrukcje teoretyczne w polemice naukowej.
Keywords: Celem niniejszego badania jest przeprowadzenie retrospektywnego badania nad powstaniem instytucji aktu administracyjnego jako instytucji prawnej. Osiągnięcie celu tego artykułu wymaga zastosowania całości ogólnych i specjalnych metod wiedzy naukowej, w szczególności metody dialektycznej, metody historyczno-prawnej, metody porównawczej nauki prawnej, co pozwoliło wyjaśnić ewolucję myśli prawnej dotyczącej istoty i znaczenia aktu administracyjnego jako kategorii administracyjno-prawnej w badaniach polityczno-prawnych przedstawicieli prawa krajowego i światowego. W toku przeprowadzonych badań ustalono, że przedrewolucyjny etap kształtowania się doktryny aktu administracyjnego w ramach ukraińskiej nauki prawa administracyjnego charakteryzuje się obecnością kilku podejść do zrozumienia badanego zjawiska. Pomimo faktu, że akt administracyjny nie istniał jako zjawisko prawne w krajowej nauce przedrewolucyjnej, w teorii administracyjno-prawnej opracowano dwa główne punkty widzenia na to zjawisko: poprzez określenie charakteru zarządzeń pochodzących od władzy wykonawczej, jako administracyjne i poprzez próby określenia konkretnych cech aktu administracyjno-prawnego, jego formalnych i materialnych aspektów. Stwierdzono, że pomimo ścisłego związku z ówczesną niemiecką nauką administracyjno-prawną, w krajowej sferze badań nad aktem administracyjnym nie obserwuje się bezpośredniego zapożyczenia myśli naukowej; badacze wybierają własną ścieżkę, proponując autorskie konstrukcje teoretyczne w polemice naukowej.

TEORETYCZNO-METODOLOGICZNE PODSTAWY BADANIA UDZIAŁU ADWOKATA W REALIZACJI WSPÓŁPRACY MIĘDZYNARODOWEJ W POSTĘPOWANIU KARNYM

Violeta Monastyrska

aspirant Katedry Postępowania Karnego, Kryminalistyki i Ekspertologii
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1825-0457

Anotation. W artykule naukowym podkreślono teoretyczno-metodologiczne podstawy badania udziału adwokata w realizacji współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego. Przegląd źródeł literackich wykazał, że obecnie poszukiwania naukowe były prowadzone w dwóch kierunkach: po pierwsze, szereg badań dotyczyło funkcjonowania Instytucji Adwokatury; po drugie, poszczególne prace poświęcone są zrozumieniu treści współpracy międzynarodowej w postępowaniu karnym. Stwierdzono brak prac naukowych, które uwypukliłyby kwestie udziału adwokata w realizacji współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego. Na rozwiązanie tego złożonego problemu skierowano poszukiwania naukowe. Metodologię badania udziału adwokata w realizacji międzynarodowej współpracy w postępowaniu karnym należy traktować jako system naukowych teoretycznych i praktycznych sposobów osiągnięcia celu i zadań badania. Do tego systemu są przyciągane metody poznania naukowego, wykorzystano teoretyczną i empiryczną bazę badawczą, rozwiązano cele i zadania pracy naukowej. W celu kompleksowej analizy cech udziału adwokata we współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego uzasadnione jest zastosowanie systemu ogólnych naukowych, specjalnych i konkretnie naukowych metod poznania, za pomocą których powstaje aparat pojęciowy, ujawnia się specyfikę stosunków prawnych, z uwzględnieniem przepisów prawa międzynarodowego i krajowego. Kierując się wymienionymi i innymi przepisami teoretyczno-metodologicznymi uważamy za konieczne przeprowadzenie badań w celu ustalenia podstaw zaangażowania adwokata w realizację współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego.
Keywords: W artykule naukowym podkreślono teoretyczno-metodologiczne podstawy badania udziału adwokata w realizacji współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego. Przegląd źródeł literackich wykazał, że obecnie poszukiwania naukowe były prowadzone w dwóch kierunkach: po pierwsze, szereg badań dotyczyło funkcjonowania Instytucji Adwokatury; po drugie, poszczególne prace poświęcone są zrozumieniu treści współpracy międzynarodowej w postępowaniu karnym. Stwierdzono brak prac naukowych, które uwypukliłyby kwestie udziału adwokata w realizacji współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego. Na rozwiązanie tego złożonego problemu skierowano poszukiwania naukowe. Metodologię badania udziału adwokata w realizacji międzynarodowej współpracy w postępowaniu karnym należy traktować jako system naukowych teoretycznych i praktycznych sposobów osiągnięcia celu i zadań badania. Do tego systemu są przyciągane metody poznania naukowego, wykorzystano teoretyczną i empiryczną bazę badawczą, rozwiązano cele i zadania pracy naukowej. W celu kompleksowej analizy cech udziału adwokata we współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego uzasadnione jest zastosowanie systemu ogólnych naukowych, specjalnych i konkretnie naukowych metod poznania, za pomocą których powstaje aparat pojęciowy, ujawnia się specyfikę stosunków prawnych, z uwzględnieniem przepisów prawa międzynarodowego i krajowego. Kierując się wymienionymi i innymi przepisami teoretyczno-metodologicznymi uważamy za konieczne przeprowadzenie badań w celu ustalenia podstaw zaangażowania adwokata w realizację współpracy międzynarodowej podczas postępowania karnego.

CECHY WYDZIERŻAWIENIA GRUNTÓW ROLNYCH BĘDĄCYCH WŁASNOŚCIĄ PUBLICZNĄ: ANALIZA PORÓWNAWCZA UKRAIŃSKICH I POLSKICH PRZEPISÓW PRAWNYCH

Nadiia Moskaliuk

kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Prawa i Postępowania Karnego i Egzekwowania Prawa
Zachodnioukraińskiego Uniwersytetu Narodowego (Tarnopol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2972-3352

Anotation. W artykule omówiono cechy wydzierżawienia gruntów rolnych będących własnością publiczną na Ukrainie i w Polsce. W szczególności porównuje się wymagania prawne i ograniczenia obu krajów, a także praktykę ich wdrażania. Istotne jest porównanie właśnie tych dwóch krajów, ponieważ są one najbliższymi sąsiadami terytorialnie a doświadczenie Polski jako państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest bardzo cenne dla Ukrainy. Przez długi czas na Ukrainie obowiązywało moratorium na sprzedaż gruntów rolnych, a zatem rynek gruntów dopiero zaczął się kształtować. Z zastrzeżeniem niemożności sprzedaży gruntów rolnych, nie można było mówić o odpowiednich cenach dzierżawy tych gruntów, więc wszyscy właściciele, w tym państwo, nie przestrzegali znacznej ilości środków. Biorąc pod uwagę, że dzierżawa gruntów na Ukrainie dopiero niedawno zaczęła być przeprowadzana na konkurencyjnych warunkach za pomocą przetargów, doświadczenie Agencji Nieruchomości Rolnych Polski w kwestii zapewnienia warunków konkurencyjnych ma ogromne znaczenie dla Ukrainy. Oprócz analizy stron umowy i ich statusu prawnego, w badaniu duży nacisk położono na kwestię formy i sposobu zawierania umów najmu. Oprócz ogólnych pytań dotyczących praw i obowiązków stron wynikających z umowy, autor zbadał kwestie dziedziczenia praw najemcy i podnajmu na podstawie przepisów Ukrainy i Polski. Artykuł szczegółowo opisuje zmiany, które zaszły w ciągu ostatnich dwóch lat na Ukrainie z wymogami regulacyjnymi dotyczącymi dzierżawy gruntów i, co ważne, porównuje te wymagania z doświadczeniem Polski w kształtowaniu rynku ziemi. Jako ogólny wniosek wskazano, że w procesie dzierżawy gruntów prawa państwa jako właściciela gruntów rolnych w Polsce są chronione bardziej niż prawa najemców. Praktyka przetargów ze szczególnym określeniem wymagań dotyczących kategorii najemców pozwala Państwu utrzymać określone kategorie osób, które będą korzystać z gruntów, a następnie prowadzić skuteczną politykę gruntów i wdrażać decyzje rządowe w sprawach dotyczących gruntów. Pomimo znacznego ryzyka na etapie wchodzenia w stosunki dzierżawcze, polscy najemcy gruntów publicznych są bardziej chronieni w przyszłości. Ukraińscy najemcy w porównaniu z polskimi są narażeni na znaczne ryzyko na wszystkich etapach swojej działalności. Wszystko to wskazuje na potrzebę zbadania pozytywnego doświadczenia Polski w kwestii dzierżawy gruntów publicznych o przeznaczeniu rolnym i wprowadzenia go na Ukrainie, jednak biorąc pod uwagę realia społeczne kraju, w którym powstaje tylko cywilizowany rynek ziemi.
Keywords: W artykule omówiono cechy wydzierżawienia gruntów rolnych będących własnością publiczną na Ukrainie i w Polsce. W szczególności porównuje się wymagania prawne i ograniczenia obu krajów, a także praktykę ich wdrażania. Istotne jest porównanie właśnie tych dwóch krajów, ponieważ są one najbliższymi sąsiadami terytorialnie a doświadczenie Polski jako państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest bardzo cenne dla Ukrainy. Przez długi czas na Ukrainie obowiązywało moratorium na sprzedaż gruntów rolnych, a zatem rynek gruntów dopiero zaczął się kształtować. Z zastrzeżeniem niemożności sprzedaży gruntów rolnych, nie można było mówić o odpowiednich cenach dzierżawy tych gruntów, więc wszyscy właściciele, w tym państwo, nie przestrzegali znacznej ilości środków. Biorąc pod uwagę, że dzierżawa gruntów na Ukrainie dopiero niedawno zaczęła być przeprowadzana na konkurencyjnych warunkach za pomocą przetargów, doświadczenie Agencji Nieruchomości Rolnych Polski w kwestii zapewnienia warunków konkurencyjnych ma ogromne znaczenie dla Ukrainy. Oprócz analizy stron umowy i ich statusu prawnego, w badaniu duży nacisk położono na kwestię formy i sposobu zawierania umów najmu. Oprócz ogólnych pytań dotyczących praw i obowiązków stron wynikających z umowy, autor zbadał kwestie dziedziczenia praw najemcy i podnajmu na podstawie przepisów Ukrainy i Polski. Artykuł szczegółowo opisuje zmiany, które zaszły w ciągu ostatnich dwóch lat na Ukrainie z wymogami regulacyjnymi dotyczącymi dzierżawy gruntów i, co ważne, porównuje te wymagania z doświadczeniem Polski w kształtowaniu rynku ziemi. Jako ogólny wniosek wskazano, że w procesie dzierżawy gruntów prawa państwa jako właściciela gruntów rolnych w Polsce są chronione bardziej niż prawa najemców. Praktyka przetargów ze szczególnym określeniem wymagań dotyczących kategorii najemców pozwala Państwu utrzymać określone kategorie osób, które będą korzystać z gruntów, a następnie prowadzić skuteczną politykę gruntów i wdrażać decyzje rządowe w sprawach dotyczących gruntów. Pomimo znacznego ryzyka na etapie wchodzenia w stosunki dzierżawcze, polscy najemcy gruntów publicznych są bardziej chronieni w przyszłości. Ukraińscy najemcy w porównaniu z polskimi są narażeni na znaczne ryzyko na wszystkich etapach swojej działalności. Wszystko to wskazuje na potrzebę zbadania pozytywnego doświadczenia Polski w kwestii dzierżawy gruntów publicznych o przeznaczeniu rolnym i wprowadzenia go na Ukrainie, jednak biorąc pod uwagę realia społeczne kraju, w którym powstaje tylko cywilizowany rynek ziemi.

BOSKIE, NATURALNE I LUDZKIE PODSTAWY PRAWA W KONCEPCJI TOMASZA Z AKWINU

Ihor Musilivskyi

student
Instytucji szkolnictwa wyższego „Uniwersytet Króla Daniela” (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3935-5322

Anotation. W artykule zbadano teologiczno-prawne podstawy współdziałania prawa boskiego, naturalnego i ludzkiego w teorii Tomasza z Akwinu. Uzasadniono, że celem zapożyczenia podstawowych idei i transformacji prawnych krajowego systemu prawnego jest fundamentalna dla myśliciela kwestia konkretyzacji ogólnych przepisów bytu prawnego. Udowodniono, że wola człowieka stanowi podstawę do zmiany bytu prawnego. Egzystencja prawna człowieka zaczyna się nie od przestrzegania, wykonywania, stosowania norm prawnych, ale od kontemplacji i poznania prawnych atrybutówtreści, od świadomości prawnej, w której skorelowane są boskie, ludzkie i naturalne podstawy prawa.
Keywords: W artykule zbadano teologiczno-prawne podstawy współdziałania prawa boskiego, naturalnego i ludzkiego w teorii Tomasza z Akwinu. Uzasadniono, że celem zapożyczenia podstawowych idei i transformacji prawnych krajowego systemu prawnego jest fundamentalna dla myśliciela kwestia konkretyzacji ogólnych przepisów bytu prawnego. Udowodniono, że wola człowieka stanowi podstawę do zmiany bytu prawnego. Egzystencja prawna człowieka zaczyna się nie od przestrzegania, wykonywania, stosowania norm prawnych, ale od kontemplacji i poznania prawnych atrybutówtreści, od świadomości prawnej, w której skorelowane są boskie, ludzkie i naturalne podstawy prawa.

MAJĄTKOWE PRAWA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ DO OBIEKTÓW SŁUŻBOWYCH PRAWA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ UTWORZONYCH W INSTYTUCJACH SZKOLNICTWA WYŻSZEGO UKRAINY

Yuliia Osypova

pracownik naukowy Wydziału Ekonomiczno-Prawnego
Naukowo-Badawczego Instytutu Własności Intelektualnej Narodowej Akademii Nauk Prawnych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3413-1263

Anotation. W artykule zbadano zasady podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe prawa własności intelektualnej, które są tworzone w instytucjach szkolnictwa wyższego Ukrainy. Przy pisaniu artykułu zastosowano m.in. formalno-logiczne, formalno-prawne, porównawczo-prawne i logiczno-semantyczne metody badawcze. W trakcie badania określono ogólne wymagania obowiązującego prawa Ukrainy dotyczące możliwych opcji podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe własności intelektualnej. Ustalono, że między normami Kodeksu Cywilnego Ukrainy, specjalnych przepisów dotyczących poszczególnych obiektów prawa własności intelektualnej, umowy stowarzyszeniowej pomiędzy Ukrainą a Unią Europejską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i ich państwami członkowskimi istnieje konflikt prawny. Rozważono możliwe opcje jego przezwyciężenia. Ponadto autor artykułu zwraca uwagę na brak w przepisach Kodeksu Cywilnego i przepisach szczególnych jasnego wykazu przedmiotów prawa własności intelektualnej, które mogą powstać w związku z realizacją umowy o pracę. Ujawniono związek tej kwestii z kwestią podziału własności praw własności intelektualnej na obiekty usługowe prawa własności intelektualnej. Zgodnie z wynikami badań wskazano ogólną wizję możliwych opcji podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe prawa własności intelektualnej, które są tworzone w wyższych instytucjach edukacyjnych Ukrainy. Podano propozycje niezbędnych zmian w obowiązującym prawie Ukrainy. W tym samym czasie instytucjom szkolnictwa wyższego Ukrainy zaleca się, aby nie pozostawiać rozwiązania problemów dotyczących podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe prawa własności intelektualnej do woli prawa kolizyjnego, i przepisać odpowiednie przepisy w umowach cywilnoprawnych lub umowach o pracę z ich pracownikami.
Keywords: W artykule zbadano zasady podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe prawa własności intelektualnej, które są tworzone w instytucjach szkolnictwa wyższego Ukrainy. Przy pisaniu artykułu zastosowano m.in. formalno-logiczne, formalno-prawne, porównawczo-prawne i logiczno-semantyczne metody badawcze. W trakcie badania określono ogólne wymagania obowiązującego prawa Ukrainy dotyczące możliwych opcji podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe własności intelektualnej. Ustalono, że między normami Kodeksu Cywilnego Ukrainy, specjalnych przepisów dotyczących poszczególnych obiektów prawa własności intelektualnej, umowy stowarzyszeniowej pomiędzy Ukrainą a Unią Europejską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i ich państwami członkowskimi istnieje konflikt prawny. Rozważono możliwe opcje jego przezwyciężenia. Ponadto autor artykułu zwraca uwagę na brak w przepisach Kodeksu Cywilnego i przepisach szczególnych jasnego wykazu przedmiotów prawa własności intelektualnej, które mogą powstać w związku z realizacją umowy o pracę. Ujawniono związek tej kwestii z kwestią podziału własności praw własności intelektualnej na obiekty usługowe prawa własności intelektualnej. Zgodnie z wynikami badań wskazano ogólną wizję możliwych opcji podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe prawa własności intelektualnej, które są tworzone w wyższych instytucjach edukacyjnych Ukrainy. Podano propozycje niezbędnych zmian w obowiązującym prawie Ukrainy. W tym samym czasie instytucjom szkolnictwa wyższego Ukrainy zaleca się, aby nie pozostawiać rozwiązania problemów dotyczących podziału majątkowych praw własności intelektualnej na obiekty służbowe prawa własności intelektualnej do woli prawa kolizyjnego, i przepisać odpowiednie przepisy w umowach cywilnoprawnych lub umowach o pracę z ich pracownikami.

PODSTAWY, GRANICE I KRYTERIA STOSOWANIA DYSKRECJI (UZNANIOWOŚCI) ORAZ WYBÓR OPTYMALNEGO SPOSOBU OBRONY SĄDOWEJ

Olena Osipova

sędzia Sumskiego Okręgowego Sądu Administracyjnego, aspirantka Katedry Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Dyscyplin Cywilnoprawnych Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Prawa
Sumskiego Uniwersytetu Państwowego (Sumy, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6289-5581

Anotation. W artykule podjęto próbę rozważenia ogólnych i szczególnych cech uznania administracyjnego i sędziowskiego (dyskrecji) przy rozpatrywaniu wniosków o świadczenie usług administracyjnych i sporów sądowych dotyczących odmowy ich świadczenia. Szczególną uwagę zwrócono na badanie granic, zadań i celów tych rodzajów dyskrecji, pokazano ich związek i wpływ na wybór sposobu obrony sądowej. Na podstawie wyników pracy stwierdzono, że wspólnym zadaniem podmiotu władzy i sądu jest zapewnienie realizacji praw i wolności podmiotów odwoławczych; cele – podejmowanie sprawiedliwej i rozsądnej decyzji, przestrzeganie zasad postępowania administracyjnego i postępowania sądowego, równowaga interesów jednostki i społeczeństwa. Szczególnym celem sądowego rozpatrzenia sporu dotyczącego świadczenia usług administracyjnych jest sprawdzenie zgodności aktu administracyjnego (decyzji, działania, zaniechania) z wymogami prawa i wybór optymalnego sposobu ochrony sądowej w przypadku stwierdzenia naruszenia praw podmiotu odwoławczego. Granice dyskrecji są określone przez prawa materialne i procesowe, ogólne zasady prawa międzynarodowego i krajowego oraz zdrowy rozsądek. Kryteriami legalności stosowania uznaniowości są Konstytucja Ukrainy, międzynarodowe standardy praw człowieka, zasada praworządności, celowość, moralność społeczna i praktyka sądowa.
Keywords: W artykule podjęto próbę rozważenia ogólnych i szczególnych cech uznania administracyjnego i sędziowskiego (dyskrecji) przy rozpatrywaniu wniosków o świadczenie usług administracyjnych i sporów sądowych dotyczących odmowy ich świadczenia. Szczególną uwagę zwrócono na badanie granic, zadań i celów tych rodzajów dyskrecji, pokazano ich związek i wpływ na wybór sposobu obrony sądowej. Na podstawie wyników pracy stwierdzono, że wspólnym zadaniem podmiotu władzy i sądu jest zapewnienie realizacji praw i wolności podmiotów odwoławczych; cele – podejmowanie sprawiedliwej i rozsądnej decyzji, przestrzeganie zasad postępowania administracyjnego i postępowania sądowego, równowaga interesów jednostki i społeczeństwa. Szczególnym celem sądowego rozpatrzenia sporu dotyczącego świadczenia usług administracyjnych jest sprawdzenie zgodności aktu administracyjnego (decyzji, działania, zaniechania) z wymogami prawa i wybór optymalnego sposobu ochrony sądowej w przypadku stwierdzenia naruszenia praw podmiotu odwoławczego. Granice dyskrecji są określone przez prawa materialne i procesowe, ogólne zasady prawa międzynarodowego i krajowego oraz zdrowy rozsądek. Kryteriami legalności stosowania uznaniowości są Konstytucja Ukrainy, międzynarodowe standardy praw człowieka, zasada praworządności, celowość, moralność społeczna i praktyka sądowa.

POJĘCIE I CECHY WYKROCZENIA DYSCYPLINARNEGO JAKO PODSTAWA POCIĄGNIĘCIA DETEKTYWÓW KRAJOWEGO BIURA ANTYKORUPCYJNEGO UKRAINY DO ODPOWIEDZIALNOŚCI DYSCYPLINARNEJ

Vladyslav Panov

aspirant Laboratorium Naukowego ds. Działań Prewencyjnych i Zapobiegania Korupcji
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4376-7629

Anotation. Znaczenie tego artykułu polega na tym, że ochrona praw i wolności człowieka, zapewnienie porządku i zgodności z prawem, przeciwdziałanie przejawom naruszeń korupcyjnych ze strony podmiotów władzy i ich urzędników, jest jednym z głównych obszarów polityki rządu mającej na celu wzmocnienie państwowości i przestrzeganie europejskich standardów demokratycznych. Artykuł poświęcony jest określeniu pojęcia wykroczenia dyscyplinarnego detektywów Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy jako podstawy odpowiedzialności dyscyplinarnej. Na podstawie analizy ustawodawstwa krajowego i publikacji naukowych dokonuje się charakterystyki cech wykroczenia dyscyplinarnego. Powstała autorska interpretacja postępowania dyscyplinarnego detektywów Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy. Należy przez to rozumieć bezprawne działanie lub bezczynność personelu jednostek detektywów, co wyraża się w nieprzestrzeganiu i naruszeniu dyscypliny służbowej, w wyniku której dochodzi do odpowiedzialności dyscyplinarnej. Ustalono, że podstawą powstania odpowiedzialności dyscyplinarnej jest określenie podstawy prawnej bezprawności działania lub zaniechania pracownika Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy, z naruszeniem przepisów obowiązującego prawa poprzez popełnienie wykroczenia dyscyplinarnego.
Keywords: Znaczenie tego artykułu polega na tym, że ochrona praw i wolności człowieka, zapewnienie porządku i zgodności z prawem, przeciwdziałanie przejawom naruszeń korupcyjnych ze strony podmiotów władzy i ich urzędników, jest jednym z głównych obszarów polityki rządu mającej na celu wzmocnienie państwowości i przestrzeganie europejskich standardów demokratycznych. Artykuł poświęcony jest określeniu pojęcia wykroczenia dyscyplinarnego detektywów Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy jako podstawy odpowiedzialności dyscyplinarnej. Na podstawie analizy ustawodawstwa krajowego i publikacji naukowych dokonuje się charakterystyki cech wykroczenia dyscyplinarnego. Powstała autorska interpretacja postępowania dyscyplinarnego detektywów Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy. Należy przez to rozumieć bezprawne działanie lub bezczynność personelu jednostek detektywów, co wyraża się w nieprzestrzeganiu i naruszeniu dyscypliny służbowej, w wyniku której dochodzi do odpowiedzialności dyscyplinarnej. Ustalono, że podstawą powstania odpowiedzialności dyscyplinarnej jest określenie podstawy prawnej bezprawności działania lub zaniechania pracownika Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy, z naruszeniem przepisów obowiązującego prawa poprzez popełnienie wykroczenia dyscyplinarnego.

AKSJOLOGICZNE ROZUMIENIE OSOBISTYCH PRAW NIEMAJĄTKOWYCH OSOBY FIZYCZNEJ

Liliia Parashchuk

wykładowca Katedry Cywilnego Prawa i Postępowania
Zachodnioukraińskiego Uniwersytetu Narodowego (Tarnopol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2269-1626

Anotation. W artykule opartym na osiągnięciach przedstawicieli różnych gałęzi nauk prawnych objawia się istotna istota osobistych praw niemajątkowych jako wielowymiarowego zjawiska prawnego poprzez sferę wartościowo-semantyczną jednostki. Przedstawiono cechy europejskiej doktryny osobistych praw niemajątkowych, która jest podstawą europejskich standardów praw człowieka; zbadano aksjologiczny charakter osobistych praw niemajątkowych; przeanalizowano wartości prawne określone w prawie cywilnym w zakresie egzekwowania praw, których przedmiotem są osobiste dobra niemajątkowe. Podstawę metodologiczną badania stanowią podejścia historyczne, antropocentryczne, formalno-prawne, dialektyczne, egzystencjalne i fenomenologiczne, które łącznie pozwalają ujawnić wartość treści osobistych praw niemajątkowych, określić wpływ wewnętrznych postaw wartości danej osoby na możliwość wykonywania i ochrony osobistych praw niemajątkowych, które należą do niej. Na podstawie badania wartościowych aspektów osobistych praw niemajątkowych osób fizycznych wyciągnięto własne wnioski, że na charakter działań osób fizycznych w zakresie realizacji i ochrony osobistych praw niemajątkowych mają wpływ subiektywne i obiektywne czynniki, związane z unikalną naturą człowieka, jego zdrowiem psychicznym, emocjonalnym i inteligentnym, poziomem świadomości prawnej, humanistycznym kierunkiem rozwoju państwa i społeczeństwa. Prawo cywilne Ukrainy wymaga poprawy, ponieważ deklarowany przez niego szeroki zakres praw osobistych, które mogą należeć do osoby, nie jest zapewniony przez odpowiedni mechanizm praktycznej realizacji.
Keywords: W artykule opartym na osiągnięciach przedstawicieli różnych gałęzi nauk prawnych objawia się istotna istota osobistych praw niemajątkowych jako wielowymiarowego zjawiska prawnego poprzez sferę wartościowo-semantyczną jednostki. Przedstawiono cechy europejskiej doktryny osobistych praw niemajątkowych, która jest podstawą europejskich standardów praw człowieka; zbadano aksjologiczny charakter osobistych praw niemajątkowych; przeanalizowano wartości prawne określone w prawie cywilnym w zakresie egzekwowania praw, których przedmiotem są osobiste dobra niemajątkowe. Podstawę metodologiczną badania stanowią podejścia historyczne, antropocentryczne, formalno-prawne, dialektyczne, egzystencjalne i fenomenologiczne, które łącznie pozwalają ujawnić wartość treści osobistych praw niemajątkowych, określić wpływ wewnętrznych postaw wartości danej osoby na możliwość wykonywania i ochrony osobistych praw niemajątkowych, które należą do niej. Na podstawie badania wartościowych aspektów osobistych praw niemajątkowych osób fizycznych wyciągnięto własne wnioski, że na charakter działań osób fizycznych w zakresie realizacji i ochrony osobistych praw niemajątkowych mają wpływ subiektywne i obiektywne czynniki, związane z unikalną naturą człowieka, jego zdrowiem psychicznym, emocjonalnym i inteligentnym, poziomem świadomości prawnej, humanistycznym kierunkiem rozwoju państwa i społeczeństwa. Prawo cywilne Ukrainy wymaga poprawy, ponieważ deklarowany przez niego szeroki zakres praw osobistych, które mogą należeć do osoby, nie jest zapewniony przez odpowiedni mechanizm praktycznej realizacji.

SPOSOBY POPRAWY REGULACJI PRAWNYCH BAZ DANYCH NA UKRAINIE

Andrii Petrenko

Kierownik Działu Obsługi Kampanii Rekrutacyjnej
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3255-2961

Anotation. Formułowanie propozycji poprawy regulacji prawnych baz danych na Ukrainie wiąże się z szeregiem zagadnień, w szczególności o charakterze teoretycznym i normatywnym. Jednym z głównych problemów rozwoju sposobów poprawy jest poszukiwanie i podkreślanie rzeczywistych problemów stosunków prawnych dotyczących tworzenia i korzystania z baz danych, a także problemów lub niedoskonałości przepisów cywilnoprawnych baz danych na Ukrainie. Pomimo dużej liczby badań dotyczących regulacji prawnych baz danych zarówno na Ukrainie, jak i za granicą, problemy regulacji prawnych, a w niektórych aspektach i ochrony baz danych, nadal istnieją, regularnie stając się przedmiotem inicjatyw legislacyjnych. Celem artykułu jest przegląd i próba sformułowania problemów regulacji prawnych na Ukrainie baz danych różnych typów, w zależności od kryterium oryginalności, formy reifikacji, wypełnienia innymi przedmiotami prawa autorskiego, a także przedstawienie własnej wizji autora odpowiednich dźwigni regulacji prawnych dla zamierzonego rozwiązania wyznaczonych problemów, biorąc pod uwagę specyfikę istnienia baz danych w Internecie oraz technologii pozyskiwania i przetwarzania dużych zbiorów danych „Big Data”. Opisano 4 poziomy problematyki regulacji baz danych na Ukrainie, które można krótko określić jako: problemy związane z ochroną własności intelektualnej w Internecie; problemy związane z ochroną danych osobowych; problemy regulujące realizację transakcji w Internecie; problemy związane z nielegalnymi działaniami popełnionymi za pomocą technologii komputerowych w Internecie. W artykule wyjaśniono przyczyny problemów prawnych regulacji baz danych, ustalono związki przyczynowo-skutkowe, które warunkują długotrwałe istnienie luk regulacji prawnych. Optymalne rozwiązania niektórych problemów regulacji prawnych są postrzegane jako środki cywilnoprawnego racjonowania stosunków prawnych w zakresie praw autorskich do baz danych, a mianowicie: dalsza implementacja norm prawa europejskiego na podstawie implementacji prawa zgodnie z Umową o stowarzyszeniu z Ustawą Ukrainy „O prawie autorskim i prawach pokrewnych”, przyciąganie ekspertów z Unii Europejskiej, zapewnienie wsparcia przeglądu ustawy przez Radę Najwyższą ze strony ministerstw Gabinetu Ministrów Ukrainy; wyszczególnienie i uregulowanie procedur ochrony nieoryginalnych baz danych według rodzaju „sui generis”.
Keywords: Formułowanie propozycji poprawy regulacji prawnych baz danych na Ukrainie wiąże się z szeregiem zagadnień, w szczególności o charakterze teoretycznym i normatywnym. Jednym z głównych problemów rozwoju sposobów poprawy jest poszukiwanie i podkreślanie rzeczywistych problemów stosunków prawnych dotyczących tworzenia i korzystania z baz danych, a także problemów lub niedoskonałości przepisów cywilnoprawnych baz danych na Ukrainie. Pomimo dużej liczby badań dotyczących regulacji prawnych baz danych zarówno na Ukrainie, jak i za granicą, problemy regulacji prawnych, a w niektórych aspektach i ochrony baz danych, nadal istnieją, regularnie stając się przedmiotem inicjatyw legislacyjnych. Celem artykułu jest przegląd i próba sformułowania problemów regulacji prawnych na Ukrainie baz danych różnych typów, w zależności od kryterium oryginalności, formy reifikacji, wypełnienia innymi przedmiotami prawa autorskiego, a także przedstawienie własnej wizji autora odpowiednich dźwigni regulacji prawnych dla zamierzonego rozwiązania wyznaczonych problemów, biorąc pod uwagę specyfikę istnienia baz danych w Internecie oraz technologii pozyskiwania i przetwarzania dużych zbiorów danych „Big Data”. Opisano 4 poziomy problematyki regulacji baz danych na Ukrainie, które można krótko określić jako: problemy związane z ochroną własności intelektualnej w Internecie; problemy związane z ochroną danych osobowych; problemy regulujące realizację transakcji w Internecie; problemy związane z nielegalnymi działaniami popełnionymi za pomocą technologii komputerowych w Internecie. W artykule wyjaśniono przyczyny problemów prawnych regulacji baz danych, ustalono związki przyczynowo-skutkowe, które warunkują długotrwałe istnienie luk regulacji prawnych. Optymalne rozwiązania niektórych problemów regulacji prawnych są postrzegane jako środki cywilnoprawnego racjonowania stosunków prawnych w zakresie praw autorskich do baz danych, a mianowicie: dalsza implementacja norm prawa europejskiego na podstawie implementacji prawa zgodnie z Umową o stowarzyszeniu z Ustawą Ukrainy „O prawie autorskim i prawach pokrewnych”, przyciąganie ekspertów z Unii Europejskiej, zapewnienie wsparcia przeglądu ustawy przez Radę Najwyższą ze strony ministerstw Gabinetu Ministrów Ukrainy; wyszczególnienie i uregulowanie procedur ochrony nieoryginalnych baz danych według rodzaju „sui generis”.

OCHRONA PAŃSTWOWA PRACOWNIKÓW ORGANÓW ŚCIGANIA I SĄDU: ASPEKT ADMINISTRACYJNY

Ihor Petrishak

student Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9758-3251

Anotation. Artykuł poświęcono podkreśleniu kwestii związanych z ustanowieniem podstawowych cech ochrony państwowej pracowników organów ścigania i sądu poprzez określenie mechanizmu administracyjno-prawnego ochrony państwowej pracowników tych organów, badanie prawa do stosowania ochrony państwowej i uprawnień, które go tworzą, wyodrębnienie podmiotów, które są uprawnione do otrzymywania ochrony państwowej, oraz ustanowienie systemu organów, które są upoważnione do zapewnienia ochrony państwowej pracowników organów ścigania i Sądu. Nacisk kładziony jest na wąskie podejście do określania istoty prawa do ochrony państwowej pracowników organów ścigania i sądu oraz jego administracyjno-prawnego zabezpieczenia. Zaproponowano rozważenie mechanizmu administracyjno-prawnego ochrony państwowej pracowników organów ścigania i sądu przez pryzmat takich elementów, jak: systemy instytucjonalne organów administracji zapewniające ochronę państwową; normy prawne, za pomocą których zapewnione jest bezpośrednie zastosowanie władzy w procesie ochrony państwowej; podmioty, wobec których można zastosować ochronę państwową; stosunki społeczne, które kształtują się w sferze ochrony pracowników organów ścigania i Sądu. Znaczenie i szeroki zakres stosunków społecznych, w ramach których organy ścigania i sądy sprawują swoje uprawnienia, z jednej strony, oraz rozwój elementów mechanizmu egzekwowania praw ich pracowników – z drugiej pośredniczą w potrzebie dalszych badań nad tą problematyką.
Keywords: Artykuł poświęcono podkreśleniu kwestii związanych z ustanowieniem podstawowych cech ochrony państwowej pracowników organów ścigania i sądu poprzez określenie mechanizmu administracyjno-prawnego ochrony państwowej pracowników tych organów, badanie prawa do stosowania ochrony państwowej i uprawnień, które go tworzą, wyodrębnienie podmiotów, które są uprawnione do otrzymywania ochrony państwowej, oraz ustanowienie systemu organów, które są upoważnione do zapewnienia ochrony państwowej pracowników organów ścigania i Sądu. Nacisk kładziony jest na wąskie podejście do określania istoty prawa do ochrony państwowej pracowników organów ścigania i sądu oraz jego administracyjno-prawnego zabezpieczenia. Zaproponowano rozważenie mechanizmu administracyjno-prawnego ochrony państwowej pracowników organów ścigania i sądu przez pryzmat takich elementów, jak: systemy instytucjonalne organów administracji zapewniające ochronę państwową; normy prawne, za pomocą których zapewnione jest bezpośrednie zastosowanie władzy w procesie ochrony państwowej; podmioty, wobec których można zastosować ochronę państwową; stosunki społeczne, które kształtują się w sferze ochrony pracowników organów ścigania i Sądu. Znaczenie i szeroki zakres stosunków społecznych, w ramach których organy ścigania i sądy sprawują swoje uprawnienia, z jednej strony, oraz rozwój elementów mechanizmu egzekwowania praw ich pracowników – z drugiej pośredniczą w potrzebie dalszych badań nad tą problematyką.

ROLA PARTNERSTWA SPOŁECZNEGO W REGULOWANIU GWARANCJI REALIZACJI PRAW PRACOWNIKÓW DO SPRAWIEDLIWEGO WYNAGRODZENIA

Maryna Pyzhova

kandydat nauk prawnych, docent Katedry Dyscyplin Ogólnoprawnych
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3652-5581

Anotation. W artykule podkreślono kwestie roli partnerstwa społecznego w regulowaniu gwarancji realizacji praw pracowników do sprawiedliwego wynagrodzenia. Analizowane są dodatkowe gwarancje realizacji praw pracowników do sprawiedliwego wynagrodzenia. Udowodniono stanowisko potrzeby rozwoju „partnerstwa społecznego” na Ukrainie, a nie działania kategorii „dialog społeczny”. Rozważane są moduły partnerstwa społecznego, które rozwinęły się na świecie. Należy zauważyć, że mechanizm partnerstwa społecznego powinien celowo regulować zmiany wysokości wynagrodzeń w grupach kwalifikacyjnych w powiązaniu ze zmianami płacy minimalnej. Decyzje w takich sprawach mogą być zawarte w porozumieniach generalnych, branżowych i terytorialnych. Wskazuje się, że regulacja stosunków społeczno-zawodowych za pomocą systemu wielopoziomowego partnerstwa społecznego obejmuje rozróżnienie funkcji każdego poziomu, zwiększenie odpowiedzialności pracodawcy w rozwiązywaniu problemów społecznych. Nacisk kładziony jest na rolę partnerstwa społecznego, ponieważ we współczesnych warunkach ukraińskich, gdy ani płaca minimalna, ani stawki jednolitej siatki taryfowej nie pełnią nawet funkcji reprodukcyjnej, istota ekonomiczna dodatkowych gwarancji dodatkowe gwarancje realizacji praw pracowników do sprawiedliwego wynagrodzenia, które muszą być regulowane przez strony partnerstwa społecznego, nabierają szczególnego znaczenia. Mają one na celu zapewnienie reprodukcyjnych, stymulujących i regulujących funkcji płacowych. Istotą funkcji motywacyjnej jest ustalenie zależności wynagrodzenia pracownika od jego wkładu pracy, od wyników działalności produkcyjno-gospodarczej. Stwierdzono, że Ukraina powinna zreformować prawo o dialogu społecznym, biorąc pod uwagę powyższe i wybrać wektor partnerstwa społecznego. A dodatkowe gwarancje realizacji praw pracowniczych do sprawiedliwego wynagrodzenia powinny być uregulowane właśnie z udziałem stron partnerstwa społecznego.
Keywords: W artykule podkreślono kwestie roli partnerstwa społecznego w regulowaniu gwarancji realizacji praw pracowników do sprawiedliwego wynagrodzenia. Analizowane są dodatkowe gwarancje realizacji praw pracowników do sprawiedliwego wynagrodzenia. Udowodniono stanowisko potrzeby rozwoju „partnerstwa społecznego” na Ukrainie, a nie działania kategorii „dialog społeczny”. Rozważane są moduły partnerstwa społecznego, które rozwinęły się na świecie. Należy zauważyć, że mechanizm partnerstwa społecznego powinien celowo regulować zmiany wysokości wynagrodzeń w grupach kwalifikacyjnych w powiązaniu ze zmianami płacy minimalnej. Decyzje w takich sprawach mogą być zawarte w porozumieniach generalnych, branżowych i terytorialnych. Wskazuje się, że regulacja stosunków społeczno-zawodowych za pomocą systemu wielopoziomowego partnerstwa społecznego obejmuje rozróżnienie funkcji każdego poziomu, zwiększenie odpowiedzialności pracodawcy w rozwiązywaniu problemów społecznych. Nacisk kładziony jest na rolę partnerstwa społecznego, ponieważ we współczesnych warunkach ukraińskich, gdy ani płaca minimalna, ani stawki jednolitej siatki taryfowej nie pełnią nawet funkcji reprodukcyjnej, istota ekonomiczna dodatkowych gwarancji dodatkowe gwarancje realizacji praw pracowników do sprawiedliwego wynagrodzenia, które muszą być regulowane przez strony partnerstwa społecznego, nabierają szczególnego znaczenia. Mają one na celu zapewnienie reprodukcyjnych, stymulujących i regulujących funkcji płacowych. Istotą funkcji motywacyjnej jest ustalenie zależności wynagrodzenia pracownika od jego wkładu pracy, od wyników działalności produkcyjno-gospodarczej. Stwierdzono, że Ukraina powinna zreformować prawo o dialogu społecznym, biorąc pod uwagę powyższe i wybrać wektor partnerstwa społecznego. A dodatkowe gwarancje realizacji praw pracowniczych do sprawiedliwego wynagrodzenia powinny być uregulowane właśnie z udziałem stron partnerstwa społecznego.

WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I NADUŻYWANIE PRAW PROCESOWYCH W SĄDOWNICTWIE ADMINISTRACYJNYM: DOŚWIADCZENIA ZAGRANICZNE I UKRAIŃSKIE

Volodymyr Polishchuk

student Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2325-0382

Anotation. W artykule zbadano specyfikę realizacji w przepisach krajowych Ukrainy i innych krajów prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości i zakazu nadużywania praw procesowych przez uczestników rozprawy sądowej podczas rozpatrywania sporów publicznych. Określono współczesne podejścia teoretyczno-prawne do wyjaśnienia pojęcia nadużywania praw procesowych przez uczestników rozprawy sądowej i podstawowych elementów mechanizmu jego zapobiegania. Z różnym stopniem szczegółowości zapisanych w ustawodawstwie krajowym elementów mechanizmu zapobiegania nadużyciom praw procesowych przez uczestników rozpatrzenia sporu publicznego przez sądy, zdefiniowane są następujące grupy krajów: w których ustawodawstwo nie przewiduje norm, które określałyby obowiązek stron w dobrej wierze korzystać z ich praw, nie nadużywać ich, nie ma zabezpieczenia odpowiedzialności za takie działania; kraje, których ustawodawstwo nie używa terminu nadużycie praw procesowych, zawiera jednak postanowienia ogólne przestrzeganie zasady dozwolonego stosowania praw procesowych, przewiduje środki przymusu procesowego, sankcje za jego nieprzestrzeganie; państwa, które nie ustanawiają zakazu nadużywania praw procesowych, jednak których ustawodawstwo przewiduje kary za nieuczciwe korzystanie z praw procesowych; kraje, które zadeklarowały odpowiednie zasady, ustanowiły obowiązki i sankcje za nadużywanie praw procesowych i inne. Określono perspektywy poprawy Kodeksu Postępowania Administracyjnego Ukrainy poprzez uzupełnienie kryteriów nadużywania praw procesowych jako gwarancji minimalizacji uznania sądów administracyjnych przy rozpatrywaniu sporów publicznych.
Keywords: W artykule zbadano specyfikę realizacji w przepisach krajowych Ukrainy i innych krajów prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości i zakazu nadużywania praw procesowych przez uczestników rozprawy sądowej podczas rozpatrywania sporów publicznych. Określono współczesne podejścia teoretyczno-prawne do wyjaśnienia pojęcia nadużywania praw procesowych przez uczestników rozprawy sądowej i podstawowych elementów mechanizmu jego zapobiegania. Z różnym stopniem szczegółowości zapisanych w ustawodawstwie krajowym elementów mechanizmu zapobiegania nadużyciom praw procesowych przez uczestników rozpatrzenia sporu publicznego przez sądy, zdefiniowane są następujące grupy krajów: w których ustawodawstwo nie przewiduje norm, które określałyby obowiązek stron w dobrej wierze korzystać z ich praw, nie nadużywać ich, nie ma zabezpieczenia odpowiedzialności za takie działania; kraje, których ustawodawstwo nie używa terminu nadużycie praw procesowych, zawiera jednak postanowienia ogólne przestrzeganie zasady dozwolonego stosowania praw procesowych, przewiduje środki przymusu procesowego, sankcje za jego nieprzestrzeganie; państwa, które nie ustanawiają zakazu nadużywania praw procesowych, jednak których ustawodawstwo przewiduje kary za nieuczciwe korzystanie z praw procesowych; kraje, które zadeklarowały odpowiednie zasady, ustanowiły obowiązki i sankcje za nadużywanie praw procesowych i inne. Określono perspektywy poprawy Kodeksu Postępowania Administracyjnego Ukrainy poprzez uzupełnienie kryteriów nadużywania praw procesowych jako gwarancji minimalizacji uznania sądów administracyjnych przy rozpatrywaniu sporów publicznych.

PROBLEMATYKA PODMIOTU PRAWA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ DO DZIEŁA FILMOWEGO WEDŁUG PRAWA UKRAINY I KRAJÓW UNII EUROPEJSKIEJ

Kateryna Poturai

aspirantka
Instytutu Państwa i Prawa imienia W.M. Koreckiego Narodowej Akademii Nauk Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4670-4295

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu definicji składu przedmiotowego prawa własności intelektualnej do dzieła filmowego zgodnie z ustawodawstwem Ukrainy i państw Unii Europejskiej. Autor zwraca zatem uwagę na to, że ustawodawstwo krajowe opiera się na zasadzie uznania za podmioty prawa autorskiego do dzieła filmowego osób, które wnoszą twórczy wkład w stworzenie odpowiedniego podmiotu prawa autorskiego. Z analizy przepisów Ukrainy i krajów UE dotyczących dzieła filmowego można wyróżnić podejścia do wyjaśnienia kręgu osób, które są uważane za autorów tego dzieła, w szczególności: 1) ustanowienie systemu, w którym film jest postrzegany jako wspólna praca kilku autorów, którzy czynią swój wkład artystyczny w jego tworzenie (Ukraina); 2) utworzenie grupy autorów i twórców, którzy mogą ubiegać się o autorstwo, a także przeniesienie praw do dzieła filmowego. Dzieło filmowe w tym podejściu jest uznawane za wspólną pracę takich wspólnych autorów, jednak prawo przewiduje umowę między producentem a autorami, która zawiera przeniesienie prawa do korzystania z filmu (Francja). Autor zwraca uwagę na to, że warto stworzyć nową strukturę prawną, która zrównoważy interesy bezpośrednich autorów filmu, jego organizatorów i producentów. Pozostaje również dyskusyjne uznanie autorstwa dzieła audiowizualnego tylko przez jedną osobę – reżysera dzieła.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu definicji składu przedmiotowego prawa własności intelektualnej do dzieła filmowego zgodnie z ustawodawstwem Ukrainy i państw Unii Europejskiej. Autor zwraca zatem uwagę na to, że ustawodawstwo krajowe opiera się na zasadzie uznania za podmioty prawa autorskiego do dzieła filmowego osób, które wnoszą twórczy wkład w stworzenie odpowiedniego podmiotu prawa autorskiego. Z analizy przepisów Ukrainy i krajów UE dotyczących dzieła filmowego można wyróżnić podejścia do wyjaśnienia kręgu osób, które są uważane za autorów tego dzieła, w szczególności: 1) ustanowienie systemu, w którym film jest postrzegany jako wspólna praca kilku autorów, którzy czynią swój wkład artystyczny w jego tworzenie (Ukraina); 2) utworzenie grupy autorów i twórców, którzy mogą ubiegać się o autorstwo, a także przeniesienie praw do dzieła filmowego. Dzieło filmowe w tym podejściu jest uznawane za wspólną pracę takich wspólnych autorów, jednak prawo przewiduje umowę między producentem a autorami, która zawiera przeniesienie prawa do korzystania z filmu (Francja). Autor zwraca uwagę na to, że warto stworzyć nową strukturę prawną, która zrównoważy interesy bezpośrednich autorów filmu, jego organizatorów i producentów. Pozostaje również dyskusyjne uznanie autorstwa dzieła audiowizualnego tylko przez jedną osobę – reżysera dzieła.

ETAP PRZYGOTOWAWCZY DO PRZEPROWADZENIA JEDNOCZESNEGO PRZESŁUCHANIA W DOCHODZENIU W SPRAWIE ZAANGAŻOWANIA NIEPEŁNOLETNICH W DZIAŁALNOŚĆ PRZESTĘPCZĄ

Volodymyr Prylovskyi

student
Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1183-4348

Anotation. Artykuł naukowy koncentruje się na niektórych aspektach dochodzenia w sprawie zaangażowania niepełnoletnich w działalność przestępczą. Rozważany jest etap przygotowawczy przeprowadzenia jednoczesnego przesłuchania w badanej kategorii postępowań karnych. Należy zauważyć, że etap przygotowawczy do przeprowadzenia poszczególnych działań dochodzeniowych (poszukiwawczych) ma znaczenie dla ich skutecznej organizacji. Przeprowadzenie jednoczesnego przesłuchania wcześniej przesłuchanych osób w dochodzeniu w sprawie zaangażowania niepełnoletnich w działalność przestępczą wymaga również przeprowadzenia szeregu działań organizacyjnych i przygotowawczych. Ich realizacja zapewni maksymalny wynik prowadzonej czynności procesowej. Przeprowadzone badanie wykazało, że większość jednoczesnych przesłuchań (89%) z udziałem podejrzanych i niepełnoletnich odbywa się w sytuacjach konfliktowych. Biorąc pod uwagę konfliktowy charakter jednoczesnego przesłuchania, warunkiem koniecznym do uzyskania wiarygodnych i kompletnych zeznań jest dokładne i kompleksowe przygotowanie do jego przeprowadzenia. Określa się, że potrzeba przeprowadzenia jednoczesnego przesłuchania w dochodzeniu zaangażowania niepełnoletnich w działalność przestępczą powstaje z reguły na kolejnych etapach postępowań karnych badanej kategorii. Dokładne, szczegółowe badanie całej bazy informacyjnej dochodzenia pozwala zidentyfikować kierunki i przewidzieć jego wyniki. Nie wyklucza się możliwości odmowy przez jednego z uczestników jednoczesnego przesłuchania składania fałszywych, korzystnych dla siebie zeznań. Ponadto przedwczesne zapoznanie uczestników czynności procesowej ze zgromadzonymi w toku śledztwa dowodami może prowadzić do negatywnych konsekwencji. Ustalono, że wśród obowiązkowych działań etapu przygotowawczego należy wyróżnić: badanie wcześniej otrzymanych zeznań; wyjaśnienie treści sprzeczności; badanie osobowości przesłuchiwanych; wyjaśnienie okoliczności, które należy ustalić; określenie sekwencji przesłuchania; wybór miejsca i czasu; wybór i usystematyzowanie dowodów; formułowanie pytań i określanie ich sekwencji.
Keywords: Artykuł naukowy koncentruje się na niektórych aspektach dochodzenia w sprawie zaangażowania niepełnoletnich w działalność przestępczą. Rozważany jest etap przygotowawczy przeprowadzenia jednoczesnego przesłuchania w badanej kategorii postępowań karnych. Należy zauważyć, że etap przygotowawczy do przeprowadzenia poszczególnych działań dochodzeniowych (poszukiwawczych) ma znaczenie dla ich skutecznej organizacji. Przeprowadzenie jednoczesnego przesłuchania wcześniej przesłuchanych osób w dochodzeniu w sprawie zaangażowania niepełnoletnich w działalność przestępczą wymaga również przeprowadzenia szeregu działań organizacyjnych i przygotowawczych. Ich realizacja zapewni maksymalny wynik prowadzonej czynności procesowej. Przeprowadzone badanie wykazało, że większość jednoczesnych przesłuchań (89%) z udziałem podejrzanych i niepełnoletnich odbywa się w sytuacjach konfliktowych. Biorąc pod uwagę konfliktowy charakter jednoczesnego przesłuchania, warunkiem koniecznym do uzyskania wiarygodnych i kompletnych zeznań jest dokładne i kompleksowe przygotowanie do jego przeprowadzenia. Określa się, że potrzeba przeprowadzenia jednoczesnego przesłuchania w dochodzeniu zaangażowania niepełnoletnich w działalność przestępczą powstaje z reguły na kolejnych etapach postępowań karnych badanej kategorii. Dokładne, szczegółowe badanie całej bazy informacyjnej dochodzenia pozwala zidentyfikować kierunki i przewidzieć jego wyniki. Nie wyklucza się możliwości odmowy przez jednego z uczestników jednoczesnego przesłuchania składania fałszywych, korzystnych dla siebie zeznań. Ponadto przedwczesne zapoznanie uczestników czynności procesowej ze zgromadzonymi w toku śledztwa dowodami może prowadzić do negatywnych konsekwencji. Ustalono, że wśród obowiązkowych działań etapu przygotowawczego należy wyróżnić: badanie wcześniej otrzymanych zeznań; wyjaśnienie treści sprzeczności; badanie osobowości przesłuchiwanych; wyjaśnienie okoliczności, które należy ustalić; określenie sekwencji przesłuchania; wybór miejsca i czasu; wybór i usystematyzowanie dowodów; formułowanie pytań i określanie ich sekwencji.

PROCESY TRANSFORMACYJNE W SYSTEMIE MINISTERSTWA SPRAW WEWNĘTRZNYCH W WARUNKACH WALKI Z KURSAMI POLITYCZNYMI I UTRWALANIA JEGO WYNIKÓW (MARZEC 1953 – MARZEC 1954)

Olena Prystaiko

student Katedry Historii Państwa i Prawa
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6866-612X

Anotation. Znaczenie tego artykułu polega na tym, że życie każdego społeczeństwa na wszystkich etapach historii jego rozwoju składa się z wielu powiązanych ze sobą elementów, wśród których system zapewnienia porządku i bezpieczeństwa zajmuje ważne miejsce. Podczas swojego istnienia struktury mechanizmu państwowego, którym powierzono realizację tych zadań, przeszły liczne przemiany: od reorganizacji, likwidacji poszczególnych organów i tworzenia nowych, do organizacji urzędu o ogromnej wielkości i zakresie funkcji, który funkcjonował na terytorium Związku Radzieckiego przez cały czas dominacji totalitaryzmu. W artykule dokonano przeglądu zmian organizacyjnych i strukturalnych w systemie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w latach 1953-1954, w warunkach walki kursów politycznych o władzę i ustanowienia pełnej kontroli politycznej i państwowej nad systemem egzekwowania prawa. Podkreślono niektóre aspekty działalności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych USRR na terytorium zachodnich regionów Ukrainy, jako dowód formalnego złagodzenia karnorepresyjnej polityki państwa radzieckiego w walce z ruchem nacjonalistyczno-powstańczym.
Keywords: Znaczenie tego artykułu polega na tym, że życie każdego społeczeństwa na wszystkich etapach historii jego rozwoju składa się z wielu powiązanych ze sobą elementów, wśród których system zapewnienia porządku i bezpieczeństwa zajmuje ważne miejsce. Podczas swojego istnienia struktury mechanizmu państwowego, którym powierzono realizację tych zadań, przeszły liczne przemiany: od reorganizacji, likwidacji poszczególnych organów i tworzenia nowych, do organizacji urzędu o ogromnej wielkości i zakresie funkcji, który funkcjonował na terytorium Związku Radzieckiego przez cały czas dominacji totalitaryzmu. W artykule dokonano przeglądu zmian organizacyjnych i strukturalnych w systemie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w latach 1953-1954, w warunkach walki kursów politycznych o władzę i ustanowienia pełnej kontroli politycznej i państwowej nad systemem egzekwowania prawa. Podkreślono niektóre aspekty działalności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych USRR na terytorium zachodnich regionów Ukrainy, jako dowód formalnego złagodzenia karnorepresyjnej polityki państwa radzieckiego w walce z ruchem nacjonalistyczno-powstańczym.

PROCESY INTEGRACYJNE I ICH WPŁYW NA KSZTAŁTOWANIE STRUKTURY METODYKI ROZWIĄZYWANIA PRZESTĘPSTW

Valerii Pcholkin, Olena Fedesova

Valerii Pcholkin, doktor nauk prawnych, profesor, profesor Katedry Postępowania Karnego, Kryminalistyki i Ekspertologii Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)
Olena Fedesova, kandydat nauk prawnych, starszy pracownik naukowy, główny pracownik naukowy Laboratorium Naukowo-Badawczego ds. Przeciwdziałania Przestępczości Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3379-5036, ORCID ID: 0000-0002-5577-8333

Anotation. Omówiono zagadnienia integracji i różnicowania nauk karno-prawnych we współczesnych warunkach. Uzasadniono ich wpływ na kształtowanie struktury metodyki rozwiązywania przestępstw. Uważa się, że ważną rolę operacyjne i poszukiwawcze zabezpieczenie postępowania karnego odgrywa podczas przezwyciężania sprzeciwu wobec dochodzenia oraz podczas organizacji bezpieczeństwa pracowników sądu i organów ścigania, osób udzielających pomocy, przyczyniających się do działań poszukiwawczych, osób zaangażowanych w postępowanie karne, członków ich rodzin i bliskich krewnych tych osób. Jest całkiem naturalne, że do pomyślnej realizacji tych problemów śledczy i jednostki operacyjne wykorzystują cały arsenał sił i środków działań poszukiwawczych. Należy zauważyć, że technika kryminalistyczna powinna odzwierciedlać cechy (specyfikę) uzyskiwania dowodów przy użyciu sił i środków operacyjnych i poszukiwawczych, w szczególności podczas prowadzenia niepisanych działań śledczych (poszukiwawczych). Pozwala to stwierdzić potrzebę włączenia go jako osobnego elementu do struktury metodyki rozwiązywania przestępstw.
Keywords: Omówiono zagadnienia integracji i różnicowania nauk karno-prawnych we współczesnych warunkach. Uzasadniono ich wpływ na kształtowanie struktury metodyki rozwiązywania przestępstw. Uważa się, że ważną rolę operacyjne i poszukiwawcze zabezpieczenie postępowania karnego odgrywa podczas przezwyciężania sprzeciwu wobec dochodzenia oraz podczas organizacji bezpieczeństwa pracowników sądu i organów ścigania, osób udzielających pomocy, przyczyniających się do działań poszukiwawczych, osób zaangażowanych w postępowanie karne, członków ich rodzin i bliskich krewnych tych osób. Jest całkiem naturalne, że do pomyślnej realizacji tych problemów śledczy i jednostki operacyjne wykorzystują cały arsenał sił i środków działań poszukiwawczych. Należy zauważyć, że technika kryminalistyczna powinna odzwierciedlać cechy (specyfikę) uzyskiwania dowodów przy użyciu sił i środków operacyjnych i poszukiwawczych, w szczególności podczas prowadzenia niepisanych działań śledczych (poszukiwawczych). Pozwala to stwierdzić potrzebę włączenia go jako osobnego elementu do struktury metodyki rozwiązywania przestępstw.

GWARANCJE PROCESOWE DZIAŁALNOŚCI SĘDZIEGO WYŻSZEGO SĄDU ANTYKORUPCYJNEGO W POSTĘPOWANIU KARNYM

Oleksandr Savytskyi

student Katedry Postępowania Karnego
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5632-1338

Anotation. Artykuł dotyczy rozpatrzenia istoty gwarancji procesowych działalności sędziego Wyższego Sądu Antykorupcyjnego (dalej – WSA). Z punktu widzenia podejścia systemowego sformułowano definicję gwarancji karnoprocesowej działalności sędziego, w tym sędziego WSA, jako jedności elementów: prawa i obowiązki sędziego, sędziego śledczego WSA; karna forma postępowania karnego; zasady przeprowadzania sądowego rozpatrzenia postępowania karnego; instytucja wyłączenia i samowyłączenia sędziego; instytucja środków przymusu karnego; odpowiedzialność prawna sędziego WSA. Niektóre z nich są kompleksowo scharakteryzowane. Wyjaśniono, że forma postępowania karnego jako gwarancja działania sędziego w postępowaniu karnym obejmuje: ogólną procedurę sądową dla wszystkich sędziów, przewidzianą w ustawie Ukrainy „O sądownictwie i statusie sędziów” oraz Kodeksie Postępowania Karnego Ukrainy; procedura podejmowania konkretnych decyzji procesowych na etapach sądowych; procedura wydawania i odwoływania decyzji do wykonania. Ustalono, że system zasad jako gwarancja sprawiedliwego wymiaru sprawiedliwości w postępowaniach karnych dotyczących przestępstw korupcyjnych, obejmuje zasady praworządności, legalności, równości wobec prawa i sądu, dostępu do sprawiedliwości i obowiązkowości orzeczeń sądowych, kontradyktoryjności stron i swobody w przedstawianiu sądowi swoich dowodów oraz w udowodnieniu przed sądem ich przekonywalności, bezpośredniości badania zeznań, rzeczy i dokumentów, rozgłosu i otwartości postępowania sądowego oraz pełnego utrwalenia rozprawy i czynności procesowych za pomocą środków technicznych, mowy, którą prowadzone jest postępowanie karne, ustności postępowania sądowe itp. Szczególną uwagę skupia się na postępowaniu karnym ustanawiającym prawo do odwołania się od podjętych decyzji sądowych. Instytucja środków przymusu procesowego jest oznaczona jako gwarancja działalności sędziego w postępowaniu karnym, która polega na tym, że środki zabezpieczenia postępowania karnego (w szczególności wezwanie sądowe uczestników postępowania karnego, doprowadzenie, nałożenie kary pieniężnej itp.) są sposobami przymusowego wpływu na uczestników postępowania karnego w celu pełnego, obiektywnego, bezstronnego przeprowadzenia postępowania sądowego, a także ustalenia obiektywnej prawdy w postępowaniu karnym podczas wykonywania wymiaru sprawiedliwości. Ujawniono znaczenie proceduralne instytucji wyłączenia i samowyłączenia jako gwarancji niezawisłości sędziów w rozpatrywaniu przez oskarżonych postępowań karnych.
Keywords: Artykuł dotyczy rozpatrzenia istoty gwarancji procesowych działalności sędziego Wyższego Sądu Antykorupcyjnego (dalej – WSA). Z punktu widzenia podejścia systemowego sformułowano definicję gwarancji karnoprocesowej działalności sędziego, w tym sędziego WSA, jako jedności elementów: prawa i obowiązki sędziego, sędziego śledczego WSA; karna forma postępowania karnego; zasady przeprowadzania sądowego rozpatrzenia postępowania karnego; instytucja wyłączenia i samowyłączenia sędziego; instytucja środków przymusu karnego; odpowiedzialność prawna sędziego WSA. Niektóre z nich są kompleksowo scharakteryzowane. Wyjaśniono, że forma postępowania karnego jako gwarancja działania sędziego w postępowaniu karnym obejmuje: ogólną procedurę sądową dla wszystkich sędziów, przewidzianą w ustawie Ukrainy „O sądownictwie i statusie sędziów” oraz Kodeksie Postępowania Karnego Ukrainy; procedura podejmowania konkretnych decyzji procesowych na etapach sądowych; procedura wydawania i odwoływania decyzji do wykonania. Ustalono, że system zasad jako gwarancja sprawiedliwego wymiaru sprawiedliwości w postępowaniach karnych dotyczących przestępstw korupcyjnych, obejmuje zasady praworządności, legalności, równości wobec prawa i sądu, dostępu do sprawiedliwości i obowiązkowości orzeczeń sądowych, kontradyktoryjności stron i swobody w przedstawianiu sądowi swoich dowodów oraz w udowodnieniu przed sądem ich przekonywalności, bezpośredniości badania zeznań, rzeczy i dokumentów, rozgłosu i otwartości postępowania sądowego oraz pełnego utrwalenia rozprawy i czynności procesowych za pomocą środków technicznych, mowy, którą prowadzone jest postępowanie karne, ustności postępowania sądowe itp. Szczególną uwagę skupia się na postępowaniu karnym ustanawiającym prawo do odwołania się od podjętych decyzji sądowych. Instytucja środków przymusu procesowego jest oznaczona jako gwarancja działalności sędziego w postępowaniu karnym, która polega na tym, że środki zabezpieczenia postępowania karnego (w szczególności wezwanie sądowe uczestników postępowania karnego, doprowadzenie, nałożenie kary pieniężnej itp.) są sposobami przymusowego wpływu na uczestników postępowania karnego w celu pełnego, obiektywnego, bezstronnego przeprowadzenia postępowania sądowego, a także ustalenia obiektywnej prawdy w postępowaniu karnym podczas wykonywania wymiaru sprawiedliwości. Ujawniono znaczenie proceduralne instytucji wyłączenia i samowyłączenia jako gwarancji niezawisłości sędziów w rozpatrywaniu przez oskarżonych postępowań karnych.

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW