Journal №3 (55) / 2023|KELM

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW

ARTYZM DZIECI W MŁODSZYM WIEKU SZKOLNYM W DZIAŁALNOŚCI MUZYCZNO-WYKONAWCZEJ JAKO ZJAWISKO PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNE

Ren Wei

aspirant Katedry Choreografii i Sztuki Muzycznej Sumskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia A.S. Makarenki (Sumy, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0005-6675-4950

Anotation. W artykule autor bada problem kształtowania się artyzmu dzieci w młodszym wieku szkolnym w działalności muzyczno-wykonawczej. W tym kontekście przeprowadzono psychologiczno-pedagogiczną analizę literatury naukowej i udowodniono, że jednym z priorytetowych zadań jest kształtowanie i rozwój osobowości twórczej uczniów, ponieważ w przeważającej większości dochodzi do naruszenia związku między emocjonalnymi i racjonalnymi sferami ludzkiej działalności w kierunku pragmatyzmu i racjonalności. Prowadzi to do potrzeby wzmocnienia roli sztuki w wychowaniu dziecka, przyciągnięcia różnych form, metod i środków edukacji artystycznej w celu realizacji tego celu. Udowodniono, że artyzm dzieci w młodszym wieku szkolnym w działalności muzycznej i wykonawczej jest wieloskładnikową edukacją osobistą, która przyczynia się do poznania, tworzenia i reprodukcji obrazu artystycznego za pomocą ekspresyjnych środków sztuki muzycznej i teatralnej z udziałem procedur intelektualnych w dziedzinie wykonywania instrumentalnego.
Keywords: W artykule autor bada problem kształtowania się artyzmu dzieci w młodszym wieku szkolnym w działalności muzyczno-wykonawczej. W tym kontekście przeprowadzono psychologiczno-pedagogiczną analizę literatury naukowej i udowodniono, że jednym z priorytetowych zadań jest kształtowanie i rozwój osobowości twórczej uczniów, ponieważ w przeważającej większości dochodzi do naruszenia związku między emocjonalnymi i racjonalnymi sferami ludzkiej działalności w kierunku pragmatyzmu i racjonalności. Prowadzi to do potrzeby wzmocnienia roli sztuki w wychowaniu dziecka, przyciągnięcia różnych form, metod i środków edukacji artystycznej w celu realizacji tego celu. Udowodniono, że artyzm dzieci w młodszym wieku szkolnym w działalności muzycznej i wykonawczej jest wieloskładnikową edukacją osobistą, która przyczynia się do poznania, tworzenia i reprodukcji obrazu artystycznego za pomocą ekspresyjnych środków sztuki muzycznej i teatralnej z udziałem procedur intelektualnych w dziedzinie wykonywania instrumentalnego.

E-KURS „PODSTAWY GRAFIKI KOMPUTEROWEJ” W SERWISIE EDUKACJI NA ODLEGŁOŚĆ

Mykola Korets, Petro Korostel

Mykola Korets, doktor nauk pedagogicznych, profesor, profesor Katedry Inżynierii i Technologii Produkcji Ukraińskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia M.P. Dragomanowa (Kijów, Ukraina)
Petro Korostel, aspirant Katedry Inżynierii i Technologii Produkcji Ukraińskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia M.P. Dragomanowa (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5552-7481, ORCID ID: 0000-0001-7869-9913

Anotation. Artykuł uzasadnia opracowanie elektronicznego kursu z podstaw grafiki komputerowej w serwisie edukacyjnym „Google Classroom”, który zapewnia realizację zdalnej formy kształcenia bakałarzy w zakresie kształcenia zawodowego. Udowodniono celowość korzystania z platformy edukacyjnej Google Classroom (Cloud Oriented Learning Environment), która jest podstawą do nauczania online i monitorowania wiedzy studentów. Określono główne tryby pracy w systemie nauczania na odległość Google Classroom, za pomocą których krok po kroku śledzone są zadania, przeprowadzana jest ocena, wprowadzane są korekty i istnieje możliwość zintegrowanej oceny osiągnięć studentów. Na podstawie eksperymentalnej i badawczej weryfikacji skuteczności tego kursu ustalono, że stworzone środowisko edukacyjne poprawia komunikację w systemie „nauczyciel-student”, proces nauczania staje się bardziej dostępny i efektywniejszy, co potwierdza wzrost jakości wiedzy studentów.
Keywords: Artykuł uzasadnia opracowanie elektronicznego kursu z podstaw grafiki komputerowej w serwisie edukacyjnym „Google Classroom”, który zapewnia realizację zdalnej formy kształcenia bakałarzy w zakresie kształcenia zawodowego. Udowodniono celowość korzystania z platformy edukacyjnej Google Classroom (Cloud Oriented Learning Environment), która jest podstawą do nauczania online i monitorowania wiedzy studentów. Określono główne tryby pracy w systemie nauczania na odległość Google Classroom, za pomocą których krok po kroku śledzone są zadania, przeprowadzana jest ocena, wprowadzane są korekty i istnieje możliwość zintegrowanej oceny osiągnięć studentów. Na podstawie eksperymentalnej i badawczej weryfikacji skuteczności tego kursu ustalono, że stworzone środowisko edukacyjne poprawia komunikację w systemie „nauczyciel-student”, proces nauczania staje się bardziej dostępny i efektywniejszy, co potwierdza wzrost jakości wiedzy studentów.

SZTUKA ULICZNA I JEJ ZASTOSOWANIE W NAUCZANIU JĘZYKÓW OBCYCH

Tetiana Poliakova, Viktoriia Samarina

Tetiana Poliakova, kandydat nauk filologicznych, docent, docent Katedry Komunikacji Międzykulturowej i Języka Obcego Narodowego Uniwersytetu Technicznego „Politechnika Charkowska” (Ukraina, Charków)
Viktoriia Samarina, kandydat nauk filologicznych, docent, docent Katedry Języków Obcych w Biznesie i Tłumaczeń Narodowego Uniwersytetu Technicznego „Politechnika Charkowska” (Ukraina, Charków)

ORCID ID: 0000-0002-3353-2228, ORCID ID: 0000-0003-1794-4879

Anotation. Teraz system edukacji osiąga nowy poziom, wprowadzając do swojego arsenału nie tylko tradycyjne metody nauczania, możliwości technologii informatycznych, ale także metody oparte na wykorzystaniu elementów sztuki współczesnej. Celem artykułu było przeanalizowanie zjawiska sztuki współczesnej jako sztuki ulicznej i jej potencjału w nauczaniu języków obcych. Aby osiągnąć cel, wykorzystano metody analizy informacji, syntezy, opisu językowego, interpretacji, systematyzacji, uogólnienia. Praca z zaangażowaniem sztuki ulicznej w proces nauczania języka obcego może obejmować kilka etapów – zapoznanie się z pracą artysty, zrozumienie jego pomysłu i przekazanie tego pomysłu w języku obcym. Ponadto można korzystać z takich zadań, jak opisywanie obrazów, tworzenie własnych historii, omawianie pomysłów, nadawanie tytułów w języku obcym własnym dziełom artystycznym i tym podobne. W związku z tym wykorzystanie elementów sztuki ulicznej w procesie nauki języków obcych umożliwia realizację funkcji komunikacyjnej, poszerzanie aktywnego i pasywnego zasobu leksykalnego oraz kształtowanie kompetencji społecznokulturowych.
Keywords: Teraz system edukacji osiąga nowy poziom, wprowadzając do swojego arsenału nie tylko tradycyjne metody nauczania, możliwości technologii informatycznych, ale także metody oparte na wykorzystaniu elementów sztuki współczesnej. Celem artykułu było przeanalizowanie zjawiska sztuki współczesnej jako sztuki ulicznej i jej potencjału w nauczaniu języków obcych. Aby osiągnąć cel, wykorzystano metody analizy informacji, syntezy, opisu językowego, interpretacji, systematyzacji, uogólnienia. Praca z zaangażowaniem sztuki ulicznej w proces nauczania języka obcego może obejmować kilka etapów – zapoznanie się z pracą artysty, zrozumienie jego pomysłu i przekazanie tego pomysłu w języku obcym. Ponadto można korzystać z takich zadań, jak opisywanie obrazów, tworzenie własnych historii, omawianie pomysłów, nadawanie tytułów w języku obcym własnym dziełom artystycznym i tym podobne. W związku z tym wykorzystanie elementów sztuki ulicznej w procesie nauki języków obcych umożliwia realizację funkcji komunikacyjnej, poszerzanie aktywnego i pasywnego zasobu leksykalnego oraz kształtowanie kompetencji społecznokulturowych.

ZASTOSOWANIE INNOWACYJNYCH TECHNOLOGII NA LEKCJACH KULTURY FIZYCZNEJ

Iryna Khomenko, Inna Dudnyk

Iryna Khomenko, kandydat nauk pedagogicznych, docent, docent Katedry Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego Czerkaskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Bohdana Chmielnickiego (Czerkasy, Ukraina)
Inna Dudnyk, kandydat nauk pedagogicznych, docent, docent Katedry Dyscyplin Sportowych Czerkaskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Bohdana Chmielnickiego (Czerkasy, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1330-3604, ORCID ID: 0000-0003-3150-8387

Anotation. Znaczenie pracy polega na badaniu nowych technologii, które pomogą poprawić pracę nauczycieli i zainteresują uczniów. Projektowanie procesu nauczania przez nauczycieli kultury fizycznej z uwzględnieniem nowych wymagań przewiduje inne podejścia nie tylko do planowania efektów uczenia się, ale także do wyboru treści, metod, form i technologii nauczania. W pracy omówiono różne innowacyjne technologie, które są wykorzystywane na lekcjach kultury fizycznej: technologie oszczędzające zdrowie, uczenie się zorientowane na osobę, technologie informacyjne i komunikacyjne. Określono ich znaczenie dla kształtowania u uczniów trwałego zainteresowania kulturą fizyczną; ich wpływ na jakość wiedzy, efektywność uczenia się, rozwój. Zidentyfikowano szereg zalet stosowania innowacyjnych technologii na lekcjach Kultury Fizycznej w stosunku do tradycyjnego systemu nauczania w szkole.
Keywords: Znaczenie pracy polega na badaniu nowych technologii, które pomogą poprawić pracę nauczycieli i zainteresują uczniów. Projektowanie procesu nauczania przez nauczycieli kultury fizycznej z uwzględnieniem nowych wymagań przewiduje inne podejścia nie tylko do planowania efektów uczenia się, ale także do wyboru treści, metod, form i technologii nauczania. W pracy omówiono różne innowacyjne technologie, które są wykorzystywane na lekcjach kultury fizycznej: technologie oszczędzające zdrowie, uczenie się zorientowane na osobę, technologie informacyjne i komunikacyjne. Określono ich znaczenie dla kształtowania u uczniów trwałego zainteresowania kulturą fizyczną; ich wpływ na jakość wiedzy, efektywność uczenia się, rozwój. Zidentyfikowano szereg zalet stosowania innowacyjnych technologii na lekcjach Kultury Fizycznej w stosunku do tradycyjnego systemu nauczania w szkole.

NAUKOWE I METODYCZNE PODEJŚCIA DO ZARZĄDZANIA JAKOŚCIĄ KSZTAŁCENIA BAKAŁARZY Z WYCHOWANIA FIZYCZNEGO W WARUNKACH ŚRODOWISKA EDUKACYJNEGO INSTYTUCJI SZKOLNICTWA WYŻSZEGO

Zhang Lian

aspirant Katedry Pedagogiki, Filologii Zagranicznej i Tłumaczeń Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego imienia Simona Kuznetsa (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5750-2605

Anotation. Artykuł dotyczy powstania i historycznego rozwoju wychowania fizycznego, poczynając od prymitywnego społeczeństwa, w którym elementy wychowania fizycznego pojawiały się podczas naturalnych działań. W przyszłości wychowanie fizyczne stało się zorganizowaną działalnością obejmującą specjalne ćwiczenia i treningi w celu zwiększenia zdolności fizycznych i zdrowia. Współczesne wychowanie fizyczne jest ważnym elementem procesu edukacyjnego, który promuje zdrowy rozwój młodzieży i zwiększa produktywność w różnych dziedzinach życia. Pojawienie się wychowania fizycznego przypada na początkowy etap historii społeczeństwa ludzkiego, kiedy elementy wychowania fizycznego spontanicznie pojawiły się w społeczeństwie pierwotnym. Wykonując naturalne i niezbędne czynności, takie jak żerowanie, polowanie i budowanie mieszkań, ludzie automatycznie poprawiali swoje zdolności fizyczne, takie jak siła, wytrzymałość i szybkość.
Keywords: Artykuł dotyczy powstania i historycznego rozwoju wychowania fizycznego, poczynając od prymitywnego społeczeństwa, w którym elementy wychowania fizycznego pojawiały się podczas naturalnych działań. W przyszłości wychowanie fizyczne stało się zorganizowaną działalnością obejmującą specjalne ćwiczenia i treningi w celu zwiększenia zdolności fizycznych i zdrowia. Współczesne wychowanie fizyczne jest ważnym elementem procesu edukacyjnego, który promuje zdrowy rozwój młodzieży i zwiększa produktywność w różnych dziedzinach życia. Pojawienie się wychowania fizycznego przypada na początkowy etap historii społeczeństwa ludzkiego, kiedy elementy wychowania fizycznego spontanicznie pojawiły się w społeczeństwie pierwotnym. Wykonując naturalne i niezbędne czynności, takie jak żerowanie, polowanie i budowanie mieszkań, ludzie automatycznie poprawiali swoje zdolności fizyczne, takie jak siła, wytrzymałość i szybkość.

POŁTAWSKI OKRES POWSTAWANIA WIELKIEGO TENORA IVANA KOZLOVSKYIEGO: ASPEKT ŹRÓDŁOZNAWCZY

Valentyna Andrieieva

docent Katedry Śpiewu Operowego Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy imienia P.I. Czajkowskiego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9511-4577

Anotation. Artykuł poświęcono połtawskiemu okresowi twórczego powstawania jednego z najwybitniejszych śpiewaków XX wieku Ivana Kozlovskyiego, który według autora jest fundamentalny i podstawowych w jego działalności. Dzięki nowym faktom znalezionym w materiałach archiwalnych, a także opierając się na periodyku prasowym z okresu walki o wyzwolenie narodowe w Ukrainie w latach 1917-1921 (które niedawno stały się dostępne dla badaczy), autor próbował odtworzyć bardziej całościowy i prawdziwy obraz połtawskiego okresu twórczości piosenkarza. Wyróżniono i podkreślono trzy rodzaje działalności twórczej I. Kozlovskyiego w Połtawie: udział w spektaklach ukraińskiej trupy muzyczno-dramatycznej, teatru operowego i działalność koncertową.
Keywords: Artykuł poświęcono połtawskiemu okresowi twórczego powstawania jednego z najwybitniejszych śpiewaków XX wieku Ivana Kozlovskyiego, który według autora jest fundamentalny i podstawowych w jego działalności. Dzięki nowym faktom znalezionym w materiałach archiwalnych, a także opierając się na periodyku prasowym z okresu walki o wyzwolenie narodowe w Ukrainie w latach 1917-1921 (które niedawno stały się dostępne dla badaczy), autor próbował odtworzyć bardziej całościowy i prawdziwy obraz połtawskiego okresu twórczości piosenkarza. Wyróżniono i podkreślono trzy rodzaje działalności twórczej I. Kozlovskyiego w Połtawie: udział w spektaklach ukraińskiej trupy muzyczno-dramatycznej, teatru operowego i działalność koncertową.

CECHY IMPROWIZACJI MUZYCZNEJ W KULTURZE JAZZOWEJ

Alina Popova

aspirantka Katedry Śpiewu Akademickiego i Estradowego oraz Inżynierii Dźwięku Narodowej Akademii Kadr Kierowniczych Kultury i Sztuki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5534-073Х

Anotation. Artykuł bada i ujawnia istotę pojęcia improwizacji. Podkreślono jej miejsce i rolę w systemie sztuki jazzowej. Wyjaśniono główne cechy procesu tworzenia-odtwarzania improwizacji jazzowej. Rozważano improwizacyjny charakter, a mianowicie sposób, w jaki przywołał stylową różnorodność muzyki jazzowej. System kształtowania, intonowania, organizacji rytmicznej itp.w dowolnym stylu improwizacji jest oświetlony. Przeanalizowano główne rodzaje improwizacji muzycznej. Omówiono główne prace związane z improwizacją i improwizacją jazzową. W czasie pisania artykułu stosowano metody analizy, syntezy, wtórnego przetwarzania informacji. Wyciąga się wnioski na temat istoty i roli improwizacji w jazzie.
Keywords: Artykuł bada i ujawnia istotę pojęcia improwizacji. Podkreślono jej miejsce i rolę w systemie sztuki jazzowej. Wyjaśniono główne cechy procesu tworzenia-odtwarzania improwizacji jazzowej. Rozważano improwizacyjny charakter, a mianowicie sposób, w jaki przywołał stylową różnorodność muzyki jazzowej. System kształtowania, intonowania, organizacji rytmicznej itp.w dowolnym stylu improwizacji jest oświetlony. Przeanalizowano główne rodzaje improwizacji muzycznej. Omówiono główne prace związane z improwizacją i improwizacją jazzową. W czasie pisania artykułu stosowano metody analizy, syntezy, wtórnego przetwarzania informacji. Wyciąga się wnioski na temat istoty i roli improwizacji w jazzie.

PODGATUNKI WSPÓŁCZESNEJ PROZY NIEMIECKIEJ I ANGIELSKIEJ

Inessa Anikina, Tetiana Melnyk

Inessa Anikina, kandydat nauk filologicznych, docent Katedry Języków Słowiańskich i Literatury Zagranicznej Humańskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Pawła Tyczyny (Humań, Ukraina)
Tetiana Melnyk, kandydat nauk filologicznych, docent Katedry Komunikacji Międzykulturowej, Literatury Światowej i Tłumaczeń Winnickiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Mychajła Kociubynskiego

ORCID ID: 0000-0003-2760-8422, ORCID ID: 0000-0002-2258-7389

Anotation. W artykule podjęto próbę sklasyfikowania podgatunków współczesnej prozy niemieckiej i angielskiej oraz podano ich charakterystykę. Należy zauważyć, że współczesne gatunki literackie są kontaminacją tradycyjnych gatunków i podgatunków. W artykule, oprócz ogólnych metod badawczych, zastosowano metodę analizy komparatywnej specyfiki gatunku prozy niemieckiej i angielskiej. Analiza porównawcza współczesnych podgatunków prozy niemieckiej i angielskiej wykazała, że są one identyczne, przy czym większość podgatunków w literaturze niemieckiej jest określana terminami angielskimi. Autorzy artykułu stwierdzili, że różnorodność współczesnych podgatunków literackich stała się problemem dla czytelników z powodu niezgodności oznaczenia gatunku i treści dzieła. Udowodniono, że charakterystyczną cechą procesu literackiego jest niestabilność gatunkowa, kryzys tradycyjnych wyobrażeń i transformacja prawie wszystkich modeli gatunkowych.
Keywords: W artykule podjęto próbę sklasyfikowania podgatunków współczesnej prozy niemieckiej i angielskiej oraz podano ich charakterystykę. Należy zauważyć, że współczesne gatunki literackie są kontaminacją tradycyjnych gatunków i podgatunków. W artykule, oprócz ogólnych metod badawczych, zastosowano metodę analizy komparatywnej specyfiki gatunku prozy niemieckiej i angielskiej. Analiza porównawcza współczesnych podgatunków prozy niemieckiej i angielskiej wykazała, że są one identyczne, przy czym większość podgatunków w literaturze niemieckiej jest określana terminami angielskimi. Autorzy artykułu stwierdzili, że różnorodność współczesnych podgatunków literackich stała się problemem dla czytelników z powodu niezgodności oznaczenia gatunku i treści dzieła. Udowodniono, że charakterystyczną cechą procesu literackiego jest niestabilność gatunkowa, kryzys tradycyjnych wyobrażeń i transformacja prawie wszystkich modeli gatunkowych.

PROJEKCJA FOLKLORYSTYCZNA CZASU EGZYSTENCJALNEGO W ASPEKCIE DUCHOWEJ KONSTYTUCJI JEDNOSTKI

Alla Pavlova

kandydat nauk filologicznych, docent doktorantka Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Filologii Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki, (Irpień, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6214-8738

Anotation. Na przykładzie tekstów folklorystycznych analizuje się ambiwalencję aksjologicznych wartości kategorii czasu, jej rolę w tworzeniu antropologicznego modelu pozaobrzędowego folkloru liryczno-epickiego, znaczenie z problemem dialektyki immanentno-transcendentalnej. Autor podkreśla, że ważność pojęć „czas” i „przyczynowość” można prześledzić na przykładzie folkloru liryczno-epickiego, ponieważ każde działanie jest przez coś lub kogoś deterministyczne, zrozumiałe i zachowane w świadomości folklorystycznej. Autor podkreśla, że obecność dowodów na określone zdarzenie lub działanie sugeruje wymiar czasowy. W ten sposób w czasie przeszłym ujawniają się warunki określonej sytuacji, a w teraźniejszości jej konsekwencje, a ten dialektyzm staje się prawdopodobny zarówno na poziomie tekstowym, jak i pozatekstowym.
Keywords: Na przykładzie tekstów folklorystycznych analizuje się ambiwalencję aksjologicznych wartości kategorii czasu, jej rolę w tworzeniu antropologicznego modelu pozaobrzędowego folkloru liryczno-epickiego, znaczenie z problemem dialektyki immanentno-transcendentalnej. Autor podkreśla, że ważność pojęć „czas” i „przyczynowość” można prześledzić na przykładzie folkloru liryczno-epickiego, ponieważ każde działanie jest przez coś lub kogoś deterministyczne, zrozumiałe i zachowane w świadomości folklorystycznej. Autor podkreśla, że obecność dowodów na określone zdarzenie lub działanie sugeruje wymiar czasowy. W ten sposób w czasie przeszłym ujawniają się warunki określonej sytuacji, a w teraźniejszości jej konsekwencje, a ten dialektyzm staje się prawdopodobny zarówno na poziomie tekstowym, jak i pozatekstowym.

WIZERUNEK MYKHAILA BERNOVA W PRASIE FRANCUSKOJĘZYCZNEJ LAT 90. XIX WIEKU

Mykyta Pryhoda

aspirant Katedry Historii Ukrainy Kijowskiego Uniwersytetu imienia Borysa Grinczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0038-3788

Anotation. W artykule, na podstawie opracowanego masywu prasy francuskojęzycznej z 1890 roku, zbadano postać Mykhaila Bernova, znanego podróżnika-pieszego z końca XIX początku XX wieku. Charakterystykę wizerunku postaci uzupełniają krótkie informacje biograficzne przedstawione na początku badania. Podróżując po Europie Zachodniej, Afryce Północnej i Imperium Rosyjskim w latach 1891–1897, M. Bernov, dzięki swoim własnym zdolnościom, oryginalności, aktywnej działalności kulturalnej i edukacyjnej i wykładowej, znajduje się w centrum uwagi wielu znanych czasopism. Aktywna działalność M. Bernova na terytorium Francji, począwszy od 1889 roku, przyciąga uwagę licznej lokalnej prasy, która systematycznie i wszechstronnie przedstawia niektóre epizody jego życia. We wnioskach, zgodnie z wynikami badań, na podstawie opracowanych informacji, powstały dwa obrazy M. Bernova, które łącznie świadczą o wyjątkowości i niezwykłości jego postaci.
Keywords: W artykule, na podstawie opracowanego masywu prasy francuskojęzycznej z 1890 roku, zbadano postać Mykhaila Bernova, znanego podróżnika-pieszego z końca XIX początku XX wieku. Charakterystykę wizerunku postaci uzupełniają krótkie informacje biograficzne przedstawione na początku badania. Podróżując po Europie Zachodniej, Afryce Północnej i Imperium Rosyjskim w latach 1891–1897, M. Bernov, dzięki swoim własnym zdolnościom, oryginalności, aktywnej działalności kulturalnej i edukacyjnej i wykładowej, znajduje się w centrum uwagi wielu znanych czasopism. Aktywna działalność M. Bernova na terytorium Francji, począwszy od 1889 roku, przyciąga uwagę licznej lokalnej prasy, która systematycznie i wszechstronnie przedstawia niektóre epizody jego życia. We wnioskach, zgodnie z wynikami badań, na podstawie opracowanych informacji, powstały dwa obrazy M. Bernova, które łącznie świadczą o wyjątkowości i niezwykłości jego postaci.

STYLISTYCZNE SPOSOBY WYRAŻANIA EMPATII W WIADOMOŚCIACH CNN

Alona Serhiienko

aspirant Katedry Filologii Germańskiej Sumskiego Uniwersytetu Państwowego (Sumy, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1805-4037

Anotation. Ten, kto jest biegły w sztuce słowa, ma ogromny wpływ, a wynik wpływu informacji zależy od sposobu przekazywania informacji, co jest dziś istotne w ramach badań różnych paradygmatów naukowych, zwłaszcza językowych. Biorąc powyższe pod uwagę, celem wywiadu jest lingwopragmatyczne badanie politycznych tekstów informacyjnych jako formy dyskursu politycznego poprzez szczegółową analizę stylistycznych środków wyrażania empatii. Aby zrealizować cel, w pracy zastosowano kompleksową metodologię badania materiału empirycznego, która obejmuje metody współczesnej pragmastilistyki, takie jak: analiza dyskursu politycznego jako całości, a konkretnie pojedynczej jednostki, analiza kontekstowa, leksykalno-semantyczny, stylistyczny, strukturalno-semantyczny i pragmatyczny rodzaje analizy. Wybór materiału empirycznego odbywał się przez próbkowanie całościowe.
Keywords: Ten, kto jest biegły w sztuce słowa, ma ogromny wpływ, a wynik wpływu informacji zależy od sposobu przekazywania informacji, co jest dziś istotne w ramach badań różnych paradygmatów naukowych, zwłaszcza językowych. Biorąc powyższe pod uwagę, celem wywiadu jest lingwopragmatyczne badanie politycznych tekstów informacyjnych jako formy dyskursu politycznego poprzez szczegółową analizę stylistycznych środków wyrażania empatii. Aby zrealizować cel, w pracy zastosowano kompleksową metodologię badania materiału empirycznego, która obejmuje metody współczesnej pragmastilistyki, takie jak: analiza dyskursu politycznego jako całości, a konkretnie pojedynczej jednostki, analiza kontekstowa, leksykalno-semantyczny, stylistyczny, strukturalno-semantyczny i pragmatyczny rodzaje analizy. Wybór materiału empirycznego odbywał się przez próbkowanie całościowe.

SPECYFIKA NAZW HOTELI W RÓŻNYCH REGIONACH ANGLII

Olena Sydorenko

kandydat nauk filologicznych, docent, pracownik naukowy Wydziału Kulturoznawstwa Instytutu Germanistyki i Literaturoznawstwa Porównawczego Uniwersytetu w Paderborn (Niemcy)

ORCID ID: 0000-0001-9189-5994

Anotation. Celem artykułu jest analiza nazw hoteli zebranych w południowych i północnych regionach Anglii, Londynu i okolic w ciągu ostatnich dwudziestu lat, według ich cech leksykalnych, semantycznych i strukturalnych. Badania przeprowadzono za pomocą takich metod naukowych jak opisowy, arealny i statystyczny. Badanie obejmuje 793 tytuły. Większość nazw jest w języku angielskim. Główny sposób tworzenia nazw na południu i północy Anglii – widapelatywny, w Londynie i jego okolicach – widonimowyy. Podjęto próbę klasyfikacji ergonimów. Nazwy obiektów hotelarskich są warunkowo podzielone na podgrupy. Analizowane tytuły mają pozytywną kolorystykę stylistyczną i pełnią funkcję reklamową. Wśród nazw otonimowych analizowane są ergonimy utworzone przez transonimizację antroponimów, toponimów, mitonimów, poetonimów i pragmatonimów. Najliczniejsze są nazwy ottoponimiczne i widantroponimiczne.
Keywords: Celem artykułu jest analiza nazw hoteli zebranych w południowych i północnych regionach Anglii, Londynu i okolic w ciągu ostatnich dwudziestu lat, według ich cech leksykalnych, semantycznych i strukturalnych. Badania przeprowadzono za pomocą takich metod naukowych jak opisowy, arealny i statystyczny. Badanie obejmuje 793 tytuły. Większość nazw jest w języku angielskim. Główny sposób tworzenia nazw na południu i północy Anglii – widapelatywny, w Londynie i jego okolicach – widonimowyy. Podjęto próbę klasyfikacji ergonimów. Nazwy obiektów hotelarskich są warunkowo podzielone na podgrupy. Analizowane tytuły mają pozytywną kolorystykę stylistyczną i pełnią funkcję reklamową. Wśród nazw otonimowych analizowane są ergonimy utworzone przez transonimizację antroponimów, toponimów, mitonimów, poetonimów i pragmatonimów. Najliczniejsze są nazwy ottoponimiczne i widantroponimiczne.

BEZPIECZNY WYBÓR WOJSKOWY UKRAINY PO ROZPADZIE ZSRR I JEGO WPŁYW NA STOSUNKI Z POLSKA

Oleksii Furtes

kandydat nauk historycznych, starszy pracownik naukowy, doktorant w pełnym wymiarze czasu pracy oddziału naukowo-organizacyjnego Narodowej Akademii Wojsk Lądowych imienia hetmana Piotra Sahajdacznego (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2993-626Х

Anotation. W artykule zbadano proces tworzenia bezpiecznego wyboru wojskowego Ukrainy po rozpadzie ZSRR. Przeanalizowano historyczne przesłanki, w jakich znalazła się Ukraina w przededniu rozpadu ZSRR i w pierwszych latach, po ogłoszeniu jej niepodległości. Rozważono dążenie Ukrainy do wyjścia z wpływów Federacji Rosyjskiej i aktywnego uczestnictwa w tworzeniu środkowoeuropejskiej strefy stabilności i bezpieczeństwa, w szczególności na tle stosunków ukraińsko-polskich. Pokazano, w jakiej pułapce prawnej znalazła się Ukraina co do swojego bezpieczeństwa wojskowego, deklarując się jako państwo pozablokowe i bez broni jądrowej oraz, do czego doprowadziła polityka wielowektorowości Ukrainy w stosunkach międzynarodowych. Okazało się, że na początku lat 90. ubiegłego wieku Ukraina popełniła fatalny błąd – dokonując wojskowego i bezpiecznego wyboru kraju na rzecz neutralności i braku broni jądrowej.
Keywords: W artykule zbadano proces tworzenia bezpiecznego wyboru wojskowego Ukrainy po rozpadzie ZSRR. Przeanalizowano historyczne przesłanki, w jakich znalazła się Ukraina w przededniu rozpadu ZSRR i w pierwszych latach, po ogłoszeniu jej niepodległości. Rozważono dążenie Ukrainy do wyjścia z wpływów Federacji Rosyjskiej i aktywnego uczestnictwa w tworzeniu środkowoeuropejskiej strefy stabilności i bezpieczeństwa, w szczególności na tle stosunków ukraińsko-polskich. Pokazano, w jakiej pułapce prawnej znalazła się Ukraina co do swojego bezpieczeństwa wojskowego, deklarując się jako państwo pozablokowe i bez broni jądrowej oraz, do czego doprowadziła polityka wielowektorowości Ukrainy w stosunkach międzynarodowych. Okazało się, że na początku lat 90. ubiegłego wieku Ukraina popełniła fatalny błąd – dokonując wojskowego i bezpiecznego wyboru kraju na rzecz neutralności i braku broni jądrowej.

KATALOŃSKIE REFERENDUM NIEPODLEGŁOŚCIOWE: PODSTAWA POLITYCZNA I SPOŁECZNA

Nataliia Stetsiuk, Mariana Sheketa

Nataliia Stetsiuk, kandydat nauk historycznych, docent, kierownik Katedry Stosunków Międzynarodowych Podkarpackiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wasyla Stefanika (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)
Mariana Sheketa, aspirantka Katedry Stosunków Międzynarodowych Podkarpackiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wasyla Stefanika (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6741-6057

Anotation. Celem badania jest analiza politycznej i społecznej konfrontacji dwóch koncepcji kształtowania przyszłości Hiszpanii – unionizmu i independizmu. Z jednej strony analizowane są działania zwolenników niepodległości dotyczące przeprowadzenia legalnego referendum w sprawie niepodległości Katalonii i utworzenia własnego państwa, a z drugiej – opór wobec takiego scenariusza ze strony zwolenników jednego państwa – unionistów. Sprzeczność między tymi dwoma pojęciami istnieje nie tylko w życiu politycznym, ale także w życiu publicznym Królestwa Hiszpanii, odzwierciedlając ogólne tendencje do istnienia dialogu na temat przyszłości kraju jako całości. Uzasadnione jest znaczenie pełnego zrozumienia wewnętrznej sytuacji politycznej w Hiszpanii i znaczenie znalezienia kompromisu między przeciwstawnymi opiniami. Powtarzające się od czasu do czasu referendum w sprawie niepodległości Katalonii i późniejsze plany jego legitymizacji po raz kolejny pokazują złożone napięcia polityczne między Madrytem a regionami Hiszpanii.
Keywords: Celem badania jest analiza politycznej i społecznej konfrontacji dwóch koncepcji kształtowania przyszłości Hiszpanii – unionizmu i independizmu. Z jednej strony analizowane są działania zwolenników niepodległości dotyczące przeprowadzenia legalnego referendum w sprawie niepodległości Katalonii i utworzenia własnego państwa, a z drugiej – opór wobec takiego scenariusza ze strony zwolenników jednego państwa – unionistów. Sprzeczność między tymi dwoma pojęciami istnieje nie tylko w życiu politycznym, ale także w życiu publicznym Królestwa Hiszpanii, odzwierciedlając ogólne tendencje do istnienia dialogu na temat przyszłości kraju jako całości. Uzasadnione jest znaczenie pełnego zrozumienia wewnętrznej sytuacji politycznej w Hiszpanii i znaczenie znalezienia kompromisu między przeciwstawnymi opiniami. Powtarzające się od czasu do czasu referendum w sprawie niepodległości Katalonii i późniejsze plany jego legitymizacji po raz kolejny pokazują złożone napięcia polityczne między Madrytem a regionami Hiszpanii.

WPŁYW WOJNY NA PEŁNĄ SKALĘ NA STRUKTURĘ GRUP WYBORCZYCH UKRAINY I ICH CECHY SPOŁECZNO-PSYCHOLOGICZNE

Kateryna Bezrukova

aspirant Wydziału Psychologii Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6230-8348

Anotation. Wojna na pełną skalę znacząco wpłynęła na architekturę ukraińskiego pola wyborczego. Badania wyborcze w czasie wojny wykazują niezdolność kryteriów społeczno-demograficznych do wyjaśnienia procesów zachodzących w społeczeństwie, co stawia naukowcom wyzwanie opracowania integracyjnego podejścia do badań elektoratu, które uwzględni również jego cechy społeczno-psychologiczne. W artykule przedstawiono wyniki eksperckiego badania typologii grup wyborczych Ukrainy, które opiera się na podejściu społeczno-psychologicznym i zostało przeprowadzone w przeddzień wyborów prezydenckich w 2019 roku. Podjęto próbę, na podstawie analizy i uogólnienia wyników badań socjologicznych w czasie wojny, wyodrębnienia nowych zjawisk społeczno-psychologicznych, na podstawie których możliwe będzie różnicowanie grup wyborczych w przyszłości. Wykazano, że w znacznym stopniu się zmieniły system wartości, relacje społeczne, ocena wizerunku państwa, poziom patriotyzmu i optymizmu społecznego, struktura źródeł informacji, nastąpiły zmiany psychoemocjonalne i sformułowano wniosek o żołnierzy w organach władzy. Przy planowaniu i przeprowadzaniu badań wyborczych należy wziąć pod uwagę te zmiany, co pozwoli zobaczyć aktualny obraz grup wyborczych Ukrainy.
Keywords: Wojna na pełną skalę znacząco wpłynęła na architekturę ukraińskiego pola wyborczego. Badania wyborcze w czasie wojny wykazują niezdolność kryteriów społeczno-demograficznych do wyjaśnienia procesów zachodzących w społeczeństwie, co stawia naukowcom wyzwanie opracowania integracyjnego podejścia do badań elektoratu, które uwzględni również jego cechy społeczno-psychologiczne. W artykule przedstawiono wyniki eksperckiego badania typologii grup wyborczych Ukrainy, które opiera się na podejściu społeczno-psychologicznym i zostało przeprowadzone w przeddzień wyborów prezydenckich w 2019 roku. Podjęto próbę, na podstawie analizy i uogólnienia wyników badań socjologicznych w czasie wojny, wyodrębnienia nowych zjawisk społeczno-psychologicznych, na podstawie których możliwe będzie różnicowanie grup wyborczych w przyszłości. Wykazano, że w znacznym stopniu się zmieniły system wartości, relacje społeczne, ocena wizerunku państwa, poziom patriotyzmu i optymizmu społecznego, struktura źródeł informacji, nastąpiły zmiany psychoemocjonalne i sformułowano wniosek o żołnierzy w organach władzy. Przy planowaniu i przeprowadzaniu badań wyborczych należy wziąć pod uwagę te zmiany, co pozwoli zobaczyć aktualny obraz grup wyborczych Ukrainy.

ZAGRANICZNE DOŚWIADCZENIE W TWORZENIU I ZARZĄDZANIU PAŃSTWOWYMI REZERWAMI STRATEGICZNYMI

Oleh Chechel, Yurii Lytvyn

Oleh Chechel, doktor nauk w zakresie administracji publicznej, docent, zastępca dyrektora Ukraińskiego Państwowego Naukowo-Badawczego Instytutu „Resurs” Państwowej Agencji Rezerwy Ukrainy, (Kijów, Ukraina)
Yurii Lytvyn, doktor nauk w zakresie administracji publicznej, dyrektor Ukraińskiego Państwowego Naukowo-Badawczego Instytutu „Resurs” Państwowej Agencji Rezerwy Ukrainy, (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5092-9593, ORCID ID: 0009-0002-5078-2963

Anotation. Artykuł poświęcono problemom tworzenia zapasów strategicznych materiałów i wartości materialnych w niektórych krajach zagranicznych. Zbadano główne trendy i kierunki polityki państwa w zakresie tworzenia rezerw strategicznych w głównych krajach świata w porównaniu z krajowym podejściem do tworzenia rezerwy materialnej państwa. Ujawniono cechy rozszerzonego zaangażowania podmiotów sektora prywatnego w proces tworzenia zapasów materiałów strategicznych. Określono istotę materiałów strategicznych i podejścia do tworzenia ich nomenklatury i listy. Uzasadnione są zalety stosowania zasad dekoncentracji i decentralizacji przez procesy zarządzania i korzystania z rezerwy państwowej z uwzględnieniem aktualnych macierzy zagrożeń. Oddzielnie podkreślono doświadczenie Unii Europejskiej w tworzeniu odpowiednich funduszy finansujących procesy tworzenia, zakupu i rozszerzania nomenklatury zasobów materialnych. Przeprowadzono analizę porównawczą podejść do tworzenia rezerwy państwowej według modelu amerykańskiego lub anglosaskiego, w krajach UE i niektórych krajach byłego obozu socjalistycznego.
Keywords: Artykuł poświęcono problemom tworzenia zapasów strategicznych materiałów i wartości materialnych w niektórych krajach zagranicznych. Zbadano główne trendy i kierunki polityki państwa w zakresie tworzenia rezerw strategicznych w głównych krajach świata w porównaniu z krajowym podejściem do tworzenia rezerwy materialnej państwa. Ujawniono cechy rozszerzonego zaangażowania podmiotów sektora prywatnego w proces tworzenia zapasów materiałów strategicznych. Określono istotę materiałów strategicznych i podejścia do tworzenia ich nomenklatury i listy. Uzasadnione są zalety stosowania zasad dekoncentracji i decentralizacji przez procesy zarządzania i korzystania z rezerwy państwowej z uwzględnieniem aktualnych macierzy zagrożeń. Oddzielnie podkreślono doświadczenie Unii Europejskiej w tworzeniu odpowiednich funduszy finansujących procesy tworzenia, zakupu i rozszerzania nomenklatury zasobów materialnych. Przeprowadzono analizę porównawczą podejść do tworzenia rezerwy państwowej według modelu amerykańskiego lub anglosaskiego, w krajach UE i niektórych krajach byłego obozu socjalistycznego.

FORMY SĄDOWEJ OCHRONY PRAW CZŁOWIEKA PRZED BEZPRAWNYMI DECYZJAMI WŁADZ PUBLICZNYCH

Volodymyr Horbalinskyi

kandydat nauk prawnych, docent Katedry Ogólnych Dyscyplin Prawnych Dniepropetrowskiego Państwowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6203-6151

Anotation. Artykuł poświęcono istocie i treści form sądowej ochrony praw osób fizycznych przed bezprawnymi decyzjami władz publicznych. Artykuł zawiera naukową analizę doktryny form ochrony sądowej, rodzajów i metod sądowej ochrony praw człowieka przed bezprawnymi decyzjami władz publicznych. Autor uzasadnia, że forma ochrony powinna być rozumiana jako zespół instrumentów prawnych, środków i zasobów określonych w przepisach, które są wykorzystywane przez osobę w celu przywrócenia jej praw podmiotowych lub interesów chronionych przez prawo. Autor podkreśla, że w stosunkach publicznoprawnych odpowiednio dobrany sposób ochrony naruszonych praw podmiotowych będzie determinował skuteczność tej ochrony, a w dalszej kolejności wpływał na możliwość przywrócenia naruszonego prawa.
Keywords: Artykuł poświęcono istocie i treści form sądowej ochrony praw osób fizycznych przed bezprawnymi decyzjami władz publicznych. Artykuł zawiera naukową analizę doktryny form ochrony sądowej, rodzajów i metod sądowej ochrony praw człowieka przed bezprawnymi decyzjami władz publicznych. Autor uzasadnia, że forma ochrony powinna być rozumiana jako zespół instrumentów prawnych, środków i zasobów określonych w przepisach, które są wykorzystywane przez osobę w celu przywrócenia jej praw podmiotowych lub interesów chronionych przez prawo. Autor podkreśla, że w stosunkach publicznoprawnych odpowiednio dobrany sposób ochrony naruszonych praw podmiotowych będzie determinował skuteczność tej ochrony, a w dalszej kolejności wpływał na możliwość przywrócenia naruszonego prawa.

TYPOWE SYTUACJE ŚLEDCZE W DOCHODZENIU W SPRAWIE NIELEGALNEGO PRZEWOZU OSÓB PRZEZ GRANICĘ PAŃSTWOWĄ UKRAINY

Mykhailo Horin

student Katedry Egzekwowania Prawa i Działań Antykorupcyjnych Międzyregionalnej Akademii Zarządzania Personelem (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9685-8315

Anotation. Artykuł określa czynniki, które najbardziej wpływają na specyfikę sytuacji śledczych i dochodzeń: źródło otrzymywania informacji źródłowych i podmiot otrzymywania materiałów źródłowych. W zależności od odmian treści informacyjnych wyróżniono następujące typowe sytuacje śledcze: 1) osoba przestępcy, w szczególności organizatora lub (ta) kierownika nielegalnego przewozu osób przez granicę państwową Ukrainy (lub osoba, która przyczyniła się do nielegalnego przewozu) została zatrzymana na miejscu zdarzenia, są świadkowie i materialne znamiona wykroczenia karnego; 2) osoba (grupa osób) została zatrzymana podczas korzystania z fałszywych paszportów do przekraczania granicy państwowej w punktach kontrolnych przez granicę państwową Ukrainy; 3) osoba (grupa osób) została zatrzymana bez odpowiednich dokumentów podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy państwowej Ukrainy poza punktami kontrolnymi; 4) postępowanie karne rozpoczęto zgodnie z danymi jednostek operacyjno-poszukiwawczych, które mają wiarygodne, ale niepełne informacje o grupie przestępczej, której działalność związana jest z nielegalnym przewozem osób przez granicę państwową Ukrainy. Dla każdej sytuacji śledczej opracowano wersje śledcze i algorytmy działań w celu ich weryfikacji.
Keywords: Artykuł określa czynniki, które najbardziej wpływają na specyfikę sytuacji śledczych i dochodzeń: źródło otrzymywania informacji źródłowych i podmiot otrzymywania materiałów źródłowych. W zależności od odmian treści informacyjnych wyróżniono następujące typowe sytuacje śledcze: 1) osoba przestępcy, w szczególności organizatora lub (ta) kierownika nielegalnego przewozu osób przez granicę państwową Ukrainy (lub osoba, która przyczyniła się do nielegalnego przewozu) została zatrzymana na miejscu zdarzenia, są świadkowie i materialne znamiona wykroczenia karnego; 2) osoba (grupa osób) została zatrzymana podczas korzystania z fałszywych paszportów do przekraczania granicy państwowej w punktach kontrolnych przez granicę państwową Ukrainy; 3) osoba (grupa osób) została zatrzymana bez odpowiednich dokumentów podczas próby nielegalnego przekroczenia granicy państwowej Ukrainy poza punktami kontrolnymi; 4) postępowanie karne rozpoczęto zgodnie z danymi jednostek operacyjno-poszukiwawczych, które mają wiarygodne, ale niepełne informacje o grupie przestępczej, której działalność związana jest z nielegalnym przewozem osób przez granicę państwową Ukrainy. Dla każdej sytuacji śledczej opracowano wersje śledcze i algorytmy działań w celu ich weryfikacji.

WSPÓŁDZIAŁANIE RÓŻNYCH ORGANÓW ŚCIGANIA W DOCHODZENIU W SPRAWIE OSZUSTW W ZAKRESIE KORZYSTANIA Z BANKOWYCH PŁATNOŚCI ELEKTRONICZNYCH: AKTUALNE KWESTIE

Artem Zhylin

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4267-2260

Anotation. Artykuł naukowy koncentruje się na niektórych aspektach dochodzenia w sprawie oszustw związanych z korzystaniem z bankowych płatności elektronicznych. Wskazano, że interakcja jest niezbędnym elementem każdego procesu społecznego. W dochodzeniu w sprawie wykroczeń karnych ta kategoria nie zmniejsza swojego znaczenia, a wręcz przeciwnie, potrzeba jej stosowania tylko wzrasta. Zwłaszcza w postępowaniach karnych dotyczących popełnienia oszustwa w zakresie korzystania z bankowych płatności elektronicznych. Wynika to z następujących czynników. Tak więc zawsze istnieje potrzeba wdrożenia nieoficjalnych czynności śledczych (poszukiwawczych), co natychmiast wskazuje na obowiązkowe zaangażowanie specjalistów różnych jednostek organów ścigania. Ponadto realizacja poszczególnych operacji taktycznych powoduje również konieczność współdziałania nie tylko pracowników Policji Narodowej, ale także innych służb.
Keywords: Artykuł naukowy koncentruje się na niektórych aspektach dochodzenia w sprawie oszustw związanych z korzystaniem z bankowych płatności elektronicznych. Wskazano, że interakcja jest niezbędnym elementem każdego procesu społecznego. W dochodzeniu w sprawie wykroczeń karnych ta kategoria nie zmniejsza swojego znaczenia, a wręcz przeciwnie, potrzeba jej stosowania tylko wzrasta. Zwłaszcza w postępowaniach karnych dotyczących popełnienia oszustwa w zakresie korzystania z bankowych płatności elektronicznych. Wynika to z następujących czynników. Tak więc zawsze istnieje potrzeba wdrożenia nieoficjalnych czynności śledczych (poszukiwawczych), co natychmiast wskazuje na obowiązkowe zaangażowanie specjalistów różnych jednostek organów ścigania. Ponadto realizacja poszczególnych operacji taktycznych powoduje również konieczność współdziałania nie tylko pracowników Policji Narodowej, ale także innych służb.

CECHY REGULACJI PRAWNYCH STOSUNKÓW SPOŁECZNYCH W DZIEDZINIE IT

Daria Zaika

aspirantka Katedry Prawa Pracy Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9556-5148

Anotation. W warunkach cyfryzacji branża IT stała się jedną z najbardziej obiecujących branż w Ukrainie i na świecie, i ma znaczną liczbę fachowców i specjalistów. Aktualność tematu artykułu polega na tym, że nowe warunki życia i pracy powodują konieczność dostosowania regulacji prawnej głównej gałęzi gospodarki państwa ukraińskiego, aktualizacji instytucji prawnych. Celem tego artykułu jest zbadanie specyfiki regulacji prawnych w stosunkach publicznych w dziedzinie IT, w szczególności w zakresie prawa publicznego i prawa prywatnego. Autorka artykułu wykorzystała metodę porównania, syntezę interdyscyplinarną, metodę abstrakcji izolacyjnej, metodę konkretyzacji, uogólnienia, metodę teleologiczną, metodę porównawczo-prawną. W pracy przeanalizowano prawny charakter stosunków społecznych w branży IT, zbadano specyfikę regulacji prawnej każdego z tych składników, argumentowano potrzebę wprowadzenia uproszczonego trybu regulacji branży IT. Te wyniki badań pozwolą na dalsze głębsze spojrzenie na regulacje prawne dotyczące zatrudnienia na platformie.
Keywords: W warunkach cyfryzacji branża IT stała się jedną z najbardziej obiecujących branż w Ukrainie i na świecie, i ma znaczną liczbę fachowców i specjalistów. Aktualność tematu artykułu polega na tym, że nowe warunki życia i pracy powodują konieczność dostosowania regulacji prawnej głównej gałęzi gospodarki państwa ukraińskiego, aktualizacji instytucji prawnych. Celem tego artykułu jest zbadanie specyfiki regulacji prawnych w stosunkach publicznych w dziedzinie IT, w szczególności w zakresie prawa publicznego i prawa prywatnego. Autorka artykułu wykorzystała metodę porównania, syntezę interdyscyplinarną, metodę abstrakcji izolacyjnej, metodę konkretyzacji, uogólnienia, metodę teleologiczną, metodę porównawczo-prawną. W pracy przeanalizowano prawny charakter stosunków społecznych w branży IT, zbadano specyfikę regulacji prawnej każdego z tych składników, argumentowano potrzebę wprowadzenia uproszczonego trybu regulacji branży IT. Te wyniki badań pozwolą na dalsze głębsze spojrzenie na regulacje prawne dotyczące zatrudnienia na platformie.

OGÓLNE ZASADY OGRANICZENIA PRAWA DZIERŻAWY GRUNTU

Nataliia Kysylytsia

aspirant Katedry Prawa Pracy, Prawa Środowiskowego i Prawa Rolnego Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Prawa Podkarpackiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wasyla Stefanika (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0007-9228-7123

Anotation. W artykule zbadano ogólne zasady ustalania limitów użytkowania gruntów dzierżawionych. Główną metodą stosowaną w artykule jest metoda porównawczo-prawna. W szczególności przeprowadzono analizę aktów prawnych regulujących stosunki dzierżawy gruntów i ochrony zasobów ziemi w Republice Federalnej Niemiec, Republice Litewskiej i Rzeczypospolitej Polskiej. Analizowany jest obecny stan prawnych regulacji racjonalnego użytkowania gruntów. Ustalono, że konieczne jest ustanowienie ograniczeń w celu zapewnienia racjonalnego użytkowania gruntów jako elementu zrównoważonego użytkowania gruntów. Proponuje się rozważenie racjonalnego użytkowania gruntów przez pryzmat ograniczeń nałożonych na działkę. Stwierdzono, że sposobem ochrony zasobów Ziemi jest możliwość wypowiedzenia przez wynajmującego stosunku prawnego nie tylko w przypadku naruszenia prawa, ale także w celu zapobiegania naruszeniu.
Keywords: W artykule zbadano ogólne zasady ustalania limitów użytkowania gruntów dzierżawionych. Główną metodą stosowaną w artykule jest metoda porównawczo-prawna. W szczególności przeprowadzono analizę aktów prawnych regulujących stosunki dzierżawy gruntów i ochrony zasobów ziemi w Republice Federalnej Niemiec, Republice Litewskiej i Rzeczypospolitej Polskiej. Analizowany jest obecny stan prawnych regulacji racjonalnego użytkowania gruntów. Ustalono, że konieczne jest ustanowienie ograniczeń w celu zapewnienia racjonalnego użytkowania gruntów jako elementu zrównoważonego użytkowania gruntów. Proponuje się rozważenie racjonalnego użytkowania gruntów przez pryzmat ograniczeń nałożonych na działkę. Stwierdzono, że sposobem ochrony zasobów Ziemi jest możliwość wypowiedzenia przez wynajmującego stosunku prawnego nie tylko w przypadku naruszenia prawa, ale także w celu zapobiegania naruszeniu.

MOŻLIWOŚCI KARNO-PROCESOWE PROKURATURY W ZAKRESIE ZAPOBIEGANIA WYKROCZENIOM KARNYM W UKRAINIE

Volodymyr Kovalchuk

kierownik działu prowadzenia Jednolitego Rejestru Postępowań Przygotowawczych i Prac Informacyjno-Analitycznych Wołyńskiej Prokuratury Obwodowej (Łuck, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6025-1608

Anotation. W niniejszym artykule naukowym przeprowadzono analizę treści aktów ustawodawczych i innych aktów normatywnych i prawnych Ukrainy, regulujących działalność organów prokuratury w naszym państwie w zakresie zapobiegania wykroczeniom karnym. W trakcie ich badania ustalono, że chociaż w formie tych źródeł prawnych zadania tego rodzaju nie są określone, ale ze względu na swoją społeczno-prawną istotę i treść funkcji prokuratura ma prawo i obowiązek dokonywania ustawowych środków mających na celu zapobieganie popełnieniu czynów społecznie niebezpiecznych i innych wykroczeń, a także eliminowanie, blokowanie, neutralizowanie itp. determinanty (przyczyn, warunków i korelacji), które powodują i warunkują powstawanie bezprawnego zachowania niektórych osób. W takim kontekście organy prokuratury na poziomie doktrynalnym (naukowym) są przypisane do podmiotów specjalnie-kryminologicznego zapobiegania wykroczeniom karnym, to znaczy do tych organów państwowych, które są specjalnie tworzone w dowolnym państwie w celu przeciwdziałania wspomnianym społecznie niebezpiecznym czynom i konsekwencjom. Oprócz tego, wbrew przepisom konstytucyjnym, zadania o charakterze ochronnym dla organów prokuratury są w zasadzie zawarte nie na poziomie ustawodawczym, ale w departamentalnych aktach normatywnych i prawnych Ukrainy, co w pewnym stopniu nie koreluje również z treścią zasady legalności, która jest priorytetem dla tych podmiotów profilaktyki społecznej. Opierając się na dzisiejszym statusie prawnym prokuratury i jej ogólnym ukierunkowaniu na zapewnienie zadań prawa postępowania karnego, w tej pracy naukowej udowodniono potrzebę jego znaczącej modyfikacji w celu zwiększenia poziomu skuteczności i stworzenia odpowiednich gwarancji prawnych dla realizacji przez prokuratorów wszystkich poziomów funkcji społeczno-kryminologicznego zapobiegania wykroczeniom karnym.
Keywords: W niniejszym artykule naukowym przeprowadzono analizę treści aktów ustawodawczych i innych aktów normatywnych i prawnych Ukrainy, regulujących działalność organów prokuratury w naszym państwie w zakresie zapobiegania wykroczeniom karnym. W trakcie ich badania ustalono, że chociaż w formie tych źródeł prawnych zadania tego rodzaju nie są określone, ale ze względu na swoją społeczno-prawną istotę i treść funkcji prokuratura ma prawo i obowiązek dokonywania ustawowych środków mających na celu zapobieganie popełnieniu czynów społecznie niebezpiecznych i innych wykroczeń, a także eliminowanie, blokowanie, neutralizowanie itp. determinanty (przyczyn, warunków i korelacji), które powodują i warunkują powstawanie bezprawnego zachowania niektórych osób. W takim kontekście organy prokuratury na poziomie doktrynalnym (naukowym) są przypisane do podmiotów specjalnie-kryminologicznego zapobiegania wykroczeniom karnym, to znaczy do tych organów państwowych, które są specjalnie tworzone w dowolnym państwie w celu przeciwdziałania wspomnianym społecznie niebezpiecznym czynom i konsekwencjom. Oprócz tego, wbrew przepisom konstytucyjnym, zadania o charakterze ochronnym dla organów prokuratury są w zasadzie zawarte nie na poziomie ustawodawczym, ale w departamentalnych aktach normatywnych i prawnych Ukrainy, co w pewnym stopniu nie koreluje również z treścią zasady legalności, która jest priorytetem dla tych podmiotów profilaktyki społecznej. Opierając się na dzisiejszym statusie prawnym prokuratury i jej ogólnym ukierunkowaniu na zapewnienie zadań prawa postępowania karnego, w tej pracy naukowej udowodniono potrzebę jego znaczącej modyfikacji w celu zwiększenia poziomu skuteczności i stworzenia odpowiednich gwarancji prawnych dla realizacji przez prokuratorów wszystkich poziomów funkcji społeczno-kryminologicznego zapobiegania wykroczeniom karnym.

PODMIOTY STOSUNKÓW ADMINISTRACYJNOPRAWNYCH W DZIEDZINIE KULTURY FIZYCZNEJ I SPORTU

Dmytro Konstantynov

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5396-5849

Anotation. Artykuł poświęcono analizie treści i istoty centralnego i obowiązkowego składnika wszelkich stosunków administracyjnoprawnych – ich składu podmiotowego w dziedzinie kultury fizycznej i sportu. Okazuje się, że ogólnie cechą charakterystyczną podmiotu jest to, że do jego opisu używa się cechy poprzez określoną czynność, to znaczy podmiot wykonuje czynność lub w stosunku do niego jest ona wykonywana. Co więcej, kategorie „podmiot prawa administracyjnego” i „podmiot administracyjnych stosunków prawnych” są różnymi kategoriami, które mają pewną wspólność, ale oznaczają inny fakt osobowości prawnej osób fizycznych i prawnych. W pierwszym przypadku mówimy o nadaniu im zdolności legislacyjnej do bycia nosicielami praw i obowiązków oraz ich realizacji w określonych odmianach powiązań prawnych. Z kolei kategoria „podmiot administracyjnych stosunków prawnych” oznacza rzeczywistego uczestnika relacji, który z potencjalnej możliwości realizacji swoich możliwości prawnych zamienia ją w rzeczywiste działania.
Keywords: Artykuł poświęcono analizie treści i istoty centralnego i obowiązkowego składnika wszelkich stosunków administracyjnoprawnych – ich składu podmiotowego w dziedzinie kultury fizycznej i sportu. Okazuje się, że ogólnie cechą charakterystyczną podmiotu jest to, że do jego opisu używa się cechy poprzez określoną czynność, to znaczy podmiot wykonuje czynność lub w stosunku do niego jest ona wykonywana. Co więcej, kategorie „podmiot prawa administracyjnego” i „podmiot administracyjnych stosunków prawnych” są różnymi kategoriami, które mają pewną wspólność, ale oznaczają inny fakt osobowości prawnej osób fizycznych i prawnych. W pierwszym przypadku mówimy o nadaniu im zdolności legislacyjnej do bycia nosicielami praw i obowiązków oraz ich realizacji w określonych odmianach powiązań prawnych. Z kolei kategoria „podmiot administracyjnych stosunków prawnych” oznacza rzeczywistego uczestnika relacji, który z potencjalnej możliwości realizacji swoich możliwości prawnych zamienia ją w rzeczywiste działania.

PERSPEKTYWY WPROWADZENIA INSTYTUCJI RZECZNIKA OCHRONY ŚRODOWISKA W UKRAINIE I OKREŚLENIA JEGO STATUSU ADMINISTRACYJNOPRAWNEGO

Ivan Kravchenko, Serhii Zhmakin

Ivan Kravchenko, doktor nauk prawnych, docent, docent Katedry Prawa Administracyjnego i Informatycznego Sumskiego Narodowego Uniwersytetu Rolniczego (Sumy, Ukraina)
Serhii Zhmakin, aspirant Katedry Prawa Administracyjnego i Informatycznego Sumskiego Narodowego Uniwersytetu Rolniczego (Sumy, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0235-0760, ORCID ID: 0009-0009-1526-8898

Anotation. Znaczenie problemu opisanego w artykule wynika z negatywnego wpływu człowieka na środowisko naturalne, a także z naruszenia praw człowieka w zakresie ochrony środowiska, o czym świadczy roczna liczba zgłoszonych naruszeń prawa ochrony środowiska. Jednocześnie tradycyjne mechanizmy ochrony praw ekologicznych obywateli nie zawsze potwierdzają swoją skuteczność, co powoduje potrzebę poszukiwania alternatywnych mechanizmów ochrony praw ekologicznych obywateli. Celem artykułu jest uzasadnienie potrzeby wprowadzenia Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska oraz określenie jego stanu administracyjnoprawnego. Aby to osiągnąć, proponuje się rozwiązanie następujących zadań: podkreślenie tradycyjnych mechanizmów ochrony praw środowiskowych, ustalenie potrzeby wprowadzenia Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska w Ukrainie, określenie pojęcia i treści statusu administracyjnoprawnego rzecznika ochrony środowiska. Osiągnięcie wyznaczonego celu umożliwiło podejście systemowe, metodę dialektyczną, metodę analizy krytycznej, a także metodę formalno-logiczną. Stwierdzono potrzebę utworzenia i działania Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska, która spełnia wymagania nowoczesności i opiera się na pozytywnych doświadczeniach zagranicznych. Wprowadzenie Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska jako instytucji publicznej przyczyni się do transformacji demokratycznej.
Keywords: Znaczenie problemu opisanego w artykule wynika z negatywnego wpływu człowieka na środowisko naturalne, a także z naruszenia praw człowieka w zakresie ochrony środowiska, o czym świadczy roczna liczba zgłoszonych naruszeń prawa ochrony środowiska. Jednocześnie tradycyjne mechanizmy ochrony praw ekologicznych obywateli nie zawsze potwierdzają swoją skuteczność, co powoduje potrzebę poszukiwania alternatywnych mechanizmów ochrony praw ekologicznych obywateli. Celem artykułu jest uzasadnienie potrzeby wprowadzenia Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska oraz określenie jego stanu administracyjnoprawnego. Aby to osiągnąć, proponuje się rozwiązanie następujących zadań: podkreślenie tradycyjnych mechanizmów ochrony praw środowiskowych, ustalenie potrzeby wprowadzenia Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska w Ukrainie, określenie pojęcia i treści statusu administracyjnoprawnego rzecznika ochrony środowiska. Osiągnięcie wyznaczonego celu umożliwiło podejście systemowe, metodę dialektyczną, metodę analizy krytycznej, a także metodę formalno-logiczną. Stwierdzono potrzebę utworzenia i działania Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska, która spełnia wymagania nowoczesności i opiera się na pozytywnych doświadczeniach zagranicznych. Wprowadzenie Instytucji Rzecznika Ochrony Środowiska jako instytucji publicznej przyczyni się do transformacji demokratycznej.

CECHY OSOBOWOŚCI PRZESTĘPCY, KTÓRY POPEŁNIA UMYŚLNE ATAKI NA ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ruslan Kushnirenko

wykładowca Wydziału Specjalnego Szkolenia Fizycznego Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3190-5964

Anotation. W artykule przedstawiono charakterystykę osoby przestępcy, który popełnia umyślne ataki na życie człowieka. Ustalono, że charakteryzuje się dość niezwykłymi cechami. Do 2014 roku, przed rozpoczęciem inwazji Rosji na Donbas i Krym, oznaki tożsamości sprawcy są dość ogólne, jednak większość umyślnych morderstw odnotowano głównie w obwodzie donieckim. Po zajęciu części obwodów ługańskiego i donieckiego sytuacja bardzo się zmieniła. Pomimo spadku ogólnej liczby zabójstw z premedytacją w ciągu ostatnich dziesięcioleci, zmian w strukturze zabójstw z premedytacją i spadku ogólnej liczby zabójstw popełnianych z powodu indywidualnych okoliczności obciążających, dziedzina ta wymaga obecnie priorytetowego traktowania przez organy ścigania, państwo, opracowania skutecznych środków zapobiegania tym niebezpiecznym ingerencjom, stworzenia i wdrożenia skutecznych środków ochrony życia i zdrowia obywateli.
Keywords: W artykule przedstawiono charakterystykę osoby przestępcy, który popełnia umyślne ataki na życie człowieka. Ustalono, że charakteryzuje się dość niezwykłymi cechami. Do 2014 roku, przed rozpoczęciem inwazji Rosji na Donbas i Krym, oznaki tożsamości sprawcy są dość ogólne, jednak większość umyślnych morderstw odnotowano głównie w obwodzie donieckim. Po zajęciu części obwodów ługańskiego i donieckiego sytuacja bardzo się zmieniła. Pomimo spadku ogólnej liczby zabójstw z premedytacją w ciągu ostatnich dziesięcioleci, zmian w strukturze zabójstw z premedytacją i spadku ogólnej liczby zabójstw popełnianych z powodu indywidualnych okoliczności obciążających, dziedzina ta wymaga obecnie priorytetowego traktowania przez organy ścigania, państwo, opracowania skutecznych środków zapobiegania tym niebezpiecznym ingerencjom, stworzenia i wdrożenia skutecznych środków ochrony życia i zdrowia obywateli.

PRAWO KARNE PROCESOWE UKRAINY I PROCESY INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ: ZAGADNIENIA METODOLOGII BADAŃ

Alina Murzanovska

kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Postępowania Karnego, Działalności Detektywistycznej i Operacyjno-Poszukiwawczej Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8645-0261

Anotation. W artykule określono poszczególne problemy zagadnienia metodologii badań zgodności prawa karnego procesowego Ukrainy i Unii Europejskiej, określono możliwe i niezbędne kierunki jego adaptacji oraz określono perspektywy rozwoju nauki o postępach karnych w celu stworzenia teoretycznego uzasadnienia konieczności i celowości dalszych zmian prawa procesowego karnego. Podkreślono, że procesy integracji europejskiej Ukrainy powodują konieczność realizacji działań zarówno o charakterze legislacyjnym, jak i instytucjonalnym i organizacyjnym. Wśród głównych kierunków adaptacji są: uproszczenie postępowania karnego; zapewnienie bezpieczeństwa świadków i ofiar oraz pomoc ofiarom wykroczeń karnych; regulacja prawna zwalczania terroryzmu, cyberprzestępczości, korupcji; opracowanie standardów antykorupcyjnych ukraińskiego prawa karnego procesowego, a także stosowanie Konwencji o ochronie praw i podstawowych wolności i praktyk ETPC jako źródeł prawa.
Keywords: W artykule określono poszczególne problemy zagadnienia metodologii badań zgodności prawa karnego procesowego Ukrainy i Unii Europejskiej, określono możliwe i niezbędne kierunki jego adaptacji oraz określono perspektywy rozwoju nauki o postępach karnych w celu stworzenia teoretycznego uzasadnienia konieczności i celowości dalszych zmian prawa procesowego karnego. Podkreślono, że procesy integracji europejskiej Ukrainy powodują konieczność realizacji działań zarówno o charakterze legislacyjnym, jak i instytucjonalnym i organizacyjnym. Wśród głównych kierunków adaptacji są: uproszczenie postępowania karnego; zapewnienie bezpieczeństwa świadków i ofiar oraz pomoc ofiarom wykroczeń karnych; regulacja prawna zwalczania terroryzmu, cyberprzestępczości, korupcji; opracowanie standardów antykorupcyjnych ukraińskiego prawa karnego procesowego, a także stosowanie Konwencji o ochronie praw i podstawowych wolności i praktyk ETPC jako źródeł prawa.

POROZUMIENIA ZBIOROWE I UMOWY ZBIOROWE JAKO RODZAJE UMÓW O PRACĘ

Olha Potopakhina, Iryna Shvydchenko

Olha Potopakhina, kandydat nauk prawnych, docent Katedry Dyscyplin Cywilnoprawnych Odeskiego Narodowego Uniwersytetu imienia I.I. Miecznikowa (Odessa, Ukraina)
Iryna Shvydchenko, kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Prawa Ochrony Środowiska i Kontroli Odeskiego Państwowego Uniwersytetu Ochrony Środowiska (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0002-6321-7488, ORCID ID: 0000-0003-3031-9656

Anotation. W artykule naukowym przeprowadzono teoretyczno-prawne badanie umowy zbiorowej i porozumień jako rodzajów umów o pracę, biorąc pod uwagę zmiany w regulacjach prawnych zbiorowego regulowania stosunków pracy i stosunków społeczno-gospodarczych w ukraińskim prawie pracy. Zbadano innowacje w regulacjach prawnych umowy zbiorowej jako rodzaju umów o pracę, które zostały wprowadzone Ustawą Ukrainy „O umowach i porozumieniach zbiorowych” z dnia 23.02.2023 r.nr 2937-IX i innymi aktami prawnymi. Ustalono, że umowy o pracę jako kategoria prawa pracy łączą różne rodzaje umów: umowę zbiorową, porozumienia zbiorowe, inne rodzaje umów między stronami dialogu społecznego w zbiorowych stosunkach pracy, umowę o pracę i inne rodzaje umów (porozumień) między pracownikiem a pracodawcą w indywidualnych stosunkach pracy. Wskazuje się, że umowa zbiorowa jest lokalnym aktem prawnym regulującym stosunki pracy, społeczne, gospodarcze między pracodawcą a pracownikami przedsiębiorstwa, instytucji, organizacji, a jej treścią są uzgodnione przez strony warunki (postanowienia) mające na celu uregulowanie stosunków pracy, społecznych, ekonomicznych między pracodawcą a pracownikami w tej organizacji. Artykuł podkreśla szczególne znaczenie umowy zbiorowej w regulacjach zbiorowych stosunków pracowniczych i społeczno-gospodarczych, które otwierają nowe możliwości ochrony praw i uzasadnionych interesów pracowników i pracodawców.
Keywords: W artykule naukowym przeprowadzono teoretyczno-prawne badanie umowy zbiorowej i porozumień jako rodzajów umów o pracę, biorąc pod uwagę zmiany w regulacjach prawnych zbiorowego regulowania stosunków pracy i stosunków społeczno-gospodarczych w ukraińskim prawie pracy. Zbadano innowacje w regulacjach prawnych umowy zbiorowej jako rodzaju umów o pracę, które zostały wprowadzone Ustawą Ukrainy „O umowach i porozumieniach zbiorowych” z dnia 23.02.2023 r.nr 2937-IX i innymi aktami prawnymi. Ustalono, że umowy o pracę jako kategoria prawa pracy łączą różne rodzaje umów: umowę zbiorową, porozumienia zbiorowe, inne rodzaje umów między stronami dialogu społecznego w zbiorowych stosunkach pracy, umowę o pracę i inne rodzaje umów (porozumień) między pracownikiem a pracodawcą w indywidualnych stosunkach pracy. Wskazuje się, że umowa zbiorowa jest lokalnym aktem prawnym regulującym stosunki pracy, społeczne, gospodarcze między pracodawcą a pracownikami przedsiębiorstwa, instytucji, organizacji, a jej treścią są uzgodnione przez strony warunki (postanowienia) mające na celu uregulowanie stosunków pracy, społecznych, ekonomicznych między pracodawcą a pracownikami w tej organizacji. Artykuł podkreśla szczególne znaczenie umowy zbiorowej w regulacjach zbiorowych stosunków pracowniczych i społeczno-gospodarczych, które otwierają nowe możliwości ochrony praw i uzasadnionych interesów pracowników i pracodawców.

HISTORIOGRAFIA NIEMIECKA XIX-XX WIEKU WEDŁUG ŚREDNIOWIECZNEGO PRAWA KANONICZNEGO

Valerii Sanzharov

student Katedry Dyscyplin Publicznoprawnych Uniwersytet współczesnej wiedzy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4075-8572

Anotation. Artykuł poświęcono charakterystyce podstawowych pojęć i tendencji badań średniowiecznego prawa kanonicznego w historiografii niemieckiej oraz ich ewolucji w XIX i XX wieku. Autor stwierdził, że w XIX w. rozpoczęto badania naukowe i publikację źródeł prawa kanonicznego. Wyrażono opinię, że na tych publikacjach źródeł i danych z badań źródłoznawczych opierały się ówczesne prace uogólniające na temat teorii i historii prawa kanonicznego, jego funkcji, miejsca i znaczenia w kościele i strukturze społecznej średniowiecznego społeczeństwa. Analizowane są podejścia do badania średniowiecznego prawa kościelnego, główne koncepcje i ostateczne uogólnienia Friedricha Maasena i Johanna Friedricha von Schulte. Udowodniono, że osiągnięcia niemieckiej szkoły badaczy prawa kościelnego XIX wieku są podstawą współczesnych poglądów historyków prawa na rozwój prawa kanonicznego. Należy zauważyć, że w XX wieku wiele przepisów niemieckiej szkoły prawa kościelnego dotyczących historii powstania „Dekretu” Gracjana, wczesnego okresu historii dekretalizmu, oceny roli Uniwersytetu Bolońskiego w kształtowaniu prawa kościelnego, wpływu kurii papieskiej na ten proces oraz stopnia kontroli stolicy rzymskiej działalności uniwersytetów i rozwoju prawa kanonicznego itp. zostały zmienione, ale ogólny schemat rozwoju prawa kanonicznego nadal pozostaje niezmieniony.
Keywords: Artykuł poświęcono charakterystyce podstawowych pojęć i tendencji badań średniowiecznego prawa kanonicznego w historiografii niemieckiej oraz ich ewolucji w XIX i XX wieku. Autor stwierdził, że w XIX w. rozpoczęto badania naukowe i publikację źródeł prawa kanonicznego. Wyrażono opinię, że na tych publikacjach źródeł i danych z badań źródłoznawczych opierały się ówczesne prace uogólniające na temat teorii i historii prawa kanonicznego, jego funkcji, miejsca i znaczenia w kościele i strukturze społecznej średniowiecznego społeczeństwa. Analizowane są podejścia do badania średniowiecznego prawa kościelnego, główne koncepcje i ostateczne uogólnienia Friedricha Maasena i Johanna Friedricha von Schulte. Udowodniono, że osiągnięcia niemieckiej szkoły badaczy prawa kościelnego XIX wieku są podstawą współczesnych poglądów historyków prawa na rozwój prawa kanonicznego. Należy zauważyć, że w XX wieku wiele przepisów niemieckiej szkoły prawa kościelnego dotyczących historii powstania „Dekretu” Gracjana, wczesnego okresu historii dekretalizmu, oceny roli Uniwersytetu Bolońskiego w kształtowaniu prawa kościelnego, wpływu kurii papieskiej na ten proces oraz stopnia kontroli stolicy rzymskiej działalności uniwersytetów i rozwoju prawa kanonicznego itp. zostały zmienione, ale ogólny schemat rozwoju prawa kanonicznego nadal pozostaje niezmieniony.

ZAPOBIEGANIE POWSTAWANIU SYTUACJI NADZWYCZAJNYCH JAKO PRZEDMIOT REGULACJI ADMINISTRACYJNOPRAWNEJ I PRZEDMIOT DZIAŁALNOŚCI PAŃSTWOWEJ SŁUŻBY UKRAINY DS. SYTUACJI NADZWYCZAJNYCH

Oleksandr Chekryhin

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4450-240X

Anotation. Należy zauważyć, że Państwowa Służba Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych prowadząc działalność w celu zapobiegania powstawaniu sytuacji nadzwyczajnych nabywa status prawny podmiotu znacznej liczby stosunków społecznych. Koncentruje się na potrzebie regulacyjnego wpływu na stosunki społeczne, które powstają i znajdują swój rozwój w związku z realizacją Państwowej Służby Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych działań w celu zapobiegania powstawaniu sytuacji nadzwyczajnych. Podkreślono, że określenie istoty zapobiegania powstawaniu sytuacji nadzwyczajnych jako przedmiotu regulacji administracyjnoprawnej pozwoli ustalić cechy stosunków społecznych, w ramach których takie działania są prowadzone, oraz scharakteryzować ich główne elementy merytoryczne z naciskiem na miejsce i rolę w nich Państwowej Służby Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych jako głównego podmiotu realizacji badanej funkcji. Ujawniono znaczenie i zrozumienie terminów „regulacja administracyjnoprawna”, „przedmiot regulacji prawnej”, „przedmiot regulacji prawnej”, „przedmiot działalności”.
Keywords: Należy zauważyć, że Państwowa Służba Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych prowadząc działalność w celu zapobiegania powstawaniu sytuacji nadzwyczajnych nabywa status prawny podmiotu znacznej liczby stosunków społecznych. Koncentruje się na potrzebie regulacyjnego wpływu na stosunki społeczne, które powstają i znajdują swój rozwój w związku z realizacją Państwowej Służby Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych działań w celu zapobiegania powstawaniu sytuacji nadzwyczajnych. Podkreślono, że określenie istoty zapobiegania powstawaniu sytuacji nadzwyczajnych jako przedmiotu regulacji administracyjnoprawnej pozwoli ustalić cechy stosunków społecznych, w ramach których takie działania są prowadzone, oraz scharakteryzować ich główne elementy merytoryczne z naciskiem na miejsce i rolę w nich Państwowej Służby Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych jako głównego podmiotu realizacji badanej funkcji. Ujawniono znaczenie i zrozumienie terminów „regulacja administracyjnoprawna”, „przedmiot regulacji prawnej”, „przedmiot regulacji prawnej”, „przedmiot działalności”.

CHARAKTER PRAWNY PRAC SPOŁECZNIE UŻYTECZNYCH JAKO RODZAJ EGZEKUCJI ADMINISTRACYJNEJ ZA NIEWYPEŁNIENIE OBOWIĄZKU ZAPŁATY ALIMENTÓW

Viktoriia Chokhrii

aspirantka Katedry Prawa Cywilnego i Postępowania Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Prawa, Psychologii i Edukacji Innowacyjnej Narodowego Uniwersytetu „Politechnika Lwowska”, adwokat (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0007-7868-5715

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu charakteru prawnego przyciągania osoby do prac społecznie użytecznych jako rodzaju kary administracyjnej za niewypełnienie obowiązku płacenia alimentów, określenia cech charakterystycznych dla tego rodzaju kary i jej przynależności do instytucji odpowiedzialności administracyjnej. Autor podkreślił dwa aspekty charakteru prawnego odpowiedzialności administracyjnej za niewypełnienie obowiązku płacenia alimentów, a mianowicie, że w swojej treści prace społecznie użyteczne są: a) formą kary administracyjnej, czyli reakcją państwa w osobie uprawnionych organów na popełnione wykroczenie; b) instrumentem prawnym regulacji prawnej stosunków dotyczących kwestii płacenia alimentów. W artykule naukowym wyjaśniono przynależność prac społecznie użytecznych jako rodzaju kary administracyjnej za niewypełnienie obowiązku płacenia alimentów na rzecz Instytucji odpowiedzialności administracyjnej i określono szereg cech charakterystycznych dla tego rodzaju odpowiedzialności.
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu charakteru prawnego przyciągania osoby do prac społecznie użytecznych jako rodzaju kary administracyjnej za niewypełnienie obowiązku płacenia alimentów, określenia cech charakterystycznych dla tego rodzaju kary i jej przynależności do instytucji odpowiedzialności administracyjnej. Autor podkreślił dwa aspekty charakteru prawnego odpowiedzialności administracyjnej za niewypełnienie obowiązku płacenia alimentów, a mianowicie, że w swojej treści prace społecznie użyteczne są: a) formą kary administracyjnej, czyli reakcją państwa w osobie uprawnionych organów na popełnione wykroczenie; b) instrumentem prawnym regulacji prawnej stosunków dotyczących kwestii płacenia alimentów. W artykule naukowym wyjaśniono przynależność prac społecznie użytecznych jako rodzaju kary administracyjnej za niewypełnienie obowiązku płacenia alimentów na rzecz Instytucji odpowiedzialności administracyjnej i określono szereg cech charakterystycznych dla tego rodzaju odpowiedzialności.

ZAPEWNIENIE PORZĄDKU I BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO PRZEZ NARODOWĄ POLICJĘ UKRAINY

Oleg Yaroshak

aspirant Klasycznego Uniwersytetu Prywatnego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9179-1837

Anotation. W artykule określono, że Konstytucja Ukrainy, jako główny gwarant, zapewnia obywatelom państwa prawo do wolności myśli i słowa, do swobodnego wyrażania swoich poglądów i przekonań (art. 34), do zgromadzeń pokojowych – bez broni oraz do zebrań, mityngów pochodów oraz demonstracji (art. 39) zgodnie z procedurą ustanowioną przez prawo. Dlatego też niezwykle ważne miejsce zajmują kwestie zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego przez organy władzy publicznej. Określono, że jednostkom Narodowej Policji powierzono zadanie zapewnienia właściwych warunków ochrony porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego poprzez stosowanie w swoich działaniach różnych form i metod administracyjnych. Tak więc, zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego w Ukrainie przez Narodową Policję jest pewnym kompleksem stosunków administracyjnoprawnych mających na celu ochronę praw i wolności człowieka i osób, zapewnienie ochrony praw i wolności obywateli, ich życia i zdrowia, poszanowania honoru i godności ludzkiej, przestrzegania moralności publicznej, normalnych warunków życia, a także przestrzegania interesów społeczeństwa i państwa.
Keywords: W artykule określono, że Konstytucja Ukrainy, jako główny gwarant, zapewnia obywatelom państwa prawo do wolności myśli i słowa, do swobodnego wyrażania swoich poglądów i przekonań (art. 34), do zgromadzeń pokojowych – bez broni oraz do zebrań, mityngów pochodów oraz demonstracji (art. 39) zgodnie z procedurą ustanowioną przez prawo. Dlatego też niezwykle ważne miejsce zajmują kwestie zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego przez organy władzy publicznej. Określono, że jednostkom Narodowej Policji powierzono zadanie zapewnienia właściwych warunków ochrony porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego poprzez stosowanie w swoich działaniach różnych form i metod administracyjnych. Tak więc, zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego w Ukrainie przez Narodową Policję jest pewnym kompleksem stosunków administracyjnoprawnych mających na celu ochronę praw i wolności człowieka i osób, zapewnienie ochrony praw i wolności obywateli, ich życia i zdrowia, poszanowania honoru i godności ludzkiej, przestrzegania moralności publicznej, normalnych warunków życia, a także przestrzegania interesów społeczeństwa i państwa.

POLITYKA PUBLICZNA JAKO PODSTAWA INTERAKCJI MIĘDZY RZĄDEM A SPOŁECZEŃSTWEM OBYWATELSKIM

Heorhii Tsulaiia

student
Instytucji szkolnictwa wyższego „Międzynarodowy Uniwersytet Biznesu i Prawa” (Chersoń, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0002-6256-6483

Anotation. W artykule zbadano kwestie teoretycznych i naukowych podejść do definiowania treści pojęcia „polityka publiczna”. Analizowane są koncepcje odzwierciedlające relacje między polityką publiczną a społeczeństwem obywatelskim. Stwierdzono, że kryterium państwowości nie oznacza, że polityka publiczna odnosi się do kwestii o charakterze wyłącznie rządowym, ale jest w taki czy inny sposób bezpośrednio związana z problemami społeczeństwa, zależy od warunków jego rozwoju i składu oraz jest w pełni ukierunkowana na rozwiązywanie jego problemów. Ustalono, że tworzenie i wdrażanie polityki publicznej odbywa się pod warunkiem istnienia stabilnych więzi między rządem a społeczeństwem obywatelskim. Autor analizuje przepisy konstytucyjne dotyczące tworzenia władzy publicznej w Ukrainie i uzasadnia stanowisko, że polityka publiczna jest faktycznie tworzona przez jedyne źródło władzy – naród, a głównym problemem, który pozostaje nierozwiązany we współczesnym społeczeństwie ukraińskim, jest obrona interesów podmiotów prorządowych zamiast interesów społeczeństwa, co negatywnie wpływa na proces wdrażania polityki publicznej. Autor pokazuje, że kolejną wadą istniejących mechanizmów interakcji społeczeństwa obywatelskiego z polityką publiczną jest brak mechanizmu monitorowania wdrażania i wykonywania decyzji publicznych.
Keywords: W artykule zbadano kwestie teoretycznych i naukowych podejść do definiowania treści pojęcia „polityka publiczna”. Analizowane są koncepcje odzwierciedlające relacje między polityką publiczną a społeczeństwem obywatelskim. Stwierdzono, że kryterium państwowości nie oznacza, że polityka publiczna odnosi się do kwestii o charakterze wyłącznie rządowym, ale jest w taki czy inny sposób bezpośrednio związana z problemami społeczeństwa, zależy od warunków jego rozwoju i składu oraz jest w pełni ukierunkowana na rozwiązywanie jego problemów. Ustalono, że tworzenie i wdrażanie polityki publicznej odbywa się pod warunkiem istnienia stabilnych więzi między rządem a społeczeństwem obywatelskim. Autor analizuje przepisy konstytucyjne dotyczące tworzenia władzy publicznej w Ukrainie i uzasadnia stanowisko, że polityka publiczna jest faktycznie tworzona przez jedyne źródło władzy – naród, a głównym problemem, który pozostaje nierozwiązany we współczesnym społeczeństwie ukraińskim, jest obrona interesów podmiotów prorządowych zamiast interesów społeczeństwa, co negatywnie wpływa na proces wdrażania polityki publicznej. Autor pokazuje, że kolejną wadą istniejących mechanizmów interakcji społeczeństwa obywatelskiego z polityką publiczną jest brak mechanizmu monitorowania wdrażania i wykonywania decyzji publicznych.

DOSKONALENIE KRAJOWEGO PRAWA PRACY W OPARCIU O ANALIZĘ ORZECZEŃ EUROPEJSKIEGO TRYBUNAŁU PRAW CZŁOWIEKA W SPRAWACH PRZECIWKO UKRAINIE

Olena Mazurenko

aspirant Katedry Prawa Cywilnego i Pracy i prawa do zabezpieczenia społecznego Doniecki Państwowy Uniwersytet Spraw Wewnętrznych (Kropywnycki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8258-2424

Anotation. Artykuł ukazuje rolę i znaczenie instytucji międzynarodowych, w szczególności Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w zapewnieniu skutecznej realizacji praw pracowniczych i uzasadnionych interesów pracowników. Na podstawie analizy orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach przeciwko Ukrainie wykazano niedoskonałość krajowego prawa pracy w zakresie skutecznej ochrony praw pracowniczych. Argumentuje się, że poprawa krajowego prawa pracy powinna mieć charakter fundamentalny i wymaga ideologicznej restrukturyzacji, w szczególności w części prawnej regulacji wynagrodzeń. W opinii argumentuje się, że realizacja zasady państwa prawa obejmuje nie tylko narodowy system ochrony praw pracowniczych, ale także instytucje międzynarodowe, czego dowodem są przemiany cywilizacyjne na Ukrainie oparte na powszechnie uznanych wartościach demokratycznych. Podkreśla się, że ukraińskie prawo pracy powinno zostać ulepszone poprzez przyjęcie Kodeksu pracy Ukrainy jako jednolitego aktu skodyfikowanego, zbudowanego na nowoczesnej ideologii, odpowiadającej wymaganiom społeczeństwa i powszechnie uznanym wartościom demokratycznym.
Keywords: Artykuł ukazuje rolę i znaczenie instytucji międzynarodowych, w szczególności Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w zapewnieniu skutecznej realizacji praw pracowniczych i uzasadnionych interesów pracowników. Na podstawie analizy orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach przeciwko Ukrainie wykazano niedoskonałość krajowego prawa pracy w zakresie skutecznej ochrony praw pracowniczych. Argumentuje się, że poprawa krajowego prawa pracy powinna mieć charakter fundamentalny i wymaga ideologicznej restrukturyzacji, w szczególności w części prawnej regulacji wynagrodzeń. W opinii argumentuje się, że realizacja zasady państwa prawa obejmuje nie tylko narodowy system ochrony praw pracowniczych, ale także instytucje międzynarodowe, czego dowodem są przemiany cywilizacyjne na Ukrainie oparte na powszechnie uznanych wartościach demokratycznych. Podkreśla się, że ukraińskie prawo pracy powinno zostać ulepszone poprzez przyjęcie Kodeksu pracy Ukrainy jako jednolitego aktu skodyfikowanego, zbudowanego na nowoczesnej ideologii, odpowiadającej wymaganiom społeczeństwa i powszechnie uznanym wartościom demokratycznym.

TEORETYCZNA I PRAWNA CHARAKTERYSTYKA POJĘCIA I RODZAJÓW SPORÓW PRACOWNICZYCH W KONTEKŚCIE OBOWIĄZUJĄCEGO USTAWODAWSTWA UKRAINY

Olga Stolar

studentka Katedry Prawa Wschodnioukraiński Narodowy Uniwersytet im. Wołodymyra Dahla (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0006-1939-6043

Anotation. W niniejszym artykule autor rozważał naukowe podejścia do definicji pojęcia „sporu pracowniczego”, przez co należy rozumieć spory prawne powstające między pracownikiem, zbiorowością pracowników i pracodawcą, a także między innymi podmiotami prawa pracy stosunki, dotyczące stosowania norm pracy, realizacji przez kolidujące podobiekty ich praw i wypełniania powierzonych im obowiązków. Udowodniono, że wszelkie spory pracownicze (konflikty) należy zgodnie z prawem klasyfikować na indywidualne i zbiorowe, a każdy z odpowiadających im typów dzielić na odrębne podtypy. Indywidualne spory pracownicze należy klasyfikować według takich kryteriów, jak: ze względu na specyfikę przedmiotu sporu; przez poddział; biorąc pod uwagę przedmiot sporu; przez podmiot, który zadeklaruje naruszenie jego praw pracowniczych. Z kolei spory zbiorowe pracownicze można demarkować w zależności od poziomu sporu, a także w zależności od kolejności jego rozstrzygania. Udowodniono, że oznakami sporów pracowniczych, które odróżniają je od innych konfliktów prawnych, są: osobliwości składu przedmiotowego - spory pracownicze (konflikty) to nieporozumienia powstające wyłącznie między uczestnikami stosunków pracy, czyli pracownikami i pracodawcami.
Keywords: W niniejszym artykule autor rozważał naukowe podejścia do definicji pojęcia „sporu pracowniczego”, przez co należy rozumieć spory prawne powstające między pracownikiem, zbiorowością pracowników i pracodawcą, a także między innymi podmiotami prawa pracy stosunki, dotyczące stosowania norm pracy, realizacji przez kolidujące podobiekty ich praw i wypełniania powierzonych im obowiązków. Udowodniono, że wszelkie spory pracownicze (konflikty) należy zgodnie z prawem klasyfikować na indywidualne i zbiorowe, a każdy z odpowiadających im typów dzielić na odrębne podtypy. Indywidualne spory pracownicze należy klasyfikować według takich kryteriów, jak: ze względu na specyfikę przedmiotu sporu; przez poddział; biorąc pod uwagę przedmiot sporu; przez podmiot, który zadeklaruje naruszenie jego praw pracowniczych. Z kolei spory zbiorowe pracownicze można demarkować w zależności od poziomu sporu, a także w zależności od kolejności jego rozstrzygania. Udowodniono, że oznakami sporów pracowniczych, które odróżniają je od innych konfliktów prawnych, są: osobliwości składu przedmiotowego - spory pracownicze (konflikty) to nieporozumienia powstające wyłącznie między uczestnikami stosunków pracy, czyli pracownikami i pracodawcami.

KONCEPTUALNE ASPEKTY INSTYTUCJI PROFESJONALNEJ POMOCY PRAWNEJ W PROCESIE ROZWIĄZYWANIA SPRAW ADMINISTRACYJNYCH

Mychajło Iwantsiw

student Instytucji szkolnictwa wyższego „Międzynarodowy Uniwersytet Biznesu i Prawa” (Chersoń, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0006-5493-0192

Anotation. W artykule dokonano analizy koncepcji i specyfiki profesjonalnej pomocy prawnej w procesie rozwiązywania spraw administracyjnych na Ukrainie, które wyprowadzono z badania ogólnych zasad świadczenia profesjonalnej pomocy prawnej. Określono główne cechy charakteryzujące profesjonalną pomoc prawną w procesie rozwiązywania spraw administracyjnych, a także cel wprowadzenia wskazanego instytutu jako narzędzia zapewniającego i wdrażającego zasadę praworządności. Podkreśla się, że do cech szczególnych profesjonalnej pomocy prawnej należy zaliczyć: 1) jest to rodzaj działalności zawodowej wykonywanej przez prawnika; 2) zapewnia treść prawną w działaniach (usługach), w szczególności udzielaniu informacji i konsultacji prawnych, sporządzaniu dokumentów prawnych, reprezentowaniu innej osoby w sądzie, zapewnieniu ochrony osoby przed zarzutami karnymi itp., które może mieć znaczenie fakt prawny tworzący, zmieniający lub rozwiązujący określony stosunek prawny; 3) mogą być świadczone odpłatnie lub bezpłatnie; 4) ma charakter ryzykowny, jeżeli jest świadczona odpłatnie (na podstawie umowy), gdyż świadczenie profesjonalnej pomocy prawnej nie gwarantuje uzyskania pozytywnego wyniku w sprawie na korzyść klienta; 5) przestrzega zasad praworządności, legalności, niezależności, środków zapobiegawczych, niedopuszczalności konfliktu interesów, poufności, jakości itp. Autor podkreślił fakt, że zasady świadczenia profesjonalnej pomocy prawnej w sporach z zakresu stosunków publicznoprawnych korelują ze specyfiką stosunków społecznych, które składają się na treść tych ostatnich i przejawiają się w tym, że po pierwsze, ogromne znaczenie ma idea gwarantowania, utwierdzania, zapewniania i ochrony konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela; po drugie, przy stosowaniu jakichkolwiek instrumentów prawnych gwarantujących, zatwierdzających, zapewniających i chroniących konstytucyjne prawa i wolności człowieka i obywatela, większą uwagę zwraca się na przestrzeganie idei nadrzędności prawa i legalności.
Keywords: W artykule dokonano analizy koncepcji i specyfiki profesjonalnej pomocy prawnej w procesie rozwiązywania spraw administracyjnych na Ukrainie, które wyprowadzono z badania ogólnych zasad świadczenia profesjonalnej pomocy prawnej. Określono główne cechy charakteryzujące profesjonalną pomoc prawną w procesie rozwiązywania spraw administracyjnych, a także cel wprowadzenia wskazanego instytutu jako narzędzia zapewniającego i wdrażającego zasadę praworządności. Podkreśla się, że do cech szczególnych profesjonalnej pomocy prawnej należy zaliczyć: 1) jest to rodzaj działalności zawodowej wykonywanej przez prawnika; 2) zapewnia treść prawną w działaniach (usługach), w szczególności udzielaniu informacji i konsultacji prawnych, sporządzaniu dokumentów prawnych, reprezentowaniu innej osoby w sądzie, zapewnieniu ochrony osoby przed zarzutami karnymi itp., które może mieć znaczenie fakt prawny tworzący, zmieniający lub rozwiązujący określony stosunek prawny; 3) mogą być świadczone odpłatnie lub bezpłatnie; 4) ma charakter ryzykowny, jeżeli jest świadczona odpłatnie (na podstawie umowy), gdyż świadczenie profesjonalnej pomocy prawnej nie gwarantuje uzyskania pozytywnego wyniku w sprawie na korzyść klienta; 5) przestrzega zasad praworządności, legalności, niezależności, środków zapobiegawczych, niedopuszczalności konfliktu interesów, poufności, jakości itp. Autor podkreślił fakt, że zasady świadczenia profesjonalnej pomocy prawnej w sporach z zakresu stosunków publicznoprawnych korelują ze specyfiką stosunków społecznych, które składają się na treść tych ostatnich i przejawiają się w tym, że po pierwsze, ogromne znaczenie ma idea gwarantowania, utwierdzania, zapewniania i ochrony konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela; po drugie, przy stosowaniu jakichkolwiek instrumentów prawnych gwarantujących, zatwierdzających, zapewniających i chroniących konstytucyjne prawa i wolności człowieka i obywatela, większą uwagę zwraca się na przestrzeganie idei nadrzędności prawa i legalności.

PERSPEKTYWY ROZWOJU SZTUCZNEJ INTELIGENCJI JAKO NARZĘDZIA PRZECIWDZIAŁANIA DEZINFORMACJI W OBSZARZE PRAWNYM UKRAINY. ASPEKT POLITYCZNY

Valentyna Riznyk

aspirant Katedry Własności Intelektualnej i Prawa Informacyjnego Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0004-0986-7118

Anotation. Artykuł naukowy podsumowuje rozwój wiedzy teoretycznej na temat potencjału, trendów i możliwych kierunków wykorzystania technologii sztucznej inteligencji jako narzędzia przeciwdziałania dezinformacji w relacjach informacyjnych na podstawie konsolidacji legislacyjnej i środka poprawy efektywności procesu wyborczego w Ukrainie. Metodologiczną podstawą badań naukowych jest zbiór zasad wiedzy naukowej (naukowość, kompleksowość, pluralizm), ogólnych metod myślenia (analiza, synteza, abstrakcja, uogólnienie), filozoficznych (dialektycznych, metafizycznych, hermeneutycznych, epistemologicznych), ogólnonaukowych (funkcjonalnych, strukturalnych) i szczegółowych (formalnoprawnych, prawnoporównawczych) metod naukowych, których zastosowanie zapewniło ważność i wiarygodność wyników badania treści i znaczenia sztucznej inteligencji jako najnowszych narzędzi technologii przeciwdziałania dezinformacji w realizacji bezpieczeństwa informacyjnego we współczesnych warunkach. Nowatorstwo naukowe publikacji polega na tym, że autor po raz pierwszy analizuje potencjał rozwoju technologii sztucznej inteligencji jako ważnego narzędzia funkcjonowania bezpieczeństwa informacyjnego w państwie, przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się fake newsów i fałszywych informacji w społeczeństwie, w tym poprzez rozszerzenie działań legislacyjnych, poprawę regulacji prawnych i rozszerzenie technik legislacyjnych poprzez transformację cyfrową i prawną; autor ulepsza opis obecnego stanu, trendów i głównych kierunków funkcjonowania sztucznej inteligencji w sferze politycznej i prawnej oraz perspektyw jej wdrożenia w procesie wyborczym w celu zapewnienia równego dostępu do obiektywnych i wiarygodnych informacji wszystkim podmiotom procesu wyborczego; rozwinięto koncepcje naukowe dotyczące doktrynalnych i normatywnych podejść do znaczenia sztucznej inteligencji we właściwej realizacji bezpieczeństwa informacyjnego w sferze politycznej i prawnej, a także kontrowersyjne kwestie i możliwe zagrożenia związane z prawną regulacją tworzenia, wdrażania i wykorzystywania technologii sztucznej inteligencji w systemach informatycznych.
Keywords: Artykuł naukowy podsumowuje rozwój wiedzy teoretycznej na temat potencjału, trendów i możliwych kierunków wykorzystania technologii sztucznej inteligencji jako narzędzia przeciwdziałania dezinformacji w relacjach informacyjnych na podstawie konsolidacji legislacyjnej i środka poprawy efektywności procesu wyborczego w Ukrainie. Metodologiczną podstawą badań naukowych jest zbiór zasad wiedzy naukowej (naukowość, kompleksowość, pluralizm), ogólnych metod myślenia (analiza, synteza, abstrakcja, uogólnienie), filozoficznych (dialektycznych, metafizycznych, hermeneutycznych, epistemologicznych), ogólnonaukowych (funkcjonalnych, strukturalnych) i szczegółowych (formalnoprawnych, prawnoporównawczych) metod naukowych, których zastosowanie zapewniło ważność i wiarygodność wyników badania treści i znaczenia sztucznej inteligencji jako najnowszych narzędzi technologii przeciwdziałania dezinformacji w realizacji bezpieczeństwa informacyjnego we współczesnych warunkach. Nowatorstwo naukowe publikacji polega na tym, że autor po raz pierwszy analizuje potencjał rozwoju technologii sztucznej inteligencji jako ważnego narzędzia funkcjonowania bezpieczeństwa informacyjnego w państwie, przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się fake newsów i fałszywych informacji w społeczeństwie, w tym poprzez rozszerzenie działań legislacyjnych, poprawę regulacji prawnych i rozszerzenie technik legislacyjnych poprzez transformację cyfrową i prawną; autor ulepsza opis obecnego stanu, trendów i głównych kierunków funkcjonowania sztucznej inteligencji w sferze politycznej i prawnej oraz perspektyw jej wdrożenia w procesie wyborczym w celu zapewnienia równego dostępu do obiektywnych i wiarygodnych informacji wszystkim podmiotom procesu wyborczego; rozwinięto koncepcje naukowe dotyczące doktrynalnych i normatywnych podejść do znaczenia sztucznej inteligencji we właściwej realizacji bezpieczeństwa informacyjnego w sferze politycznej i prawnej, a także kontrowersyjne kwestie i możliwe zagrożenia związane z prawną regulacją tworzenia, wdrażania i wykorzystywania technologii sztucznej inteligencji w systemach informatycznych.

SUBIEKTYWNA STRONA WYKROCZENIA PODATKOWEGO: PROBLEMY DEFINICYJNE

Oleksii Oleshko

Adwokat, kancelaria prawna „Oleshko & Skrypka”

ORCID ID: 0009-0007-5222-5737

Anotation. Artykuł poświęcono zagadnieniom charakterystyki strony podmiotowej wykroczenia podatkowego. Autor analizuje ustawodawstwo podatkowe i karne Ukrainy w zakresie problematyki określenia strony przedmiotowej i podmiotowej wykroczenia. Artykuł analizuje doktrynę prawa podatkowego w zakresie znamion wykroczenia podatkowego. Przedstawiono problematyczne aspekty w określaniu kategorii „winy” w wykroczeniach podatkowych. Autor analizuje instytucję winy wprowadzoną Ustawą Ukrainy z dnia 16.01.2020 r. nr 466-IX „O zmianach w Kodeksie Podatkowym Ukrainy w sprawie poprawy administracji podatkowej, eliminacji technicznych i logicznych niespójności w ustawodawstwie podatkowym”, z późniejszymi zmianami wprowadzonymi Ustawą Ukrainy z dnia 30.11.2021 r. nr 1914- IX „O zmianach w Kodeksie Podatkowym Ukrainy i innych aktach ustawodawczych Ukrainy w sprawie zapewnienia równowagi dochodów budżetowych”. Autor stwierdza, że wprowadzenie instytucji winy do ustawodawstwa podatkowego jest w pełni uzasadnione i właściwe oraz zgodne z krajowymi zasadami prawa, w szczególności z zasadą indywidualizacji odpowiedzialności prawnej zapisaną w ust. 2 art. 61 Konstytucji Ukrainy, a także stanowi znaczące usprawnienie mechanizmu pociągania osób, które popełniły wykroczenie podatkowe, do odpowiedzialności za naruszenie przepisów podatkowych.
Keywords: Artykuł poświęcono zagadnieniom charakterystyki strony podmiotowej wykroczenia podatkowego. Autor analizuje ustawodawstwo podatkowe i karne Ukrainy w zakresie problematyki określenia strony przedmiotowej i podmiotowej wykroczenia. Artykuł analizuje doktrynę prawa podatkowego w zakresie znamion wykroczenia podatkowego. Przedstawiono problematyczne aspekty w określaniu kategorii „winy” w wykroczeniach podatkowych. Autor analizuje instytucję winy wprowadzoną Ustawą Ukrainy z dnia 16.01.2020 r. nr 466-IX „O zmianach w Kodeksie Podatkowym Ukrainy w sprawie poprawy administracji podatkowej, eliminacji technicznych i logicznych niespójności w ustawodawstwie podatkowym”, z późniejszymi zmianami wprowadzonymi Ustawą Ukrainy z dnia 30.11.2021 r. nr 1914- IX „O zmianach w Kodeksie Podatkowym Ukrainy i innych aktach ustawodawczych Ukrainy w sprawie zapewnienia równowagi dochodów budżetowych”. Autor stwierdza, że wprowadzenie instytucji winy do ustawodawstwa podatkowego jest w pełni uzasadnione i właściwe oraz zgodne z krajowymi zasadami prawa, w szczególności z zasadą indywidualizacji odpowiedzialności prawnej zapisaną w ust. 2 art. 61 Konstytucji Ukrainy, a także stanowi znaczące usprawnienie mechanizmu pociągania osób, które popełniły wykroczenie podatkowe, do odpowiedzialności za naruszenie przepisów podatkowych.

O WYNIKACH ANKIETOWANIA NA TEMAT WYKORZYSTANIA E-TECHNOLOGII W WYKONYWANIU WOLI LUDU W UKRAINIE

Anatolii Pavziuk

aspirant Katedry Prawa Konstytucyjnego Uniwersytetu Narodowego „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0008-0924-1333

Anotation. W artykule przeanalizowano wyniki ankietowania przeprowadzonego wśród obywateli Ukrainy (2876 respondentów) na temat wykorzystania e-technologii w wykonywaniu woli narodu w kraju. W artykule przedstawiono zalecenia dotyczące możliwych kierunków rozwoju e-technologii w wyrażaniu woli w Ukrainie, w tym potrzebę opracowania bezpiecznych systemów, prowadzenia kampanii informacyjnych i zapewnienia dostępności technologii dla wszystkich obywateli. Biorąc pod uwagę wyniki badania, sformułowano następujące zalecenia dotyczące dalszego rozwoju e-technologii w wyrażaniu woli w Ukrainie: zapewnienie bezpieczeństwa e-głosowania (staranne opracowanie i przetestowanie systemu w celu ochrony przed możliwymi zagrożeniami i atakami hakerów); zagwarantowanie anonimowości głosowania (aby zapobiec śledzeniu głosów do konkretnych osób); opracowanie przejrzystego i prostego systemu głosowania, zapewniającego dostępność dla wszystkich obywateli; przeprowadzenie kampanii informacyjnej, rozpowszechniającej informacje o korzyściach i bezpieczeństwie e-głosowania wśród obywateli; zaangażowanie organizacji publicznych i ekspertów (zaangażowanie społeczeństwa i ekspertów w projektowanie i wdrażanie e-głosowania); wdrażanie stopniowe, zaczynając od ograniczonych procedur wyborczych i stopniowo je rozszerzając; zapewnienie wsparcia i szkolenia, aby umożliwić obywatelom naukę korzystania z usług elektronicznych, zwłaszcza tym, którzy nie mają doświadczenia w tej dziedzinie.
Keywords: W artykule przeanalizowano wyniki ankietowania przeprowadzonego wśród obywateli Ukrainy (2876 respondentów) na temat wykorzystania e-technologii w wykonywaniu woli narodu w kraju. W artykule przedstawiono zalecenia dotyczące możliwych kierunków rozwoju e-technologii w wyrażaniu woli w Ukrainie, w tym potrzebę opracowania bezpiecznych systemów, prowadzenia kampanii informacyjnych i zapewnienia dostępności technologii dla wszystkich obywateli. Biorąc pod uwagę wyniki badania, sformułowano następujące zalecenia dotyczące dalszego rozwoju e-technologii w wyrażaniu woli w Ukrainie: zapewnienie bezpieczeństwa e-głosowania (staranne opracowanie i przetestowanie systemu w celu ochrony przed możliwymi zagrożeniami i atakami hakerów); zagwarantowanie anonimowości głosowania (aby zapobiec śledzeniu głosów do konkretnych osób); opracowanie przejrzystego i prostego systemu głosowania, zapewniającego dostępność dla wszystkich obywateli; przeprowadzenie kampanii informacyjnej, rozpowszechniającej informacje o korzyściach i bezpieczeństwie e-głosowania wśród obywateli; zaangażowanie organizacji publicznych i ekspertów (zaangażowanie społeczeństwa i ekspertów w projektowanie i wdrażanie e-głosowania); wdrażanie stopniowe, zaczynając od ograniczonych procedur wyborczych i stopniowo je rozszerzając; zapewnienie wsparcia i szkolenia, aby umożliwić obywatelom naukę korzystania z usług elektronicznych, zwłaszcza tym, którzy nie mają doświadczenia w tej dziedzinie.

ISTOTA I ZASADY REALIZACJI STOSUNKÓW MIĘDZYBUDŻETOWYCH NA UKRAINIE W STANIE WOJENNYM

Walerija Rewa

aspirant Katedry Prawa Finansowego Narodowy Uniwersytet Prawa nazwany na cześć Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0005-0338-7049

Anotation. Artykuł ukazuje istotę relacji międzybudżetowych. Analizowane są podejścia legislacyjne i doktrynalne do definiowania relacji międzybudżetowych. Podkreślono, że w warunkach stanu wojennego Ukraina uczestniczy w aktywnych procesach integracji europejskiej. Podkreśla się, że podejście UE i Ukrainy do stosunków międzybudżetowych ma wspólne i charakterystyczne cechy. Różnią się one: konstrukcją systemu budżetowego, źródłami finansowania, stopniem centralizacji w regulacji tych relacji, przewidywanymi warunkami, formami i trybami realizacji powiązań międzybudżetowych. Uwaga skupiona jest na zasadach relacji międzybudżetowych. Proponuje się umieszczenie na ich liście nie tylko zasad systemu budżetowego, ale także innych zasad.
Keywords: Artykuł ukazuje istotę relacji międzybudżetowych. Analizowane są podejścia legislacyjne i doktrynalne do definiowania relacji międzybudżetowych. Podkreślono, że w warunkach stanu wojennego Ukraina uczestniczy w aktywnych procesach integracji europejskiej. Podkreśla się, że podejście UE i Ukrainy do stosunków międzybudżetowych ma wspólne i charakterystyczne cechy. Różnią się one: konstrukcją systemu budżetowego, źródłami finansowania, stopniem centralizacji w regulacji tych relacji, przewidywanymi warunkami, formami i trybami realizacji powiązań międzybudżetowych. Uwaga skupiona jest na zasadach relacji międzybudżetowych. Proponuje się umieszczenie na ich liście nie tylko zasad systemu budżetowego, ale także innych zasad.

MECHANIZM I CECHY ZARZĄDZANIA BEZPIECZEŃSTWEM EKONOMICZNYM INSTYTUCJI SZKOLNICTWA WYŻSZEGO

Oleg Trifonow, Wiaczesław Karpiuk

Oleg Trifonow, aspirant Międzynarodowego Uniwersytetu Ekonomiczno-Humanistycznego nazwany na cześć akademika Stepana Demyanczuka (Równe, Ukraina)
Wiaczesław Karpiuk, aspirant Międzynarodowego Uniwersytetu Ekonomiczno-Humanistycznego nazwany na cześć akademika Stepana Demyanczuka (Równe, Ukraina)

Anotation. Na podstawie badania mechanizmów i cech zarządzania bezpieczeństwem ekonomicznym instytucji szkolnictwa wyższego na Ukrainie scharakteryzowano bezpieczeństwo ekonomiczne instytucji edukacyjnej jako element procesu zarządzania oświatą państwową. Bezpieczeństwo ekonomiczne uczelni rozpatrywane jest jako zespół działań obejmujących ochronę zarówno samej uczelni, jak i interesów jej interesariuszy przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Dokonano oceny poziomu i metod tworzących mechanizm bezpieczeństwa ekonomicznego administracji państwowej placówek oświatowych. Przedstawiono klasyfikację metod zarządzania państwem placówkami oświatowymi według form oddziaływania. Zwrócono uwagę, że wieloaspektowy mechanizm zarządzania oświatą państwa, wymagający doskonalenia, może obejmować poziomy: prawny, organizacyjny, ekonomiczny.
Keywords: Na podstawie badania mechanizmów i cech zarządzania bezpieczeństwem ekonomicznym instytucji szkolnictwa wyższego na Ukrainie scharakteryzowano bezpieczeństwo ekonomiczne instytucji edukacyjnej jako element procesu zarządzania oświatą państwową. Bezpieczeństwo ekonomiczne uczelni rozpatrywane jest jako zespół działań obejmujących ochronę zarówno samej uczelni, jak i interesów jej interesariuszy przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Dokonano oceny poziomu i metod tworzących mechanizm bezpieczeństwa ekonomicznego administracji państwowej placówek oświatowych. Przedstawiono klasyfikację metod zarządzania państwem placówkami oświatowymi według form oddziaływania. Zwrócono uwagę, że wieloaspektowy mechanizm zarządzania oświatą państwa, wymagający doskonalenia, może obejmować poziomy: prawny, organizacyjny, ekonomiczny.

ADMINISTRACYJNE I PRAWNE REGULACJE DOTYCZĄCE RÓŻNEGO RODZAJU WSPARCIA BIZNESOWEGO DLA OSÓB WEWNĘTRZNIE PRZESIEDLONYCH NA UKRAINIE

Oksana Peresolak

aspirant Katedry Prawa Administracyjnego, Finansowego, Informacyjnego Użhorod Narodowy Uniwersytet (Użhorod, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0003-1259-2488

Anotation. Artykuł poświęcony jest problematyce regulacji administracyjno-prawnej różnego rodzaju wsparcia prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz osób wewnętrznie przesiedlonych na Ukrainie. Celem artykułu jest scharakteryzowanie problemów administracyjnych i prawnych regulacji różnego rodzaju wsparcia prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz osób wewnętrznie przesiedlonych na Ukrainie. Metody badawcze to metody ogólnonaukowe i specyficznie prawne. Na podstawie przeprowadzonych badań ustalono, że w ramach rządowego projektu „eRobota” obywatele Ukrainy, w tym osoby wewnętrznie przesiedlone, otrzymują dotacje na rozpoczęcie działalności gospodarczej, rozwój przedsiębiorczości oraz szkolenia. Ma na celu pobudzenie przedsiębiorczości i stymulowanie tworzenia miejsc pracy. Udział uprawnionych organów władz publicznych Ukrainy w różnych programach w ramach realizacji szeregu projektów międzynarodowej pomocy technicznej, w szczególności Programu USAID „Konkurencyjna Gospodarka Ukrainy”, ma ogromne znaczenie w regulacji administracyjno-prawnej różnego rodzaju wsparcia dla prowadzenia działalności gospodarczej dla osób wewnętrznie przesiedlonych na Ukrainie.
Keywords: Artykuł poświęcony jest problematyce regulacji administracyjno-prawnej różnego rodzaju wsparcia prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz osób wewnętrznie przesiedlonych na Ukrainie. Celem artykułu jest scharakteryzowanie problemów administracyjnych i prawnych regulacji różnego rodzaju wsparcia prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz osób wewnętrznie przesiedlonych na Ukrainie. Metody badawcze to metody ogólnonaukowe i specyficznie prawne. Na podstawie przeprowadzonych badań ustalono, że w ramach rządowego projektu „eRobota” obywatele Ukrainy, w tym osoby wewnętrznie przesiedlone, otrzymują dotacje na rozpoczęcie działalności gospodarczej, rozwój przedsiębiorczości oraz szkolenia. Ma na celu pobudzenie przedsiębiorczości i stymulowanie tworzenia miejsc pracy. Udział uprawnionych organów władz publicznych Ukrainy w różnych programach w ramach realizacji szeregu projektów międzynarodowej pomocy technicznej, w szczególności Programu USAID „Konkurencyjna Gospodarka Ukrainy”, ma ogromne znaczenie w regulacji administracyjno-prawnej różnego rodzaju wsparcia dla prowadzenia działalności gospodarczej dla osób wewnętrznie przesiedlonych na Ukrainie.

POJĘCIA, ZNAKI I SYSTEM POWIERNICZYCH STOSUNKÓW PRAWNYCH

Angelina Chodyrewa

aspirantka Katedry Prawa Międzynarodowego i Europejskiego Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0006-8186-619X

Anotation. Celem artykułu jest zdefiniowanie pojęcia i znamion powierniczych stosunków prawnych oraz ich systematyzacja. Na podstawie analizy źródeł doktrynalnych stwierdzono, że w ukraińskiej nauce prawa cywilnego kategoria powierniczych stosunków prawnych nie została w pełni rozwinięta i nadal nie ma ustalonej, powszechnie uznawanej definicji pojęcia powiernictwa (trustu). stosunki prawne. Wynika to przede wszystkim z faktu, że takie stosunki prawne i transakcje na nich oparte nie są wyodrębniane przez prawo stanowione na potrzeby regulacji prawnej. W obowiązującym Kodeksie cywilnym Ukrainy proste partnerstwo, reprezentacja i pełnomocnictwo objawiają się jako relacje zaufania. Jednakże, jako zasady ogólne, powiernicze stosunki prawne nie są nigdzie jasno określone przez ustawodawcę. Wyciągnięto wniosek o konieczności stworzenia instytucji powierniczej. Co do zasady powiernictwo jest uznawane przez prawo prywatne jedynie pośrednio, za pomocą specjalnego wyboru zasady dobrej wiary, jednak zasada ta stanowi jedynie ocenę skutku wykonania stosunku powierniczego.
Keywords: Celem artykułu jest zdefiniowanie pojęcia i znamion powierniczych stosunków prawnych oraz ich systematyzacja. Na podstawie analizy źródeł doktrynalnych stwierdzono, że w ukraińskiej nauce prawa cywilnego kategoria powierniczych stosunków prawnych nie została w pełni rozwinięta i nadal nie ma ustalonej, powszechnie uznawanej definicji pojęcia powiernictwa (trustu). stosunki prawne. Wynika to przede wszystkim z faktu, że takie stosunki prawne i transakcje na nich oparte nie są wyodrębniane przez prawo stanowione na potrzeby regulacji prawnej. W obowiązującym Kodeksie cywilnym Ukrainy proste partnerstwo, reprezentacja i pełnomocnictwo objawiają się jako relacje zaufania. Jednakże, jako zasady ogólne, powiernicze stosunki prawne nie są nigdzie jasno określone przez ustawodawcę. Wyciągnięto wniosek o konieczności stworzenia instytucji powierniczej. Co do zasady powiernictwo jest uznawane przez prawo prywatne jedynie pośrednio, za pomocą specjalnego wyboru zasady dobrej wiary, jednak zasada ta stanowi jedynie ocenę skutku wykonania stosunku powierniczego.

REGIONALNY POZIOM INTERAKCJI STOWARZYSZEŃ PUBLICZNYCH Z PODMIOTAMI ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

Darya Hubachowa

student Katedry Konstytucyjnego i Administracyjnego Prawa Zaporoski Uniwersytet Narodowy (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0001-3876-3260

Anotation. W artykule zbadano regionalny poziom interakcji stowarzyszeń publicznych z podmiotami administracji publicznej. Ustalono, że regionalny poziom interakcji między stowarzyszeniami publicznymi a władzami publicznymi, biorąc pod uwagę dominację lokalnych organów wykonawczych w każdym regionie, stanowi największą siłę napędową wpływu instytucji społeczeństwa obywatelskiego na państwo. Wyróżniono system interakcji stowarzyszeń społecznych z władzami publicznymi na poziomie regionalnym. Analizie poddano charakterystyczne formy interakcji stowarzyszeń społecznych z władzami publicznymi, które przyczyniają się do kształtowania i realizacji polityki państwa oraz rozwiązywania problemów lokalnych (charakterystyczne dla wszystkich poziomów interakcji), a mianowicie: udział w konsultacjach; udział w opracowywaniu normatywnych aktów prawnych; udział w tworzeniu organów opiniodawczo-doradczych podlegających władzom państwowym.
Keywords: W artykule zbadano regionalny poziom interakcji stowarzyszeń publicznych z podmiotami administracji publicznej. Ustalono, że regionalny poziom interakcji między stowarzyszeniami publicznymi a władzami publicznymi, biorąc pod uwagę dominację lokalnych organów wykonawczych w każdym regionie, stanowi największą siłę napędową wpływu instytucji społeczeństwa obywatelskiego na państwo. Wyróżniono system interakcji stowarzyszeń społecznych z władzami publicznymi na poziomie regionalnym. Analizie poddano charakterystyczne formy interakcji stowarzyszeń społecznych z władzami publicznymi, które przyczyniają się do kształtowania i realizacji polityki państwa oraz rozwiązywania problemów lokalnych (charakterystyczne dla wszystkich poziomów interakcji), a mianowicie: udział w konsultacjach; udział w opracowywaniu normatywnych aktów prawnych; udział w tworzeniu organów opiniodawczo-doradczych podlegających władzom państwowym.

DZIAŁALNOŚĆ KARNA PROCESOWA PROKURATORA DOT ZAPEWNIENIE PRAW JEDNOSTKI W TRAKCIE STOSOWANIA OKREŚLONYCH ŚRODKÓW PROWADZENIE POSTĘPOWANIA KARNEGO

Denys Iljaszczuk

student Prywatnej uczelni wyższej „Międzynarodowy Uniwersytet Biznesu i Prawa” (Chersoń, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0000-6890-1225

Anotation. W artykule podkreślono, że większość środków zapewniających postępowanie karne, przede wszystkim zapobiegawczych, ogranicza prawa osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jednak ich stosowanie jest uzasadnione realizacją zadań postępowania karnego. Prokurator odgrywa znaczącą rolę w stosowaniu określonych środków zapewniających postępowanie karne wobec jednostek w każdym indywidualnym przypadku, gdyż od przedmiotu ścigania zależy bowiem od środka wybranego środka i poziomu bezpieczeństwa postępowania karnego. Stwierdzono, że prokurator w większości przypadków nie przygotowuje wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania, a także nie przeprowadza szczegółowej kontroli takich wniosków przez śledczego, co stwarza przesłanki do naruszenia praw jednostki. Oddzielne uprawnienia prokuratora przy stosowaniu tymczasowego aresztowania w części: samodzielnego wszczęcia wyborów, zmiany lub ich unieważnienia poprzez złożenie wniosku do sędziego śledczego, sądu; zatwierdzenie wniosku badacza; udział w rozpatrywaniu wniosku; wykonanie orzeczenia sędziego śledczego, sądu; nadzór nad wykonaniem środka zapobiegawczego; zaskarżenie decyzji sędziego śledczego; anulowanie/zmiana środka zapobiegawczego.
Keywords: W artykule podkreślono, że większość środków zapewniających postępowanie karne, przede wszystkim zapobiegawczych, ogranicza prawa osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jednak ich stosowanie jest uzasadnione realizacją zadań postępowania karnego. Prokurator odgrywa znaczącą rolę w stosowaniu określonych środków zapewniających postępowanie karne wobec jednostek w każdym indywidualnym przypadku, gdyż od przedmiotu ścigania zależy bowiem od środka wybranego środka i poziomu bezpieczeństwa postępowania karnego. Stwierdzono, że prokurator w większości przypadków nie przygotowuje wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania, a także nie przeprowadza szczegółowej kontroli takich wniosków przez śledczego, co stwarza przesłanki do naruszenia praw jednostki. Oddzielne uprawnienia prokuratora przy stosowaniu tymczasowego aresztowania w części: samodzielnego wszczęcia wyborów, zmiany lub ich unieważnienia poprzez złożenie wniosku do sędziego śledczego, sądu; zatwierdzenie wniosku badacza; udział w rozpatrywaniu wniosku; wykonanie orzeczenia sędziego śledczego, sądu; nadzór nad wykonaniem środka zapobiegawczego; zaskarżenie decyzji sędziego śledczego; anulowanie/zmiana środka zapobiegawczego.

SPECYFIKA ADMINISTRACYJNO-PRAWNEGO ZAPOBIEGANIA PRZESTĘPSTWOM PRZECIWKO PORZĄDKOWI I BEZPIECZEŃSTWU PUBLICZNEMU PRZEZ POLICJĘ PAŃSTWOWĄ UKRAINY

Ihor Isayenko

student Prywatnej Uczelni Wyższej „Międzynarodowy Uniwersytet Biznesu i Prawa” (Chersoń, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0007-2965-8526

Anotation. W niniejszym opracowaniu bezpieczeństwo publiczne definiuje się jako systematyczny zestaw środków zapewniających legalność oraz prawo i porządek, których celem jest zachowanie w dłuższej perspektywie funkcjonowania zarówno zbioru praw i obowiązków obywateli, jak i prawnej regulacji stosunków społecznych, jak również cały. Bezpieczeństwo publiczne uważane jest za bezsprzecznie niezbędny warunek społeczny zapewniający ochronę wszystkich ważnych i istotnych interesów społeczeństwa przed naturalnymi i sztucznymi źródłami zagrożeń. Generalnie zapobieganie przestępstwom naruszającym porządek i bezpieczeństwo publiczne należy w kompleksie rozpatrywać jako zapobieganie wszelkim naruszeniom norm prawnych. Co więcej, pożądany rezultat w tej działalności można osiągnąć tylko pod warunkiem udziału w niej wszystkich instytucji publicznych i wszystkich ogniw mechanizmu państwa, to znaczy zapobieganie przestępczości jest uważane za ważną funkcję społeczną. Podstawą tej profilaktyki są działania na rzecz poprawy warunków społecznych, ekonomicznych i innych, włączenie młodych ludzi w dorosłe życie, a także wsparcie finansowe, prawne i inne polityki młodzieżowej państwa, działania na rzecz odbudowy systemu edukacji, podniesienia jakości oświaty i wychowania, a także wszechstronny rozwój poziomu kulturalnego ludności, poprawa kultury politycznej, prawnej i pracy obywateli. Wszystkie te środki stanowią ważną podstawę przebudowy społeczeństwa, jego humanizacji, a zatem podstawę zapobiegania wszelkim bez wyjątku czynom nielegalnym. W artykule stwierdzono, że działania prewencyjne Policji, których bezpośrednim celem jest identyfikowanie i eliminowanie czynników sprzyjających popełnianiu przestępstw, opierają się na zasadach legalności, humanizmu, przejrzystości, zróżnicowanego podejścia, współdziałania i moderacji działań .
Keywords: W niniejszym opracowaniu bezpieczeństwo publiczne definiuje się jako systematyczny zestaw środków zapewniających legalność oraz prawo i porządek, których celem jest zachowanie w dłuższej perspektywie funkcjonowania zarówno zbioru praw i obowiązków obywateli, jak i prawnej regulacji stosunków społecznych, jak również cały. Bezpieczeństwo publiczne uważane jest za bezsprzecznie niezbędny warunek społeczny zapewniający ochronę wszystkich ważnych i istotnych interesów społeczeństwa przed naturalnymi i sztucznymi źródłami zagrożeń. Generalnie zapobieganie przestępstwom naruszającym porządek i bezpieczeństwo publiczne należy w kompleksie rozpatrywać jako zapobieganie wszelkim naruszeniom norm prawnych. Co więcej, pożądany rezultat w tej działalności można osiągnąć tylko pod warunkiem udziału w niej wszystkich instytucji publicznych i wszystkich ogniw mechanizmu państwa, to znaczy zapobieganie przestępczości jest uważane za ważną funkcję społeczną. Podstawą tej profilaktyki są działania na rzecz poprawy warunków społecznych, ekonomicznych i innych, włączenie młodych ludzi w dorosłe życie, a także wsparcie finansowe, prawne i inne polityki młodzieżowej państwa, działania na rzecz odbudowy systemu edukacji, podniesienia jakości oświaty i wychowania, a także wszechstronny rozwój poziomu kulturalnego ludności, poprawa kultury politycznej, prawnej i pracy obywateli. Wszystkie te środki stanowią ważną podstawę przebudowy społeczeństwa, jego humanizacji, a zatem podstawę zapobiegania wszelkim bez wyjątku czynom nielegalnym. W artykule stwierdzono, że działania prewencyjne Policji, których bezpośrednim celem jest identyfikowanie i eliminowanie czynników sprzyjających popełnianiu przestępstw, opierają się na zasadach legalności, humanizmu, przejrzystości, zróżnicowanego podejścia, współdziałania i moderacji działań .

PRZESTRZEGANIE PRAWA DO WOLNOŚCI I INTEGRALNOŚCI OSOBISTEJ W DZIAŁALNOŚCI POLICJI NARODOWEJ UKRAINY

Olena Razdolska

aspirant Katedry Prawa Policyjnego, Narodowa Akademia Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0005-2065-7151

Anotation. W artykule dokonano analizy specyfiki przestrzegania prawa do wolności i integralności osobistej w działalności Policji Narodowej Ukrainy, uzasadniono stanowisko o znaczeniu zapewnienia zgodności z podstawową instytucją systemu prawnego działań organów ścigania przez pryzmat tych przepisów ustawodawstwa Ukrainy, które regulują ścisłe przestrzeganie przez organy egzekwowania prawa zasad i zasad państwowości prawnej. Należy zauważyć, że naruszenie prawa do wolności i integralności osobistej wyraźnie graniczy z odpowiednią konstrukcją prawa karnego ścigania za wzięcie zakładników, nielegalne pozbawienie wolności lub uprowadzenie osoby, co z kolei nakłada dodatkowy piętno odpowiedzialności na wszystkie osoby, nawet zgodnie z prawem, stycznie do jego czasowego ograniczenia. Perspektywa dalszych badań naukowych polega na ustaleniu podstawowych i najbardziej systematycznie ograniczanych praw i wolności człowieka i obywatela przy zapewnieniu realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń.
Keywords: W artykule dokonano analizy specyfiki przestrzegania prawa do wolności i integralności osobistej w działalności Policji Narodowej Ukrainy, uzasadniono stanowisko o znaczeniu zapewnienia zgodności z podstawową instytucją systemu prawnego działań organów ścigania przez pryzmat tych przepisów ustawodawstwa Ukrainy, które regulują ścisłe przestrzeganie przez organy egzekwowania prawa zasad i zasad państwowości prawnej. Należy zauważyć, że naruszenie prawa do wolności i integralności osobistej wyraźnie graniczy z odpowiednią konstrukcją prawa karnego ścigania za wzięcie zakładników, nielegalne pozbawienie wolności lub uprowadzenie osoby, co z kolei nakłada dodatkowy piętno odpowiedzialności na wszystkie osoby, nawet zgodnie z prawem, stycznie do jego czasowego ograniczenia. Perspektywa dalszych badań naukowych polega na ustaleniu podstawowych i najbardziej systematycznie ograniczanych praw i wolności człowieka i obywatela przy zapewnieniu realizacji prawa do pokojowych zgromadzeń.

REGULACJA PRAWNA RELACJI W ZAKRESIE WOLONTARIATU I DZIAŁALNOŚCI CHARYTATYWNEJ: OKOLICZNOŚCI SPRZYJAJĄCE OSZUSTWOM

Natalia Łysenko

student
Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1691-1849

Anotation. Adnotacja. Artykuł naukowy poświęcony jest badaniu mechanizmów regulacji prawnej obszaru wolontariatu i działalności charytatywnej. Rozważane są czynniki rozwoju ruchu wolontariackiego i dobroczynności, ich koncepcje i rodzaje, analizowana jest polityka państwa w zakresie rozwoju wolontariatu i dobroczynności na Ukrainie. Przeanalizowano główne normatywne akty prawne określające politykę prawną w zakresie wolontariatu i działalności charytatywnej, w szczególności: Ustawę Ukrainy „O wolontariacie”, Ustawę Ukrainy „O organizacji charytatywnej i organizacjach charytatywnych”, która ujawnia znaczenie pojęcia „dobroczynność”, „mecenat”, „sponsorowanie” oraz ustalają podstawowe formy i zasady działalności charytatywnej, normy Ordynacji podatkowej Ukrainy itp. Podkreśla się, że w ostatnich dziesięcioleciach nastąpił szybki wzrost oszustw w tych obszarach, szczególnie w okresie pandemii Covid-19, która w 2020 roku objęła cały świat i spowodowała wiele negatywnych konsekwencji, w tym kryzys gospodarczy, straty miejsc pracy i wzrost ubóstwa. Jednak doprowadziło to również do nowej fali wolontariatu i filantropii.
Keywords: Adnotacja. Artykuł naukowy poświęcony jest badaniu mechanizmów regulacji prawnej obszaru wolontariatu i działalności charytatywnej. Rozważane są czynniki rozwoju ruchu wolontariackiego i dobroczynności, ich koncepcje i rodzaje, analizowana jest polityka państwa w zakresie rozwoju wolontariatu i dobroczynności na Ukrainie. Przeanalizowano główne normatywne akty prawne określające politykę prawną w zakresie wolontariatu i działalności charytatywnej, w szczególności: Ustawę Ukrainy „O wolontariacie”, Ustawę Ukrainy „O organizacji charytatywnej i organizacjach charytatywnych”, która ujawnia znaczenie pojęcia „dobroczynność”, „mecenat”, „sponsorowanie” oraz ustalają podstawowe formy i zasady działalności charytatywnej, normy Ordynacji podatkowej Ukrainy itp. Podkreśla się, że w ostatnich dziesięcioleciach nastąpił szybki wzrost oszustw w tych obszarach, szczególnie w okresie pandemii Covid-19, która w 2020 roku objęła cały świat i spowodowała wiele negatywnych konsekwencji, w tym kryzys gospodarczy, straty miejsc pracy i wzrost ubóstwa. Jednak doprowadziło to również do nowej fali wolontariatu i filantropii.

DOSTĘP DO WYMIARU SPRAWIEDLIWOŚCI W RÓŻNYCH RODZAJACH POSTĘPOWAŃ SĄDOWYCH

Oleksandr Jeszczenko

Sędzia, Piąty Apelacyjny Sąd Administracyjny

ORCID ID: 0009-0009-1625-173X

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu dostępu do wymiaru sprawiedliwości w różnych procesach sądowych, a także identyfikacji cech wspólnych i szczególnych tego prawa w zależności od rodzaju procesu. Zapewnienie dostępu do wymiaru sprawiedliwości oznacza tworzenie warunków niezbędnych do osiągnięcia sprawiedliwości i rozwiązywania konfliktów prawnych zgodnie z ustalonymi normami i przepisami prawa, co obejmuje świadczenie pomocy prawnej, rozstrzyganie spraw sądowych oraz zapewnienie wykonania orzeczeń sądowych. Wśród wspólnych aspektów dostępu do wymiaru sprawiedliwości podkreśla się: 1) wspólność zasad procesu sądowego; 2) w różnych postępowaniach sądowych obowiązkowa jest zewnętrzna forma uruchomienia prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości – odwołanie do właściwego organu sądowego; 3) wspólność kolejności etapów procesu sądowego, takich jak: postępowanie wszczęcie, postępowanie przygotowawcze i posiedzenia przygotowawcze, rozpoznanie sprawy co do istoty oraz podjęcie decyzji.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu dostępu do wymiaru sprawiedliwości w różnych procesach sądowych, a także identyfikacji cech wspólnych i szczególnych tego prawa w zależności od rodzaju procesu. Zapewnienie dostępu do wymiaru sprawiedliwości oznacza tworzenie warunków niezbędnych do osiągnięcia sprawiedliwości i rozwiązywania konfliktów prawnych zgodnie z ustalonymi normami i przepisami prawa, co obejmuje świadczenie pomocy prawnej, rozstrzyganie spraw sądowych oraz zapewnienie wykonania orzeczeń sądowych. Wśród wspólnych aspektów dostępu do wymiaru sprawiedliwości podkreśla się: 1) wspólność zasad procesu sądowego; 2) w różnych postępowaniach sądowych obowiązkowa jest zewnętrzna forma uruchomienia prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości – odwołanie do właściwego organu sądowego; 3) wspólność kolejności etapów procesu sądowego, takich jak: postępowanie wszczęcie, postępowanie przygotowawcze i posiedzenia przygotowawcze, rozpoznanie sprawy co do istoty oraz podjęcie decyzji.

GŁÓWNE KIERUNKI ADMINISTRACYJNO-PRAWNEGO ZAPEWNIENIA PRAWA DO ŚRODOWISKA BEZPIECZNEGO DLA ŻYCIA I ZDROWIA NA UKRAINIE

Denis Zapolski

absolwent wydziału prawa gospodarczego Wydział Prawa
Użhorod Narodowy Uniwersytet (Użhorod, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0006-3093-501X

Anotation. Adnotacja. Artykuł poświęcony jest problematyce głównych obszarów administracyjno-prawnego zapewnienia prawa do środowiska bezpiecznego dla życia i zdrowia na Ukrainie w stanie wojennym. Główne obszary administracyjno-prawnego zapewnienia prawa do bezpiecznego środowiska dla życia i zdrowia na Ukrainie w stanie wojennym to główne specyficzne obszary praktycznej działalności uprawnionych podmiotów w celu zapewnienia właściwego administracyjno-prawnego zabezpieczenia prawa do bezpieczne środowisko dla życia i zdrowia środowisko na Ukrainie w stanie wojennym. Główne kierunki administracyjno-prawnego zapewnienia prawa do środowiska bezpiecznego dla życia i zdrowia na Ukrainie w stanie wojennym: – rozminowywanie na terytoriach okupowanych; – przezwyciężenie skutków ostrzału i ataków rakietowych agresora; – zapobieganie i zwalczanie pożarów lasów, na skutek ostrzału i ataków rakietowych; – minimalizacja i przezwyciężenie skutków ekobójstwa spowodowanego przez rosyjskich okupantów, w szczególności w wyniku wysadzenia tamy Kachowskaja HPP; – ochrona zwierząt przed negatywnymi skutkami działań wojennych.
Keywords: Adnotacja. Artykuł poświęcony jest problematyce głównych obszarów administracyjno-prawnego zapewnienia prawa do środowiska bezpiecznego dla życia i zdrowia na Ukrainie w stanie wojennym. Główne obszary administracyjno-prawnego zapewnienia prawa do bezpiecznego środowiska dla życia i zdrowia na Ukrainie w stanie wojennym to główne specyficzne obszary praktycznej działalności uprawnionych podmiotów w celu zapewnienia właściwego administracyjno-prawnego zabezpieczenia prawa do bezpieczne środowisko dla życia i zdrowia środowisko na Ukrainie w stanie wojennym. Główne kierunki administracyjno-prawnego zapewnienia prawa do środowiska bezpiecznego dla życia i zdrowia na Ukrainie w stanie wojennym: – rozminowywanie na terytoriach okupowanych; – przezwyciężenie skutków ostrzału i ataków rakietowych agresora; – zapobieganie i zwalczanie pożarów lasów, na skutek ostrzału i ataków rakietowych; – minimalizacja i przezwyciężenie skutków ekobójstwa spowodowanego przez rosyjskich okupantów, w szczególności w wyniku wysadzenia tamy Kachowskaja HPP; – ochrona zwierząt przed negatywnymi skutkami działań wojennych.

TEORETYCZNE I STOSOWANE ASPEKTY TWORZENIA DZIAŁAŃ TAKTYCZNYCH W ZAKRESIE GROMADZENIA DANYCH PIERWOTNYCH O OKOLICZNOŚCIACH ZDARZENIA I WYKRYWANIA ZNAMION PRZESTĘPSTWA ZWIĄZANEGO Z KORZYSTANIEM Z BANKOWOŚCI ELEKTRONICZNEJ

Eduard Maliutin

laureat Naukowego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0562-3316

Anotation. Artykuł naukowy poświęcony jest formułowaniu działań taktycznych dotyczących gromadzenia danych pierwotnych o okolicznościach zdarzenia oraz wykrywaniu znamion przestępstwa związanego z korzystaniem z bankowości elektronicznej. Ustalono, że operacje taktyczne są ogólnie przyjętym narzędziem taktyki kryminalistycznej na równi z techniką taktyczną, zaleceniem taktycznym i decyzją taktyczną. Większość badaczy medycyny sądowej jednoznacznie popiera to stanowisko. W trakcie prowadzenia dochodzeń w sprawie przestępstw związanych z korzystaniem z bankowości elektronicznej nie traci na znaczeniu pewna kategoria naukowa. Ponieważ w trakcie jego realizacji można uzyskać maksymalną ilość informacji dowodowych potwierdzających winę sprawcy. Sformułowano listę działań taktycznych, w szczególności: „Ustalenie charakteru zdarzenia o charakterze przestępstwa”; „Ustalenie miejsca i czasu popełnienia czynu zabronionego”; „Określenie sposobu popełnienia czynu niezgodnego z prawem (phishing, wykorzystanie oprogramowania szpiegującego, roboty spamujące)”; „Identyfikacja przestępcy i jego wspólników oraz ich przeszukanie i zatrzymanie”; „Ustalenie tożsamości ofiary i jej zachowania, a także sprawdzenie ich powiązań”.
Keywords: Artykuł naukowy poświęcony jest formułowaniu działań taktycznych dotyczących gromadzenia danych pierwotnych o okolicznościach zdarzenia oraz wykrywaniu znamion przestępstwa związanego z korzystaniem z bankowości elektronicznej. Ustalono, że operacje taktyczne są ogólnie przyjętym narzędziem taktyki kryminalistycznej na równi z techniką taktyczną, zaleceniem taktycznym i decyzją taktyczną. Większość badaczy medycyny sądowej jednoznacznie popiera to stanowisko. W trakcie prowadzenia dochodzeń w sprawie przestępstw związanych z korzystaniem z bankowości elektronicznej nie traci na znaczeniu pewna kategoria naukowa. Ponieważ w trakcie jego realizacji można uzyskać maksymalną ilość informacji dowodowych potwierdzających winę sprawcy. Sformułowano listę działań taktycznych, w szczególności: „Ustalenie charakteru zdarzenia o charakterze przestępstwa”; „Ustalenie miejsca i czasu popełnienia czynu zabronionego”; „Określenie sposobu popełnienia czynu niezgodnego z prawem (phishing, wykorzystanie oprogramowania szpiegującego, roboty spamujące)”; „Identyfikacja przestępcy i jego wspólników oraz ich przeszukanie i zatrzymanie”; „Ustalenie tożsamości ofiary i jej zachowania, a także sprawdzenie ich powiązań”.

SPECYFIKA REGULACJI PRAWNEJ RÓWNOWAGI PRACY I WYPOCZYNKU SĘDZIÓW W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ

Marina Bаrsuk

kandydat nauk prawnych, sędzia Północnego Handlowego Sądu Apelacyjnego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6560-1024

Anotation. W artykule wyjaśniono specyfikę regulacji prawnych dotyczących równoważenia pracy i odpoczynku sędziego w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Wstępnie ustalono, że model zdrowej równowagi między pracą a odpoczynkiem dotyczy sędziów w tych stanach, w których sędziowie ze względu na swój status są uważani za pracowników, a także w tych stanach, w których sędziowie nie są uważani za pracowników, przy czym państwa te mają przyjął na siebie obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa socjalnego sędziom. Na podstawie analizy obowiązującego ustawodawstwa państw członkowskich UE ustalono, że część z tych państw (przede wszystkim Czechy i Rzeczpospolita Polska) to państwa, w których równowaga pracy i odpoczynku sędziów nie jest zachowana. wystarczająco zapewnione. W rezultacie sędziowie zmuszeni są pracować w warunkach zagrożeń społecznych, które powstają w przypadku niezachowania określonej równowagi (np. niemożność pełnej realizacji prawa do kontaktu z rodziną, ryzyko zapadnięcia na chorobę zawodową, wypalenie zawodowe itp.). Również wśród państw członkowskich UE są takie, w których prawidłowo uregulowana jest równowaga pracy i odpoczynku sędziów (np. Rumunia i Republika Litewska), a mianowicie: uwzględnia się specyfikę czasu pracy sędziego ; potrzeba sądowego uznania prawa do specjalnego, krótkiego i płatnego urlopu związanego z życiem osobistym. Wnioski do artykułu podsumowują wyniki badania i zarysowują perspektywy usprawnienia prawnego mechanizmu ochrony socjalnej sędziów na Ukrainie. Po pierwsze, regulując różne aspekty pracy i wypoczynku sędziów, należy kierować się następującą logiką: jeżeli ze względu na specyfikę obowiązków służbowych sędziów nie można jednoznacznie określić czasu ich pracy, to biorąc pod uwagę faktu, że obowiązki sędziów nie mogą być wykonywane kosztem zabezpieczenia społecznego sędziów, konieczne jest określenie na poziomie obowiązującego prawodawstwa minimalnej liczby godzin dziennie i tygodniowo, jaką powinni przeznaczyć sędziowie w w celu zaspokojenia prawa do odpoczynku. Po drugie, w ramach usprawniania mechanizmu ochrony socjalnej sędziów na Ukrainie wskazane jest zapewnienie sędziom krótkich (do 3 dni roboczych) płatnych urlopów, związanych z sytuacją rodzinną (np. narodziny dziecka, ślub dziecka, śmierć współmałżonka, śmierć jednego z rodziców itp.).
Keywords: W artykule wyjaśniono specyfikę regulacji prawnych dotyczących równoważenia pracy i odpoczynku sędziego w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Wstępnie ustalono, że model zdrowej równowagi między pracą a odpoczynkiem dotyczy sędziów w tych stanach, w których sędziowie ze względu na swój status są uważani za pracowników, a także w tych stanach, w których sędziowie nie są uważani za pracowników, przy czym państwa te mają przyjął na siebie obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa socjalnego sędziom. Na podstawie analizy obowiązującego ustawodawstwa państw członkowskich UE ustalono, że część z tych państw (przede wszystkim Czechy i Rzeczpospolita Polska) to państwa, w których równowaga pracy i odpoczynku sędziów nie jest zachowana. wystarczająco zapewnione. W rezultacie sędziowie zmuszeni są pracować w warunkach zagrożeń społecznych, które powstają w przypadku niezachowania określonej równowagi (np. niemożność pełnej realizacji prawa do kontaktu z rodziną, ryzyko zapadnięcia na chorobę zawodową, wypalenie zawodowe itp.). Również wśród państw członkowskich UE są takie, w których prawidłowo uregulowana jest równowaga pracy i odpoczynku sędziów (np. Rumunia i Republika Litewska), a mianowicie: uwzględnia się specyfikę czasu pracy sędziego ; potrzeba sądowego uznania prawa do specjalnego, krótkiego i płatnego urlopu związanego z życiem osobistym. Wnioski do artykułu podsumowują wyniki badania i zarysowują perspektywy usprawnienia prawnego mechanizmu ochrony socjalnej sędziów na Ukrainie. Po pierwsze, regulując różne aspekty pracy i wypoczynku sędziów, należy kierować się następującą logiką: jeżeli ze względu na specyfikę obowiązków służbowych sędziów nie można jednoznacznie określić czasu ich pracy, to biorąc pod uwagę faktu, że obowiązki sędziów nie mogą być wykonywane kosztem zabezpieczenia społecznego sędziów, konieczne jest określenie na poziomie obowiązującego prawodawstwa minimalnej liczby godzin dziennie i tygodniowo, jaką powinni przeznaczyć sędziowie w w celu zaspokojenia prawa do odpoczynku. Po drugie, w ramach usprawniania mechanizmu ochrony socjalnej sędziów na Ukrainie wskazane jest zapewnienie sędziom krótkich (do 3 dni roboczych) płatnych urlopów, związanych z sytuacją rodzinną (np. narodziny dziecka, ślub dziecka, śmierć współmałżonka, śmierć jednego z rodziców itp.).

IDEE PRAWNE M. HRUSZEWSKIEGO: MIĘDZY AUTONOMIZMEM A FEDERALIZMEM

Roman Mychno

Asystent Wydziału Prawa, Uczelnia Wyższa „Uniwersytet Króla Danyły” (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0009-3979-426X

Anotation. W artykule opisano główne idee prawne M. Hruszewskiego, w szczególności jego stosunek do koncepcji autonomizmu i federalizmu, jako możliwych form realizacji idei państwa narodowego wśród Ukraińców na pograniczu XIX i XX wieku . Ustalono, że kształtowanie się idei prawnych M. Hruszewskiego następowało równolegle z jego studiowaniem historii. Znaczący wpływ na system poglądów prawno-politycznych M. Hruszewskiego wywarł jego pobyt w Galicji, gdzie rozwój myśli społeczno-politycznej odbywał się w ramach idei konstytucyjnych imperium Habsburgów. Również poglądy M. Hruszewskiego na państwo i prawo były efektem jego komunikacji ze znanymi myślicielami ukraińskimi przełomu XIX i XX w.: M. Dragomanowem, W. Łypińskim, I. Frankiem i innymi. Ustalono, że w poglądach M. Hruszewskiego dominowały idee populizmu i słowianofilstwa, gdyż odwoływały się do koncepcji wolności, równości i braterstwa, a zatem w ogólności odpowiadały strukturze i treści ukraińskiego ruchu narodowego początków XX wieku. Co więcej, analiza publikacji M. Hruszewskiego dała podstawy do sformułowania wniosku, że jego podstawowym zadaniem było nie tyle ukształtowanie modelu historii Ukrainy, ile zrozumienie ukraińskiej „idei narodowej”, którą upatrywał w pewnej misji historycznej Ukrainy. Jednocześnie M. Hruszewski był przeciwnikiem państwa jako unii jednej grupy etnicznej, wręcz przeciwnie, wskazywał na konieczność przestrzegania praw politycznych i kulturalnych wszystkich mniejszości etnicznych na Ukrainie. Kluczowymi argumentami na rzecz idei autonomizmu i federalizmu były tezy M. Hruszewskiego, że zgodnie z koncepcją rządów ludowych Ukraińcy (cała populacja bez względu na pochodzenie etniczne) powinni wpływać na treść polityki politycznej, gospodarczej, kulturalnej, finansowej spraw, a także uczestniczyć w stanowieniu prawa. Ustalono, że kluczową wadą koncepcji autonomizmu M. Hruszewskiego była jego nadzieja na możliwość demokratyzacji rosyjskiego reżimu imperialnego.
Keywords: W artykule opisano główne idee prawne M. Hruszewskiego, w szczególności jego stosunek do koncepcji autonomizmu i federalizmu, jako możliwych form realizacji idei państwa narodowego wśród Ukraińców na pograniczu XIX i XX wieku . Ustalono, że kształtowanie się idei prawnych M. Hruszewskiego następowało równolegle z jego studiowaniem historii. Znaczący wpływ na system poglądów prawno-politycznych M. Hruszewskiego wywarł jego pobyt w Galicji, gdzie rozwój myśli społeczno-politycznej odbywał się w ramach idei konstytucyjnych imperium Habsburgów. Również poglądy M. Hruszewskiego na państwo i prawo były efektem jego komunikacji ze znanymi myślicielami ukraińskimi przełomu XIX i XX w.: M. Dragomanowem, W. Łypińskim, I. Frankiem i innymi. Ustalono, że w poglądach M. Hruszewskiego dominowały idee populizmu i słowianofilstwa, gdyż odwoływały się do koncepcji wolności, równości i braterstwa, a zatem w ogólności odpowiadały strukturze i treści ukraińskiego ruchu narodowego początków XX wieku. Co więcej, analiza publikacji M. Hruszewskiego dała podstawy do sformułowania wniosku, że jego podstawowym zadaniem było nie tyle ukształtowanie modelu historii Ukrainy, ile zrozumienie ukraińskiej „idei narodowej”, którą upatrywał w pewnej misji historycznej Ukrainy. Jednocześnie M. Hruszewski był przeciwnikiem państwa jako unii jednej grupy etnicznej, wręcz przeciwnie, wskazywał na konieczność przestrzegania praw politycznych i kulturalnych wszystkich mniejszości etnicznych na Ukrainie. Kluczowymi argumentami na rzecz idei autonomizmu i federalizmu były tezy M. Hruszewskiego, że zgodnie z koncepcją rządów ludowych Ukraińcy (cała populacja bez względu na pochodzenie etniczne) powinni wpływać na treść polityki politycznej, gospodarczej, kulturalnej, finansowej spraw, a także uczestniczyć w stanowieniu prawa. Ustalono, że kluczową wadą koncepcji autonomizmu M. Hruszewskiego była jego nadzieja na możliwość demokratyzacji rosyjskiego reżimu imperialnego.

KLUCZOWE ASPEKTY WPŁYWU PAŃSTWA NA ZAPEWNIENIE BEZPIECZEŃSTWA SPOŁECZNEGO OBYWATELI

Stanisław Nyanko

Asystent Katedry Prawa i Administracji Publicznej
Instytucja szkolnictwa wyższego „Uniwersytet Króla Danylo” (Iwano-Frankowsk, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0002-0218-8409

Anotation. Adnotacja. W prezentowanym artykule dokonano analizy teoretycznego i prawnego znaczenia zabezpieczenia społecznego obywateli Ukrainy oraz roli państwa w stabilnym i prawidłowym funkcjonowaniu tej kategorii. Scharakteryzowano kluczowe funkcje i zadania, jakie państwo ma obowiązek spełniać w stosunku do swoich obywateli. Przeanalizowano także wyzwania i problemy, przed jakimi stoi obecnie państwo realizując swoje funkcje w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa społecznego swoim obywatelom. Analizując te czynniki i biorąc pod uwagę opinię współczesnych naukowców, podjęto próbę opracowania zestawu środków usprawniających pracę państwa w tym obszarze.
Keywords: Adnotacja. W prezentowanym artykule dokonano analizy teoretycznego i prawnego znaczenia zabezpieczenia społecznego obywateli Ukrainy oraz roli państwa w stabilnym i prawidłowym funkcjonowaniu tej kategorii. Scharakteryzowano kluczowe funkcje i zadania, jakie państwo ma obowiązek spełniać w stosunku do swoich obywateli. Przeanalizowano także wyzwania i problemy, przed jakimi stoi obecnie państwo realizując swoje funkcje w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa społecznego swoim obywatelom. Analizując te czynniki i biorąc pod uwagę opinię współczesnych naukowców, podjęto próbę opracowania zestawu środków usprawniających pracę państwa w tym obszarze.

INTERAKCJA MIĘDZY SPOŁECZEŃSTWEM OBYWATELSKIM A INSTYTUCJAMI PRAWNYMI: ASPEKTY TEORETYCZNE

Wołodymyr Sazonow

Asystent Katedry Prawa i Administracji Publicznej
Instytucja szkolnictwa wyższego „Uniwersytet Króla Danylo” (Iwano-Frankowsk, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0007-1173-3137

Anotation. Adnotacja. Artykuł poświęcony jest badaniu teoretycznych aspektów interakcji społeczeństwa obywatelskiego z instytucjami prawnymi, które są istotnym elementem współczesnego państwa demokratycznego. Interakcja społeczeństwa obywatelskiego z instytucjami prawnymi zapewnia ochronę praw człowieka, podnosi poziom kultury prawnej i sprzyja stabilności społecznej. Główną uwagę zwrócono na mechanizmy interakcji, takie jak monitoring publiczny, edukacja prawna, udział organizacji publicznych w opracowywaniu aktów normatywnych i prawnych, wdrażanie kontroli publicznej nad działalnością władz, świadczenie usług społecznych i tworzenie ciał doradczych.
Keywords: Adnotacja. Artykuł poświęcony jest badaniu teoretycznych aspektów interakcji społeczeństwa obywatelskiego z instytucjami prawnymi, które są istotnym elementem współczesnego państwa demokratycznego. Interakcja społeczeństwa obywatelskiego z instytucjami prawnymi zapewnia ochronę praw człowieka, podnosi poziom kultury prawnej i sprzyja stabilności społecznej. Główną uwagę zwrócono na mechanizmy interakcji, takie jak monitoring publiczny, edukacja prawna, udział organizacji publicznych w opracowywaniu aktów normatywnych i prawnych, wdrażanie kontroli publicznej nad działalnością władz, świadczenie usług społecznych i tworzenie ciał doradczych.

ZRÓŻNICOWANIE STANDARDÓW DOWODOWYCH W POSTĘPOWANIU ADMINISTRACYJNYM

Anna Stojan

student studiów magisterskich, wydział prawa administracyjnego i finansowego,
Uniwersytet Narodowy Akademii Prawa w Odesie (Odesa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9176-5516

Anotation. Adnotacja. Wdrożenie kategorii standardów dowodowych w procesie administracyjnym spowodowało konieczność poszukiwania podstaw i przypadków stosowania każdego z jej rodzajów, w szczególności „bilansu prawdopodobieństw”, „dowodu jasnego i przekonującego” oraz „ponad wszelką wątpliwość”. Tym samym, biorąc pod uwagę znaczną liczbę kategorii spraw administracyjnych oraz możliwe przypadki wyboru niewłaściwego standardu dowodu przy ocenie wystarczalności całego zbioru właściwych, rzetelnych, dopuszczalnych dowodów w ich relacji, konieczność sformułowania podstaw za stosowanie każdego ze standardów dowodowych w celu zapewnienia jednolitości praktyki sądowej i harmonijnego rozwoju całego systemu sądownictwa. Celem artykułu jest kształtowanie wiedzy na temat podstaw i przypadków stosowania standardów dowodowych przy ocenie dowodów w procesie administracyjnym. W badaniach stosowano metody ogólnonaukowe, w tym analizę, syntezę, indukcję, dedukcję, abstrakcję, konkretyzację, analogię, metodę budowania hipotez oraz metodę systemowo-strukturalną. Stosowano także szereg metod specjalnych: metodę hermeneutyczną rozumienia i interpretacji normatywnych aktów prawnych; terminologiczne i systematyczne metody charakteryzowania pojęcia standardów dowodowych i przypadków ich stosowania; metoda funkcjonalna przyczyniła się do identyfikacji funkcji i roli standardów dowodowych dla różnych kategorii spraw administracyjnych. Logika prezentacji badanego materiału. Ustalono, że standardy dowodowe są wplecione w doktrynę postępowania administracyjnego. Udowodniono, że system standardów dowodowych podlegający zastosowaniu w procesie administracyjnym należy podzielić na trzy typy, z których każdy podlega zastosowaniu w przypadkach przewidzianych przez prawo. Ustalono, że dla celów procesu administracyjnego: „bilans prawdopodobieństw” jest typowym standardem dowodu, który należy stosować domyślnie; „jasny i przekonujący dowód” to typowy podwyższony standard cywilny mający zastosowanie, gdy strona niewładna udowodni, że skutki postępowania będą bardziej (istotnie) uciążliwe niż zwykle; „ponad wszelką wątpliwość” to najwyższy standard stosowany w sprawach o konsekwencjach karnych.
Keywords: Adnotacja. Wdrożenie kategorii standardów dowodowych w procesie administracyjnym spowodowało konieczność poszukiwania podstaw i przypadków stosowania każdego z jej rodzajów, w szczególności „bilansu prawdopodobieństw”, „dowodu jasnego i przekonującego” oraz „ponad wszelką wątpliwość”. Tym samym, biorąc pod uwagę znaczną liczbę kategorii spraw administracyjnych oraz możliwe przypadki wyboru niewłaściwego standardu dowodu przy ocenie wystarczalności całego zbioru właściwych, rzetelnych, dopuszczalnych dowodów w ich relacji, konieczność sformułowania podstaw za stosowanie każdego ze standardów dowodowych w celu zapewnienia jednolitości praktyki sądowej i harmonijnego rozwoju całego systemu sądownictwa. Celem artykułu jest kształtowanie wiedzy na temat podstaw i przypadków stosowania standardów dowodowych przy ocenie dowodów w procesie administracyjnym. W badaniach stosowano metody ogólnonaukowe, w tym analizę, syntezę, indukcję, dedukcję, abstrakcję, konkretyzację, analogię, metodę budowania hipotez oraz metodę systemowo-strukturalną. Stosowano także szereg metod specjalnych: metodę hermeneutyczną rozumienia i interpretacji normatywnych aktów prawnych; terminologiczne i systematyczne metody charakteryzowania pojęcia standardów dowodowych i przypadków ich stosowania; metoda funkcjonalna przyczyniła się do identyfikacji funkcji i roli standardów dowodowych dla różnych kategorii spraw administracyjnych. Logika prezentacji badanego materiału. Ustalono, że standardy dowodowe są wplecione w doktrynę postępowania administracyjnego. Udowodniono, że system standardów dowodowych podlegający zastosowaniu w procesie administracyjnym należy podzielić na trzy typy, z których każdy podlega zastosowaniu w przypadkach przewidzianych przez prawo. Ustalono, że dla celów procesu administracyjnego: „bilans prawdopodobieństw” jest typowym standardem dowodu, który należy stosować domyślnie; „jasny i przekonujący dowód” to typowy podwyższony standard cywilny mający zastosowanie, gdy strona niewładna udowodni, że skutki postępowania będą bardziej (istotnie) uciążliwe niż zwykle; „ponad wszelką wątpliwość” to najwyższy standard stosowany w sprawach o konsekwencjach karnych.

CHARAKTER OGRANICZEŃ PRAWNYCH

Petro Stroich

asystent Katedry Prawa i Administracji Publicznej
Instytucja nauczania wyższego „Uniwersytet Króla Danyły” (Iwano-Frankiwsk, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0004-1064-1079

Anotation. Adnotacja. Analiza źródeł naukowych daje podstawy do twierdzenia, że regulacja prawna to regulacja stosunków społecznych, dokonywana za pomocą prawa i całego zestawu środków prawnych. Pojęcie „regulacja” (od łacińskiego regulo – reguła) oznacza porządkowanie, dopasowywanie, dopasowywanie czegoś do czegoś. Naszym zdaniem regulować to określać zachowania ludzi i ich zbiorowości, kierować jego funkcjonowaniem i rozwojem, stawiać mu pewne granice, celowo porządkować. Jednocześnie wielu naukowców przypisuje termin „regulacja” wyłącznie prawu jako systemowi norm i niektórym innym specyficznym zjawiskom prawnym (stosunkom prawnym, aktom wykonawczym norm prawnych). Nie zgadzają się z dotychczasowym rozumieniem regulowania stosunków społecznych jako sztywnego i autorytatywnego regulowania ich przez państwo, poprzez prawo, gdyż ich zdaniem kategoria „regulacji” to nie to samo, co przymus, sztywny i autorytatywna recepta. Rządy prawa ustanawiają jedynie model relacji, w którym interes publiczny musi być skorelowany z interesem członków społeczeństwa, przy czym prawo to szeroko wykorzystuje takie środki oddziaływania na zachowania ludzi, jak stymulacja, zachęcanie, nadawanie praw itp. Uzasadniono, że aby przejść do definicji regulacji prawnej, należy dokonać odpowiednich odniesień do teorii prawa, która dostarcza wyjaśnienia pojęć „wpływ prawny” i „regulacja prawna”. Wpływ prawny jest pojęciem szerszym, gdyż obejmuje wpływ normatywny i organizacyjny na stosunki społeczne nie tylko poprzez system specjalnych środków prawnych (tych, które bezpośrednio regulują te stosunki - normy prawa, stosunki prawne, akty wykonawcze i stosowanie prawa) , a także inne zjawiska prawne – świadomość prawna, kultura prawna, zasady prawne, proces stanowienia prawa itp. Proponowana definicja regulacji prawnej to autorytatywny wpływ na stosunki społeczne, sprawowany przez państwo za pomocą wszelkich środków prawnych w celu ich regulowania, utrwalania, ochrony i rozwijania”, oprócz takiego (właściwie regulacyjnego) oddziaływania prawo ma także duchowy i ideologiczny wpływ na świadomość indywidualną i społeczną (zarówno w procesie regulacji prawnej, jak i poza nim). „Ograniczenia” i „zakazy” zostały przeanalizowane właśnie jako kategorie prawne. Zbadano etymologię słów „ograniczenie” i „zakaz”, ich związek między sobą oraz z pojęciami pokrewnymi i synonimicznymi, a także zaproponowano autorską wersję rozumienia treści i istoty określonych pojęć. Podkreślono szereg cech charakteryzujących ograniczenia i zakazy jako kategorie prawne (określone w normatywnych aktach prawnych, ustanowione w celu zapobiegania ewentualnym nadużyciom prawa, związane z „zawężeniem” statusu prawnego człowieka, wiążące się z określonym modelem postępowania, w szczególne ograniczenia – aktywne, tj. robią tylko to, co wyznaczają granice; zakazy mają charakter pasywny, to znaczy pełnią funkcję ochronną i ochronną stosunków społecznych, a ich nieprzestrzeganie wiąże się z negatywną reakcją państwa; Zdefiniowano pojęcia, znaki, klasyfikację oraz przeprowadzono systematyczną analizę ograniczeń i zakazów jako środków regulacji prawnej. Biorąc pod uwagę analizę słownika, literatury przedmiotu, encyklopedycznej, a także profesjonalnych źródeł prawniczych, w artykule sformułowano autorskie definicje „ograniczeń”. Specyfika tych ograniczeń i zakazów polega na szczególnym obszarze ich stosowania (dotyczą one osób fizycznych w trakcie wykonywania ich uprawnień w zakresie służby publicznej); dotyczą przedmiotów szczególnych (bezpośrednio osób posiadających status prawny urzędników); ich użycie wynika ze specjalnego celu; charakteryzują się specyficznymi, złożonymi regulacjami regulacyjno-prawnymi; ich stosowanie zapewnia przymus państwowy. Zidentyfikowano charakterystyczne cechy ograniczeń i zakazów w obszarze regulacji prawnych: indywidualny charakter; charakter zapobiegawczy; ograniczający charakter; przymusowy charakter; obecność specjalnego przedmiotu; związek z działalnością zawodową; związek z normami deliktowymi) i wyjaśniono ich istotę. Scharakteryzowano podstawy normatywne definicji i stosowania ograniczeń i zakazów jako środka regulacji prawnej (ustawodawstwo materialne, ustawodawstwo proceduralne, podrzędne akty prawne. Dokonano klasyfikacji ograniczeń i zakazów i zaproponowano warunkowe podzielenie ich na trzy grupy (osobiste, majątkowe i mieszane).
Keywords: Adnotacja. Analiza źródeł naukowych daje podstawy do twierdzenia, że regulacja prawna to regulacja stosunków społecznych, dokonywana za pomocą prawa i całego zestawu środków prawnych. Pojęcie „regulacja” (od łacińskiego regulo – reguła) oznacza porządkowanie, dopasowywanie, dopasowywanie czegoś do czegoś. Naszym zdaniem regulować to określać zachowania ludzi i ich zbiorowości, kierować jego funkcjonowaniem i rozwojem, stawiać mu pewne granice, celowo porządkować. Jednocześnie wielu naukowców przypisuje termin „regulacja” wyłącznie prawu jako systemowi norm i niektórym innym specyficznym zjawiskom prawnym (stosunkom prawnym, aktom wykonawczym norm prawnych). Nie zgadzają się z dotychczasowym rozumieniem regulowania stosunków społecznych jako sztywnego i autorytatywnego regulowania ich przez państwo, poprzez prawo, gdyż ich zdaniem kategoria „regulacji” to nie to samo, co przymus, sztywny i autorytatywna recepta. Rządy prawa ustanawiają jedynie model relacji, w którym interes publiczny musi być skorelowany z interesem członków społeczeństwa, przy czym prawo to szeroko wykorzystuje takie środki oddziaływania na zachowania ludzi, jak stymulacja, zachęcanie, nadawanie praw itp. Uzasadniono, że aby przejść do definicji regulacji prawnej, należy dokonać odpowiednich odniesień do teorii prawa, która dostarcza wyjaśnienia pojęć „wpływ prawny” i „regulacja prawna”. Wpływ prawny jest pojęciem szerszym, gdyż obejmuje wpływ normatywny i organizacyjny na stosunki społeczne nie tylko poprzez system specjalnych środków prawnych (tych, które bezpośrednio regulują te stosunki - normy prawa, stosunki prawne, akty wykonawcze i stosowanie prawa) , a także inne zjawiska prawne – świadomość prawna, kultura prawna, zasady prawne, proces stanowienia prawa itp. Proponowana definicja regulacji prawnej to autorytatywny wpływ na stosunki społeczne, sprawowany przez państwo za pomocą wszelkich środków prawnych w celu ich regulowania, utrwalania, ochrony i rozwijania”, oprócz takiego (właściwie regulacyjnego) oddziaływania prawo ma także duchowy i ideologiczny wpływ na świadomość indywidualną i społeczną (zarówno w procesie regulacji prawnej, jak i poza nim). „Ograniczenia” i „zakazy” zostały przeanalizowane właśnie jako kategorie prawne. Zbadano etymologię słów „ograniczenie” i „zakaz”, ich związek między sobą oraz z pojęciami pokrewnymi i synonimicznymi, a także zaproponowano autorską wersję rozumienia treści i istoty określonych pojęć. Podkreślono szereg cech charakteryzujących ograniczenia i zakazy jako kategorie prawne (określone w normatywnych aktach prawnych, ustanowione w celu zapobiegania ewentualnym nadużyciom prawa, związane z „zawężeniem” statusu prawnego człowieka, wiążące się z określonym modelem postępowania, w szczególne ograniczenia – aktywne, tj. robią tylko to, co wyznaczają granice; zakazy mają charakter pasywny, to znaczy pełnią funkcję ochronną i ochronną stosunków społecznych, a ich nieprzestrzeganie wiąże się z negatywną reakcją państwa; Zdefiniowano pojęcia, znaki, klasyfikację oraz przeprowadzono systematyczną analizę ograniczeń i zakazów jako środków regulacji prawnej. Biorąc pod uwagę analizę słownika, literatury przedmiotu, encyklopedycznej, a także profesjonalnych źródeł prawniczych, w artykule sformułowano autorskie definicje „ograniczeń”. Specyfika tych ograniczeń i zakazów polega na szczególnym obszarze ich stosowania (dotyczą one osób fizycznych w trakcie wykonywania ich uprawnień w zakresie służby publicznej); dotyczą przedmiotów szczególnych (bezpośrednio osób posiadających status prawny urzędników); ich użycie wynika ze specjalnego celu; charakteryzują się specyficznymi, złożonymi regulacjami regulacyjno-prawnymi; ich stosowanie zapewnia przymus państwowy. Zidentyfikowano charakterystyczne cechy ograniczeń i zakazów w obszarze regulacji prawnych: indywidualny charakter; charakter zapobiegawczy; ograniczający charakter; przymusowy charakter; obecność specjalnego przedmiotu; związek z działalnością zawodową; związek z normami deliktowymi) i wyjaśniono ich istotę. Scharakteryzowano podstawy normatywne definicji i stosowania ograniczeń i zakazów jako środka regulacji prawnej (ustawodawstwo materialne, ustawodawstwo proceduralne, podrzędne akty prawne. Dokonano klasyfikacji ograniczeń i zakazów i zaproponowano warunkowe podzielenie ich na trzy grupy (osobiste, majątkowe i mieszane).

MIEJSCE FUNKCJI PLANOWANIA BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO W SYSTEMIE FUNKCJI PAŃSTWA

Jewgienij Makarow

laureat
Naukowego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2777-4325

Anotation. Adnotacja. Artykuł poświęcony jest wyjaśnieniu miejsca funkcji planowania zapewnienia bezpieczeństwa narodowego w systemie funkcji państwa. Na podstawie krytycznej analizy podejść naukowców do struktury układu funkcji państwa uzasadnione jest stanowisko, że ten układ funkcji jest trójpoziomowy. Pierwszy poziom funkcji państwa jest poziomem głównym i odzwierciedla główne kierunki działalności państwa, które: wyznaczają rolę i zadania współczesnego państwa w społeczeństwie; obejmują kluczowe obszary funkcjonowania państwa. Drugi poziom funkcji państwa jest poziomem szczególnym i wyszczególnia obszary działalności objęte głównymi funkcjami państwa. Trzeci poziom funkcji państwa jest szczeblem szczególnym, na którym umiejscowiona jest funkcja planowania w celu zapewnienia bezpieczeństwa narodowego państwa. Wnioski artykułu podsumowują wyniki badań i wskazują, że rolę funkcji planistycznej zapewnienia bezpieczeństwa narodowego charakteryzują trzy właściwości. Po pierwsze – miejsce funkcji planistycznej w systemie funkcji państwa odzwierciedla strategiczny charakter tej funkcji, podkreślając jej znaczenie w zapewnieniu bezpieczeństwa narodowego. Po drugie, miejsce funkcji planistycznej w tym systemie pozwala, aby funkcja ta przyczyniała się do harmonijnego konsolidowania i koordynowania działań różnych podmiotów administracji publicznej działających w obszarze bezpieczeństwa narodowego. Trzeci – miejsce funkcji planistycznej w systemie funkcji państwa pozwala podmiotom administracji publicznej zapewnić elastyczność i adaptowalność realizacji jej funkcji pierwszego i drugiego poziomu, szybko reagować na zmieniające się warunki i nowe zagrożenia ( ryzyka) w obszarze bezpieczeństwa narodowego.
Keywords: Adnotacja. Artykuł poświęcony jest wyjaśnieniu miejsca funkcji planowania zapewnienia bezpieczeństwa narodowego w systemie funkcji państwa. Na podstawie krytycznej analizy podejść naukowców do struktury układu funkcji państwa uzasadnione jest stanowisko, że ten układ funkcji jest trójpoziomowy. Pierwszy poziom funkcji państwa jest poziomem głównym i odzwierciedla główne kierunki działalności państwa, które: wyznaczają rolę i zadania współczesnego państwa w społeczeństwie; obejmują kluczowe obszary funkcjonowania państwa. Drugi poziom funkcji państwa jest poziomem szczególnym i wyszczególnia obszary działalności objęte głównymi funkcjami państwa. Trzeci poziom funkcji państwa jest szczeblem szczególnym, na którym umiejscowiona jest funkcja planowania w celu zapewnienia bezpieczeństwa narodowego państwa. Wnioski artykułu podsumowują wyniki badań i wskazują, że rolę funkcji planistycznej zapewnienia bezpieczeństwa narodowego charakteryzują trzy właściwości. Po pierwsze – miejsce funkcji planistycznej w systemie funkcji państwa odzwierciedla strategiczny charakter tej funkcji, podkreślając jej znaczenie w zapewnieniu bezpieczeństwa narodowego. Po drugie, miejsce funkcji planistycznej w tym systemie pozwala, aby funkcja ta przyczyniała się do harmonijnego konsolidowania i koordynowania działań różnych podmiotów administracji publicznej działających w obszarze bezpieczeństwa narodowego. Trzeci – miejsce funkcji planistycznej w systemie funkcji państwa pozwala podmiotom administracji publicznej zapewnić elastyczność i adaptowalność realizacji jej funkcji pierwszego i drugiego poziomu, szybko reagować na zmieniające się warunki i nowe zagrożenia ( ryzyka) w obszarze bezpieczeństwa narodowego.

MIĘDZYNARODOWE DOŚWIADCZENIA W ZWALCZANIU KORUPCJI PRZESTĘPSTW KARNYCH W SYSTEMIE SĄDOWNICZYM

Eduard Uszkanenko

laureat
Naukowego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0008-1057-8531

Anotation. Adnotacja. Celem artykułu naukowego jest zbadanie doświadczeń państw, które odniosły sukces w zwalczaniu przestępstw o charakterze korupcyjnym w systemie wymiaru sprawiedliwości. Wskazane jest przedstawienie praktycznych zaleceń dotyczących korzystania z doświadczeń obcych krajów, które odniosły sukces w zwalczaniu przestępstw korupcyjnych, a mianowicie w zakresie prowadzenia dochodzeń i zapobiegania przyjęciu przez sędziów oferty, obietnicy lub przyjęcia nienależnej korzyści. Stwierdzono, że czerpaniu z międzynarodowych doświadczeń w celu poprawy skuteczności przeciwdziałań i dochodzeń w sprawie akceptacji propozycji, obietnic lub otrzymania nienależnych korzyści przez sędziów należy kierować się następującymi tezami: reforma wymiaru sprawiedliwości powinna odbywać się zgodnie z Traktaty międzynarodowe Ukrainy, uwzględniające integrację europejską, kierunek rozwoju naszego państwa; konieczne jest stworzenie systemu krajowego ustawodawstwa antykorupcyjnego, które zapewni przejrzyste i demokratyczne funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości; zapewnienie skutecznego funkcjonowania mechanizmów antykorupcyjnych przy zaangażowaniu specjalnie utworzonych organów antykorupcyjnych zajmujących się egzekwowaniem prawa, organizacji publicznych, w tym międzynarodowych; wdrożenie ulepszonego systemu powoływania sędziów z zapewnieniem kontroli publicznej na poziomie międzynarodowym i państwowym; wdrożenie odpowiedniego wsparcia finansowego i jasnych zasad kontroli finansowej itp.
Keywords: Adnotacja. Celem artykułu naukowego jest zbadanie doświadczeń państw, które odniosły sukces w zwalczaniu przestępstw o charakterze korupcyjnym w systemie wymiaru sprawiedliwości. Wskazane jest przedstawienie praktycznych zaleceń dotyczących korzystania z doświadczeń obcych krajów, które odniosły sukces w zwalczaniu przestępstw korupcyjnych, a mianowicie w zakresie prowadzenia dochodzeń i zapobiegania przyjęciu przez sędziów oferty, obietnicy lub przyjęcia nienależnej korzyści. Stwierdzono, że czerpaniu z międzynarodowych doświadczeń w celu poprawy skuteczności przeciwdziałań i dochodzeń w sprawie akceptacji propozycji, obietnic lub otrzymania nienależnych korzyści przez sędziów należy kierować się następującymi tezami: reforma wymiaru sprawiedliwości powinna odbywać się zgodnie z Traktaty międzynarodowe Ukrainy, uwzględniające integrację europejską, kierunek rozwoju naszego państwa; konieczne jest stworzenie systemu krajowego ustawodawstwa antykorupcyjnego, które zapewni przejrzyste i demokratyczne funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości; zapewnienie skutecznego funkcjonowania mechanizmów antykorupcyjnych przy zaangażowaniu specjalnie utworzonych organów antykorupcyjnych zajmujących się egzekwowaniem prawa, organizacji publicznych, w tym międzynarodowych; wdrożenie ulepszonego systemu powoływania sędziów z zapewnieniem kontroli publicznej na poziomie międzynarodowym i państwowym; wdrożenie odpowiedniego wsparcia finansowego i jasnych zasad kontroli finansowej itp.