Journal №1 (45) / 2022|KELM

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW

METODY NAUCZANIA WSPÓŁCZESNEGO JĘZYKA ROSYJSKIEGO JAKO OBCEGO W SZKOLE WYŻSZEJ

Svitlana Derba

kandydat nauk filologicznych, docent, kierownik Katedry Języka Ukraińskiego i Rosyjskiego jako Obcego Dydaktyczno-Badawczego Instytutu Filologii Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2906-0344

Anotation. W niniejszej pracy autor analizuje ogólne metody nauczania języka rosyjskiego w szkole wyższej, analizuje klasyfikacje metod nauczania dyscyplin językowych w szkole wyższej. Dowodzi skuteczność stosowania różnych metod i ich kombinacji w nauce języka rosyjskiego jako obcego w szkole wyższej. W Kijowskim Uniwersytecie Narodowym imienia Tarasa Szewczenki często grupy studentów zagranicznych tworzą się bez względu na przynależność narodową, więc nauczyciel musi wybrać (połączyć) metody i techniki udanego uczenia się. Autor szczegółowo analizuje również zastosowanie metody projektowania u zagranicznych odbiorców, ponieważ pozwala studentom-obcokrajowcom uczyć się poprzez działania. Ta metoda pozwala zagranicznym studentom uczyć się poprzez działania. Potrawią samodzielnie sformułować problem, zebrać i przeanalizować niezbędne informacje, wyciągnąć wnioski i wizualnie przedstawić wynik wykonanej pracy.
Keywords: W niniejszej pracy autor analizuje ogólne metody nauczania języka rosyjskiego w szkole wyższej, analizuje klasyfikacje metod nauczania dyscyplin językowych w szkole wyższej. Dowodzi skuteczność stosowania różnych metod i ich kombinacji w nauce języka rosyjskiego jako obcego w szkole wyższej. W Kijowskim Uniwersytecie Narodowym imienia Tarasa Szewczenki często grupy studentów zagranicznych tworzą się bez względu na przynależność narodową, więc nauczyciel musi wybrać (połączyć) metody i techniki udanego uczenia się. Autor szczegółowo analizuje również zastosowanie metody projektowania u zagranicznych odbiorców, ponieważ pozwala studentom-obcokrajowcom uczyć się poprzez działania. Ta metoda pozwala zagranicznym studentom uczyć się poprzez działania. Potrawią samodzielnie sformułować problem, zebrać i przeanalizować niezbędne informacje, wyciągnąć wnioski i wizualnie przedstawić wynik wykonanej pracy.

UDZIELANIE WSPARCIA SPOŁECZNO-PEDAGOGICZNEGO DZIECIOM OSIEROCONYM W RODZINIE ZASTĘPCZEJ

Valentyn Marchuk

aspirant Katedry Pracy Socjalnej i Pedagogiki Wyższej Szkoły Wołyńskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Łesi Ukrainki (Łuck, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5408-9555

Anotation. Autor zwrócił uwagę na znaczenie przygotowania się dzieci osieroconych do życia w rodzinie zastępczej. Wskazano, że program opieki nad dziećmi osieroconymi może działać jako model kompleksowego wsparcia społeczno-pedagogicznego dla dzieci osieroconych. Wskazane są zadania, na których rozwiązanie powinien być ukierunkowany program. Określono listę podmiotów wsparcia pedagogicznego socjalizacji dzieci osieroconych w warunkach rodziny zastępczej. Wskazano ważną rolę przyciągania dzieci osieroconych do zróżnicowanej interakcji interpersonalnej z różnymi instytucjami społecznymi. Przedstawiono merytoryczne wypełnienie teoretycznego modelu technologii wsparcia pedagogicznego dzieci osieroconych w warunkach rodziny zastępczej przez pryzmat takich czynników jak: warunki, zasady, uczestnicy, formy realizacji, metody. Koncentruje się na modelu wsparcia psychologiczno-pedagogicznego przygotowania dzieci osieroconych do przeniesienia do rodziny, w ramach którego wyznaczono kierunki działań, działania, formy pracy, metody, techniki i osoby odpowiedzialne za każdy konkretny kierunek. Zaznaczono cechy wsparcia społeczno-pedagogicznego oraz mezo- i mikro-poziomów. Rozważono społeczno-pedagogiczny kierunek działania w kontekście współdziałania rodziny zastępczej z siecią instytucji wychowania społecznego. Omówiono kluczową zasadę programu oraz znaczenie roli kuratorów i korepetytorów. Wskazane są priorytetowe kierunki i zarysowane są cechy interakcji kuratora i dziecka osieroconego. Wskazano, że w celu realizacji pełnego wsparcia społeczno-pedagogicznego dzieci osieroconych konieczne jest połączenie indywidualnych i grupowych form pracy, takich jak: zajęcia korekcyjne, praca w grupach komunikacyjnych i grupach metodycznych, działania mające na celu zwiększenie kompetencji pedagogicznych rodziców zastępczych. Należy zauważyć, że możliwość interakcji pracowników socjalnych z przyszłymi rodzicami zastępczymi znacznie zwiększa poziom wydajności pracy z rodziną zastępczą.
Keywords: Autor zwrócił uwagę na znaczenie przygotowania się dzieci osieroconych do życia w rodzinie zastępczej. Wskazano, że program opieki nad dziećmi osieroconymi może działać jako model kompleksowego wsparcia społeczno-pedagogicznego dla dzieci osieroconych. Wskazane są zadania, na których rozwiązanie powinien być ukierunkowany program. Określono listę podmiotów wsparcia pedagogicznego socjalizacji dzieci osieroconych w warunkach rodziny zastępczej. Wskazano ważną rolę przyciągania dzieci osieroconych do zróżnicowanej interakcji interpersonalnej z różnymi instytucjami społecznymi. Przedstawiono merytoryczne wypełnienie teoretycznego modelu technologii wsparcia pedagogicznego dzieci osieroconych w warunkach rodziny zastępczej przez pryzmat takich czynników jak: warunki, zasady, uczestnicy, formy realizacji, metody. Koncentruje się na modelu wsparcia psychologiczno-pedagogicznego przygotowania dzieci osieroconych do przeniesienia do rodziny, w ramach którego wyznaczono kierunki działań, działania, formy pracy, metody, techniki i osoby odpowiedzialne za każdy konkretny kierunek. Zaznaczono cechy wsparcia społeczno-pedagogicznego oraz mezo- i mikro-poziomów. Rozważono społeczno-pedagogiczny kierunek działania w kontekście współdziałania rodziny zastępczej z siecią instytucji wychowania społecznego. Omówiono kluczową zasadę programu oraz znaczenie roli kuratorów i korepetytorów. Wskazane są priorytetowe kierunki i zarysowane są cechy interakcji kuratora i dziecka osieroconego. Wskazano, że w celu realizacji pełnego wsparcia społeczno-pedagogicznego dzieci osieroconych konieczne jest połączenie indywidualnych i grupowych form pracy, takich jak: zajęcia korekcyjne, praca w grupach komunikacyjnych i grupach metodycznych, działania mające na celu zwiększenie kompetencji pedagogicznych rodziców zastępczych. Należy zauważyć, że możliwość interakcji pracowników socjalnych z przyszłymi rodzicami zastępczymi znacznie zwiększa poziom wydajności pracy z rodziną zastępczą.

PEDAGOGICZNY WYMIAR PSYCHOFIZJOLOGICZNEGO KOMPONENTU GOTOWOŚCI ZAWODOWEJ DO LOTÓW BOJOWYCH PRZYSZŁYCH PILOTÓW LOTNICTWA TAKTYCZNEGO

Roman Nevzorov

kandydat nauk pedagogicznych, kierownik Katedry Taktyki Lotnictwa Charkowskiego Uniwersytetu Narodowego Sił Powietrznych imienia Iwana Kożeduba (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1496-2465

Anotation. W artykule przedstawiono i uzasadniono wyniki pedagogicznego pomiaru psychofizjologicznego komponentu gotowości zawodowej przyszłych pilotów lotnictwa taktycznego w warunkach procesu edukacyjnego lotniczej wyższej szkoły wojskowej (na Ukrainie jest to jedyna – Charkowski Narodowy Uniwersytet Sił Powietrznych imienia Iwana Kożeduba). W ramach autorskiej koncepcji gotowości zawodowej kadetów-pilotów wojskowych komponent ten jest uważany za odpowiednie kryterium. Nasza wersja tego pomiaru pedagogicznego opiera się na opracowanym przez siebie zestawie wskaźników i poziomów oceny tego kryterium z jednej strony oraz metodyce skali samooceny (na skalach wzrokowo-analogowych) stanu psychofizjologicznego V.M. Kokun jako narzędzie metodologiczne z drugiej. Przeprowadzone z ich pomocą badania psychofizjologicznego komponentu gotowości zawodowej do lotów bojowych kadetów-pilotów wojskowych Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Sił Powietrznych imienia Iwana Kożeduba dowodzą skuteczności i obiecywalności zastosowania tego podejścia.
Keywords: W artykule przedstawiono i uzasadniono wyniki pedagogicznego pomiaru psychofizjologicznego komponentu gotowości zawodowej przyszłych pilotów lotnictwa taktycznego w warunkach procesu edukacyjnego lotniczej wyższej szkoły wojskowej (na Ukrainie jest to jedyna – Charkowski Narodowy Uniwersytet Sił Powietrznych imienia Iwana Kożeduba). W ramach autorskiej koncepcji gotowości zawodowej kadetów-pilotów wojskowych komponent ten jest uważany za odpowiednie kryterium. Nasza wersja tego pomiaru pedagogicznego opiera się na opracowanym przez siebie zestawie wskaźników i poziomów oceny tego kryterium z jednej strony oraz metodyce skali samooceny (na skalach wzrokowo-analogowych) stanu psychofizjologicznego V.M. Kokun jako narzędzie metodologiczne z drugiej. Przeprowadzone z ich pomocą badania psychofizjologicznego komponentu gotowości zawodowej do lotów bojowych kadetów-pilotów wojskowych Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Sił Powietrznych imienia Iwana Kożeduba dowodzą skuteczności i obiecywalności zastosowania tego podejścia.

METODOLOGIA PRZYGOTOWANIA PRZYSZŁYCH NAUCZYCIELI KULTURY FIZYCZNEJ DO DZIAŁALNOŚCI SPORTOWO-PATRIOTYCZNEJ

Olena Otravenko, Dmytro Pelypas

Olena Otravenko, kandydat nauk pedagogicznych, docent Katedry Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego, Instytucji państwowej „Ługański Uniwersytet Narodowy imienia Tarasa Szewczenki” (Starobielsk, Ukraina)
Dmytro Pelypas, aspirant Katedry Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego, Instytucji państwowej „Ługański Uniwersytet Narodowy imienia Tarasa Szewczenki” (Starobielsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8308-5895, ORCID ID: 0000-0002-1912-6418

Anotation. W artykule omówiono podstawowe podejścia metodologiczne w przygotowaniu przyszłych nauczycieli kultury fizycznej do aktywności sportowo-patriotycznej w instytucjach ogólnego szkolnictwa średniego. Zaproponowaliśmy następujące podejścia metodologiczne: aksjologiczne, kreatywne, społeczno-kulturowe, interdyscyplinarne i systemowe. Podejście aksjologiczne przyczynia się do rozwoju cech wartościowych patrioty. Kreatywne podejście pomoże w twórczej pracy o charakterze sportowo-patriotycznym ze studentami instytucji ogólnego szkolnictwa średniego. Podejście społeczno-kulturowe nada znaczenie tolerancji i humanizmu w relacjach międzyludzkich; wypracuje szacunek dla innych kultur. Interdyscyplinarne nakreśliłoby pewną linię patriotycznego szkolenia, obejmując większość elementów edukacyjnych. Podejście systemowo-aktywizacyjne powinno być stosowane z poleganiem na dziedzictwie kulturowym Ukrainy, jej przystąpieniu do europejskiej przestrzeni kulturowej, wzbogaceniu kultury o najlepsze doświadczenia dóbr światowych. Badanie przyczyni się do wprowadzenia przez nauczycieli kultury fizycznej wychowania narodowopatriotycznego, wojskowo-patriotycznego i sportowo-patriotycznego w instytucjach ogólnego szkolnictwa średniego.
Keywords: W artykule omówiono podstawowe podejścia metodologiczne w przygotowaniu przyszłych nauczycieli kultury fizycznej do aktywności sportowo-patriotycznej w instytucjach ogólnego szkolnictwa średniego. Zaproponowaliśmy następujące podejścia metodologiczne: aksjologiczne, kreatywne, społeczno-kulturowe, interdyscyplinarne i systemowe. Podejście aksjologiczne przyczynia się do rozwoju cech wartościowych patrioty. Kreatywne podejście pomoże w twórczej pracy o charakterze sportowo-patriotycznym ze studentami instytucji ogólnego szkolnictwa średniego. Podejście społeczno-kulturowe nada znaczenie tolerancji i humanizmu w relacjach międzyludzkich; wypracuje szacunek dla innych kultur. Interdyscyplinarne nakreśliłoby pewną linię patriotycznego szkolenia, obejmując większość elementów edukacyjnych. Podejście systemowo-aktywizacyjne powinno być stosowane z poleganiem na dziedzictwie kulturowym Ukrainy, jej przystąpieniu do europejskiej przestrzeni kulturowej, wzbogaceniu kultury o najlepsze doświadczenia dóbr światowych. Badanie przyczyni się do wprowadzenia przez nauczycieli kultury fizycznej wychowania narodowopatriotycznego, wojskowo-patriotycznego i sportowo-patriotycznego w instytucjach ogólnego szkolnictwa średniego.

PEDAGOGICZNE UWARUNKOWANIA KSZTAŁTOWANIA GOTOWOŚCI PRZYSZŁYCH PRAWNIKÓW DO PROFESJONALNIE ZORIENTOWANEJ KOMUNIKACJI OBCOJĘZYCZNEJ

Yuliya Perebyynis

wykładowca Katedry Dyscyplin Teoretyczno-Prawnych Połtawskiego Instytutu Prawniczego Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Połtawa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9431-3555

Anotation. Artykuł poświęcono kwestii przygotowania specjalistów z zakresu prawa do komunikacji w języku obcym w ramach specjalności – jednemu z podstawowych zadań, które stoi obecnie przed system szkolnictwa wyższego. Jej celem jest podkreślenie pedagogicznych warunków realizacji technologii kształtowania gotowości przyszłych bakałarzy prawa do profesjonalnie zorientowanej komunikacji obcojęzycznej. W wyniku przeprowadzonego badania zostały zidentyfikowane i uzasadnione podstawowe pedagogiczne warunki, których przestrzeganie jest kluczowe do realizacji w ramach instytucji szkolnictwa wyższego tworzonej przez nas technologii pedagogicznej, skierowanej na rozwój takich kompetencji przyszłych prawników, a mianowicie: gotowość nauczyciela języka obcego w kierunku prawniczym do kształtowania obcojęzycznych komunikatywnych kompetencji przyszłych bakałarzy prawa, orientacja na indywidualnie psychologiczne cechy studentów prawa, w szczególności ich edukacyjno-poznawcze style, i stworzenie otwartego obcojęzycznego środowiska komunikacyjnego z udziałem nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych.
Keywords: Artykuł poświęcono kwestii przygotowania specjalistów z zakresu prawa do komunikacji w języku obcym w ramach specjalności – jednemu z podstawowych zadań, które stoi obecnie przed system szkolnictwa wyższego. Jej celem jest podkreślenie pedagogicznych warunków realizacji technologii kształtowania gotowości przyszłych bakałarzy prawa do profesjonalnie zorientowanej komunikacji obcojęzycznej. W wyniku przeprowadzonego badania zostały zidentyfikowane i uzasadnione podstawowe pedagogiczne warunki, których przestrzeganie jest kluczowe do realizacji w ramach instytucji szkolnictwa wyższego tworzonej przez nas technologii pedagogicznej, skierowanej na rozwój takich kompetencji przyszłych prawników, a mianowicie: gotowość nauczyciela języka obcego w kierunku prawniczym do kształtowania obcojęzycznych komunikatywnych kompetencji przyszłych bakałarzy prawa, orientacja na indywidualnie psychologiczne cechy studentów prawa, w szczególności ich edukacyjno-poznawcze style, i stworzenie otwartego obcojęzycznego środowiska komunikacyjnego z udziałem nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych.

BADANIE MODELU NAUCZANIA TŁUMACZENIU NA PODSTAWIE NAUCZANIA W MIEJSCU PRACY W ERZE SZTUCZNEJ INTELIGENCJI

Yanshi Liu

aspirant Katedry Pedagogiki, Filologii Zagranicznej i Przekładu Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego imienia Simona Kuznetsa (Charków, Ukraina); profesor Szkoły Języków Obcych Syczuańskiego Uniwersytetu Sztuki i Nauki (Dazhou, Chiny)

ORCID ID: 0000-0002-6588-8325

Anotation. Ten artykuł ma na celu zbadanie i opracowanie modelu nauczania warsztatów tłumaczeniowych na podstawie ekosystemów inteligentnego nauczania tłumaczenia po zmianach nowej ery w porównaniu z tradycyjnym modelem nauczania i uczenia się tłumaczenia oraz omówienie zastosowania tego modelu w tłumaczeniu, praktyki szkoleniowe za pomocą tłumaczenia komputerowego i innych technologii tłumaczeniowych w celu zwiększenia kompetencji uczniów tłumacza. Autor przeprowadził eksperyment przez jeden semestr, aby sprawdzić wykonalność tego nowego modelu za pomocą testu wstępnego, testu końcowego, wywiadu i ankiety przeprowadzonej wśród studentów eksperymentatorów. Dzięki analizie porównań zebranych danych wyniki pokazują, że ten nowy model poprawił efektywność nauczania, zwiększył kompetencje tłumaczeniowe uczniów w zakresie umiejętności tłumaczeniowych, wierności i wolności, dokładności posługiwania się językiem i kreatywności. Nowy sposób nauczania tłumaczenia zyskał uznanie studentów. Badanie to ma dalsze implikacje dla poprawy wiedzy teoretycznej i umiejętności tłumaczeniowych studentów, a także struktury wiedzy nauczycieli.
Keywords: Ten artykuł ma na celu zbadanie i opracowanie modelu nauczania warsztatów tłumaczeniowych na podstawie ekosystemów inteligentnego nauczania tłumaczenia po zmianach nowej ery w porównaniu z tradycyjnym modelem nauczania i uczenia się tłumaczenia oraz omówienie zastosowania tego modelu w tłumaczeniu, praktyki szkoleniowe za pomocą tłumaczenia komputerowego i innych technologii tłumaczeniowych w celu zwiększenia kompetencji uczniów tłumacza. Autor przeprowadził eksperyment przez jeden semestr, aby sprawdzić wykonalność tego nowego modelu za pomocą testu wstępnego, testu końcowego, wywiadu i ankiety przeprowadzonej wśród studentów eksperymentatorów. Dzięki analizie porównań zebranych danych wyniki pokazują, że ten nowy model poprawił efektywność nauczania, zwiększył kompetencje tłumaczeniowe uczniów w zakresie umiejętności tłumaczeniowych, wierności i wolności, dokładności posługiwania się językiem i kreatywności. Nowy sposób nauczania tłumaczenia zyskał uznanie studentów. Badanie to ma dalsze implikacje dla poprawy wiedzy teoretycznej i umiejętności tłumaczeniowych studentów, a także struktury wiedzy nauczycieli.

DYSKURS KULTUROWY JAKO CZYNNIK KONOTOWANEJ KOMUNIKACJI OSOBY ZMARGINALIZOWANEJ SEMANTYKA FRAZEOLOGICZNA

Tetiana Andrushchenko

doktor nauk filozoficznych, profesor, kierownik Katedry Nauk Społecznych Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy imienia P.I. Czajkowskiego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0381-171X

Anotation. W proponowanym opracowaniu zwrócono uwagę na problem badania semantyki jednostek frazeologicznych dyskursu społeczno-politycznego jako skutecznego czynnika manifestacji procesu komunikacyjnego w kontekście specyfiki umiejętności językowych polityków mających na celu stworzenie negatywnego wizerunku przeciwników. Istnieją dwie warunkowe grupy funkcyjne wyrażeń frazeologicznych w celu stworzenia negatywnego obrazu przeciwnika politycznego: a) zamiar dokonania aktu mowy surowego potępienia; b) zamiar dokonania aktu mowy zawoalowanej ostrej kpiny.
Keywords: W proponowanym opracowaniu zwrócono uwagę na problem badania semantyki jednostek frazeologicznych dyskursu społeczno-politycznego jako skutecznego czynnika manifestacji procesu komunikacyjnego w kontekście specyfiki umiejętności językowych polityków mających na celu stworzenie negatywnego wizerunku przeciwników. Istnieją dwie warunkowe grupy funkcyjne wyrażeń frazeologicznych w celu stworzenia negatywnego obrazu przeciwnika politycznego: a) zamiar dokonania aktu mowy surowego potępienia; b) zamiar dokonania aktu mowy zawoalowanej ostrej kpiny.

UTWORY MUZYCZNE EUROPEJSKICH AUTORÓW W REPERTUARZE WOKALNYM DZIECI (NA PRZYKŁADZIE UCZESTNIKÓW PIERWSZEGO SEZONU SHOW „GŁOS. DZIECI” – UKRAINA)

Olha Boryn

aspirantka Katedry Ukrainistyki Muzycznej i Sztuki Ludowo-Instrumentalnej Podkarpackiego Narodowego Uniwersytetu imienia Wasyla Stefanyka (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9796-6191

Anotation. W artykule omówiono kwestię preferencji repertuarowych współczesnego młodszego pokolenia. Przeanalizowano cechy wyboru repertuaru wokalnego do udziału dzieci w różnych festiwalach, konkursach i programach telewizyjnych. Metodologia badania polega na usystematyzowaniu danych teoretycznych, zastosowaniu metod analizy i syntezy, obiektywnej obserwacji, porównywaniu i analizie treści. W szczególności przeprowadzono analizę komponentu repertuarowego pierwszego sezonu show „Głos. Dzieci” i podsumowano dane statystyczne, na których podstawie można prześledzić tendencję do wykonywania przez dzieci utworów wokalnych autorów europejskich i wysoki poziom zainteresowania europejską kulturą muzyczną. Według naszych badań wśród europejskich utworów wokalnych najczęściej wykonywanymi wśród dzieci są wysoce artystyczne kompozycje, które przyczyniają się do rozwoju zdolności wokalnych młodych artystów wokalnych i kształtują ich gust artystyczny. Takie utwory muzyczne są nabytkiem światowej kultury muzycznej, nie tracą aktualności przez wiele lat i są cennymi drogowskazami do naśladowania i doskonalenia umiejętności wykonawczych.
Keywords: W artykule omówiono kwestię preferencji repertuarowych współczesnego młodszego pokolenia. Przeanalizowano cechy wyboru repertuaru wokalnego do udziału dzieci w różnych festiwalach, konkursach i programach telewizyjnych. Metodologia badania polega na usystematyzowaniu danych teoretycznych, zastosowaniu metod analizy i syntezy, obiektywnej obserwacji, porównywaniu i analizie treści. W szczególności przeprowadzono analizę komponentu repertuarowego pierwszego sezonu show „Głos. Dzieci” i podsumowano dane statystyczne, na których podstawie można prześledzić tendencję do wykonywania przez dzieci utworów wokalnych autorów europejskich i wysoki poziom zainteresowania europejską kulturą muzyczną. Według naszych badań wśród europejskich utworów wokalnych najczęściej wykonywanymi wśród dzieci są wysoce artystyczne kompozycje, które przyczyniają się do rozwoju zdolności wokalnych młodych artystów wokalnych i kształtują ich gust artystyczny. Takie utwory muzyczne są nabytkiem światowej kultury muzycznej, nie tracą aktualności przez wiele lat i są cennymi drogowskazami do naśladowania i doskonalenia umiejętności wykonawczych.

ROBERT DICK – REWOLUCYJNY KOMPOZYTOR I FLECISTA PRZYSZŁOŚCI

Julia Danilchenko

wykładowca „Szkoły Artystycznej nr 2 w. Opytne”, aspirant Katedry Sztuki Muzycznej i Choreografii Ługańskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Bachmut, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1243-6728

Anotation. Pracę poświęcono badaniu twórczej ścieżki współczesnego rewolucyjnego kompozytora wykonawcy Roberta Dicka. Artykuł ujawnia cechy stylu kompozytorskiego, działalność wykonawcza, teoretyczna i pedagogiczna współczesnego muzyka. Metodologia badania polega na zastosowaniu ogólnej naukowej zasady obiektywizmu, biograficznej, systemowej, analitycznej, stylowej, historyczno-typologicznej metody w badaniu danych biograficznych Roberta Dicka, cech twórczego dziedzictwa rewolucyjnego kompozytora, żywego flecisty XXI wieku. Robert Dick jest uważany za innowatora w sztuce fletu, autora ważnych prac w pedagogice fletu XX wieku. „The Other Flute” jest uważana za podstawową książkę metodyczną we współczesnym wykonywaniu fletowym. W roli popularnego artysty na flecie Robert Dick biegle opanował różne gatunki muzyczne, a mianowicie klasykę, jazz, rock, muzyką elektroniczną i world music. Jego wykonanie jest nasycone nowoczesnymi technikami. Awangardowy flecista, wynalazca „Glissando Headjoint” nie jest uważany za odkrywcę niestandardowych technik, jednak jego model zastosowania i notacja zaawansowanych technik są przekonująco i praktycznie pokazane szerokiemu gronu flecistów. W ponad dwustu utworach kompozytor demonstruje zdolność fletu do wykonywania różnych ról muzycznych w każdym gatunku.
Keywords: Pracę poświęcono badaniu twórczej ścieżki współczesnego rewolucyjnego kompozytora wykonawcy Roberta Dicka. Artykuł ujawnia cechy stylu kompozytorskiego, działalność wykonawcza, teoretyczna i pedagogiczna współczesnego muzyka. Metodologia badania polega na zastosowaniu ogólnej naukowej zasady obiektywizmu, biograficznej, systemowej, analitycznej, stylowej, historyczno-typologicznej metody w badaniu danych biograficznych Roberta Dicka, cech twórczego dziedzictwa rewolucyjnego kompozytora, żywego flecisty XXI wieku. Robert Dick jest uważany za innowatora w sztuce fletu, autora ważnych prac w pedagogice fletu XX wieku. „The Other Flute” jest uważana za podstawową książkę metodyczną we współczesnym wykonywaniu fletowym. W roli popularnego artysty na flecie Robert Dick biegle opanował różne gatunki muzyczne, a mianowicie klasykę, jazz, rock, muzyką elektroniczną i world music. Jego wykonanie jest nasycone nowoczesnymi technikami. Awangardowy flecista, wynalazca „Glissando Headjoint” nie jest uważany za odkrywcę niestandardowych technik, jednak jego model zastosowania i notacja zaawansowanych technik są przekonująco i praktycznie pokazane szerokiemu gronu flecistów. W ponad dwustu utworach kompozytor demonstruje zdolność fletu do wykonywania różnych ról muzycznych w każdym gatunku.

EPISYSTEM UNIWERSYTECKI JAKO PODSTAWA KSZTAŁTOWANIA KULTURY INTELEKTUALNEJ WSPÓŁCZESNEGO NARODU UKRAIŃSKIEGO

Oksana Dulska

student Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Kultury i Sztuki

ORCID ID: 0000-0003-1899-7315

Anotation. Artykuł ujawnia duchowe cechy tradycji narodowych w krajowym systemie edukacji uniwersyteckiej w jego historycznych i społeczno-kulturowych powiązaniach. Nacisk kładziony jest na ideę dialogiczności charakteru modelu edukacji ukraińskiej i społeczno-kulturowe podstawy ogólnego naukowego doświadczenia narodowego, zbudowanego zarówno za ogólnoeuropejskim standardem edukacji, jak i archetypami etnokulturowymi w jego składzie. Wejście kultury narodowej w paneuropejski proces kulturalno-edukacyjny w XIX w. powołał do życia ideę kształtowania się człowieka, łączącego w sobie żywe cechy indywidualne, wysokie uczucia patriotyczne, świadomość obywatelską, patriotyzm, personalizm. Reminiscencja dziedzictwa antycznego dała impuls do integracji pionierskiej zachodnioeuropejskiej intencji światopoglądu naukowego z konserwatyzmem bizantyjskiej formy rozwoju duchowego. Na tych dwóch podstawach wspólnego dziedzictwa powstała genialna plejada naukowców, pisarzy, filozofów, artystów, mężów stanu, hierarchów. Stworzyli ukraińską elitę z głęboką znajomością literatury krajowej i światowej, historii, języków obcych, filozofii, osiągnięć matematyki, teorii prawnych, sztuki artystycznej, która we współczesnych warunkach służy do szkolenia specjalistów o europejskim wzorcu.
Keywords: Artykuł ujawnia duchowe cechy tradycji narodowych w krajowym systemie edukacji uniwersyteckiej w jego historycznych i społeczno-kulturowych powiązaniach. Nacisk kładziony jest na ideę dialogiczności charakteru modelu edukacji ukraińskiej i społeczno-kulturowe podstawy ogólnego naukowego doświadczenia narodowego, zbudowanego zarówno za ogólnoeuropejskim standardem edukacji, jak i archetypami etnokulturowymi w jego składzie. Wejście kultury narodowej w paneuropejski proces kulturalno-edukacyjny w XIX w. powołał do życia ideę kształtowania się człowieka, łączącego w sobie żywe cechy indywidualne, wysokie uczucia patriotyczne, świadomość obywatelską, patriotyzm, personalizm. Reminiscencja dziedzictwa antycznego dała impuls do integracji pionierskiej zachodnioeuropejskiej intencji światopoglądu naukowego z konserwatyzmem bizantyjskiej formy rozwoju duchowego. Na tych dwóch podstawach wspólnego dziedzictwa powstała genialna plejada naukowców, pisarzy, filozofów, artystów, mężów stanu, hierarchów. Stworzyli ukraińską elitę z głęboką znajomością literatury krajowej i światowej, historii, języków obcych, filozofii, osiągnięć matematyki, teorii prawnych, sztuki artystycznej, która we współczesnych warunkach służy do szkolenia specjalistów o europejskim wzorcu.

FENOMEN ZAKARPACKIEJ SZTUKI TEATRALNO-DEKORACYJNEJ XX WIEKU

Oleh Zaitsev

aspirant Katedry Kulturoznawstwa i Komunikacji Międzykulturowej Narodowej Akademii Kadr Kierowniczych Kultury i Sztuki (Kijów, Ukraina) Zasłużony Pracownik Kultury Ukrainy

ORCID ID: 0000-0001-8571-2186

Anotation. W artykule przeanalizowano zjawisko zakarpackiej sztuki teatralno-dekoracyjnej, określono źródła i główne trendy rozwoju zakarpackiej sztuki teatralno-dekoracyjnej XX wieku. W badaniu zastosowano kompleksową analizę procesów artystycznych w teatrze zakarpackim, które przyczyniają się do dogłębnego badania tych i innych zagadnień. Rozważenie zjawiska zakarpackiej sztuki teatralno-dekoracyjnej jest naprawdę pierwszą próbą uogólnienia i wprowadzenia tej koncepcji do obiegu naukowego, ujawniając jej genezę i związek z procesami artystycznymi i kulturowymi na Zakarpaciu, nowymi koncepcjami współczesnej sztuki wizualnej.
Keywords: W artykule przeanalizowano zjawisko zakarpackiej sztuki teatralno-dekoracyjnej, określono źródła i główne trendy rozwoju zakarpackiej sztuki teatralno-dekoracyjnej XX wieku. W badaniu zastosowano kompleksową analizę procesów artystycznych w teatrze zakarpackim, które przyczyniają się do dogłębnego badania tych i innych zagadnień. Rozważenie zjawiska zakarpackiej sztuki teatralno-dekoracyjnej jest naprawdę pierwszą próbą uogólnienia i wprowadzenia tej koncepcji do obiegu naukowego, ujawniając jej genezę i związek z procesami artystycznymi i kulturowymi na Zakarpaciu, nowymi koncepcjami współczesnej sztuki wizualnej.

DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA JOHANNA WOLFGANGA VON GOETHEGO W KONTEKŚCIE REINTERPRETACJI PLASTYCZNOŚCI FORMY W XIX WIEKU

Anastasia Melnychuk

aspirantka Katedry Teorii i Historii Sztuki, nauczyciel anatomii plastycznej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9930-1652

Anotation. W artykule szczegółowo omówiono dziedzictwo naukowe Johanna Wolfganga von Goethego w dziedzinie anatomii plastycznej i jej znaczenie dla edukacji artystycznej w XIX wieku. Miało to na celu rozwiązanie aktualnych pytań dotyczących nowego podejścia do badania anatomii i nowego zrozumienia plastyczności kształtu ludzkiego ciała w XIX-wiecznych sztukach wizualnych. Badanie anatomii plastycznej Goethe uważał za niezbędny warunek przygotowania zawodowego specjalności medycznych i artystycznych i uważał za konieczne tworzenie woskowych tworzyw anatomicznych, które były wykorzystywane jako materiał metodyczny w szkoleniu zarówno lekarzy, jak i artystów. Autor szczegółowo omówił genealogię poglądów Goethego na problematykę realizmu w sztukach plastycznych oraz ich wpływ na kręgi intelektualne i twórcze ówczesnej Europy. Pomimo wszystkich osiągnięć naukowych, do tej pory ukraińska krytyka sztuki nie zwracała należytej uwagi na badania tej problematyki.
Keywords: W artykule szczegółowo omówiono dziedzictwo naukowe Johanna Wolfganga von Goethego w dziedzinie anatomii plastycznej i jej znaczenie dla edukacji artystycznej w XIX wieku. Miało to na celu rozwiązanie aktualnych pytań dotyczących nowego podejścia do badania anatomii i nowego zrozumienia plastyczności kształtu ludzkiego ciała w XIX-wiecznych sztukach wizualnych. Badanie anatomii plastycznej Goethe uważał za niezbędny warunek przygotowania zawodowego specjalności medycznych i artystycznych i uważał za konieczne tworzenie woskowych tworzyw anatomicznych, które były wykorzystywane jako materiał metodyczny w szkoleniu zarówno lekarzy, jak i artystów. Autor szczegółowo omówił genealogię poglądów Goethego na problematykę realizmu w sztukach plastycznych oraz ich wpływ na kręgi intelektualne i twórcze ówczesnej Europy. Pomimo wszystkich osiągnięć naukowych, do tej pory ukraińska krytyka sztuki nie zwracała należytej uwagi na badania tej problematyki.

OPERA SHI GUANGNANA „ŻAL ZA PRZESZŁOŚCIĄ” W PRZESTRZENI WSPÓŁCZESNEGO TEATRU CHIŃSKIEGO: AKTUALNE ASPEKTY INTERPRETACJI

Huiwen Xiao

aspirantka aspirantury kreatywnej Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy imienia P.I. Czajkowskiego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9977-4027

Anotation. W artykule przedstawiono sposoby kształtowania się chińskiej opery typu europejskiego i podkreślono główne etapy przyswajania tradycji europejskiej w dziedzinie sztuki teatralnej. Kultura operowa współczesnych Chin jest postrzegana jako całościowe zjawisko o złożonej strukturze i różnorodności stylistycznej. Na materiale inscenizacji opery „Regret for the Past” Shi Guangnana w 1981 r. (Beijing People’s Theater) i 2018 r.(Poly Theatre, Beijing) zbadano formy przyswajania europejskich doświadczeń na terenie współczesnej chińskiej opery.
Keywords: W artykule przedstawiono sposoby kształtowania się chińskiej opery typu europejskiego i podkreślono główne etapy przyswajania tradycji europejskiej w dziedzinie sztuki teatralnej. Kultura operowa współczesnych Chin jest postrzegana jako całościowe zjawisko o złożonej strukturze i różnorodności stylistycznej. Na materiale inscenizacji opery „Regret for the Past” Shi Guangnana w 1981 r. (Beijing People’s Theater) i 2018 r.(Poly Theatre, Beijing) zbadano formy przyswajania europejskich doświadczeń na terenie współczesnej chińskiej opery.

ARTYSTYCZNA POSTAĆ NARRATORA WSPÓŁCZESNEJ ANGLOJĘZYCZNEJ PROZY AMERINDIAŃSKIEJ W PERSPEKTYWIE ETNOLINGWISTYCZNEJ

Svitlana Volkova, Liana Varchuk

Svitlana Volkova, doktor nauk filologicznych, profesor, profesor Katedry Teorii i Praktyki Przekładu Charkowskiego Uniwersytetu Humanistycznego „Ludowa Akademia Ukraińska” (Charków, Ukraina)
Liana Varchuk, doktor filozofii z filologii, wykładowca Katedry Języków Obcych Winnickiego Narodowego Uniwersytetu Technicznego (Winnica, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5708-7034, ORCID ID: 0000-0002-8122-5142

Anotation. Artykuł dotyczy etnolingwistycznego badania artystycznej postaci narratora we współczesnej anglojęzycznej prozie amerindiańskiej. Etnolingwistyczna perspektywa przedstawionej pracy obejmuje omówienie takich zagadnień współczesnej lingwistyki tekstu artystycznego jak narrator tekstu artystycznego, etnokulturowy ornamentalizm tekstu artystycznego i środki kształtowania artystycznej postaci narratora jako narratora-ornamentalisty współczesnego anglojęzycznego tekstu prozaicznego. W perspektywie etnolingwistycznej przeprowadzono analizę tekstowo-interpretacyjną współczesnych anglojęzycznych amerindiańskich tekstów prozaicznych, w których narrator opowiada o światopoglądach, wartościach etnokulturowych, etnorealiach i stosunkach do nich współczesnych Amerykanów pochodzenia indiańskiego, okazało się dominujące pojęcia etniczne (HARMONY, BALANCE, UNITY, MEMORY, SACRALITY OF NATURE AND THINGS), a także środki leksykalne i stylistyczne do ich aktualizacji (powtórzenia, personifikacje, metaforyzacje, metanimizacje w narracji) i ich kultowe znaczenie dla Amerykanów nowoczesności.
Keywords: Artykuł dotyczy etnolingwistycznego badania artystycznej postaci narratora we współczesnej anglojęzycznej prozie amerindiańskiej. Etnolingwistyczna perspektywa przedstawionej pracy obejmuje omówienie takich zagadnień współczesnej lingwistyki tekstu artystycznego jak narrator tekstu artystycznego, etnokulturowy ornamentalizm tekstu artystycznego i środki kształtowania artystycznej postaci narratora jako narratora-ornamentalisty współczesnego anglojęzycznego tekstu prozaicznego. W perspektywie etnolingwistycznej przeprowadzono analizę tekstowo-interpretacyjną współczesnych anglojęzycznych amerindiańskich tekstów prozaicznych, w których narrator opowiada o światopoglądach, wartościach etnokulturowych, etnorealiach i stosunkach do nich współczesnych Amerykanów pochodzenia indiańskiego, okazało się dominujące pojęcia etniczne (HARMONY, BALANCE, UNITY, MEMORY, SACRALITY OF NATURE AND THINGS), a także środki leksykalne i stylistyczne do ich aktualizacji (powtórzenia, personifikacje, metaforyzacje, metanimizacje w narracji) i ich kultowe znaczenie dla Amerykanów nowoczesności.

NAJCZĘSTSZE MODELE SKRÓTÓW W ANGIELSKOJĘZYCZNYCH TEKSTACH MEDIALNYCH O TEMATYCE MUZYCZNEJ (NA MATERIALE POSTÓW NA INSTAGRAMIE)

Hanna Hlushchenko, Olha Lytvak

Hanna Hlushchenko, starszy wykładowca Katedry Dyscyplin Społeczno-Humanistycznych Spółdzielczej Instytucji Szkolnictwa Wyższego „Chortycka Narodowa Akademia Edukacyjno-Rehabilitacyjna” Zaporoskiej Rady Obwodowej (Zaporoże, Ukraina)
Olha Lytvak, wykładowca Katedry Dyscyplin Społeczno-Humanistycznych Spółdzielczej Instytucji Szkolnictwa Wyższego „Chortycka Narodowa Akademia Edukacyjno-Rehabilitacyjna” Zaporoskiej Rady Obwodowej (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2199-2849, ORCID ID: 0000-0003-3616-5061

Anotation. Pracę poświęcono analizie angielskich skrótów w skompresowanych tekstach medialnych o tematyce muzycznej (na materiale postów na Instagramie) w celu zbadania ich typologii, modeli tworzenia, a także zidentyfikowania ich najczęstszych typów. Znaczenie pracy zależy od aktywnej tendencji do kompresji językowej podczas komunikacji na stronach mediów społecznościowych, co przyczynia się do pojawienia się nowych skrótów w języku angielskim, których zrozumienie stwarza trudności w zrozumieniu treści samych wiadomości. Podczas pracy, za pomocą metody empirycznej, metody próbkowania ciągłego, metody komparatywnej, zbadano główne sposoby tworzenia skrótów w języku angielskim; próbkowano mediateksty zawierające skróty na stronach muzyków w sieci społecznościowej Instagram; dokonano analizy redukcji jednostek językowych według typów strukturalnych, częstotliwości użytkowania i przynależności leksykalnej.
Keywords: Pracę poświęcono analizie angielskich skrótów w skompresowanych tekstach medialnych o tematyce muzycznej (na materiale postów na Instagramie) w celu zbadania ich typologii, modeli tworzenia, a także zidentyfikowania ich najczęstszych typów. Znaczenie pracy zależy od aktywnej tendencji do kompresji językowej podczas komunikacji na stronach mediów społecznościowych, co przyczynia się do pojawienia się nowych skrótów w języku angielskim, których zrozumienie stwarza trudności w zrozumieniu treści samych wiadomości. Podczas pracy, za pomocą metody empirycznej, metody próbkowania ciągłego, metody komparatywnej, zbadano główne sposoby tworzenia skrótów w języku angielskim; próbkowano mediateksty zawierające skróty na stronach muzyków w sieci społecznościowej Instagram; dokonano analizy redukcji jednostek językowych według typów strukturalnych, częstotliwości użytkowania i przynależności leksykalnej.

MITOENCYKLOPEDYCZNA I JĘZYKOWO-POETYCZNA CHARAKTERYSTYKA POSTACI „WODA” I „OGIEŃ” W KULTURZE ŚWIATOWEJ

Anzhela Demianiuk, Isayev Khurshud Bairam ohlu

Anzhela Demianiuk, kandydat nauk filologicznych, docent, docent Wydziału Języków i Literatur Słowiańskich Uniwersytetu Kaukaskiego (Kars, Turcja)
Isayev Khurshud Bairam ohlu, doktor nauk filologicznych, profesor, profesor Wydziału Języków i Literatur Słowiańskich Uniwersytetu Kaukaskiego (Kars, Turcja)

ORCID ID: 0000-0001-7704-4157, ORCID ID: 0000-0002-4578-3833

Anotation. W artykule omówiono mitoencyklopedyczną i językowo-poetyczną charakterystykę postaci „woda” i „ogień” w różnych grupach etnicznych i społeczeństwach. Należy zauważyć, że we wszystkich mitologiach świata ogień i woda działają jako podstawowe elementy bytu. Postać „wody” jest starożytnym uniwersalnym symbolem wszystkich kultur świata, ponieważ wiąże się z materią pierwotną i pierworodnością, w wyniku czego woda jest postrzegana jako strażniczka życia, symbolizuje jej początek i koniec. Ogień jest najczęściej postrzegany jako substancja męska (w przeciwieństwie do wody jako substancji kobiecej) i jako symbol energii życiowej, serca, siły zapładniającej, oświecenia, Słońca. Postać „wody” nie jest holistyczną, składa się z wielu form: morze, rzeke, Ocean, jezioro, rosa, strumień, deszcz, ulewa, sztorm, burza, lód, mgła, studnia, źródło. Postać „ognia” jest również zobiektywizowana różnymi formami: palenisko, świeca, płomień, ognisko, ale ich znaczenie symbolizujące jest zbyt bliskie. Duży nacisk kładzie się na opisanie znaczeń głównych cech językoznawczych postaci „woda” i „ogień” w światowym, a także w słowiańskim mitopoetycznym obrazie świata.
Keywords: W artykule omówiono mitoencyklopedyczną i językowo-poetyczną charakterystykę postaci „woda” i „ogień” w różnych grupach etnicznych i społeczeństwach. Należy zauważyć, że we wszystkich mitologiach świata ogień i woda działają jako podstawowe elementy bytu. Postać „wody” jest starożytnym uniwersalnym symbolem wszystkich kultur świata, ponieważ wiąże się z materią pierwotną i pierworodnością, w wyniku czego woda jest postrzegana jako strażniczka życia, symbolizuje jej początek i koniec. Ogień jest najczęściej postrzegany jako substancja męska (w przeciwieństwie do wody jako substancji kobiecej) i jako symbol energii życiowej, serca, siły zapładniającej, oświecenia, Słońca. Postać „wody” nie jest holistyczną, składa się z wielu form: morze, rzeke, Ocean, jezioro, rosa, strumień, deszcz, ulewa, sztorm, burza, lód, mgła, studnia, źródło. Postać „ognia” jest również zobiektywizowana różnymi formami: palenisko, świeca, płomień, ognisko, ale ich znaczenie symbolizujące jest zbyt bliskie. Duży nacisk kładzie się na opisanie znaczeń głównych cech językoznawczych postaci „woda” i „ogień” w światowym, a także w słowiańskim mitopoetycznym obrazie świata.

SUBIEKT I SUBIEKTYWNE W UKRAIŃSKIEJ NOWELI Z PRZEŁOMU XIX I XX WIEKU: DYSKURS METAFIZYCZNY

Tetiana Liakh

kandydat nauk filologicznych, docent Katedry Zdrowia Publicznego i Nauk Humanistycznych Użhorodskiego Uniwersytetu Narodowego (Użhorod, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7913-3468

Anotation. Ukraiński proces literacki przełomu XIX i XX wieku znaczącą rolę nadawał osobie, która stara się odnaleźć w świecie, co było oznaką modernizmu. Artyści odzwierciedlali zarówno realia życia, stany psychiczne w pewnych okolicznościach, jak i wewnętrzną naturę, uczucia i nastrój postaci. Twórczość pisarzy ukraińskich z minionych wieków kształtowała się pod wpływem ówczesnych realiów kulturowo-historycznych, filozofii europejskiej. W związku z tym ważne jest zbadanie subiekta i subiektywnego w ukraińskiej noweli z przełomu XIX i XX wieku, co jest celem artykułu. Subiekt i subiektywne w ukraińskiej noweli znajdują się zarówno na poziomie poetyki, jak i dyskursu filozoficznoestetycznego, metafizycznego. W tekście artystycznym kategorie te aktualizują ontologiczne markery świata, relacje bytu osobowego autora ze światem, a tym samym aktualizują dyskurs metafizyczny ukraińskiej noweli z przełomu XIX i XX wieku. Subiektywne i autorskie postrzeganie świata jest najbardziej widoczne w utworach autobiograficznych. W nowelach Wasyla Stefanyka („Moje słowo”, „Droga”), Marka Czeremszyny („Karby”), Mychajła Kociubynskiego („Intermezzo”) subiektywne odzwierciedla transcendencję autora, jego twórczość przejawiającą się poprzez osobiste refleksje i doświadczenia. Artysta, projektując świat subiektywny, ontologizuje w tekście to „niewidzialne” wszystko, Absolut będący podstawą bytu i twórczości. Okazuje się, że w nowelach subiekt i subiektywne odzwierciedlają związek „Ja” i „Innego”. Badanie przedstawia dalsze aspekty badań ukraińskiej nowelistyki w kontekście badań interdyscyplinarnych.
Keywords: Ukraiński proces literacki przełomu XIX i XX wieku znaczącą rolę nadawał osobie, która stara się odnaleźć w świecie, co było oznaką modernizmu. Artyści odzwierciedlali zarówno realia życia, stany psychiczne w pewnych okolicznościach, jak i wewnętrzną naturę, uczucia i nastrój postaci. Twórczość pisarzy ukraińskich z minionych wieków kształtowała się pod wpływem ówczesnych realiów kulturowo-historycznych, filozofii europejskiej. W związku z tym ważne jest zbadanie subiekta i subiektywnego w ukraińskiej noweli z przełomu XIX i XX wieku, co jest celem artykułu. Subiekt i subiektywne w ukraińskiej noweli znajdują się zarówno na poziomie poetyki, jak i dyskursu filozoficznoestetycznego, metafizycznego. W tekście artystycznym kategorie te aktualizują ontologiczne markery świata, relacje bytu osobowego autora ze światem, a tym samym aktualizują dyskurs metafizyczny ukraińskiej noweli z przełomu XIX i XX wieku. Subiektywne i autorskie postrzeganie świata jest najbardziej widoczne w utworach autobiograficznych. W nowelach Wasyla Stefanyka („Moje słowo”, „Droga”), Marka Czeremszyny („Karby”), Mychajła Kociubynskiego („Intermezzo”) subiektywne odzwierciedla transcendencję autora, jego twórczość przejawiającą się poprzez osobiste refleksje i doświadczenia. Artysta, projektując świat subiektywny, ontologizuje w tekście to „niewidzialne” wszystko, Absolut będący podstawą bytu i twórczości. Okazuje się, że w nowelach subiekt i subiektywne odzwierciedlają związek „Ja” i „Innego”. Badanie przedstawia dalsze aspekty badań ukraińskiej nowelistyki w kontekście badań interdyscyplinarnych.

UKRAIŃSKO-POLSKIE KONTAKTY JĘZYKOWE W XVI-XVII W.: POZIOM LEKSYKALNY

Hanna Moskalchuk

aspirantka Kijowskiego Uniwersytetu imienia Borysa Grinczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6806-4954

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu cech ukraińsko-polskich połączeń językowych. Przedstawiono historycznospołeczne przesłanki wzmocnienia kontaktów międzyjęzykowych w okresie późnego średniowiecza. Pod warunkiem intensyfikacji komunikacji literackiej materiałem badawczym określono dramat XVII w. „Oleksij, człowiek Boży” jako tekst, który reprezentuje literacko-pisemne dziedzictwo ukraińskiego baroku i ukazuje cechy ówczesnego procesu komunikacyjnego. Zapożyczenia zapisane w tekście pogrupowane są w grupy leksykalno-tematyczne, podano ich pochodzenie. Stwierdzono poszerzenie składu leksykalnego języka staroukraińskiego o polonizmy, które nastąpiło dzięki procesowi analogii słów staroukraińskich w strukturze semantycznej podobnych polskich leksemów. Zaznaczono, że poprzez mediację języka polskiego do języka staroukraińskiego również aktywnie przenikały zapożyczenia z innych języków europejskich, m.in. germanizmy i latynizmy. Perspektywy dalszych badań są uzasadnione z uwzględnieniem opisu modelu semantycznej adaptacji zapożyczeń polskich do systemu języka staroukraińskiego i dalszego ich funkcjonowania we współczesnym języku ukraińskim.
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu cech ukraińsko-polskich połączeń językowych. Przedstawiono historycznospołeczne przesłanki wzmocnienia kontaktów międzyjęzykowych w okresie późnego średniowiecza. Pod warunkiem intensyfikacji komunikacji literackiej materiałem badawczym określono dramat XVII w. „Oleksij, człowiek Boży” jako tekst, który reprezentuje literacko-pisemne dziedzictwo ukraińskiego baroku i ukazuje cechy ówczesnego procesu komunikacyjnego. Zapożyczenia zapisane w tekście pogrupowane są w grupy leksykalno-tematyczne, podano ich pochodzenie. Stwierdzono poszerzenie składu leksykalnego języka staroukraińskiego o polonizmy, które nastąpiło dzięki procesowi analogii słów staroukraińskich w strukturze semantycznej podobnych polskich leksemów. Zaznaczono, że poprzez mediację języka polskiego do języka staroukraińskiego również aktywnie przenikały zapożyczenia z innych języków europejskich, m.in. germanizmy i latynizmy. Perspektywy dalszych badań są uzasadnione z uwzględnieniem opisu modelu semantycznej adaptacji zapożyczeń polskich do systemu języka staroukraińskiego i dalszego ich funkcjonowania we współczesnym języku ukraińskim.

ZJAWISKO SZCZĘŚCIA W ŻYCIU CZŁOWIEKA: WYMIARY EGZYSTENCJALNE

Ivan Chornomordenko, Larysa Sira

Ivan Chornomordenko, doktor nauk filozoficznych, profesor Katedry Filozofii Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Budownictwa i Architektury (Kijów, Ukraina)
Larysa Sira, aspirantka Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Budownictwa i Architektury (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8738-5772

Anotation. Artykuł bada metaantropologiczne rozumienie zjawiska szczęścia w egzystencjalnych wymiarach bycia człowiekiem. Antropologia jako metaantropologia w wiedzy socjohumanistycznej ujawnia wymiary egzystencjalne i przedstawia różne ścieżki do szczęścia. Zjawisko szczęścia można rozumieć jako ruch od przyziemnego bytu człowieka do granicznego i metagranicznego. Każdy wymiar ma swój własny przejaw szczęścia. Codzienny byt człowieka ma materialny gust. Ostateczny byt dąży do wolności, kreatywności. Odczuwanie szczęścia w całości jest możliwe tylko w metagranicznej egzystencji, w której człowiek jest skierowany do wolności, miłości i współtwórczości. W znalezieniu szczęścia kreatywność zajmuje kluczowe miejsce. Autorzy proponują drogę do osiągnięcia najwyższego wymiaru egzystencjalnego. Aby w pełni poczuć szczęście, konieczne jest osiągnięcie metagranicznego bytu.
Keywords: Artykuł bada metaantropologiczne rozumienie zjawiska szczęścia w egzystencjalnych wymiarach bycia człowiekiem. Antropologia jako metaantropologia w wiedzy socjohumanistycznej ujawnia wymiary egzystencjalne i przedstawia różne ścieżki do szczęścia. Zjawisko szczęścia można rozumieć jako ruch od przyziemnego bytu człowieka do granicznego i metagranicznego. Każdy wymiar ma swój własny przejaw szczęścia. Codzienny byt człowieka ma materialny gust. Ostateczny byt dąży do wolności, kreatywności. Odczuwanie szczęścia w całości jest możliwe tylko w metagranicznej egzystencji, w której człowiek jest skierowany do wolności, miłości i współtwórczości. W znalezieniu szczęścia kreatywność zajmuje kluczowe miejsce. Autorzy proponują drogę do osiągnięcia najwyższego wymiaru egzystencjalnego. Aby w pełni poczuć szczęście, konieczne jest osiągnięcie metagranicznego bytu.

CECHY ADAPTACJI UKRAIŃSKIEJ WERSJI KWESTIONARIUSZA STRACHU PRZED NAWROTEM RAKA

Kateryna Lysnyk

aspirant Instytutu Kształcenia Kadr Państwowej Służby Zatrudnienia Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8196-6696

Anotation. Artykuł odzwierciedla wyniki pierwszego etapu adaptacji i walidacji ukraińskiej wersji kwestionariusza strachu przed nawrotem raka, który jest uznaną na całym świecie techniką wykrywania klinicznych poziomów strachu przed nawrotem raka u osób powracających do zdrowia po raku. Przeprowadzono statystyczne przetwarzanie wyników badań kwestionariusza, Uzyskane dane są analizowane w celu dokonania niezbędnych korekt. Ponadto zbadano zidentyfikowane zależności odpowiedzi ukraińskich osób powracających do zdrowia po raku. Cel: dostosowanie ukraińskiego Kwestionariusza strachu przed nawrotem raka do zastosowania w praktyce psychoonkologicznej. Metody: testowanie Kwestionariusza przez 50 kobiet powracających do zdrowia po raku. Analiza statystyczna danych testowych za pomocą IBM SPSS, analiza uzyskanych wyników. Wyniki: pierwszy etap adaptacji Kwestionariusza strachu przed nawrotem raka udowodnił, że wersja ukraińska jest gotowa do dalszej walidacji. Wnioski: dostępna wersja kwestionariusza dobrze wykazała się w pierwszym etapie. Perspektywą dalszych badań jest przeprowadzenie badania Kwestionariusza na szerokiej próbie osób powracających do zdrowia po raku i praktyczne zastosowanie walidowanej metodyki na ukraińskich osobach powracających do zdrowia po raku do badania ich stanów psycho-emocjonalnych.
Keywords: Artykuł odzwierciedla wyniki pierwszego etapu adaptacji i walidacji ukraińskiej wersji kwestionariusza strachu przed nawrotem raka, który jest uznaną na całym świecie techniką wykrywania klinicznych poziomów strachu przed nawrotem raka u osób powracających do zdrowia po raku. Przeprowadzono statystyczne przetwarzanie wyników badań kwestionariusza, Uzyskane dane są analizowane w celu dokonania niezbędnych korekt. Ponadto zbadano zidentyfikowane zależności odpowiedzi ukraińskich osób powracających do zdrowia po raku. Cel: dostosowanie ukraińskiego Kwestionariusza strachu przed nawrotem raka do zastosowania w praktyce psychoonkologicznej. Metody: testowanie Kwestionariusza przez 50 kobiet powracających do zdrowia po raku. Analiza statystyczna danych testowych za pomocą IBM SPSS, analiza uzyskanych wyników. Wyniki: pierwszy etap adaptacji Kwestionariusza strachu przed nawrotem raka udowodnił, że wersja ukraińska jest gotowa do dalszej walidacji. Wnioski: dostępna wersja kwestionariusza dobrze wykazała się w pierwszym etapie. Perspektywą dalszych badań jest przeprowadzenie badania Kwestionariusza na szerokiej próbie osób powracających do zdrowia po raku i praktyczne zastosowanie walidowanej metodyki na ukraińskich osobach powracających do zdrowia po raku do badania ich stanów psycho-emocjonalnych.

CHARAKTERYSTYKA MERYTORYCZNA, PODSTAWY ORGANIZACYJNE REFERENDÓW

Halyna Panyshko

kandydat nauk historycznych, docent, docent Katedry Nauk Politycznych i Administracji Publicznej Wołyńskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Łesi Ukrainki (Łuck, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8870-1543

Anotation. Artykuł jest próbą zbadania pozycji referendum w systemie form demokracji bezpośredniej. Wskazano, że instytucje demokracji bezpośredniej we wszystkich krajach świata są uznawane za najbardziej dostępną formę udziału ludności w rozwiązywaniu ważnych kwestii politycznych. Kwestia miejsca i roli referendów w życiu politycznym społeczeństwa stała się przedmiotem wielu badań naukowych. Zainteresowanie naukowe kwestiami istoty i roli referendów zawsze istniało i było spowodowane interdyscyplinarnym charakterem tego zjawiska, ponieważ badania nad tematyką referendów i innych form władzy ludowej od dawna były nieodłączne od teorii prawa konstytucyjnego, a dopiero później stały się przedmiotem badań politologicznych i socjologicznych. Zbadano etymologię koncepcji i rodzajów referendów, przeanalizowano etapy referendów, zidentyfikowano cechy referendów w Szwajcarii, innych krajach europejskich, w porównaniu z przedmiotem referendum na Ukrainie, określono miejsce i rolę referendum w systemie instytucji współczesnego społeczeństwa demokratycznego. Referendum odgrywa istotną rolę w społeczeństwie demokratycznym, bezpośrednio wpływa na życie polityczne danego kraju, uchylając decyzje rządu i parlamentu.
Keywords: Artykuł jest próbą zbadania pozycji referendum w systemie form demokracji bezpośredniej. Wskazano, że instytucje demokracji bezpośredniej we wszystkich krajach świata są uznawane za najbardziej dostępną formę udziału ludności w rozwiązywaniu ważnych kwestii politycznych. Kwestia miejsca i roli referendów w życiu politycznym społeczeństwa stała się przedmiotem wielu badań naukowych. Zainteresowanie naukowe kwestiami istoty i roli referendów zawsze istniało i było spowodowane interdyscyplinarnym charakterem tego zjawiska, ponieważ badania nad tematyką referendów i innych form władzy ludowej od dawna były nieodłączne od teorii prawa konstytucyjnego, a dopiero później stały się przedmiotem badań politologicznych i socjologicznych. Zbadano etymologię koncepcji i rodzajów referendów, przeanalizowano etapy referendów, zidentyfikowano cechy referendów w Szwajcarii, innych krajach europejskich, w porównaniu z przedmiotem referendum na Ukrainie, określono miejsce i rolę referendum w systemie instytucji współczesnego społeczeństwa demokratycznego. Referendum odgrywa istotną rolę w społeczeństwie demokratycznym, bezpośrednio wpływa na życie polityczne danego kraju, uchylając decyzje rządu i parlamentu.

SPOSOBY POPRAWY EFEKTYWNOŚCI DZIAŁALNOŚCI DEPUTOWANYCH RAD LOKALNYCH

Ruslan Fikret Ogly Jafarov

aspirant Naukowo-Dydaktycznego Instytutu Administracji Publicznej i Służby Publicznej Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3870-5693

Anotation. Decentralizacja władzy stała się prawdziwym ambasadorem wśród reform, które zostały wprowadzone na Ukrainie w ciągu ostatniej dekady. I nie chodzi tylko o jej skalę i poważne zmiany jakościowe, które nastąpiły po niej. Przecież to przyzwoitość, skuteczność i odpowiedzialność gminno-prawna organów i urzędników samorządowych jest gwarancją pomyślnego rozwoju społeczności terytorialnej. Dotyczy to przede wszystkim deputowanych rad lokalnych, którzy są bezpośrednimi przedstawicielami interesów mieszkańców hromady. Artykuł teoretycznie uzasadnia potrzebę określenia sposobów poprawy efektywności działalności deputowanych rad lokalnych i wykorzystania wypracowanych zaleceń w procesie dalszego wdrażania reformy decentralizacji władzy. W rezultacie stwierdzono, że wśród kluczowych sposobów poprawy jakości działalności deputowanych rad lokalnych należy wyróżnić: – podnoszenie kwalifikacji i samokształcenie; – nawiązana komunikacja między urzędnikami, hromadą, organami samoorganizacji ludności i jednostkami samorządu terytorialnego; – odpowiednie zabezpieczenie legislacyjne i rozszerzenie gwarancji działalności deputowanych; – współpraca z mediami i liderami opinii publicznej; – jasna i uregulowana procedura wcześniejszego wypowiedzenia uprawnień.
Keywords: Decentralizacja władzy stała się prawdziwym ambasadorem wśród reform, które zostały wprowadzone na Ukrainie w ciągu ostatniej dekady. I nie chodzi tylko o jej skalę i poważne zmiany jakościowe, które nastąpiły po niej. Przecież to przyzwoitość, skuteczność i odpowiedzialność gminno-prawna organów i urzędników samorządowych jest gwarancją pomyślnego rozwoju społeczności terytorialnej. Dotyczy to przede wszystkim deputowanych rad lokalnych, którzy są bezpośrednimi przedstawicielami interesów mieszkańców hromady. Artykuł teoretycznie uzasadnia potrzebę określenia sposobów poprawy efektywności działalności deputowanych rad lokalnych i wykorzystania wypracowanych zaleceń w procesie dalszego wdrażania reformy decentralizacji władzy. W rezultacie stwierdzono, że wśród kluczowych sposobów poprawy jakości działalności deputowanych rad lokalnych należy wyróżnić: – podnoszenie kwalifikacji i samokształcenie; – nawiązana komunikacja między urzędnikami, hromadą, organami samoorganizacji ludności i jednostkami samorządu terytorialnego; – odpowiednie zabezpieczenie legislacyjne i rozszerzenie gwarancji działalności deputowanych; – współpraca z mediami i liderami opinii publicznej; – jasna i uregulowana procedura wcześniejszego wypowiedzenia uprawnień.

CONTROLLING LOGISTYCZNY JAKO NARZĘDZIE USPRAWNIAJĄCE ZARZĄDZANIE DZIAŁALNOŚCIĄ SPRZEDAŻOWĄ PRZEDSIĘBIORSTW

Liudmyla Kysh

kandydat nauk ekonomicznych, docent Katedry Informatyki i Cybernetyki Ekonomicznej, Winnickiego Narodowego Uniwersytetu Rolniczego (Winnica, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3664-3871

Anotation. Procesy logistyczne można modelować, analizować, wizualizować i optymalizować za pomocą specjalnego oprogramowania do modelowania. Minimalizacja wykorzystania zasobów jest powszechną motywacją w logistyce do importu i eksportu. Celem tego badania jest identyfikacja miejsca kontroli logistycznej w systemie zarządzania wydajnością przedsiębiorstw. W pracy wykorzystano takie metody badawcze, jak analiza, synteza, opis, analiza bibliograficzna i porównanie. Globalizacja logistyki jest integralną częścią takich procesów, które zachodzą we wszystkich obszarach światowej gospodarki. Proces ten nie pozostawił bez uwagi przedsiębiorstwa, ale wejście na arenę międzynarodową z przestarzałymi metodami, pomysłami i sposobami realizacji operacji logistycznych oznacza skazanie się na niepowodzenie. Dlatego konieczne jest stosowanie nowoczesnych technologii i innowacji, do których uciekają się kraje rozwinięte, które aktywnie wykorzystują osiągnięcia rewolucji naukowej i technologicznej, która opiera się na technologii komputerowej. Właściwa struktura i wykorzystanie systemów logistycznych opierające się na wdrażaniu zintegrowanej działalności logistycznej międzynarodowych standardów jest sukcesem na rynkach międzynarodowych i integracja z nowoczesną strukturą zagranicznych powiązań gospodarczych.
Keywords: Procesy logistyczne można modelować, analizować, wizualizować i optymalizować za pomocą specjalnego oprogramowania do modelowania. Minimalizacja wykorzystania zasobów jest powszechną motywacją w logistyce do importu i eksportu. Celem tego badania jest identyfikacja miejsca kontroli logistycznej w systemie zarządzania wydajnością przedsiębiorstw. W pracy wykorzystano takie metody badawcze, jak analiza, synteza, opis, analiza bibliograficzna i porównanie. Globalizacja logistyki jest integralną częścią takich procesów, które zachodzą we wszystkich obszarach światowej gospodarki. Proces ten nie pozostawił bez uwagi przedsiębiorstwa, ale wejście na arenę międzynarodową z przestarzałymi metodami, pomysłami i sposobami realizacji operacji logistycznych oznacza skazanie się na niepowodzenie. Dlatego konieczne jest stosowanie nowoczesnych technologii i innowacji, do których uciekają się kraje rozwinięte, które aktywnie wykorzystują osiągnięcia rewolucji naukowej i technologicznej, która opiera się na technologii komputerowej. Właściwa struktura i wykorzystanie systemów logistycznych opierające się na wdrażaniu zintegrowanej działalności logistycznej międzynarodowych standardów jest sukcesem na rynkach międzynarodowych i integracja z nowoczesną strukturą zagranicznych powiązań gospodarczych.

KWESTIE REGULACJI PRAWNEJ DZIAŁALNOŚCI PROKURATURY IMPERIUM ROSYJSKIEGO, KTÓRE POJAWIŁY SIĘ W PRZYGOTOWANIU REFORMY SĄDOWNICTWA Z 1864 ROKU

Vasily Gorbachov

kandydat nauk prawnych, docent, adwokat Donieckiego Obwodowego Kolegium Adwokackiego (Donieck, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8632-8768

Anotation. W artykule zbadano kwestie regulacji prawnej działalności prokuratury Imperium Rosyjskiego, które pojawiły się podczas przygotowywania reformy sądownictwa w 1864 roku. Stwierdzono, że wraz ze stopniową zmianą koncepcji przyszłego procesu karnego (przejściem od śledczego do procesu śledczo-oskarżycielskiego) poglądy na rolę w nim prokuratora również stopniowo się zmieniały. Pierwotne propozycje jedynie pewnego rozszerzenia jego praw zostały w przyszłości zastąpione propozycjami gruntownej reformy statusu prawnego prokuratora i nadania mu funkcji oskarżenia. W przygotowaniu reformy uwzględniono zachodnioeuropejskie teorie naukowe, ustawodawstwo i praktykę jego stosowania. Nie doszło jednak do zapożyczenia mechanicznego. Doświadczenia zagraniczne zostały uwzględnione z dostosowaniem do lokalnych warunków Imperium Rosyjskiego, a wiele przepisów uchwalonych przez ustawodawcę w sprawie prokuratury nie miało odpowiedników w prawie zagranicznym i było bardziej postępowych.
Keywords: W artykule zbadano kwestie regulacji prawnej działalności prokuratury Imperium Rosyjskiego, które pojawiły się podczas przygotowywania reformy sądownictwa w 1864 roku. Stwierdzono, że wraz ze stopniową zmianą koncepcji przyszłego procesu karnego (przejściem od śledczego do procesu śledczo-oskarżycielskiego) poglądy na rolę w nim prokuratora również stopniowo się zmieniały. Pierwotne propozycje jedynie pewnego rozszerzenia jego praw zostały w przyszłości zastąpione propozycjami gruntownej reformy statusu prawnego prokuratora i nadania mu funkcji oskarżenia. W przygotowaniu reformy uwzględniono zachodnioeuropejskie teorie naukowe, ustawodawstwo i praktykę jego stosowania. Nie doszło jednak do zapożyczenia mechanicznego. Doświadczenia zagraniczne zostały uwzględnione z dostosowaniem do lokalnych warunków Imperium Rosyjskiego, a wiele przepisów uchwalonych przez ustawodawcę w sprawie prokuratury nie miało odpowiedników w prawie zagranicznym i było bardziej postępowych.

NIEKTÓRE ZAGADNIENIA BADANIA PRAW ADMINISTRACYJNYCH ŻOŁNIERZY (OCHRONIARZY) URZĘDU OCHRONY PAŃSTWOWEJ UKRAINY

Maxim Donets

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0025-3589-1628

Anotation. W artykule udowodniono, że prawa administracyjne żołnierzy (ochroniarzy) Urzędu Ochrony Państwowej Ukrainy jest szczególnym nieodłącznym elementem administracyjnoprawnym ich statusu administracyjnoprawnego, ponadto jest przewidziana przez prawo ich możliwość korzystania z określonych zasad postępowania w celu realizacji postawionych przez ich funkcjonalne obowiązki zadań przeznaczonych dla bezpieczeństwa chronionych osób. Stwierdzono, że prawa administracyjne żołnierzy (ochroniarzy) Urzędu Ochrony Państwowej Ukrainy według treści stanowią organiczną triadę. Jest to ich prawo do wykonywania jasno określonych wyłącznie przez prawo czynności administracyjnych, z których najważniejszym jest prawo do używania siły fizycznej, środków specjalnych i jako środka wyłącznego broni palnej. Ponadto ważne prawa z tego zakresu obejmują prawo do zatrzymania osób, które popełniły (próbowały popełnić) atak na osobę, która jest pod ochroną, nielegalnie wtargnęły lub próbowały włamać się do obiektów, w odniesieniu do których ustanowiono ograniczenia reżimowe związane z ochroną, do sprawdzania ich dokumentów, przeprowadzania osobistej kontroli zatrzymanych i kontroli ich rzeczy.
Keywords: W artykule udowodniono, że prawa administracyjne żołnierzy (ochroniarzy) Urzędu Ochrony Państwowej Ukrainy jest szczególnym nieodłącznym elementem administracyjnoprawnym ich statusu administracyjnoprawnego, ponadto jest przewidziana przez prawo ich możliwość korzystania z określonych zasad postępowania w celu realizacji postawionych przez ich funkcjonalne obowiązki zadań przeznaczonych dla bezpieczeństwa chronionych osób. Stwierdzono, że prawa administracyjne żołnierzy (ochroniarzy) Urzędu Ochrony Państwowej Ukrainy według treści stanowią organiczną triadę. Jest to ich prawo do wykonywania jasno określonych wyłącznie przez prawo czynności administracyjnych, z których najważniejszym jest prawo do używania siły fizycznej, środków specjalnych i jako środka wyłącznego broni palnej. Ponadto ważne prawa z tego zakresu obejmują prawo do zatrzymania osób, które popełniły (próbowały popełnić) atak na osobę, która jest pod ochroną, nielegalnie wtargnęły lub próbowały włamać się do obiektów, w odniesieniu do których ustanowiono ograniczenia reżimowe związane z ochroną, do sprawdzania ich dokumentów, przeprowadzania osobistej kontroli zatrzymanych i kontroli ich rzeczy.

REALIZACJI KONSTYTUCYJNEGO PRAWA DO POKOJOWYCH ZGROMADZEŃ JAKO PRZEDMIOT REGULACJI ADMINISTRACYJNO-PRAWNEJ

Ivan Yovenko

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3188-4328

Anotation. Artykuł poświęcono kształtowaniu aktualnej myśli naukowej na temat realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń na Ukrainie jako przedmiotu regulacji administracyjno-prawnych. Kompleksowo wyjaśnia się system podstaw (normatywno-prawny, faktyczny i proceduralny) oraz podstawowych warunków (obecność okoliczności pozytywnych, brak negatywnych okoliczności rzeczywistości ograniczających lub wykluczających realizację prawa) realizacji odpowiedniego prawa konstytucyjnego. Na podstawie krytycznej analizy podstaw i warunków realizacji konstytucyjnego prawa do zgromadzeń pokojowych autor uzasadnia stanowisko, zgodnie z którym realizacja konstytucyjnego prawa do zgromadzeń pokojowych jest przedmiotem regulacji administracyjno-prawnych. Za to stanowisko podano poniższe argumenty: chociaż art. 39 Konstytucji Ukrainy pozostaje głównym punktem odniesienia dla swobody pokojowych zgromadzeń (i realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń), realizacja odpowiedniego prawa jest w dużej mierze uregulowana przez przepisy prawa administracyjnego (materialnego i procesowego); normatywną podstawą realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń na Ukrainie są normy, w których państwo ma obowiązek zapewnienia realizacji takiego konstytucyjnego prawa, a także zapewnienie przez państwo odpowiedniego trybu funkcjonowania reżimu bezpieczeństwa publicznego i porządku podczas pokojowych zgromadzeń.
Keywords: Artykuł poświęcono kształtowaniu aktualnej myśli naukowej na temat realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń na Ukrainie jako przedmiotu regulacji administracyjno-prawnych. Kompleksowo wyjaśnia się system podstaw (normatywno-prawny, faktyczny i proceduralny) oraz podstawowych warunków (obecność okoliczności pozytywnych, brak negatywnych okoliczności rzeczywistości ograniczających lub wykluczających realizację prawa) realizacji odpowiedniego prawa konstytucyjnego. Na podstawie krytycznej analizy podstaw i warunków realizacji konstytucyjnego prawa do zgromadzeń pokojowych autor uzasadnia stanowisko, zgodnie z którym realizacja konstytucyjnego prawa do zgromadzeń pokojowych jest przedmiotem regulacji administracyjno-prawnych. Za to stanowisko podano poniższe argumenty: chociaż art. 39 Konstytucji Ukrainy pozostaje głównym punktem odniesienia dla swobody pokojowych zgromadzeń (i realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń), realizacja odpowiedniego prawa jest w dużej mierze uregulowana przez przepisy prawa administracyjnego (materialnego i procesowego); normatywną podstawą realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń na Ukrainie są normy, w których państwo ma obowiązek zapewnienia realizacji takiego konstytucyjnego prawa, a także zapewnienie przez państwo odpowiedniego trybu funkcjonowania reżimu bezpieczeństwa publicznego i porządku podczas pokojowych zgromadzeń.

SPECYFIKA PRZEPROWADZANIA EKSPERTYZ SĄDOWYCH W DOCHODZENIU WYKROCZEŃ KARNYCH POPEŁNIONYCH PRZEZ PODPALENIE

Andrii Lisitskyi

kandydat na stopień naukowy doktora filozofii Katedry Kryminalistyki i Medycyny Sądowej Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9908-6267

Anotation. Celem artykułu jest ujawnienie celu, zadań ekspertyzy sądowej w dochodzeniu wykroczeń karnych popełnionych przez podpalenie, specyfiki rozwiązywania aktualnych problemów praktycznych w tych warunkach. W postępowaniach karnych dotyczących wykroczeń karnych popełnionych przez podpalenie opinia biegłego jest ważnym źródłem dowodów. Do obiecujących kierunków rozwoju kryminalistyki w postępowaniach karnych dotyczących wykroczeń karnych popełnionych przez podpalenie należą: badanie prawidłowości powstawania i rozwoju zarejestrowanych rodzajów ekspertyz sądowych, poszerzenie ich możliwości; wzmocnienie podstawy teorii ekspertyzy sądowej; rozwój i doskonalenie środków, metod i technik działalności eksperckiej; rozwój oprogramowania ekspertyz sądowych; przewidywanie procesów zachodzących w praktycznej działalności eksperckiej i zadań badań naukowych w dziedzinie ekspertyzy sądowej. Szczególną uwagę należy zwrócić na gromadzenie materiałów – dowodów rzeczowych w celu zapewnienia procesu przeprowadzania ekspertyz sądowych. Warunkiem jest jakościowe i skuteczne przeprowadzenie oględzin miejsca zdarzenia i innych czynności dochodzeniowych (poszukiwawczych).
Keywords: Celem artykułu jest ujawnienie celu, zadań ekspertyzy sądowej w dochodzeniu wykroczeń karnych popełnionych przez podpalenie, specyfiki rozwiązywania aktualnych problemów praktycznych w tych warunkach. W postępowaniach karnych dotyczących wykroczeń karnych popełnionych przez podpalenie opinia biegłego jest ważnym źródłem dowodów. Do obiecujących kierunków rozwoju kryminalistyki w postępowaniach karnych dotyczących wykroczeń karnych popełnionych przez podpalenie należą: badanie prawidłowości powstawania i rozwoju zarejestrowanych rodzajów ekspertyz sądowych, poszerzenie ich możliwości; wzmocnienie podstawy teorii ekspertyzy sądowej; rozwój i doskonalenie środków, metod i technik działalności eksperckiej; rozwój oprogramowania ekspertyz sądowych; przewidywanie procesów zachodzących w praktycznej działalności eksperckiej i zadań badań naukowych w dziedzinie ekspertyzy sądowej. Szczególną uwagę należy zwrócić na gromadzenie materiałów – dowodów rzeczowych w celu zapewnienia procesu przeprowadzania ekspertyz sądowych. Warunkiem jest jakościowe i skuteczne przeprowadzenie oględzin miejsca zdarzenia i innych czynności dochodzeniowych (poszukiwawczych).

CZY MOŻLIWA JEST PSYCHOTERAPIA PODCZAS PRZESŁUCHANIA MAŁOLETNIEGO POKRZYWDZONEGO?

Oksana Melnik, Miroslav Popovich

Oksana Melnik, kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Postępowania Karnego Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)
Miroslav Popovich, kandydat na stopień naukowy doktora filozofii Katedry Postępowania Karnego o specjalności 081 „Prawo” Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1805-830X, ORCID ID: 0000-0003-4817-6621

Anotation. Artykuł poświęcono możliwości udzielania pomocy psychoterapeutycznej małoletnim pokrzywdzonym w postępowaniu karnym. Skupiono się na wrażliwości psychiki dziecka i zwiększonej ostrożności podczas przesłuchania małoletniego pokrzywdzonego. Zbadano okresy wiekowe kryzysów „turbulencji”. Autorzy przeanalizowali kluczowe zasady opieki paliatywnej. Zaproponowano nową wizję przesłuchania poprzez opiekę paliatywną jako ochronę. Rozważono możliwość uniknięcia podczas przesłuchania ustalenia przyczyn i warunków sprzyjających popełnieniu przestępstwa wobec małoletniego bezpośrednio poprzez przesłuchanie pokrzywdzonego dziecka.
Keywords: Artykuł poświęcono możliwości udzielania pomocy psychoterapeutycznej małoletnim pokrzywdzonym w postępowaniu karnym. Skupiono się na wrażliwości psychiki dziecka i zwiększonej ostrożności podczas przesłuchania małoletniego pokrzywdzonego. Zbadano okresy wiekowe kryzysów „turbulencji”. Autorzy przeanalizowali kluczowe zasady opieki paliatywnej. Zaproponowano nową wizję przesłuchania poprzez opiekę paliatywną jako ochronę. Rozważono możliwość uniknięcia podczas przesłuchania ustalenia przyczyn i warunków sprzyjających popełnieniu przestępstwa wobec małoletniego bezpośrednio poprzez przesłuchanie pokrzywdzonego dziecka.

PROBLEMATYKA ROZGRANICZENIA LEGALNEGO I NIEWŁAŚCIWEGO UŻYWANIA ZNAKU TOWAROWEGO W SIECI INTERNET

Vadym Minkovskyi

aspirant Katedry Prawa Cywilnego Uniwersytetu Narodowego „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4775-9941

Anotation. W artykule omówiono problematyczne kwestie rozróżnienia legalnego i niewłaściwego używania znaku towarowego w Internecie, a mianowicie: niedoskonałość prawa cywilnego i prawa własności intelektualnej; niejednoznaczność i złożoność sądowej praktyki rozpatrywania takiej kategorii spraw. Omówiono również badania doktrynalne naukowców dotyczące używania znaku towarowego w technicznej części strony internetowej w metatagach <title>, <keywords>, <description > oraz badania analizujące pojęcia i formy winy w prawie cywilnym. Ponadto powyższe działania naukowe w ramach badania pozwoliły modelować kontrowersyjną sytuację używania znaku towarowego w technicznej części strony internetowej i nadać mu uzasadnioną ocenę prawną na podstawie przepisów obowiązującego prawa i koncepcji teoretycznych.
Keywords: W artykule omówiono problematyczne kwestie rozróżnienia legalnego i niewłaściwego używania znaku towarowego w Internecie, a mianowicie: niedoskonałość prawa cywilnego i prawa własności intelektualnej; niejednoznaczność i złożoność sądowej praktyki rozpatrywania takiej kategorii spraw. Omówiono również badania doktrynalne naukowców dotyczące używania znaku towarowego w technicznej części strony internetowej w metatagach <title>, <keywords>, <description > oraz badania analizujące pojęcia i formy winy w prawie cywilnym. Ponadto powyższe działania naukowe w ramach badania pozwoliły modelować kontrowersyjną sytuację używania znaku towarowego w technicznej części strony internetowej i nadać mu uzasadnioną ocenę prawną na podstawie przepisów obowiązującego prawa i koncepcji teoretycznych.

ISTOTA I STRUKTURA STATUSU ADMINISTRACYJNOPRAWNEGO DEPARTAMENTU OCHRONY INTERESÓW SPOŁECZEŃSTWA I PAŃSTWA NARODOWEJ POLICJI

Vladyslav Roik

aspirant Katedry Administracji Publicznej i Administracji Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9108-6267

Anotation. Ustalono, że status administracyjnoprawny Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa, jako odrębnej jednostki Narodowej Policji, składa się również z trzech jednostek: celowej, organizacyjnozarządczej i funkcjonalno-kompetencyjnej. Powołanie jednostki docelowej wynika z celu utworzenia Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa, który można scharakteryzować jak: zapewnienie porządku publicznego i bezpieczeństwa; ochrona praw, wolności i uzasadnionych interesów obywateli i osób publicznych. Blok organizacyjny statusu administracyjnoprawnego Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa, który charakteryzuje dokładnie w jaki sposób zbudowana jest wewnętrzna struktura tego organu. Warto zauważyć, że ogólne informacje na temat struktury, liczby personelu, zadań i funkcji Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa stanowią informacje służbowe, które nie zostały publicznie ujawnione. Struktura organizacyjna i struktura kadrowa Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa są zatwierdzane w sposób ustalony przez prawo Ukrainy.
Keywords: Ustalono, że status administracyjnoprawny Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa, jako odrębnej jednostki Narodowej Policji, składa się również z trzech jednostek: celowej, organizacyjnozarządczej i funkcjonalno-kompetencyjnej. Powołanie jednostki docelowej wynika z celu utworzenia Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa, który można scharakteryzować jak: zapewnienie porządku publicznego i bezpieczeństwa; ochrona praw, wolności i uzasadnionych interesów obywateli i osób publicznych. Blok organizacyjny statusu administracyjnoprawnego Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa, który charakteryzuje dokładnie w jaki sposób zbudowana jest wewnętrzna struktura tego organu. Warto zauważyć, że ogólne informacje na temat struktury, liczby personelu, zadań i funkcji Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa stanowią informacje służbowe, które nie zostały publicznie ujawnione. Struktura organizacyjna i struktura kadrowa Departamentu Ochrony Interesów Społeczeństwa i Państwa są zatwierdzane w sposób ustalony przez prawo Ukrainy.

PROBLEMATYCZNE ZAGADNIENIA W ZASTOSOWANIU USTĘPU 3 ARTYKUŁU 13 KODEKSU CYWILNEGO UKRAINY PRZY ROZSTRZYGANIU SPORÓW O NADUŻYCIA PRAW OBYWATELSKICH

Olexandr Salazskyi

adwokat, partner zarządzający Stowarzyszenia Adwokackiego „Bona Fides” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2147-1189

Anotation. Artykuł analizuje przepis ust. 3 art. 13 Kodeksu Cywilnego Ukrainy, który ustanowił zakaz dla każdej osoby nadużywania prawa cywilnego. Rozważane są badania naukowe autorów w celu określenia kategorii „nadużycia prawa” i podkreślenie typowych cech takiego zjawiska jak nadużycia prawa. Ujawniono treść reguły, zapisanej w ust. 3 art. 13 Kodeksu Cywilnego Ukrainy i wyprowadzono normatywne oznaki takiego zjawiska jak nadużycie prawa. Dokonuje się porównania istniejących regulacji prawnych instytucji „nadużycia prawa” i teoretycznych opracowań na ten temat w zakresie identyfikacji nieodłącznych cech obowiązkowych tej kategorii prawnej. Stwierdza się, że pierwszym i głównym znakiem niezbędnym do zakwalifikowania działań osoby jako nadużycia prawa jest posiadanie przez osobę prawa subiektywnego. Wnioskuje się o potrzebie dalszego badania praktyki stosowania normy ust. 3 art. 13 Kodeksu Cywilnego Ukrainy w celu zidentyfikowania problematycznych kwestii w egzekwowaniu prawa i poprawy obowiązujących regulacji normatywnych.
Keywords: Artykuł analizuje przepis ust. 3 art. 13 Kodeksu Cywilnego Ukrainy, który ustanowił zakaz dla każdej osoby nadużywania prawa cywilnego. Rozważane są badania naukowe autorów w celu określenia kategorii „nadużycia prawa” i podkreślenie typowych cech takiego zjawiska jak nadużycia prawa. Ujawniono treść reguły, zapisanej w ust. 3 art. 13 Kodeksu Cywilnego Ukrainy i wyprowadzono normatywne oznaki takiego zjawiska jak nadużycie prawa. Dokonuje się porównania istniejących regulacji prawnych instytucji „nadużycia prawa” i teoretycznych opracowań na ten temat w zakresie identyfikacji nieodłącznych cech obowiązkowych tej kategorii prawnej. Stwierdza się, że pierwszym i głównym znakiem niezbędnym do zakwalifikowania działań osoby jako nadużycia prawa jest posiadanie przez osobę prawa subiektywnego. Wnioskuje się o potrzebie dalszego badania praktyki stosowania normy ust. 3 art. 13 Kodeksu Cywilnego Ukrainy w celu zidentyfikowania problematycznych kwestii w egzekwowaniu prawa i poprawy obowiązujących regulacji normatywnych.

W SPRAWIE ISTOTY I KLASYFIKACJI FORM NADZORU ADMINISTRACYJNEGO W DZIAŁALNOŚCI NARODOWEJ POLICJI UKRAINY

Mykoła Marczenko

laureat Instytutu Badawczego Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0003-6716-6291

Anotation. Celem artykułu jest określenie istoty pojęcia „form nadzoru administracyjnego realizowanego przez Narodową Policję”, wdrożenie klasyfikacji ich rodzajów oraz charakterystyka treści. W artykule przeprowadzono badanie istoty kategorii „form nadzoru administracyjnego realizowanego przez Narodową Policję”. Określa, że to dzięki formom następuje realizacja określonych na poziomie prawa funkcji i zadań policji w zakresie ogólnego nadzoru administracyjnego. Właściwe stosowanie tych form ma bezpośredni wpływ na wynik działań administracyjno-nadzorczych oraz efektywność funkcjonowania Narodowej Policji jako całości. Dokonuje się klasyfikacji stosowanych form i dokonuje się ich charakterystyki. Stwierdzono, że formy nadzoru administracyjnego w Narodowej Policji stanowią zewnętrzny wyraz szerokiego zakresu celowych, różniących się treścią i istotą działań i środków, które są realizowane w ramach funkcjonalnych uprawnień przez organy i funkcjonariuszy policji w kierunku i w celu zapewnienia porządku publicznego, legalności w sferze stosunków społecznych, przestrzegania gwarantowanych praw i wolności ich uczestników.
Keywords: Celem artykułu jest określenie istoty pojęcia „form nadzoru administracyjnego realizowanego przez Narodową Policję”, wdrożenie klasyfikacji ich rodzajów oraz charakterystyka treści. W artykule przeprowadzono badanie istoty kategorii „form nadzoru administracyjnego realizowanego przez Narodową Policję”. Określa, że to dzięki formom następuje realizacja określonych na poziomie prawa funkcji i zadań policji w zakresie ogólnego nadzoru administracyjnego. Właściwe stosowanie tych form ma bezpośredni wpływ na wynik działań administracyjno-nadzorczych oraz efektywność funkcjonowania Narodowej Policji jako całości. Dokonuje się klasyfikacji stosowanych form i dokonuje się ich charakterystyki. Stwierdzono, że formy nadzoru administracyjnego w Narodowej Policji stanowią zewnętrzny wyraz szerokiego zakresu celowych, różniących się treścią i istotą działań i środków, które są realizowane w ramach funkcjonalnych uprawnień przez organy i funkcjonariuszy policji w kierunku i w celu zapewnienia porządku publicznego, legalności w sferze stosunków społecznych, przestrzegania gwarantowanych praw i wolności ich uczestników.

SYSTEM PUBLICZNEGO ZARZĄDZANIA BIZNESEM HAZARDOWYM NA UKRAINIE I JEGO ELEMENTY

Zoriana Toporetska

kandydat nauk prawnych, docent Katedry Postępowania Karnego i Kryminalistyki Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Prawa Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2441-4852

Anotation. W artykule omówiono system publicznego zarządzania biznesem hazardowym na Ukrainie. Autor, stosując podejście działalnościowe w celu zrozumienia określonego zjawiska lub procesu, proponuje, aby system publicznego zarządzania biznesem hazardowym obejmował następujące elementy: podmioty zarządzania, obiekty zarządzania, cel i zamiary zarządzania publicznego, funkcje zarządzania publicznego i mechanizm publicznego zarządzania biznesem hazardowym, odpowiedzialność prawna. Z kolei mechanizm publicznego zarządzania biznesem hazardowym obejmuje formy, metody i środki publicznego zarządzania. Dyskusje na temat włączenia odpowiedzialności prawnej w skład administracji publicznej trwają od dawna. W ramach publicznego systemu zarządzania biznesem hazardowym autor proponuje rozważenie jedynie przeciwdziałania przestępstwom, które wpływają na określony przez państwo stan modelu publicznego zarządzania biznesem hazardowym.
Keywords: W artykule omówiono system publicznego zarządzania biznesem hazardowym na Ukrainie. Autor, stosując podejście działalnościowe w celu zrozumienia określonego zjawiska lub procesu, proponuje, aby system publicznego zarządzania biznesem hazardowym obejmował następujące elementy: podmioty zarządzania, obiekty zarządzania, cel i zamiary zarządzania publicznego, funkcje zarządzania publicznego i mechanizm publicznego zarządzania biznesem hazardowym, odpowiedzialność prawna. Z kolei mechanizm publicznego zarządzania biznesem hazardowym obejmuje formy, metody i środki publicznego zarządzania. Dyskusje na temat włączenia odpowiedzialności prawnej w skład administracji publicznej trwają od dawna. W ramach publicznego systemu zarządzania biznesem hazardowym autor proponuje rozważenie jedynie przeciwdziałania przestępstwom, które wpływają na określony przez państwo stan modelu publicznego zarządzania biznesem hazardowym.