Journal №4 (64) / 2024|KELM

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW

RODZINA WEDYJSKA W KONTEKŚCIE WSPÓŁCZESNEJ PRZESTRZENI INFORMACYJNEJ UKRAINY: ASPEKTY AKSJOLOGICZNE

Andriy Klymenko

aspirant кatedry filozofii społecznej, filozofii edukacji i polityki edukacyjnej
Ukraińskiego Uniwersytetu Państwowego im. Michajła Drahomanowa (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0002-0577-5492
Anotation. Adnotacja. Znaczenie tematu określa analiza filozoficznych podstaw światopoglądu wedyjskiego, które badali światowi naukowcy. Przedmiotem opracowania jest rodzina wedyjska i jej wartości we współczesnej przestrzeni informacyjnej Ukrainy. Celem badań jest aktualizacja metodologii wedyjskiej w celu znalezienia sposobów na ożywienie instytucji rodziny, skierowanie uwagi nauki na relacje rodzinne i wprowadzenie podobnych przedmiotów do programu nauczania w szkole. Podstawą metodologiczną badań były metody dialektyczne, porównawcze i metaantropologiczne. Metoda dialektyczna pomaga zgłębiać filozofię wedyjską, jej historyczną wycieczkę. Metoda porównawcza umożliwia porównanie typów rodzin wedyjskich i zachodnich. Metoda metaantropologiczna pozwala na zrozumienie rodziny w zasadniczym wymiarze codziennym, marginalnym i metamarginalnym. Zrozumienie istoty rodziny wedyjskiej i jej wartości pozwala spojrzeć na pojawiające się problemy w inny sposób, pomaga odnaleźć siebie, daje zrozumienie tego, jak zorganizowany jest wszechświat.
Keywords: Adnotacja. Znaczenie tematu określa analiza filozoficznych podstaw światopoglądu wedyjskiego, które badali światowi naukowcy. Przedmiotem opracowania jest rodzina wedyjska i jej wartości we współczesnej przestrzeni informacyjnej Ukrainy. Celem badań jest aktualizacja metodologii wedyjskiej w celu znalezienia sposobów na ożywienie instytucji rodziny, skierowanie uwagi nauki na relacje rodzinne i wprowadzenie podobnych przedmiotów do programu nauczania w szkole. Podstawą metodologiczną badań były metody dialektyczne, porównawcze i metaantropologiczne. Metoda dialektyczna pomaga zgłębiać filozofię wedyjską, jej historyczną wycieczkę. Metoda porównawcza umożliwia porównanie typów rodzin wedyjskich i zachodnich. Metoda metaantropologiczna pozwala na zrozumienie rodziny w zasadniczym wymiarze codziennym, marginalnym i metamarginalnym. Zrozumienie istoty rodziny wedyjskiej i jej wartości pozwala spojrzeć na pojawiające się problemy w inny sposób, pomaga odnaleźć siebie, daje zrozumienie tego, jak zorganizowany jest wszechświat.

METODY ROZWIJANIA KOMPETENCJI BADAWCZYCH NAUCZYCIELI JĘZYKA UKRAIŃSKIEGO I LITERATURY LICEUM

Halyna Serdiuk

aspirantкa
Instytutu Kształcenia Zawodowego Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy, zastępca dyrektora ds. pracy edukacyjnej instytucji komunalnej „Czernihowskie Regionalne Liceum Naukowe” Rady Obwodu Czernihów (Czernihów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0003-2660-5553
Anotation. Adnotacja. W artykule autor opisuje metodologię kształtowania kompetencji badawczych nauczycieli języka i literatury ukraińskiej (zwanych dalej nauczycielami UML) w systemie pracy naukowo-metodologicznej liceum. Metodologia jest przedstawiana jako kompletny system, który ma swoje własne elementy i należy go wdrażać krok po kroku. Określono cel pracy naukowo-metodycznej organizowanej w liceum oraz zadania determinujące rozwój badanych kompetencji nauczycieli języka UML. Uzasadniono motywacyjne, poznawcze i refleksyjne etapy wdrażania metodologii. Metodologia opiera się na autorskim zrozumieniu specyfiki rozwoju komponentów badanych kompetencji (motywacyjno-wartościowych, poznawczych, twórczo-aktywnych, refleksyjno-oceniających). Określono cel, zadania, narzędzia metodyczne, treść każdego etapu. Zaproponowano treść pracy naukowo-metodycznej, która realizowana jest poprzez formy i środki wypróbowane w liceum. Organizacja systemu pracy naukowej i metodycznej przyczynia się do całościowego rozwoju kompetencji badawczych nauczycieli Liceum UML. Uwzględnia się potrzebę oceny jakości prowadzonej pracy naukowej i metodycznej oraz możliwość jej dostosowania.
Keywords: Adnotacja. W artykule autor opisuje metodologię kształtowania kompetencji badawczych nauczycieli języka i literatury ukraińskiej (zwanych dalej nauczycielami UML) w systemie pracy naukowo-metodologicznej liceum. Metodologia jest przedstawiana jako kompletny system, który ma swoje własne elementy i należy go wdrażać krok po kroku. Określono cel pracy naukowo-metodycznej organizowanej w liceum oraz zadania determinujące rozwój badanych kompetencji nauczycieli języka UML. Uzasadniono motywacyjne, poznawcze i refleksyjne etapy wdrażania metodologii. Metodologia opiera się na autorskim zrozumieniu specyfiki rozwoju komponentów badanych kompetencji (motywacyjno-wartościowych, poznawczych, twórczo-aktywnych, refleksyjno-oceniających). Określono cel, zadania, narzędzia metodyczne, treść każdego etapu. Zaproponowano treść pracy naukowo-metodycznej, która realizowana jest poprzez formy i środki wypróbowane w liceum. Organizacja systemu pracy naukowej i metodycznej przyczynia się do całościowego rozwoju kompetencji badawczych nauczycieli Liceum UML. Uwzględnia się potrzebę oceny jakości prowadzonej pracy naukowej i metodycznej oraz możliwość jej dostosowania.

ANALIZA ROLI TRADYCJI RELIGIJNYCH W KSZTAŁTOWANIU SIĘ RÓL I STEREOTYPÓW ZWIĄZANYCH Z PŁCIĄ

Victoria Furkalo, Volodymyr Furkalo

Victoria Furkalo, kandydat nauk filozoficznych, profesor nadzwyczajny Katedry Dyscypliny Społeczno-Prawnej Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Pawła Tychyny w Humaniu (Uman, Ukraina)
Volodymyr Furkalo, kandydat nauk filozoficznych, profesor nadzwyczajny Katedry Dyscypliny Społeczno-Prawnej Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Pawła Tychyny w Humaniu (Uman, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0002-0502-3207; ORCID ID: 0000-0002-4707-6788
Anotation. Adnotacja. O trafności tematu badawczego decydują pewne zmiany w obszarze relacji płci i ich związku z tradycjami religijnymi. Przede wszystkim chodzi o religie świata: chrześcijaństwo, islam i buddyzm. Religie te mają długą historię rozwijania tradycji odzwierciedlających relacje między płciami. A jeśli nie było rewolucji w islamie i buddyzmie, pewne zmiany nastąpiły w chrześcijaństwie. Metodologia badań opiera się na zasadach i metodach. Będąc punktem wyjścia, zasada obiektywności zakłada ścisłą obiektywność, konkretno-historyczne zbadanie tematu, odrzucenie abstrakcyjnych stereotypów i czarno-białych przedstawień zjawisk religii czy wolnomyślicielstwa. Zasada kulturowa uwzględnia religię, filozofię religijną, wolnomyślność itp. w kontekście rozwoju kultury duchowej. Zasada antropologiczna skupia uwagę na analizie zagadnień światopoglądowych, czyli problemów egzystencji człowieka, istoty, celu i treści jego życia, śmierci i nieśmiertelności itp. Zasada tolerancji skupia się na dialogu pomiędzy religijnymi i niereligijnymi światopoglądami na temat człowieka, społeczeństwa i świata. Zasada prawnej ochrony wolności sumienia jest rozpatrywana w aspekcie ogólnofilozoficznym, teologicznym, etycznym, estetycznym, politologicznym i orzeczniczym.
Keywords: Adnotacja. O trafności tematu badawczego decydują pewne zmiany w obszarze relacji płci i ich związku z tradycjami religijnymi. Przede wszystkim chodzi o religie świata: chrześcijaństwo, islam i buddyzm. Religie te mają długą historię rozwijania tradycji odzwierciedlających relacje między płciami. A jeśli nie było rewolucji w islamie i buddyzmie, pewne zmiany nastąpiły w chrześcijaństwie. Metodologia badań opiera się na zasadach i metodach. Będąc punktem wyjścia, zasada obiektywności zakłada ścisłą obiektywność, konkretno-historyczne zbadanie tematu, odrzucenie abstrakcyjnych stereotypów i czarno-białych przedstawień zjawisk religii czy wolnomyślicielstwa. Zasada kulturowa uwzględnia religię, filozofię religijną, wolnomyślność itp. w kontekście rozwoju kultury duchowej. Zasada antropologiczna skupia uwagę na analizie zagadnień światopoglądowych, czyli problemów egzystencji człowieka, istoty, celu i treści jego życia, śmierci i nieśmiertelności itp. Zasada tolerancji skupia się na dialogu pomiędzy religijnymi i niereligijnymi światopoglądami na temat człowieka, społeczeństwa i świata. Zasada prawnej ochrony wolności sumienia jest rozpatrywana w aspekcie ogólnofilozoficznym, teologicznym, etycznym, estetycznym, politologicznym i orzeczniczym.

SPUŚCIZNA KOMPOZYTORSKA SWIETŁANY BEZPALOI W KONTEKŚCIE PRZEDSTAWIEŃ TEATRALNYCH CZERNIHOWSKIEGO OBWODOWEGO TEATRU LALEK IM. OLEKSANDRA DOWŻENKI

Iryna Tsepukh

absolwentka wydziału sztuki muzycznej
Instytut Edukacyjno-Naukowy Sztuki Nowoczesnej Menedżerowie Narodowej Akademii Kultury i Sztuki, nauczyciel-metodolog, przewodniczący komisji przedmiotowej cyklu „Mastering fortepianu i koncertu”, starszy nauczyciel wydziału „Występy instrumentalne (według typów)” Miejska uczelnia wyższa Rady Obwodowej Kijowa „Akademia Sztuk Pięknych Pawła Chubynskiego” (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0003-1122-3122
Anotation. Adnotacja. W artykule omówiono muzykę Switłany Bezpaloyi, kompozytorki pochodzącej z obwodu czernihowskiego na Ukrainie końca XX – pierwszej ćwierci XXI wieku, pisanej do przedstawień teatralnych. Po raz pierwszy materiał muzyczny ścieżki dźwiękowej bajki do występów dyrektora Czernihowskiego Regionalnego Teatru Lalek im. Oleksandra Dowżenki – Witalija Wołodymyrowicza Goltsowa ma strukturę i opis: „Chciwy mały miś”, „Przygoda babci”, „ Kołobok”, „Domovychok i dobroczynny kozioł”, „Bajka o leśnej łące”, „Czerwony kapturek i inne”, „Kotek imieniem Gaw”, „Wilk i siedmioro koźląt”, „Jak król znalazł język”, „Pessy i iluzja”; a także do dziecięcego przedstawienia Ałły Puszkiny, dyrektorki Czernihowskiego Regionalnego Teatru Młodzieżowego „Noworoczne przygody Pinokia”. Dokonano analizy podręcznika szkoleniowego i repertuarowego dla chórów i zespołów wokalnych „Paleta Pieśni” (nr 1), wydanego wspólnie z Iryną Chupryną. W artykule podkreślono znaczenie twórczości Switłany Bezpala dla rozwoju muzyki teatralnej dla dzieci oraz jej wkład w dziedzictwo kulturowe obwodu czernihowskiego na Ukrainie końca XX – pierwszej ćwierci XXI wieku.
Keywords: Adnotacja. W artykule omówiono muzykę Switłany Bezpaloyi, kompozytorki pochodzącej z obwodu czernihowskiego na Ukrainie końca XX – pierwszej ćwierci XXI wieku, pisanej do przedstawień teatralnych. Po raz pierwszy materiał muzyczny ścieżki dźwiękowej bajki do występów dyrektora Czernihowskiego Regionalnego Teatru Lalek im. Oleksandra Dowżenki – Witalija Wołodymyrowicza Goltsowa ma strukturę i opis: „Chciwy mały miś”, „Przygoda babci”, „ Kołobok”, „Domovychok i dobroczynny kozioł”, „Bajka o leśnej łące”, „Czerwony kapturek i inne”, „Kotek imieniem Gaw”, „Wilk i siedmioro koźląt”, „Jak król znalazł język”, „Pessy i iluzja”; a także do dziecięcego przedstawienia Ałły Puszkiny, dyrektorki Czernihowskiego Regionalnego Teatru Młodzieżowego „Noworoczne przygody Pinokia”. Dokonano analizy podręcznika szkoleniowego i repertuarowego dla chórów i zespołów wokalnych „Paleta Pieśni” (nr 1), wydanego wspólnie z Iryną Chupryną. W artykule podkreślono znaczenie twórczości Switłany Bezpala dla rozwoju muzyki teatralnej dla dzieci oraz jej wkład w dziedzictwo kulturowe obwodu czernihowskiego na Ukrainie końca XX – pierwszej ćwierci XXI wieku.

ZADANIA EDUKACJI MIĘDZYKULTUROWEJ W WARUNKACH DWUJĘZYCZNOŚCI UKRAIŃSKO-TURECKIEJ

Anzhela Demianiuk, Isayev Khurshud Bairam ohlu

Anzhela Demianiuk, kandydat nauk filologicznych, profesor nadzwyczajny, Profesor nadzwyczajny Katedry Języków i Literatur Słowiańskich Uniwersytet Kaukaski (Kars, Turcja)
Isayev Khurshud Bairam ohlu, doktor nauk filologicznych, profesor, Profesor Katedry Języków i Literatur Słowiańskich Uniwersytet Kaukaski (Kars, Turcja)
ORCID ID: 0000-0001-7704-4157; ORCID ID: 0000-0002-4578-3833
Anotation. Adnotacja. W artykule dokonano przeglądu głównych zadań edukacji międzykulturowej w warunkach dwujęzyczności ukraińsko-tureckiej. Odnotowano niewielką akulturację dzieci w środowisku obcojęzycznym, gdyż obraz świata ukraińskojęzycznych studentów studiujących w Turcji zawiera niewielką liczbę elementów tureckich. Wyodrębniono trzy główne grupy nominacji odzwierciedlające specyfikę językową i kulturową: idiomy kulturowe, słowa posiadające aurę idioetniczną, idiomy. Podkreślono, że zadanie poszerzenia ukraińskiego obrazu świata o komponent turecki powinno być systematycznie rozwiązywane w szkołach, w których uczą się dzieci z rodzin ukraińskojęzycznych. Proces akulturacji opiera się na procesie komunikacyjnym. Praktyczną realizację edukacji dwukulturowej można osiągnąć poprzez wspólną edukację dzieci ukraińskich i dzieci z rodzin mieszanych ukraińsko-tureckich; wprowadzenie do programu nauczania przedmiotów związanych z kulturą narodową kraju goszczącego; wzbogacanie podstawowych dyscyplin edukacyjnych o narodową problematykę ukraińską i turecką; obowiązkowe uwzględnianie informacji językowych i kulturowych w programach języka ukraińskiego i tureckiego; tworzenie przedmiotów do wyboru z przedmiotów tureckich z uwzględnieniem zainteresowań dzieci. Proponowana próba ma na celu przedstawienie możliwych kierunków i metod rozwoju koncepcji TURCJI na lekcjach języka ukraińskiego.
Keywords: Adnotacja. W artykule dokonano przeglądu głównych zadań edukacji międzykulturowej w warunkach dwujęzyczności ukraińsko-tureckiej. Odnotowano niewielką akulturację dzieci w środowisku obcojęzycznym, gdyż obraz świata ukraińskojęzycznych studentów studiujących w Turcji zawiera niewielką liczbę elementów tureckich. Wyodrębniono trzy główne grupy nominacji odzwierciedlające specyfikę językową i kulturową: idiomy kulturowe, słowa posiadające aurę idioetniczną, idiomy. Podkreślono, że zadanie poszerzenia ukraińskiego obrazu świata o komponent turecki powinno być systematycznie rozwiązywane w szkołach, w których uczą się dzieci z rodzin ukraińskojęzycznych. Proces akulturacji opiera się na procesie komunikacyjnym. Praktyczną realizację edukacji dwukulturowej można osiągnąć poprzez wspólną edukację dzieci ukraińskich i dzieci z rodzin mieszanych ukraińsko-tureckich; wprowadzenie do programu nauczania przedmiotów związanych z kulturą narodową kraju goszczącego; wzbogacanie podstawowych dyscyplin edukacyjnych o narodową problematykę ukraińską i turecką; obowiązkowe uwzględnianie informacji językowych i kulturowych w programach języka ukraińskiego i tureckiego; tworzenie przedmiotów do wyboru z przedmiotów tureckich z uwzględnieniem zainteresowań dzieci. Proponowana próba ma na celu przedstawienie możliwych kierunków i metod rozwoju koncepcji TURCJI na lekcjach języka ukraińskiego.

SPECYFIKA REPREZENTACJI DEWIACYJNEJ OSOBOWOŚCI KOMUNIKACYJNEJ W PRZESTRZENI INTERNETOWEJ

Nataliia Yelnikova

starszy wykładowca Wydziału Nauk Humanistycznych i Ukrainistyki
Charkowski Narodowy Uniwersytet Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0002-5061-8226
Anotation. Adnotacja. W artykule podjęto próbę analizy specyfiki reprezentacji dewiacyjnej osobowości komunikacyjnej w przestrzeni Internetu. Internet stwarza wyjątkowe środowisko, w którym uczestnicy komunikacji mogą cieszyć się większą swobodą, co niestety czasami prowadzi do dewiacyjnej komunikacji. Celem wywiadu naukowego jest zdefiniowanie dewiacyjnej osobowości komunikacyjnej i rozróżnienie typów komunikacyjnych w ukraińskojęzycznej przestrzeni medialnej. Badanie typów komunikacyjnych w dynamice interakcji językowej pozwala zrozumieć, jak rozwijają się i nasilają napięte sytuacje. Materiałem badania stały się komentarze w języku ukraińskim na portalach społecznościowych, czatach i portalach informacyjnych. W pracy dokonano rozróżnienia pomiędzy pojęciami „osobowość językowa” i „osobowość komunikacyjna” oraz przedstawiono własną interpretację pojęcia „osobowość komunikacyjna dewiacyjna”. Należy zauważyć, że różne rodzaje interakcji konfliktowych mogą objawiać się trollingiem, agresywnymi komentarzami, cyberprzemocą i innymi formami dewiacyjnej komunikacji. Zjawiska te mogą mieć swoje korzenie zarówno w indywidualnych cechach psychologicznych uczestników, jak i w szerszych kontekstach społeczno-kulturowych. Badanie werbalnych i niewerbalnych technik komunikacyjnych pomaga zrozumieć naturę komunikacji dewiacyjnej, a także jej czynniki kontekstowe.
Keywords: Adnotacja. W artykule podjęto próbę analizy specyfiki reprezentacji dewiacyjnej osobowości komunikacyjnej w przestrzeni Internetu. Internet stwarza wyjątkowe środowisko, w którym uczestnicy komunikacji mogą cieszyć się większą swobodą, co niestety czasami prowadzi do dewiacyjnej komunikacji. Celem wywiadu naukowego jest zdefiniowanie dewiacyjnej osobowości komunikacyjnej i rozróżnienie typów komunikacyjnych w ukraińskojęzycznej przestrzeni medialnej. Badanie typów komunikacyjnych w dynamice interakcji językowej pozwala zrozumieć, jak rozwijają się i nasilają napięte sytuacje. Materiałem badania stały się komentarze w języku ukraińskim na portalach społecznościowych, czatach i portalach informacyjnych. W pracy dokonano rozróżnienia pomiędzy pojęciami „osobowość językowa” i „osobowość komunikacyjna” oraz przedstawiono własną interpretację pojęcia „osobowość komunikacyjna dewiacyjna”. Należy zauważyć, że różne rodzaje interakcji konfliktowych mogą objawiać się trollingiem, agresywnymi komentarzami, cyberprzemocą i innymi formami dewiacyjnej komunikacji. Zjawiska te mogą mieć swoje korzenie zarówno w indywidualnych cechach psychologicznych uczestników, jak i w szerszych kontekstach społeczno-kulturowych. Badanie werbalnych i niewerbalnych technik komunikacyjnych pomaga zrozumieć naturę komunikacji dewiacyjnej, a także jej czynniki kontekstowe.

CHARAKTERYSTYKA GATUNKOWA I RODZAJE LITERATURY EKOFICJALNEJ

Marharyta Kirieieva

asystent katedry tłumaczeń i filologii słowiańskiej
Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny w Krzywym Rogu (Krywy Róg, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0002-7873-2215
Anotation. Adnotacja. W artykule, na podstawie analizy współczesnych publikacji literackich, zidentyfikowano i scharakteryzowano cechy gatunkowe oraz odmiany literatury ekoficjalnej. Ustalono, że literatura ekologiczna to zbiór dzieł beletrystycznych (proza, poezja, dramat) i literatury faktu (dokument, popularnonaukowy) o naturze, środowisku, interakcji natury i człowieka, poświęconych przedstawianiu / reprodukcji przyrody , zjawiska naturalne, prawa natury i/lub pokrycie zagadnień środowiskowych. Formułuje się definicję pojęcia „ekoficja gatunkowa”, przez którą rozumie się prozatorskie dzieła sztuki, które nie tylko przedstawiają obrazy przyrody i/lub jej flory i fauny, ale także ukazują złożone relacje człowieka ze środowiskiem, najczęściej często w aspekcie pewnego problemu ekologicznego. Określono charakterystykę gatunkową dzieł ekoficjalnych: tematyka środowiskowa; kwestie środowiskowe; dwoistość konfliktu ekologicznego; natura jest tematem opowieści; sprzeczność kontrastów bohater / antagonista; głównymi narzędziami artystycznymi są personifikacja, często częściowa, i detale artystyczne; potencjał dydaktyczny i wychowawczy. Obiecującym kierunkiem dalszych badań jest ekokrytyczna analiza dzieł ukraińskiej literatury dziecięcej z gatunku ekoficja.
Keywords: Adnotacja. W artykule, na podstawie analizy współczesnych publikacji literackich, zidentyfikowano i scharakteryzowano cechy gatunkowe oraz odmiany literatury ekoficjalnej. Ustalono, że literatura ekologiczna to zbiór dzieł beletrystycznych (proza, poezja, dramat) i literatury faktu (dokument, popularnonaukowy) o naturze, środowisku, interakcji natury i człowieka, poświęconych przedstawianiu / reprodukcji przyrody , zjawiska naturalne, prawa natury i/lub pokrycie zagadnień środowiskowych. Formułuje się definicję pojęcia „ekoficja gatunkowa”, przez którą rozumie się prozatorskie dzieła sztuki, które nie tylko przedstawiają obrazy przyrody i/lub jej flory i fauny, ale także ukazują złożone relacje człowieka ze środowiskiem, najczęściej często w aspekcie pewnego problemu ekologicznego. Określono charakterystykę gatunkową dzieł ekoficjalnych: tematyka środowiskowa; kwestie środowiskowe; dwoistość konfliktu ekologicznego; natura jest tematem opowieści; sprzeczność kontrastów bohater / antagonista; głównymi narzędziami artystycznymi są personifikacja, często częściowa, i detale artystyczne; potencjał dydaktyczny i wychowawczy. Obiecującym kierunkiem dalszych badań jest ekokrytyczna analiza dzieł ukraińskiej literatury dziecięcej z gatunku ekoficja.

MIŁOŚĆ W OSTATECZNYM CZŁOWIEKU: OD TRAGICZNYCH ZDERZEŃ MIŁOŚCI DO NADZIEI I WIARY

Nadiia Pavlenko

absolwent Wydziału Filozofii Centrum Edukacji Humanitarnej
Narodowej Akademii Nauk Ukrainy (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0001-9739-7494
Anotation. Adnotacja. W artykule problem miłości został rozpatrzony w oparciu o metodologiczne podstawy metaantropologii N. Khamitowa, w ramach której egzystencję człowieka można warunkowo podzielić na codzienną, marginalną i metaograniczoną, które rozwijają się sekwencyjnie. Na podstawie analizy ustalono, że w bycie ostatecznym miłość utożsamiana jest z zakochaniem, jednak w odróżnieniu od życia codziennego, zakochanie nabiera dla jednostki bardziej znaczącej roli, gdyż jest poprzedzone egzystencjalne doświadczenie tęsknoty; ale i o treści bardziej tragicznej, bo zauroczenie dość szybko mija, nie przeradzając się w miłość, pozostawiając człowieka świadomego swojej wewnętrznej samotności. Miłość jako zauroczenie istotą ostateczną może albo wzmagać twórczą inspirację, albo być powodem do manipulacji Innym. Udowodniono, że tragedię zakochania, samotności i wynikającej z niej samozagłady można przezwyciężyć nadzieją i wiarą w miłość. Pozytywnym aspektem doświadczania miłości w bycie ostatecznym jest realizacja miłości do własnej osobowości – pragnienia takiego wewnętrznego oczyszczenia i samodoskonalenia, które czyni człowieka godnym miłości, zdolnym do prawdziwego kochania Innego i wzbudzania miłości do siebie.
Keywords: Adnotacja. W artykule problem miłości został rozpatrzony w oparciu o metodologiczne podstawy metaantropologii N. Khamitowa, w ramach której egzystencję człowieka można warunkowo podzielić na codzienną, marginalną i metaograniczoną, które rozwijają się sekwencyjnie. Na podstawie analizy ustalono, że w bycie ostatecznym miłość utożsamiana jest z zakochaniem, jednak w odróżnieniu od życia codziennego, zakochanie nabiera dla jednostki bardziej znaczącej roli, gdyż jest poprzedzone egzystencjalne doświadczenie tęsknoty; ale i o treści bardziej tragicznej, bo zauroczenie dość szybko mija, nie przeradzając się w miłość, pozostawiając człowieka świadomego swojej wewnętrznej samotności. Miłość jako zauroczenie istotą ostateczną może albo wzmagać twórczą inspirację, albo być powodem do manipulacji Innym. Udowodniono, że tragedię zakochania, samotności i wynikającej z niej samozagłady można przezwyciężyć nadzieją i wiarą w miłość. Pozytywnym aspektem doświadczania miłości w bycie ostatecznym jest realizacja miłości do własnej osobowości – pragnienia takiego wewnętrznego oczyszczenia i samodoskonalenia, które czyni człowieka godnym miłości, zdolnym do prawdziwego kochania Innego i wzbudzania miłości do siebie.

OCENA RODZICÓW DOTYCZĄCA WYCHOWANIA DZIECI W WARUNKACH WOJENNYCH: SPOŁECZNO-PSYCHOLOGICZNE KORELATY ZMIAN

Halyna Bevz

doktor nauk psychologicznych, profesor, kierownik katedry psychologii komunikacji
Instytutu Psychologii Społecznej i Politycznej Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0000‐0003‐2487‐5429
Anotation. Adnotacja. W artykule ukazano czynniki zmian w wychowaniu dzieci w warunkach wojennych. Zaprezentowane wyniki stanowią część badania procesów reformy edukacji na Ukrainie. Ustalono, że społeczno-psychologiczne czynniki niestabilności rodziny (praca na własny rachunek, przeprowadzka, zmiana szkoły) mogą zmniejszać satysfakcję dziecka z nauki. Przekroczenie zasobów rodziców w sytuacji wojny może uniemożliwić dziecku uzyskanie wysokiej jakości edukacji. Rodzice uważają pobyt dziecka w trwałych warunkach wojennych za ryzyko obniżenia jego poczucia pewności siebie, dobrostanu, komfortu, opanowania kompetencji edukacyjnych. W komunikacji między rodzicami a dzieckiem zmniejsza się komponent poznawczy i ich zaangażowanie w pomoc dziecku w odrabianiu zadań domowych. Sytuacja wojenna zwiększa indywidualną aktywność rodziców w wyrażaniu swojego zdania, chęć poprawy szkolnych warunków edukacji dziecka i udział w decyzjach szkolnych na szczeblu administracji. Wojna aktywuje przejście szkoły do zapośredniczonych form uczenia się i komunikacji oraz zwiększa wymagania dotyczące wskaźników jej stabilności.
Keywords: Adnotacja. W artykule ukazano czynniki zmian w wychowaniu dzieci w warunkach wojennych. Zaprezentowane wyniki stanowią część badania procesów reformy edukacji na Ukrainie. Ustalono, że społeczno-psychologiczne czynniki niestabilności rodziny (praca na własny rachunek, przeprowadzka, zmiana szkoły) mogą zmniejszać satysfakcję dziecka z nauki. Przekroczenie zasobów rodziców w sytuacji wojny może uniemożliwić dziecku uzyskanie wysokiej jakości edukacji. Rodzice uważają pobyt dziecka w trwałych warunkach wojennych za ryzyko obniżenia jego poczucia pewności siebie, dobrostanu, komfortu, opanowania kompetencji edukacyjnych. W komunikacji między rodzicami a dzieckiem zmniejsza się komponent poznawczy i ich zaangażowanie w pomoc dziecku w odrabianiu zadań domowych. Sytuacja wojenna zwiększa indywidualną aktywność rodziców w wyrażaniu swojego zdania, chęć poprawy szkolnych warunków edukacji dziecka i udział w decyzjach szkolnych na szczeblu administracji. Wojna aktywuje przejście szkoły do zapośredniczonych form uczenia się i komunikacji oraz zwiększa wymagania dotyczące wskaźników jej stabilności.

CHARAKTERYSTYKA PSYCHOLOGICZNA JEŃCÓW WOJENNYCH: DOŚWIADCZENIE KRYMINALISTYCZNEGO BADANIA PSYCHOLOGICZNEGO

Ivan Klymenko

kandydat nauk psychologicznych, profesor nadzwyczajny katedry psychologii
Instytutu Edukacyjno- Naukowego Psychologii i Nauk Społecznych, pełniący obowiązki kierownika katedry psychologii medycznej Instytutu Nauk Medycznych i Farmaceutycznych Międzyregionalnej Akademii Zarządzania Personelem (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0003-3119-7494
Anotation. Adnotacja. W artykule zbadano charakterystykę psychologiczną jeńców wojennych, w szczególności ich reakcje emocjonalne i stany psychiczne występujące w czasie niewoli. Stosowane metody obejmują psychologię sądową, która obejmuje wywiady kliniczne, obserwacje i testy psychodiagnostyczne. Badanie wykazało wysoką częstość występowania zespołu stresu pourazowego (PTSD), depresji i innych zaburzeń psychicznych wśród jeńców wojennych, co znacząco wpływa na ich zachowanie i zdolność adaptacji po zwolnieniu. Badanie psychologiczne jeńców wojennych koncentruje się na ustaleniu okoliczności związanych z działalnością formacji wojskowych, następstw, które doprowadziły do śmierci ludzi i utraty mienia, a także zgodności działań funkcjonariuszy z wymogami obowiązującego prawa. dokumenty. We wnioskach artykułu podkreślono wagę opracowania specjalistycznych programów rehabilitacji jeńców wojennych, a także potrzebę dalszych badań nad długoterminowym wpływem niewoli na zdrowie psychiczne. Uzyskane dane mogą być przydatne dla psychologów praktycznych, biegłych medycyny sądowej i twórców programów wsparcia psychospołecznego.
Keywords: Adnotacja. W artykule zbadano charakterystykę psychologiczną jeńców wojennych, w szczególności ich reakcje emocjonalne i stany psychiczne występujące w czasie niewoli. Stosowane metody obejmują psychologię sądową, która obejmuje wywiady kliniczne, obserwacje i testy psychodiagnostyczne. Badanie wykazało wysoką częstość występowania zespołu stresu pourazowego (PTSD), depresji i innych zaburzeń psychicznych wśród jeńców wojennych, co znacząco wpływa na ich zachowanie i zdolność adaptacji po zwolnieniu. Badanie psychologiczne jeńców wojennych koncentruje się na ustaleniu okoliczności związanych z działalnością formacji wojskowych, następstw, które doprowadziły do śmierci ludzi i utraty mienia, a także zgodności działań funkcjonariuszy z wymogami obowiązującego prawa. dokumenty. We wnioskach artykułu podkreślono wagę opracowania specjalistycznych programów rehabilitacji jeńców wojennych, a także potrzebę dalszych badań nad długoterminowym wpływem niewoli na zdrowie psychiczne. Uzyskane dane mogą być przydatne dla psychologów praktycznych, biegłych medycyny sądowej i twórców programów wsparcia psychospołecznego.

CYFRYZACJA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ NA UKRAINIE: POSTĘP, PROBLEMY I PERSPEKTYWY

Anton Krulevskyi

Absolwent wydziału zarządzania, administracji publicznej i kadr
Zachodnioukraiński Uniwersytet Narodowy (Tarnopol, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0002-9751-9938
Anotation. Adnotacja. W artykule dokonano analizy postępu w cyfryzacji administracji publicznej na Ukrainie, przedstawiono główne osiągnięcia i przeszkody na tej drodze, a także określono perspektywy rozwoju. Rozważana jest rola Ministerstwa Transformacji Cyfrowej Ukrainy jako głównego organu organizującego proces cyfryzacji i realizującego politykę państwa w obszarach gospodarki cyfrowej, e-administracji, społeczeństwa informacyjnego i informatyzacji. Podkreślono kluczowe kwestie, takie jak niedoskonała niedoskonałość ram legislacyjnych, kwestie skalowania i infrastruktury, kwestie finansowania, niewystarczający poziom umiejętności cyfrowych, kwestie bezpieczeństwa cybernetycznego i ochrony danych, konflikt interesów państwa i rzeczywista interakcja w procesie uzyskiwania cyfrowego społeczeństwa usługi. Główny nacisk położono na perspektywy rozwoju e-administracji, w szczególności na poszerzenie dostępu do usług elektronicznych, podniesienie poziomu umiejętności cyfrowych obywateli oraz wprowadzenie nowoczesnych, innowacyjnych technologii.
Keywords: Adnotacja. W artykule dokonano analizy postępu w cyfryzacji administracji publicznej na Ukrainie, przedstawiono główne osiągnięcia i przeszkody na tej drodze, a także określono perspektywy rozwoju. Rozważana jest rola Ministerstwa Transformacji Cyfrowej Ukrainy jako głównego organu organizującego proces cyfryzacji i realizującego politykę państwa w obszarach gospodarki cyfrowej, e-administracji, społeczeństwa informacyjnego i informatyzacji. Podkreślono kluczowe kwestie, takie jak niedoskonała niedoskonałość ram legislacyjnych, kwestie skalowania i infrastruktury, kwestie finansowania, niewystarczający poziom umiejętności cyfrowych, kwestie bezpieczeństwa cybernetycznego i ochrony danych, konflikt interesów państwa i rzeczywista interakcja w procesie uzyskiwania cyfrowego społeczeństwa usługi. Główny nacisk położono na perspektywy rozwoju e-administracji, w szczególności na poszerzenie dostępu do usług elektronicznych, podniesienie poziomu umiejętności cyfrowych obywateli oraz wprowadzenie nowoczesnych, innowacyjnych technologii.

OPERACJA INFORMACYJNA I PSYCHOLOGICZNA JAKO ELEMENT WOJNY INFORMACYJNEJ

Julia Uzdіenova

absolwent Katedry Polityki Regionalnej
Instytutu Edukacyjno-Naukowego Administracji Publicznej i Służby Cywilnej Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0001-6236-9776
Anotation. Adnotacja. W zapisach artykułu naukowego autor dokonuje analizy głównego i skutecznego elementu prowadzenia wojny hybrydowej – operacji informacyjnej. Wyjaśnia główne zalety i cel działania informacyjno-psychologicznego, jego wpływ na społeczeństwo w postaci szerzenia dezinformacji, manipulacji i narzucania własnych poglądów w celu podważenia autorytetu władzy. Analizuje i podsumowuje opinie naukowców dotyczące stosowania podstawowych środków do osiągnięcia celów wojny hybrydowej, której głównym narzędziem jest informacja i operacje psychologiczne. Ujawnia i analizuje etapy jej realizacji, zgłębia istotę pojęcia manipulacji, będącego podstawą wszelkich operacji informacyjnych i psychologicznych. Ukazuje cel manipulacyjnego oddziaływania na świadomość masową oraz opisuje poziomy realizacji manipulacji świadomością podczas prowadzenia wojny hybrydowej. Identyfikuje i analizuje metody takie jak zniekształcanie, ukrywanie i prezentacja informacji wykorzystywanych przez wroga do manipulacji. Wymienia zasady, których należy przestrzegać, aby przeciwstawić się operacjom informacyjnym i psychologicznym.
Keywords: Adnotacja. W zapisach artykułu naukowego autor dokonuje analizy głównego i skutecznego elementu prowadzenia wojny hybrydowej – operacji informacyjnej. Wyjaśnia główne zalety i cel działania informacyjno-psychologicznego, jego wpływ na społeczeństwo w postaci szerzenia dezinformacji, manipulacji i narzucania własnych poglądów w celu podważenia autorytetu władzy. Analizuje i podsumowuje opinie naukowców dotyczące stosowania podstawowych środków do osiągnięcia celów wojny hybrydowej, której głównym narzędziem jest informacja i operacje psychologiczne. Ujawnia i analizuje etapy jej realizacji, zgłębia istotę pojęcia manipulacji, będącego podstawą wszelkich operacji informacyjnych i psychologicznych. Ukazuje cel manipulacyjnego oddziaływania na świadomość masową oraz opisuje poziomy realizacji manipulacji świadomością podczas prowadzenia wojny hybrydowej. Identyfikuje i analizuje metody takie jak zniekształcanie, ukrywanie i prezentacja informacji wykorzystywanych przez wroga do manipulacji. Wymienia zasady, których należy przestrzegać, aby przeciwstawić się operacjom informacyjnym i psychologicznym.

DO ZAGADNIENIA REFORMY PRAWA W KONTEKŚCIE KSZTAŁTOWANIA SKUTECZNEGO USTAWODAWSTWA

Oleksii Volokhov

kandydat nauk prawnych, doktorant Katedry Teorii Państwa i Prawa
Instytutu Państwa i Prawa im. V. M. Koreckiego z Narodowej Akademii Nauk Ukrainy (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0009-0007-7559-3567
Anotation. Adnotacja. Artykuł poświęcony jest badaniu reformy prawa, osobliwościom jej wdrażania w celu zwiększenia skuteczności ustawodawstwa. Reformę prawa autor definiuje jako konkretne decyzje kierownicze kierownictwa państwa, mające na celu zwiększenie efektywności stanowienia prawa, poprzez kształtowanie metodologii stanowienia prawa, wykorzystanie doświadczeń międzynarodowych i zasad europejskich oraz kształtowanie wysokiej świadomości prawnej obywatele. Reformę prawną należy rozpocząć od stworzenia podstaw do opracowania i przyjęcia nowego ustawodawstwa, w szczególności od rozwiązania problemów stanowienia prawa, tworzenia i przestrzegania wymagań techniki stanowienia prawa. Uwaga skupiona jest na regulacyjnej konsolidacji standardów jakości legislacji, co pozwoli pozbyć się wątpliwych inicjatyw legislacyjnych i przyspieszyć prace parlamentu. Ponadto reforma prawa powinna uwzględniać obiektywne społeczno-kulturowe podstawy rozwoju społeczeństwa oraz indywidualne działania mające na celu kształtowanie wysokiej świadomości prawnej obywateli.
Keywords: Adnotacja. Artykuł poświęcony jest badaniu reformy prawa, osobliwościom jej wdrażania w celu zwiększenia skuteczności ustawodawstwa. Reformę prawa autor definiuje jako konkretne decyzje kierownicze kierownictwa państwa, mające na celu zwiększenie efektywności stanowienia prawa, poprzez kształtowanie metodologii stanowienia prawa, wykorzystanie doświadczeń międzynarodowych i zasad europejskich oraz kształtowanie wysokiej świadomości prawnej obywatele. Reformę prawną należy rozpocząć od stworzenia podstaw do opracowania i przyjęcia nowego ustawodawstwa, w szczególności od rozwiązania problemów stanowienia prawa, tworzenia i przestrzegania wymagań techniki stanowienia prawa. Uwaga skupiona jest na regulacyjnej konsolidacji standardów jakości legislacji, co pozwoli pozbyć się wątpliwych inicjatyw legislacyjnych i przyspieszyć prace parlamentu. Ponadto reforma prawa powinna uwzględniać obiektywne społeczno-kulturowe podstawy rozwoju społeczeństwa oraz indywidualne działania mające na celu kształtowanie wysokiej świadomości prawnej obywateli.

PŁACA MINIMALNA JEST POWSZECHNĄ GWARANCJĄ PRACY: DOŚWIADCZENIE JEJ USTANAWIANIA ZA GRANICĄ

Volodymyr Gladyr

absolwentka Katedry Orzecznictwa Wydziału Prawa
Wschodnioukraiński Uniwersytet Narodowy im. Wołodymyra Dahla (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0009-0000-1129-8007
Anotation. Adnotacja. W artykule podjęto próbę zbadania zjawiska płacy minimalnej jako powszechnej gwarancji pracy oraz przeanalizowano doświadczenia jej ustanowienia za granicą. Płaca minimalna jest jednym z kluczowych narzędzi ochrony socjalnej pracowników, zapewniającym podstawowy poziom wynagrodzenia za pracę i gwarantującym poszanowanie sprawiedliwości społecznej w stosunkach pracy. Szczególną uwagę zwrócono na prawne aspekty ustalania płacy minimalnej, jej rolę w zapewnieniu standardów socjalnych oraz związek z poziomem rozwoju gospodarczego kraju. Autor analizuje przykłady krajów takich jak Niemcy, Francja, Wielka Brytania i USA, gdzie istnieje odmienne podejście do regulacji płac minimalnych, a także odrębne modele z krajów Azji Południowo-Wschodniej i Ameryki Łacińskiej, które reprezentują unikalne podejście do regulacji płac minimalnych. ustanowienie minimalnych gwarancji pracy.
Keywords: Adnotacja. W artykule podjęto próbę zbadania zjawiska płacy minimalnej jako powszechnej gwarancji pracy oraz przeanalizowano doświadczenia jej ustanowienia za granicą. Płaca minimalna jest jednym z kluczowych narzędzi ochrony socjalnej pracowników, zapewniającym podstawowy poziom wynagrodzenia za pracę i gwarantującym poszanowanie sprawiedliwości społecznej w stosunkach pracy. Szczególną uwagę zwrócono na prawne aspekty ustalania płacy minimalnej, jej rolę w zapewnieniu standardów socjalnych oraz związek z poziomem rozwoju gospodarczego kraju. Autor analizuje przykłady krajów takich jak Niemcy, Francja, Wielka Brytania i USA, gdzie istnieje odmienne podejście do regulacji płac minimalnych, a także odrębne modele z krajów Azji Południowo-Wschodniej i Ameryki Łacińskiej, które reprezentują unikalne podejście do regulacji płac minimalnych. ustanowienie minimalnych gwarancji pracy.

POGLĄDY POLITYCZNE OSYPA DYAKIVA (“HORNOWYJ”) NA KONCEPCJĘ RUCHU NARODOWOWYZWOLEŃCZEGO W UKRAINIE

Bohdan Hutiw

Doktor filozofii w dziedzinie prawa, Profesor nadzwyczajny na Wydziale Historii Państwa, Prawa i Studiów Polityczno-Prawnych
Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Frankа (Lwów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0001-8535-3590
Anotation. Adnotacja. Artykuł analizuje prace jednego z liderów i głównych ideologów Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, zastępcy szefa Sekretariatu Generalnego Ukraińskiej Najwyższej Rady Wyzwoleńczej Osypa Dyakiva (główny pseudonim – «Hornowyj»), mianowicie jego idee polityczne ruchu narodowo-wyzwoleńczego Ukrainy na rzecz jej tożsamości. Niestety, wiele prac Dyakiva jest słabo zbadanych, ale jest niezaprzeczalnym faktem, że są one nadal aktualne. Dążąc do wyzwolenia się spod bolszewickiego ucisku, O. Dyakiv uważał, że głównym celem ruchu narodowo-wyzwoleńczego była ukraińska rewolucja narodowa. Twierdził, że sprawa ruchu narodowo-wyzwoleńczego na rzecz niepodległości spoczywa wyłącznie na barkach narodu ukraińskiego. Dlatego nalegał, że potrzebna jest silna i sprawna armia. Niemniej jednak uważał wszystkie narody, które były zaangażowane w walkę z bolszewickimi imperialistami, za sojuszników. O. Dyakіv skierował swoje idee ruchu narodowo-wyzwoleńczego na zjednoczenie nie tylko narodu ukraińskiego, ale także innych narodów Europy Wschodniej, zagrożone totalitarnym systemem ZSRR. Stąd, jego ideologiczne i polityczne pisma i artykuły były znane daleko poza granicami ZSRR i stały się potężną bronią w walce z bolszewizmem.
Keywords: Adnotacja. Artykuł analizuje prace jednego z liderów i głównych ideologów Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, zastępcy szefa Sekretariatu Generalnego Ukraińskiej Najwyższej Rady Wyzwoleńczej Osypa Dyakiva (główny pseudonim – «Hornowyj»), mianowicie jego idee polityczne ruchu narodowo-wyzwoleńczego Ukrainy na rzecz jej tożsamości. Niestety, wiele prac Dyakiva jest słabo zbadanych, ale jest niezaprzeczalnym faktem, że są one nadal aktualne. Dążąc do wyzwolenia się spod bolszewickiego ucisku, O. Dyakiv uważał, że głównym celem ruchu narodowo-wyzwoleńczego była ukraińska rewolucja narodowa. Twierdził, że sprawa ruchu narodowo-wyzwoleńczego na rzecz niepodległości spoczywa wyłącznie na barkach narodu ukraińskiego. Dlatego nalegał, że potrzebna jest silna i sprawna armia. Niemniej jednak uważał wszystkie narody, które były zaangażowane w walkę z bolszewickimi imperialistami, za sojuszników. O. Dyakіv skierował swoje idee ruchu narodowo-wyzwoleńczego na zjednoczenie nie tylko narodu ukraińskiego, ale także innych narodów Europy Wschodniej, zagrożone totalitarnym systemem ZSRR. Stąd, jego ideologiczne i polityczne pisma i artykuły były znane daleko poza granicami ZSRR i stały się potężną bronią w walce z bolszewizmem.

SPECYFIKA PATENTOWANIA PRZEDMIOTÓW PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ W DZIEDZINIE MEDYCYNY

Iryna Zanevska

absolwent
Uniwersytetu Zahidnoukrainian Uniwersytet Narodowy (Tarnopol, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0002-9693-6799
Anotation. Adnotacja. Praktyka międzynarodowa pokazuje, że wprowadzanie innowacyjnych leków i technologii medycznych stymuluje postęp w leczeniu poważnych chorób i wydłuża długość życia ludzi. Zapewnienie społeczeństwu dostępu do najnowocześniejszych leków jest istotne w leczeniu chorób układu krążenia, nowotworów, cukrzycy, które dominują na Ukrainie i często stają się przyczyną zgonów. Wszystko to wymaga odpowiedniego prawnego uregulowania problemów zapewnienia gwarancji ochronnych, stworzenia skutecznych środków i mechanizmów realizacji tych gwarancji, z których głównym jest patentowanie przedmiotów praw własności intelektualnej w dziedzinie medycyny. Dlatego w celu zapewnienia właściwej ochrony określonych przedmiotów i praw ich właścicieli oraz funkcji instytutu patentowego opracowuje się i reguluje procedurę rejestracji patentów na poziomie krajowym i międzynarodowym. Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy naukowoprawnej cech patentowania praw własności intelektualnej w dziedzinie medycyny, identyfikacja problematycznych aspektów i sposobów ich rozwiązania. Aby osiągnąć ten cel, w pracy wykorzystano metody ogólnonaukowe, obejmujące analizę i syntezę, porównanie i uogólnienie.
Keywords: Adnotacja. Praktyka międzynarodowa pokazuje, że wprowadzanie innowacyjnych leków i technologii medycznych stymuluje postęp w leczeniu poważnych chorób i wydłuża długość życia ludzi. Zapewnienie społeczeństwu dostępu do najnowocześniejszych leków jest istotne w leczeniu chorób układu krążenia, nowotworów, cukrzycy, które dominują na Ukrainie i często stają się przyczyną zgonów. Wszystko to wymaga odpowiedniego prawnego uregulowania problemów zapewnienia gwarancji ochronnych, stworzenia skutecznych środków i mechanizmów realizacji tych gwarancji, z których głównym jest patentowanie przedmiotów praw własności intelektualnej w dziedzinie medycyny. Dlatego w celu zapewnienia właściwej ochrony określonych przedmiotów i praw ich właścicieli oraz funkcji instytutu patentowego opracowuje się i reguluje procedurę rejestracji patentów na poziomie krajowym i międzynarodowym. Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy naukowoprawnej cech patentowania praw własności intelektualnej w dziedzinie medycyny, identyfikacja problematycznych aspektów i sposobów ich rozwiązania. Aby osiągnąć ten cel, w pracy wykorzystano metody ogólnonaukowe, obejmujące analizę i syntezę, porównanie i uogólnienie.

CECHY IDENTYFIKACJI DZIECKA PO ZNAKACH WYGLĄDU

Oleksandr Zernow

absolwentka Katedry Kryminologii i karne prawo wykonawcze
Narodowa Akademia Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0009-0000-0841-4273
Anotation. Adnotacja. Celem artykułu jest określenie cech procesu identyfikacji wyglądu dziecka oraz opracowanie propozycji w części dotyczącej sprawdzenia paszportu dziecka podczas kontroli paszportowej. Metodologia. W procesie badawczym wykorzystano takie metody wiedzy naukowej, jak metody monograficzne, systemowo-strukturalne, normatywno-dogmatyczne, socjologiczne, logiczne i uogólniające. Wyniki badań. Badanie identyfikacji wyglądu dziecka wymaga kompleksowego podejścia do identyfikacji szeregu problemów i cech, ponieważ proces ten jest wykorzystywany podczas dochodzenia w sprawie przestępstw (na przykład poszukiwanie zaginionych i porwanych dzieci), podczas analizy przejęte materiały dotyczące znęcania się nad dziećmi. Identyfikacja jest ważna przy przekraczaniu granicy z dzieckiem lub przy wydawaniu paszportu. Wnioski. Podczas identyfikacji jednym z czynników komplikujących ten proces jest okres, na jaki wydawany jest paszport. Kolejną luką jest brak ustrukturyzowanych informacji na temat wyglądu dziecka z jasnym opisem stopniowych zmian wieku.
Keywords: Adnotacja. Celem artykułu jest określenie cech procesu identyfikacji wyglądu dziecka oraz opracowanie propozycji w części dotyczącej sprawdzenia paszportu dziecka podczas kontroli paszportowej. Metodologia. W procesie badawczym wykorzystano takie metody wiedzy naukowej, jak metody monograficzne, systemowo-strukturalne, normatywno-dogmatyczne, socjologiczne, logiczne i uogólniające. Wyniki badań. Badanie identyfikacji wyglądu dziecka wymaga kompleksowego podejścia do identyfikacji szeregu problemów i cech, ponieważ proces ten jest wykorzystywany podczas dochodzenia w sprawie przestępstw (na przykład poszukiwanie zaginionych i porwanych dzieci), podczas analizy przejęte materiały dotyczące znęcania się nad dziećmi. Identyfikacja jest ważna przy przekraczaniu granicy z dzieckiem lub przy wydawaniu paszportu. Wnioski. Podczas identyfikacji jednym z czynników komplikujących ten proces jest okres, na jaki wydawany jest paszport. Kolejną luką jest brak ustrukturyzowanych informacji na temat wyglądu dziecka z jasnym opisem stopniowych zmian wieku.

ZJAWISKO DALEKIEJ RODZINY MIGRANTÓW ZAROBKOWYCH W KONTEKŚCIE PRZEMOCY DOMOWEJ

Olha Zinsu

Doktor filozofii w zakresie wiedzy 08 „Prawo” według specjalności 081 „Prawo” (Kyiv, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0003-3801-6203
Anotation. Adnotacja. W artykule poruszono teoretyczne i praktyczne aspekty relacji rodzina-rodzina w rodzinie odległej. Wybór tematu badań wynika z wyrażonej w rozprawie potrzeby logicznej kontynuacji wiedzy naukowej wybranego segmentu demograficznego. Biorąc pod uwagę kategoryczną zmienność modalności rodziny odległej, autorka przeanalizowała wyłącznie pozycje widmowe odległej rodziny migrantów zarobkowych, której członkowie od dłuższego czasu przebywają na migracji zagranicznej lub krajowej. Wyjaśniono i sformułowano, że rodzina dalsza jest jedną z prywatnych instytucji społecznej instytucji rodziny, której cechą charakterystyczną są długotrwałe relacje rodzinno-małżeńskie na odległość. Stwierdzono, że długotrwała fizyczna nieobecność jednego z małżonków w odległych rodzinach negatywnie wpływa na wychowanie dzieci w ogóle, a w szczególności na życie małżeńskie. Przywołana problematyka modalności przemocy domowej w rodzinach migrantów zarobkowych pozwala na stwierdzenie społecznego znaczenia badań tego segmentu i stanowi punkt odniesienia dla dalszych naukowych eksploracji problematyki rodzin odległych i przemocy domowej. Perspektywy dalszych badań można wiązać z odmiennym podejściem do badania innych, nie mniej ważnych modalności odległej rodziny.
Keywords: Adnotacja. W artykule poruszono teoretyczne i praktyczne aspekty relacji rodzina-rodzina w rodzinie odległej. Wybór tematu badań wynika z wyrażonej w rozprawie potrzeby logicznej kontynuacji wiedzy naukowej wybranego segmentu demograficznego. Biorąc pod uwagę kategoryczną zmienność modalności rodziny odległej, autorka przeanalizowała wyłącznie pozycje widmowe odległej rodziny migrantów zarobkowych, której członkowie od dłuższego czasu przebywają na migracji zagranicznej lub krajowej. Wyjaśniono i sformułowano, że rodzina dalsza jest jedną z prywatnych instytucji społecznej instytucji rodziny, której cechą charakterystyczną są długotrwałe relacje rodzinno-małżeńskie na odległość. Stwierdzono, że długotrwała fizyczna nieobecność jednego z małżonków w odległych rodzinach negatywnie wpływa na wychowanie dzieci w ogóle, a w szczególności na życie małżeńskie. Przywołana problematyka modalności przemocy domowej w rodzinach migrantów zarobkowych pozwala na stwierdzenie społecznego znaczenia badań tego segmentu i stanowi punkt odniesienia dla dalszych naukowych eksploracji problematyki rodzin odległych i przemocy domowej. Perspektywy dalszych badań można wiązać z odmiennym podejściem do badania innych, nie mniej ważnych modalności odległej rodziny.

TEORETYCZNE I PRAWNE ZASADY FUNKCJONOWANIA PODSTAWOWYCH PODMIOTÓW MONITORINGU FINANSOWEGO JAKO EFEKTYWNE NARZĘDZIE SYSTEMU MONITORINGU FINANSOWEGO

Andrii Kurkula

aspirant кatedry Prawa Cywilnego, Administracyjnego i Finansowego
Klasyczny Uniwersytet Prywatny (Zaporoże, Ukraina)
ORCID ID: 0009-0000-7040-6856
Anotation. Adnotacja. Artykuł naukowy koncentruje się na badaniu i analizie zagadnień związanych z prawną regulacją monitoringu finansowego oraz podmiotami pierwotnego monitoringu finansowego jako odrębnymi uczestnikami stosunków gospodarczych i prawnych. Przeprowadzono analizę problemów funkcjonowania monitoringu finansowego na Ukrainie oraz kierunków jego usprawnienia. Podkreślono dynamikę komunikatów otrzymywanych przez Służbę Państwową w zakresie oznak monitoringu finansowego na przestrzeni ostatnich kilku lat. W artykule określono procesy funkcjonowania i specyfikę kształtowania się systemu monitorowania finansowego Ukrainy. Stwierdzono, że w przypadku nieprawidłowej identyfikacji, weryfikacji i kontroli Narodowy Bank Ukrainy stosuje środki wpływu na banki i firmy finansowe. Zbadano poziom wsparcia informacyjnego i nakreślono perspektywy rozwoju zarówno systemu monitorowania finansowego Ukrainy jako całości, jak i w szczególności Państwowej Służby Monitoringu Finansowego. Przeprowadzono analizę udziału Ukrainy w Komitecie Ekspertów Rady Europy ds. Oceny Środków Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu (MONEYVAL). Zarysowano kierunki wdrażania cyfryzacji oraz perspektywy rozwoju w obszarze monitoringu finansowego na Ukrainie. Współpraca międzynarodowa jest głównym czynnikiem przyspieszającym jakościowy rozwój systemu monitorowania finansowego na Ukrainie, w szczególności realizację zaleceń FATF (Financial Action Task Force on Money Laundering, francuska Groupe d'action financière; GAFI) – organu międzyrządowego, którego zadaniem jest opracowanie i wdrożenie międzynarodowych środków i standardów przeciwdziałania praniu pieniędzy). Badanie problemów prawnych regulacji monitorowania finansowego jest ważnym obszarem działań na rzecz ulepszenia odpowiedniego ustawodawstwa, w tym Ustawy Ukrainy „O zapobieganiu i przeciwdziałaniu legalizacji (praniu) dochodów z przestępstwa, finansowaniu terroryzmu i finansowaniu” Rozprzestrzeniania Broni Masowego Rażenia”, którego celem jest zapewnienie stabilności i bezpieczeństwa systemu finansowego.
Keywords: Adnotacja. Artykuł naukowy koncentruje się na badaniu i analizie zagadnień związanych z prawną regulacją monitoringu finansowego oraz podmiotami pierwotnego monitoringu finansowego jako odrębnymi uczestnikami stosunków gospodarczych i prawnych. Przeprowadzono analizę problemów funkcjonowania monitoringu finansowego na Ukrainie oraz kierunków jego usprawnienia. Podkreślono dynamikę komunikatów otrzymywanych przez Służbę Państwową w zakresie oznak monitoringu finansowego na przestrzeni ostatnich kilku lat. W artykule określono procesy funkcjonowania i specyfikę kształtowania się systemu monitorowania finansowego Ukrainy. Stwierdzono, że w przypadku nieprawidłowej identyfikacji, weryfikacji i kontroli Narodowy Bank Ukrainy stosuje środki wpływu na banki i firmy finansowe. Zbadano poziom wsparcia informacyjnego i nakreślono perspektywy rozwoju zarówno systemu monitorowania finansowego Ukrainy jako całości, jak i w szczególności Państwowej Służby Monitoringu Finansowego. Przeprowadzono analizę udziału Ukrainy w Komitecie Ekspertów Rady Europy ds. Oceny Środków Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu (MONEYVAL). Zarysowano kierunki wdrażania cyfryzacji oraz perspektywy rozwoju w obszarze monitoringu finansowego na Ukrainie. Współpraca międzynarodowa jest głównym czynnikiem przyspieszającym jakościowy rozwój systemu monitorowania finansowego na Ukrainie, w szczególności realizację zaleceń FATF (Financial Action Task Force on Money Laundering, francuska Groupe d'action financière; GAFI) – organu międzyrządowego, którego zadaniem jest opracowanie i wdrożenie międzynarodowych środków i standardów przeciwdziałania praniu pieniędzy). Badanie problemów prawnych regulacji monitorowania finansowego jest ważnym obszarem działań na rzecz ulepszenia odpowiedniego ustawodawstwa, w tym Ustawy Ukrainy „O zapobieganiu i przeciwdziałaniu legalizacji (praniu) dochodów z przestępstwa, finansowaniu terroryzmu i finansowaniu” Rozprzestrzeniania Broni Masowego Rażenia”, którego celem jest zapewnienie stabilności i bezpieczeństwa systemu finansowego.

ROZWÓJ KARIERY I UTRZYMANIE PRACOWNIKÓW JAKO WSPÓŁCZESNE TRENDY NA RYNKU PRACY: DOŚWIADCZENIA EUROPEJSKIE

Olena Lavoshnyk

absolwentka Katedry Orzecznictwa Wydziału Prawa
Wschodnioukraiński Uniwersytet Narodowy nazwany na cześć Wołodymyra Dahla (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0009-0000-0023-434X
Anotation. Adnotacja. W artykule zbadano aktualne trendy w rozwoju kariery i zatrzymywaniu pracowników na rynku pracy, ze szczególnym uwzględnieniem doświadczeń europejskich. Rozwój i utrzymanie kariery zawodowej to ważne elementy strategicznego zarządzania zasobami ludzkimi, umożliwiające organizacjom utrzymanie przewagi konkurencyjnej w szybko zmieniającym się środowisku globalnym. Europejskie firmy, takie jak Siemens, Nestlé i SAP, demonstrują skuteczne podejście do zarządzania rozwojem kariery, wdrażając programy ciągłego uczenia się, mentoringu, indywidualnych planów kariery i możliwości awansu wewnętrznego. W artykule podkreślono znaczenie włączenia rozwoju kariery w ogólną strategię zarządzania zasobami ludzkimi, tworzenia pozytywnego środowiska pracy i zapewnienia ciągłego podnoszenia kwalifikacji pracowników. Dodatkowo wzięto pod uwagę pozytywny wpływ na zaangażowanie pracowników, ich motywację i poziom lojalności. Szczególną uwagę zwraca się na możliwość dostosowania doświadczeń europejskich do realiów ukraińskich, w szczególności poprzez realizację programów szkoleń ustawicznych, awansów wewnętrznych i indywidualnych planów kariery, które pomogą zwiększyć efektywność zarządzania zasobami ludzkimi w ukraińskich organizacjach.
Keywords: Adnotacja. W artykule zbadano aktualne trendy w rozwoju kariery i zatrzymywaniu pracowników na rynku pracy, ze szczególnym uwzględnieniem doświadczeń europejskich. Rozwój i utrzymanie kariery zawodowej to ważne elementy strategicznego zarządzania zasobami ludzkimi, umożliwiające organizacjom utrzymanie przewagi konkurencyjnej w szybko zmieniającym się środowisku globalnym. Europejskie firmy, takie jak Siemens, Nestlé i SAP, demonstrują skuteczne podejście do zarządzania rozwojem kariery, wdrażając programy ciągłego uczenia się, mentoringu, indywidualnych planów kariery i możliwości awansu wewnętrznego. W artykule podkreślono znaczenie włączenia rozwoju kariery w ogólną strategię zarządzania zasobami ludzkimi, tworzenia pozytywnego środowiska pracy i zapewnienia ciągłego podnoszenia kwalifikacji pracowników. Dodatkowo wzięto pod uwagę pozytywny wpływ na zaangażowanie pracowników, ich motywację i poziom lojalności. Szczególną uwagę zwraca się na możliwość dostosowania doświadczeń europejskich do realiów ukraińskich, w szczególności poprzez realizację programów szkoleń ustawicznych, awansów wewnętrznych i indywidualnych planów kariery, które pomogą zwiększyć efektywność zarządzania zasobami ludzkimi w ukraińskich organizacjach.

SUBIEKTYWNE OZNAKI NARUSZENIA ZASAD OCHRONY WÓD

Anna Latsko

aspirantкa кatedry Prawa Karnego
Narodowy Uniwersytet Prawa Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0003-2581-2198
Anotation. Adnotacja. W artykule autor ujawnia subiektywne znamiona przestępstwa z art. 242 Kodeksu karnego Ukrainy (naruszenie zasad ochrony wód) określa specyfikę podmiotu i strony podmiotowej. Autor przedstawia własną wizję definicji przedmiotu badanego przestępstwa oraz charakteryzuje jego cechy. Ujawnia istotę i treść podmiotowej strony składu przestępstwa przewidzianego w art. 242 Kodeksu karnego Ukrainy. W artykule dokonano także oceny karnoprawnej popełnionego czynu (kwalifikacji przestępstwa) w oparciu o subiektywną stronę składu przestępstwa. W wyniku przeprowadzonych badań autor doszedł do wniosku, że określenie przedmiotu przestępstwa zapewnia stosowanie norm i instytucji prawa karnego, realizuje zasady prawa karnego, w szczególności zasadę zróżnicowania odpowiedzialności karnej oraz indywidualizacja kary. A przy prawidłowej definicji strony podmiotowej dokonuje się właściwej kwalifikacji czynu i jego oddzielenia od innych przestępstw; ustala się stopień zagrożenia społecznego czynu oraz podmiot, który go dopuścił.
Keywords: Adnotacja. W artykule autor ujawnia subiektywne znamiona przestępstwa z art. 242 Kodeksu karnego Ukrainy (naruszenie zasad ochrony wód) określa specyfikę podmiotu i strony podmiotowej. Autor przedstawia własną wizję definicji przedmiotu badanego przestępstwa oraz charakteryzuje jego cechy. Ujawnia istotę i treść podmiotowej strony składu przestępstwa przewidzianego w art. 242 Kodeksu karnego Ukrainy. W artykule dokonano także oceny karnoprawnej popełnionego czynu (kwalifikacji przestępstwa) w oparciu o subiektywną stronę składu przestępstwa. W wyniku przeprowadzonych badań autor doszedł do wniosku, że określenie przedmiotu przestępstwa zapewnia stosowanie norm i instytucji prawa karnego, realizuje zasady prawa karnego, w szczególności zasadę zróżnicowania odpowiedzialności karnej oraz indywidualizacja kary. A przy prawidłowej definicji strony podmiotowej dokonuje się właściwej kwalifikacji czynu i jego oddzielenia od innych przestępstw; ustala się stopień zagrożenia społecznego czynu oraz podmiot, który go dopuścił.

ZASADY EFEKTYWNEGO UCZESTNICTWA OBYWATELI W ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ: NOWOCZESNE PODEJŚCIE AMERYKAŃSKIE

Daria Muslimova

aspirantкa кatedry Prawa Administracyjnego
Narodowy Uniwersytet Prawa Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0001-5198-3711
Anotation. Adnotacja. Artykuł naukowy poświęcony jest badaniu metodologii i podejść stosowanych na obecnym etapie przez Stany Zjednoczone Ameryki w celu zapewnienia efektywnego udziału obywateli w zarządzaniu sprawami państwowymi i lokalnymi. Wykorzystując ogólnonaukowe metody analizy i syntezy informacji, określono zalety i wady amerykańskiego modelu udziału społeczeństwa w procesie zarządzania. W szczególności ustalono, że priorytetowa rola partycypacji społecznej w USA kształtowała się stopniowo i poprzez ciągłe i wszechstronne poszukiwanie odpowiedzi na prośby obywateli. Badacze amerykańskiego systemu administracji publicznej wskazują na potrzebę określenia konkretnych metod i sposobów nawiązywania komunikacji z obywatelami, aktywnego zaangażowania społeczeństwa w rozwiązywanie zadań administracyjnych. W dużej mierze z pomocą przychodzą w tym osiągnięcia postępu naukowotechnicznego, a mianowicie dzisiejsze możliwości wykorzystania technologii informatycznych we wszystkich sferach życia człowieka. Zatem wykorzystanie narzędzi on-line partycypacji społeczeństwa w administracji publicznej pozwala uprościć i przyspieszyć ten proces zarówno dla państwa, jak i obywateli, co z kolei zwiększa szanse na włączenie znacznej części społeczeństwa w udział w administracji.
Keywords: Adnotacja. Artykuł naukowy poświęcony jest badaniu metodologii i podejść stosowanych na obecnym etapie przez Stany Zjednoczone Ameryki w celu zapewnienia efektywnego udziału obywateli w zarządzaniu sprawami państwowymi i lokalnymi. Wykorzystując ogólnonaukowe metody analizy i syntezy informacji, określono zalety i wady amerykańskiego modelu udziału społeczeństwa w procesie zarządzania. W szczególności ustalono, że priorytetowa rola partycypacji społecznej w USA kształtowała się stopniowo i poprzez ciągłe i wszechstronne poszukiwanie odpowiedzi na prośby obywateli. Badacze amerykańskiego systemu administracji publicznej wskazują na potrzebę określenia konkretnych metod i sposobów nawiązywania komunikacji z obywatelami, aktywnego zaangażowania społeczeństwa w rozwiązywanie zadań administracyjnych. W dużej mierze z pomocą przychodzą w tym osiągnięcia postępu naukowotechnicznego, a mianowicie dzisiejsze możliwości wykorzystania technologii informatycznych we wszystkich sferach życia człowieka. Zatem wykorzystanie narzędzi on-line partycypacji społeczeństwa w administracji publicznej pozwala uprościć i przyspieszyć ten proces zarówno dla państwa, jak i obywateli, co z kolei zwiększa szanse na włączenie znacznej części społeczeństwa w udział w administracji.

CEL REALIZACJI PRAWA DO PRACY URZĘDNIKÓW SŁUŻBY CYWILNEJ W WARUNKACH INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ UKRAINY

Volodymyr Pikul

kandydat nauk prawnych
ORCID ID: 0000-0002-9253-7854
Anotation. Adnotacja. W artykule dokonano kompleksowej analizy istoty prawa do pracy urzędników służby cywilnej oraz zdefiniowano szczegółowe cele jego realizacji w kontekście procesów integracji europejskiej. Autorka zbadała podstawowe aspekty prawa do pracy, w tym gwarancje prawne, warunki pracy i mechanizmy ochrony praw pracowniczych urzędników służby cywilnej na Ukrainie. W artykule szczegółowo omówiono teoretyczne podstawy prawa do pracy, jego znaczenie dla urzędników służby cywilnej, a także wyzwania i perspektywy jego realizacji w kontekście integracji europejskiej. Szczególną uwagę zwraca się na analizę stanowisk naukowców, a także norm obowiązujących przepisów prawnych w tej dziedzinie. Autor uzasadnia, że do głównych celów realizacji prawa do pracy przez urzędników zalicza się podnoszenie poziomu zawodowego, zapewnienie wszystkim pracownikom równych szans, tworzenie korzystnych warunków pracy i ochrony socjalnej. Poruszono także kwestię zwiększenia przejrzystości i odpowiedzialności organów państwowych, które są kluczowe dla pomyślnej integracji Ukrainy z Unią Europejską. Podkreślono znaczenie integracji najlepszych praktyk europejskich dla osiągnięcia wysokiego poziomu efektywności i uczciwości w służbie cywilnej Ukrainy. Autor podaje własną definicję pojęć „cel osobisty korzystania przez urzędników służby cywilnej z prawa do pracy” oraz „cel zawodowy korzystania z prawa do pracy przez urzędników służby cywilnej”. Artykuł stanowi istotny wkład w badania prawa do pracy w kontekście integracji europejskiej, proponując konkretne kroki w celu poprawy jakości administracji publicznej. Wdrożenie proponowanych działań przyczyni się nie tylko do zwiększenia efektywności urzędników służby cywilnej, ale także do ogólnego rozwoju instytucji demokratycznych i integracji europejskiej Ukrainy.
Keywords: Adnotacja. W artykule dokonano kompleksowej analizy istoty prawa do pracy urzędników służby cywilnej oraz zdefiniowano szczegółowe cele jego realizacji w kontekście procesów integracji europejskiej. Autorka zbadała podstawowe aspekty prawa do pracy, w tym gwarancje prawne, warunki pracy i mechanizmy ochrony praw pracowniczych urzędników służby cywilnej na Ukrainie. W artykule szczegółowo omówiono teoretyczne podstawy prawa do pracy, jego znaczenie dla urzędników służby cywilnej, a także wyzwania i perspektywy jego realizacji w kontekście integracji europejskiej. Szczególną uwagę zwraca się na analizę stanowisk naukowców, a także norm obowiązujących przepisów prawnych w tej dziedzinie. Autor uzasadnia, że do głównych celów realizacji prawa do pracy przez urzędników zalicza się podnoszenie poziomu zawodowego, zapewnienie wszystkim pracownikom równych szans, tworzenie korzystnych warunków pracy i ochrony socjalnej. Poruszono także kwestię zwiększenia przejrzystości i odpowiedzialności organów państwowych, które są kluczowe dla pomyślnej integracji Ukrainy z Unią Europejską. Podkreślono znaczenie integracji najlepszych praktyk europejskich dla osiągnięcia wysokiego poziomu efektywności i uczciwości w służbie cywilnej Ukrainy. Autor podaje własną definicję pojęć „cel osobisty korzystania przez urzędników służby cywilnej z prawa do pracy” oraz „cel zawodowy korzystania z prawa do pracy przez urzędników służby cywilnej”. Artykuł stanowi istotny wkład w badania prawa do pracy w kontekście integracji europejskiej, proponując konkretne kroki w celu poprawy jakości administracji publicznej. Wdrożenie proponowanych działań przyczyni się nie tylko do zwiększenia efektywności urzędników służby cywilnej, ale także do ogólnego rozwoju instytucji demokratycznych i integracji europejskiej Ukrainy.

REALIZACJA PRAWA DO BYCIA ZAPOMNIANYM NA UKRAINIE: ANALIZA WSPÓŁCZESNYCH REALIÓW

Yevhen Starchuk

aspirant кatedry Prawa
PVZ „Uniwersytet Europejski” (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0009-0000-3022-9349
Anotation. Adnotacja. Artykuł poświęcony jest analizie obecnego stanu realizacji prawa do bycia zapomnianym na Ukrainie oraz problemom, które pojawiły się w trakcie tego procesu. Ukraina jest niekwestionowanym liderem w zakresie jawności danych osobowych, co powoduje dużą dbałość o zapewnienie prawa do prywatności i ochrony danych osobowych. Analiza obejmuje kluczowe aspekty ram prawnych, praktyczne trudności napotykane przez osoby, których dane dotyczą, oraz środki, które można podjąć, aby usprawnić realizację prawa do bycia zapomnianym, przy jednoczesnym zapewnieniu równowagi między przejrzystością a ochroną danych osobowych. W artykule dokonano także analizy prawodawstwa Unii Europejskiej, porównując je z ustawodawstwem krajowym. Przeprowadzono analizę praktyki sądowej oraz obecnego stanu realizacji prawa do bycia zapomnianym na Ukrainie. Celem opracowania jest znalezienie równowagi pomiędzy interesami państwa w zakresie rejestrowania i śledzenia działań swoich obywateli w bazach osobowych i rejestrach w celu ustalenia faktów prawnych oraz ochrony praw i wolności człowieka i obywatela. Autorka przedstawia wnioski dotyczące dalszych kroków w realizacji prawa do bycia zapomnianym.
Keywords: Adnotacja. Artykuł poświęcony jest analizie obecnego stanu realizacji prawa do bycia zapomnianym na Ukrainie oraz problemom, które pojawiły się w trakcie tego procesu. Ukraina jest niekwestionowanym liderem w zakresie jawności danych osobowych, co powoduje dużą dbałość o zapewnienie prawa do prywatności i ochrony danych osobowych. Analiza obejmuje kluczowe aspekty ram prawnych, praktyczne trudności napotykane przez osoby, których dane dotyczą, oraz środki, które można podjąć, aby usprawnić realizację prawa do bycia zapomnianym, przy jednoczesnym zapewnieniu równowagi między przejrzystością a ochroną danych osobowych. W artykule dokonano także analizy prawodawstwa Unii Europejskiej, porównując je z ustawodawstwem krajowym. Przeprowadzono analizę praktyki sądowej oraz obecnego stanu realizacji prawa do bycia zapomnianym na Ukrainie. Celem opracowania jest znalezienie równowagi pomiędzy interesami państwa w zakresie rejestrowania i śledzenia działań swoich obywateli w bazach osobowych i rejestrach w celu ustalenia faktów prawnych oraz ochrony praw i wolności człowieka i obywatela. Autorka przedstawia wnioski dotyczące dalszych kroków w realizacji prawa do bycia zapomnianym.

PENALIZACJA PRZESTĘPSTW Z ZAKRESU BEZPIECZEŃSTWA RADIOŚRODOWISKOWEGO

Yuliia Turlova, Anastasia Ternavska

Yuliia Turlova, doktor nauk prawnych, starszy pracownik naukowy w specjalności 081 Prawo, honorowy pracownik Prokuratury Ukrainy, wiodący badacz katedry problemów prawa karnego, kryminologii i sądownictwa Instytutu Państwa i Prawa im. V.M. Korecki Narodowa Akademia Nauk Ukrainy (Kijów, Ukraina)
Anastasia Ternavska, kandydat nauk prawnych, doktorant Katedry Prawa Karnego, Kryminologii i Sądownictwa Instytutu Państwa i Prawa nazwany na cześć V.M. Koretsky Narodowa Akademia Nauk Ukrainy (Kijów, Ukraina)
ORCID ID: 0000-0003-2624-7645
Anotation. Adnotacja. W artykule podjęto problematykę instytutu penalizacji przestępstw z zakresu bezpieczeństwa radiośrodowiskowego. Dokonano klasyfikacji, opisano i objaśniono wybrane rodzaje sankcji norm prawa karnego ustalających odpowiedzialność za przestępstwa badanej kategorii. Przeprowadzona analiza konstrukcji określonych sankcji wykazała ich niezgodność z prawno-technicznymi zasadami konstrukcji sankcji karnych opracowanymi przez naukę prawa karnego, z których najważniejsze to: rodzaj kary głównej nie zawsze odpowiada charakter i stopień zagrożenia publicznego przestępstwa; rodzaje kar w badanych sankcjach są niespójne z karami za przestępstwa z zakresu bezpieczeństwa radioekologicznego o mniej więcej takim samym stopniu zagrożenia publicznego; nie ma możliwości przenoszenia w zakresie zmniejszania liczby kar alternatywnych i zwiększania ich surowości w odniesieniu do kwalifikowanych rodzajów przestępstw badanej kategorii; obecność nieuzasadnionych dużych odstępów między dolną i górną granicą kary w postaci pozbawienia wolności na określony czas; ustalenia znacząco różniących się wymiarów kar za tę samą surowość skutków i tę samą formę winy w przepisach prawa karnego ogólnego i szczególnego z zakresu bezpieczeństwa radioekologicznego.
Keywords: Adnotacja. W artykule podjęto problematykę instytutu penalizacji przestępstw z zakresu bezpieczeństwa radiośrodowiskowego. Dokonano klasyfikacji, opisano i objaśniono wybrane rodzaje sankcji norm prawa karnego ustalających odpowiedzialność za przestępstwa badanej kategorii. Przeprowadzona analiza konstrukcji określonych sankcji wykazała ich niezgodność z prawno-technicznymi zasadami konstrukcji sankcji karnych opracowanymi przez naukę prawa karnego, z których najważniejsze to: rodzaj kary głównej nie zawsze odpowiada charakter i stopień zagrożenia publicznego przestępstwa; rodzaje kar w badanych sankcjach są niespójne z karami za przestępstwa z zakresu bezpieczeństwa radioekologicznego o mniej więcej takim samym stopniu zagrożenia publicznego; nie ma możliwości przenoszenia w zakresie zmniejszania liczby kar alternatywnych i zwiększania ich surowości w odniesieniu do kwalifikowanych rodzajów przestępstw badanej kategorii; obecność nieuzasadnionych dużych odstępów między dolną i górną granicą kary w postaci pozbawienia wolności na określony czas; ustalenia znacząco różniących się wymiarów kar za tę samą surowość skutków i tę samą formę winy w przepisach prawa karnego ogólnego i szczególnego z zakresu bezpieczeństwa radioekologicznego.