Journal №6 (34) vol. 1 / 2020|KELM

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW

GENEZA PODEJŚCIA BIMODALNO-DWUJĘZYCZNEGO W EDUKACJI OSÓB NIEDOSŁYSZĄCYCH

Nataliia Adamiuk, Olena Drobot

Nataliia Adamiuk, kandydat nauk pedagogicznych, starszy pracownik naukowy w dziale nauczania języka migowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej i Psychologii imienia Mykoły Jarmaczenki Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)
Olena Drobot, kandydat nauk pedagogicznych, starszy pracownik naukowy w dziale nauczania języka migowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej i Psychologii imienia Mykoły Jarmaczenki Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4927-6257, ORCID ID: 0000-0002-0762-5148

Anotation. Artykuł naukowy określa przesłanki pojawienia się podejścia bimodalno-dwujęzycznego w edukacji osób z zaburzeniami słuchu. Ujawniono konsekwencje mediolańskiej konferencji na temat edukacji osób niesłyszących (1880), która wpłynęła na rozwój edukacji tych osób i stanowiła podstawę podejścia monolingwalnego w kształceniu osób niesłyszących i półgłuchych. Zrozumienie metodologii komunikacyjnej edukacji osób niedosłyszących zostało ujawnione poprzez udoskonalenie specyfiki podejść monolingwalnych i bimodalno-dwujęzycznych. Przedstawiono genezę podejścia bimodalno-dwujęzycznego w edukacji studentów niesłyszących i półgłuchych, mającego na celu kształtowanie studenta jako kompetentnego dwujęzycznego bilingwa. Ujawniono treść klasyfikacji technologii bimodalno-dwujęzycznej organizacji procesu edukacyjnego dla osób niedosłyszących.
Keywords: Artykuł naukowy określa przesłanki pojawienia się podejścia bimodalno-dwujęzycznego w edukacji osób z zaburzeniami słuchu. Ujawniono konsekwencje mediolańskiej konferencji na temat edukacji osób niesłyszących (1880), która wpłynęła na rozwój edukacji tych osób i stanowiła podstawę podejścia monolingwalnego w kształceniu osób niesłyszących i półgłuchych. Zrozumienie metodologii komunikacyjnej edukacji osób niedosłyszących zostało ujawnione poprzez udoskonalenie specyfiki podejść monolingwalnych i bimodalno-dwujęzycznych. Przedstawiono genezę podejścia bimodalno-dwujęzycznego w edukacji studentów niesłyszących i półgłuchych, mającego na celu kształtowanie studenta jako kompetentnego dwujęzycznego bilingwa. Ujawniono treść klasyfikacji technologii bimodalno-dwujęzycznej organizacji procesu edukacyjnego dla osób niedosłyszących.

EKSPERYMENTALNA WERYFIKACJA TECHNOLOGII ROZWOJU KOMPETENCJI ETNOPEDAGOGICZNYCH KIEROWNIKÓW MUZYCZNYCH INSTYTUCJI OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZYCH W OKRESIE MIĘDZYKURSOWYM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO

Iryna Baikova

kierownik muzyczny
Zakładu spółdzielczego „Instytucja Opiekuńczo-Wychowawcza (żłobek-przedszkole) nr 2 Charkowskiej Rady Miejskiej” (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5222-0465

Anotation. W artykule autor eksperymentalnie sprawdza technologię rozwoju etnopedagogicznych kompetencji kierowników muzycznych instytucji opiekuńczo-wychowawczych w okresie międzykursowym podnoszenia swoich kwalifikacji w dwóch wersjach jej realizacji (z różnym zestawem warunków pedagogicznych): pierwsza opcja – wdrożenie pierwszego i drugiego pedagogicznego warunku rozwoju kompetencji etnopedagogicznych, druga – wdrożenie wszystkich trzech pedagogicznych warunków rozwoju badanych kompetencji. Technologia obejmowała trzy etapy eksperymentu pedagogicznego: konstytutywny, formacyjny, kontrolny. Na etapie formowania w pracy naukowej i metodycznej z kierownikami muzycznymi najskuteczniejszymi formami pracy były: rejonowe (miejskie) stowarzyszenia metodyczne, warsztaty, szkolenia, seria spotkań online, trening, badania i poszukiwania, działania samokształceniowe, działania metodyczne w formacie interaktywnego klubu, a także interaktywne, metody gry – breystroming, dyskusja, gry pedagogiczne i ćwiczenia symulacyjne, gry biznesowe, metody wpływu emocjonalnego, nasycenia informacji, mające na celu kompleksowy rozwój wszystkich składników badanych kompetencji pedagoga-muzyka. Analiza wyników badań eksperymentalnych wykazała skuteczność opracowanej technologii pedagogicznej i stwierdziła, że najbardziej skuteczną jest kompleksowa realizacja wszystkich trzech warunków pedagogicznych jednocześnie: 1) wsparcie psychologicznopedagogiczne i stymulacja nauczyciela-muzyka ze strony administracji instytucji opiekuńczo-wychowawczych w dziedzinie aktywności zawodowej, mające na celu etnopedagogizację procesu rozwoju muzycznego przedszkolaków; 2) różnorodność form, wdrażanie metod badawczych i interaktywnych naukowo-metodycznej pracy kierownika muzycznego, wypełnionych treścią etnopedagogiczną; 3) stworzenie dla kierowników muzycznych środowiska edukacyjnego komunikacji międzykulturowej, zorganizowanie interakcji tej kategorii nauczycieli z nosicielami różnych etnokultur, przedstawicielami organizacji społecznych mniejszości narodowych – w formacie interaktywnego klubu „Kalejdoskop Etnokultur”.
Keywords: W artykule autor eksperymentalnie sprawdza technologię rozwoju etnopedagogicznych kompetencji kierowników muzycznych instytucji opiekuńczo-wychowawczych w okresie międzykursowym podnoszenia swoich kwalifikacji w dwóch wersjach jej realizacji (z różnym zestawem warunków pedagogicznych): pierwsza opcja – wdrożenie pierwszego i drugiego pedagogicznego warunku rozwoju kompetencji etnopedagogicznych, druga – wdrożenie wszystkich trzech pedagogicznych warunków rozwoju badanych kompetencji. Technologia obejmowała trzy etapy eksperymentu pedagogicznego: konstytutywny, formacyjny, kontrolny. Na etapie formowania w pracy naukowej i metodycznej z kierownikami muzycznymi najskuteczniejszymi formami pracy były: rejonowe (miejskie) stowarzyszenia metodyczne, warsztaty, szkolenia, seria spotkań online, trening, badania i poszukiwania, działania samokształceniowe, działania metodyczne w formacie interaktywnego klubu, a także interaktywne, metody gry – breystroming, dyskusja, gry pedagogiczne i ćwiczenia symulacyjne, gry biznesowe, metody wpływu emocjonalnego, nasycenia informacji, mające na celu kompleksowy rozwój wszystkich składników badanych kompetencji pedagoga-muzyka. Analiza wyników badań eksperymentalnych wykazała skuteczność opracowanej technologii pedagogicznej i stwierdziła, że najbardziej skuteczną jest kompleksowa realizacja wszystkich trzech warunków pedagogicznych jednocześnie: 1) wsparcie psychologicznopedagogiczne i stymulacja nauczyciela-muzyka ze strony administracji instytucji opiekuńczo-wychowawczych w dziedzinie aktywności zawodowej, mające na celu etnopedagogizację procesu rozwoju muzycznego przedszkolaków; 2) różnorodność form, wdrażanie metod badawczych i interaktywnych naukowo-metodycznej pracy kierownika muzycznego, wypełnionych treścią etnopedagogiczną; 3) stworzenie dla kierowników muzycznych środowiska edukacyjnego komunikacji międzykulturowej, zorganizowanie interakcji tej kategorii nauczycieli z nosicielami różnych etnokultur, przedstawicielami organizacji społecznych mniejszości narodowych – w formacie interaktywnego klubu „Kalejdoskop Etnokultur”.

ZWIĄZEK ZAJĘĆ AUDYTORYJNYCH Z POZAAUDYTORYJNĄ DZIAŁALNOŚCIĄ ZAWODOWĄ W PROCESIE PRZYGOTOWANIA PRZYSZŁYCH NAUCZYCIELI SZKOŁY PODSTAWOWEJ

Viktoriia Balakireva

kandydat nauk pedagogicznych, docent, kierownik Katedry Technologii Pedagogicznych Edukacji Podstawowej
Zakładu państwowego „Jużnoukraiński Narodowy Uniwersytet Pedagogiczny imienia K.D. Uszynskiego” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5361-5568

Anotation. W artykule określono i uzasadniono skuteczność stosowania związku zajęć audytoryjnych z pozaaudytoryjną pracą zawodową w procesie kształcenia przyszłych nauczycieli szkół podstawowych. Ujawniono istotę pojęć „audytoryjna działalność edukacyjna”, „pozaaudytoryjna działalność edukacyjna”. Opisano niektóre rodzaje audytoryjnej (interaktywne wykłady, seminaria, dyskusje, case study, gry fabularne i biznesowe, projektowanie gier) i pozaaudytoryjnej (szkolenia, koła pedagogiczne, warsztaty, działalność wystawiennicza, praktyka pedagogiczna) działalności edukacyjnej przyszłych nauczycieli w procesie ich przygotowania do organizacji szkolenia zawodowego młodszych uczniów. Stwierdzono, że związek działań edukacyjnych w klasie i poza audytorium wpływa na kształtowanie i rozwój u przyszłych nauczycieli szkół podstawowych niezbędnej wiedzy, umiejętności i znajomości w zakresie organizacji szkolenia zawodowego młodszych uczniów, a zatem stanowi jeden z warunków pedagogicznych przygotowania uczniów do takiej pracy w przyszłej działalności zawodowej.
Keywords: W artykule określono i uzasadniono skuteczność stosowania związku zajęć audytoryjnych z pozaaudytoryjną pracą zawodową w procesie kształcenia przyszłych nauczycieli szkół podstawowych. Ujawniono istotę pojęć „audytoryjna działalność edukacyjna”, „pozaaudytoryjna działalność edukacyjna”. Opisano niektóre rodzaje audytoryjnej (interaktywne wykłady, seminaria, dyskusje, case study, gry fabularne i biznesowe, projektowanie gier) i pozaaudytoryjnej (szkolenia, koła pedagogiczne, warsztaty, działalność wystawiennicza, praktyka pedagogiczna) działalności edukacyjnej przyszłych nauczycieli w procesie ich przygotowania do organizacji szkolenia zawodowego młodszych uczniów. Stwierdzono, że związek działań edukacyjnych w klasie i poza audytorium wpływa na kształtowanie i rozwój u przyszłych nauczycieli szkół podstawowych niezbędnej wiedzy, umiejętności i znajomości w zakresie organizacji szkolenia zawodowego młodszych uczniów, a zatem stanowi jeden z warunków pedagogicznych przygotowania uczniów do takiej pracy w przyszłej działalności zawodowej.

GRYWALIZACJA JAKO PEDAGOGICZNA TECHNOLOGIA PRZYGOTOWANIA STUDENTÓW W SZKOLE WYŻSZEJ USA

Tetiana Bodnar

aspirant Katedry Pedagogiki i Edukacji Innowacyjnej
Narodowego Uniwersytetu „Politechnika Lwowska” (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1497-5955

Anotation. Nieustanny rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnych poddaje zmianom niemal każdą sferę życia publicznego, w tym coraz częściej dotyka także przestrzeni edukacyjnej. Wraz z obecnymi trendami edukacyjnymi i pod warunkami, które „dyktuje” społeczeństwu COVID-19, prawie przez 1 rok, istnieje potrzeba nowych lub przynajmniej zaktualizowanych skutecznych narzędzi edukacyjnych, środków, technologii, aby zmotywować współczesnego studenta, aby nie odwracał się od nauki i nadal zdobywał wiedzę, jak to było wcześniej. Grywalizacja jest dziś uważana za jedną z najlepszych i motywujących technologii wykorzystywanych w procesie uczenia się nie tylko uczniów, ale także studentów, ponieważ technologia ta zapewnia studentowi swobodę wyboru, natychmiastową informację zwrotną, możliwość pracy w zespole i tak dalej. Oczywiście każda technologia ma swoje plusy i minusy, ale praktyka technologii grywalizacji w amerykańskiej szkole wyższej ma jednak więcej zalet niż wad, dlatego jest intensywnie zaangażowana w prawie każdą amerykańską instytucję szkolnictwa wyższego. Aby lepiej zrozumieć, czym jest grywalizacja, jak można ją wykorzystać w procesie uczenia się, jak często ta technologia jest wykorzystywana w amerykańskich instytucjach szkolnictwa wyższego i wcale zrozumieć jej skuteczność, przeprowadzono teoretyczną analizę publikacji naukowych prac zagranicznych naukowców, a także wzięto pod uwagę komentarze studentów obu krajów.
Keywords: Nieustanny rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnych poddaje zmianom niemal każdą sferę życia publicznego, w tym coraz częściej dotyka także przestrzeni edukacyjnej. Wraz z obecnymi trendami edukacyjnymi i pod warunkami, które „dyktuje” społeczeństwu COVID-19, prawie przez 1 rok, istnieje potrzeba nowych lub przynajmniej zaktualizowanych skutecznych narzędzi edukacyjnych, środków, technologii, aby zmotywować współczesnego studenta, aby nie odwracał się od nauki i nadal zdobywał wiedzę, jak to było wcześniej. Grywalizacja jest dziś uważana za jedną z najlepszych i motywujących technologii wykorzystywanych w procesie uczenia się nie tylko uczniów, ale także studentów, ponieważ technologia ta zapewnia studentowi swobodę wyboru, natychmiastową informację zwrotną, możliwość pracy w zespole i tak dalej. Oczywiście każda technologia ma swoje plusy i minusy, ale praktyka technologii grywalizacji w amerykańskiej szkole wyższej ma jednak więcej zalet niż wad, dlatego jest intensywnie zaangażowana w prawie każdą amerykańską instytucję szkolnictwa wyższego. Aby lepiej zrozumieć, czym jest grywalizacja, jak można ją wykorzystać w procesie uczenia się, jak często ta technologia jest wykorzystywana w amerykańskich instytucjach szkolnictwa wyższego i wcale zrozumieć jej skuteczność, przeprowadzono teoretyczną analizę publikacji naukowych prac zagranicznych naukowców, a także wzięto pod uwagę komentarze studentów obu krajów.

MONITORING SYSTEMU ZARZĄDZANIA INTERAKCJĄ PEDAGOGICZNĄ NAUCZYCIELA I STUDENTA W PROCESIE EDUKACYJNYM INSTYTUCJI SZKOLNICTWA WYŻSZEGO

Tetiana Borova, Alisa Marchuk

Tetiana Borova, doktor nauk pedagogicznych, profesor, profesor Katedry Pedagogiki, Filologii Zagranicznej i Przekładu Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego imienia Simona Kuznetsa (Charków, Ukraina)
Alisa Marchuk, aspirantka Katedry Pedagogiki, Filologii Zagranicznej i Przekładu Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego imienia Simona Kuznetsa (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1765-4425, ORCID ID: 0000-0003-3694-9245

Anotation. Artykuł określa istotę pojęcia monitoringu w branży edukacyjnej. Scharakteryzowano główne jego zadania i procedury. Uzasadniona jest potrzeba zastosowania modelu kwalimetrycznego jako narzędzia monitorowania. Przeanalizowano zasady budowy modelu kwalimetrycznego. Wyróżniono czynniki i wskaźniki modelu kwalimetrycznego zarządzania interakcją pedagogiczną nauczyciela i ucznia. Zauważono wpływ zastosowania modelu kwalimetrycznego zarządzania interakcją pedagogiczną nauczyciela i ucznia na procesy refleksji, co jest podstawą do samokoregulacji i samoregulacji działań edukacyjnych. Przedstawiono przykład zastosowania modelu kwalimetrycznego zarządzania interakcją pedagogiczną nauczyciela i studenta. Wnioskuje się o skuteczności takiego modelu, którego algorytm działania prowokuje studenta do aktywnej interakcji ze wszystkimi interesariuszami procesu edukacyjnego, tworzy wzorce zachowań i rozwój niezbędnych kompetencji, w szczególności transferowych, do ich zastosowania w przyszłej działalności zawodowej, co zwiększy jego konkurencyjność na rynku pracy; a nauczyciel zachęca do dalszego rozwoju zawodowego.
Keywords: Artykuł określa istotę pojęcia monitoringu w branży edukacyjnej. Scharakteryzowano główne jego zadania i procedury. Uzasadniona jest potrzeba zastosowania modelu kwalimetrycznego jako narzędzia monitorowania. Przeanalizowano zasady budowy modelu kwalimetrycznego. Wyróżniono czynniki i wskaźniki modelu kwalimetrycznego zarządzania interakcją pedagogiczną nauczyciela i ucznia. Zauważono wpływ zastosowania modelu kwalimetrycznego zarządzania interakcją pedagogiczną nauczyciela i ucznia na procesy refleksji, co jest podstawą do samokoregulacji i samoregulacji działań edukacyjnych. Przedstawiono przykład zastosowania modelu kwalimetrycznego zarządzania interakcją pedagogiczną nauczyciela i studenta. Wnioskuje się o skuteczności takiego modelu, którego algorytm działania prowokuje studenta do aktywnej interakcji ze wszystkimi interesariuszami procesu edukacyjnego, tworzy wzorce zachowań i rozwój niezbędnych kompetencji, w szczególności transferowych, do ich zastosowania w przyszłej działalności zawodowej, co zwiększy jego konkurencyjność na rynku pracy; a nauczyciel zachęca do dalszego rozwoju zawodowego.

TWORZENIE PLACÓWEK WSPIERAJĄCYCH OŚWIATĘ W WARUNKACH DECENTRALIZACJI UKRAINY

Olga Borsch

zastępca Wałkiwskiego burmistrza do spraw działalności organów wykonawczych rady obwodu charkowskiego (Wałky, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5891-0651

Anotation. Przeprowadzono analizę opinii naukowców dotyczących warunków, etapów, technologii tworzenia wspierających instytucji edukacyjnych w warunkach decentralizacji Ukrainy jako nowych systemów edukacyjnych. W szczególności przeanalizowano proces decentralizacji i jej wdrożenia w zarządzaniu instytucją edukacyjną, która aktywnie rozwija się w wyniku wprowadzenia reformy administracyjnej i stworzenia nowego systemu regionalnego zarządzania edukacją w połączonych społecznościach terytorialnych, na których odtąd powierzono funkcje i uprawnienia do zarządzania edukacją. Skonkretyzowano rozwój reformy oświaty w zakresie modernizacji placówek oświatowych na obszarach wiejskich. Wyjaśniono istotę zdecentralizowanego zarządzania, którego wiodącym znakiem jest przeniesienie funkcji zarządzania z centralnych organów administracji do najbliższego poziomu klientów edukacyjnych. Koncentruje się również na przyciąganiu wpływu społecznego na rozwiązywanie problemów edukacyjnych, wzmacnianiu roli lokalnych władz oświatowych w podejmowaniu decyzji, zwiększaniu autonomii szkół w zarządzaniu ich zasobami.
Keywords: Przeprowadzono analizę opinii naukowców dotyczących warunków, etapów, technologii tworzenia wspierających instytucji edukacyjnych w warunkach decentralizacji Ukrainy jako nowych systemów edukacyjnych. W szczególności przeanalizowano proces decentralizacji i jej wdrożenia w zarządzaniu instytucją edukacyjną, która aktywnie rozwija się w wyniku wprowadzenia reformy administracyjnej i stworzenia nowego systemu regionalnego zarządzania edukacją w połączonych społecznościach terytorialnych, na których odtąd powierzono funkcje i uprawnienia do zarządzania edukacją. Skonkretyzowano rozwój reformy oświaty w zakresie modernizacji placówek oświatowych na obszarach wiejskich. Wyjaśniono istotę zdecentralizowanego zarządzania, którego wiodącym znakiem jest przeniesienie funkcji zarządzania z centralnych organów administracji do najbliższego poziomu klientów edukacyjnych. Koncentruje się również na przyciąganiu wpływu społecznego na rozwiązywanie problemów edukacyjnych, wzmacnianiu roli lokalnych władz oświatowych w podejmowaniu decyzji, zwiększaniu autonomii szkół w zarządzaniu ich zasobami.

ROLA STOWARZYSZEŃ I ZWIĄZKÓW EDUKACYJNYCH W ROZWOJU FORMALNEJ I NIEFORMALNEJ EDUKACJI KOBIET W WIELKIEJ BRYTANII W LATACH 1860–1870

Oksana Zabolotna, Inna Kravchuk

Oksana Zabolotna, doktor nauk pedagogicznych, profesor profesor Katedry Języków Obcych Humańskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Pawła Tyczyny, (Human, Ukraina)
Inna Kravchuk, aspirantka Katedry Pedagogiki i Zarządzania Oświatą Humańskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Pawła Tyczyny, (Human, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4901-1053, ORCID ID: 0000-0002-1780-780X

Anotation. W artykule dokonano przeglądu wpływu stowarzyszeń i związków edukacyjnych na rozwój edukacji kobiet w Wielkiej Brytanii w latach 1860–1870. W połowie XIX wieku kobiety nie miały dostępu do szkolnictwa wyższego, często nie były dopuszczane do posiedzeń środowisk naukowych. Istnieje potrzeba w organizacjach reprezentujących interesy kobiet, w szczególności w dziedzinie edukacji. Ich przywódcy próbowali szerzyć ideę zwiększania szans edukacyjnych kobiet i eliminowania dyskryminacji ze względu na płeć w edukacji, jako podstawowej przesłanki samorealizacji kobiet. Wpływowe stowarzyszenia i związki edukacyjne kobiet stopniowo osiągają wyznaczone cele: organizują wykłady dla kobiet najpierw poza uniwersytetami, później w ich murach, otwierają placówki średniego i dalszego wykształcenia kobiet; ich działalność była jednym z kluczowych czynników zapewniających kobietom dostęp do szkolnictwa wyższego.
Keywords: W artykule dokonano przeglądu wpływu stowarzyszeń i związków edukacyjnych na rozwój edukacji kobiet w Wielkiej Brytanii w latach 1860–1870. W połowie XIX wieku kobiety nie miały dostępu do szkolnictwa wyższego, często nie były dopuszczane do posiedzeń środowisk naukowych. Istnieje potrzeba w organizacjach reprezentujących interesy kobiet, w szczególności w dziedzinie edukacji. Ich przywódcy próbowali szerzyć ideę zwiększania szans edukacyjnych kobiet i eliminowania dyskryminacji ze względu na płeć w edukacji, jako podstawowej przesłanki samorealizacji kobiet. Wpływowe stowarzyszenia i związki edukacyjne kobiet stopniowo osiągają wyznaczone cele: organizują wykłady dla kobiet najpierw poza uniwersytetami, później w ich murach, otwierają placówki średniego i dalszego wykształcenia kobiet; ich działalność była jednym z kluczowych czynników zapewniających kobietom dostęp do szkolnictwa wyższego.

ZASADY PROJEKTOWANIA BIMODALNO-DWUJĘZYCZNEGO ŚRODOWISKA EDUKACYJNEGO DLA OSÓB NIESŁYSZĄCYCH I PÓŁGŁUCHYCH

Anna Zamsha, Nataliia Adamiuk

Anna Zamsha, kandydat nauk psychologicznych, Kierownik działu nauczania języka migowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej i Psychologii imienia Mykoły Jarmaczenki Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)
Nataliia Adamiuk, kandydat nauk pedagogicznych, starszy pracownik naukowy w dziale nauczania języka migowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej i Psychologii imienia Mykoły Jarmaczenki Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8843-035X, ORCID ID: 0000-0002-4927-6257

Anotation. W artykule omówiono problem tworzenia bimodalno-dwujęzycznego środowiska edukacyjnego, którego podstawową cechą jest parytetowe wykorzystanie narodowych języków migowych i werbalnych jako środków nauczania, wychowania i rozwoju. Model gestowo-werbalny organizacji środowiska edukacyjnego opiera się na usuwaniu barier komunikacyjnych wynikających z niezgodności warunków uczenia się i edukacji z możliwościami percepcji i produkcji mowy u studentów niesłyszących i półgłuchych. Treść artykułu jest wynikiem teoretycznej analizy problemu wprowadzenia podejścia bimodalno-dwujęzycznego do procesu edukacyjnego studentów niesłyszących i półgłuchych. W tym artykule opisano podstawowe zasady projektowania bimodalno-dwujęzycznego środowiska edukacyjnego, w szczególności takie jak: zasada funkcjonalności komunikatywnej; zasada indywidualnej kierunkowości komunikatywnej; zasada parytetowości językowej; zasada ciągłości bimodalno-dwujęzycznej; zasada profilaktycznie-promocyjna; zasada separacji językowej; zasada orientowania wyrównawczo-alilitacyjnego; zasada wielości komunikatywnej.
Keywords: W artykule omówiono problem tworzenia bimodalno-dwujęzycznego środowiska edukacyjnego, którego podstawową cechą jest parytetowe wykorzystanie narodowych języków migowych i werbalnych jako środków nauczania, wychowania i rozwoju. Model gestowo-werbalny organizacji środowiska edukacyjnego opiera się na usuwaniu barier komunikacyjnych wynikających z niezgodności warunków uczenia się i edukacji z możliwościami percepcji i produkcji mowy u studentów niesłyszących i półgłuchych. Treść artykułu jest wynikiem teoretycznej analizy problemu wprowadzenia podejścia bimodalno-dwujęzycznego do procesu edukacyjnego studentów niesłyszących i półgłuchych. W tym artykule opisano podstawowe zasady projektowania bimodalno-dwujęzycznego środowiska edukacyjnego, w szczególności takie jak: zasada funkcjonalności komunikatywnej; zasada indywidualnej kierunkowości komunikatywnej; zasada parytetowości językowej; zasada ciągłości bimodalno-dwujęzycznej; zasada profilaktycznie-promocyjna; zasada separacji językowej; zasada orientowania wyrównawczo-alilitacyjnego; zasada wielości komunikatywnej.

WSPÓŁPRACA UNIWERSYTETU Z PAŃSTWEM, BIZNESEM I SPOŁECZEŃSTWEM: WYZWANIA I PERSPEKTYWY ROZWOJU INNOWACJI

Svitlana Zymina

aspirant
Instytut Szkolnictwa Wyższego Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4858-8793

Anotation. Artykuł poświęcono analizie współpracy uniwersytetów z państwem, biznesem i społeczeństwem we współczesnych warunkach społeczno-ekonomicznych. Dokonaliśmy porównania specyfiki finansowania, kształtowania infrastruktury i współdziałania ze interesariuszami uniwersytetów „atlantyckiego” i „kontynentalnego” modelu szkolnictwa wyższego. Przeanalizowano szereg czynników zewnętrznych i wewnętrznych, które negatywnie wpływają na poziom innowacyjności krajowych uniwersytetów. Rozważono nowoczesne modele partnerstwa między uniwersytetem a innymi uczestnikami procesów innowacyjnych, które są typowe dla krajów o różnym poziomie rozwoju gospodarczego. Przeanalizowano formy współpracy stosowane przez uniwersytety. Pokazano szereg korzyści współpracy dla każdego uczestnika zaangażowanego w interakcję. Wskazano najbardziej typowe bariery negatywnie wpływające na rozwój współpracy między krajowymi uniwersytetami a biznesem w zakresie wdrażania wspólnych inicjatyw innowacyjnych.
Keywords: Artykuł poświęcono analizie współpracy uniwersytetów z państwem, biznesem i społeczeństwem we współczesnych warunkach społeczno-ekonomicznych. Dokonaliśmy porównania specyfiki finansowania, kształtowania infrastruktury i współdziałania ze interesariuszami uniwersytetów „atlantyckiego” i „kontynentalnego” modelu szkolnictwa wyższego. Przeanalizowano szereg czynników zewnętrznych i wewnętrznych, które negatywnie wpływają na poziom innowacyjności krajowych uniwersytetów. Rozważono nowoczesne modele partnerstwa między uniwersytetem a innymi uczestnikami procesów innowacyjnych, które są typowe dla krajów o różnym poziomie rozwoju gospodarczego. Przeanalizowano formy współpracy stosowane przez uniwersytety. Pokazano szereg korzyści współpracy dla każdego uczestnika zaangażowanego w interakcję. Wskazano najbardziej typowe bariery negatywnie wpływające na rozwój współpracy między krajowymi uniwersytetami a biznesem w zakresie wdrażania wspólnych inicjatyw innowacyjnych.

TRANSFORMACJA EDUKACJI SPECJALNEJ W WARUNKACH ROZWOJU INTEGRACJI: ASPEKT NORMATYWNO-PRAWNY

Olena Isaieva

kierownik Wydziału Edukacji Przedszkolnej, Integracyjnej i Ochrony Socjalnej
Departamentu Edukacji i Nauki Dniepropietrowskiej Obwodowej Administracji Państwowej (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6405-1427

Anotation. W artykule omówiono normatywny i prawny aspekt założenia powstania i rozwoju edukacji integracyjnej na Ukrainie na początku XXI wieku, cechy rozwoju edukacji specjalnej w warunkach formowania się integracyjnego modelu nauczania na Ukrainie. Przeprowadzono analizę stanu ram normatywnych w dziedzinie edukacji dzieci o cechach rozwojowych. Udowodniono potrzebę komunikacji między instytucjami integracyjnymi i specjalnymi w celu zapewnienia wysokiej jakości edukacji integracyjnej, ujawniono sposoby takiej współpracy.
Keywords: W artykule omówiono normatywny i prawny aspekt założenia powstania i rozwoju edukacji integracyjnej na Ukrainie na początku XXI wieku, cechy rozwoju edukacji specjalnej w warunkach formowania się integracyjnego modelu nauczania na Ukrainie. Przeprowadzono analizę stanu ram normatywnych w dziedzinie edukacji dzieci o cechach rozwojowych. Udowodniono potrzebę komunikacji między instytucjami integracyjnymi i specjalnymi w celu zapewnienia wysokiej jakości edukacji integracyjnej, ujawniono sposoby takiej współpracy.

DZIAŁALNOŚĆ INNOWACYJNA W HARVARD MEDICAL SCHOOL (LATA 1870–1900)

Alla Kulichenko

kandydat nauk pedagogicznych, docent, docent Katedry Języków Obcych Zaporoskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego (Zaporoże, Ukraina), doktorant Katedry Pedagogiki
Sumskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia A.S. Makarenki (Sumy, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1469-3816

Anotation. W latach 1870-1900 pomimo napiętej sytuacji społecznej, gospodarczej i politycznej w kraju Harvard Medical School była dużą instytucją edukacji medycznej, w której kadra profesorsko-dydaktyczna aktywnie prowadziła nie tylko działalność edukacyjną, ale także organizacyjną i naukową. Analiza, systematyzacja, uogólnienia źródeł naukowych i pedagogicznych oraz metoda historyczno-pedagogicznej rekonstrukcji wydarzeń i faktów pozwoliły na podkreślenie innowacyjnej działalności Harvard Medical School w latach 1870–1900. Należy zauważyć, iż powołanie Ch. Elliotta prezydentem Uniwersytetu Harvarda na początku lat 70. Harvard Medical School zwrócił na siebie znaczną uwagę, ponieważ miał pozytywne perspektywy rozwoju. Zmiany rozpoczęły się w procesie edukacyjnym – zarówno dla studentów, jak i nauczycieli. Działalność innowacyjna naukowa i organizacyjna nadal się rozwijała. Ponadto stwierdzamy, że działalność innowacyjna była indywidualna i zespołowa. Nauczyciele eksperymentowali z programem nauczania, zakładali nowe wydziały, wprowadzali ciekawe i skuteczne metody nauczania i kursy elektryczne w czwartym roku studiów, uczestniczyli w opracowywaniu nowych narzędzi i aparatów, wykazywali udane operacje, odkrywali nowe choroby, proponowali rewolucyjne metody leczenia i tym podobne. Uczniowie stawali się bardziej odpowiedzialni i oddani przyszłemu zawodowi, zdobywając niezbędną wiedzę, zdolności i umiejętności zgodnie z ówczesnymi wyzwaniami społeczeństwa. Istotne dla przyszłych poszukiwań uważamy pokrycie ram regulacyjnych i prawnych innowacyjnych działań uczelni medycznych uniwersytetów amerykańskich w przekroju historycznym.
Keywords: W latach 1870-1900 pomimo napiętej sytuacji społecznej, gospodarczej i politycznej w kraju Harvard Medical School była dużą instytucją edukacji medycznej, w której kadra profesorsko-dydaktyczna aktywnie prowadziła nie tylko działalność edukacyjną, ale także organizacyjną i naukową. Analiza, systematyzacja, uogólnienia źródeł naukowych i pedagogicznych oraz metoda historyczno-pedagogicznej rekonstrukcji wydarzeń i faktów pozwoliły na podkreślenie innowacyjnej działalności Harvard Medical School w latach 1870–1900. Należy zauważyć, iż powołanie Ch. Elliotta prezydentem Uniwersytetu Harvarda na początku lat 70. Harvard Medical School zwrócił na siebie znaczną uwagę, ponieważ miał pozytywne perspektywy rozwoju. Zmiany rozpoczęły się w procesie edukacyjnym – zarówno dla studentów, jak i nauczycieli. Działalność innowacyjna naukowa i organizacyjna nadal się rozwijała. Ponadto stwierdzamy, że działalność innowacyjna była indywidualna i zespołowa. Nauczyciele eksperymentowali z programem nauczania, zakładali nowe wydziały, wprowadzali ciekawe i skuteczne metody nauczania i kursy elektryczne w czwartym roku studiów, uczestniczyli w opracowywaniu nowych narzędzi i aparatów, wykazywali udane operacje, odkrywali nowe choroby, proponowali rewolucyjne metody leczenia i tym podobne. Uczniowie stawali się bardziej odpowiedzialni i oddani przyszłemu zawodowi, zdobywając niezbędną wiedzę, zdolności i umiejętności zgodnie z ówczesnymi wyzwaniami społeczeństwa. Istotne dla przyszłych poszukiwań uważamy pokrycie ram regulacyjnych i prawnych innowacyjnych działań uczelni medycznych uniwersytetów amerykańskich w przekroju historycznym.

KWESTII NARODOWOŚCI W DZIEŁACH I ŻYCIU HISTORYKA KULTURY ALEKSEGO SELIWACZOWA

Alla Gawryliuk

aspirant katedry organizacji imprez i przemysłu wypoczynkowego
Kijowski narodowy uniwersytet kultury i sztuki (Kijow, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6833-6462

Anotation. Aleksy Seliwaczow (1887–1919) urodził się w Moskwie, studiował na uniwersytetach w Monachium i Lipsku, uczył języka ruskiego i literatury w gimnazjach Dubbelna (obecnie Łotwa), Nowoczerkasska (Rosja), Wilna (obecnie Litwa), Charkowa (obecnie Ukraina). Jego prace związane są z filozofią, psychologią, filologią. Są drukowane od 1916 roku i nadal publikują się do dnia dzisiejszego. Artykuł oparty jest na publikacjach i rękopisach Seliwaczowa (prawie 15 prac), faktach biograficznych, prywatnej korespondencji (zachowało się około dwustu listów skierowanych do niego) oraz innych źródłach informacji. Badania, prowadzone przez tego naukowca, ujawniają zmiany w zakresie i zrozumieniu pojęć narodowości, nacjonalizmu i przynależności kulturowej w różnych rodzajach myśli europejskiej XIX – początku XX wieku, częste zbiegi w archaicznej świadomości pojęć ludu, języka, wiary. W liberalnej myśli Nowego Czasu wzrasta sekularyzacja, desakralizacja, tolerancja religijna. Jednocześnie konserwatywne koncepcje ożywiają konsekrację poetyckich wartości etnicznych i narodowych. Obok religijnego rozwija się prozelityzm kulturowy, a także opinia o szczególnej wartości wybranych ras i plemion. Jednak te przeciwległe idee współistnieją już w starożytnych cywilizacjach, a zadanie współczesnej nauki polega, naszym zdaniem, w ich owocnej harmonizacji.
Keywords: Aleksy Seliwaczow (1887–1919) urodził się w Moskwie, studiował na uniwersytetach w Monachium i Lipsku, uczył języka ruskiego i literatury w gimnazjach Dubbelna (obecnie Łotwa), Nowoczerkasska (Rosja), Wilna (obecnie Litwa), Charkowa (obecnie Ukraina). Jego prace związane są z filozofią, psychologią, filologią. Są drukowane od 1916 roku i nadal publikują się do dnia dzisiejszego. Artykuł oparty jest na publikacjach i rękopisach Seliwaczowa (prawie 15 prac), faktach biograficznych, prywatnej korespondencji (zachowało się około dwustu listów skierowanych do niego) oraz innych źródłach informacji. Badania, prowadzone przez tego naukowca, ujawniają zmiany w zakresie i zrozumieniu pojęć narodowości, nacjonalizmu i przynależności kulturowej w różnych rodzajach myśli europejskiej XIX – początku XX wieku, częste zbiegi w archaicznej świadomości pojęć ludu, języka, wiary. W liberalnej myśli Nowego Czasu wzrasta sekularyzacja, desakralizacja, tolerancja religijna. Jednocześnie konserwatywne koncepcje ożywiają konsekrację poetyckich wartości etnicznych i narodowych. Obok religijnego rozwija się prozelityzm kulturowy, a także opinia o szczególnej wartości wybranych ras i plemion. Jednak te przeciwległe idee współistnieją już w starożytnych cywilizacjach, a zadanie współczesnej nauki polega, naszym zdaniem, w ich owocnej harmonizacji.

SEMANTYKA LEKSEMÓW JĄDROWYCH POLA POJĘCIOWEGO POJĘCIA OBOWIĄZEK W JĘZYKU KRYMSKOTATARSKIM

Arnautova Aishe Rustemivna (córka Rustema), Arnautov Ali Shevketovych (syn Shevketa)

Arnautova Aishe Rustemivna (córka Rustema), starszy wykładowca Katedry Filologii Orientalnej Dydaktyczno-Naukowego Instytut Filologii i Dziennikarstwa Tawrijskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Władimira Wiernadskiego
Arnautov Ali Shevketovych (syn Shevketa), magister filologii orientalnej Dydaktyczno-Naukowego Instytut Filologii i Dziennikarstwa Tawrijskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Władimira Wiernadskiego

ORCID ID: 0000-0002-7105-7464, ORCID ID: 0000-0002-9340-6039

Anotation. Proponowany artykuł po raz pierwszy porusza temat koncepcji „obowiązku” w języku krymskotatarskim. Biorąc pod uwagę stan języka, poziom znajomości leksykologii i leksykografii języka krymskotatarskiego, brak słowników objaśniających, etymologicznych, historycznych, ortopelicznych i innych, możemy wywnioskować z badanego materiału, że koncepcja „obowiązku” w języku krymskotatarskim ma szerokie znaczenie. W strukturze pojęcia „obowiązek” w języku krymskotatarskim wysuwa się na pierwszy plan nie zewnętrzne, które pochodzi od państwa, szefa lub innej instancji, ale raczej to, co jest moralnym uczuciem osoby, jej wewnętrznym głosem, głosem sumienia, który przypomina pewien obowiązek, który należy spełnić. W odniesieniu do obowiązku religijnego w języku krymskotatarskim używane są zapożyczone arabizmy, połączenia arabizmów i turkizmów, a także właściwe leksemy krymskotatarskie (krt): arabizmy واجب (wadżib) i فرض (fard), krt borc (bordż), boyun-borc-..., kerek (trzeba, należy, koniecznie), arab. مطلق (mıtlaq) (obowiązkowo) + krt kerek (trzeba, należy, koniecznie), arab. mıtlaqa czasownik + krt malı). Słowa واجب (wadżib) і فرض (fard) w swoim pierwotnym znaczeniu są synonimiczne, ale przywiązanie Tatarów krymskich do kierunku hanafickiego, podobnie jak arabskojęzycznych hanafitów, identycznie pojawiło się w języku. Z kolei obowiązek społeczny odbija się na leksemach lâzim (arab.) i kerek (krt). Czasami kerek/kerekli jest używana razem z leksemem olğan, utworzonym z czasownika olmaq (olmak) (być). Jeśli słowo kerek jest pomijane i używa się metoda obowiązkowa z bezokolicznika etmek za pomocą afiksów -malı/-meli, semantyka zdania się nie zmienia. Należy również zauważyć, że pożyczony arabizm مطلق (mıtlaq) może być stosowany w celu wzmocnienia semantyki obowiązkowości.
Keywords: Proponowany artykuł po raz pierwszy porusza temat koncepcji „obowiązku” w języku krymskotatarskim. Biorąc pod uwagę stan języka, poziom znajomości leksykologii i leksykografii języka krymskotatarskiego, brak słowników objaśniających, etymologicznych, historycznych, ortopelicznych i innych, możemy wywnioskować z badanego materiału, że koncepcja „obowiązku” w języku krymskotatarskim ma szerokie znaczenie. W strukturze pojęcia „obowiązek” w języku krymskotatarskim wysuwa się na pierwszy plan nie zewnętrzne, które pochodzi od państwa, szefa lub innej instancji, ale raczej to, co jest moralnym uczuciem osoby, jej wewnętrznym głosem, głosem sumienia, który przypomina pewien obowiązek, który należy spełnić. W odniesieniu do obowiązku religijnego w języku krymskotatarskim używane są zapożyczone arabizmy, połączenia arabizmów i turkizmów, a także właściwe leksemy krymskotatarskie (krt): arabizmy واجب (wadżib) i فرض (fard), krt borc (bordż), boyun-borc-..., kerek (trzeba, należy, koniecznie), arab. مطلق (mıtlaq) (obowiązkowo) + krt kerek (trzeba, należy, koniecznie), arab. mıtlaqa czasownik + krt malı). Słowa واجب (wadżib) і فرض (fard) w swoim pierwotnym znaczeniu są synonimiczne, ale przywiązanie Tatarów krymskich do kierunku hanafickiego, podobnie jak arabskojęzycznych hanafitów, identycznie pojawiło się w języku. Z kolei obowiązek społeczny odbija się na leksemach lâzim (arab.) i kerek (krt). Czasami kerek/kerekli jest używana razem z leksemem olğan, utworzonym z czasownika olmaq (olmak) (być). Jeśli słowo kerek jest pomijane i używa się metoda obowiązkowa z bezokolicznika etmek za pomocą afiksów -malı/-meli, semantyka zdania się nie zmienia. Należy również zauważyć, że pożyczony arabizm مطلق (mıtlaq) może być stosowany w celu wzmocnienia semantyki obowiązkowości.

LUDOWY RUCH UKRAINY JAKO PODSTAWA WIELOPARTYJNOŚCI UKRAINY: HISTORIOGRAFIA PROBLEMU

Yaroslav Bilyk

aspirant Katedry Historii i Etnografii Ukrainy
Odeskiego Narodowego Politechnicznego Uniwersytetu (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8970-4677

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu historiografii na temat powstawania wielopartyjności na Ukrainie, przeprowadzono analizę głównych prac naukowców. Badanie bazy historiograficznej odbywa się pod kątem Ludowego Ruchu Ukrainy jako ideowo-koncepcyjnej i społeczno-kadrowej podstawy wielopartyjności. W związku z tym uwagę zwraca się na osoby tworzące historię niepodległej Ukrainy. Podejście historyczne jest zdefiniowane jako główne w publikacji. Specyfika tej pracy obejmuje zastosowanie zintegrowanego podejścia interdyscyplinarnego. Wśród metod priorytetowych należy wymienić komparatystyczną i systemową. Autor koncentruje się na dużej bazie źródłowej Ludowego Ruchu Ukrainy, przede wszystkim na monografiach napisanych przez uczestników wydarzeń politycznych – Wiaczesława Czornowoła, Łewka Łukjanenki, Witalija Donchyka, Lesia Taniuka i innych. Jednak nadal nienapisane portrety historyczne, z wyjątkiem W. Czornowoła i I. Dracza, głównych postaci w tworzeniu procesów demokratycznych. Przegląd źródeł naukowych wykazał brak badań na temat roli ukraińskiej inteligencji w procesach powstania państwa. Udowodniono, że historia Ukraińskiej Partii Republikańskiej i Demokratycznej Partii Ukrainy wciąż pozostaje na marginesie badań.
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu historiografii na temat powstawania wielopartyjności na Ukrainie, przeprowadzono analizę głównych prac naukowców. Badanie bazy historiograficznej odbywa się pod kątem Ludowego Ruchu Ukrainy jako ideowo-koncepcyjnej i społeczno-kadrowej podstawy wielopartyjności. W związku z tym uwagę zwraca się na osoby tworzące historię niepodległej Ukrainy. Podejście historyczne jest zdefiniowane jako główne w publikacji. Specyfika tej pracy obejmuje zastosowanie zintegrowanego podejścia interdyscyplinarnego. Wśród metod priorytetowych należy wymienić komparatystyczną i systemową. Autor koncentruje się na dużej bazie źródłowej Ludowego Ruchu Ukrainy, przede wszystkim na monografiach napisanych przez uczestników wydarzeń politycznych – Wiaczesława Czornowoła, Łewka Łukjanenki, Witalija Donchyka, Lesia Taniuka i innych. Jednak nadal nienapisane portrety historyczne, z wyjątkiem W. Czornowoła i I. Dracza, głównych postaci w tworzeniu procesów demokratycznych. Przegląd źródeł naukowych wykazał brak badań na temat roli ukraińskiej inteligencji w procesach powstania państwa. Udowodniono, że historia Ukraińskiej Partii Republikańskiej i Demokratycznej Partii Ukrainy wciąż pozostaje na marginesie badań.

FUNKCJE LEKSYKALNO-SEMANTYCZNE LEKSEM OBCOJĘZYCZNYCH W TWÓRCZOŚCI LINY KOSTENKO

Victoria Boyko

kandydat nauk filologicznych, starszy wykładowca Katedry Literatury Zagranicznej i Podstaw Retoryki
Spółdzielczej Instytucji Zakładu Szkolnictwa Wyższego „Winnickie Collegue Humanistyczno-Pedagogiczne” (Winnica, Ukraina)

Anotation. Powszechnie wiadomo, że słownictwo jest poziomem językowym, w który najbardziej penetrują różne zapożyczenia. Słownictwo obcojęzyczne wchodzi w dowolny język z powodu kontaktów native speakera z innymi narodami. Kontakty te są bardzo różne: polityczne, handlowe i gospodarcze, wojskowe, naukowe i kulturowe. To właśnie w tych grupach leksykalnych dotyczących tych kontaktów i należy spodziewać się największej penetracji słownictwa obcojęzycznego. Przez wieki naród ukraiński miał powiązania polityczne, gospodarcze, kulturowe z innymi narodami. Połączenia te wyraźnie odbijały się w mowie w postaci różnych słów i (rzadziej) elementów słowotwórczych. Na świecie oczywiście nie ma jednego języka, który nie miałby obcych słów. Jest to dość normatywne zjawisko uzupełniania własnego słownictwa z powodu wprowadzenia nowych realiów, serii synonimicznych na poziomie gramatycznym. Twórczość Lina Kostenko, to poetyckie czasopismo z drugiej połowy XX wieku, przyciąga badaczy ukraińskiego słowa zanurzeniem w jego możliwościach semantycznych, które są pełne niespotykanych aspektów pod kątem oryginalnego obrazu myślenia wybitnej ukraińskiej poetki współczesnej. L. Kostenko jest mistrzem poetyckiej metafory. Operując słowami różnych części mowy, poetka tworzy unikalne metaforyczne powiedzenia. Najczęściej Lina Kostenko używa przymiotników jakościowych w metaforach. W szczególności przymiotniki zawierające ocenę lub wyrażające pozytywne lub negatywne emocje są używane do oceny intensywności znaku, na przykład: Moi ulubieni, mili wrogowie! (Kostenko, 1989: 150); Okrutny klekot walki (Kostenko, 1989: 316). Obrazowość języka w poezji L. Kostenko nie jest wyczerpana tropami. Za pomocą słów o określonym znaczeniu poetka rysuje plastyczne, ekspresyjne, widoczne i namacalne obrazy. Jednak tropy szczególnie skoncentrowane wykazują charakter myślenia figuratywnego autora, znajduje w nich odzwierciedlenie nie tylko indywidualność pisarza, ale także duch epoki, charakter ludu. Metafora, epitet – to ciekawe dokumenty do badania poglądów, nastrojów, gustów twórcy. Jednak tropy są ogromnym polem badań językowych (Kostiuk, 1999: 79). Swoistą stałą indywidualnego stylu jest organiczne wpisanie systemu figuratywnego L. Kostenko w szeroki kontekst kulturowy światowej klasy.
Keywords: Powszechnie wiadomo, że słownictwo jest poziomem językowym, w który najbardziej penetrują różne zapożyczenia. Słownictwo obcojęzyczne wchodzi w dowolny język z powodu kontaktów native speakera z innymi narodami. Kontakty te są bardzo różne: polityczne, handlowe i gospodarcze, wojskowe, naukowe i kulturowe. To właśnie w tych grupach leksykalnych dotyczących tych kontaktów i należy spodziewać się największej penetracji słownictwa obcojęzycznego. Przez wieki naród ukraiński miał powiązania polityczne, gospodarcze, kulturowe z innymi narodami. Połączenia te wyraźnie odbijały się w mowie w postaci różnych słów i (rzadziej) elementów słowotwórczych. Na świecie oczywiście nie ma jednego języka, który nie miałby obcych słów. Jest to dość normatywne zjawisko uzupełniania własnego słownictwa z powodu wprowadzenia nowych realiów, serii synonimicznych na poziomie gramatycznym. Twórczość Lina Kostenko, to poetyckie czasopismo z drugiej połowy XX wieku, przyciąga badaczy ukraińskiego słowa zanurzeniem w jego możliwościach semantycznych, które są pełne niespotykanych aspektów pod kątem oryginalnego obrazu myślenia wybitnej ukraińskiej poetki współczesnej. L. Kostenko jest mistrzem poetyckiej metafory. Operując słowami różnych części mowy, poetka tworzy unikalne metaforyczne powiedzenia. Najczęściej Lina Kostenko używa przymiotników jakościowych w metaforach. W szczególności przymiotniki zawierające ocenę lub wyrażające pozytywne lub negatywne emocje są używane do oceny intensywności znaku, na przykład: Moi ulubieni, mili wrogowie! (Kostenko, 1989: 150); Okrutny klekot walki (Kostenko, 1989: 316). Obrazowość języka w poezji L. Kostenko nie jest wyczerpana tropami. Za pomocą słów o określonym znaczeniu poetka rysuje plastyczne, ekspresyjne, widoczne i namacalne obrazy. Jednak tropy szczególnie skoncentrowane wykazują charakter myślenia figuratywnego autora, znajduje w nich odzwierciedlenie nie tylko indywidualność pisarza, ale także duch epoki, charakter ludu. Metafora, epitet – to ciekawe dokumenty do badania poglądów, nastrojów, gustów twórcy. Jednak tropy są ogromnym polem badań językowych (Kostiuk, 1999: 79). Swoistą stałą indywidualnego stylu jest organiczne wpisanie systemu figuratywnego L. Kostenko w szeroki kontekst kulturowy światowej klasy.

POLITYKA MIGRACYJNA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA NA OBECNYM ETAPIE (1991–2020)

Nataliia Boiko

magister historii, aspirantka
Podkarpackiego Narodowego Uniwersytetu imienia Wasyla Stefanika (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9616-0708

Anotation. Artykuł poświęcono kształtowaniu i ewolucji polityki migracyjnej brytyjskich gabinetów na obecnym etapie. Autor analizuje obowiązujące przepisy dotyczące migracji uchwalone przez gabinety brytyjskie w latach 1990=2020. Aktywny rozwój prawa migracyjnego rozpoczął się podczas kadencji konserwatysty Johna Majora (1990–1997). Jednak gabinet konserwatywny podjął kroki jedynie w kierunku kwotowania przepływów migracyjnych. Głównym celem prawa migracyjnego Zjednoczonego Królestwa było rozwiązanie problemu migracji jako zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego. Nacisk kładziony jest na działalność migracyjną gabinetu laburzysty Tony'ego Blaira (1997–2007) i koalicyjnych gabinetów konserwatywnych jako najbardziej lojalnych i wrogich wobec imigracji. Konkurencja między zasadami partii kontrolowanej (laburzystowskiej) i sztywnej (konserwatywnej) migracji za ich kadencji doprowadziły do uchwalenia odpowiednich przepisów. W swej istocie i treści zostały zaprojektowane w celu przezwyciężenia rosnącego kryzysu migracyjnego w kraju. Podkreślono znaczenie mediów i propagandy informacyjnej w odzwierciedlaniu imigracji jako trendu polityki wewnętrznej Wielkiej Brytanii i kluczowej przyczyny Brexitu (2016–2019).
Keywords: Artykuł poświęcono kształtowaniu i ewolucji polityki migracyjnej brytyjskich gabinetów na obecnym etapie. Autor analizuje obowiązujące przepisy dotyczące migracji uchwalone przez gabinety brytyjskie w latach 1990=2020. Aktywny rozwój prawa migracyjnego rozpoczął się podczas kadencji konserwatysty Johna Majora (1990–1997). Jednak gabinet konserwatywny podjął kroki jedynie w kierunku kwotowania przepływów migracyjnych. Głównym celem prawa migracyjnego Zjednoczonego Królestwa było rozwiązanie problemu migracji jako zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego. Nacisk kładziony jest na działalność migracyjną gabinetu laburzysty Tony'ego Blaira (1997–2007) i koalicyjnych gabinetów konserwatywnych jako najbardziej lojalnych i wrogich wobec imigracji. Konkurencja między zasadami partii kontrolowanej (laburzystowskiej) i sztywnej (konserwatywnej) migracji za ich kadencji doprowadziły do uchwalenia odpowiednich przepisów. W swej istocie i treści zostały zaprojektowane w celu przezwyciężenia rosnącego kryzysu migracyjnego w kraju. Podkreślono znaczenie mediów i propagandy informacyjnej w odzwierciedlaniu imigracji jako trendu polityki wewnętrznej Wielkiej Brytanii i kluczowej przyczyny Brexitu (2016–2019).

STOSUNKI SPOŁECZNO-POLITYCZNE ISLAMSKIEJ REPUBLIKI IRANU Z NIEKTÓRYMI KRAJAMI ZATOKI PERSKIEJ

Vasylisa Bondarenko

aspirant Katedry Stosunków Międzynarodowych i Polityki Światowej
Instytutu Stosunków Międzynarodowych Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4100-8554

Anotation. Niniejsza praca naukowa przeprowadza szczegółową analizę relacji Islamskiej Republiki Iranu z kluczowymi aktorami międzynarodowego procesu politycznego i handlowo-gospodarczego w regionie Zatoki Perskiej, które są częścią Rady Współpracy Zatoki Perskiej, założonej w 1981 roku. Ważna część tego artykułu dotyczy relacji między Islamską Republiką Iranu a Królestwem Arabii Saudyjskiej, które od początku ich ustanowienia doświadczyły różnych etapów rozwoju: okresów zbliżenia, współpracy, fazy konfrontacji o różnorodnym charakterze z odpowiednich zagadnień i stale znajdowały się w dynamicznym wirze wydarzeń. Pogorszenie stosunków między wyżej wymienionymi krajami położyło swój początek w wyniku zakończenia rewolucji islamskiej w 1979 r., która w niesamowitym tempie rozprzestrzeniła się na terytorium Iranu i popularyzowała się na poziomie regionalnym. Biorąc pod uwagę jakość tych relacji dzisiaj, można śmiało powiedzieć, że ten dialog międzynarodowy przechodzi fazę najtrudniejszej i najbardziej stresującej fazy po 2016 roku. Od ponad roku kraje znajdują się w konfliktach w regionie Bliskiego Wschodu, bezpośrednio w punktach krytycznych, takich jak Syria, Jemen, Liban i Irak. Artykuł naukowy przedstawia badania stosunków handlowych i gospodarczych oraz briefing dialogu politycznego Teheranu z innymi aktorami wspomnianego stowarzyszenia. Podkreśla się znaczenie obecności czynnika religijnego w tej kwestii, który jest zakorzeniony w relacjach między wszystkimi uczestnikami międzynarodowego dialogu politycznego i jest szeroko wykazany u podstaw konfrontacji sunnicko-szyickiej, a także stosowania dyktatur religijnych w celu osiągnięcia własnych celów politycznych w regionie przestrzeni bliskowschodniej.
Keywords: Niniejsza praca naukowa przeprowadza szczegółową analizę relacji Islamskiej Republiki Iranu z kluczowymi aktorami międzynarodowego procesu politycznego i handlowo-gospodarczego w regionie Zatoki Perskiej, które są częścią Rady Współpracy Zatoki Perskiej, założonej w 1981 roku. Ważna część tego artykułu dotyczy relacji między Islamską Republiką Iranu a Królestwem Arabii Saudyjskiej, które od początku ich ustanowienia doświadczyły różnych etapów rozwoju: okresów zbliżenia, współpracy, fazy konfrontacji o różnorodnym charakterze z odpowiednich zagadnień i stale znajdowały się w dynamicznym wirze wydarzeń. Pogorszenie stosunków między wyżej wymienionymi krajami położyło swój początek w wyniku zakończenia rewolucji islamskiej w 1979 r., która w niesamowitym tempie rozprzestrzeniła się na terytorium Iranu i popularyzowała się na poziomie regionalnym. Biorąc pod uwagę jakość tych relacji dzisiaj, można śmiało powiedzieć, że ten dialog międzynarodowy przechodzi fazę najtrudniejszej i najbardziej stresującej fazy po 2016 roku. Od ponad roku kraje znajdują się w konfliktach w regionie Bliskiego Wschodu, bezpośrednio w punktach krytycznych, takich jak Syria, Jemen, Liban i Irak. Artykuł naukowy przedstawia badania stosunków handlowych i gospodarczych oraz briefing dialogu politycznego Teheranu z innymi aktorami wspomnianego stowarzyszenia. Podkreśla się znaczenie obecności czynnika religijnego w tej kwestii, który jest zakorzeniony w relacjach między wszystkimi uczestnikami międzynarodowego dialogu politycznego i jest szeroko wykazany u podstaw konfrontacji sunnicko-szyickiej, a także stosowania dyktatur religijnych w celu osiągnięcia własnych celów politycznych w regionie przestrzeni bliskowschodniej.

REFLEKSJA FILOZOFICZNA JAKO KONSTRUKT ZARZĄDZANIA PROJEKTAMI NAUKOWO-EDUKACYJNYMI

Dmytro Vakalo

aspirant Katedry Filozofii
Melitopolskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Bohdana Chmielnickiego (Melitopol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5709-6320

Anotation. Artykuł poświęcony jest określeniu istoty i roli refleksji filozoficznej jako konstruktu zarządzania naukowoedukacyjnego, zdolnego do wzmocnienia nowoczesnej innowacyjnej naukowo-edukacyjnej działalności projektowej. Konceptualizacja i uzasadnienie teoretyczne realizowane są na podstawie krytycznej (filozoficzno-naukowej) analizy specyficznej rzeczywistości, przedstawionej w formach kategoryczno-logicznych. Synteza, uogólnienie i prezentacja instrumentalnych metod konwersji przedmiotu naukowego poznania jest przedstawiona w następujących działaniach badawczych i zmiennych: ustalono funkcjonalny potencjał filozofii do zarządzania naukowo-edukacyjnego projektu jak funkcjonalnie-ideologicznego (funkcja humanistyczna, społeczno-aksjologiczna, kulturalno-wychowawcza, objaśniająca lub pouczająco-eksplikacyjna), ogólnometodologicznej (funkcja konstrukcyjno-heurystyczna, koordynacyjna, syntezująca i logiczno-metodologiczna) i filozoficznej refleksji jak konceptualizacji, teoretyzacji i konstrukcji doskonalenia zarządzania projektami naukowo-edukacyjnymi. Wyniki działań badawczych są poparte refleksyjnymi procedurami porządku empirycznego (podmiotowości myślenia), które pośrednio dowodzą skuteczności wykorzystania refleksji filozoficznej przez kierownictwo naukowo-edukacyjne.
Keywords: Artykuł poświęcony jest określeniu istoty i roli refleksji filozoficznej jako konstruktu zarządzania naukowoedukacyjnego, zdolnego do wzmocnienia nowoczesnej innowacyjnej naukowo-edukacyjnej działalności projektowej. Konceptualizacja i uzasadnienie teoretyczne realizowane są na podstawie krytycznej (filozoficzno-naukowej) analizy specyficznej rzeczywistości, przedstawionej w formach kategoryczno-logicznych. Synteza, uogólnienie i prezentacja instrumentalnych metod konwersji przedmiotu naukowego poznania jest przedstawiona w następujących działaniach badawczych i zmiennych: ustalono funkcjonalny potencjał filozofii do zarządzania naukowo-edukacyjnego projektu jak funkcjonalnie-ideologicznego (funkcja humanistyczna, społeczno-aksjologiczna, kulturalno-wychowawcza, objaśniająca lub pouczająco-eksplikacyjna), ogólnometodologicznej (funkcja konstrukcyjno-heurystyczna, koordynacyjna, syntezująca i logiczno-metodologiczna) i filozoficznej refleksji jak konceptualizacji, teoretyzacji i konstrukcji doskonalenia zarządzania projektami naukowo-edukacyjnymi. Wyniki działań badawczych są poparte refleksyjnymi procedurami porządku empirycznego (podmiotowości myślenia), które pośrednio dowodzą skuteczności wykorzystania refleksji filozoficznej przez kierownictwo naukowo-edukacyjne.

ARTYSTYCZNA RECEPCJA IDEI ANTYKOLONIALNYCH W TRAKTACIE FILOZOFICZNO-RELIGIJNYM „KSIĘGA BYTU NARODU UKRAIŃSKIEGO” M. KOSTOMAROWA

Yuliia Velychkovska

ORCID ID: 0000-0003-4560-6447

Anotation. Artykuł bada cechy prezentacji idei antykolonialnych w traktacie filozoficzno-religijnym „Księga Bytu Narodu Ukraińskiego” M. Kostomarowa w oświetleniu artystycznym. Zadaniem badania jest zidentyfikowanie związku między artystycznie zabarwionym słownictwem a treścią ideową dzieła. W procesie analizy traktatu filozoficznoreligijnego stosowano ogólne naukowe metody analizy, syntezy, obserwacji, doboru i systematyzacji materiału. Podejścia historyczno-literackie, problemowo-tematyczne i filozoficzne przyczyniły się do zbadania związku słownictwa artystycznego i obrotów mowy z ideami antykolonialnymi. W wyniku badań odkryto użycie tropów takich jak metafora, metonimia, epitet, porównanie, personifikacja, mających na celu podkreślenie problemów kolonialnych i odnowienie mitu sarmackiego. Udowodniono, że użycie wulgaryzmów, aforyzmów i biblizmów w kontekst traktatu filozoficznoreligijnego przyczyniło się do odzwierciedlenia filozoficznej treści dzieła. Rozważono związek stylów barokowych, klasycznych i romantycznych w tworzeniu idei ukraińskiego odrodzenia narodowego.
Keywords: Artykuł bada cechy prezentacji idei antykolonialnych w traktacie filozoficzno-religijnym „Księga Bytu Narodu Ukraińskiego” M. Kostomarowa w oświetleniu artystycznym. Zadaniem badania jest zidentyfikowanie związku między artystycznie zabarwionym słownictwem a treścią ideową dzieła. W procesie analizy traktatu filozoficznoreligijnego stosowano ogólne naukowe metody analizy, syntezy, obserwacji, doboru i systematyzacji materiału. Podejścia historyczno-literackie, problemowo-tematyczne i filozoficzne przyczyniły się do zbadania związku słownictwa artystycznego i obrotów mowy z ideami antykolonialnymi. W wyniku badań odkryto użycie tropów takich jak metafora, metonimia, epitet, porównanie, personifikacja, mających na celu podkreślenie problemów kolonialnych i odnowienie mitu sarmackiego. Udowodniono, że użycie wulgaryzmów, aforyzmów i biblizmów w kontekst traktatu filozoficznoreligijnego przyczyniło się do odzwierciedlenia filozoficznej treści dzieła. Rozważono związek stylów barokowych, klasycznych i romantycznych w tworzeniu idei ukraińskiego odrodzenia narodowego.

NAJCZĘŚCIEJ UŻYWANE ŚRODKI STYLISTYCZNE EKSPRESJI ARTYSTYCZNEJ W POEZJI MAHMUDA KYRYMLY (NA PRZYKŁADZIE POEMATU „JUSUF I ZULEJCHA”)

Afize Emiramzaіeva

starszy wykładowca Katedry Filologii Orientalnej Dydaktyczno-Naukowego Instytut Filologii i Dziennikarstwa
Tawrijskiego Uniwersytetu Narodowego imienia W.I. Wiernadskiego

ORCID ID: 0000-0001-7679-321Х

Anotation. W artykule przeanalizowano poemat „Jusuf i Zulejcha”, który jest przedmiotem ciągłych badań naukowych, ale jego aspekt językoznawczy wciąż pozostaje niezbadany. Rozważono najczęściej używane środki artystyczne poematu M. Kyrymly, które odgrywają ważną rolę, podkreślając indywidualny styl autora i różnorodność języka krymskotatarskiego. Określono funkcje użytych tropów i postaci stylistycznych na przykładzie poematu „Jusuf i Zulejcha”. Opisano również użycie przez M. Kyrymly postaci stylistycznych, za pomocą których poeta głęboko i ekspresyjnie przekazuje swoje rozumowanie o życiu, naturze i wartościach ludzkich. Język i styl indywidualny, w szczególności użycie środków stylistycznych ekspresji artystycznej, klasycznych dzieł ukraińskich i zagranicznych poetów i pisarzy przyciągają uwagę wielu badaczy. W literaturoznawstwie i językoznawstwie krymskotatarskim nie ma dziś całościowych ukończonych badań na ten temat, co wynika ze znaczenia naszych badań. Dzięki takim naukowcom, jak K. Konuratly, R. Fazyl, A. Kokiieva dokonano transliteracji pracy ze starożytnego pisma rzymskotatarskiego na tekst łaciński i cyrylograficzny, oraz przeanalizowano poemat. Proponowany artykuł po raz pierwszy dotyczy funkcji stylistycznych najczęściej używanych postaci i tropów, a mianowicie: metafory, epitetu, hiperboli, gradacji, inwersji, wskazujących na wysoki poziom rozwoju fikcji i języka literackiego Tatarów krymskich w XII–XIII wieku.
Keywords: W artykule przeanalizowano poemat „Jusuf i Zulejcha”, który jest przedmiotem ciągłych badań naukowych, ale jego aspekt językoznawczy wciąż pozostaje niezbadany. Rozważono najczęściej używane środki artystyczne poematu M. Kyrymly, które odgrywają ważną rolę, podkreślając indywidualny styl autora i różnorodność języka krymskotatarskiego. Określono funkcje użytych tropów i postaci stylistycznych na przykładzie poematu „Jusuf i Zulejcha”. Opisano również użycie przez M. Kyrymly postaci stylistycznych, za pomocą których poeta głęboko i ekspresyjnie przekazuje swoje rozumowanie o życiu, naturze i wartościach ludzkich. Język i styl indywidualny, w szczególności użycie środków stylistycznych ekspresji artystycznej, klasycznych dzieł ukraińskich i zagranicznych poetów i pisarzy przyciągają uwagę wielu badaczy. W literaturoznawstwie i językoznawstwie krymskotatarskim nie ma dziś całościowych ukończonych badań na ten temat, co wynika ze znaczenia naszych badań. Dzięki takim naukowcom, jak K. Konuratly, R. Fazyl, A. Kokiieva dokonano transliteracji pracy ze starożytnego pisma rzymskotatarskiego na tekst łaciński i cyrylograficzny, oraz przeanalizowano poemat. Proponowany artykuł po raz pierwszy dotyczy funkcji stylistycznych najczęściej używanych postaci i tropów, a mianowicie: metafory, epitetu, hiperboli, gradacji, inwersji, wskazujących na wysoki poziom rozwoju fikcji i języka literackiego Tatarów krymskich w XII–XIII wieku.

TWÓRCZOŚĆ KARELA ZAPA Z LAT 30–60 XIX WIEKU Z PERSPEKTYWY IMAGOLOGII LITERACKIEJ

Solomiia Kost

starszy wykładowca Katedry Języków Obcych
Lwowskiego Uniwersytetu Handlu i Ekonomii (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9044-6035

Anotation. Karel Zap – znany czeski literat i działacz odrodzenia narodowego lat 30–60 XIX wieku. W swoich dziełach wiele pisał o literaturze, kulturze, obyczajach i życiu innych ludów słowiańskich, w szczególności Polskiego i Ukraińskiego. Na tej podstawie autor rozważa etnoimagologiczny aspekt jego twórczości, czyli literacki wizerunek etniczny życia innych narodów. W artykule wyjaśniono strukturę gatunkową etnografii literackiej, główne narodowe narracje-dyskursy i podstawy ideowo-koncepcyjne, które określiły istotę etnografii literackich. Autor udowadnia, że K. Zap, ewoluując od idei słowiańskiej wzajemności do idei narodowej, twierdził romantyczny kult tożsamości narodowej kultury innych grup etnicznych, prawo do samostanowienia narodowego. Dążył do potwierdzenia sprawiedliwości w stosunkach między Słowianami, dla niego „inny” nie był obcy, jeśli „inny” łączył miłość do ojczyzny, narodowości z szacunkiem dla wartości narodowego odrodzenia narodów słowiańskich. Na tym polegał humanistyczny sens jego literackich wizerunków etnicznych. W artykule wykorzystano metody kontaktologiczne, typologiczne, dyskursywne i podejście etnoimagologiczne.
Keywords: Karel Zap – znany czeski literat i działacz odrodzenia narodowego lat 30–60 XIX wieku. W swoich dziełach wiele pisał o literaturze, kulturze, obyczajach i życiu innych ludów słowiańskich, w szczególności Polskiego i Ukraińskiego. Na tej podstawie autor rozważa etnoimagologiczny aspekt jego twórczości, czyli literacki wizerunek etniczny życia innych narodów. W artykule wyjaśniono strukturę gatunkową etnografii literackiej, główne narodowe narracje-dyskursy i podstawy ideowo-koncepcyjne, które określiły istotę etnografii literackich. Autor udowadnia, że K. Zap, ewoluując od idei słowiańskiej wzajemności do idei narodowej, twierdził romantyczny kult tożsamości narodowej kultury innych grup etnicznych, prawo do samostanowienia narodowego. Dążył do potwierdzenia sprawiedliwości w stosunkach między Słowianami, dla niego „inny” nie był obcy, jeśli „inny” łączył miłość do ojczyzny, narodowości z szacunkiem dla wartości narodowego odrodzenia narodów słowiańskich. Na tym polegał humanistyczny sens jego literackich wizerunków etnicznych. W artykule wykorzystano metody kontaktologiczne, typologiczne, dyskursywne i podejście etnoimagologiczne.

ANTROPOLOGICZNE ASPEKTY DANDYZMU W LITERATURZE ROSYJSKIEJ (NA PRZYKŁADZIE POEMATU A.S. PUSZKINA „EUGENIUSZ ONIEGIN”)

Artur Malynovskyi, Anna Bykova

Artur Malynovskyi, kandydat nauk filologicznych, docent Katedry Literatury Światowej Odeskiego Narodowego Uniwersytetu imienia I.I. Miecznikowa (Odessa, Ukraina)
Anna Bykova, bakałarz filologii, student studiów magisterskich na Wydziale Filologii Polskiej, Uniwersytetu Warszawskiego (Warszawa, Polska)

ORCID ID: 0000-0001-5687-6413, ORCID ID: 0000-0003-4686-1415

Anotation. Odessa, jako miasto o wyjątkowej twórczej energii, stała się już przedmiotem estetycznego odbioru podczas swojej formacji. Status wolnego portu umożliwił południowemu miastu przyjęcie europejskiej kultury i sfery życia społeczno-gospodarczego. Dandyzm znalazł tutaj pożywkę. Lokalny egzotyczny smak i prawdziwą semantykę nabył w Odessie. We „Fragmentach podróży Eugeniusza Oniegina” to zjawisko historyczno-kulturowe ma synkretyczny wizerunek. Jest to wtórny przeszczepiony model imperialnego stylu Petersburskiego Dandy i przedni widok Europejskiego Dandy z egzotyką Odessy. Nie ma wątpliwości, że granice między nimi są dość porównawcze, ponieważ istota dandyzmu zakłada niestabilność i marginalną pozycję społeczną. Najwyraźniej ten status pozwolił uważnie obserwować świat. Tekst „fragmentów” osiąga integralność, choć nie monolityczną, ale „zebraną”, która składa się z różnych barwnych plam życia Odessy. Spojrzenie na codzienne życie biznesowe i prozaicznie nieprzyjemne uliczne śmieci i „epikurejski” szkic picia kawy na tle przebudzenia i migotania egzotycznego morskiego miasta i sfery „wewnętrznego” życia hedonistycznego towarzystwa młodych ludzi są reprezentowane jednakowo, ale w różnym stopniu konturu. Wszystkie te błyski w różnych kolorach migoczą podczas kalejdoskopowej zmiany strzału. Zdjęcia są napędzane i łączone przez lornetkę. Są obdarzeni jakością cielesności, kodami antropologicznymi i sygnałami, które czytelnik musi rozszyfrować. Pewna struktura tworzy i wpisuje się w ramy gatunkowe „fizjologii” wielopłaszczyznowego, kulturowego, tolerancyjnego miasta.
Keywords: Odessa, jako miasto o wyjątkowej twórczej energii, stała się już przedmiotem estetycznego odbioru podczas swojej formacji. Status wolnego portu umożliwił południowemu miastu przyjęcie europejskiej kultury i sfery życia społeczno-gospodarczego. Dandyzm znalazł tutaj pożywkę. Lokalny egzotyczny smak i prawdziwą semantykę nabył w Odessie. We „Fragmentach podróży Eugeniusza Oniegina” to zjawisko historyczno-kulturowe ma synkretyczny wizerunek. Jest to wtórny przeszczepiony model imperialnego stylu Petersburskiego Dandy i przedni widok Europejskiego Dandy z egzotyką Odessy. Nie ma wątpliwości, że granice między nimi są dość porównawcze, ponieważ istota dandyzmu zakłada niestabilność i marginalną pozycję społeczną. Najwyraźniej ten status pozwolił uważnie obserwować świat. Tekst „fragmentów” osiąga integralność, choć nie monolityczną, ale „zebraną”, która składa się z różnych barwnych plam życia Odessy. Spojrzenie na codzienne życie biznesowe i prozaicznie nieprzyjemne uliczne śmieci i „epikurejski” szkic picia kawy na tle przebudzenia i migotania egzotycznego morskiego miasta i sfery „wewnętrznego” życia hedonistycznego towarzystwa młodych ludzi są reprezentowane jednakowo, ale w różnym stopniu konturu. Wszystkie te błyski w różnych kolorach migoczą podczas kalejdoskopowej zmiany strzału. Zdjęcia są napędzane i łączone przez lornetkę. Są obdarzeni jakością cielesności, kodami antropologicznymi i sygnałami, które czytelnik musi rozszyfrować. Pewna struktura tworzy i wpisuje się w ramy gatunkowe „fizjologii” wielopłaszczyznowego, kulturowego, tolerancyjnego miasta.

SEMANTYKA POJĘCIOWA MOWY ŻEŃSKIEJ (NA MATERIALE POWIEŚCI V. WOOLF „DO LATARNI MORSKIEJ”)

Mariia Matkovska

docent Katedry Języka Angielskiego
Uniwersytetu Narodowego imienia Iwana Ohijenki w Kamieńcu Podolskim

ORCID ID: 0000-0002-1047-7027

Anotation. Artykuł poświęcono analizie językowo-semantycznej mowy kobiet na poziomie koncepcyjnym na podstawie dzieła „Do Latarni Morskiej” brytyjskiej pisarki Virginii Woolf. Uwaga koncentruje się na badaniu cech życia wewnętrznego głównych bohaterów utworu, problemie wzajemnego zrozumienia i harmonizacji relacji między nimi. Autor analizuje wewnętrzną aktywność poznawczo-językową głównych bohaterów dzieła, a mianowicie: ich stosunek do życia, twórczości, niezależności, rodziny, domu, natury, moralności, id est połączenie idealnego i materialnego, obecnego i wiecznego w perspektywie poznania świata i poznania siebie w tym świecie. Reprezentacja wielokrotnej świadomości grawitującej w kierunku wspólnego centrum jest znaczącym wkładem w rozwój literatury światowej dokonanym przez V. Woolf. Badanie ludzkiej świadomości jest często skorelowane przez autora z pojęciami czasu, pamięci, przestrzeni, obrazów, symboliki i metaforyki. Specyficzne jest to, że dzieła V. Woolf nie ograniczają się do świadomości jednej osoby, ale uwaga czytelnika przesuwa się od postaci do postaci. W wyniku analizy podkreślono główne cechy mowy kobiet Brytyjek z epoki wiktoriańskiej, takie jak racjonalność, niezależność, kreatywność, równość kobiet z mężczyznami, samowystarczalność, emocjonalność. Postuluje się, że strategie i taktyki komunikatywnej interakcji kobiet jako nosicieli kultury brytyjskiej koncentrują się na równych relacjach z męską przestrzenią mentalną i komunikacyjną (począwszy od wczesnego angielskiego okresu rozwoju mowy).
Keywords: Artykuł poświęcono analizie językowo-semantycznej mowy kobiet na poziomie koncepcyjnym na podstawie dzieła „Do Latarni Morskiej” brytyjskiej pisarki Virginii Woolf. Uwaga koncentruje się na badaniu cech życia wewnętrznego głównych bohaterów utworu, problemie wzajemnego zrozumienia i harmonizacji relacji między nimi. Autor analizuje wewnętrzną aktywność poznawczo-językową głównych bohaterów dzieła, a mianowicie: ich stosunek do życia, twórczości, niezależności, rodziny, domu, natury, moralności, id est połączenie idealnego i materialnego, obecnego i wiecznego w perspektywie poznania świata i poznania siebie w tym świecie. Reprezentacja wielokrotnej świadomości grawitującej w kierunku wspólnego centrum jest znaczącym wkładem w rozwój literatury światowej dokonanym przez V. Woolf. Badanie ludzkiej świadomości jest często skorelowane przez autora z pojęciami czasu, pamięci, przestrzeni, obrazów, symboliki i metaforyki. Specyficzne jest to, że dzieła V. Woolf nie ograniczają się do świadomości jednej osoby, ale uwaga czytelnika przesuwa się od postaci do postaci. W wyniku analizy podkreślono główne cechy mowy kobiet Brytyjek z epoki wiktoriańskiej, takie jak racjonalność, niezależność, kreatywność, równość kobiet z mężczyznami, samowystarczalność, emocjonalność. Postuluje się, że strategie i taktyki komunikatywnej interakcji kobiet jako nosicieli kultury brytyjskiej koncentrują się na równych relacjach z męską przestrzenią mentalną i komunikacyjną (począwszy od wczesnego angielskiego okresu rozwoju mowy).

REGIONY, WĄTKI I METODY-ZESTAWY: ROZSZERZENIE KONCEPCJI SIECI W TEORII AKTORA-SIECI

Mykhailo Akulov

magister socjologii

ORCID ID: 0000-0002-6987-1029

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu wewnętrznych sprzeczności koncepcyjnych w podejściu, które nazwano „teorią aktora-sieci”. Wyznaczane są trajektorie rozwoju koncepcji sieci, rozważane są jej wady i ograniczenia oraz analizowane są alternatywne koncepcje w pracach A. Mol i J. Law (region, wątek, metoda-zestaw i hinterland). Na podstawie analizy porównawczej tekstów B. Latoura i M. Callona z pracami ich naśladowców (J. Law i A. Mol i innych) podkreślono trajektorię rozwoju koncepcyjnego schematu ANT na przykładzie wzbogacenia aparatu pojęciowego teorii, w szczególności uzupełnienia pojęcia sieci pojęciami regionu, wątku, metody-zestawu i hinterlandu. Pokazano, w jaki sposób w trakcie stosowania teorii do przypadków empirycznych podejmowane są próby przezwyciężenia po pierwsze, asymetryczności relacji między aktorami w sieciach, a po drugie, wyobrażeń o sieci jako niezależnej formacji, która jest oddzielona od otaczającego świata i dokonuje własnego rozgraniczenia swoich granic. Podsumowano, że transformacja koncepcyjnych strategii ANT realizowanych przez J. Law i A. Mola: od uzupełnienia istniejącej koncepcji sieci przechodzą do tworzenia własnych konstrukcji koncepcyjnych, w których pojęcie „sieci” prawie znika
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu wewnętrznych sprzeczności koncepcyjnych w podejściu, które nazwano „teorią aktora-sieci”. Wyznaczane są trajektorie rozwoju koncepcji sieci, rozważane są jej wady i ograniczenia oraz analizowane są alternatywne koncepcje w pracach A. Mol i J. Law (region, wątek, metoda-zestaw i hinterland). Na podstawie analizy porównawczej tekstów B. Latoura i M. Callona z pracami ich naśladowców (J. Law i A. Mol i innych) podkreślono trajektorię rozwoju koncepcyjnego schematu ANT na przykładzie wzbogacenia aparatu pojęciowego teorii, w szczególności uzupełnienia pojęcia sieci pojęciami regionu, wątku, metody-zestawu i hinterlandu. Pokazano, w jaki sposób w trakcie stosowania teorii do przypadków empirycznych podejmowane są próby przezwyciężenia po pierwsze, asymetryczności relacji między aktorami w sieciach, a po drugie, wyobrażeń o sieci jako niezależnej formacji, która jest oddzielona od otaczającego świata i dokonuje własnego rozgraniczenia swoich granic. Podsumowano, że transformacja koncepcyjnych strategii ANT realizowanych przez J. Law i A. Mola: od uzupełnienia istniejącej koncepcji sieci przechodzą do tworzenia własnych konstrukcji koncepcyjnych, w których pojęcie „sieci” prawie znika

PRZESTRZEŃ SPOŁECZNO-GOSPODARCZA NA UKRAINIE PRZEZ PRYZMAT BADAŃ WARTOŚCI

Olga Bezrukova, Oleg Bondarenko

Olga Bezrukova, doktor nauk społecznych, docent, kierownik Katedry Socjologii Branżowej Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)
Oleg Bondarenko, Kierownik Organizacji pozarządowej „Badania Społeczne i Firmy Szkoleniowe” (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4305-6218, ORCID ID: 0000-0001-8904-3290

Anotation. W artykule udowodniono, że przestrzeń społeczno-ekonomiczna determinuje rozwój sfery gospodarczej poprzez normy instytucjonalne, sankcje i praktyki społeczne. Badanie wartości aspektów przestrzeni społecznoekonomicznej we współczesnej Ukrainie ma zarówno wymiar naukowo-teoretyczny, jak i praktyczny. Koncentruje się na tym, że w warunkach agresji zewnętrznej i częściowej utraty suwerenności państwowej ukraińskie instytucje publiczne ulegają degradacji z powodu korupcji systemowej. Wysoki poziom tolerancji na korupcję w społeczeństwie jest istotną przeszkodą dla rozwoju społeczno-gospodarczego. Rozwiązanie tego problemu zapewni rozwój przestrzeni społeczno-gospodarczej Ukrainy. Podkreślono, że badanie wartości przyczynia się do rozwoju społeczno-gospodarczego Ukrainy, rozwoju demokracji i rozwoju państwa prawnego, społecznego i niepodległego. Aby zbadać i wyjaśnić podstawy wartości przestrzeni społeczno-ekonomicznej przeprowadzono serię grup fokusowych w różnych regionach Ukrainy. Zastosowano metody badań gabinetowych, analizy porównawczej i badań jakościowych. Przeprowadzona analiza pozwoliła stwierdzić, że Ukraińcy rozumieją korupcję systemową w państwie i wyraźnie przywiązują to do własnego niskiego poziomu życia. W obliczu korupcji systemowej i częściowej utraty suwerenności państwa na Ukrainie przestrzeń społeczno-gospodarcza rozwija destrukcyjne stosunki społeczne. To właśnie stanowi przeszkodę dla rozwoju społeczeństwa. Jednocześnie Ukraińcy próbują przenieść na państwo zapewnienie własnych potrzeb. Co jest warunkiem rozpowszechnienia paternalistycznych oczekiwań obywateli.
Keywords: W artykule udowodniono, że przestrzeń społeczno-ekonomiczna determinuje rozwój sfery gospodarczej poprzez normy instytucjonalne, sankcje i praktyki społeczne. Badanie wartości aspektów przestrzeni społecznoekonomicznej we współczesnej Ukrainie ma zarówno wymiar naukowo-teoretyczny, jak i praktyczny. Koncentruje się na tym, że w warunkach agresji zewnętrznej i częściowej utraty suwerenności państwowej ukraińskie instytucje publiczne ulegają degradacji z powodu korupcji systemowej. Wysoki poziom tolerancji na korupcję w społeczeństwie jest istotną przeszkodą dla rozwoju społeczno-gospodarczego. Rozwiązanie tego problemu zapewni rozwój przestrzeni społeczno-gospodarczej Ukrainy. Podkreślono, że badanie wartości przyczynia się do rozwoju społeczno-gospodarczego Ukrainy, rozwoju demokracji i rozwoju państwa prawnego, społecznego i niepodległego. Aby zbadać i wyjaśnić podstawy wartości przestrzeni społeczno-ekonomicznej przeprowadzono serię grup fokusowych w różnych regionach Ukrainy. Zastosowano metody badań gabinetowych, analizy porównawczej i badań jakościowych. Przeprowadzona analiza pozwoliła stwierdzić, że Ukraińcy rozumieją korupcję systemową w państwie i wyraźnie przywiązują to do własnego niskiego poziomu życia. W obliczu korupcji systemowej i częściowej utraty suwerenności państwa na Ukrainie przestrzeń społeczno-gospodarcza rozwija destrukcyjne stosunki społeczne. To właśnie stanowi przeszkodę dla rozwoju społeczeństwa. Jednocześnie Ukraińcy próbują przenieść na państwo zapewnienie własnych potrzeb. Co jest warunkiem rozpowszechnienia paternalistycznych oczekiwań obywateli.

CECHY PERCEPCJI ŚRODOWISKA ARCHITEKTONICZNEGO

Alona Lypetska

aspirant Katedry Psychologii
Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Iwana Franki (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8676-3871

Anotation. W artykule przedstawiono wyniki empirycznego badania cech postrzegania środowiska architektonicznego przez mieszkańców, osoby dobrowolnie wysiedlonych i przymusowo wysiedlonych. Zestaw narzędzi diagnostycznych obejmuje następujące bloki: pomiar postrzegania środowiska architektonicznego, subiektywne samopoczucie mieszkańców, poziom przywiązania do miejsca i adaptację społeczno-psychologiczną do tego środowiska. Powstają trzy grupy o charakterystycznym typie postrzegania środowiska: grupa obojętna, grupa „bezpieczne-atrakcyjne” i grupa „niebezpieczne-nieatrakcyjne”. Określono cechy tych grup według poziomu subiektywnego samopoczucia, adaptacji społeczno-psychologicznej i przywiązania do miejsca. Zidentyfikowano główne czynniki wpływające na cechy postrzegania środowiska architektonicznego: „sumienność”, „spokój”, „dojrzałość”, „komunikatywność”, „komfort”, „przyjazność dla środowiska”, „orientacja”, „estetyka”, „aktywność”, „zgodność”, „pewność siebie”, „naturalność”. Podsumowując, istnieją znaczące różnice w postrzeganiu środowiska architektonicznego, dlatego perspektywą dalszych badań jest przeprowadzenie rygorystycznych badań empirycznych dotyczących relacji i wzajemnego przepływu poziomu subiektywnego dobrobytu mieszkańców i wysiedlonych mieszkańców ze specyfiką postrzegania tego środowiska.
Keywords: W artykule przedstawiono wyniki empirycznego badania cech postrzegania środowiska architektonicznego przez mieszkańców, osoby dobrowolnie wysiedlonych i przymusowo wysiedlonych. Zestaw narzędzi diagnostycznych obejmuje następujące bloki: pomiar postrzegania środowiska architektonicznego, subiektywne samopoczucie mieszkańców, poziom przywiązania do miejsca i adaptację społeczno-psychologiczną do tego środowiska. Powstają trzy grupy o charakterystycznym typie postrzegania środowiska: grupa obojętna, grupa „bezpieczne-atrakcyjne” i grupa „niebezpieczne-nieatrakcyjne”. Określono cechy tych grup według poziomu subiektywnego samopoczucia, adaptacji społeczno-psychologicznej i przywiązania do miejsca. Zidentyfikowano główne czynniki wpływające na cechy postrzegania środowiska architektonicznego: „sumienność”, „spokój”, „dojrzałość”, „komunikatywność”, „komfort”, „przyjazność dla środowiska”, „orientacja”, „estetyka”, „aktywność”, „zgodność”, „pewność siebie”, „naturalność”. Podsumowując, istnieją znaczące różnice w postrzeganiu środowiska architektonicznego, dlatego perspektywą dalszych badań jest przeprowadzenie rygorystycznych badań empirycznych dotyczących relacji i wzajemnego przepływu poziomu subiektywnego dobrobytu mieszkańców i wysiedlonych mieszkańców ze specyfiką postrzegania tego środowiska.

OSOBOWOŚCI MOTYWACJI I ICH ZWIĄZEK Z SUBIEKTYWNYM POSTRZEGANIEM SZCZĘŚCIA W ZABURZENIACH PSYCHICZNYCH

Oksana Maruta

kandydat nauk psychologicznych, starszy pracownik naukowy w Dziale Psychologii Medycznej
Instytucji Państwowej „Instytut Neurologii, Psychiatrii i Toksykologii” Narodowej Akademii Nauk Medycznych Ukrainy” (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6374-6278

Anotation. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że elementy subiektywnego postrzegania szczęścia u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi są związane z pewnymi cechami profilu motywacyjnego (aktywność społeczna, motywacja rozwoju, komfort, konsumpcja). Podczas przeprowadzania psychoterapii wskazane jest uwzględnienie opisanych korelacji subiektywnego postrzegania szczęścia.
Keywords: W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że elementy subiektywnego postrzegania szczęścia u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi są związane z pewnymi cechami profilu motywacyjnego (aktywność społeczna, motywacja rozwoju, komfort, konsumpcja). Podczas przeprowadzania psychoterapii wskazane jest uwzględnienie opisanych korelacji subiektywnego postrzegania szczęścia.

PERSPEKTYWY INFORMATYZACJI PROCESÓW ZARZĄDZANIA W JEDNOLITYM PAŃSTWOWYM SYSTEMIE OBRONY CYWILNEJ UKRAINY (ASPEKT ORGANIZACYJNO-PRAWNY)

Serhii Yeremenko

kandydat nauk technicznych, docent, pułkownik Służby Obrony Cywilnej, Zastępca Kierownika ds. Dydaktycznych
Instytutu Administracji Publicznej i Badań Naukowych w zakresie Obrony Cywilnej

ORCID ID: 0000-0003-3685-4713

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu podstawowych podejść do rozwiązywania problemów poprawy zarządzania Jednolitym Państwowym Systemem Obrony Cywilnej Ukrainy, jego zabezpieczenia informacyjnoprawnego. Podkreślono pilność potrzeby poprawy mechanizmów regulacji organizacyjnych i prawnych w tym zakresie, udowodniono potrzebę nadania priorytetu procesom informatyzacji zarządzania w celu zapewnienia obrony cywilnej na Ukrainie. Nacisk kładziony jest na potrzebę wykorzystania międzynarodowego doświadczenia w organizowaniu działań reagowania kryzysowego i tworzeniu systemów organizacyjno-prawnych (platform kryzysowych) reagowania na zagrożenia, internetowych systemów wspomagania podjęcia decyzji w czasie rzeczywistym. Koncentruje się na potrzebie istnienia specjalistycznego systemu wspomagania decyzji w ramach podsystemu funkcjonalnego Jednolitego Państwowego Systemu Obrony Cywilnej Ukrainy, co pozwala na osiągnięcie kompleksowości w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych zarówno o charakterze krajowym, jak i międzynarodowym. Planowane są obiecujące kierunki współpracy Ukrainy i UE w celu wprowadzenia innowacyjnych projektów w zakresie opracowania systemów wspomagania podjęcia decyzji mających na celu rozwój Jednolitego Państwowego Systemu Obrony Cywilnej Ukrainy.
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu podstawowych podejść do rozwiązywania problemów poprawy zarządzania Jednolitym Państwowym Systemem Obrony Cywilnej Ukrainy, jego zabezpieczenia informacyjnoprawnego. Podkreślono pilność potrzeby poprawy mechanizmów regulacji organizacyjnych i prawnych w tym zakresie, udowodniono potrzebę nadania priorytetu procesom informatyzacji zarządzania w celu zapewnienia obrony cywilnej na Ukrainie. Nacisk kładziony jest na potrzebę wykorzystania międzynarodowego doświadczenia w organizowaniu działań reagowania kryzysowego i tworzeniu systemów organizacyjno-prawnych (platform kryzysowych) reagowania na zagrożenia, internetowych systemów wspomagania podjęcia decyzji w czasie rzeczywistym. Koncentruje się na potrzebie istnienia specjalistycznego systemu wspomagania decyzji w ramach podsystemu funkcjonalnego Jednolitego Państwowego Systemu Obrony Cywilnej Ukrainy, co pozwala na osiągnięcie kompleksowości w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych zarówno o charakterze krajowym, jak i międzynarodowym. Planowane są obiecujące kierunki współpracy Ukrainy i UE w celu wprowadzenia innowacyjnych projektów w zakresie opracowania systemów wspomagania podjęcia decyzji mających na celu rozwój Jednolitego Państwowego Systemu Obrony Cywilnej Ukrainy.

KIERUNKI DOSKONALENIA MECHANIZMU EKONOMICZNEGO STYMULOWANIA RACJONALNEGO UŻYTKOWANIA GRUNTÓW ROLNYCH

Oleksandr Kramarov

pracownik naukowy
Instytucji Państwowej Instytut Zbóż Narodowej Akademii Nauk Rolniczych Ukrainy (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0350-6213

Anotation. Artykuł poświęcono problemowi znalezienia optymalnego kryterium oceny racjonalnego wykorzystania gruntów rolnych, co z kolei stanowi podstawę strategicznego kierunku poprawy mechanizmu ekonomicznej stymulacji racjonalnego użytkowania gruntów rolnych. Na podstawie analizy abstrakcyjno-logicznej, systemowej i porównawczej dokonano grupowania i porównania kryteriów, które integrują zbiór wskaźników kwalifikacyjnych racjonalnego wykorzystania gruntów rolnych. Wyróżniono optymalne kryteria oceny, które integrują największy zestaw wskaźników, pełni charakteryzujących stopień racjonalnego wykorzystania gruntów rolnych. Wśród najważniejszych integralnych kryteriów, które mogą służyć jako podstawa dla regulatorów ekonomicznych, należy wyróżnić 3 ogólne kryteria: 1) wydajność w określonym przedziale czasowym; 2) spełnienie i zgodność z wymogami płodozmianu; 3) wskaźniki żyzności gleby (próchnica, NPK). Wybrano 4 kryteria ogólnych wskaźników oceny racjonalnego użytkowania gruntów rolnych. Wszystkie te kryteria są odpowiednio oceniane według 6 cech.
Keywords: Artykuł poświęcono problemowi znalezienia optymalnego kryterium oceny racjonalnego wykorzystania gruntów rolnych, co z kolei stanowi podstawę strategicznego kierunku poprawy mechanizmu ekonomicznej stymulacji racjonalnego użytkowania gruntów rolnych. Na podstawie analizy abstrakcyjno-logicznej, systemowej i porównawczej dokonano grupowania i porównania kryteriów, które integrują zbiór wskaźników kwalifikacyjnych racjonalnego wykorzystania gruntów rolnych. Wyróżniono optymalne kryteria oceny, które integrują największy zestaw wskaźników, pełni charakteryzujących stopień racjonalnego wykorzystania gruntów rolnych. Wśród najważniejszych integralnych kryteriów, które mogą służyć jako podstawa dla regulatorów ekonomicznych, należy wyróżnić 3 ogólne kryteria: 1) wydajność w określonym przedziale czasowym; 2) spełnienie i zgodność z wymogami płodozmianu; 3) wskaźniki żyzności gleby (próchnica, NPK). Wybrano 4 kryteria ogólnych wskaźników oceny racjonalnego użytkowania gruntów rolnych. Wszystkie te kryteria są odpowiednio oceniane według 6 cech.

POTENCJAŁ KRAJÓW AFRYKI SUBSAHARYJSKIEJ DO KONSUMPCJI I EKSPORTU MIĘSA I PRODUKTÓW MIĘSNYCH

Bohdan Shapoval

aspirant
Narodowego Centrum Naukowego „Instytutu Gospodarki Rolnej”, (Humań, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9242-0552

Anotation. Zapoznanie się z potencjalnie atrakcyjnymi krajami regionu Bliskiego Subsaharyjskiej Afryki dla eksportu produktów mięsnych, rozważenie rynków obiecujących dla eksportu ukraińskiego mięsa i produktów mięsnych. Wybrano i przeanalizowano dane analityczne dotyczące importu, eksportu i produkcji mięsa i produktów mięsnych przez kraje Afryki Subsaharyjskiej. Zbadano preferencje konsumentów i metody wejścia na rynki krajów. Zbadano czynniki ekonomiczne i polityczne mające wpływ na zagraniczną działalność gospodarczą krajów. W wyniku przeprowadzonych badań wybrano cztery kraje z regionu najbardziej atrakcyjne dla eksportu produktów mięsnych: Angola, Ghana, Wybrzeże Kości Słoniowej i Kongo. Zidentyfikowano główne trendy w produkcji, imporcie i konsumpcji mięsa i produktów mięsnych oraz zaproponowano modele wejścia na każdy z rynków oraz produkty, które mają popyt w odpowiednich krajach.
Keywords: Zapoznanie się z potencjalnie atrakcyjnymi krajami regionu Bliskiego Subsaharyjskiej Afryki dla eksportu produktów mięsnych, rozważenie rynków obiecujących dla eksportu ukraińskiego mięsa i produktów mięsnych. Wybrano i przeanalizowano dane analityczne dotyczące importu, eksportu i produkcji mięsa i produktów mięsnych przez kraje Afryki Subsaharyjskiej. Zbadano preferencje konsumentów i metody wejścia na rynki krajów. Zbadano czynniki ekonomiczne i polityczne mające wpływ na zagraniczną działalność gospodarczą krajów. W wyniku przeprowadzonych badań wybrano cztery kraje z regionu najbardziej atrakcyjne dla eksportu produktów mięsnych: Angola, Ghana, Wybrzeże Kości Słoniowej i Kongo. Zidentyfikowano główne trendy w produkcji, imporcie i konsumpcji mięsa i produktów mięsnych oraz zaproponowano modele wejścia na każdy z rynków oraz produkty, które mają popyt w odpowiednich krajach.

POJĘCIE OPERACYJNO-POSZUKIWAWCZEGO PRZECIWDZIAŁANIA PRZESTĘPSTWOM POPEŁNIANYM PRZEZ MŁODZIEŻ

Vadym Babakin

kandydat nauk prawnych, docent, pracownik naukowy Wydziału Organizacji Działalności Naukowo-Badawczej i Patentowej Centrum Badawczego
Narodowego Uniwersytetu Obrony Cywilnej Ukrainy (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7157-0241

Anotation. W artykule omówiono koncepcję operacyjno-poszukiwawczego przeciwdziałania przestępstwom popełnianym przez młodzież. Jednocześnie analizowane są różne naukowe punkty widzenia na badane pytanie, na podstawie których przedstawiono również stanowiska naukowe autorów. Zbadano szczegółowo funkcję przeciwdziałania badanym przestępstwom, biorąc pod uwagę status i specyfikę działalności policji, co pozwoliło określić i usystematyzować jej elementy w tym aspekcie. Uzasadniono celowość stosowania pojęcia „przeciwdziałanie przestępstwom” zamiast stałego „zwalczania przestępczości”, co potwierdza zmiana w polityce państwa, tendencje w terminologii prawnej i zastosowanie w prawie. Zdefiniowano ogólne zrozumienie treści przeciwdziałania przestępstwom, które charakteryzują się indywidualnymi jego elementami i przyczyniają się do zapewnienia normalnego rozwoju społeczeństwa, uporządkowania relacji uregulowanych prawem, wyraża rzeczywistą, praktyczną realizację legalności. Zaproponowano autorską definicję pojęcia operacyjnoposzukiwawczego przeciwdziałania przestępstwom popełnianym przez młodzież, podkreślono jej uzasadnienie w znaczeniu teoretycznym i stosowanym.
Keywords: W artykule omówiono koncepcję operacyjno-poszukiwawczego przeciwdziałania przestępstwom popełnianym przez młodzież. Jednocześnie analizowane są różne naukowe punkty widzenia na badane pytanie, na podstawie których przedstawiono również stanowiska naukowe autorów. Zbadano szczegółowo funkcję przeciwdziałania badanym przestępstwom, biorąc pod uwagę status i specyfikę działalności policji, co pozwoliło określić i usystematyzować jej elementy w tym aspekcie. Uzasadniono celowość stosowania pojęcia „przeciwdziałanie przestępstwom” zamiast stałego „zwalczania przestępczości”, co potwierdza zmiana w polityce państwa, tendencje w terminologii prawnej i zastosowanie w prawie. Zdefiniowano ogólne zrozumienie treści przeciwdziałania przestępstwom, które charakteryzują się indywidualnymi jego elementami i przyczyniają się do zapewnienia normalnego rozwoju społeczeństwa, uporządkowania relacji uregulowanych prawem, wyraża rzeczywistą, praktyczną realizację legalności. Zaproponowano autorską definicję pojęcia operacyjnoposzukiwawczego przeciwdziałania przestępstwom popełnianym przez młodzież, podkreślono jej uzasadnienie w znaczeniu teoretycznym i stosowanym.

OBIEKTYWNE PRZYPISYWANIE WINY JAKO ZASADNICZY PROBLEM POCIĄGNIĘCIA DO ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ ZA NIEOSTROŻNY WSPÓŁUDZIAŁ

Artur Babych

aspirant Wydziału Badania Problematyki Prawa Karnego i Karnego Wykonawczego
Naukowo-Badawczego Instytutu Badań nad Problemami Przestępczości imienia Akademika V.V. Stashysa (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0614-1165

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu aktualnych problemów pociągnięcia do odpowiedzialności karnej za nieostrożne wyrządzenie szkody przez kilka podmiotów, tzw. nieostrożny współudział. Autor zwraca szczególną uwagę na potrzebę analizy procesu oskarżenia w aspekcie stosunku subiektywnego i obiektywnego przypisywania winy w przypadku nieostrożnych przestępstw karnych wysiłkiem kilku podmiotów. Stwierdzono, że krytyka obiektywnego oskarżenia jest zawiodła, a przypadki obiektywnego przypisywania winy nie są odosobnione. Autor koncentruje się na przykładach manifestacji obiektywnego oskarżenia przy nieostrożnym współudziale i przedstawia szczegółową analizę potrzeby uwzględnienia indywidualnych cech psychofizjologicznych, roli i wkładu każdego z uczestników nieostrożnego wyrządzenia szkody. Na podstawie analizy przepisów legislacyjnych i doktrynalnych autor podkreślił dominację obiektywnego początku w trakcie realizacji odpowiedzialności karnej za nieostrożny współudział. Nieuchronność istnienia takiego początku tłumaczy się właśnie celowością, która w tego typu sytuacjach przeważa nad ideą legalności, działając jako niezbędne kryterium wpływu karnego.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu aktualnych problemów pociągnięcia do odpowiedzialności karnej za nieostrożne wyrządzenie szkody przez kilka podmiotów, tzw. nieostrożny współudział. Autor zwraca szczególną uwagę na potrzebę analizy procesu oskarżenia w aspekcie stosunku subiektywnego i obiektywnego przypisywania winy w przypadku nieostrożnych przestępstw karnych wysiłkiem kilku podmiotów. Stwierdzono, że krytyka obiektywnego oskarżenia jest zawiodła, a przypadki obiektywnego przypisywania winy nie są odosobnione. Autor koncentruje się na przykładach manifestacji obiektywnego oskarżenia przy nieostrożnym współudziale i przedstawia szczegółową analizę potrzeby uwzględnienia indywidualnych cech psychofizjologicznych, roli i wkładu każdego z uczestników nieostrożnego wyrządzenia szkody. Na podstawie analizy przepisów legislacyjnych i doktrynalnych autor podkreślił dominację obiektywnego początku w trakcie realizacji odpowiedzialności karnej za nieostrożny współudział. Nieuchronność istnienia takiego początku tłumaczy się właśnie celowością, która w tego typu sytuacjach przeważa nad ideą legalności, działając jako niezbędne kryterium wpływu karnego.

W SPRAWIE CYFRYZACJI PROCEDURY UDZIELANIA PUBLICZNYCH ŚWIADCZEŃ SOCJALNYCH: ASPEKT ORGANIZACYJNO-PRAWNY

Natalia Voznyuk

starszy wykładowca Katedry Dyscyplin Cywilno-Prawnych
Wołyńskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Łesi Ukrainki (Łuck, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6705-0497

Anotation. Kwestie cyfrowej transformacji gospodarczej, politycznej, społecznej i innych dziedzin życia społeczeństwa nabierają szczególnego znaczenia w warunkach realizacji wybranego przez Ukrainę kierunku integracji europejskiej. Artykuł naukowy poświęcony jest badaniu aktualnych problemów prawnych i organizacyjnych optymalizacji procedury udzielania publicznych świadczeń socjalnych w ramach cyfryzacji sfery społecznej. Autor przeanalizował możliwość wpływu rozwoju technologii cyfrowych na strukturę procedury udzielania publicznych świadczeń socjalnych. W szczególności wyjaśniono, że cyfryzacja procedury doprowadzi do jej uproszczenia i uniwersalizacji, będzie warunkiem kodyfikacji przepisów w zakresie publicznych świadczeń socjalnych. W artykule przedstawiono podstawowe zagrożenia związane z cyfryzacją procedury udzielania publicznych świadczeń socjalnych oraz organizacyjno-prawne mechanizmy ich minimalizacji. Wprowadzono ogólne propozycje poprawy obowiązujących przepisów prawa Ukrainy.
Keywords: Kwestie cyfrowej transformacji gospodarczej, politycznej, społecznej i innych dziedzin życia społeczeństwa nabierają szczególnego znaczenia w warunkach realizacji wybranego przez Ukrainę kierunku integracji europejskiej. Artykuł naukowy poświęcony jest badaniu aktualnych problemów prawnych i organizacyjnych optymalizacji procedury udzielania publicznych świadczeń socjalnych w ramach cyfryzacji sfery społecznej. Autor przeanalizował możliwość wpływu rozwoju technologii cyfrowych na strukturę procedury udzielania publicznych świadczeń socjalnych. W szczególności wyjaśniono, że cyfryzacja procedury doprowadzi do jej uproszczenia i uniwersalizacji, będzie warunkiem kodyfikacji przepisów w zakresie publicznych świadczeń socjalnych. W artykule przedstawiono podstawowe zagrożenia związane z cyfryzacją procedury udzielania publicznych świadczeń socjalnych oraz organizacyjno-prawne mechanizmy ich minimalizacji. Wprowadzono ogólne propozycje poprawy obowiązujących przepisów prawa Ukrainy.

WPŁYW WOLI SPADKODAWCY NA PRAWA SPADKOBIERCÓW: SKUTKI NIEWYKONANIA OBOWIĄZKÓW WYNIKAJĄCYCH Z UMOWY SPADKOWEJ

Alina Goncharova

doktor nauk prawnych, docent, docent Katedry Dyscyplin Karno-Prawnych i Postępowania Sądowego Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Prawa
Sumskiego Uniwersytetu Państwowego (Sumy, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9815-0394

Anotation. W artykule zbadano podejścia naukowe dotyczące regulacji prawnej procesu przenoszenia praw do nieruchomości przy zawieraniu umowy spadkowej oraz konsekwencje niespełnienia zaciągniętych zobowiązań. Prawo cywilne przewiduje dwa rodzaje przeniesienia prawa własności na spadkobierców: w drodze dziedziczenia i sporządzenia umowy spadkowej. W praktyce prawnej taka umowa nie jest często stosowana. Wynika to po pierwsze z niedoinformowania ludności, a po drugie z faktu, że nie ma wypracowanego mechanizmu korzystania z umowy spadkowej. Od momentu wyodrębnienia umowy spadkowej, jako odrębnej instytucji prawa cywilnego, naukowcy dyskutują i badają podstawowe postanowienia umowy spadkowej, a mianowicie prawa i obowiązki stron, odpowiedzialność za nienależyte wykonanie warunków umowy.
Keywords: W artykule zbadano podejścia naukowe dotyczące regulacji prawnej procesu przenoszenia praw do nieruchomości przy zawieraniu umowy spadkowej oraz konsekwencje niespełnienia zaciągniętych zobowiązań. Prawo cywilne przewiduje dwa rodzaje przeniesienia prawa własności na spadkobierców: w drodze dziedziczenia i sporządzenia umowy spadkowej. W praktyce prawnej taka umowa nie jest często stosowana. Wynika to po pierwsze z niedoinformowania ludności, a po drugie z faktu, że nie ma wypracowanego mechanizmu korzystania z umowy spadkowej. Od momentu wyodrębnienia umowy spadkowej, jako odrębnej instytucji prawa cywilnego, naukowcy dyskutują i badają podstawowe postanowienia umowy spadkowej, a mianowicie prawa i obowiązki stron, odpowiedzialność za nienależyte wykonanie warunków umowy.

STAN ROZWOJU NAUKOWEGO PROBLEMÓW PRZECIWDZIAŁANIA PRZESTĘPSTWOM ZWIĄZANYM Z ZAKRESEM KORZYSTANIA Z WNĘTRZA ZIEMI

Yurii Yermakov

kandydat nauk prawnych, docent (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9400-0604

Anotation. W artykule dokonano analizy dorobku naukowego problemów przeciwdziałania przestępstwom ekologicznym i przeciwko środowisku, które są związane z zakresem korzystania z wnętrza ziemi. Przeprowadzona analiza prac naukowych wskazuje na naukowe rozwinięcie problematyki związanej z przeciwdziałaniem przestępstwom środowiskowym i przeciwko środowisku. W których trakcie ujawniono kryminalistyczne aspekty dochodzenia w sprawie przestępstw środowiskowych i przeciwko środowisku. W tych pracach autorzy zajmują się poszczególnymi zagadnieniami (sposobem popełnienia przestępstwa, osoby sprawcy) związanymi z zakresem korzystania z wnętrza ziemi, które ujawniają się tylko częściowo i w kontekście badanych prac. Dostępność szerokiej gamy publikacji naukowych na badany temat, szereg pytań pozostaje nierozwiązany i przewiduje opracowanie naukowe i dostarczenie pewnych propozycji naukowych i praktycznych w celu ich rozwiązania. Prowadzi to do konieczności kompleksowego opracowania problematyki przeciwdziałania przestępstwom w zakresie korzystania z wnętrza ziemi.
Keywords: W artykule dokonano analizy dorobku naukowego problemów przeciwdziałania przestępstwom ekologicznym i przeciwko środowisku, które są związane z zakresem korzystania z wnętrza ziemi. Przeprowadzona analiza prac naukowych wskazuje na naukowe rozwinięcie problematyki związanej z przeciwdziałaniem przestępstwom środowiskowym i przeciwko środowisku. W których trakcie ujawniono kryminalistyczne aspekty dochodzenia w sprawie przestępstw środowiskowych i przeciwko środowisku. W tych pracach autorzy zajmują się poszczególnymi zagadnieniami (sposobem popełnienia przestępstwa, osoby sprawcy) związanymi z zakresem korzystania z wnętrza ziemi, które ujawniają się tylko częściowo i w kontekście badanych prac. Dostępność szerokiej gamy publikacji naukowych na badany temat, szereg pytań pozostaje nierozwiązany i przewiduje opracowanie naukowe i dostarczenie pewnych propozycji naukowych i praktycznych w celu ich rozwiązania. Prowadzi to do konieczności kompleksowego opracowania problematyki przeciwdziałania przestępstwom w zakresie korzystania z wnętrza ziemi.

USTANIE PRAW RZECZOWYCH DO GRUNTU

Oleh Ilkiv

kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Dyscyplin Cywilno-Prawnych
Międzynarodowego Uniwersytetu Ekonomiczno-Humanistycznego imienia akademika Stepana Demianczuka (Równe, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0659-1855

Anotation. Artykuł bada podstawy zaprzestania korzystania z gruntu, w szczególności w przypadku nieużytkowania gruntu będącego przedmiotem prawa własności prywatnej lub prawa rzeczowego do stałego użytkowania. Autor zauważa, że zmiana sposobu użytkowania gruntu w obrębie jednej kategorii gruntów nie jest uważana za zmianę jego przeznaczenia i dokonuje analizy materiałów z praktyki sądowej. Należy rozróżnić podstawy i skutki prawne zaprzestania użytkowania gruntów w przypadku naruszenia przepisów publicznych i subiektywnych praw obywatelskich właściciela gruntu. Podkreślono, że przepisy prawa rolnego Ukrainy ustanawiają procedurę przejścia do właściciela prawa własności gruntów na podstawie umów cywilnoprawnych, a prawo użytkowania – na podstawie umowy najmu. Metodologia badania opiera się na wykorzystaniu zarówno ogólnych metod naukowych (dialektycznych, logicznych, systemowo-strukturalnych itp.), jak i specjalnych metod (historycznych, porównawczych i innych). W toku badań autor proponuje wprowadzenie zmian w szeregu aktów prawnych: w odniesieniu do prawa właściciela gruntu do żądania rozwiązania umowy i zakończenia serwitutu na podstawie orzeczenia sądu w obecności okoliczności mających istotne znaczenie; uzupełnienia przepisów prawa cywilnego w odniesieniu do warunków rozwiązania umowy z powodu niewłaściwego użytkowania gruntu lub znaczącej zmiany okoliczności.
Keywords: Artykuł bada podstawy zaprzestania korzystania z gruntu, w szczególności w przypadku nieużytkowania gruntu będącego przedmiotem prawa własności prywatnej lub prawa rzeczowego do stałego użytkowania. Autor zauważa, że zmiana sposobu użytkowania gruntu w obrębie jednej kategorii gruntów nie jest uważana za zmianę jego przeznaczenia i dokonuje analizy materiałów z praktyki sądowej. Należy rozróżnić podstawy i skutki prawne zaprzestania użytkowania gruntów w przypadku naruszenia przepisów publicznych i subiektywnych praw obywatelskich właściciela gruntu. Podkreślono, że przepisy prawa rolnego Ukrainy ustanawiają procedurę przejścia do właściciela prawa własności gruntów na podstawie umów cywilnoprawnych, a prawo użytkowania – na podstawie umowy najmu. Metodologia badania opiera się na wykorzystaniu zarówno ogólnych metod naukowych (dialektycznych, logicznych, systemowo-strukturalnych itp.), jak i specjalnych metod (historycznych, porównawczych i innych). W toku badań autor proponuje wprowadzenie zmian w szeregu aktów prawnych: w odniesieniu do prawa właściciela gruntu do żądania rozwiązania umowy i zakończenia serwitutu na podstawie orzeczenia sądu w obecności okoliczności mających istotne znaczenie; uzupełnienia przepisów prawa cywilnego w odniesieniu do warunków rozwiązania umowy z powodu niewłaściwego użytkowania gruntu lub znaczącej zmiany okoliczności.

REGULACYJNE ZAPEWNIENIE WSPÓŁPRACY PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UE W ZAKRESIE STANDARYZACJI I CERTYFIKACJI EKOLOGICZNYCH PRODUKTÓW ROLNYCH

Iryna Klopova

aspirantka Katedry Prawa Unii Europejskiej
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego

ORCID ID: 0000-002-3768-8481

Anotation. Artykuł dotyczy specyfiki regulacji prawnych dotyczących standaryzacji i certyfikacji ekologicznych produktów rolnych w Unii Europejskiej. Zauważono, że ważnym czynnikiem w rozwoju regulacji prawnych w zakresie produktów ekologicznych jest rosnące zapotrzebowanie wśród nabywców na produkty ekologiczne. W ramach badania dokonano przeglądu najnowszych zmian w zakresie regulacji prawnych unijnego rolnictwa ekologicznego. W szczególności dokonano analizy jednego z ważnych aktów prawnych, które zostały przyjęte w ramach ekologicznego systemu gwarancji – Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007, które wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. Ustalono, że ważnym czynnikiem poprawy i zmian regulacji prawnych rynku ekologicznych produktów rolnych jest stały monitoring stosowania zapisanych w dokumentach przepisów pod kątem ich zgodności z praktycznymi potrzebami, które pojawiają się podczas obiegu takich produktów. Zwraca się uwagę na to, że jedną ze specyficznych cech regulowania stosunków społecznych w rolnictwie ekologicznym jest wdrożenie dwupoziomowego systemu gwarantowania jakości ekologicznych produktów rolnych – na poziomie UE i na poziomie państw członkowskich.
Keywords: Artykuł dotyczy specyfiki regulacji prawnych dotyczących standaryzacji i certyfikacji ekologicznych produktów rolnych w Unii Europejskiej. Zauważono, że ważnym czynnikiem w rozwoju regulacji prawnych w zakresie produktów ekologicznych jest rosnące zapotrzebowanie wśród nabywców na produkty ekologiczne. W ramach badania dokonano przeglądu najnowszych zmian w zakresie regulacji prawnych unijnego rolnictwa ekologicznego. W szczególności dokonano analizy jednego z ważnych aktów prawnych, które zostały przyjęte w ramach ekologicznego systemu gwarancji – Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007, które wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. Ustalono, że ważnym czynnikiem poprawy i zmian regulacji prawnych rynku ekologicznych produktów rolnych jest stały monitoring stosowania zapisanych w dokumentach przepisów pod kątem ich zgodności z praktycznymi potrzebami, które pojawiają się podczas obiegu takich produktów. Zwraca się uwagę na to, że jedną ze specyficznych cech regulowania stosunków społecznych w rolnictwie ekologicznym jest wdrożenie dwupoziomowego systemu gwarantowania jakości ekologicznych produktów rolnych – na poziomie UE i na poziomie państw członkowskich.

NADUŻYCIE PRAWA WŁASNOŚCI BENEFICJENTA RZECZYWISTEGO: EUROPEJSKA PRAKTYKA I DOŚWIADCZENIE UKRAINY

Anastasiia Kosenkova

aspirant Katedry Prawa Finansowego Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina), starszy konsultant
People Advisory Services w EY Ukraina

ORCID ID: 0000-0002-6858-2639

Anotation. W pozycjach artykułu naukowego autor analizuje stanowiska naukowców dotyczące koncepcji „nadużycia prawa” jako kategorii teoretycznej, a także w odniesieniu do cech, które ją definiują. Ponadto autor zwraca uwagę na praktyczną stronę stosowania tej koncepcji, analizując orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a także przepisy krajowego prawa ukraińskiego. W artykule autor określa związek między pojęciami „nadużycie prawa” a „beneficjent rzeczywisty” na podstawie analizy międzynarodowych i krajowych praktyk sądowych. Autor stwierdza, że nadużycie praw przewidzianych w umowach o unikaniu międzynarodowego opodatkowania może objawiać się tworzeniem fikcyjnych struktur finansowych w celu obniżenia stawki podatku lub zwolnienia z opodatkowania dochodów. To niezgodne z celami transakcji uprawnia organy nadzorcze do odmowy stosowania świadczeń przewidzianych w umowach.
Keywords: W pozycjach artykułu naukowego autor analizuje stanowiska naukowców dotyczące koncepcji „nadużycia prawa” jako kategorii teoretycznej, a także w odniesieniu do cech, które ją definiują. Ponadto autor zwraca uwagę na praktyczną stronę stosowania tej koncepcji, analizując orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a także przepisy krajowego prawa ukraińskiego. W artykule autor określa związek między pojęciami „nadużycie prawa” a „beneficjent rzeczywisty” na podstawie analizy międzynarodowych i krajowych praktyk sądowych. Autor stwierdza, że nadużycie praw przewidzianych w umowach o unikaniu międzynarodowego opodatkowania może objawiać się tworzeniem fikcyjnych struktur finansowych w celu obniżenia stawki podatku lub zwolnienia z opodatkowania dochodów. To niezgodne z celami transakcji uprawnia organy nadzorcze do odmowy stosowania świadczeń przewidzianych w umowach.

KRYMINOLOGICZNA CHARAKTERYSTYKA OSOBY STOSUJĄCEJ PRZEMOCY DOMOWEJ

Yuliia Lymarenko

aspirant Wydziału Badań Kryminologicznych
Naukowo-Badawczego Instytutu Badań nad Problemami Przestępczości imienia Akademika V.V. Stashysa Narodowej Akademii Nauk Prawnych Ukrainy (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9108-5350

Anotation. W artykule autor podaje kryminologiczną charakterystykę osobowości sprawcy stosującego przemocy domowej. Cechy społeczno-demograficzne, moralne, psychologiczne i karno-prawne zostały podkreślone poprzez badanie archiwalnych spraw karnych związanych z przemocą domową, rozpatrywanych przez sądy miasta Charków i obwodu charkowskiego w okresie 2016–2019 r. Również w artykule dokonano porównania wyników z danymi innych naukowców, którzy badali kwestie przemocy domowej w innych okresach. Wyniki badania, odzwierciedlone w artykule, umożliwili podkreślenie typowych cech nieodłącznie związanych z osobowością sprawcy. Takie cechy są wzajemnie powiązanymi elementami portretu osoby, która popełniła przemoc domową, których uwzględnienie przy opracowywaniu środków przeciwdziałania i zapobiegania, naszym zdaniem, zmniejszy liczbę przypadków przemocy domowej.
Keywords: W artykule autor podaje kryminologiczną charakterystykę osobowości sprawcy stosującego przemocy domowej. Cechy społeczno-demograficzne, moralne, psychologiczne i karno-prawne zostały podkreślone poprzez badanie archiwalnych spraw karnych związanych z przemocą domową, rozpatrywanych przez sądy miasta Charków i obwodu charkowskiego w okresie 2016–2019 r. Również w artykule dokonano porównania wyników z danymi innych naukowców, którzy badali kwestie przemocy domowej w innych okresach. Wyniki badania, odzwierciedlone w artykule, umożliwili podkreślenie typowych cech nieodłącznie związanych z osobowością sprawcy. Takie cechy są wzajemnie powiązanymi elementami portretu osoby, która popełniła przemoc domową, których uwzględnienie przy opracowywaniu środków przeciwdziałania i zapobiegania, naszym zdaniem, zmniejszy liczbę przypadków przemocy domowej.

NADZÓR PROKURATORSKI NAD ZAPEWNIENIEM PRAWA DO WOLNOŚCI I NIETYKALNOŚCI OSOBISTEJ

Victoria Mirkovets

student studiów podyplomowych
Otwartego Międzynarodowego Uniwersytetu Rozwoju Człowieka „Ukraina” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1083-2519

Anotation. W artykule autor bada problematyczne kwestie zabezpieczenia prawa do wolności i nietykalności osobistej przy stosowaniu środków zabezpieczenia postępowania karnego. Autor przeanalizował podstawowe uprawnienia prokuratora i różne punkty widzenia na temat celowości wydzielenia nadzoru nad przestrzeganiem praw i wolności człowieka w ramach nadzoru prokuratorskiego, ponieważ prokurator jest oskarżycielem. Ustalono, że nadzór prokuratorski stanowi skuteczny system środków procesowych zapewniających prawo do wolności i nietykalności osobistej przy stosowaniu środków zabezpieczenia postępowania karnego. Przeanalizowano różnice w regulowaniu uprawnień prokuratora do zapewnienia prawa do wolności i nietykalności osobistej w przepisach o różnym poziomie, a także przeanalizowano kwestię rozwiązania problemu powielania uprawnień prokuratora i sędziego śledczego. W wyniku przeprowadzonej analizy cech merytorycznych i treści nadzoru prokuratorskiego odgraniczono go od kontroli sądowej.
Keywords: W artykule autor bada problematyczne kwestie zabezpieczenia prawa do wolności i nietykalności osobistej przy stosowaniu środków zabezpieczenia postępowania karnego. Autor przeanalizował podstawowe uprawnienia prokuratora i różne punkty widzenia na temat celowości wydzielenia nadzoru nad przestrzeganiem praw i wolności człowieka w ramach nadzoru prokuratorskiego, ponieważ prokurator jest oskarżycielem. Ustalono, że nadzór prokuratorski stanowi skuteczny system środków procesowych zapewniających prawo do wolności i nietykalności osobistej przy stosowaniu środków zabezpieczenia postępowania karnego. Przeanalizowano różnice w regulowaniu uprawnień prokuratora do zapewnienia prawa do wolności i nietykalności osobistej w przepisach o różnym poziomie, a także przeanalizowano kwestię rozwiązania problemu powielania uprawnień prokuratora i sędziego śledczego. W wyniku przeprowadzonej analizy cech merytorycznych i treści nadzoru prokuratorskiego odgraniczono go od kontroli sądowej.

ROZWÓJ KLINIK PRAWNYCH W USA

Roman Mudrak

aspirant
Zachodnioukraińskiego Uniwersytetu Narodowego (Tarnopol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6614-4099

Anotation. Na podstawie analizy szerokiej gamy źródeł w artykule ujawniono kwestię historii powstawania klinik prawnych w USA, podkreślono etapy rozwoju praktyki klinicznej jako formy szkolenia, określono cele legalnej praktyki klinicznej. Zbadano prace naukowe naukowców krajowych i zagranicznych, które uzasadniały potrzebę utworzenia klinik prawnych w strukturze wyższych instytucji edukacyjnych i ich wykorzystania w procesie edukacyjnym w celu nabycia przez studentów praktycznych umiejętności zawodu prawnika, a także w celu zapewnienia dostępu wrażliwych grup ludności do bezpłatnej pomocy prawnej. Podjęto próbę wyeliminowania istniejących niespójności i uzupełnienia istniejących luk w badaniach nad genezą kształtowania się prawnej edukacji klinicznej.
Keywords: Na podstawie analizy szerokiej gamy źródeł w artykule ujawniono kwestię historii powstawania klinik prawnych w USA, podkreślono etapy rozwoju praktyki klinicznej jako formy szkolenia, określono cele legalnej praktyki klinicznej. Zbadano prace naukowe naukowców krajowych i zagranicznych, które uzasadniały potrzebę utworzenia klinik prawnych w strukturze wyższych instytucji edukacyjnych i ich wykorzystania w procesie edukacyjnym w celu nabycia przez studentów praktycznych umiejętności zawodu prawnika, a także w celu zapewnienia dostępu wrażliwych grup ludności do bezpłatnej pomocy prawnej. Podjęto próbę wyeliminowania istniejących niespójności i uzupełnienia istniejących luk w badaniach nad genezą kształtowania się prawnej edukacji klinicznej.