Journal №3 (63) / 2024|KELM

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW

WYKORZYSTANIE ZASOBÓW INTERNETU W PROCESIE KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO PRZYSZŁYCH NAUCZYCIELI JĘZYKA POLSKIEGO

Liia Lukina

aspirantкa Wydziału Pedagogiki i Zarządzania Oświatą, nauczyciel Katedry Lingwistyki Stosowanej, literaturę zagraniczną i dziennikarstwo Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny w Humaniu nazwany na cześć Pawła Tychyny (Uman, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6133-5902

Anotation. W artykule opisano specyfikę wykorzystania zasobów Internetu w procesie doskonalenia zawodowego przyszłych nauczycieli języka polskiego. Celem badań jest analiza i identyfikacja możliwości dydaktycznych różnych zasobów Internetu i serwerów WWW w procesie edukacyjnym w ogóle, a w szczególności w nauce języka polskiego; określenie zalet, wad i perspektyw ich wykorzystania w procesie doskonalenia zawodowego przyszłych nauczycieli języka polskiego. Zdefiniowano pojęcia „zasoby internetowe”, „platforma edukacyjna”, „blog”, „sieci społecznościowe”. Prezentowane są platformy edukacyjne, blogi, serwisy i strony internetowe służące nauczaniu języka polskiego na różnych kierunkach. Opisano najodpowiedniejsze portale społecznościowe, które można wykorzystać w nauce języka polskiego, wyjaśniono cechy charakterystyczne portali społecznościowych. Wyróżniono aplikacje mobilne do nauki słownictwa i gramatyki języka polskiego. Ustalono, że korzystanie z zasobów Internetu jest skutecznym dodatkowym narzędziem do nauki języka polskiego, intensyfikującym proces uczenia się i motywującym uczniów do nauki języka.
Keywords: W artykule opisano specyfikę wykorzystania zasobów Internetu w procesie doskonalenia zawodowego przyszłych nauczycieli języka polskiego. Celem badań jest analiza i identyfikacja możliwości dydaktycznych różnych zasobów Internetu i serwerów WWW w procesie edukacyjnym w ogóle, a w szczególności w nauce języka polskiego; określenie zalet, wad i perspektyw ich wykorzystania w procesie doskonalenia zawodowego przyszłych nauczycieli języka polskiego. Zdefiniowano pojęcia „zasoby internetowe”, „platforma edukacyjna”, „blog”, „sieci społecznościowe”. Prezentowane są platformy edukacyjne, blogi, serwisy i strony internetowe służące nauczaniu języka polskiego na różnych kierunkach. Opisano najodpowiedniejsze portale społecznościowe, które można wykorzystać w nauce języka polskiego, wyjaśniono cechy charakterystyczne portali społecznościowych. Wyróżniono aplikacje mobilne do nauki słownictwa i gramatyki języka polskiego. Ustalono, że korzystanie z zasobów Internetu jest skutecznym dodatkowym narzędziem do nauki języka polskiego, intensyfikującym proces uczenia się i motywującym uczniów do nauki języka.

KOMUNIKACJA POLITYCZNA W WARUNKACH PRZEMIAN SPOŁECZNYCH: WYMIAR TEORETYCZNY I PRAKTYCZNY

Yana Popovych, Vitalii Marakin

Yana Popovych, kandydat nauk filozoficznych, profesor nadzwyczajny, profesor nadzwyczajny katedry nauk politycznych i ogólnych dyscyplin prawnych Uniwersytet Narodowy „Politechnika Zaporoże” (Zaporoże, Ukraina)
Vitalii Marakin, aspirant wydziału nauk politycznych i ogólnych dyscyplin prawnych Uniwersytet Narodowy „Politechnika Zaporoże” (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7509-0459, ORCID ID: 0009-0002-3496-5364

Anotation. W artykule dokonano analizy współczesnych tendencji zmian w istocie, treści i formie przekazu politycznego. Ustalono, że komunikacja polityczna to interakcja komunikacyjna aktorów politycznych, organów administracji państwowej i publicznej oraz społeczeństwa obywatelskiego, która polega na aktywnym włączaniu obywateli w podejmowanie decyzji zarządczych, omawianiu problematycznych kwestii rozwoju państwa i społeczeństwa, wspieraniu stabilność społeczno-polityczna i stabilność systemu politycznego społeczeństwa. Do wiodących czynników zmian społecznych wpływających na rozumienie, formę i treść komunikacji politycznej zalicza się procesy globalizacji (ekspansja sfery komunikacji politycznej do poziomu globalnego, pojawienie się nowych podmiotów i ruchów politycznych itp.), informatyzacji (rozszerzenie się sfery komunikacji politycznej do poziomu globalnego, pojawienie się nowych podmiotów i ruchów politycznych itp.), szerokie zastosowanie technologii informacyjno-komunikacyjnych, e-narzędzia, demokracja, sieci społecznościowe, wzmacnianie poziomu horyzontalnego i dialogowego komunikacji politycznej), integracja (komunikacja polityczna w kontekście integracji Ukrainy z przestrzenią publiczną i polityczną podmiotów ponadnarodowych i międzynarodowych organizacje bezpieczeństwa). Ustalono, że nowoczesny model komunikacji politycznej należy rozpatrywać w kontekście paradygmatu deliberatywnego i dyskursu komunikacyjnego w polityce, który opiera się na zasadach otwartości aktorów politycznych i ich odpowiedzialności wobec społeczeństwa obywatelskiego, przejrzystości pola komunikacyjnego, dialogiczna forma komunikacji i jej orientacja na partnerskie współdziałanie państwa, instytucji politycznych i społeczeństwa obywatelskiego.
Keywords: W artykule dokonano analizy współczesnych tendencji zmian w istocie, treści i formie przekazu politycznego. Ustalono, że komunikacja polityczna to interakcja komunikacyjna aktorów politycznych, organów administracji państwowej i publicznej oraz społeczeństwa obywatelskiego, która polega na aktywnym włączaniu obywateli w podejmowanie decyzji zarządczych, omawianiu problematycznych kwestii rozwoju państwa i społeczeństwa, wspieraniu stabilność społeczno-polityczna i stabilność systemu politycznego społeczeństwa. Do wiodących czynników zmian społecznych wpływających na rozumienie, formę i treść komunikacji politycznej zalicza się procesy globalizacji (ekspansja sfery komunikacji politycznej do poziomu globalnego, pojawienie się nowych podmiotów i ruchów politycznych itp.), informatyzacji (rozszerzenie się sfery komunikacji politycznej do poziomu globalnego, pojawienie się nowych podmiotów i ruchów politycznych itp.), szerokie zastosowanie technologii informacyjno-komunikacyjnych, e-narzędzia, demokracja, sieci społecznościowe, wzmacnianie poziomu horyzontalnego i dialogowego komunikacji politycznej), integracja (komunikacja polityczna w kontekście integracji Ukrainy z przestrzenią publiczną i polityczną podmiotów ponadnarodowych i międzynarodowych organizacje bezpieczeństwa). Ustalono, że nowoczesny model komunikacji politycznej należy rozpatrywać w kontekście paradygmatu deliberatywnego i dyskursu komunikacyjnego w polityce, który opiera się na zasadach otwartości aktorów politycznych i ich odpowiedzialności wobec społeczeństwa obywatelskiego, przejrzystości pola komunikacyjnego, dialogiczna forma komunikacji i jej orientacja na partnerskie współdziałanie państwa, instytucji politycznych i społeczeństwa obywatelskiego.

SPOŁECZNOŚĆ UKRAIŃSKA W AUSTRALII

Pavlo Troian

Pierwszy Sekretarz Ambasady Ukrainy w Australii

ORCID ID: 0009-0004-4362-7353

Anotation. Pomimo obecności Ukraińców w Australii od końca XIX w., o powstaniu społeczności ukraińskiej można mówić dopiero po fali ukraińskich emigrantów, którzy przybyli do nowego kraju po II wojnie światowej. Były to przeważnie osoby w wieku 20-40 lat, które przeszły wojnę, przebywały w obozach jenieckich, miały jasne stanowisko obywatelskie i polityczne, które determinowało specyfikę kształtowania się środowiska ukraińskiego w nowych warunkach. Zapobiegnięciu rozpadowi w australijskiej przestrzeni społeczno-kulturowej pomogła działalność grupy działaczy zajmujących się rozwojem ukraińskiej nauki, działalności wydawniczej, edukacji itp. Emigranci końca XX wieku starali się już rozwiązać swoje problemy gospodarcze, a nie pielęgnować dorobek poprzednich pokoleń. Wojna rosyjsko-ukraińska pokazała, że Ukraińcy i Australijczycy ukraińskiego pochodzenia przebywający w Australii są zaniepokojeni losami swojej historycznej ojczyzny.
Keywords: Pomimo obecności Ukraińców w Australii od końca XIX w., o powstaniu społeczności ukraińskiej można mówić dopiero po fali ukraińskich emigrantów, którzy przybyli do nowego kraju po II wojnie światowej. Były to przeważnie osoby w wieku 20-40 lat, które przeszły wojnę, przebywały w obozach jenieckich, miały jasne stanowisko obywatelskie i polityczne, które determinowało specyfikę kształtowania się środowiska ukraińskiego w nowych warunkach. Zapobiegnięciu rozpadowi w australijskiej przestrzeni społeczno-kulturowej pomogła działalność grupy działaczy zajmujących się rozwojem ukraińskiej nauki, działalności wydawniczej, edukacji itp. Emigranci końca XX wieku starali się już rozwiązać swoje problemy gospodarcze, a nie pielęgnować dorobek poprzednich pokoleń. Wojna rosyjsko-ukraińska pokazała, że Ukraińcy i Australijczycy ukraińskiego pochodzenia przebywający w Australii są zaniepokojeni losami swojej historycznej ojczyzny.

STRATEGIE KOMUNIKACYJNE DONALDA TRUMPA W JEGO WYSTĄPIENIACH POLITYCZNYCH PRZED WYBORAMI PREZYDENCKIMI W 2024 ROKU

Markiyan Tkhir

kandydat nauk filologicznych, profesor nadzwyczajny katedry filologii zagranicznej i komunikacji biznesowej, ZVO „Uniwersytet Króla Danylo” (Iwano-Frankowsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6790-1426

Anotation. W artykule przeanalizowano strategie komunikacyjne stosowane przez Donalda Trumpa w jego przemówieniach politycznych w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie w 2024 roku. Analizuje środki retoryczne, techniki przekazywania komunikatu i elementy tematyczne, które definiują jego podejście do wystąpień publicznych. Badanie podkreśla, jak strategie komunikacyjne kandydata na prezydenta USA Donalda Trumpa ewoluują i dostosowują się w odpowiedzi na zmieniającą się dynamikę polityczną i krajobraz medialny. Wyniki pokazują, że styl komunikacji byłego prezydenta USA Donalda Trumpa charakteryzuje się bezpośredniością, odwoływaniem się do emocji i powtarzalnością, co służy angażowaniu i mobilizowaniu jego elektoratu. Artykuł kończy się zrozumieniem szerszych implikacji tych strategii dla komunikacji politycznej i sugeruje kierunki przyszłych badań w tym kierunku.
Keywords: W artykule przeanalizowano strategie komunikacyjne stosowane przez Donalda Trumpa w jego przemówieniach politycznych w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie w 2024 roku. Analizuje środki retoryczne, techniki przekazywania komunikatu i elementy tematyczne, które definiują jego podejście do wystąpień publicznych. Badanie podkreśla, jak strategie komunikacyjne kandydata na prezydenta USA Donalda Trumpa ewoluują i dostosowują się w odpowiedzi na zmieniającą się dynamikę polityczną i krajobraz medialny. Wyniki pokazują, że styl komunikacji byłego prezydenta USA Donalda Trumpa charakteryzuje się bezpośredniością, odwoływaniem się do emocji i powtarzalnością, co służy angażowaniu i mobilizowaniu jego elektoratu. Artykuł kończy się zrozumieniem szerszych implikacji tych strategii dla komunikacji politycznej i sugeruje kierunki przyszłych badań w tym kierunku.

TRWAŁE ZWIĄZKI JĘZYKOWE I TOŻSAMOŚĆ NARODOWA

Maria Filipchuk, Нanna Onufriichuk

Maria Filipchuk, kandydat nauk filologicznych, profesor nadzwyczajny, Profesor nadzwyczajny Katedry Historii i Kultury Języka Ukraińskiego Czerniowiecki Uniwersytet Narodowy im. Jurija Fedkowicza (Czerniowce, Ukraina)
Нanna Onufriichuk, kandydat nauk filologicznych, Profesor nadzwyczajny Katedry Języka i Kultury Ukraińskiej Narodowy Uniwersytet Lotniczy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6818-6890, ORCID ID: 0000-0002-7589-4411

Anotation. O trafności badań decyduje potrzeba badania stabilnych związków językowych, określenia ich formy wewnętrznej. Badanie typowo-narodowościowe jest jednym z priorytetowych aspektów badań językoznawczych, a jednostki frazeologiczne, które zawierają bogate doświadczenie historyczne i kulturowe narodu, jego wartości, przekonania i światopogląd, tworzą narodowy językowy obraz świata Ukraińców i działać jako wyraz tożsamości narodowej. W artykule analizujemy związki trwałe, które od dawna są częścią współczesnego języka ukraińskiego, oraz związki charakterystyczne dla mowy mówionej. Poznajemy wewnętrzną formę jednostek frazeologicznych, które bezpośrednio odzwierciedlają aktualne wydarzenia, nastroje i doświadczenia społeczeństwa (zwłaszcza w czasie wojny) i pełnią funkcję środka tożsamości narodowej. Odkrywamy wewnętrzną formę stabilnych wyrażeń językowych, dowiadujemy się o roli jednostek frazeologicznych w kształtowaniu świadomości ludzi.
Keywords: O trafności badań decyduje potrzeba badania stabilnych związków językowych, określenia ich formy wewnętrznej. Badanie typowo-narodowościowe jest jednym z priorytetowych aspektów badań językoznawczych, a jednostki frazeologiczne, które zawierają bogate doświadczenie historyczne i kulturowe narodu, jego wartości, przekonania i światopogląd, tworzą narodowy językowy obraz świata Ukraińców i działać jako wyraz tożsamości narodowej. W artykule analizujemy związki trwałe, które od dawna są częścią współczesnego języka ukraińskiego, oraz związki charakterystyczne dla mowy mówionej. Poznajemy wewnętrzną formę jednostek frazeologicznych, które bezpośrednio odzwierciedlają aktualne wydarzenia, nastroje i doświadczenia społeczeństwa (zwłaszcza w czasie wojny) i pełnią funkcję środka tożsamości narodowej. Odkrywamy wewnętrzną formę stabilnych wyrażeń językowych, dowiadujemy się o roli jednostek frazeologicznych w kształtowaniu świadomości ludzi.

PRZEZ BIAŁE OKULARY PROPAGANDY: KRYTYCZNA ANALIZA DYSKURSU WIEŚCI WOJENNYCH Z SUSPILNE

Diana Zabrodina, Anna Tashchenko

Diana Zabrodina, studentka Wydziału Socjologii Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)
Anna Tashchenko, Kandydat nauk socjologicznych, Profesor nadzwyczajny w Katedrze Struktur Społecznych i Stosunków Społecznych Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9929-777X, ORCID ID: 0000-0002-6038-7337

Anotation. W artykule zbadano zjawisko białej propagandy na Ukrainie, empiryczny etap badań objął przekazy informacyjne oparte na popularnych środkach masowego przekazu „Suspilne”. Autorzy podkreślają znaczenie analizy zarówno propagandy czarnej, jak i białej, gdyż główne narzędzia propagandy białej można zastosować w kontekście przekazów informacyjnych propagandy czarnej i pojawia się problem rozróżnienia typów propagandy w polu informacyjnym. Przykładem powyższego zjawiska w kontekście wojny rosyjsko-ukraińskiej było fałszywe sprawdzanie faktów, które opiera się na zniekształconych faktach – w ten sposób, choć konsumenci mediów mają dostęp do sprawdzenia przekazywanych informacji, są one sfabrykowane, a więc białe propaganda staje się jedynie powłoką dla przekazów czarnej propagandy. W artykule dużą uwagę poświęcono wynikom krytycznej analizy dyskursu niektórych rzeczywistych przypadków „Wiadomości Suspilnych”. Analizie poddano raport, w którym poruszono następujące kwestie: adaptacja mieszkańców Ukrainy w szczególnie niebezpiecznych regionach, mobilizacja na Ukrainie, dostawy zachodniej broni oraz przystąpienie Ukrainy do UE i NATO itp. We wszystkich dopatrzono się cech białej propagandy.
Keywords: W artykule zbadano zjawisko białej propagandy na Ukrainie, empiryczny etap badań objął przekazy informacyjne oparte na popularnych środkach masowego przekazu „Suspilne”. Autorzy podkreślają znaczenie analizy zarówno propagandy czarnej, jak i białej, gdyż główne narzędzia propagandy białej można zastosować w kontekście przekazów informacyjnych propagandy czarnej i pojawia się problem rozróżnienia typów propagandy w polu informacyjnym. Przykładem powyższego zjawiska w kontekście wojny rosyjsko-ukraińskiej było fałszywe sprawdzanie faktów, które opiera się na zniekształconych faktach – w ten sposób, choć konsumenci mediów mają dostęp do sprawdzenia przekazywanych informacji, są one sfabrykowane, a więc białe propaganda staje się jedynie powłoką dla przekazów czarnej propagandy. W artykule dużą uwagę poświęcono wynikom krytycznej analizy dyskursu niektórych rzeczywistych przypadków „Wiadomości Suspilnych”. Analizie poddano raport, w którym poruszono następujące kwestie: adaptacja mieszkańców Ukrainy w szczególnie niebezpiecznych regionach, mobilizacja na Ukrainie, dostawy zachodniej broni oraz przystąpienie Ukrainy do UE i NATO itp. We wszystkich dopatrzono się cech białej propagandy.

STRATEGICZNE KIERUNKI ROZWOJU WSPÓLNOT TERYTORIALNYCH NA UKRAINIE

Vasyl Papp, Nelya Boshota

Vasyl Papp, doktor nauk ekonomicznych, profesor, profesor katedry zarządzania, zarządzania procesami gospodarczymi i turystyką Państwowego Uniwersytetu w Mukaczewie (Mukaczewo, Ukraina)
Nelya Boshota, kandydat nauk ekonomicznych, starszy wykładowca katedry hotelarstwa, restauracji i muzeów Państwowego Uniwersytetu w Mukaczewie (Mukaczewo, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0003-9191-3672, ORCID ID: 0000-0002-2239-830X

Anotation. W artykule opisano teoretyczne podejścia do procesu planowania strategicznego rozwoju wspólnot terytorialnych, uwzględniające optymalność i racjonalność wykorzystania ich potencjałów w celu zwiększenia efektywności i trwałości. Uwzględniane są obszary planowania strategicznego, kluczowe czynniki sukcesu oraz rekomendacje dotyczące optymalnego wykorzystania potencjałów rozwojowych. Autorzy scharakteryzowali rolę organów samorządu terytorialnego, przedstawicieli biznesu i społeczeństwa w zapewnieniu zrównoważonego rozwoju społeczności. Na poziomie samorządu lokalnego proponuje się rekomendacje mające na celu zapewnienie zrównoważonego rozwoju wspólnot terytorialnych w perspektywie długoterminowej, przy czym dużą wagę przywiązuje się do badania potencjału rozwojowego, w tym aspektów gospodarczych, społecznych i środowiskowych, które mogą zostać wykorzystane do zwiększenia konkurencyjność społeczności. W artykule dokonano klasyfikacji potencjałów wspólnot terytorialnych oraz kierunków ich aktywizacji na rzecz kształtowania strategicznych priorytetów ich rozwoju.
Keywords: W artykule opisano teoretyczne podejścia do procesu planowania strategicznego rozwoju wspólnot terytorialnych, uwzględniające optymalność i racjonalność wykorzystania ich potencjałów w celu zwiększenia efektywności i trwałości. Uwzględniane są obszary planowania strategicznego, kluczowe czynniki sukcesu oraz rekomendacje dotyczące optymalnego wykorzystania potencjałów rozwojowych. Autorzy scharakteryzowali rolę organów samorządu terytorialnego, przedstawicieli biznesu i społeczeństwa w zapewnieniu zrównoważonego rozwoju społeczności. Na poziomie samorządu lokalnego proponuje się rekomendacje mające na celu zapewnienie zrównoważonego rozwoju wspólnot terytorialnych w perspektywie długoterminowej, przy czym dużą wagę przywiązuje się do badania potencjału rozwojowego, w tym aspektów gospodarczych, społecznych i środowiskowych, które mogą zostać wykorzystane do zwiększenia konkurencyjność społeczności. W artykule dokonano klasyfikacji potencjałów wspólnot terytorialnych oraz kierunków ich aktywizacji na rzecz kształtowania strategicznych priorytetów ich rozwoju.

CHARAKTER PRAWNY POLICJI ADMINISTRACYJNEJ NA UKRAINIE

Oleksiy Bereznevich

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0000-0700-0191

Anotation. W artykule zidentyfikowano i podsumowano charakter prawny policji administracyjnej na Ukrainie. Stwierdzono, że podstawą obiektywną charakteru prawnego służb administracyjnych Policji są usługi administracyjnosłużbowe, które muszą być świadczone w celu pełnego zapewnienia praw, wolności i uzasadnionych interesów osób prywatnych przez jednostki i funkcjonariuszy Policji Krajowej. Policja Ukrainy. Ponadto administracyjne służby (środki) egzekucyjne służą zapewnieniu odparcia rosyjskiej inwazji terrorystycznej na pełną skalę, zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego i innych interesów publicznych ukraińskiego społeczeństwa i państwa.
Keywords: W artykule zidentyfikowano i podsumowano charakter prawny policji administracyjnej na Ukrainie. Stwierdzono, że podstawą obiektywną charakteru prawnego służb administracyjnych Policji są usługi administracyjnosłużbowe, które muszą być świadczone w celu pełnego zapewnienia praw, wolności i uzasadnionych interesów osób prywatnych przez jednostki i funkcjonariuszy Policji Krajowej. Policja Ukrainy. Ponadto administracyjne służby (środki) egzekucyjne służą zapewnieniu odparcia rosyjskiej inwazji terrorystycznej na pełną skalę, zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego i innych interesów publicznych ukraińskiego społeczeństwa i państwa.

POWIĄZANIE POLITYKI ENERGETYCZNEJ Z PRAWEM PRACY: WYZWANIA PRAWNE I KONSEKWENCJE DLA RYNKU PRACY W UE

Oleksandr Galynskyi

aspirant Katedry Orzecznictwa Wydziału Prawa Wschodnioukraiński Uniwersytet Narodowy nazwany na cześć Wołodymyra Dahla (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0007-3871-0234

Anotation. W artykule podjęto próbę zbadania relacji pomiędzy polityką energetyczną a prawem pracy w kontekście Unii Europejskiej (UE). W świetle rosnącego nacisku na zrównoważony rozwój i przejście na odnawialne źródła energii, szczególną uwagę zwraca się na wyzwania prawne i implikacje dla rynku pracy. Przejście do neutralności klimatycznej i „zielonej” gospodarki wpływa na zatrudnienie w różnych sektorach, zwłaszcza w regionach tradycyjnie zależnych od paliw kopalnych. W artykule przeanalizowano prawne aspekty tej transformacji, w tym rolę prawa pracy w zapewnieniu pracownikom godziwych warunków, a także inicjatywy polityczne mające na celu minimalizację negatywnych konsekwencji dla rynku pracy. Podkreślono przykłady udanych transformacji na poziomie regionalnym i omówiono potrzebę zintegrowanego podejścia do rozwiązywania wyzwań stojących przed pracownikami i pracodawcami w kontekście transformacji energetycznej.
Keywords: W artykule podjęto próbę zbadania relacji pomiędzy polityką energetyczną a prawem pracy w kontekście Unii Europejskiej (UE). W świetle rosnącego nacisku na zrównoważony rozwój i przejście na odnawialne źródła energii, szczególną uwagę zwraca się na wyzwania prawne i implikacje dla rynku pracy. Przejście do neutralności klimatycznej i „zielonej” gospodarki wpływa na zatrudnienie w różnych sektorach, zwłaszcza w regionach tradycyjnie zależnych od paliw kopalnych. W artykule przeanalizowano prawne aspekty tej transformacji, w tym rolę prawa pracy w zapewnieniu pracownikom godziwych warunków, a także inicjatywy polityczne mające na celu minimalizację negatywnych konsekwencji dla rynku pracy. Podkreślono przykłady udanych transformacji na poziomie regionalnym i omówiono potrzebę zintegrowanego podejścia do rozwiązywania wyzwań stojących przed pracownikami i pracodawcami w kontekście transformacji energetycznej.

REGULACJE PRAWNE I STOSOWANIE HARMONOGRAMÓW WYŁĄCZEŃ ENERGII ELEKTRYCZNEJ NA UKRAINIE

Serhii Garkavenko

aspirant Katedry Prawa Cywilnego, Gospodarczego i Procesu Akademia Adwokatury Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0005-2008-5077

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu aktualnego stanu energetyki oraz ustawodawstwa regulującego stosowanie harmonogramów wyłączeń energii elektrycznej na Ukrainie. W warunkach ciągłych ataków rakietowych na obiekty krytycznej infrastruktury energetycznej uczestnicy rynku mają obowiązek prognozować i bilansować rynek energii elektrycznej w taki sposób, aby uniknąć przeciążeń sieci elektroenergetycznych i ewentualnych awarii w systemie. Jednym z głównych narzędzi uczestników rynku jest wykorzystanie harmonogramów przerw w dostawie prądu. Odpowiednie harmonogramy pozwalają na zbilansowanie sieci, uniknięcie przerw w dostawie prądu i chaotycznego odłączania dużej liczby odbiorców. Ustalono, że głównym aktem normatywnym regulującym i zapewniającym stosowanie harmonogramów odcięć energii elektrycznej na Ukrainie jest Instrukcja sporządzania i stosowania harmonogramów ograniczeń i awaryjnych wyłączeń odbiorców, a także przeciwawaryjnych systemów ograniczania zużycie energii elektrycznej, które zostało zatwierdzone Zarządzeniem Ministra Paliw i Energii Ukrainy z dnia 23.11.2006 nr 456 oraz Instrukcją sporządzania i stosowania godzinowych harmonogramów przerw w dostawie prądu, która została zatwierdzona zarządzeniem Ministra Paliw i Energia Ukrainy z dnia 15.10.2015 r. Nr 654. Ujawniono kwestię rodzajów harmonogramów, ich stosowania, kontroli ich realizacji oraz interakcji pomiędzy wszystkimi uczestnikami.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu aktualnego stanu energetyki oraz ustawodawstwa regulującego stosowanie harmonogramów wyłączeń energii elektrycznej na Ukrainie. W warunkach ciągłych ataków rakietowych na obiekty krytycznej infrastruktury energetycznej uczestnicy rynku mają obowiązek prognozować i bilansować rynek energii elektrycznej w taki sposób, aby uniknąć przeciążeń sieci elektroenergetycznych i ewentualnych awarii w systemie. Jednym z głównych narzędzi uczestników rynku jest wykorzystanie harmonogramów przerw w dostawie prądu. Odpowiednie harmonogramy pozwalają na zbilansowanie sieci, uniknięcie przerw w dostawie prądu i chaotycznego odłączania dużej liczby odbiorców. Ustalono, że głównym aktem normatywnym regulującym i zapewniającym stosowanie harmonogramów odcięć energii elektrycznej na Ukrainie jest Instrukcja sporządzania i stosowania harmonogramów ograniczeń i awaryjnych wyłączeń odbiorców, a także przeciwawaryjnych systemów ograniczania zużycie energii elektrycznej, które zostało zatwierdzone Zarządzeniem Ministra Paliw i Energii Ukrainy z dnia 23.11.2006 nr 456 oraz Instrukcją sporządzania i stosowania godzinowych harmonogramów przerw w dostawie prądu, która została zatwierdzona zarządzeniem Ministra Paliw i Energia Ukrainy z dnia 15.10.2015 r. Nr 654. Ujawniono kwestię rodzajów harmonogramów, ich stosowania, kontroli ich realizacji oraz interakcji pomiędzy wszystkimi uczestnikami.

TEORIE MODELOWANIA ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO LUDNOŚCI: PRZEGLĄD DYSKUSJI NAUKOWYCH I CHARAKTERYSTYKA POJĘCIOWA

Mykola Kropyvnytskyi

kandydat nauk prawnych (PhD)

ORCID ID: 0000-0003-0981-0774

Anotation. Artykuł poświęcony jest rozważeniu teorii modelowania dobrobytu społecznego przez pryzmat teoretycznego rozwoju badaczy w sferze społecznej. Richard Morris Titmuss (1907–1973), jeden z liderów London School of Economics, podzielił państwa opiekuńcze na trzy modele: a) dobrobyt rezydualny; b) redystrybucja instytucjonalna; c) sukces przemysłowy. G. Esping-Andersen wyróżniła trzy modele państw opiekuńczych, które w dużej mierze nawiązują do modeli Titmussa. Liberalny model anglosaski, zapewniający zapewnienie minimalnych standardów socjalnych, odpowiada titmusiowskiemu modelowi rezydualnemu (przykłady – Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, USA, Kanada), modelowi konserwatywno-korporacyjnemu – modelowi sukces przemysłowy (przykłady – Niemcy, Francja, Włochy, Austria), model socjaldemokratyczny krajów Europy Północnej – z modelem instytucjonalnej redystrybucji. Naukowa dyskusja na temat modeli państwa opiekuńczego wykroczyła poza koncepcję „trzech światów” Espinga-Andersena i zrodziła później co najmniej trzy kolejne modele: a) ogólne państwo opiekuńcze w ramach specjalnych reżimów krajów przejściowych Wschodu Europa, którą nazywa się postkomunistycznym konserwatywnym korporacjonizmem; b) rodzinny, konfucjański model Japonii i nowo uprzemysłowionych krajów Azji Wschodniej; c) Południowoeuropejski.
Keywords: Artykuł poświęcony jest rozważeniu teorii modelowania dobrobytu społecznego przez pryzmat teoretycznego rozwoju badaczy w sferze społecznej. Richard Morris Titmuss (1907–1973), jeden z liderów London School of Economics, podzielił państwa opiekuńcze na trzy modele: a) dobrobyt rezydualny; b) redystrybucja instytucjonalna; c) sukces przemysłowy. G. Esping-Andersen wyróżniła trzy modele państw opiekuńczych, które w dużej mierze nawiązują do modeli Titmussa. Liberalny model anglosaski, zapewniający zapewnienie minimalnych standardów socjalnych, odpowiada titmusiowskiemu modelowi rezydualnemu (przykłady – Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, USA, Kanada), modelowi konserwatywno-korporacyjnemu – modelowi sukces przemysłowy (przykłady – Niemcy, Francja, Włochy, Austria), model socjaldemokratyczny krajów Europy Północnej – z modelem instytucjonalnej redystrybucji. Naukowa dyskusja na temat modeli państwa opiekuńczego wykroczyła poza koncepcję „trzech światów” Espinga-Andersena i zrodziła później co najmniej trzy kolejne modele: a) ogólne państwo opiekuńcze w ramach specjalnych reżimów krajów przejściowych Wschodu Europa, którą nazywa się postkomunistycznym konserwatywnym korporacjonizmem; b) rodzinny, konfucjański model Japonii i nowo uprzemysłowionych krajów Azji Wschodniej; c) Południowoeuropejski.

NIEKTÓRE OBSZARY POPRAWY EFEKTYWNOŚCI WSPARCIA ADMINISTRACYJNEGO I PRAWNEGO PROCEDURY USUNIĘCIA SĘDZIEGO

Tetiana Kutelvas

Doktorantka Katedry Prawa Konstytucyjnego i prawa konstytucyjnego i administracyjnego Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0001-5495-2854

Anotation. W artykule przeanalizowano niektóre obszary poprawy efektywności wsparcia administracyjnego i prawnego dla procedury usunięcia sędziego. Należy zauważyć, że instytucja odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów odgrywa ważną rolę w procesie ustanawiania wysokich standardów niezależności, profesjonalizmu i uczciwości sądownictwa. Mechanizm pociągnięcia sędziego do odpowiedzialności dyscyplinarnej przewidziany w Konstytucji Ukrainy i ustawach Ukrainy „O sądownictwie i statusie sędziów” oraz „O Wysokiej Radzie Sprawiedliwości” ma na celu zapewnienie pełnego wykonywania tego prawa. Skuteczność tego mechanizmu określa nie tylko standardy profesjonalizmu i etyki wymagane od osób wymierzających sprawiedliwość, ale także poziom zaufania do sądownictwa jako całości. Autor konkluduje, że w celu usprawnienia mechanizmu funkcjonowania instytucji odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów wskazane jest: 1) opracowanie i zatwierdzenie statutu dyscyplinarnego sędziego zawierającego system konkretnych przypadków przewinień sędziowskich; 2) zróżnicowanie rodzajów odpowiedzialności prawnej (np. kary pieniężne); 3) włączenie do mechanizmu odpowiedzialności prawnej szerszego kręgu osób i organów, które mogą wszcząć procedurę usunięcia w zależności od przewinienia popełnionego przez sędziego.
Keywords: W artykule przeanalizowano niektóre obszary poprawy efektywności wsparcia administracyjnego i prawnego dla procedury usunięcia sędziego. Należy zauważyć, że instytucja odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów odgrywa ważną rolę w procesie ustanawiania wysokich standardów niezależności, profesjonalizmu i uczciwości sądownictwa. Mechanizm pociągnięcia sędziego do odpowiedzialności dyscyplinarnej przewidziany w Konstytucji Ukrainy i ustawach Ukrainy „O sądownictwie i statusie sędziów” oraz „O Wysokiej Radzie Sprawiedliwości” ma na celu zapewnienie pełnego wykonywania tego prawa. Skuteczność tego mechanizmu określa nie tylko standardy profesjonalizmu i etyki wymagane od osób wymierzających sprawiedliwość, ale także poziom zaufania do sądownictwa jako całości. Autor konkluduje, że w celu usprawnienia mechanizmu funkcjonowania instytucji odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów wskazane jest: 1) opracowanie i zatwierdzenie statutu dyscyplinarnego sędziego zawierającego system konkretnych przypadków przewinień sędziowskich; 2) zróżnicowanie rodzajów odpowiedzialności prawnej (np. kary pieniężne); 3) włączenie do mechanizmu odpowiedzialności prawnej szerszego kręgu osób i organów, które mogą wszcząć procedurę usunięcia w zależności od przewinienia popełnionego przez sędziego.

WYDAWANIE REGULAMINÓW JAKO NARZĘDZIE ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ DOSKONALENIA ZAWODOWEGO W POLICJI NARODOWEJ UKRAINY

Maksym Lymar

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0002-3834-9024

Anotation. W artykule ujawniono naturę prawną wydawania regulaminów przez organy administracji ogólnej i specjalnej, które wykonują administrację publiczną w zakresie doskonalenia zawodowego w Policji Narodowej Ukrainy. Udowodniono, że podrzędne akty prawne są wiodącym i jedynym narzędziem stanowienia prawa administracji publicznej w zakresie doskonalenia zawodowego w Policji Narodowej Ukrainy. Akty te doprecyzowują i precyzują normy właściwych przepisów, zapewniając jasność, jakość i efektywność działań administracyjnych w zakresie zawodowego szkolenia policji, tworząc normy wtórne prawa administracyjnego niezbędne dla organizacji i funkcjonowania systemu szkolenia, ustalając procedury oraz postanowienia niezbędne do realizacji programów szkolenia i szkolenia kadr w Policji Krajowej.
Keywords: W artykule ujawniono naturę prawną wydawania regulaminów przez organy administracji ogólnej i specjalnej, które wykonują administrację publiczną w zakresie doskonalenia zawodowego w Policji Narodowej Ukrainy. Udowodniono, że podrzędne akty prawne są wiodącym i jedynym narzędziem stanowienia prawa administracji publicznej w zakresie doskonalenia zawodowego w Policji Narodowej Ukrainy. Akty te doprecyzowują i precyzują normy właściwych przepisów, zapewniając jasność, jakość i efektywność działań administracyjnych w zakresie zawodowego szkolenia policji, tworząc normy wtórne prawa administracyjnego niezbędne dla organizacji i funkcjonowania systemu szkolenia, ustalając procedury oraz postanowienia niezbędne do realizacji programów szkolenia i szkolenia kadr w Policji Krajowej.

OGÓLNA PRAKTYKA EUROPEJSKIEGO TRYBUNAŁU PRAW CZŁOWIEKA DOTYCZĄCA NARUSZEŃ ZASAD ETYCZNEGO POSTĘPOWANIA PRZEZ PRACOWNIKÓW: ANALIZA I KONSEKWENCJE

Tetiana Pertsova

aspirantкa Katedry Orzecznictwa Wydziału Prawa Wschodnioukraiński Uniwersytet Narodowy nazwany na cześć Wołodymyra Dahla (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0003-1522-9182

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu ogólnej praktyki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC) w zakresie naruszeń zasad etycznego postępowania przez pracowników. Analiza orzecznictwa sądów pozwala zrozumieć, w jaki sposób Trybunał balansuje pomiędzy ochroną praw pracowników do wolności wypowiedzi a ochroną uzasadnionych interesów pracodawców. Bada, jak obecność lub brak jasnych norm etycznych wpływa na zachowania pracowników w różnych kontekstach i jak znajduje to odzwierciedlenie w orzeczeniach sądów. Szczególną uwagę poświęcono analizie kryteriów stosowanych przez Trybunał przy ocenie dopuszczalności ograniczania prawa do wolności wypowiedzi w stosunkach pracy. Do kryteriów tych zalicza się charakter wypowiedzi, motywy działania autora, potencjalną szkodę wyrządzoną pracodawcy oraz surowość nałożonej sankcji. W artykule podkreślono, że ETPC dąży do zapewnienia właściwej równowagi pomiędzy prawami pracowników a interesami pracodawców. Jednocześnie każdy przypadek wymaga wnikliwej analizy wszelkich okoliczności, co pozwala uniknąć podejścia formalnego i wziąć pod uwagę specyfikę każdej sytuacji, a mianowicie to, jak normy etyczne i obowiązki zawodowe wpływają na stosunki pracy i praktykę prawną w Europie.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu ogólnej praktyki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC) w zakresie naruszeń zasad etycznego postępowania przez pracowników. Analiza orzecznictwa sądów pozwala zrozumieć, w jaki sposób Trybunał balansuje pomiędzy ochroną praw pracowników do wolności wypowiedzi a ochroną uzasadnionych interesów pracodawców. Bada, jak obecność lub brak jasnych norm etycznych wpływa na zachowania pracowników w różnych kontekstach i jak znajduje to odzwierciedlenie w orzeczeniach sądów. Szczególną uwagę poświęcono analizie kryteriów stosowanych przez Trybunał przy ocenie dopuszczalności ograniczania prawa do wolności wypowiedzi w stosunkach pracy. Do kryteriów tych zalicza się charakter wypowiedzi, motywy działania autora, potencjalną szkodę wyrządzoną pracodawcy oraz surowość nałożonej sankcji. W artykule podkreślono, że ETPC dąży do zapewnienia właściwej równowagi pomiędzy prawami pracowników a interesami pracodawców. Jednocześnie każdy przypadek wymaga wnikliwej analizy wszelkich okoliczności, co pozwala uniknąć podejścia formalnego i wziąć pod uwagę specyfikę każdej sytuacji, a mianowicie to, jak normy etyczne i obowiązki zawodowe wpływają na stosunki pracy i praktykę prawną w Europie.

SYSTEM PODMIOTÓW REALIZUJĄCYCH OCHRONĘ ADMINISTRACYJNO-PRAWNĄ OBIEKTÓW INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ SEKTORA FINANSOWEGO UKRAINY

Oleksandr Sharuk

student Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0000-6320-7015

Anotation. Wyjaśniono, że kwestia ustalenia systemu podmiotów realizujących ochronę administracyjną i prawną obiektów infrastruktury krytycznej sektora finansowego Ukrainy jest istotna i nie została naukowo opracowana. Zauważono, że nie stwarza to istotnych przeszkód w ustaleniu członków systemu podmiotów realizujących administracyjno-prawną ochronę obiektów infrastruktury krytycznej sektora finansowego Ukrainy, gdyż normy Ustawy Ukrainy „O infrastrukturze krytycznej” wyraźnie określić jego zarysy. Obecnie można mówić o ich klasycznym podziale na sektorowe (Ministerstwo Finansów Ukrainy, Narodowy Bank Ukrainy), funkcjonalne (na przykład organy sektora bezpieczeństwa, cyberbezpieczeństwo) i autoryzowane (obecnie Państwowa Służba Łączności i Informacji Specjalnej). Ochrony Ukrainy) organów. Zaproponowano alternatywny wariant rozkładu, pozwalający na pogrupowanie ich ze względu na przynależność do realizowanych zadań na takie, które: 1) są reprezentacją tego systemu (Ministerstwo Finansów Ukrainy, Narodowy Bank Ukrainy, Służba Państwowa Specjalnej Ochrony Łączności i Informacji Ukrainy, Krajowej Komisji Papierów Wartościowych i giełdy, Indywidualnego Funduszu Gwarancji Depozytów); 2) funkcja służąca realizacji zadań sektorowych, funkcjonalnych i uprawnionych organów ochrony infrastruktury krytycznej na Ukrainie (na przykład Centrum Cyberochrony Narodowego Banku Ukrainy lub Państwowe Centrum Cyberochrony Służby Państwowej Specjalnej Ochrony Łączności i Informacji Ukrainy); 3) jest niezależnym organem międzyresortowym o wyspecjalizowanych funkcjach (Rada Stabilności Finansowej).
Keywords: Wyjaśniono, że kwestia ustalenia systemu podmiotów realizujących ochronę administracyjną i prawną obiektów infrastruktury krytycznej sektora finansowego Ukrainy jest istotna i nie została naukowo opracowana. Zauważono, że nie stwarza to istotnych przeszkód w ustaleniu członków systemu podmiotów realizujących administracyjno-prawną ochronę obiektów infrastruktury krytycznej sektora finansowego Ukrainy, gdyż normy Ustawy Ukrainy „O infrastrukturze krytycznej” wyraźnie określić jego zarysy. Obecnie można mówić o ich klasycznym podziale na sektorowe (Ministerstwo Finansów Ukrainy, Narodowy Bank Ukrainy), funkcjonalne (na przykład organy sektora bezpieczeństwa, cyberbezpieczeństwo) i autoryzowane (obecnie Państwowa Służba Łączności i Informacji Specjalnej). Ochrony Ukrainy) organów. Zaproponowano alternatywny wariant rozkładu, pozwalający na pogrupowanie ich ze względu na przynależność do realizowanych zadań na takie, które: 1) są reprezentacją tego systemu (Ministerstwo Finansów Ukrainy, Narodowy Bank Ukrainy, Służba Państwowa Specjalnej Ochrony Łączności i Informacji Ukrainy, Krajowej Komisji Papierów Wartościowych i giełdy, Indywidualnego Funduszu Gwarancji Depozytów); 2) funkcja służąca realizacji zadań sektorowych, funkcjonalnych i uprawnionych organów ochrony infrastruktury krytycznej na Ukrainie (na przykład Centrum Cyberochrony Narodowego Banku Ukrainy lub Państwowe Centrum Cyberochrony Służby Państwowej Specjalnej Ochrony Łączności i Informacji Ukrainy); 3) jest niezależnym organem międzyresortowym o wyspecjalizowanych funkcjach (Rada Stabilności Finansowej).

ISTOTA I ROLA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ W PRZEZWYCIĘŻANIU OPERACJI WOJSKOWYCH NA UKRAINIE

Oleksandr Piwnenko

Siedziba Gwardii Narodowej Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0009-3528-609X

Anotation. Adnotacja. Zaktualizowano tematykę beadan nad istotą i rolą administracji publicznej w wydaniu skutków kiwajen wojennych na Ukrainie. Ustalono, że istniejące mechanizmy reagowania państwa na sytuacje kryzysowe zagrażające bezpieczeństwu narodowemu Ukrainy są stosunkowo nieskuteczne i wymagają dalszego rozwoju. Proponuje się rozważenie tej kwestii przez pryzmat usprawnienia procesów administrowania państwem (publicznym) na różnych szczeblach służby cywilnej. Zaznaczono, że obok służby cywilnej równie ważny w przezwyciężaniu skutków działań wojennych jest samorząd terytorialny. Określa się, że głównym mechanizmem realizacji administracji publicznej jest system delegowania uprawnień w zakresie przezwyciężania skutków operacji wojskowych w Ukrainie przez organy samorządu terytorialnego. Autor analizuje projekty aktów prawnych ram legislacyjnych i dokumentów strategicznych w zakresie przezwyciężania skutków agresji zbrojnej. Twierdzi się, że głównym celem zmian strategicznych powinno być zbudowanie spójnej polityki państwa w zakresie reintegracji okupowanych terytoriów Ukrainy, biorąc pod uwagę warunki, czas trwania i konsekwencje tymczasowej okupacji tych terytoriów i państwa ukraińskiego. Autor przedstawia kierunki dalszych badań.
Keywords: Adnotacja. Zaktualizowano tematykę beadan nad istotą i rolą administracji publicznej w wydaniu skutków kiwajen wojennych na Ukrainie. Ustalono, że istniejące mechanizmy reagowania państwa na sytuacje kryzysowe zagrażające bezpieczeństwu narodowemu Ukrainy są stosunkowo nieskuteczne i wymagają dalszego rozwoju. Proponuje się rozważenie tej kwestii przez pryzmat usprawnienia procesów administrowania państwem (publicznym) na różnych szczeblach służby cywilnej. Zaznaczono, że obok służby cywilnej równie ważny w przezwyciężaniu skutków działań wojennych jest samorząd terytorialny. Określa się, że głównym mechanizmem realizacji administracji publicznej jest system delegowania uprawnień w zakresie przezwyciężania skutków operacji wojskowych w Ukrainie przez organy samorządu terytorialnego. Autor analizuje projekty aktów prawnych ram legislacyjnych i dokumentów strategicznych w zakresie przezwyciężania skutków agresji zbrojnej. Twierdzi się, że głównym celem zmian strategicznych powinno być zbudowanie spójnej polityki państwa w zakresie reintegracji okupowanych terytoriów Ukrainy, biorąc pod uwagę warunki, czas trwania i konsekwencje tymczasowej okupacji tych terytoriów i państwa ukraińskiego. Autor przedstawia kierunki dalszych badań.

RAMY REGULACYJNO-PRAWNE MECHANIZMU ADMINISTRACYJNO-PRAWNYCH ZASAD WYKORZYSTANIA TECHNOLOGII INFORMACYJNYCH I ZASOBÓW INFORMACYJNYCH W SFERZE USŁUG PUBLICZNYCH UKRAINY

Ołeksandr Kudriawcew

Doktorant Katedry Prawa Konstytucyjnego i Administracyjnego Prawa Konstytucyjnego i Administracyjnego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0001-2458-4552

Anotation. Adnotacja. W artykule przeanalizowano ramy regulacyjne i prawne mechanizmu administracyjno-prawnych zasad korzystania z technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w dziedzinie usług publicznych Ukrainy. Wskazano, że w erze cyfrowej mechanizm ram administracyjnych i prawnych wykorzystania technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w służbie publicznej jest nie tylko wskaźnikiem efektywności, ale także strategicznym wyróżnikiem. Stwierdzono, że mechanizm administracyjno-prawnych ram wykorzystania technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w służbie publicznej Ukrainy można rozumieć jako system administracyjnych i prawnych metod, technik, środków i sposobów wykorzystywanych w służbie publicznej w granicach ich uprawnień w celu stworzenia niezbędnych warunków do wykorzystania technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w służbie publicznej Ukrainy.
Keywords: Adnotacja. W artykule przeanalizowano ramy regulacyjne i prawne mechanizmu administracyjno-prawnych zasad korzystania z technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w dziedzinie usług publicznych Ukrainy. Wskazano, że w erze cyfrowej mechanizm ram administracyjnych i prawnych wykorzystania technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w służbie publicznej jest nie tylko wskaźnikiem efektywności, ale także strategicznym wyróżnikiem. Stwierdzono, że mechanizm administracyjno-prawnych ram wykorzystania technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w służbie publicznej Ukrainy można rozumieć jako system administracyjnych i prawnych metod, technik, środków i sposobów wykorzystywanych w służbie publicznej w granicach ich uprawnień w celu stworzenia niezbędnych warunków do wykorzystania technologii informacyjnych i zasobów informacyjnych w służbie publicznej Ukrainy.

ZASADY ADMINISTRACYJNEGO I PRAWNEGO WSPARCIA REALIZACJI POLITYKI W ZAKRESIE ROZWOJU SPORTOWEGO JEDNOSTKI

Jewhenii Hellyer

Doktorant w Katedrze Prawa Konstytucyjnego i Administracyjnego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0009-0003-9138-2920

Anotation. Adnotacja. W artykule przeanalizowano zasady administracyjnego i prawnego wsparcia realizacji polityki w dziedzinie rozwoju sportowego jednostki. Wskazano, że istnieją pewne zasady administracyjnego i prawnego wsparcia realizacji polityki w dziedzinie rozwoju sportowego jednostki, które są dziś powszechnie akceptowane. Zasady te powinny obejmować: praworządność, legalność, równość, możliwość kontroli, demokrację, priorytet polityki publicznej, odpowiedzialność i niezależność, przejrzystość i rozliczalność, partycypację i pluralizm, subsydiarność, efektywność, skuteczność i wydajność, systematyczność i kompleksowość, adaptacyjność i kreatywność, celowość, uwzględnianie opinii podmiotów realizacji polityki w dziedzinie rozwoju sportu indywidualnego w procesie decyzyjnym, a także sprawiedliwość i odpowiedzialność przed społecznością itp. Jest to optymalna lista podstawowych zasad administracyjnoprawnego wsparcia realizacji polityki w zakresie rozwoju sportu indywidualnego, której zadaniem jest wypełnienie szerokich luk istniejących między teorią a praktyką administracyjno-prawnego wsparcia realizacji polityki w zakresie rozwoju sportu indywidualnego.
Keywords: Adnotacja. W artykule przeanalizowano zasady administracyjnego i prawnego wsparcia realizacji polityki w dziedzinie rozwoju sportowego jednostki. Wskazano, że istnieją pewne zasady administracyjnego i prawnego wsparcia realizacji polityki w dziedzinie rozwoju sportowego jednostki, które są dziś powszechnie akceptowane. Zasady te powinny obejmować: praworządność, legalność, równość, możliwość kontroli, demokrację, priorytet polityki publicznej, odpowiedzialność i niezależność, przejrzystość i rozliczalność, partycypację i pluralizm, subsydiarność, efektywność, skuteczność i wydajność, systematyczność i kompleksowość, adaptacyjność i kreatywność, celowość, uwzględnianie opinii podmiotów realizacji polityki w dziedzinie rozwoju sportu indywidualnego w procesie decyzyjnym, a także sprawiedliwość i odpowiedzialność przed społecznością itp. Jest to optymalna lista podstawowych zasad administracyjnoprawnego wsparcia realizacji polityki w zakresie rozwoju sportu indywidualnego, której zadaniem jest wypełnienie szerokich luk istniejących między teorią a praktyką administracyjno-prawnego wsparcia realizacji polityki w zakresie rozwoju sportu indywidualnego.