Journal №7 (35) vol. 2 / 2020|KELM

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW

TEORETYCZNE I NORMATYWNE PODSTAWY WDRAŻANIA WCZESNEJ POMOCY DZIECIOM NIEDOSŁYSZĄCYM

Svitlana Lytovchenko

kandydat nauk pedagogicznych, starszy pracownik naukowy, Kierownik Działu Edukacji Dzieci Niedosłyszących
Instytutu Pedagogiki Specjalnej i Psychologii imienia Mykoły Jarmaczenki Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0001-4667

Anotation. W artykule przeanalizowano stan i cechy wczesnej interwencji dla dzieci z zaburzeniami słuchu, określono etapy i formy organizacyjne wdrożenia wczesnej pomocy, warunki skuteczności jej stosowania. W procesie badawczym wyjaśniono istotę pojęcia „wczesna interwencja u dzieci niedosłyszących” jako interdyscyplinarny rodzinny system opieki nad małymi dziećmi z zaburzeniami słuchu (ryzykami zaburzeń słuchu), co obejmuje wczesny skrining słuchu, diagnostykę audiologiczną, protetykę słuchu, realizację indywidualnego programu wsparcia i ma na celu poprawę rozwoju dziecka (przede wszystkim komunikacji), poprawę jakości życia rodziny. Biorąc pod uwagę specyfikę zaburzenia, zastosowanie technologii wczesnej interwencji sugeruje zmienność modeli świadczenia usługi (wybór głównego środka komunikacji, metody protetyki słuchowej, ścieżki edukacyjnej). Ważne jest poznanie międzynarodowej praktyki, doświadczeń krajów, które mają długą historię i znaczące postępy we wczesnej opiece nad dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
Keywords: W artykule przeanalizowano stan i cechy wczesnej interwencji dla dzieci z zaburzeniami słuchu, określono etapy i formy organizacyjne wdrożenia wczesnej pomocy, warunki skuteczności jej stosowania. W procesie badawczym wyjaśniono istotę pojęcia „wczesna interwencja u dzieci niedosłyszących” jako interdyscyplinarny rodzinny system opieki nad małymi dziećmi z zaburzeniami słuchu (ryzykami zaburzeń słuchu), co obejmuje wczesny skrining słuchu, diagnostykę audiologiczną, protetykę słuchu, realizację indywidualnego programu wsparcia i ma na celu poprawę rozwoju dziecka (przede wszystkim komunikacji), poprawę jakości życia rodziny. Biorąc pod uwagę specyfikę zaburzenia, zastosowanie technologii wczesnej interwencji sugeruje zmienność modeli świadczenia usługi (wybór głównego środka komunikacji, metody protetyki słuchowej, ścieżki edukacyjnej). Ważne jest poznanie międzynarodowej praktyki, doświadczeń krajów, które mają długą historię i znaczące postępy we wczesnej opiece nad dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

REGULACJE PRAWNE DOTYCZĄCE SYSTEMU SZKOLNICTWA WYŻSZEGO REPUBLIKI KOREI I UKRAINY

Oleksandra Nazarenko

aspirantka Kijowskiego Uniwersytetu imienia Borysa Hrinczenki, starszy wykładowca
Instytutu Szkolenia Kadr Państwowej Służby Zatrudnienia Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6352-6411

Anotation. W artykule autor przeanalizował podstawowe dokumenty regulujące sferę szkolnictwa wyższego – ustawę „O szkolnictwie wyższym” Republiki Korei i podobną Ustawę ukraińską, podkreślając organizacyjne i prawne, finansowe i zarządcze zasady funkcjonowania systemu szkolnictwa wyższego obu krajów. Porównano i podkreślono cechy wspólne i wyróżniające, które kształtują politykę w szkolnictwie wyższym, na podstawie której utworzono tabelę porównawczą. Wyjaśniono i wymieniono podstawowe elementy tworzące system szkolnictwa wyższego zgodnie z dokumentami legislacyjnymi. Omówiono główne typy instytucji edukacyjnych, cele i zadania ich funkcjonowania. Również w ramach artykułu wiele uwagi poświęcono zagadnieniu procesu edukacyjnego i strukturze roku szkolnego. Wyróżniono i przeanalizowano wiodące formy nauczania, a także formy organizacji procesu uczenia się. Pytanie o uczestnikach procesu edukacyjnego jest dość szeroko zarysowane. Podkreślono prawa i obowiązki wszystkich podmiotów procesu edukacyjnego szkolnictwa wyższego. Przedstawiono stopniowanie nauczycieli w systemie szkolnictwa wyższego oraz mechanizm pracy. Omówiono zagadnienia związane z kształceniem studentów w instytucjach szkolnictwa wyższego. Poruszono kwestie poziomów szkolnictwa wyższego i specyfiki nauczania na każdym z nich. Osobny punkt badawczy poświęcony jest finansowaniu zakładów szkolnictwa wyższego. Opisano mechanizm finansowania, opracowanie planu dotowania instytucji szkolnictwa wyższego. Wskazano organ odpowiedzialny za opracowanie strategicznych planów finansowania, gromadzenie i przetwarzanie danych statystycznych oraz przedstawienie gotowego raportu. Określono funkcję kierownika instytucji szkolnictwa wyższego, jako kluczowy element w prowadzeniu w niej działalności zarządczej, organizacyjnej i gospodarczej. Rozważono kwestie jakości szkolnictwa wyższego, państwowych organów kolegialnych, które zajmują się tą kwestią, nakreślono ich funkcje i zadania.
Keywords: W artykule autor przeanalizował podstawowe dokumenty regulujące sferę szkolnictwa wyższego – ustawę „O szkolnictwie wyższym” Republiki Korei i podobną Ustawę ukraińską, podkreślając organizacyjne i prawne, finansowe i zarządcze zasady funkcjonowania systemu szkolnictwa wyższego obu krajów. Porównano i podkreślono cechy wspólne i wyróżniające, które kształtują politykę w szkolnictwie wyższym, na podstawie której utworzono tabelę porównawczą. Wyjaśniono i wymieniono podstawowe elementy tworzące system szkolnictwa wyższego zgodnie z dokumentami legislacyjnymi. Omówiono główne typy instytucji edukacyjnych, cele i zadania ich funkcjonowania. Również w ramach artykułu wiele uwagi poświęcono zagadnieniu procesu edukacyjnego i strukturze roku szkolnego. Wyróżniono i przeanalizowano wiodące formy nauczania, a także formy organizacji procesu uczenia się. Pytanie o uczestnikach procesu edukacyjnego jest dość szeroko zarysowane. Podkreślono prawa i obowiązki wszystkich podmiotów procesu edukacyjnego szkolnictwa wyższego. Przedstawiono stopniowanie nauczycieli w systemie szkolnictwa wyższego oraz mechanizm pracy. Omówiono zagadnienia związane z kształceniem studentów w instytucjach szkolnictwa wyższego. Poruszono kwestie poziomów szkolnictwa wyższego i specyfiki nauczania na każdym z nich. Osobny punkt badawczy poświęcony jest finansowaniu zakładów szkolnictwa wyższego. Opisano mechanizm finansowania, opracowanie planu dotowania instytucji szkolnictwa wyższego. Wskazano organ odpowiedzialny za opracowanie strategicznych planów finansowania, gromadzenie i przetwarzanie danych statystycznych oraz przedstawienie gotowego raportu. Określono funkcję kierownika instytucji szkolnictwa wyższego, jako kluczowy element w prowadzeniu w niej działalności zarządczej, organizacyjnej i gospodarczej. Rozważono kwestie jakości szkolnictwa wyższego, państwowych organów kolegialnych, które zajmują się tą kwestią, nakreślono ich funkcje i zadania.

MIĘDZYKULTUROWE BŁĘDY PRAGMATYCZNE MIĘDZY JĘZYKAMI ETYKIETY W JĘZYKU CHIŃSKIM I ANGIELSKIM

Xiong Yuxiang

aspirant Instytutu Filologii
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9940-2987

Anotation. Ten artykuł przedstawia historię badań nad komunikacją międzykulturową w Chinach i krajach anglojęzycznych od lat 80. do lat 90. i bada niektóre pragmatyczne błędy Chińczyków w stosowaniu angielskiej etykiety. W głównym rozdziale artykułu autor najpierw wymienia zasady angielskich terminów etykiety, a następnie porównuje niektóre przyziemne rozmowy Chińczyków i Anglików, aby spróbować przeanalizować przyczyny pragmatycznych błędów. Głównymi metodami badawczymi tego artykułu są metoda dokumentacji i metoda badawcza, w tym analiza tekstu i badania porównawcze. Metodą argumentu logicznego jest indukcja. W tym artykule zobaczymy, że aby poprawić umiejętności komunikacyjne i bardziej poprawnie wyrażać myśli, musisz nie tylko nauczyć się prawidłowego używania słów etykiety w języku, ale także zrozumieć różnice kulturowe między tymi dwoma językami.
Keywords: Ten artykuł przedstawia historię badań nad komunikacją międzykulturową w Chinach i krajach anglojęzycznych od lat 80. do lat 90. i bada niektóre pragmatyczne błędy Chińczyków w stosowaniu angielskiej etykiety. W głównym rozdziale artykułu autor najpierw wymienia zasady angielskich terminów etykiety, a następnie porównuje niektóre przyziemne rozmowy Chińczyków i Anglików, aby spróbować przeanalizować przyczyny pragmatycznych błędów. Głównymi metodami badawczymi tego artykułu są metoda dokumentacji i metoda badawcza, w tym analiza tekstu i badania porównawcze. Metodą argumentu logicznego jest indukcja. W tym artykule zobaczymy, że aby poprawić umiejętności komunikacyjne i bardziej poprawnie wyrażać myśli, musisz nie tylko nauczyć się prawidłowego używania słów etykiety w języku, ale także zrozumieć różnice kulturowe między tymi dwoma językami.

PODSTAWOWE ZASADY ZAWODOWEJ LINGWODYDAKTYKI JAKO NIEZALEŻNEJ GAŁĘZI NAUKI PEDAGOGICZNEJ NA UKRAINIE

Oleksandr Khomenko

doktor nauk pedagogicznych, profesor Katedry Języka Angielskiego
Wydziału Tłumaczy Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Lingwistycznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2539-837X

Anotation. Znaczenie artykułu wynika z potrzeby opracowania teoretycznych i metodologicznych podstaw krajowej lingwodydaktyki zawodowej na podstawie integracji interdyscyplinarnej. Celem artykułu jest przedstawienie i uzasadnienie podstawowych zasad współczesnej krajowej lingwodydaktyki zawodowej jako narzędzia realizacji innowacyjnych pomysłów pedagogicznych w dziedzinie zawodowego szkolenia obcojęzycznego. Dla osiągnięcia celu badania zastosowano zestaw metod, m.in.: analizę, uogólnienie oraz konkretyzację i usystematyzowanie wiedzy teoretycznej. Analizowane są podejścia do definiowania nomenklatury zasad i ujawniania ich treści. Podkreśla się potrzebę uwzględnienia psychologiczno-pedagogicznych wzorców aktywności poznawczej, konkretnych celów i warunków realizacji zawodowego szkolenia obcojęzycznego, przestrzeni edukacyjnej instytucji szkolnictwa wyższego i tym podobnych. Należy zauważyć, że zasady zawodowej lingwodydaktyki powinny być odpowiednie dla nowoczesnych warunków i cech procesu edukacyjnego jako całości i procesu profesjonalnie zorientowanego szkolenia obcojęzycznego w wyższej szkole Ukrainy w szczególności; strategicznym celem takiego szkolenia jest kształtowanie zawodowej osobowości językowej. Podkreśla się, że przedstawione zasady współczesnej krajowej lingwodydaktyki zawodowej odzwierciedlają kurs na jakościową aktualizację zawodowo zorientowanego obcojęzycznego szkolenia przyszłych specjalistów, którzy by odpowiadały światowym standardom względem kwalifikacji; na głoszenie zawodowo zorientowanego obcojęzycznego szkolenia sprawiedliwym i równorzędnym elementem szkolenia specjalistów.
Keywords: Znaczenie artykułu wynika z potrzeby opracowania teoretycznych i metodologicznych podstaw krajowej lingwodydaktyki zawodowej na podstawie integracji interdyscyplinarnej. Celem artykułu jest przedstawienie i uzasadnienie podstawowych zasad współczesnej krajowej lingwodydaktyki zawodowej jako narzędzia realizacji innowacyjnych pomysłów pedagogicznych w dziedzinie zawodowego szkolenia obcojęzycznego. Dla osiągnięcia celu badania zastosowano zestaw metod, m.in.: analizę, uogólnienie oraz konkretyzację i usystematyzowanie wiedzy teoretycznej. Analizowane są podejścia do definiowania nomenklatury zasad i ujawniania ich treści. Podkreśla się potrzebę uwzględnienia psychologiczno-pedagogicznych wzorców aktywności poznawczej, konkretnych celów i warunków realizacji zawodowego szkolenia obcojęzycznego, przestrzeni edukacyjnej instytucji szkolnictwa wyższego i tym podobnych. Należy zauważyć, że zasady zawodowej lingwodydaktyki powinny być odpowiednie dla nowoczesnych warunków i cech procesu edukacyjnego jako całości i procesu profesjonalnie zorientowanego szkolenia obcojęzycznego w wyższej szkole Ukrainy w szczególności; strategicznym celem takiego szkolenia jest kształtowanie zawodowej osobowości językowej. Podkreśla się, że przedstawione zasady współczesnej krajowej lingwodydaktyki zawodowej odzwierciedlają kurs na jakościową aktualizację zawodowo zorientowanego obcojęzycznego szkolenia przyszłych specjalistów, którzy by odpowiadały światowym standardom względem kwalifikacji; na głoszenie zawodowo zorientowanego obcojęzycznego szkolenia sprawiedliwym i równorzędnym elementem szkolenia specjalistów.

POLITYKA EDUKACYJNA KANADY W KONTEKŚCIE KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELA SZKOŁY PODSTAWOWEJ (1950–2010))

Oksana Khomych

aspirantka Kijowskiego Uniwersytetu imienia Borysa Hrinczenki, nauczyciel-metodyk
Zespołu Edukacyjno-Wychowawczwgo „Nowopeczerska Szkoła” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3695-4618

Anotation. W artykule omówiono podstawowe strategie wielopoziomowej polityki edukacyjnej Kanady dotyczące kształcenia zawodowego nauczycieli do pracy w klasach podstawowych w odcinku historii lat 1950-2010. Ujawniono podstawowe cechy regionalnego poziomu polityki edukacyjnej i jej wpływ na zmianę w odniesieniu do organizacji, merytoryczno-technologicznego zapewnienia procesu kształcenia nauczycieli szkół podstawowych w prowincji Alberta. Ustanowiono wzmocnienie więzi między instytucjami oświatowymi a wartościami publicznymi w jurysdykcji prowincji i instytucji państwowych. Wyjaśniono wpływ finansowania publicznego na rozwój form kształcenia nauczycieli, zgodnie z ówczesnymi priorytetami państwowej polityki edukacyjnej. Według wyróżnionych i scharakteryzowanych przez nas w poprzednich badaniach etapów stwierdzono, że do kształtowania polityki edukacyjnej w kontekście kształcenia nauczycieli szkół podstawowych zaangażowano środowisko eksperckie, Rady Rodziców, społeczności lokalne i urzędnicy (prowincje). W liberalnych warunkach ówczesnej przestrzeni edukacyjnej Kanady nastąpiło powstanie szkół czarterowych (Charter schools), które zostały założone przez nauczycieli, rodziców lub stowarzyszenia społeczne i działały zgodnie ze statutem we współpracy z władzami lokalnymi lub krajowymi. Ustalono, że polityka edukacyjna dotyczyła również szkolenia, rekrutacji i edukacji nauczycieli. Badane są strategie instytucjonalnego regulowania przygotowania nauczycieli do pracy w klasach podstawowych, a mianowicie: rekrutacja i szkolenie nauczycieli, edukacja nauczycieli (podstawowa i ciągła), rozwój edukacji zawodowej, zatrudnienie i warunki pracy, motywacja, zachęty i nagrody, standardy nauczyciela, zarządzanie szkołą. Zgodnie z wynikami badań historyczno-pedagogicznych polityka edukacyjna rządów Kanady została ujawniona w wybranych ramach chronologicznych, mających na celu przezwyciężenie braku personelu zawodowego, dominację imperatywu polityczno-ekonomicznego w kształtowaniu publicznej polityki edukacyjnej, sfery prywatnej na zasadach wielokulturowości, uwzględnienia różnorodności i restrukturyzacji, zmian demograficznych.
Keywords: W artykule omówiono podstawowe strategie wielopoziomowej polityki edukacyjnej Kanady dotyczące kształcenia zawodowego nauczycieli do pracy w klasach podstawowych w odcinku historii lat 1950-2010. Ujawniono podstawowe cechy regionalnego poziomu polityki edukacyjnej i jej wpływ na zmianę w odniesieniu do organizacji, merytoryczno-technologicznego zapewnienia procesu kształcenia nauczycieli szkół podstawowych w prowincji Alberta. Ustanowiono wzmocnienie więzi między instytucjami oświatowymi a wartościami publicznymi w jurysdykcji prowincji i instytucji państwowych. Wyjaśniono wpływ finansowania publicznego na rozwój form kształcenia nauczycieli, zgodnie z ówczesnymi priorytetami państwowej polityki edukacyjnej. Według wyróżnionych i scharakteryzowanych przez nas w poprzednich badaniach etapów stwierdzono, że do kształtowania polityki edukacyjnej w kontekście kształcenia nauczycieli szkół podstawowych zaangażowano środowisko eksperckie, Rady Rodziców, społeczności lokalne i urzędnicy (prowincje). W liberalnych warunkach ówczesnej przestrzeni edukacyjnej Kanady nastąpiło powstanie szkół czarterowych (Charter schools), które zostały założone przez nauczycieli, rodziców lub stowarzyszenia społeczne i działały zgodnie ze statutem we współpracy z władzami lokalnymi lub krajowymi. Ustalono, że polityka edukacyjna dotyczyła również szkolenia, rekrutacji i edukacji nauczycieli. Badane są strategie instytucjonalnego regulowania przygotowania nauczycieli do pracy w klasach podstawowych, a mianowicie: rekrutacja i szkolenie nauczycieli, edukacja nauczycieli (podstawowa i ciągła), rozwój edukacji zawodowej, zatrudnienie i warunki pracy, motywacja, zachęty i nagrody, standardy nauczyciela, zarządzanie szkołą. Zgodnie z wynikami badań historyczno-pedagogicznych polityka edukacyjna rządów Kanady została ujawniona w wybranych ramach chronologicznych, mających na celu przezwyciężenie braku personelu zawodowego, dominację imperatywu polityczno-ekonomicznego w kształtowaniu publicznej polityki edukacyjnej, sfery prywatnej na zasadach wielokulturowości, uwzględnienia różnorodności i restrukturyzacji, zmian demograficznych.

METODYCZNY SYSTEM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO UCZNIÓW Z ZABURZENIAMI UKŁADU MIĘŚNIOWO-SZKIELETOWEGO I INTELIGENCJI

Olena Chebotarova

kandydat nauk pedagogicznych, starszy pracownik naukowy, Kierownik Działu Edukacji Dzieci z Niepełnosprawnością Intelektualną
Instytutu Pedagogiki Specjalnej i Psychologii imienia Mykoły Jarmaczenki Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4560-3708

Anotation. W artykule przedstawiono główne wyniki badań eksperymentalnych dotyczących opracowania i wdrożenia w praktyce metodycznego systemu kształcenia zawodowego uczniów z kompleksowymi niepełnosprawnościami, które łączą zaburzenia rozwoju motorycznego i intelektualnego. Autor przedstawia treść pedagogiczną metodycznego systemu kształcenia zawodowego, składniki i mechanizmy jego zapewnienia, scharakteryzowano etapy przygotowania do pracy, wskaźniki wydajności w każdym z nich. Koncentruje się na kształtowaniu kompetencji zawodowych uczniów jako zintegrowanego wskaźnika, który odzwierciedla ich zdolność do korzystania z wiedzy merytorycznej i praktycznej, umiejętności pracy, zdolności w praktycznej aktywności życiowej. Przedstawiono składniki kompetencji zawodowych uczniów z kompleksowymi zaburzeniami rozwojowymi, dane o ich kształtowaniu według wybranych wskaźników na głównych etapach kształcenia zawodowego w szkole. Scharakteryzowano komponent technologiczny systemu metodycznego – pedagogiczną technologię kształcenia zawodowego uczniów, która zapewnia optymalną dynamikę rozwoju ich aktywności zawodowej w systemie nauczania szkolnego.
Keywords: W artykule przedstawiono główne wyniki badań eksperymentalnych dotyczących opracowania i wdrożenia w praktyce metodycznego systemu kształcenia zawodowego uczniów z kompleksowymi niepełnosprawnościami, które łączą zaburzenia rozwoju motorycznego i intelektualnego. Autor przedstawia treść pedagogiczną metodycznego systemu kształcenia zawodowego, składniki i mechanizmy jego zapewnienia, scharakteryzowano etapy przygotowania do pracy, wskaźniki wydajności w każdym z nich. Koncentruje się na kształtowaniu kompetencji zawodowych uczniów jako zintegrowanego wskaźnika, który odzwierciedla ich zdolność do korzystania z wiedzy merytorycznej i praktycznej, umiejętności pracy, zdolności w praktycznej aktywności życiowej. Przedstawiono składniki kompetencji zawodowych uczniów z kompleksowymi zaburzeniami rozwojowymi, dane o ich kształtowaniu według wybranych wskaźników na głównych etapach kształcenia zawodowego w szkole. Scharakteryzowano komponent technologiczny systemu metodycznego – pedagogiczną technologię kształcenia zawodowego uczniów, która zapewnia optymalną dynamikę rozwoju ich aktywności zawodowej w systemie nauczania szkolnego.

OCENA KWALIFIKACYJNA POZIOMU KSZTAŁTOWANIA AUTONOMII DYDAKTYCZNEJ PRZYSZŁYCH NAUCZYCIELI JĘZYKA OBCEGO

Olena Chekhratova, Olena Sharapova

Olena Chekhratova, aspirantka Katedry Pedagogiki, Filologii Zagranicznej i Przekładu Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego imienia Simona Kuznetsa (Charków, Ukraina)
Olena Sharapova, docent Katedry Pedagogiki, Filologii Zagranicznej i Przekładu Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego imienia Simona Kuznetsa (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7022-2042, ORCID ID: 0000-0002-8397-7655

Anotation. W artykule omówiono kwestię kształtowania autonomii dydaktycznej przyszłych nauczycieli języka obcego. Badane są terminy „uczenie nauczanie skoncentrowane na studencie” i „autonomia dydaktyczna”. Wyróżnia się następujące poziomy autonomii: poziom zerowy, poziom grupowy i poziom indywidualny. Przedstawiono model kwalimetryczny kształtowania autonomii dydaktycznej studentów – przyszłych nauczycieli języków obcych. Uwzględniono czynniki wpływające na kształtowanie autonomii dydaktycznej, a także elementy składowe i podstawowe elementy modelu. Na podstawie zastosowania modelu kwalimetrycznego określa się poziomy autonomii dydaktycznej. Zaleca się stosowanie takiego modelu studentom i nauczycielom w celu skuteczniejszej organizacji procesu edukacyjnego. Zakłada się, że taki model może pomóc w przygotowaniu zawodowym przyszłych nauczycieli języków obcych. Dzięki modelowi kwalimetrycznemu student może kontrolować swoje nauczanie, analizować i dostosowywać indywidualną trajektorię, osiągać swoje cele edukacyjne. Przedstawiono wyniki ankiety przeprowadzonej na Charkowskim Narodowym Uniwersytecie Pedagogicznym imienia H.S. Skoworody wśród studentów 2 roku studiów na kierunku „Edukacja Średnia (Język i Literatura (Język Angielski))”.
Keywords: W artykule omówiono kwestię kształtowania autonomii dydaktycznej przyszłych nauczycieli języka obcego. Badane są terminy „uczenie nauczanie skoncentrowane na studencie” i „autonomia dydaktyczna”. Wyróżnia się następujące poziomy autonomii: poziom zerowy, poziom grupowy i poziom indywidualny. Przedstawiono model kwalimetryczny kształtowania autonomii dydaktycznej studentów – przyszłych nauczycieli języków obcych. Uwzględniono czynniki wpływające na kształtowanie autonomii dydaktycznej, a także elementy składowe i podstawowe elementy modelu. Na podstawie zastosowania modelu kwalimetrycznego określa się poziomy autonomii dydaktycznej. Zaleca się stosowanie takiego modelu studentom i nauczycielom w celu skuteczniejszej organizacji procesu edukacyjnego. Zakłada się, że taki model może pomóc w przygotowaniu zawodowym przyszłych nauczycieli języków obcych. Dzięki modelowi kwalimetrycznemu student może kontrolować swoje nauczanie, analizować i dostosowywać indywidualną trajektorię, osiągać swoje cele edukacyjne. Przedstawiono wyniki ankiety przeprowadzonej na Charkowskim Narodowym Uniwersytecie Pedagogicznym imienia H.S. Skoworody wśród studentów 2 roku studiów na kierunku „Edukacja Średnia (Język i Literatura (Język Angielski))”.

TREŚCI NAUCZANIA JĘZYKA ANGIELSKIEGO W NOWEJ SZKOLE UKRAIŃSKIEJ

Maryna Shkoda

aspirant Wydziału Edukacji Pedagogicznej i Społecznej
Mikołajowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia W.O. Suchomłynskiego (Mikołajów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6119-1056

Anotation. W artykule przeanalizowano rosnący wpływ języka angielskiego w przestrzeni edukacyjnej, koncepcyjnoprawne podstawy kształtowania i wdrażania polityki edukacyjnej w zakresie „Języków obcych” na początkowym etapie studiów. Podkreślono i zbadano zasady nowej ukraińskiej szkoły oparte na „Zaleceniach Rady Europy w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie”. Przedstawiono potencjał kompetencyjny branży edukacyjnej: umiejętność porozumiewania się w językach obcych, kompetencje matematyczne, kompetencje w dziedzinie nauk przyrodniczych, inżynierii i technologii, innowacyjność, kompetencje środowiskowe, kompetencje informacyjne i komunikacyjne, uczenie się przez całe życie, kompetencje obywatelskie i społeczne, kompetencje kulturowe, przedsiębiorczość i znajomość finansów. Przeprowadzono analizę porównawczą typowych programów edukacyjnych w językach obcych dla klas 1-4 ogólnego wykształcenia średniego. Podkreślono korzyści płynące z zastosowania zintegrowanego podejścia do nauki języka.
Keywords: W artykule przeanalizowano rosnący wpływ języka angielskiego w przestrzeni edukacyjnej, koncepcyjnoprawne podstawy kształtowania i wdrażania polityki edukacyjnej w zakresie „Języków obcych” na początkowym etapie studiów. Podkreślono i zbadano zasady nowej ukraińskiej szkoły oparte na „Zaleceniach Rady Europy w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie”. Przedstawiono potencjał kompetencyjny branży edukacyjnej: umiejętność porozumiewania się w językach obcych, kompetencje matematyczne, kompetencje w dziedzinie nauk przyrodniczych, inżynierii i technologii, innowacyjność, kompetencje środowiskowe, kompetencje informacyjne i komunikacyjne, uczenie się przez całe życie, kompetencje obywatelskie i społeczne, kompetencje kulturowe, przedsiębiorczość i znajomość finansów. Przeprowadzono analizę porównawczą typowych programów edukacyjnych w językach obcych dla klas 1-4 ogólnego wykształcenia średniego. Podkreślono korzyści płynące z zastosowania zintegrowanego podejścia do nauki języka.

WYZWANIA I PERSPEKTYWY WYŻSZEGO WYKSZTAŁCENIA MEDYCZNEGO NA UKRAINIE

Myroslava Shumylo

aspirant Katedry Pedagogiki i Edukacji Innowacyjnej Narodowego Uniwersytetu „Politechnika Lwowska”, starszy wykładowca Katedry Łaciny i Języków Obcych
Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycznego imienia Daniela Halickiego (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2221-913X

Anotation. W artykule przedstawiono perspektywy reformy szkolnictwa wyższego na Ukrainie zgodnie ze standardami europejskimi i amerykańskimi. Główne cele, które mają być realizowane przed 2025 r. to: poprawa jakości edukacji medycznej; aktualizacja treści edukacyjnych na podstawie osiągnięcia współczesnej nauki medycznej i medycyny opartej na dowodach. Dlatego nowe standardy edukacji muszą zostać opracowane, określone i oficjalnie zatwierdzone, biorąc pod uwagę zalecenia Światowej Federacji Edukacji Medycznej. Celem reform w szkolnictwie wyższym jest stworzenie ujednoliconych kryteriów, metodologii i systemów kontroli, a także wzajemne uznanie dyplomów ukończenia studiów wyższych i promowanie mobilności akademickiej studentów i wykładowców. W 2017 r. przyjęto szereg ustaw reformatorskich mających na celu przekształcenie systemu opieki zdrowotnej na Ukrainie. Innowacje te potwierdzają znaczenie podniesienia wymagań wstępnych dla kandydatów na wyższe uczelnie medyczne.
Keywords: W artykule przedstawiono perspektywy reformy szkolnictwa wyższego na Ukrainie zgodnie ze standardami europejskimi i amerykańskimi. Główne cele, które mają być realizowane przed 2025 r. to: poprawa jakości edukacji medycznej; aktualizacja treści edukacyjnych na podstawie osiągnięcia współczesnej nauki medycznej i medycyny opartej na dowodach. Dlatego nowe standardy edukacji muszą zostać opracowane, określone i oficjalnie zatwierdzone, biorąc pod uwagę zalecenia Światowej Federacji Edukacji Medycznej. Celem reform w szkolnictwie wyższym jest stworzenie ujednoliconych kryteriów, metodologii i systemów kontroli, a także wzajemne uznanie dyplomów ukończenia studiów wyższych i promowanie mobilności akademickiej studentów i wykładowców. W 2017 r. przyjęto szereg ustaw reformatorskich mających na celu przekształcenie systemu opieki zdrowotnej na Ukrainie. Innowacje te potwierdzają znaczenie podniesienia wymagań wstępnych dla kandydatów na wyższe uczelnie medyczne.

ANALIZA TEORETYCZNYCH PODSTAW PRZYGOTOWANIA PRZYSZŁYCH NAUCZYCIELI SZTUK PIĘKNYCH DO DZIAŁAŃ PROJEKTOWYCH ZA POMOCĄ TECHNOLOGII PROJEKTOWYCH

Yue Hu

aspirantka Wydziału Nauczania Podstawowego
Jużnoukraińskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia K.D. Uszynskiego (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9651-090X

Anotation. Artykuł poświęcony jest aktualnemu problemowi przygotowania przyszłych nauczycieli sztuk pięknych do działań projektowych za pomocą technologii projektowych. Gwałtowna zmiana warunków społeczno-kulturowych na poziomie globalnym, regionalnym i krajowym powoduje potrzebę odpowiednich zmian w przygotowaniu studentów w instytucjach szkolnictwa wyższego, a tym samym potrzebę wprowadzenia innowacyjnych podejść do tworzenia skutecznego, całościowego systemu nauczania. To właśnie procesy innowacyjne przyczyniają się przede wszystkim do zachowania wartości, a jednocześnie niosą ze sobą odrzucenie wszystkiego, co przestarzałe, kładąc tym samym podwaliny pod zmiany społeczne. Dzięki temu istnieje pilna potrzeba badania i analizowania teoretycznych podstaw technologii projektowych w działaniach projektowych przyszłych nauczycieli sztuk pięknych. Artykuł ujawnia nowe wymagania dotyczące szkolenia nauczycieli sztuk pięknych wynikające z reformy edukacji krajowej. Zrozumienie pojęć „przygotowanie”, „przygotowanie zawodowe”, „przygotowanie przyszłych nauczycieli sztuk pięknych” umożliwiło rozważenie istoty innowacyjnej działalności pedagogicznej nauczyciela sztuk pięknych jako całościowego systemu kształtowania ogólnej wiedzy pedagogicznej i specjalnej, zdolności, umiejętności, uczniów, ich zdolności do działań artystycznych i pedagogicznych. Rozważenie pojęć „działalność projektowa”, „technologia projektowa” umożliwiło ustalenie, że projekt jest integralną częścią procesu projektowania, przy użyciu technologii projektowych aktywność poznawcza studentów jest aktywowana, powstają umiejętności samodzielnego projektowania ich wiedzy, umiejętności poruszania się w przestrzeni informacyjnej, krytyczne myślenie aktywnie się rozwija, zwiększa się motywacja do wybranej dziedziny aktywności zawodowej.
Keywords: Artykuł poświęcony jest aktualnemu problemowi przygotowania przyszłych nauczycieli sztuk pięknych do działań projektowych za pomocą technologii projektowych. Gwałtowna zmiana warunków społeczno-kulturowych na poziomie globalnym, regionalnym i krajowym powoduje potrzebę odpowiednich zmian w przygotowaniu studentów w instytucjach szkolnictwa wyższego, a tym samym potrzebę wprowadzenia innowacyjnych podejść do tworzenia skutecznego, całościowego systemu nauczania. To właśnie procesy innowacyjne przyczyniają się przede wszystkim do zachowania wartości, a jednocześnie niosą ze sobą odrzucenie wszystkiego, co przestarzałe, kładąc tym samym podwaliny pod zmiany społeczne. Dzięki temu istnieje pilna potrzeba badania i analizowania teoretycznych podstaw technologii projektowych w działaniach projektowych przyszłych nauczycieli sztuk pięknych. Artykuł ujawnia nowe wymagania dotyczące szkolenia nauczycieli sztuk pięknych wynikające z reformy edukacji krajowej. Zrozumienie pojęć „przygotowanie”, „przygotowanie zawodowe”, „przygotowanie przyszłych nauczycieli sztuk pięknych” umożliwiło rozważenie istoty innowacyjnej działalności pedagogicznej nauczyciela sztuk pięknych jako całościowego systemu kształtowania ogólnej wiedzy pedagogicznej i specjalnej, zdolności, umiejętności, uczniów, ich zdolności do działań artystycznych i pedagogicznych. Rozważenie pojęć „działalność projektowa”, „technologia projektowa” umożliwiło ustalenie, że projekt jest integralną częścią procesu projektowania, przy użyciu technologii projektowych aktywność poznawcza studentów jest aktywowana, powstają umiejętności samodzielnego projektowania ich wiedzy, umiejętności poruszania się w przestrzeni informacyjnej, krytyczne myślenie aktywnie się rozwija, zwiększa się motywacja do wybranej dziedziny aktywności zawodowej.

KATEGORYZACJA WSPÓŁCZESNYCH ANGLOJĘZYCZNYCH CYBERNEOLOGIZMÓW W JĘZYKOZNAWSTWIE KOGNITYWNYM

Liu Xuena

aspirantka Katedry Filologii Angielskiej Wydziału Filologii Zagranicznej
Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia M.P. Drahomanowa (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2160-4271

Anotation. W artykule autor prezentuje językową kategoryzację współczesnych cyberneologizmów. Stosowanie kategorii w języku jest dość powszechnym zjawiskiem. Podstawą językoznawstwa kognitywnego jest kategoryzacja. Badanie koncentruje się na uogólnieniu rodzajów słowotwórstwa. Cyberneologizmi są bezwarunkowymi liderami nowotworów i wymagają starannego zbadania ich kategorii. Badanie derywacji koncentruje się głównie na prefiksie i sufiksie, a także na semantyce i funkcji afiksów. Jeśli chodzi o tworzenie słów, cyberneologizmy są w pełni połączone z wirtualną przestrzenią do tworzenia niesamowitych słów, zwrotów i zdań z genialnymi pomysłami i technologią. Rodzi się zatem pytanie o usystematyzowanie i uogólnienie formacji cybernowotworu według konkretnych kryteriów i klasyfikacji. Nasze badanie ma na celu zbadanie cyberneologizmów i przeprowadzenie próby usystematyzowania istniejących cyberneologizmów poprzez zbadanie ich składnika semantycznego.
Keywords: W artykule autor prezentuje językową kategoryzację współczesnych cyberneologizmów. Stosowanie kategorii w języku jest dość powszechnym zjawiskiem. Podstawą językoznawstwa kognitywnego jest kategoryzacja. Badanie koncentruje się na uogólnieniu rodzajów słowotwórstwa. Cyberneologizmi są bezwarunkowymi liderami nowotworów i wymagają starannego zbadania ich kategorii. Badanie derywacji koncentruje się głównie na prefiksie i sufiksie, a także na semantyce i funkcji afiksów. Jeśli chodzi o tworzenie słów, cyberneologizmy są w pełni połączone z wirtualną przestrzenią do tworzenia niesamowitych słów, zwrotów i zdań z genialnymi pomysłami i technologią. Rodzi się zatem pytanie o usystematyzowanie i uogólnienie formacji cybernowotworu według konkretnych kryteriów i klasyfikacji. Nasze badanie ma na celu zbadanie cyberneologizmów i przeprowadzenie próby usystematyzowania istniejących cyberneologizmów poprzez zbadanie ich składnika semantycznego.

KSZTAŁTOWANIE KOMUNIKATYWNO-FUNKCJONALNEGO PODEJŚCIA DO TŁUMACZENIA W TRADUKTOLOGII ZACHODNIEJ

Anna Martakova, Illia Yashchenko

Anna Martakova, starszy wykładowca służby testów językowych Wydziału Językowego Narodowej Akademii Gwardii Narodowej Ukrainy (Charków, Ukraina)
Illia Yashchenko, starszy wykładowca służby szkolenia językowego Wydziału Językowego Narodowej Akademii Gwardii Narodowej Ukrainy (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3373-7706, ORCID ID: 0000-0002-6007-5237

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu wpływu na proces i wynik tłumaczenia ekstralingwistycznych czynników-składników sytuacji komunikacyjnej z wykorzystaniem tłumaczenia. Odwołanie się do badania takiego wpływu i jego wyniku, „zanurzenie” aktu translacyjnego jako przedmiotu badań translacyjnych w sytuacji rzeczywistej działalności tłumaczeniowej oznacza ostateczne ukształtowanie w tłumaczeniu podejścia komunikacyjno-funkcjonalnego, przeciwnego tradycyjnemu. Przedstawiono główne założenia i etapy kształtowania podejścia komunikacyjnofunkcjonalnego w traduktologii zachodniej.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu wpływu na proces i wynik tłumaczenia ekstralingwistycznych czynników-składników sytuacji komunikacyjnej z wykorzystaniem tłumaczenia. Odwołanie się do badania takiego wpływu i jego wyniku, „zanurzenie” aktu translacyjnego jako przedmiotu badań translacyjnych w sytuacji rzeczywistej działalności tłumaczeniowej oznacza ostateczne ukształtowanie w tłumaczeniu podejścia komunikacyjno-funkcjonalnego, przeciwnego tradycyjnemu. Przedstawiono główne założenia i etapy kształtowania podejścia komunikacyjnofunkcjonalnego w traduktologii zachodniej.

PROZA SATYRYCZNA Z ELEMENTAMI POWIEŚCI ŁOTRZYKOWSKIEJ

Nadiia Nazarenko

kandydat nauk filologicznych, docent, docent Katedry Filologii Angielskiej
Mariupolskiego Uniwersytetu Państwowego (Mariupol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7714-6214

Anotation. Artykuł zawiera porównawcze badanie obrazów głównych bohaterów, fabuły, chronotopu i treści ideowo-satyrycznych wiodących powieści Muriel Spark i Oleha Chornohuza – odpowiednio „Ballada o Peckham Rye” i „Arystokrata z Wapniarki”. Artyści ci są wybitnymi mistrzami dzieł satyrycznych XX wieku. Wywiad wskazuje na obecność podobnych figur poetologicznych: chronotopu drogi i toposu miasta, groteskowo-satyrycznego przedstawienia współczesnych realiów społecznych, takich jak pogoń za pieniędzmi, dominacja biurokracji, hipokryzja mieszczan i ich ograniczony świat duchowy. Ustalono, że wspólną cechą dzieł jest archetyp oszusta/trickstera, który łączy te dzieła z gatunkiem powieści łotrzykowskiej.
Keywords: Artykuł zawiera porównawcze badanie obrazów głównych bohaterów, fabuły, chronotopu i treści ideowo-satyrycznych wiodących powieści Muriel Spark i Oleha Chornohuza – odpowiednio „Ballada o Peckham Rye” i „Arystokrata z Wapniarki”. Artyści ci są wybitnymi mistrzami dzieł satyrycznych XX wieku. Wywiad wskazuje na obecność podobnych figur poetologicznych: chronotopu drogi i toposu miasta, groteskowo-satyrycznego przedstawienia współczesnych realiów społecznych, takich jak pogoń za pieniędzmi, dominacja biurokracji, hipokryzja mieszczan i ich ograniczony świat duchowy. Ustalono, że wspólną cechą dzieł jest archetyp oszusta/trickstera, który łączy te dzieła z gatunkiem powieści łotrzykowskiej.

GEOGRAFIA HISTORYCZNA UKRAINY NA ŁAMACH PERIODYKÓW INSTYTUCJI NAUKOWYCH ODESSY XIX - POCZĄTKU XX W.

Viktoriia Nikichuk

aspirantka Katedry Historii Ukrainy
Odeskiego Narodowego Uniwersytetu imienia I.I. Miecznikowa (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2761-0223

Anotation. W artykule na podstawie periodyku naukowego Odessy XIX – początku XX wieku scharakteryzowano główne tendencje rozwoju geografii historycznej Ukrainy. Przeanalizowano główne periodyki instytucji naukowych – „Notatki Cesarskiego Uniwersytetu Noworosyjskiego”, „Notatki Cesarskiego Towarzystwa Historii i Starożytności w Odessie”, „Notatki Cesarskiego Towarzystwa Rolnictwa Południowej Rosji w Odessie”. Określono główne kierunki tematyczne badań historyczno-geograficznych uczonych Odessy – historyczną geografię polityczną, historyczną geografię ludności, historyczną topografię miast i klasztorów, historyczną geografię fizyczną. Scharakteryzowano wkład badaczy Odessy w rozwój geografii historycznej Ukrainy.
Keywords: W artykule na podstawie periodyku naukowego Odessy XIX – początku XX wieku scharakteryzowano główne tendencje rozwoju geografii historycznej Ukrainy. Przeanalizowano główne periodyki instytucji naukowych – „Notatki Cesarskiego Uniwersytetu Noworosyjskiego”, „Notatki Cesarskiego Towarzystwa Historii i Starożytności w Odessie”, „Notatki Cesarskiego Towarzystwa Rolnictwa Południowej Rosji w Odessie”. Określono główne kierunki tematyczne badań historyczno-geograficznych uczonych Odessy – historyczną geografię polityczną, historyczną geografię ludności, historyczną topografię miast i klasztorów, historyczną geografię fizyczną. Scharakteryzowano wkład badaczy Odessy w rozwój geografii historycznej Ukrainy.

DOŚWIADCZENIE W POKONYWANIU PRZEKROCZEŃ WŚRÓD NIELETNICH W LATACH 1942–1945

Olga Sylka

wykładowca
Kijowskiego Uniwersytetu Międzynarodowego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4694-8310

Anotation. Artykuł dotyczy osobowości nieletniego sprawcy, jego cech społecznych i psychologicznych. Określono społeczne i ekonomiczne przyczyny przestępstw popełnianych przez dzieci. Podano przykłady braku zaangażowania nieletnich i naruszenia porządku publicznego. Ujawniono główne działania władz radzieckich w zakresie zapobiegania przestępczości wśród bezdomnych dzieci, poszukiwania dzieci, tworzenie sieci agenturalnej i pracy ideologicznej. Podano dane statystyczne dotyczące liczby i rodzajów przestępstw popełnianych przez nieletnich, a także ich przykłady. Porównuje się przestępczość nieletnich w zachodnich i wschodnich regionach USRR i jej cechy. Stosowane są metody statystyczne, analizy systemowej i strukturyzacji. W szczególności stwierdzono skuteczność działań władz w zapobieganiu i przezwyciężaniu przestępczości nieletnich w latach 1942-1945.
Keywords: Artykuł dotyczy osobowości nieletniego sprawcy, jego cech społecznych i psychologicznych. Określono społeczne i ekonomiczne przyczyny przestępstw popełnianych przez dzieci. Podano przykłady braku zaangażowania nieletnich i naruszenia porządku publicznego. Ujawniono główne działania władz radzieckich w zakresie zapobiegania przestępczości wśród bezdomnych dzieci, poszukiwania dzieci, tworzenie sieci agenturalnej i pracy ideologicznej. Podano dane statystyczne dotyczące liczby i rodzajów przestępstw popełnianych przez nieletnich, a także ich przykłady. Porównuje się przestępczość nieletnich w zachodnich i wschodnich regionach USRR i jej cechy. Stosowane są metody statystyczne, analizy systemowej i strukturyzacji. W szczególności stwierdzono skuteczność działań władz w zapobieganiu i przezwyciężaniu przestępczości nieletnich w latach 1942-1945.

WPŁYW TWÓRCZOŚCI W. THACKERAYA NA KSZTAŁTOWANIE SIĘ EUROPEJSKIEJ POWIEŚCI REALISTYCZNEJ

Anna Chyzhevska

aspirantka Katedry Literatury Światowej
Połtawskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia W.G. Korolenki (Połtawa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7376-9430

Anotation. W artykule przeanalizowano wpływ twórczości angielskiego pisarza W. Thackeraya na rozwój gatunku powieści europejskiej. Przeprowadzone badanie opiera się na stosunkowo historycznej metodzie, której zastosowanie pozwala wziąć pod uwagę kulturowy i historyczny kontekst dzieł artysty, podkreślić jego innowacyjne pomysły, techniki, obrazy, przeanalizować ich dalsze transformacje w procesie rozwoju literatury europejskiej i wpływ na powstawanie nowego gatunku artystycznego. W szczególności zaznaczono, że literatura angielska XIX w. uaktywniła gatunek powieści (utwory z epoki E. Bulwer-Lyttona, B. Disraeli, F. Marryata, C. Kingsley, C. Dickens, sióstr Bronte, E. Gaskell, W. Collins, M. Shelley, J. Austen, G. Mereditha i in.). Angielscy powieściopisarze dążyli przede wszystkim do prawdziwości opowieści i obiektywizmu obrazu, wprowadzając nowe formy i modusy konwencji artystycznej. Wykazano, że W. Thackeray, biorąc pod uwagę najlepsze tradycje Oświecenia, uzupełnił gatunek powieści elementami publicystyki, bezpośrednią polemiką z istniejącymi pomysłami i preferencjami literackimi, wprowadził elementy parodii, satyry, teatru, pantomimy do realistycznej struktury narracji, rozszerzył obecność autora i wpływ na postrzeganie czytelnictwa. Dygresja liryczna i trafne komentarze psychologiczne autora stworzyły obszerny obraz postaci, który harmonijnie łączy pokazywanie zewnętrznych działań bohaterów z odtwarzaniem ich stanu wewnętrznego. Przegląd późniejszych powieści W. Thackeraya pokazuje, że pisarz pogłębił własne techniki analizy psychologicznej, wprowadzając go do realizacji swojego głównego zadania: społecznej krytyki rzeczywistości. Twierdzi się, że W. Thackeray zaktualizował tradycyjną strukturę powieści oryginalnym sposobem opowieści, nasyconym refleksjami i komentarzami autora, ironicznym kolorem, subiektywnym psychologizmem i autosychologizmem, determinacją społeczno-historyczną, która określiła dalsze kierunki rozwoju powieści XX wieku.
Keywords: W artykule przeanalizowano wpływ twórczości angielskiego pisarza W. Thackeraya na rozwój gatunku powieści europejskiej. Przeprowadzone badanie opiera się na stosunkowo historycznej metodzie, której zastosowanie pozwala wziąć pod uwagę kulturowy i historyczny kontekst dzieł artysty, podkreślić jego innowacyjne pomysły, techniki, obrazy, przeanalizować ich dalsze transformacje w procesie rozwoju literatury europejskiej i wpływ na powstawanie nowego gatunku artystycznego. W szczególności zaznaczono, że literatura angielska XIX w. uaktywniła gatunek powieści (utwory z epoki E. Bulwer-Lyttona, B. Disraeli, F. Marryata, C. Kingsley, C. Dickens, sióstr Bronte, E. Gaskell, W. Collins, M. Shelley, J. Austen, G. Mereditha i in.). Angielscy powieściopisarze dążyli przede wszystkim do prawdziwości opowieści i obiektywizmu obrazu, wprowadzając nowe formy i modusy konwencji artystycznej. Wykazano, że W. Thackeray, biorąc pod uwagę najlepsze tradycje Oświecenia, uzupełnił gatunek powieści elementami publicystyki, bezpośrednią polemiką z istniejącymi pomysłami i preferencjami literackimi, wprowadził elementy parodii, satyry, teatru, pantomimy do realistycznej struktury narracji, rozszerzył obecność autora i wpływ na postrzeganie czytelnictwa. Dygresja liryczna i trafne komentarze psychologiczne autora stworzyły obszerny obraz postaci, który harmonijnie łączy pokazywanie zewnętrznych działań bohaterów z odtwarzaniem ich stanu wewnętrznego. Przegląd późniejszych powieści W. Thackeraya pokazuje, że pisarz pogłębił własne techniki analizy psychologicznej, wprowadzając go do realizacji swojego głównego zadania: społecznej krytyki rzeczywistości. Twierdzi się, że W. Thackeray zaktualizował tradycyjną strukturę powieści oryginalnym sposobem opowieści, nasyconym refleksjami i komentarzami autora, ironicznym kolorem, subiektywnym psychologizmem i autosychologizmem, determinacją społeczno-historyczną, która określiła dalsze kierunki rozwoju powieści XX wieku.

KIERUNKI DZIAŁAŃ ODESKIEGO KOMITETU POWIERNICZEGO O WIĘZIENIACH W CELU POPRAWY WARUNKÓW PRZETRZYMYWANIA WIĘŹNIÓW W XIX W.

Yevhen Yurash

aspirant Katedry Historii Ukrainy
Odeskiego Narodowego Uniwersytetu imienia I.I. Miecznikowa (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8866-225X

Anotation. W artykule podkreślono działalność Odeskiego Komitetu Stowarzyszenia Powierniczego o więzieniach w zakresie poprawy warunków przetrzymywania więźniów. Zidentyfikowano pięć głównych kierunków Komitetu – poprawa warunków przetrzymywania więźniów, zapewnienie więźniom żywności i odzieży, zagospodarowanie pomieszczeń do przetrzymywania aresztantów, wyposażenie szpitali i aptek w więzieniach oraz działalność edukacyjna i oświatowa. Okazało się, że działalność Odeskiego Komitetu Stowarzyszenia Powierniczego została pozytywnie oceniona i wielokrotnie stawała się wzorem dla innych komitetów.
Keywords: W artykule podkreślono działalność Odeskiego Komitetu Stowarzyszenia Powierniczego o więzieniach w zakresie poprawy warunków przetrzymywania więźniów. Zidentyfikowano pięć głównych kierunków Komitetu – poprawa warunków przetrzymywania więźniów, zapewnienie więźniom żywności i odzieży, zagospodarowanie pomieszczeń do przetrzymywania aresztantów, wyposażenie szpitali i aptek w więzieniach oraz działalność edukacyjna i oświatowa. Okazało się, że działalność Odeskiego Komitetu Stowarzyszenia Powierniczego została pozytywnie oceniona i wielokrotnie stawała się wzorem dla innych komitetów.

PRAKTYKI DYSKURSYWNE: ANALIZA W KONTEKŚCIE CODZIENNEGO ODTWARZANIA

Kateryna Nastoyashcha

kandydatka nauk socjologicznych, docentka, doktorantka Katedry Historii i Teorii Socjologii
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2338-9448

Anotation. Celem badania jest analiza procesów odtwarzania w życiu codziennym praktyk dyskursywnych, które wymagają podejścia interdyscyplinarnego, w ramach syntezy wiedzy zgromadzonej w teorii praktyk, socjologii codzienności, psychologii świadomości i psycholingwistyce. Procedura badawcza obejmuje analizę ogólnych atrybucji codziennych praktyk i określenie specyfiki praktyk dyskursywnych. W tym kontekście opisuje się takie cechy, jak tło, latencja codziennych praktyk, analizuje się specyfikę refleksji nad procesami rutynizowanych działań na poziomie świadomości aktora. Aby przeanalizować indywidualną świadomość, autor odnosi się do koncepcji poziomów świadomości A. Giddensa i wprowadzonej przez niego koncepcji monitorowania refleksyjnego, porównując te pojęcia z wiedzą zgromadzoną w psychologii, w szczególności w aspekcie uzasadnienia miejsca i roli stereotypu i instalacji w procesie percepcji i odtwarzania informacji i codziennych praktyk. W rezultacie, na podstawie analizy cech ludzkiej świadomości, przeanalizowano i opisano specyfikę odtwarzania praktyk dyskursywnych w codziennym życiu aktora. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdza się, że po procesach racjonalizacji i standaryzacji stereotyp, jako mentalny frazes algorytmu działania, staje się elementem scenariusza habitalnego aktora, a reprodukcja praktyk, zgodnie z przyjętym wzorcem, wydaje się przedmiotem refleksyjnego monitorowania. Z tego powodu odtwarzanie codziennych praktyk dyskursywnych może trwać utajono, jako tło dla aktora, co tłumaczy się zarówno specyfiką codziennych praktyk jako takich, jak i rolą stereotypów w indywidualnej świadomości aktora, co z kolei wpływa na charakter percepcji i odtwarzania codziennych praktyk dyskursywnych.
Keywords: Celem badania jest analiza procesów odtwarzania w życiu codziennym praktyk dyskursywnych, które wymagają podejścia interdyscyplinarnego, w ramach syntezy wiedzy zgromadzonej w teorii praktyk, socjologii codzienności, psychologii świadomości i psycholingwistyce. Procedura badawcza obejmuje analizę ogólnych atrybucji codziennych praktyk i określenie specyfiki praktyk dyskursywnych. W tym kontekście opisuje się takie cechy, jak tło, latencja codziennych praktyk, analizuje się specyfikę refleksji nad procesami rutynizowanych działań na poziomie świadomości aktora. Aby przeanalizować indywidualną świadomość, autor odnosi się do koncepcji poziomów świadomości A. Giddensa i wprowadzonej przez niego koncepcji monitorowania refleksyjnego, porównując te pojęcia z wiedzą zgromadzoną w psychologii, w szczególności w aspekcie uzasadnienia miejsca i roli stereotypu i instalacji w procesie percepcji i odtwarzania informacji i codziennych praktyk. W rezultacie, na podstawie analizy cech ludzkiej świadomości, przeanalizowano i opisano specyfikę odtwarzania praktyk dyskursywnych w codziennym życiu aktora. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdza się, że po procesach racjonalizacji i standaryzacji stereotyp, jako mentalny frazes algorytmu działania, staje się elementem scenariusza habitalnego aktora, a reprodukcja praktyk, zgodnie z przyjętym wzorcem, wydaje się przedmiotem refleksyjnego monitorowania. Z tego powodu odtwarzanie codziennych praktyk dyskursywnych może trwać utajono, jako tło dla aktora, co tłumaczy się zarówno specyfiką codziennych praktyk jako takich, jak i rolą stereotypów w indywidualnej świadomości aktora, co z kolei wpływa na charakter percepcji i odtwarzania codziennych praktyk dyskursywnych.

PSYCHOPROFILAKSY WYPALANIA EMOCJONALNEGO SŁUŻB INŻYNIERSKICH SIŁ ZBROJNYCH UKRAINY

Natalia Ryzhkova

Adiutant Katedry Psychologii i Pedagogiki Wojskowej Instytutu Wojskowego
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego im Taras Shevchenko (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6408-355X

Anotation. W artykule przedstawiono wyniki badań nad problemem wypalenia emocjonalnego żołnierzy wojsk inżynieryjnych Sił Zbrojnych Ukrainy. Autor wykorzystał teorię (analiza treści źródeł naukowych); empiryczne (eksperymenty obserwacyjne i formatywne; testowanie); metody statystyki matematycznej (transformacja kątowa Fishera, kryterium G znaków, analiza korelacji, test U Wilcoxona-Manna-Whitneya, test H Kruskala-Wallisa, test z-Kołmogorowa-Smirnowa, współczynnik korelacji Pearsona). Na podstawie wyników etapu ustalającego badania empirycznego opracowano i uzasadniono program psychoprofilaktyki wypalenia emocjonalnego żołnierzy. Świadoma zmiana, którą definiuje się jako świadome działanie podmiotu interakcji, które ma na celu zharmonizowanie jego osobistego i życie zawodowe. Analiza porównawcza wyników diagnostyki grupy kontrolnej i eksperymentalnej po eksperymencie formatywnym wskazuje na skuteczność programu autorskiego. Tym samym autorski program zmieniający system wiedzy zawodowej i motywacji żołnierzy, kształtujący w nich nowe wyobrażenia o deformacjach zawodowych jednostki jako przejawach stagnacji zawodowej, stwarza nową potrzebę samorozwoju w celu zachowania zdrowia zawodowego. i dobrostan duchowy w tym kierunku jako przedmiot świadomych zmian własnej osobowości, a także rozwijania refleksji zawodowej. Perspektywy dalszych badań w tym zakresie to zbadanie zagrożeń działalności zawodowej żołnierzy, które mogą prowokować pojawienie się i rozwój wypalenia emocjonalnego, doskonalenie psychologicznych narzędzi diagnozy profilaktycznej i psychotechnologii przeciwdziałania stresowi zawodowemu, opracowanie systemu psychologicznego monitoringu psychicznego. oraz szkolenie przyszłych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego do aktywności zawodowej.
Keywords: W artykule przedstawiono wyniki badań nad problemem wypalenia emocjonalnego żołnierzy wojsk inżynieryjnych Sił Zbrojnych Ukrainy. Autor wykorzystał teorię (analiza treści źródeł naukowych); empiryczne (eksperymenty obserwacyjne i formatywne; testowanie); metody statystyki matematycznej (transformacja kątowa Fishera, kryterium G znaków, analiza korelacji, test U Wilcoxona-Manna-Whitneya, test H Kruskala-Wallisa, test z-Kołmogorowa-Smirnowa, współczynnik korelacji Pearsona). Na podstawie wyników etapu ustalającego badania empirycznego opracowano i uzasadniono program psychoprofilaktyki wypalenia emocjonalnego żołnierzy. Świadoma zmiana, którą definiuje się jako świadome działanie podmiotu interakcji, które ma na celu zharmonizowanie jego osobistego i życie zawodowe. Analiza porównawcza wyników diagnostyki grupy kontrolnej i eksperymentalnej po eksperymencie formatywnym wskazuje na skuteczność programu autorskiego. Tym samym autorski program zmieniający system wiedzy zawodowej i motywacji żołnierzy, kształtujący w nich nowe wyobrażenia o deformacjach zawodowych jednostki jako przejawach stagnacji zawodowej, stwarza nową potrzebę samorozwoju w celu zachowania zdrowia zawodowego. i dobrostan duchowy w tym kierunku jako przedmiot świadomych zmian własnej osobowości, a także rozwijania refleksji zawodowej. Perspektywy dalszych badań w tym zakresie to zbadanie zagrożeń działalności zawodowej żołnierzy, które mogą prowokować pojawienie się i rozwój wypalenia emocjonalnego, doskonalenie psychologicznych narzędzi diagnozy profilaktycznej i psychotechnologii przeciwdziałania stresowi zawodowemu, opracowanie systemu psychologicznego monitoringu psychicznego. oraz szkolenie przyszłych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego do aktywności zawodowej.

STRESOGENNOŚĆ DZIAŁALNOŚCI ZAWODOWEJ SPECJALISTÓW W DŁUGOTERMINOWYM LOTU MORSKIM: DYSKURS PSYCHOLOGICZNY

Olena Soroka

Kandydat na nauk psychologiczny, profesor nadzwyczajny, Associate profesor Departamentu Nawigacji i Zarządu Instytutu Dunaju
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Morska” (Izmail, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1637-3437

Anotation. Artykuł przedstawia wyniki analizy treści pracy psychologicznej poświęconych badaniu działalności zawodowej specjalistów do transportu morskiego w kontekście jego stresogenności. W szczególności zauważa się, że żeglarze żyją i pracują w określonych warunkach związanych z ograniczeniami społecznymi i fizycznymi, przedłużającymi się rozdzieleniem ze zwykłego (przybrzeżnego) środowiska i środowiska społecznego. Istnieje wiele warunków pracy, które umieszczają zawód żeglarza w kategorii Extreme: względna izolacja społeczna, sensoryczna i seksualna deprywacja, metoda obserwacji pracy, częsta zmiana warunków klimatycznych i stref tymczasowych, oczekiwania sytuacjach nadzwyczajnych itp Proces aktywności na osobowości marynarza, marynarze będą negatywnym wpływem: zamknięta przestrzeń jako terytorialna i komunikacyjna; ograniczona możliwość przeprowadzki; pozbawienie sensoryczne i informacji; brak dni wolnych. Oczekiwania możliwych sytuacji awaryjnych i naturalnych kataklizmów tworzą żeglarz poczucie strachu o własne życie. Sailor jest w warunkach podwójnego stresu: deficyt bodźców w wyniku częściowej izolacji sensorycznej, monotonii wrażeń podczas zegarka, zwłaszcza w nocy, a ich nadmiar w trudnych warunkach pływania. Marynarz nie ma możliwości przeniesienia ze stresującej sytuacji do normalnych warunków odpoczynku. Chociaż istnieje urządzenie do jednego rodzaju stresu, drugi nadal powoduje napięcie psychiczne. Prowadzi to do faktu, że osoba jest w stanie stałego stresu. Wzrost względnego ryzyka śmiertelności, wczesnej emerytury i zaburzeń psychicznych, jest w dużej mierze ze względu na określone warunki ludzkiej pracy w morzu i czynnikach stresowych środowiska statku.
Keywords: Artykuł przedstawia wyniki analizy treści pracy psychologicznej poświęconych badaniu działalności zawodowej specjalistów do transportu morskiego w kontekście jego stresogenności. W szczególności zauważa się, że żeglarze żyją i pracują w określonych warunkach związanych z ograniczeniami społecznymi i fizycznymi, przedłużającymi się rozdzieleniem ze zwykłego (przybrzeżnego) środowiska i środowiska społecznego. Istnieje wiele warunków pracy, które umieszczają zawód żeglarza w kategorii Extreme: względna izolacja społeczna, sensoryczna i seksualna deprywacja, metoda obserwacji pracy, częsta zmiana warunków klimatycznych i stref tymczasowych, oczekiwania sytuacjach nadzwyczajnych itp Proces aktywności na osobowości marynarza, marynarze będą negatywnym wpływem: zamknięta przestrzeń jako terytorialna i komunikacyjna; ograniczona możliwość przeprowadzki; pozbawienie sensoryczne i informacji; brak dni wolnych. Oczekiwania możliwych sytuacji awaryjnych i naturalnych kataklizmów tworzą żeglarz poczucie strachu o własne życie. Sailor jest w warunkach podwójnego stresu: deficyt bodźców w wyniku częściowej izolacji sensorycznej, monotonii wrażeń podczas zegarka, zwłaszcza w nocy, a ich nadmiar w trudnych warunkach pływania. Marynarz nie ma możliwości przeniesienia ze stresującej sytuacji do normalnych warunków odpoczynku. Chociaż istnieje urządzenie do jednego rodzaju stresu, drugi nadal powoduje napięcie psychiczne. Prowadzi to do faktu, że osoba jest w stanie stałego stresu. Wzrost względnego ryzyka śmiertelności, wczesnej emerytury i zaburzeń psychicznych, jest w dużej mierze ze względu na określone warunki ludzkiej pracy w morzu i czynnikach stresowych środowiska statku.

OKREŚLENIE MODELU RELACJI PAŃSTWO-KOŚCIÓŁ W PRAWIE KRAJOWYM, LITERATURZE NAUKOWEJ I DZIAŁALNOŚCI ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

Oleg Melnychuk

kandydat nauk prawnych

ORCID ID: 0000-0001-8988-1462

Anotation. W pracy, po pierwsze, zbadano klasyfikacje modeli relacji państwa i kościoła, po drugie, przeprowadzono krytyczną analizę współczesnych klasyfikacji modeli relacji państwa i kościoła, po trzecie, rozważono współczesne trendy dotyczące zmiany modelu relacji państwa i kościoła na Ukrainie. Stwierdzono, że prawo krajowe utrwala model separacji stosunków państwa i kościoła, ponieważ Konstytucja i Ustawy Ukrainy „O wolności sumienia i organizacjach religijnych” przewidują, po pierwsze, równość wszystkich organizacji religijnych przed prawem, po drugie, brak ze strony państwa pomocy materialnej na rzecz organizacji religijnych, po trzecie, nieingerencję państwa w sprawy wewnętrzne kościoła, po czwarte, oderwanie się kościoła od wykonywania funkcji publicznych i, po piąte, realizację edukacji religijnej w niepublicznych placówkach edukacyjnych. Stwierdzono, że obecnie istnieją dwa ważne czynniki determinujące potrzebę zmian stosunków państwa i kościoła w ogóle w Europie i bezpośrednio na Ukrainie: 1) zmieniła się istota państwa jako polityczno-terytorialna organizacja społeczeństwa, a także jej rola w życiu społecznym, rozwoju ludzkości i ochronie ludności; 2) zmienił się kościół i jego miejsce i rola w społeczeństwie.
Keywords: W pracy, po pierwsze, zbadano klasyfikacje modeli relacji państwa i kościoła, po drugie, przeprowadzono krytyczną analizę współczesnych klasyfikacji modeli relacji państwa i kościoła, po trzecie, rozważono współczesne trendy dotyczące zmiany modelu relacji państwa i kościoła na Ukrainie. Stwierdzono, że prawo krajowe utrwala model separacji stosunków państwa i kościoła, ponieważ Konstytucja i Ustawy Ukrainy „O wolności sumienia i organizacjach religijnych” przewidują, po pierwsze, równość wszystkich organizacji religijnych przed prawem, po drugie, brak ze strony państwa pomocy materialnej na rzecz organizacji religijnych, po trzecie, nieingerencję państwa w sprawy wewnętrzne kościoła, po czwarte, oderwanie się kościoła od wykonywania funkcji publicznych i, po piąte, realizację edukacji religijnej w niepublicznych placówkach edukacyjnych. Stwierdzono, że obecnie istnieją dwa ważne czynniki determinujące potrzebę zmian stosunków państwa i kościoła w ogóle w Europie i bezpośrednio na Ukrainie: 1) zmieniła się istota państwa jako polityczno-terytorialna organizacja społeczeństwa, a także jej rola w życiu społecznym, rozwoju ludzkości i ochronie ludności; 2) zmienił się kościół i jego miejsce i rola w społeczeństwie.

AKTUALNE KWESTIE OGRANICZEŃ KONSTYTUCYJNO-PRAWNYCH SPOŁECZNO-EKONOMICZNYCH PRAW CZŁOWIEKA NA UKRAINIE W WARUNKACH INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ

Alina Mishchenko

aspirantka Katedry Prawa Konstytucyjnego i Praw Człowieka
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2578-510X

Anotation. W artykule omówiono aktualne kwestie pojawiające się w procesie wdrażania społeczno-ekonomicznych praw człowieka w związku z ich ograniczeniem konstytucyjno-prawnym, w szczególności podstawy takich ograniczeń. Artykuł przedstawia stanowisko Trybunału Konstytucyjnego Ukrainy w sprawie regulacji stosunków, które są bezpośrednio związane z konstytucyjnym i prawnym ograniczeniem społeczno-ekonomicznych praw człowieka. Przedstawiono odrębne opinie czołowych uczonych konstytucjonalistów dotyczące przypadków ograniczania praw społeczno-ekonomicznych. Autor, za pomocą empirycznych metod przeprowadzonych badań, podjął próbę oceny obecnego stanu zapewnienia społeczno-ekonomicznych praw człowieka, co w przyszłości pomoże określić priorytetowe kierunki poprawy ukraińskiego systemu prawnego i ustawodawstwa krajowego na drodze do integracji europejskiej. Na podstawie wyników badań naukowych stwierdzono, że jednym z głównych problemów konstytucyjności ograniczeń społeczno-ekonomicznych praw jest niejednoznaczna interpretacja i stosowanie norm prawnych, co w rezultacie prowadzi do przekroczenia limitów dopuszczalnych ograniczeń lub do niewłaściwego zawężenia treści prawa.
Keywords: W artykule omówiono aktualne kwestie pojawiające się w procesie wdrażania społeczno-ekonomicznych praw człowieka w związku z ich ograniczeniem konstytucyjno-prawnym, w szczególności podstawy takich ograniczeń. Artykuł przedstawia stanowisko Trybunału Konstytucyjnego Ukrainy w sprawie regulacji stosunków, które są bezpośrednio związane z konstytucyjnym i prawnym ograniczeniem społeczno-ekonomicznych praw człowieka. Przedstawiono odrębne opinie czołowych uczonych konstytucjonalistów dotyczące przypadków ograniczania praw społeczno-ekonomicznych. Autor, za pomocą empirycznych metod przeprowadzonych badań, podjął próbę oceny obecnego stanu zapewnienia społeczno-ekonomicznych praw człowieka, co w przyszłości pomoże określić priorytetowe kierunki poprawy ukraińskiego systemu prawnego i ustawodawstwa krajowego na drodze do integracji europejskiej. Na podstawie wyników badań naukowych stwierdzono, że jednym z głównych problemów konstytucyjności ograniczeń społeczno-ekonomicznych praw jest niejednoznaczna interpretacja i stosowanie norm prawnych, co w rezultacie prowadzi do przekroczenia limitów dopuszczalnych ograniczeń lub do niewłaściwego zawężenia treści prawa.

ISTOTA ZJAWISKA INSTYTUCJI DEMOKRACJI BEZPOŚREDNIEJ

Hanna Pachevska

studentka Katedry Teorii Państwa i Prawa
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7884-8851

Anotation. Praworządność, demokracja i prawa człowieka – triada prawnych wartości europejskich państwa demokratycznego, w tym Ukrainy. We współczesnym świecie demokratyczność państwa i społeczeństwa zależy przede wszystkim od poziomu rozwoju narodu: o ile procedura oświadczenia woli narodu i jego realizacja wpływają na zarządzanie sprawami publicznymi i społecznymi. Dlatego w artykule przeanalizowano istotę zjawiska instytucji demokracji bezpośredniej i określono jej obecny stan. Za pomocą analiz deskryptywnych i porównawczych przeprowadzono szczegółową analizę różnych podejść naukowych dotyczących definicji i interpretacji definicji „demokracji bezpośredniej”; jednocześnie zaproponowano autorską definicję tego pojęcia, która opiera się na analizie różnych punktów widzenia naukowców dotyczących definicji tej kategorii. Ponadto przedstawiono charakterystykę regulacji prawnych na Ukrainie, wskazano na pewne jej wady.
Keywords: Praworządność, demokracja i prawa człowieka – triada prawnych wartości europejskich państwa demokratycznego, w tym Ukrainy. We współczesnym świecie demokratyczność państwa i społeczeństwa zależy przede wszystkim od poziomu rozwoju narodu: o ile procedura oświadczenia woli narodu i jego realizacja wpływają na zarządzanie sprawami publicznymi i społecznymi. Dlatego w artykule przeanalizowano istotę zjawiska instytucji demokracji bezpośredniej i określono jej obecny stan. Za pomocą analiz deskryptywnych i porównawczych przeprowadzono szczegółową analizę różnych podejść naukowych dotyczących definicji i interpretacji definicji „demokracji bezpośredniej”; jednocześnie zaproponowano autorską definicję tego pojęcia, która opiera się na analizie różnych punktów widzenia naukowców dotyczących definicji tej kategorii. Ponadto przedstawiono charakterystykę regulacji prawnych na Ukrainie, wskazano na pewne jej wady.

AKTUALNE KIERUNKI DOSKONALENIA FORM DZIAŁALNOŚCI MINISTERSTWA ROZWOJU WSPÓLNOT I TERYTORIÓW UKRAINY

Oleksii Pieshyi

kandydat na stopień naukowy kandydata nauk prawnych
Instytut Naukowo-Badawczy Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2533-4299

Anotation. Publikacja naukowa bada formy działalności Ministerstwa Rozwoju Wspólnot i Terytoriów, a także aktualne kierunki ich doskonalenia. Sformułowano wniosek, że właściwy jest podział form działalności Ministerstwa na cztery główne grupy: prawne formy działalności (tworzenie przepisów, egzekwowanie prawa, działalność założycielska, kontrolno-nadzorcza i interpretacyjna); organizacyjne (działalność administracyjno-gospodarcza i organizacyjnozarządcza); informacyjne i komunikacyjne formy działalności. Należy zauważyć, że głównymi kierunkami poprawy form działalności Ministerstwa Rozwoju Wspólnot i Terytoriów Ukrainy jest pełne przejście na elektroniczny obieg dokumentów, maksymalna automatyzacja prawnych i organizacyjnych form działalności Ministerstwa, a także zakończenie reformy administracyjno-terytorialnej, a mianowicie reformy decentralizacji. Zmniejszenie liczby rejonów i terytorialnych organów administracji publicznej, zakończenie procesów łączenia społeczności terytorialnych i rozszerzenie uprawnień władz samorządowych powinny stworzyć system skutecznego zarządzania rozwojem społeczności i terytoriów na Ukrainie.
Keywords: Publikacja naukowa bada formy działalności Ministerstwa Rozwoju Wspólnot i Terytoriów, a także aktualne kierunki ich doskonalenia. Sformułowano wniosek, że właściwy jest podział form działalności Ministerstwa na cztery główne grupy: prawne formy działalności (tworzenie przepisów, egzekwowanie prawa, działalność założycielska, kontrolno-nadzorcza i interpretacyjna); organizacyjne (działalność administracyjno-gospodarcza i organizacyjnozarządcza); informacyjne i komunikacyjne formy działalności. Należy zauważyć, że głównymi kierunkami poprawy form działalności Ministerstwa Rozwoju Wspólnot i Terytoriów Ukrainy jest pełne przejście na elektroniczny obieg dokumentów, maksymalna automatyzacja prawnych i organizacyjnych form działalności Ministerstwa, a także zakończenie reformy administracyjno-terytorialnej, a mianowicie reformy decentralizacji. Zmniejszenie liczby rejonów i terytorialnych organów administracji publicznej, zakończenie procesów łączenia społeczności terytorialnych i rozszerzenie uprawnień władz samorządowych powinny stworzyć system skutecznego zarządzania rozwojem społeczności i terytoriów na Ukrainie.

TRANSMISJA DZIEDZICTWA PRAWNEGO

Mykhailo Riazanov

kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Orzecznictwa Ogólnoteoretycznego
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0404-2841

Anotation. Dziedzictwo prawne jest zjawiskiem gromadzącym osiągnięcia ludzi w dziedzinie prawa. Funkcjonalną istotą dziedzictwa prawnego jest zachowanie, wybór, generowanie i jednoczesne przekazywanie osiągnięć prawnych. Kanałami tych procesów są instytucje prawne, tradycje prawne i mentalność prawna. Instytucje prawne pojawiają się jako artefakty prawne, czyli odbicie obiektywnych, realnie istniejących stosunków społecznych. Instytucje prawne są obdarzone wewnętrznymi treściami, które mogą być przekazywane, nadawane z pokolenia na pokolenie. Realizują dynamiczną więź pokoleń, kształtują tożsamość prawną i parametry modelu prawnego społeczeństwa. Inny kanał transmisji dziedzictwa prawnego, taki jak tradycje prawne, gromadzi wartości prawne. Tradycje prawne przenikają do przestrzeni prawnej, doskonaląc i rozwijając system prawny państwa. Znaczenie tradycji prawnych leży w ich funkcji normatywnej i regulacyjnej. Szczególnym zjawiskiem transmisji dziedzictwa prawnego jest mentalność prawna, która przesądza o stereotypach zachowań prawnych, działalności prawnej i wizerunku prawa.
Keywords: Dziedzictwo prawne jest zjawiskiem gromadzącym osiągnięcia ludzi w dziedzinie prawa. Funkcjonalną istotą dziedzictwa prawnego jest zachowanie, wybór, generowanie i jednoczesne przekazywanie osiągnięć prawnych. Kanałami tych procesów są instytucje prawne, tradycje prawne i mentalność prawna. Instytucje prawne pojawiają się jako artefakty prawne, czyli odbicie obiektywnych, realnie istniejących stosunków społecznych. Instytucje prawne są obdarzone wewnętrznymi treściami, które mogą być przekazywane, nadawane z pokolenia na pokolenie. Realizują dynamiczną więź pokoleń, kształtują tożsamość prawną i parametry modelu prawnego społeczeństwa. Inny kanał transmisji dziedzictwa prawnego, taki jak tradycje prawne, gromadzi wartości prawne. Tradycje prawne przenikają do przestrzeni prawnej, doskonaląc i rozwijając system prawny państwa. Znaczenie tradycji prawnych leży w ich funkcji normatywnej i regulacyjnej. Szczególnym zjawiskiem transmisji dziedzictwa prawnego jest mentalność prawna, która przesądza o stereotypach zachowań prawnych, działalności prawnej i wizerunku prawa.

CECHY ORZECZEŃ SĄDOWYCH W POSTĘPOWANIU GOSPODARCZYM

Oleg Soloviov

aspirant Katedry Dyscyplin Ekonomiczno-Prawnych i Bezpieczeństwa Ekonomicznego
Donieckiego Instytutu Prawnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy (Mariupol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0017-9384

Anotation. W artykule naukowym autor przeprowadza analizę gospodarczego prawa procesowego i bada opinie naukowców dotyczące orzeczeń sądowych. Należy zauważyć, że badanie cech orzeczeń sądowych w postępowaniu gospodarczym wskazuje, że instytucja orzeczenia sądu jest jedną z głównych w postępowaniu gospodarczym, ponieważ orzeczenie sądu kończy rozprawę sądową i zapewnia realizację władzy sądowniczej w postępowaniu gospodarczym. Określono cele orzeczeń sądowych, podkreślono cechy postanowień i orzeczeń sądu, które są podejmowane przez sąd gospodarczy pierwszej instancji. Zaznaczono, że prawo procesowe wymaga dalszej poprawy w ramach instytucji orzeczeń sądowych. Udowodniono, że istota orzeczeń sądowych przejawia się w ich cechach i znakach, które się uzupełniają. Wskazano, że orzeczenie sądowe powinno opierać się na zasadach praworządności, legalności, zasadności, motywacji i ujawniono ich treść.
Keywords: W artykule naukowym autor przeprowadza analizę gospodarczego prawa procesowego i bada opinie naukowców dotyczące orzeczeń sądowych. Należy zauważyć, że badanie cech orzeczeń sądowych w postępowaniu gospodarczym wskazuje, że instytucja orzeczenia sądu jest jedną z głównych w postępowaniu gospodarczym, ponieważ orzeczenie sądu kończy rozprawę sądową i zapewnia realizację władzy sądowniczej w postępowaniu gospodarczym. Określono cele orzeczeń sądowych, podkreślono cechy postanowień i orzeczeń sądu, które są podejmowane przez sąd gospodarczy pierwszej instancji. Zaznaczono, że prawo procesowe wymaga dalszej poprawy w ramach instytucji orzeczeń sądowych. Udowodniono, że istota orzeczeń sądowych przejawia się w ich cechach i znakach, które się uzupełniają. Wskazano, że orzeczenie sądowe powinno opierać się na zasadach praworządności, legalności, zasadności, motywacji i ujawniono ich treść.

NIEWAŻNOŚĆ TRANSAKCJI JAKO INSTRUMENT ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA FINANSOWEGO PAŃSTWA

Roman Tashian

kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Prawa Cywilnego nr 1
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6876-5857

Anotation. Artykuł dotyczy problemu nieważności transakcji w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa finansowego państwa. Autor rozważa pojęcie bezpieczeństwa finansowego na poziomie makro i mikroekonomicznym, podaje jego definicję. Wiele uwagi poświęcono analizie struktury bezpieczeństwa finansowego jako elementu bezpieczeństwa gospodarczego. Nacisk kładziony jest na to, że stan zapewnienia bezpieczeństwa finansowego jest możliwy do osiągnięcia tylko pod warunkiem zastosowania kompleksu środków ekonomicznych i prawnych, z których jednym jest mechanizm nieważności transakcji naruszających porządek publiczny. Autor podaje definicję takich transakcji i podkreśla ich charakterystyczne cechy. Oddzielnie rozważane działania, które stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa finansowego Ukrainy. Tak więc autor zwraca uwagę na uchylanie się od płacenia podatków jako jedno z najczęstszych przestępstw w tej dziedzinie. Podano definicję bezpieczeństwa podatkowego, a także omówiono najczęstsze sposoby unikania podatków. Zdefiniowano pojęcie unikania podatków i planowania podatkowego. Szczególną uwagę zwraca się również na unikanie podatków za pomocą offshore, których stosowanie jest trendem ostatnich dziesięcioleci. Zdefiniowano definicję nierezydentów offshore zarówno z punktu widzenia prawa międzynarodowego, jak i krajowego. Zwrócono również uwagę na brak zwrotu dochodów walutowych z zagranicy jako zagrożenie dla bezpieczeństwa finansowego państwa. Określono główne sposoby popełnienia tego przestępstwa, a także jego negatywne konsekwencje. Niebezpieczne dla gospodarki państwa jest również prowadzenie działalności gospodarczej, która wymaga licencji, bez takiej. Szczególną uwagę zwraca się na bezpieczeństwo pozabankowego sektora finansowego, ponieważ kwestia ta jest tradycyjnie mniej rozważana w literaturze. Na podstawie przeprowadzonych badań autor wyciągnął wnioski dotyczące poprawy obowiązującego prawa, a także praktyk wykonawczych w tym zakresie.
Keywords: Artykuł dotyczy problemu nieważności transakcji w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa finansowego państwa. Autor rozważa pojęcie bezpieczeństwa finansowego na poziomie makro i mikroekonomicznym, podaje jego definicję. Wiele uwagi poświęcono analizie struktury bezpieczeństwa finansowego jako elementu bezpieczeństwa gospodarczego. Nacisk kładziony jest na to, że stan zapewnienia bezpieczeństwa finansowego jest możliwy do osiągnięcia tylko pod warunkiem zastosowania kompleksu środków ekonomicznych i prawnych, z których jednym jest mechanizm nieważności transakcji naruszających porządek publiczny. Autor podaje definicję takich transakcji i podkreśla ich charakterystyczne cechy. Oddzielnie rozważane działania, które stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa finansowego Ukrainy. Tak więc autor zwraca uwagę na uchylanie się od płacenia podatków jako jedno z najczęstszych przestępstw w tej dziedzinie. Podano definicję bezpieczeństwa podatkowego, a także omówiono najczęstsze sposoby unikania podatków. Zdefiniowano pojęcie unikania podatków i planowania podatkowego. Szczególną uwagę zwraca się również na unikanie podatków za pomocą offshore, których stosowanie jest trendem ostatnich dziesięcioleci. Zdefiniowano definicję nierezydentów offshore zarówno z punktu widzenia prawa międzynarodowego, jak i krajowego. Zwrócono również uwagę na brak zwrotu dochodów walutowych z zagranicy jako zagrożenie dla bezpieczeństwa finansowego państwa. Określono główne sposoby popełnienia tego przestępstwa, a także jego negatywne konsekwencje. Niebezpieczne dla gospodarki państwa jest również prowadzenie działalności gospodarczej, która wymaga licencji, bez takiej. Szczególną uwagę zwraca się na bezpieczeństwo pozabankowego sektora finansowego, ponieważ kwestia ta jest tradycyjnie mniej rozważana w literaturze. Na podstawie przeprowadzonych badań autor wyciągnął wnioski dotyczące poprawy obowiązującego prawa, a także praktyk wykonawczych w tym zakresie.

CYWILNOPRAWNA REGULACJA STOSUNKÓW MAGAZYNOWYCH W ZAKRESIE POŚREDNICTWA CELNEGO

Dmytro Shutiak

Główny Inspektor Państwowy Wydziału Zdalnego Wsparcia Szkolenia Specjalistycznego Departamentu
Szkolenia Specjalistycznego i Wsparcia Kynologicznego Państwowej Służby Celnej (Chmielnicki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5520-2991

Anotation. Artykuł bada cechy cywilnoprawnej regulacji umów magazynowych w zakresie pośrednictwa celnego. Zidentyfikowano cechy charakterystyczne odróżniające składowanie w rozumieniu prawa cywilnego i celnego. Autor zbadał cechy świadczenia usług przez magazyny czasowego składowania i magazyny celne. Magazyny celne mają podwójny przedmiot regulacji jako system celny, który określa status celny towarów oraz rodzaj działalności celnej. Autor stwierdza, że klasyfikacja magazynów czasowego składowania i magazynów celnych nie ogranicza się do ich podziału na otwarte i zamknięte, ponieważ można zastosować kryteria, które mają zastosowanie w innych magazynach (forma własności, rodzaj przechowywanych produktów, specjalizacja towarowa, wyposażenie techniczne). Autor udowadnia, że badane umowy mają charakter przedsiębiorczy, wynikający z działalności stron umowy – osoby prowadzącej agencję celną i uczestnika zagranicznej działalności gospodarczej. Podstawowe obowiązki właściciela magazynu są ustalane przez prawo cywilne, które obejmuje wszystkie niezbędne środki w celu zachowania majątku, środki w celu wykorzystania majątku przekazanego mu do składowania, chyba że umowa stanowi inaczej. Przepisy celne nakładają na właściciela dodatkowe obowiązki.
Keywords: Artykuł bada cechy cywilnoprawnej regulacji umów magazynowych w zakresie pośrednictwa celnego. Zidentyfikowano cechy charakterystyczne odróżniające składowanie w rozumieniu prawa cywilnego i celnego. Autor zbadał cechy świadczenia usług przez magazyny czasowego składowania i magazyny celne. Magazyny celne mają podwójny przedmiot regulacji jako system celny, który określa status celny towarów oraz rodzaj działalności celnej. Autor stwierdza, że klasyfikacja magazynów czasowego składowania i magazynów celnych nie ogranicza się do ich podziału na otwarte i zamknięte, ponieważ można zastosować kryteria, które mają zastosowanie w innych magazynach (forma własności, rodzaj przechowywanych produktów, specjalizacja towarowa, wyposażenie techniczne). Autor udowadnia, że badane umowy mają charakter przedsiębiorczy, wynikający z działalności stron umowy – osoby prowadzącej agencję celną i uczestnika zagranicznej działalności gospodarczej. Podstawowe obowiązki właściciela magazynu są ustalane przez prawo cywilne, które obejmuje wszystkie niezbędne środki w celu zachowania majątku, środki w celu wykorzystania majątku przekazanego mu do składowania, chyba że umowa stanowi inaczej. Przepisy celne nakładają na właściciela dodatkowe obowiązki.

TRANSPARENTNY MONITORING OGÓLNO-PAŃSTWOWEGO POZIOMU INSTYTUCJONALNEGO ZABEZPIECZENIA ZAKRESU OPODATKOWANIA NA UKRAINIE

Iaroslav Ianushevich

kandydat nauk ekonomicznych

ORCID ID: 0000-0001-9532-3387

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu niektórych aspektów teoretycznych i metodologicznych podstaw instytucjonalnego mechanizmu zabezpieczenia zakresu opodatkowania na Ukrainie. Określono cechy ogólnopaństwowego poziomu instytucjonalnego zabezpieczenia zakresu opodatkowania na Ukrainie. Podkreślono, że mechanizm instytucjonalny ma na celu określenie interakcji i powiązań podmiotów odpowiednich stosunków społecznych oraz sposobów, w jakie uprawniony podmiot wpływa na te relacje. Ustalono, że na podstawie ilości uprawnień, które zostały przyznane podmiotom administracji publicznej w zakresie opodatkowania, wskazane jest, aby sklasyfikować tych podmiotów na: 1) tych, co sprawują instytucjonalne zabezpieczenie na szczeblu ogólnokrajowym (Gabinet Ministrów Ukrainy, Ministerstwo Finansów Ukrainy, Państwowa Służba Celna Ukrainy, Państwowa Służba Podatkowa Ukrainy, rady społeczne przy organach władzy krajowej, ogólnoukraińskie organizacji społeczne, Rada Najwyższa Ukrainy, Prezydent Ukrainy, Narodowy Bank Ukrainy, Pełnomocnik Rady Najwyższej ds. Praw Człowieka); 2) tych, którzy realizują instytucjonalne zabezpieczenia na poziomie lokalnym (terytorialne organy Państwowej Służby Celnej Ukrainy i terytorialne organy Państwowej Służby Podatkowej Ukrainy, administracja państwowa, władze samorządowe, rady społeczne przy lokalnych władzach, lokalne organizacje społeczne, Rada Najwyższa Autonomicznej Republiki Krymu, administracja wojskowo-cywilna). Ujawniono poszczególne aspekty podstawy prawnej funkcjonowania podmiotów administracji publicznej realizujących instytucjonalne zabezpieczenie zakresu opodatkowania na poziomie ogólnokrajowym. Osobno zwrócono uwagę na kwestie odwołania organów podatkowych i celnych w wykonywaniu uprawnień w zakresie opodatkowania do sądu administracyjnego, a także odpowiedzialności tych podmiotów administracji publicznej.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu niektórych aspektów teoretycznych i metodologicznych podstaw instytucjonalnego mechanizmu zabezpieczenia zakresu opodatkowania na Ukrainie. Określono cechy ogólnopaństwowego poziomu instytucjonalnego zabezpieczenia zakresu opodatkowania na Ukrainie. Podkreślono, że mechanizm instytucjonalny ma na celu określenie interakcji i powiązań podmiotów odpowiednich stosunków społecznych oraz sposobów, w jakie uprawniony podmiot wpływa na te relacje. Ustalono, że na podstawie ilości uprawnień, które zostały przyznane podmiotom administracji publicznej w zakresie opodatkowania, wskazane jest, aby sklasyfikować tych podmiotów na: 1) tych, co sprawują instytucjonalne zabezpieczenie na szczeblu ogólnokrajowym (Gabinet Ministrów Ukrainy, Ministerstwo Finansów Ukrainy, Państwowa Służba Celna Ukrainy, Państwowa Służba Podatkowa Ukrainy, rady społeczne przy organach władzy krajowej, ogólnoukraińskie organizacji społeczne, Rada Najwyższa Ukrainy, Prezydent Ukrainy, Narodowy Bank Ukrainy, Pełnomocnik Rady Najwyższej ds. Praw Człowieka); 2) tych, którzy realizują instytucjonalne zabezpieczenia na poziomie lokalnym (terytorialne organy Państwowej Służby Celnej Ukrainy i terytorialne organy Państwowej Służby Podatkowej Ukrainy, administracja państwowa, władze samorządowe, rady społeczne przy lokalnych władzach, lokalne organizacje społeczne, Rada Najwyższa Autonomicznej Republiki Krymu, administracja wojskowo-cywilna). Ujawniono poszczególne aspekty podstawy prawnej funkcjonowania podmiotów administracji publicznej realizujących instytucjonalne zabezpieczenie zakresu opodatkowania na poziomie ogólnokrajowym. Osobno zwrócono uwagę na kwestie odwołania organów podatkowych i celnych w wykonywaniu uprawnień w zakresie opodatkowania do sądu administracyjnego, a także odpowiedzialności tych podmiotów administracji publicznej.