Journal №5 (33) vol. 1 / 2020|KELM

WYKORZYSTANIE TECHNIK TEATRALNYCH DO WYCHOWANIA STUDENTÓW UNIWERSYTETU

Nataliia Barvina

starszy wykładowca Katedry Języków Obcych i Komunikacji Zawodowej
Wschodnioukraińskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wołodymyra Dala (Siewierodonieck, obwód ługański, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3330-3406

Anotation. W artykule poruszono kwestię wykorzystania metod teatralnych jako środka nauczania i wychowania studentów uniwersytetu. Podkreśla się znaczenie włączenia sztuki do procesu wychowawczego. Podkreśla się rola sztuki teatralnej jako narzędzia kształtowania potrzeb artystyczno-estetycznych i źródła potencjału edukacyjnego. Studenckie studio dramatyczne jest postrzegane jako idealne medium do łączenia światów teatralnego i pedagogicznego. Opisano ogólne metody pedagogiki teatralnej łączące naukę i wychowanie poprzez środki sztuki teatralnej oraz przedstawiono ich zastosowanie w różnego rodzaju zajęciach audytoryjnych i pozalekcyjnych. Rozważa się wprowadzenie metod teatralnych jako środka nauczania języka i kultury obcej równo w środowisku pracowni teatralnej, jak i podczas pracy audytowej. Zauważono zdolność sztuki teatralnej do rozwiązywania istotnych problemów związanych z kształtowaniem cech ludzkich i zawodowych. Podkreślono znaczenie dalszych badań i wykorzystania potencjału dramatycznego w procesie wychowania społeczno-kulturowego studentów
Keywords: W artykule poruszono kwestię wykorzystania metod teatralnych jako środka nauczania i wychowania studentów uniwersytetu. Podkreśla się znaczenie włączenia sztuki do procesu wychowawczego. Podkreśla się rola sztuki teatralnej jako narzędzia kształtowania potrzeb artystyczno-estetycznych i źródła potencjału edukacyjnego. Studenckie studio dramatyczne jest postrzegane jako idealne medium do łączenia światów teatralnego i pedagogicznego. Opisano ogólne metody pedagogiki teatralnej łączące naukę i wychowanie poprzez środki sztuki teatralnej oraz przedstawiono ich zastosowanie w różnego rodzaju zajęciach audytoryjnych i pozalekcyjnych. Rozważa się wprowadzenie metod teatralnych jako środka nauczania języka i kultury obcej równo w środowisku pracowni teatralnej, jak i podczas pracy audytowej. Zauważono zdolność sztuki teatralnej do rozwiązywania istotnych problemów związanych z kształtowaniem cech ludzkich i zawodowych. Podkreślono znaczenie dalszych badań i wykorzystania potencjału dramatycznego w procesie wychowania społeczno-kulturowego studentów

SPOŁECZNO-PEDAGOGICZNE UWARUNKOWANIA KSZTAŁTOWANIA MOBILNOŚCI POLIPROFESJONALNEJ PRZYSZŁYCH PRACOWNIKÓW SOCJALNYCH W WARUNKACH INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ

Marianna Bilozerova, Yuliia Chernetska

Marianna Bilozerova, aspirantka, wykładowca Katedry Pracy Socjalnej Wydziału Nauk Społeczno-pedagogicznych i filologii zagranicznej Zakładu spółdzielczego „Charkowska Akademia Humanistyczno-Pedagogiczna” Charkowskiej Rady Obwodowej (Charków, Ukraina)
Yuliia Chernetska, profesor Katedry Pracy Socjalnej Zakładu spółdzielczego „Charkowska Akademia Humanistyczno-Pedagogiczna” Charkowskiej Rady Obwodowej (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3489-9662, ORCID ID: 0000-0002-0758-1747

Anotation. Artykuł uzasadnia system społeczno-pedagogicznych warunków kształtowania mobilności poliprofesjonalnej przyszłych pracowników socjalnych w warunkach integracji europejskiej. Ujawniono treść warunków społecznopedagogicznych polegających na: 1) motywowaniu przyszłych pracowników socjalnych do samorozwoju cech osobistych i zawodowych niezbędnych do realizacji mobilności poliprofesjonalnej; 2) tworzeniu pozytywnego, zorientowanego na praktykę środowiska społeczno-edukacyjnego w instytucjach szkolnictwa wyższego w celu realizacji cech osobistych i zawodowych przyszłych pracowników socjalnych; 3) nawiązywaniu współpracy z różnymi instytucjami społecznymi z uwzględnieniem doświadczeń europejskich w celu zapewnienia interdyscyplinarności w trakcie szkolenia przyszłych pracowników socjalnych w instytucjach szkolnictwa wyższego. Scharakteryzowano współczesne wymiary (trendy) rozwoju międzynarodowego, które warunkują procesy integracyjne w edukacji (europejskiej przestrzeni edukacyjnej). Udowodniono, że tworzenie mobilności poliprofesjonalnej jest bezpośrednio związane z tworzeniem określonego środowiska w instytucjach szkolnictwa wyższego (ISzW), które zapewniłoby szkolenie przyszłego pracownika socjalnego, w ramach jego kompetencji związanych z potrzebą wdrożenia wiedzy, zdolności i umiejętności ekonomicznych, prawnych, psychologicznopedagogicznych, medycznych, gotowości do samodoskonalenia w celu szybkiego reagowania na pojawiające się okoliczności, a także zdolności do odtworzenia doświadczenia świadczenia usług socjalnych zgodnie z potrzebami różnych grup klientów.
Keywords: Artykuł uzasadnia system społeczno-pedagogicznych warunków kształtowania mobilności poliprofesjonalnej przyszłych pracowników socjalnych w warunkach integracji europejskiej. Ujawniono treść warunków społecznopedagogicznych polegających na: 1) motywowaniu przyszłych pracowników socjalnych do samorozwoju cech osobistych i zawodowych niezbędnych do realizacji mobilności poliprofesjonalnej; 2) tworzeniu pozytywnego, zorientowanego na praktykę środowiska społeczno-edukacyjnego w instytucjach szkolnictwa wyższego w celu realizacji cech osobistych i zawodowych przyszłych pracowników socjalnych; 3) nawiązywaniu współpracy z różnymi instytucjami społecznymi z uwzględnieniem doświadczeń europejskich w celu zapewnienia interdyscyplinarności w trakcie szkolenia przyszłych pracowników socjalnych w instytucjach szkolnictwa wyższego. Scharakteryzowano współczesne wymiary (trendy) rozwoju międzynarodowego, które warunkują procesy integracyjne w edukacji (europejskiej przestrzeni edukacyjnej). Udowodniono, że tworzenie mobilności poliprofesjonalnej jest bezpośrednio związane z tworzeniem określonego środowiska w instytucjach szkolnictwa wyższego (ISzW), które zapewniłoby szkolenie przyszłego pracownika socjalnego, w ramach jego kompetencji związanych z potrzebą wdrożenia wiedzy, zdolności i umiejętności ekonomicznych, prawnych, psychologicznopedagogicznych, medycznych, gotowości do samodoskonalenia w celu szybkiego reagowania na pojawiające się okoliczności, a także zdolności do odtworzenia doświadczenia świadczenia usług socjalnych zgodnie z potrzebami różnych grup klientów.

ROZWÓJ TWÓRCZEGO MYŚLENIA ZA POMOCĄ TECHNOLOGII PROJEKTOWEJ W PROCESIE KSZTAŁTOWANIA KOMPETENCJI ZAWODOWYCH PRZYSZŁYCH SPECJALISTÓW

Hanna Breslavska

doktor filozofii w dziedzinie edukacji, kandydat nauk pedagogicznych, starszy wykładowca Katedry Edukacji Podstawowej
Mikołajowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wasyla Suchomłynskiego (Mikołajów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6144-4890

Anotation. W artykule omówiono podstawy działalności projektowej i środki wpływające na rozwój twórczego myślenia technologii projektowych w procesie kształtowania kompetencji zawodowych przyszłych specjalistów w zakresie edukacji podstawowej, przeprowadzono analizę cech rozwoju twórczego myślenia dzięki działaniom projektowym w środowisku edukacyjnym i wychowawczym instytucji szkolnictwa wyższego, opisano mechanizm realizacji projektu, podkreślono główne etapy tworzenia i realizacji projektu. Ujawniono cechy organizacji działań projektowych w procesie kształtowania kompetencji zawodowych przyszłych specjalistów w zakresie edukacji podstawowej, określono celowość zastosowania metody projektów w procesie edukacyjnym i wychowawczym jako sposobu osiągnięcia celu. Autor analizuje pojęcia „projektowanie” oraz „kreatywność”, „twórcze myślenie” genezę ich powstania i zastosowania w praktyce pedagogicznej. Zauważono potrzebę badań nad wykorzystaniem twórczej działalności projektowej jako środka kształtowania kompetencji zawodowych przyszłych specjalistów w zakresie edukacji podstawowej.
Keywords: W artykule omówiono podstawy działalności projektowej i środki wpływające na rozwój twórczego myślenia technologii projektowych w procesie kształtowania kompetencji zawodowych przyszłych specjalistów w zakresie edukacji podstawowej, przeprowadzono analizę cech rozwoju twórczego myślenia dzięki działaniom projektowym w środowisku edukacyjnym i wychowawczym instytucji szkolnictwa wyższego, opisano mechanizm realizacji projektu, podkreślono główne etapy tworzenia i realizacji projektu. Ujawniono cechy organizacji działań projektowych w procesie kształtowania kompetencji zawodowych przyszłych specjalistów w zakresie edukacji podstawowej, określono celowość zastosowania metody projektów w procesie edukacyjnym i wychowawczym jako sposobu osiągnięcia celu. Autor analizuje pojęcia „projektowanie” oraz „kreatywność”, „twórcze myślenie” genezę ich powstania i zastosowania w praktyce pedagogicznej. Zauważono potrzebę badań nad wykorzystaniem twórczej działalności projektowej jako środka kształtowania kompetencji zawodowych przyszłych specjalistów w zakresie edukacji podstawowej.

INTERAKTYWNY PROJEKT MIASTA

Oleksandr Boichuk, Oleksandr Fil

Oleksandr Boichuk, kandydat nauk o sztuce, profesor, wykładowca Katedry Projektowania Charkowskiej Państwowej Akademii Projektowania i Sztuki (Charków, Ukraina)
Oleksandr Fil, aspirant, wykładowca Katedry Projektowania Charkowskiej Państwowej Akademii Projektowania i Sztuki (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5845-1256, ORCID ID: 0000-0002-3063-1108

Anotation. W trakcie rozwoju nowoczesnych miast obserwuje się tendencję do wprowadzania przestrzeni o cechach inteligentnego środowiska; fakt ten oznacza pojawienie się nowych form procesów miejskich. Wraz z tym dokonuje się rewizji roli mieszczanina jako aktywnego twórcy przestrzeni miejskiej. Pojawienie się nowych form interakcji rodzi wyzwania związane z rozwojem nowych podejść projektowych opartych na zasadach interaktywności. W paradygmacie nowej ery cyfrowej interaktywność może dać miastom nową filozofię rozwoju, możliwość stać bliżej i bardziej zrozumiałymi. Istniejące światowe doświadczenia pokazują skuteczność technologii interaktywnej jako dodatkowej warstwy przestrzeni miejskiej, otwierającej nowe horyzonty w projektowaniu i wypełniającej luki w tkance miejskiej. Na podstawie teorii naukowej i realizowanych przykładów artykuł ujawnia genezę rozwoju relacji człowiek-miasto, a także miejsce przestrzeni interaktywnej w strukturze miasta. Badanie analizuje inteligentne technologie, które zostały wprowadzone w projektowaniu urbanistycznym i przedstawia perspektywy zjawiska interaktywności jako integralnej części współczesnego środowiska miejskiego.
Keywords: W trakcie rozwoju nowoczesnych miast obserwuje się tendencję do wprowadzania przestrzeni o cechach inteligentnego środowiska; fakt ten oznacza pojawienie się nowych form procesów miejskich. Wraz z tym dokonuje się rewizji roli mieszczanina jako aktywnego twórcy przestrzeni miejskiej. Pojawienie się nowych form interakcji rodzi wyzwania związane z rozwojem nowych podejść projektowych opartych na zasadach interaktywności. W paradygmacie nowej ery cyfrowej interaktywność może dać miastom nową filozofię rozwoju, możliwość stać bliżej i bardziej zrozumiałymi. Istniejące światowe doświadczenia pokazują skuteczność technologii interaktywnej jako dodatkowej warstwy przestrzeni miejskiej, otwierającej nowe horyzonty w projektowaniu i wypełniającej luki w tkance miejskiej. Na podstawie teorii naukowej i realizowanych przykładów artykuł ujawnia genezę rozwoju relacji człowiek-miasto, a także miejsce przestrzeni interaktywnej w strukturze miasta. Badanie analizuje inteligentne technologie, które zostały wprowadzone w projektowaniu urbanistycznym i przedstawia perspektywy zjawiska interaktywności jako integralnej części współczesnego środowiska miejskiego.

FENOMEN KOMIKSU W KULTURZE UKRAIŃSKIEJ

Oksana Haiduk

aspirantka Katedry Kulturoznawstwa i Komunikacji Informacyjnej
Narodowej Akademii Kadr Kierowniczych Kultury i Sztuki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4043-3540

Anotation. W artykule naukowym autor przeprowadza analizę ukraińskiego segmentu współczesnej kultury komiksowej i możliwości wprowadzenia komiksów jako specjalnych produktów informacyjnych do masowej kultury ukraińskiej. Ponieważ komiks jest szczególnym zjawiskiem społeczno-kulturowym związanym z cechami współczesnych procesów informacyjnych, podczas badania uwzględniono stan perspektywy i istnienia komiksu w kulturze Ukrainy jako odrębnego gatunku literackiego i artystycznego.
Keywords: W artykule naukowym autor przeprowadza analizę ukraińskiego segmentu współczesnej kultury komiksowej i możliwości wprowadzenia komiksów jako specjalnych produktów informacyjnych do masowej kultury ukraińskiej. Ponieważ komiks jest szczególnym zjawiskiem społeczno-kulturowym związanym z cechami współczesnych procesów informacyjnych, podczas badania uwzględniono stan perspektywy i istnienia komiksu w kulturze Ukrainy jako odrębnego gatunku literackiego i artystycznego.

LAND ART OBIEKTY Z METALU JAKO TREND SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ

Olha Halchynska, Liliia Navolska

Olha Halchynska, aspirant Wydziału Projektowania Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Technologii i Projektowania (Kijów, Ukraina)
Liliia Navolska, aspirant Wydziału Projektowania Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Technologii i Projektowania (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3030-6911, ORCID ID: 0000-0002-0244-0371

Anotation. Celem artykułu jest zbadanie sposobów zastosowania techniki druciarskiej, z której korzystają artyści przy tworzeniu obiektów land art. Podstawą metodologiczną badania jest podejście systemowe, metody analizy porównawczej i historycznej. Przeprowadzono analizę sposobów realizacji dzieł land art za pomocą techniki druciarskiej, które współcześni artyści wykorzystują w swoich pracach. Stwierdzono, że głównymi aspektami zastosowania techniki druciarskiej jest plastyczność, trwałość, odporność na wandalizm i użyteczność materiałów. Zbadano sposoby zastosowania techniki druciarskiej i koncepcji tworzenia obiektów artystycznych poprzez nadanie dziełu własnego składnika merytorycznego, określono kreatywne podejścia do tworzenia obiektów artystycznych. Nowością naukową jest badanie autorskich technik artystycznych i cech tworzenia obiektów land art z wykorzystaniem techniki druciarskiej. Znaczenie praktyczne polega na usystematyzowaniu sposobów tworzenia obiektów land art wykonanych techniką druciarską. Materiały przedstawione w artykule mogą być wykorzystane w badaniach naukowych poświęconych sztuce land art na Ukrainie i na świecie, popularyzacji tradycyjnych technik sztuki użytkowej, oraz do dalszego wdrażania autorskich projektów artystycznych.
Keywords: Celem artykułu jest zbadanie sposobów zastosowania techniki druciarskiej, z której korzystają artyści przy tworzeniu obiektów land art. Podstawą metodologiczną badania jest podejście systemowe, metody analizy porównawczej i historycznej. Przeprowadzono analizę sposobów realizacji dzieł land art za pomocą techniki druciarskiej, które współcześni artyści wykorzystują w swoich pracach. Stwierdzono, że głównymi aspektami zastosowania techniki druciarskiej jest plastyczność, trwałość, odporność na wandalizm i użyteczność materiałów. Zbadano sposoby zastosowania techniki druciarskiej i koncepcji tworzenia obiektów artystycznych poprzez nadanie dziełu własnego składnika merytorycznego, określono kreatywne podejścia do tworzenia obiektów artystycznych. Nowością naukową jest badanie autorskich technik artystycznych i cech tworzenia obiektów land art z wykorzystaniem techniki druciarskiej. Znaczenie praktyczne polega na usystematyzowaniu sposobów tworzenia obiektów land art wykonanych techniką druciarską. Materiały przedstawione w artykule mogą być wykorzystane w badaniach naukowych poświęconych sztuce land art na Ukrainie i na świecie, popularyzacji tradycyjnych technik sztuki użytkowej, oraz do dalszego wdrażania autorskich projektów artystycznych.

ARCHETYPIZACJA I STEREOTYPIZACJA JAKO UNIWERSALNE MECHANIZMY KONCEPTUALIZACJI LUDZKIEJ ŚWIADOMOŚCI W JĘZYKACH POKREWNYCH

Olena Balaban

kandydat nauk filologicznych, docent, docent Katedry Językoznawstwa Ogólnego i Germanistyki
Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia M.P. Drahomanowa (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2104-6078

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu archetypizacji i stereotypyzacji jako uniwersalnych mechanizmów konceptualizacji ludzkiej świadomości w językach pokrewnych, takich jak angielski, francuski, ukraiński i rosyjski. Zdefiniowano pojęcia archetypu i stereotypu oraz prześledzono historię ich powstania, przeanalizowano również uniwersalne mechanizmy archetypizacji i stereotypyzacji na materiale pojęcia „woman – femme – жінка – женщина”, badając etymologię i biorąc pod uwagę jądrowe i peryferyjne elementy pojęcia.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu archetypizacji i stereotypyzacji jako uniwersalnych mechanizmów konceptualizacji ludzkiej świadomości w językach pokrewnych, takich jak angielski, francuski, ukraiński i rosyjski. Zdefiniowano pojęcia archetypu i stereotypu oraz prześledzono historię ich powstania, przeanalizowano również uniwersalne mechanizmy archetypizacji i stereotypyzacji na materiale pojęcia „woman – femme – жінка – женщина”, badając etymologię i biorąc pod uwagę jądrowe i peryferyjne elementy pojęcia.

ARTYSTYCZNA INTERPRETACJA PROBLEMU ZBRODNI I ZEMSTY W POWIEŚCI „HONOR KONOKRADZKI” MYKHAILA HAFII TRAISTY

Mariana Votkanych

aspirantka, wykładowca na wydziale literatury ukraińskiej
Użhorodzkiego Uniwersytetu Narodowego (Użhorod, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4491-4635

Anotation. Artykuł na przykładzie powieści „Honor Konokradzki”, która znalazła się w zbiorze „Dusza Huculska” (Bukareszt, 2008), pokazuje, że ważną dominantą fabularną twórczości ukraińskiego pisarza rumuńskiego Mykhaila Hafii Traisty są motywy karne. Wspomniany zbiór ukazuje zainteresowanie autora tematem zbrodni, a analizowana powieść skupia się na problemie okrucieństwa i kary za niego poprzez zemstę. W celu uwzględnienia wskazanych problemów w artykule wykorzystano filologiczną metodę badawczą, a także elementy estetyki receptywnej i psychoanalizy. Podjęto próbę zamanifestowania obrazów dwóch rodzajów przestępców, którymi kierują się radykalnie różne motywy: Jonchi Lupul czyni bezprawie w celu wzbogacenia się, Ivan Kocherga dokonuje samosądu w imieniu zemsty. Rozważono środki psychologizacji tekstu. Przedstawiono perspektywy dalszych badań poprzez analizę dzieł sztuki M. Traisty na tematy kryminalne.
Keywords: Artykuł na przykładzie powieści „Honor Konokradzki”, która znalazła się w zbiorze „Dusza Huculska” (Bukareszt, 2008), pokazuje, że ważną dominantą fabularną twórczości ukraińskiego pisarza rumuńskiego Mykhaila Hafii Traisty są motywy karne. Wspomniany zbiór ukazuje zainteresowanie autora tematem zbrodni, a analizowana powieść skupia się na problemie okrucieństwa i kary za niego poprzez zemstę. W celu uwzględnienia wskazanych problemów w artykule wykorzystano filologiczną metodę badawczą, a także elementy estetyki receptywnej i psychoanalizy. Podjęto próbę zamanifestowania obrazów dwóch rodzajów przestępców, którymi kierują się radykalnie różne motywy: Jonchi Lupul czyni bezprawie w celu wzbogacenia się, Ivan Kocherga dokonuje samosądu w imieniu zemsty. Rozważono środki psychologizacji tekstu. Przedstawiono perspektywy dalszych badań poprzez analizę dzieł sztuki M. Traisty na tematy kryminalne.

SZCZEGÓŁY PORTRETU PROZOPOGRAFICZNEGO BURMISTRZA MIASTA ODESSY V. M. LIHINA

Viktoriia Herasymenko

aspirantka III roku studiów na Katedrze Historii Ukrainy Wydziału Historii i Filozofii
Odeskiego Narodowego Uniwersytetu imienia I.I. Miecznikowa (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2859-0105

Anotation. Młoda specjalna dyscyplina historyczna prozopografia zapewnia badaczom więcej możliwości odkrywania postaci historycznych. Badanie powyższego kierunku wymaga wykorzystania wszystkich dostępnych źródeł i stworzenia specyficznego portretu prozopograficznego, który w nowy sposób odkrywałby znane już osobistości. W tym celu konieczne jest wykorzystanie osiągnięć historiograficznych, źródeł oficjalnych i osobistych. Portret prozopograficzny ma na celu ujawnienie osobowości w kontekście epoki i uwzględnienie znaczenia działalności jako wkładu do określonej dziedziny. W tym artykule przedstawiono główne kamienie milowe życia i działalności Valeriana Mykolaiovycha Lihina – światowej sławy matematyka i mechanika. Skupiono się głównie na jego działalności parlamentarnej i prowadzeniu Okręgu Szkolnego Warszawskiego. Podano informacje o jego działalności edukacyjnej jako wykładowcy mechaniki i Dziekana Wydziału Fizyki i Matematyki Uniwersytetu Noworosyjskiego. W artykule po raz pierwszy opublikowano wspomnienia współczesnych V.M. Lihina o jego działalności. Dzięki ogólnym naukowym metodom analizy oraz syntezy strukturalnej i porównawczej udało się ustalić szczegóły prozopograficznego portretu burmistrza miasta Odessy V.M. Lihina jako osoby, nauczyciela, administratora. Wyniki publikacji sugerują, że działalność V.M. Lihina miała nowoczesny, uniwersalny i postępowy charakter, co przyczyniło się do rozwoju miasta i państwa.
Keywords: Młoda specjalna dyscyplina historyczna prozopografia zapewnia badaczom więcej możliwości odkrywania postaci historycznych. Badanie powyższego kierunku wymaga wykorzystania wszystkich dostępnych źródeł i stworzenia specyficznego portretu prozopograficznego, który w nowy sposób odkrywałby znane już osobistości. W tym celu konieczne jest wykorzystanie osiągnięć historiograficznych, źródeł oficjalnych i osobistych. Portret prozopograficzny ma na celu ujawnienie osobowości w kontekście epoki i uwzględnienie znaczenia działalności jako wkładu do określonej dziedziny. W tym artykule przedstawiono główne kamienie milowe życia i działalności Valeriana Mykolaiovycha Lihina – światowej sławy matematyka i mechanika. Skupiono się głównie na jego działalności parlamentarnej i prowadzeniu Okręgu Szkolnego Warszawskiego. Podano informacje o jego działalności edukacyjnej jako wykładowcy mechaniki i Dziekana Wydziału Fizyki i Matematyki Uniwersytetu Noworosyjskiego. W artykule po raz pierwszy opublikowano wspomnienia współczesnych V.M. Lihina o jego działalności. Dzięki ogólnym naukowym metodom analizy oraz syntezy strukturalnej i porównawczej udało się ustalić szczegóły prozopograficznego portretu burmistrza miasta Odessy V.M. Lihina jako osoby, nauczyciela, administratora. Wyniki publikacji sugerują, że działalność V.M. Lihina miała nowoczesny, uniwersalny i postępowy charakter, co przyczyniło się do rozwoju miasta i państwa.

JEDNOSTKI FRAZEOLOGICZNE OZNACZAJĄCE STAN EMOCJONALNY OSOBY W DZIEŁACH PROZAICZNYCH DMYTRA KESHELI

Mariia Yatskiv

magister filologii, asystent Katedry Języka Ukraińskiego, kierownik Ośrodka Pracy Humanitarno-Wychowawczej, Poradnictwa Zawodowego i Zatrudnienia
Użhorodzkiego Uniwersytetu Narodowego (Użhorod, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8912-4592

Anotation. Artykuł mówi o użyciu frazeologizmów oznaczających stan emocjonalny osoby w prozaicznych dziełach współczesnego pisarza zakarpatoukraińskiego Dmytra Kesheli. Wybrany materiał rzeczywisty jest przetwarzany za pomocą metody opisowej, a także metod analizy kontekstowej i składnikowej. Okazało się, że cechą języka dzieł sztuki D. Kesheli jest udane połączenie języka literackiego z dialektem zakarpackim. W procesie badania dzieł sztuki pisarza odnotowano około stu jednostek frazeologicznych na oznaczenie stanu emocjonalnego osoby. Autor w większości używa ich w odniesieniu do doświadczenia, strachu, cierpienia osoby. W aspekcie językowo-kulturowym przeanalizowano najbardziej reprezentatywne tradycyjne i indywidualnie autorskie jednostki frazeologiczne, zidentyfikowano cechy użycia zwrotów w indywidualnym stylu pisarza. Obecnie aktualne pozostają problemy dotyczące funkcjonowania jednostek frazeologicznych w języku pisarzy. Jednostki frazeologiczne stają się integralną częścią artystycznego postrzegania rzeczywistości i częścią artystycznego stylu mowy. Frazeologizmy odzwierciedlają nie tylko kulturę narodową, ale także narodową wizję świata. Dochodzimy do wniosku, że badanie jednostek frazeologicznych na materiale dzieł sztuki Dmytra Kesheli otwiera szerokie perspektywy badania różnych przejawów życia ludzkiego.
Keywords: Artykuł mówi o użyciu frazeologizmów oznaczających stan emocjonalny osoby w prozaicznych dziełach współczesnego pisarza zakarpatoukraińskiego Dmytra Kesheli. Wybrany materiał rzeczywisty jest przetwarzany za pomocą metody opisowej, a także metod analizy kontekstowej i składnikowej. Okazało się, że cechą języka dzieł sztuki D. Kesheli jest udane połączenie języka literackiego z dialektem zakarpackim. W procesie badania dzieł sztuki pisarza odnotowano około stu jednostek frazeologicznych na oznaczenie stanu emocjonalnego osoby. Autor w większości używa ich w odniesieniu do doświadczenia, strachu, cierpienia osoby. W aspekcie językowo-kulturowym przeanalizowano najbardziej reprezentatywne tradycyjne i indywidualnie autorskie jednostki frazeologiczne, zidentyfikowano cechy użycia zwrotów w indywidualnym stylu pisarza. Obecnie aktualne pozostają problemy dotyczące funkcjonowania jednostek frazeologicznych w języku pisarzy. Jednostki frazeologiczne stają się integralną częścią artystycznego postrzegania rzeczywistości i częścią artystycznego stylu mowy. Frazeologizmy odzwierciedlają nie tylko kulturę narodową, ale także narodową wizję świata. Dochodzimy do wniosku, że badanie jednostek frazeologicznych na materiale dzieł sztuki Dmytra Kesheli otwiera szerokie perspektywy badania różnych przejawów życia ludzkiego.

KULTURA REFLEKSYJNA JAKO SYSTEMOTWÓRCZY CZYNNIK ROZWOJU KOMPETENCJI ZAWODOWYCH PRZYSZŁYCH MENEDŻERÓW W INSTYTUCJACH SZKOLNICTWA WYŻSZEGO

Tetiana Bereziuk

starszy wykładowca Katedry Psychologii Wieku i Pedagogiki
Rówieńskiego Państwowego Uniwersytetu Humanistycznego (Równe, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6864-9055

Anotation. W artykule naukowym autor dokonuje analizy opinii naukowców dotyczących pojęć „refleksja” i „kultura refleksyjna”. Realizuje charakterystykę merytorycznego wypełnienia kultury refleksyjnej w kontekście rozwoju zawodowego. Wskazuje, że w działaniach menedżerskich zdolność do refleksji przejawia się w ocenie sytuacji i zachowań innych ludzi, w wyborze i ustalaniu celów i zadań, podejmowaniu decyzji, w organizacji interakcji interpersonalnych i grupowych. Opisuje składniki kultury refleksyjnej: poznawczy, osobowy, komunikatywno-kooperacyjny i regulacyjny. Wskazuje, że podstawowym wskaźnikiem kultury refleksyjnej jest gotowość i zdolność twórczego zrozumienia i przezwyciężenia sytuacji problemowokonfliktowych, pracy w warunkach niepewności. Autor analizuje elementy strukturalne i funkcjonalne oraz poziomy rozwoju kultury refleksyjnej. Podkreśla warunki organizacji zajęć dydaktycznych sprzyjające rozwojowi refleksji studentów.
Keywords: W artykule naukowym autor dokonuje analizy opinii naukowców dotyczących pojęć „refleksja” i „kultura refleksyjna”. Realizuje charakterystykę merytorycznego wypełnienia kultury refleksyjnej w kontekście rozwoju zawodowego. Wskazuje, że w działaniach menedżerskich zdolność do refleksji przejawia się w ocenie sytuacji i zachowań innych ludzi, w wyborze i ustalaniu celów i zadań, podejmowaniu decyzji, w organizacji interakcji interpersonalnych i grupowych. Opisuje składniki kultury refleksyjnej: poznawczy, osobowy, komunikatywno-kooperacyjny i regulacyjny. Wskazuje, że podstawowym wskaźnikiem kultury refleksyjnej jest gotowość i zdolność twórczego zrozumienia i przezwyciężenia sytuacji problemowokonfliktowych, pracy w warunkach niepewności. Autor analizuje elementy strukturalne i funkcjonalne oraz poziomy rozwoju kultury refleksyjnej. Podkreśla warunki organizacji zajęć dydaktycznych sprzyjające rozwojowi refleksji studentów.

POŁĄCZENIE KARIERY Z ŻYCIEM RODZINNYM JAKO CZYNNIK UDANEJ SAMOREALIZACJI POLICJANTEK NA UKRAINIE

Nataliia Bilevych

aspirant Katedry Psychologii Prawnej
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3897-0056

Anotation. Znaczenie tego artykułu polega na tym, że ogólna strategia i priorytetowe kierunki polityki państwa Ukrainy w dziedzinie równości płci mają na celu dostosowanie ustawodawstwa kraju do norm prawa międzynarodowego, stworzenie warunków niezbędnych do wdrożenia w praktyce konstytucyjnej zasady równości praw i równości szans. Dotyczy to w pełni służby kobiet w Narodowej Policji Ukrainy. Kwestie związane z płcią pracy zawodowej są aktualnym kierunkiem badań w dziedzinie psychologii prawnej. Artykuł poświęcony jest badaniu połączenia kariery z życiem rodzinnym jako czynnika udanej samorealizacji policjantek na Ukrainie. Zaproponowano trzyczęściowy model badania udanej samorealizacji w działaniach zawodowych poprzez określenie subiektywnego znaczenia w odniesieniu do samorealizacji zawodowej w życiu samej kobiety, znaczenia tej działalności dla jej rodziny i dla całego społeczeństwa. Opisano wyniki empirycznego badania konfliktu ról „rodzina-praca” wśród policjantek i jego wpływ na aktywność zawodową. Zgodnie z wynikami analizy problemów psychologicznych, powstawających na drodze samorealizacji policjantek w sferze zawodowej, uzasadniona jest potrzeba określenia sposobów przezwyciężenia tych przeszkód.
Keywords: Znaczenie tego artykułu polega na tym, że ogólna strategia i priorytetowe kierunki polityki państwa Ukrainy w dziedzinie równości płci mają na celu dostosowanie ustawodawstwa kraju do norm prawa międzynarodowego, stworzenie warunków niezbędnych do wdrożenia w praktyce konstytucyjnej zasady równości praw i równości szans. Dotyczy to w pełni służby kobiet w Narodowej Policji Ukrainy. Kwestie związane z płcią pracy zawodowej są aktualnym kierunkiem badań w dziedzinie psychologii prawnej. Artykuł poświęcony jest badaniu połączenia kariery z życiem rodzinnym jako czynnika udanej samorealizacji policjantek na Ukrainie. Zaproponowano trzyczęściowy model badania udanej samorealizacji w działaniach zawodowych poprzez określenie subiektywnego znaczenia w odniesieniu do samorealizacji zawodowej w życiu samej kobiety, znaczenia tej działalności dla jej rodziny i dla całego społeczeństwa. Opisano wyniki empirycznego badania konfliktu ról „rodzina-praca” wśród policjantek i jego wpływ na aktywność zawodową. Zgodnie z wynikami analizy problemów psychologicznych, powstawających na drodze samorealizacji policjantek w sferze zawodowej, uzasadniona jest potrzeba określenia sposobów przezwyciężenia tych przeszkód.

SPOŁECZNE I PSYCHOLOGICZNE STRATEGIE SUKCESU ŻYCIOWEGO OSÓB WEWNĘTRZNIE PRZESIEDLONYCH: ANALIZA PORÓWNAWCZA

Iryna Borovynska

aspirant Laboratorium Psychologii Mas i Społeczności
Instytutu Psychologii Społecznej i Politycznej Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7280-0424

Anotation. Po przymusowej przeprowadzce wiele osób spotyka się z różnymi czynnikami stresowymi, ale z czasem osoby wewnętrznie przesiedlone (OWP) zaczynają odbudowywać swoje życie i ponownie przemyśleć własne poczucie sukcesu życiowego. Głównymi celami tego badania było zrozumienie różnicy w postrzeganiu sukcesu życiowego wśród OWP o wysokim i niskim wskaźniku sukcesu życiowego, przeanalizowanie zestawu strategii społeczno-psychologicznych i różnicy w ich stosowaniu wśród przedstawicieli obu grup, zbadanie postrzegania roli innych w kształtowaniu sukcesu życiowego wśród odnoszących sukcesy i nieodnoszących sukcesy OWP. W sumie w częściowo strukturyzowanych wywiadach wzięło udział 30 respondentów, którzy przeprowadzili się z Krymu i Donbasu. Dalsza analiza jakościowa materiału wykazała różnicę między odnoszącymi sukcesy i nieodnoszącymi sukcesy OWP we wszystkich powyższych kierunkach. Głównym wnioskiem, jaki wyciągnęliśmy, jest to, że odnoszący sukcesy OWP są bardziej zorientowani społecznie, ich repertuar społeczno-psychologicznych strategii sukcesu życiowego jest szerszy i bardziej zróżnicowany, nie boją się prosić o pomoc i są bardziej skłonni do stosowania strategii takich jak współpraca i integracja ze społecznością.
Keywords: Po przymusowej przeprowadzce wiele osób spotyka się z różnymi czynnikami stresowymi, ale z czasem osoby wewnętrznie przesiedlone (OWP) zaczynają odbudowywać swoje życie i ponownie przemyśleć własne poczucie sukcesu życiowego. Głównymi celami tego badania było zrozumienie różnicy w postrzeganiu sukcesu życiowego wśród OWP o wysokim i niskim wskaźniku sukcesu życiowego, przeanalizowanie zestawu strategii społeczno-psychologicznych i różnicy w ich stosowaniu wśród przedstawicieli obu grup, zbadanie postrzegania roli innych w kształtowaniu sukcesu życiowego wśród odnoszących sukcesy i nieodnoszących sukcesy OWP. W sumie w częściowo strukturyzowanych wywiadach wzięło udział 30 respondentów, którzy przeprowadzili się z Krymu i Donbasu. Dalsza analiza jakościowa materiału wykazała różnicę między odnoszącymi sukcesy i nieodnoszącymi sukcesy OWP we wszystkich powyższych kierunkach. Głównym wnioskiem, jaki wyciągnęliśmy, jest to, że odnoszący sukcesy OWP są bardziej zorientowani społecznie, ich repertuar społeczno-psychologicznych strategii sukcesu życiowego jest szerszy i bardziej zróżnicowany, nie boją się prosić o pomoc i są bardziej skłonni do stosowania strategii takich jak współpraca i integracja ze społecznością.

CECHY POZNAWCZEGO KOMPONENTU POSTAWY WOBEC ZDROWIA U MŁODZIEŻY STUDENCKIEJ

Inna Hresko

aspirant Katedry Psychologii
Donieckiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wasyla Stusa (Winnica, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6642-6651

Anotation. Artykuł ujawnia pojęcie „postawy” w naukach psychologicznych, „postawy wobec zdrowia” jako odrębnej jednostki psychicznej, jej czynników i podstawowych składników (poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych). Praca koncentruje się na podkreśleniu komponentu poznawczego postawy wobec zdrowia jako kluczowego w kształtowaniu postawy wobec zdrowia, szczególnie w młodym wieku, który charakteryzuje się aktywnym rozwojem zdolności intelektualnych. Omówiono cechy poznawczego komponentu postawy wobec zdrowia u uczniów, w szczególności ich wyobrażenia i wiedzy na temat sposobów zachowania i promocji zdrowia. Wyniki badania odzwierciedlają poziom poznawczego interesu młodzieży studenckiej w zakresie zdrowia i zdrowego stylu życia; kompetencje respondentów w zakresie zdrowia; zrozumienie pozytywnych i negatywnych czynników wpływających na to. Opisano poziom postawy uczniów wobec zdrowia na poziomie poznawczym, a także zidentyfikowano główne źródła informacji, którym najbardziej ufają badani w kwestiach ochrony zdrowia.
Keywords: Artykuł ujawnia pojęcie „postawy” w naukach psychologicznych, „postawy wobec zdrowia” jako odrębnej jednostki psychicznej, jej czynników i podstawowych składników (poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych). Praca koncentruje się na podkreśleniu komponentu poznawczego postawy wobec zdrowia jako kluczowego w kształtowaniu postawy wobec zdrowia, szczególnie w młodym wieku, który charakteryzuje się aktywnym rozwojem zdolności intelektualnych. Omówiono cechy poznawczego komponentu postawy wobec zdrowia u uczniów, w szczególności ich wyobrażenia i wiedzy na temat sposobów zachowania i promocji zdrowia. Wyniki badania odzwierciedlają poziom poznawczego interesu młodzieży studenckiej w zakresie zdrowia i zdrowego stylu życia; kompetencje respondentów w zakresie zdrowia; zrozumienie pozytywnych i negatywnych czynników wpływających na to. Opisano poziom postawy uczniów wobec zdrowia na poziomie poznawczym, a także zidentyfikowano główne źródła informacji, którym najbardziej ufają badani w kwestiach ochrony zdrowia.

CROWDFUNDING W BRANŻY WYDAWNICZEJ

Svitlana Vodolazka

doktor nauk w zakresie komunikacji społecznych, docent, docent Katedry Działalności Wydawniczej i Redagowania Instytutu Dziennikarstwa
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1019-5828

Anotation. W artykule omówiono specyfikę wykorzystania możliwości crowdfundingu jako alternatywnej opcji uzyskania wsparcia finansowego na realizację projektów wydawniczych i projektów w formacie self-publishing. Określa się, że potrzeby koncentracji na projektach crowdfundingowych są wywoływane przez różne przyczyny (nisza, problemy z niewystarczającą płynnością finansową i powolną opłacalnością projektów), które tworzą nieufność potencjalnych inwestorów. Przeprowadzono identyfikację pojęć crowdpablishing i crowdfunding w branży wydawniczej. Ustalono dostępność uniwersalnych i specjalistycznych platform finansowania społecznościowego oraz zidentyfikowano ważne cechy, na które autor lub wydawca musi zwrócić uwagę podczas przygotowywania kampanii crowdfundingowej i wyboru platformy finansowania społecznościowego. Zidentyfikowano podmioty, które mogą uczestniczyć w tworzeniu projektów crowdfundingowych (platforma crowdfundingowa, wydawca, autor) i wypisano algorytm pracy na modelu projekt crowdfundingowy z platformy crowdfundingowej i projekt crowdfundingowy od wydawcy/autora. Przeanalizowano znaczenie crowdfundingu dla działalności wydawniczej.
Keywords: W artykule omówiono specyfikę wykorzystania możliwości crowdfundingu jako alternatywnej opcji uzyskania wsparcia finansowego na realizację projektów wydawniczych i projektów w formacie self-publishing. Określa się, że potrzeby koncentracji na projektach crowdfundingowych są wywoływane przez różne przyczyny (nisza, problemy z niewystarczającą płynnością finansową i powolną opłacalnością projektów), które tworzą nieufność potencjalnych inwestorów. Przeprowadzono identyfikację pojęć crowdpablishing i crowdfunding w branży wydawniczej. Ustalono dostępność uniwersalnych i specjalistycznych platform finansowania społecznościowego oraz zidentyfikowano ważne cechy, na które autor lub wydawca musi zwrócić uwagę podczas przygotowywania kampanii crowdfundingowej i wyboru platformy finansowania społecznościowego. Zidentyfikowano podmioty, które mogą uczestniczyć w tworzeniu projektów crowdfundingowych (platforma crowdfundingowa, wydawca, autor) i wypisano algorytm pracy na modelu projekt crowdfundingowy z platformy crowdfundingowej i projekt crowdfundingowy od wydawcy/autora. Przeanalizowano znaczenie crowdfundingu dla działalności wydawniczej.

„THE ECONOMIST” W UKRAIŃSKIM ŚRODOWISKU MASSMEDIALNYM: ASPEKT KOMUNIKACYJNY

Zoriana Hren

sekretarz naukowy
Lwowskiej Narodowej Biblioteki Naukowej Ukrainy imienia Wasyla Stefanika (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9869-7421

Anotation. Artykuł wskazuje główne kierunki badań prasy Wielkiej Brytanii jako całości oraz tygodnika „The Economist”, realizowanych przez ukraińskich i zagranicznych naukowców. Udowodniono, że szczegółowa analiza specyfiki tematycznej i gatunkowej brytyjskiego dziennikarstwa prasowego jest obecnie domeną ukraińskich badaczy. Podkreślono także ich zainteresowanie etapami powstawania, funkcjonowania i rozwoju światowej sławy presodruków, specyfiką treści, a także szybką reakcją zespołów redakcyjnych na wyzwania i zagrożenia współczesności. Celem artykułu jest wyjaśnienie i analiza specyfiki obecności brytyjskiego tygodnika „The Economist” w ukraińskim środowisku massmedialnym. Analiza odbywa się za pomocą metod bibliograficzno-opisowych, konkretniehistorycznych, komparatywnych, strukturalnych, statystycznych. Przyczyniły się do osiągnięcia celu metody analizy, syntezy i systematyzacji, a także metody chronologiczne, historyczno-strukturalne, problemowo-tematyczne. Podkreślono cechy wejścia tygodnika „The Economist” w przestrzeń informacyjną Ukrainy, zidentyfikowano problematyczne aspekty publikacji brytyjskiej publikacji, które wzbudziły zainteresowanie dziennikarskie na Ukrainie, a także były poszukiwane przez czytelników, scharakteryzowano udział dziennikarzy „The Economist” w różnych mediach na Ukrainie. Jak świadczą publikacje prasy ukraińskiej, doświadczenie brytyjskich dziennikarzy w omawianiu złożonych problemów społeczno-politycznych, gospodarczych, kulturalnych jest obecnie bardzo popularne. Udowodniono, że ze stanowiskiem tygodnika uzgadniają swoją wizję rzeczywistości redakcji wielu ukraińskich publikacji prasowych. W dużej mierze powołują się na poglądy, twierdzenia, wnioski brytyjskich kolegów dziennikarze presodruków „Dzień”, „Lustro tygodnia”, „Ukraiński tydzień”, inne renomowane gazety i czasopisma.
Keywords: Artykuł wskazuje główne kierunki badań prasy Wielkiej Brytanii jako całości oraz tygodnika „The Economist”, realizowanych przez ukraińskich i zagranicznych naukowców. Udowodniono, że szczegółowa analiza specyfiki tematycznej i gatunkowej brytyjskiego dziennikarstwa prasowego jest obecnie domeną ukraińskich badaczy. Podkreślono także ich zainteresowanie etapami powstawania, funkcjonowania i rozwoju światowej sławy presodruków, specyfiką treści, a także szybką reakcją zespołów redakcyjnych na wyzwania i zagrożenia współczesności. Celem artykułu jest wyjaśnienie i analiza specyfiki obecności brytyjskiego tygodnika „The Economist” w ukraińskim środowisku massmedialnym. Analiza odbywa się za pomocą metod bibliograficzno-opisowych, konkretniehistorycznych, komparatywnych, strukturalnych, statystycznych. Przyczyniły się do osiągnięcia celu metody analizy, syntezy i systematyzacji, a także metody chronologiczne, historyczno-strukturalne, problemowo-tematyczne. Podkreślono cechy wejścia tygodnika „The Economist” w przestrzeń informacyjną Ukrainy, zidentyfikowano problematyczne aspekty publikacji brytyjskiej publikacji, które wzbudziły zainteresowanie dziennikarskie na Ukrainie, a także były poszukiwane przez czytelników, scharakteryzowano udział dziennikarzy „The Economist” w różnych mediach na Ukrainie. Jak świadczą publikacje prasy ukraińskiej, doświadczenie brytyjskich dziennikarzy w omawianiu złożonych problemów społeczno-politycznych, gospodarczych, kulturalnych jest obecnie bardzo popularne. Udowodniono, że ze stanowiskiem tygodnika uzgadniają swoją wizję rzeczywistości redakcji wielu ukraińskich publikacji prasowych. W dużej mierze powołują się na poglądy, twierdzenia, wnioski brytyjskich kolegów dziennikarze presodruków „Dzień”, „Lustro tygodnia”, „Ukraiński tydzień”, inne renomowane gazety i czasopisma.

METODYCZNE PODEJŚCIE DO OKREŚLENIA STRATEGII WIZERUNKOWEJ PRZEDSIĘBIORSTWA

Valentyna Hatylo, Tetyana Сalinescu

Valentyna Hatylo, starszy wykładowca Narodowego Uniwersytetu Lotniczego imienia N.E. Żukowskiego „Charkowski Instytut Lotniczy” (Charków, Ukraina)
Tetyana Сalinescu, doktor nauk ekonomicznych, profesor, kierownik Katedry Finansów, Rachunkowości i Opodatkowania Rachunkowości Narodowego Uniwersytetu Lotniczego imienia N.E. Żukowskiego „Charkowski Instytut Lotniczy” (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5518-9694, ORCID ID: 0000-0003-4919-5788

Anotation. W artykule naukowym autorzy zaproponowały metodologię określania strategii wizerunkowej przedsiębiorstw w aspekcie analizy stanu składników wizerunku przedsiębiorstwa. Celem pracy jest zbadanie procesu tworzenia analitycznego zestawu narzędzi do badania stanu wizerunku przedsiębiorstwa i opracowania strategii wizerunkowej, określenie definicji „strategicznego wizerunku przedsiębiorstwa” i stworzenie głównych kierunków strategii wizerunkowej przedsiębiorstwa. Metody stosowane w badaniu: teoretyczną i metodologiczną podstawą badania stały się pozycje analizy systemowej, uogólnienia i analizy strategicznej. W pracy opracowano metodykę budowania strategii wizerunkowej w taki sposób, aby ocenić aktualny stan wizerunku przedsiębiorstwa, który składa się z wizerunku zewnętrznego (składniki rynkowe i klienckie) oraz wizerunku wewnętrznego (składniki kadrowe i produkcyjnoekonomiczne). Stworzenie pozytywnego wizerunku staje się nie tylko priorytetem, ale warunkiem koniecznym do osiągnięcia wzrostu gospodarczego i stabilizacji procesów gospodarczych w państwie w Warunkach neoindustrializacji. Wspólną oceną środków efektywnej działalności przedsiębiorstw w aspekcie strategii wizerunkowej będzie osiągnięcie głównego celu i taktycznych celów, a mianowicie: zdobycie określonej, dość stabilnej pozycji na rynku, zaspokojenie wymagań wszystkich uczestników rynku wobec przedsiębiorstwa, optymalizacja kosztów i stałe monitorowanie stanu wszystkich elementów wizerunku, skuteczności proponowanych działań taktycznych i zmiana współrzędnych strategii wizerunkowej na podstawie przeprowadzonej analizy.
Keywords: W artykule naukowym autorzy zaproponowały metodologię określania strategii wizerunkowej przedsiębiorstw w aspekcie analizy stanu składników wizerunku przedsiębiorstwa. Celem pracy jest zbadanie procesu tworzenia analitycznego zestawu narzędzi do badania stanu wizerunku przedsiębiorstwa i opracowania strategii wizerunkowej, określenie definicji „strategicznego wizerunku przedsiębiorstwa” i stworzenie głównych kierunków strategii wizerunkowej przedsiębiorstwa. Metody stosowane w badaniu: teoretyczną i metodologiczną podstawą badania stały się pozycje analizy systemowej, uogólnienia i analizy strategicznej. W pracy opracowano metodykę budowania strategii wizerunkowej w taki sposób, aby ocenić aktualny stan wizerunku przedsiębiorstwa, który składa się z wizerunku zewnętrznego (składniki rynkowe i klienckie) oraz wizerunku wewnętrznego (składniki kadrowe i produkcyjnoekonomiczne). Stworzenie pozytywnego wizerunku staje się nie tylko priorytetem, ale warunkiem koniecznym do osiągnięcia wzrostu gospodarczego i stabilizacji procesów gospodarczych w państwie w Warunkach neoindustrializacji. Wspólną oceną środków efektywnej działalności przedsiębiorstw w aspekcie strategii wizerunkowej będzie osiągnięcie głównego celu i taktycznych celów, a mianowicie: zdobycie określonej, dość stabilnej pozycji na rynku, zaspokojenie wymagań wszystkich uczestników rynku wobec przedsiębiorstwa, optymalizacja kosztów i stałe monitorowanie stanu wszystkich elementów wizerunku, skuteczności proponowanych działań taktycznych i zmiana współrzędnych strategii wizerunkowej na podstawie przeprowadzonej analizy.

PRZESŁANKI MOŻLIWOŚCI ROZWOJU EKSPORTU NASION PRZEZ PODMIOTY, ZAJMUJĄCYCH SIĘ SELEKCJA I PRODUKCJĄ NASION ROŚLIN ZBOŻOWYCH UKRAINY

Iryna Danyłko

Aspirant Wydziału Cen i Rynku Rolnego
Krajowe Centrum Badań „Instytut Gospodarki Rolnictwa” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9551-1369

Anotation. Ze strategicznego punktu widzenia dla poszczególnych podmiotów, zajmujących się selekcją i produkcją nasion roślin zbożowych, ważnym jest znalezienie różnych możliwości sprzedaży nasion po wyższej cenie. Jednym ze sposobów wykorzystania takiej możliwości jest ekspansja na zagraniczne rynki nasion. W artykule opisuje się instrumentarium (czterostopniowy algorytm) oceny przesłanek możliwości rozwoju eksportu nasion przez podmioty zajmujące się selekcją i produkcją nasion, który został wdrożony przez Nosiiwską Selekcyjno-Badawczą Stację Myroniwskiego Instytutu Pszenicy im. W. M. Remesła. Podstawą metodologiczną tego instrumentarium jest metoda indeksowa na podstawie obliczania wskaźników: RCA (Ujawnione przewagi komparatywne), RTA (Indeks relatywnej przewagi handlu), RHA (Indeks relatywnej przewagi importu), RMP (Wskaźnik penetracji importowej). Jej istotą jest porównywanie przewag handlowych państwa z możliwościami produkcyjnymi poszczególnych podmiotów, zajmujących się selekcją i produkcją nasion oraz stworzenie na podstawie tego strategii ich rozwoju.
Keywords: Ze strategicznego punktu widzenia dla poszczególnych podmiotów, zajmujących się selekcją i produkcją nasion roślin zbożowych, ważnym jest znalezienie różnych możliwości sprzedaży nasion po wyższej cenie. Jednym ze sposobów wykorzystania takiej możliwości jest ekspansja na zagraniczne rynki nasion. W artykule opisuje się instrumentarium (czterostopniowy algorytm) oceny przesłanek możliwości rozwoju eksportu nasion przez podmioty zajmujące się selekcją i produkcją nasion, który został wdrożony przez Nosiiwską Selekcyjno-Badawczą Stację Myroniwskiego Instytutu Pszenicy im. W. M. Remesła. Podstawą metodologiczną tego instrumentarium jest metoda indeksowa na podstawie obliczania wskaźników: RCA (Ujawnione przewagi komparatywne), RTA (Indeks relatywnej przewagi handlu), RHA (Indeks relatywnej przewagi importu), RMP (Wskaźnik penetracji importowej). Jej istotą jest porównywanie przewag handlowych państwa z możliwościami produkcyjnymi poszczególnych podmiotów, zajmujących się selekcją i produkcją nasion oraz stworzenie na podstawie tego strategii ich rozwoju.

PROCEDURA WYWOZU DÓBR KULTURY Z UKRAINY

Olha Anhelovska, Viacheslav Tylchyk

Olha Anhelovska, studentka Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)
Viacheslav Tylchyk, doktor nauk prawnych, docent, kierownik Katedry Prawa Administracyjnego i Postępowania oraz Bezpieczeństwa Celnego Uniwersytetu Państwowej Służby Fiskalnej Ukrainy (Irpień, obwód kijowski, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9392-2594, ORCID ID: 0000-0001-5964-3439

Anotation. Artykuł poświęcono podkreśleniu zagadnień związanych z ustanowieniem podstawowych cech procedury wywozu dóbr kultury z Ukrainy poprzez analizę normatywnych i prawnych podstaw wywozu dóbr kultury, określenie systemu centralnych organów władzy wykonawczej, upoważnionych do zapewnienia legalności wywozu dóbr kultury, badanie proceduralnych aspektów wydawania świadectwa na wywóz dóbr kultury, a także ustanowienie istoty deterministycznych cech dóbr kultury, które mogą być wywiezione. Podkreślono, że przepisy dotyczące stosownych aktów prawnych o charakterze krajowym i międzynarodowym określają podstawę prawną wywozu i tymczasowego wywozu dóbr kultury z terytorium celnego Ukrainy. Wydaje się właściwe aktualizowanie kwestii działalności nowo utworzonej Państwowej Inspekcji Dziedzictwa Kulturowego i Państwowej Służby Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Ukrainy, ponieważ te organy centralnej władzy wykonawczej muszą zapewnić utworzenie i wypełnienie rejestru dziedzictwa kulturowego, stworzenie warunków dla rozwoju rynku dóbr kultury na Ukrainie, a także wdrożenie właściwego badania dóbr kultury. Znaczenie i szeroki zakres stosunków społecznych, w ramach których prowadzona jest ochrona dóbr kultury, z jednej strony oraz rozwój elementów mechanizmu zapewniania praw obywateli – z drugiej, pośredniczących w potrzebie dalszych badań nad tą problematyką.
Keywords: Artykuł poświęcono podkreśleniu zagadnień związanych z ustanowieniem podstawowych cech procedury wywozu dóbr kultury z Ukrainy poprzez analizę normatywnych i prawnych podstaw wywozu dóbr kultury, określenie systemu centralnych organów władzy wykonawczej, upoważnionych do zapewnienia legalności wywozu dóbr kultury, badanie proceduralnych aspektów wydawania świadectwa na wywóz dóbr kultury, a także ustanowienie istoty deterministycznych cech dóbr kultury, które mogą być wywiezione. Podkreślono, że przepisy dotyczące stosownych aktów prawnych o charakterze krajowym i międzynarodowym określają podstawę prawną wywozu i tymczasowego wywozu dóbr kultury z terytorium celnego Ukrainy. Wydaje się właściwe aktualizowanie kwestii działalności nowo utworzonej Państwowej Inspekcji Dziedzictwa Kulturowego i Państwowej Służby Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Ukrainy, ponieważ te organy centralnej władzy wykonawczej muszą zapewnić utworzenie i wypełnienie rejestru dziedzictwa kulturowego, stworzenie warunków dla rozwoju rynku dóbr kultury na Ukrainie, a także wdrożenie właściwego badania dóbr kultury. Znaczenie i szeroki zakres stosunków społecznych, w ramach których prowadzona jest ochrona dóbr kultury, z jednej strony oraz rozwój elementów mechanizmu zapewniania praw obywateli – z drugiej, pośredniczących w potrzebie dalszych badań nad tą problematyką.

PRZECIWDZIAŁANIE PRZEMOCY DOMOWEJ W KONTEKŚCIE DĄŻEŃ DO INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ UKRAINY

Mariia Bakaim

studentka
Instytucji szkolnictwa wyższego „Lwowski Uniwersytet Biznesu i Prawa” (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6210-652X

Anotation. W artykule przeanalizowano kwestie przeciwdziałania przemocy domowej w kontekście dążeń do integracji europejskiej Ukrainy. Ustalono, że polityka rodzinna państwa, a wraz z nią metody prawne, sposoby i środki walki z przestępstwami w tej konkretnej dziedzinie zostały zmodyfikowane w miarę rozwoju społeczeństwa, a także w zależności od panującej wewnętrznej sytuacji społecznej, politycznej i gospodarczej. Stwierdzono, że ukształtowany na Ukrainie system stosunków społecznych, w szczególności ten dotyczący przeciwdziałaniu przestępstwom związanym z przemocą domową, w swojej istocie opierał się na zwyczajach i niektórych pisanych źródłach prawa. Stwierdzono, że nawet teraz w społeczeństwie ukraińskim istnieje niekorzystny trend spowodowany znaczną liczbą przestępstw i wykroczeń związanych z przemocą domową. Publiczne niebezpieczeństwo takich przestępstw polega nie tylko na wyrządzeniu fizycznej i psychicznej szkody dla zdrowia i życia ludzkiego, naruszeniu naturalnego niezaprzeczalnego prawa do bezpieczeństwa osobistego, ale ogólnie prowadzi do rozpadu rodziny, zaprzestania komunikacji interpersonalnej między jej członkami, którym towarzyszy zaburzenie i psychotraumatyczny wpływ na dzieci, złożona adaptacja społeczna nastolatków i zachowania samobójcze. Rozpatrywane są ogólne uprawnienia właściwych jednostek Narodowej Policji Ukrainy jako innego organu i instytucji, na których powierzono funkcje do realizacji działań w zakresie zapobiegania i przeciwdziałania przemocy domowej. Podkreślono, że początkowe przepisy międzynarodowych standardów w dziedzinie walki z przemocą domową opierają się na głębokiej świadomości niedopuszczalności takiej przemocy, która jest rażącym naruszeniem praw człowieka.
Keywords: W artykule przeanalizowano kwestie przeciwdziałania przemocy domowej w kontekście dążeń do integracji europejskiej Ukrainy. Ustalono, że polityka rodzinna państwa, a wraz z nią metody prawne, sposoby i środki walki z przestępstwami w tej konkretnej dziedzinie zostały zmodyfikowane w miarę rozwoju społeczeństwa, a także w zależności od panującej wewnętrznej sytuacji społecznej, politycznej i gospodarczej. Stwierdzono, że ukształtowany na Ukrainie system stosunków społecznych, w szczególności ten dotyczący przeciwdziałaniu przestępstwom związanym z przemocą domową, w swojej istocie opierał się na zwyczajach i niektórych pisanych źródłach prawa. Stwierdzono, że nawet teraz w społeczeństwie ukraińskim istnieje niekorzystny trend spowodowany znaczną liczbą przestępstw i wykroczeń związanych z przemocą domową. Publiczne niebezpieczeństwo takich przestępstw polega nie tylko na wyrządzeniu fizycznej i psychicznej szkody dla zdrowia i życia ludzkiego, naruszeniu naturalnego niezaprzeczalnego prawa do bezpieczeństwa osobistego, ale ogólnie prowadzi do rozpadu rodziny, zaprzestania komunikacji interpersonalnej między jej członkami, którym towarzyszy zaburzenie i psychotraumatyczny wpływ na dzieci, złożona adaptacja społeczna nastolatków i zachowania samobójcze. Rozpatrywane są ogólne uprawnienia właściwych jednostek Narodowej Policji Ukrainy jako innego organu i instytucji, na których powierzono funkcje do realizacji działań w zakresie zapobiegania i przeciwdziałania przemocy domowej. Podkreślono, że początkowe przepisy międzynarodowych standardów w dziedzinie walki z przemocą domową opierają się na głębokiej świadomości niedopuszczalności takiej przemocy, która jest rażącym naruszeniem praw człowieka.

RODZAJE ZARZĄDZEŃ CENTRALNYCH ORGANÓW WYKONAWCZYCH

Dmytro Baranenko

kandydat nauk prawnych

ORCID ID: 0000-0003-0234-7561

Anotation. W artykule zbadano rodzaje zarządzeń centralnych organów wykonawczych. Klasyfikacja zarządzeń organów wykonawczych została przeprowadzona w zależności od różnych kryteriów, a mianowicie: poziomu organu wykonawczego, podmiotu legislacyjnego, działania terytorialnego, zakresu działania, charakteru norm, mocy prawnej, kolegialności przyjęcia, stosunku między sobą. Ustalono, że Ukraina normatywnie określa rodzaje aktów normatywnych, które są wydawane przez władze wykonawcze, ale są one zawarte w odrębnych aktach normatywnych dotyczących konkretnego rodzaju organu wykonawczego. Oznacza to, że ustawodawstwo określa rodzaje zarządzeń centralnych organów wykonawczych, ale nie ustala ich hierarchię, relacji i współzależności od siebie. Podsumowano, że rodzaje zarządzeń organów władzy wykonawczej (rządów, ministerstw, lokalnych władz wykonawczych) we Francji, Niemczech, Włoszech, Japonii prawie pokrywają się z zarządzeniami ukraińskimi. Ważne jest, że w tych krajach na poziomie legislacyjnym uznaje się funkcje zarządzeń równo regulacyjnych (wtórnych), jak i pierwotnych regulacji prawnych stosunków społecznych, co jest pozytywnym doświadczeniem, które może zostać wprowadzone przez ukraińskiego prawodawcę. Ze względu na fakt, że definicja rodzajów zarządzeń centralnych organów wykonawczych jest dziś zawarta w odrębnych aktach normatywnych, ich uogólnienie i prezentacja w zarządzeniu jednolitym – ustawie Ukrainy „O działalności legislacyjnej i aktach normatywnych” jest uzasadniona, co powinno przyczynić się do pełnego uregulowania procesu legislacyjnego w kraju, a mianowicie: doprowadzić do jednolitego systemu wszystkich istniejących na Ukrainie aktów normatywnych, określić ich wyłączne listy, rodzaje, sposób ich tworzenia, działania i tym podobne. Powinien on stać się podstawowym legislacyjnym aktem prawnym, który wyczerpująco i jednoznacznie określi wszystkie terminy, pojęcia, w rozumieniu, w jakim powinny być stosowane na Ukrainie we wszystkich innych aktach prawnych.
Keywords: W artykule zbadano rodzaje zarządzeń centralnych organów wykonawczych. Klasyfikacja zarządzeń organów wykonawczych została przeprowadzona w zależności od różnych kryteriów, a mianowicie: poziomu organu wykonawczego, podmiotu legislacyjnego, działania terytorialnego, zakresu działania, charakteru norm, mocy prawnej, kolegialności przyjęcia, stosunku między sobą. Ustalono, że Ukraina normatywnie określa rodzaje aktów normatywnych, które są wydawane przez władze wykonawcze, ale są one zawarte w odrębnych aktach normatywnych dotyczących konkretnego rodzaju organu wykonawczego. Oznacza to, że ustawodawstwo określa rodzaje zarządzeń centralnych organów wykonawczych, ale nie ustala ich hierarchię, relacji i współzależności od siebie. Podsumowano, że rodzaje zarządzeń organów władzy wykonawczej (rządów, ministerstw, lokalnych władz wykonawczych) we Francji, Niemczech, Włoszech, Japonii prawie pokrywają się z zarządzeniami ukraińskimi. Ważne jest, że w tych krajach na poziomie legislacyjnym uznaje się funkcje zarządzeń równo regulacyjnych (wtórnych), jak i pierwotnych regulacji prawnych stosunków społecznych, co jest pozytywnym doświadczeniem, które może zostać wprowadzone przez ukraińskiego prawodawcę. Ze względu na fakt, że definicja rodzajów zarządzeń centralnych organów wykonawczych jest dziś zawarta w odrębnych aktach normatywnych, ich uogólnienie i prezentacja w zarządzeniu jednolitym – ustawie Ukrainy „O działalności legislacyjnej i aktach normatywnych” jest uzasadniona, co powinno przyczynić się do pełnego uregulowania procesu legislacyjnego w kraju, a mianowicie: doprowadzić do jednolitego systemu wszystkich istniejących na Ukrainie aktów normatywnych, określić ich wyłączne listy, rodzaje, sposób ich tworzenia, działania i tym podobne. Powinien on stać się podstawowym legislacyjnym aktem prawnym, który wyczerpująco i jednoznacznie określi wszystkie terminy, pojęcia, w rozumieniu, w jakim powinny być stosowane na Ukrainie we wszystkich innych aktach prawnych.

CECHY TAKTYKI PRZESŁUCHANIA PODEJRZANEGO O PRZESTĘPSTWA UCHYLANIA SIĘ OD PŁACENIA JEDNOLITEJ SKŁADKI NA POWSZECHNE PAŃSTWOWE UBEZPIECZENIE SPOŁECZNE I SKŁADKI NA POWSZECHNE PAŃSTWOWE UBEZPIECZENIE EMERYTALNE

Mykola Bezzubenko

student Katedry Postępowania Karnego, Kryminalistyki i Ekspertologii
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0502-8099

Anotation. Tradycyjnie w kryminalistyce elementy kryminalistycznej charakterystyki przestępstw obejmują charakterystykę osobowości przestępcy. Nie jest wyjątkiem, w tym przypadku, kryminalistyczna charakterystyka uchylania się od płacenia jednolitej składki na powszechne państwowe ubezpieczenie społeczne i składki na powszechne państwowe ubezpieczenie emerytalne, w której wyróżniamy również jeden z jej elementów strukturalnych – osobowość przestępcy, którego badanie w statusie podejrzanego stanowi przedmiot tego artykułu. W artykule zbadano cechy taktyki przesłuchiwania podejrzanego o przestępstwa polegające na uchyleniu płacenia jednolitej składki na powszechne państwowe ubezpieczenie społeczne i składki na powszechne państwowe ubezpieczenie emerytalne. Ustalono status procesowy podejrzanego. Przedstawiono poszczególne elementy taktyki przesłuchania osoby przestępcy z uwzględnieniem typowej sytuacji śledczej. Stwierdzono, że podczas przesłuchania podejrzanego o popełnienie uchylania się od płacenia jednolitej składki na powszechne państwowe ubezpieczenie społeczne i składki na powszechne państwowe ubezpieczenie emerytalne należy wyjaśnić następujące okoliczności, które są przedmiotem przesłuchania.
Keywords: Tradycyjnie w kryminalistyce elementy kryminalistycznej charakterystyki przestępstw obejmują charakterystykę osobowości przestępcy. Nie jest wyjątkiem, w tym przypadku, kryminalistyczna charakterystyka uchylania się od płacenia jednolitej składki na powszechne państwowe ubezpieczenie społeczne i składki na powszechne państwowe ubezpieczenie emerytalne, w której wyróżniamy również jeden z jej elementów strukturalnych – osobowość przestępcy, którego badanie w statusie podejrzanego stanowi przedmiot tego artykułu. W artykule zbadano cechy taktyki przesłuchiwania podejrzanego o przestępstwa polegające na uchyleniu płacenia jednolitej składki na powszechne państwowe ubezpieczenie społeczne i składki na powszechne państwowe ubezpieczenie emerytalne. Ustalono status procesowy podejrzanego. Przedstawiono poszczególne elementy taktyki przesłuchania osoby przestępcy z uwzględnieniem typowej sytuacji śledczej. Stwierdzono, że podczas przesłuchania podejrzanego o popełnienie uchylania się od płacenia jednolitej składki na powszechne państwowe ubezpieczenie społeczne i składki na powszechne państwowe ubezpieczenie emerytalne należy wyjaśnić następujące okoliczności, które są przedmiotem przesłuchania.

DOŚWIADCZENIE UNII EUROPEJSKIEJ W ZAKRESIE ZWIĘKSZENIA POZIOMU OCHRONY PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ I JEGO WPŁYW NA POPRAWĘ USTAWODAWSTWA UKRAINY

Ihor Benedysiuk

sędzia Kasacyjnego Sądu Gospodarczego Sądu Najwyższego, student
Naukowo-Badawczego Instytutu Własności Intelektualnej Narodowej Akademii Nauk Prawnych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3935-5322

Anotation. W artykule zbadano doświadczenie Unii Europejskiej ostatnich dziesięcioleci w zakresie zwiększenia poziomu ochrony praw własności intelektualnej i jego wpływu na rozwój ustawodawstwa krajowego Ukrainy w tej dziedzinie. Podkreślono potrzebę poprawy skuteczności i jakości ochrony praw własności intelektualnej jako niezbędnego elementu rozwoju cyfrowej, naukowej i innowacyjnej przestrzeni europejskiej. Podczas pisania artykułu zastosowano ogólne naukowe i specjalne metody badawcze, wśród których należy wyróżnić metody poznania dialektycznego i logiki formalnej, metody porównawcze i formalno-prawne. W procesie rozwinięcia tematu badania określono trendy w działaniach Komisji Europejskiej w zakrwsie zapewnienia wysokiego, równego i jednorodnego poziomu realizacji praw własności intelektualnej na rynku krajowym UE w przekroju teoriopoznawczym. Przeanalizowano, w jaki sposób prawo krajowe Ukrainy uwzględnia podstawowe zasady ogłoszone w Dyrektywie 2004/48/WE w sprawie ochrony praw własności intelektualnej. Ustalono, które kwestie, będące przedmiotem badań zgłoszonych przez Komisję Europejską, w zakresie poprawy ochrony praw własności intelektualnej, znalazły odzwierciedlenie w prawie europejskim i czy zostało to uwzględnione w prawie Ukrainy. Na podstawie wyników badań określono sposoby dalszego wdrażania postanowień Umowy o stowarzyszeniu Ukrainy i UE w prawie krajowym w zakresie ochrony praw własności intelektualnej w aspekcie prywatno-prawnym.
Keywords: W artykule zbadano doświadczenie Unii Europejskiej ostatnich dziesięcioleci w zakresie zwiększenia poziomu ochrony praw własności intelektualnej i jego wpływu na rozwój ustawodawstwa krajowego Ukrainy w tej dziedzinie. Podkreślono potrzebę poprawy skuteczności i jakości ochrony praw własności intelektualnej jako niezbędnego elementu rozwoju cyfrowej, naukowej i innowacyjnej przestrzeni europejskiej. Podczas pisania artykułu zastosowano ogólne naukowe i specjalne metody badawcze, wśród których należy wyróżnić metody poznania dialektycznego i logiki formalnej, metody porównawcze i formalno-prawne. W procesie rozwinięcia tematu badania określono trendy w działaniach Komisji Europejskiej w zakrwsie zapewnienia wysokiego, równego i jednorodnego poziomu realizacji praw własności intelektualnej na rynku krajowym UE w przekroju teoriopoznawczym. Przeanalizowano, w jaki sposób prawo krajowe Ukrainy uwzględnia podstawowe zasady ogłoszone w Dyrektywie 2004/48/WE w sprawie ochrony praw własności intelektualnej. Ustalono, które kwestie, będące przedmiotem badań zgłoszonych przez Komisję Europejską, w zakresie poprawy ochrony praw własności intelektualnej, znalazły odzwierciedlenie w prawie europejskim i czy zostało to uwzględnione w prawie Ukrainy. Na podstawie wyników badań określono sposoby dalszego wdrażania postanowień Umowy o stowarzyszeniu Ukrainy i UE w prawie krajowym w zakresie ochrony praw własności intelektualnej w aspekcie prywatno-prawnym.

GENEZA GŁÓWNYCH RODZAJÓW PLANOWANIA STRATEGICZNEGO I ICH WŁAŚCIWOŚCI ADMINISTRACYJNO-PRAWNE NA UKRAINIE

Nataliia Biloshytska

aspirant
Instytucji szkolnictwa wyższego „Międzynarodowy Uniwersytet Biznesu i Prawa” (Chersoń, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7441-5194

Anotation. W artykule zbadano genezę głównych rodzajów planowania strategicznego i ich cechy administracyjnoprawne. Udowodniono, że system tak zwanego dyrektywnego państwowego planowania rozwoju kompleksu narodowogospodarczego (w przeciwieństwie do planowania wskaźnikowego w krajach o gospodarce rynkowej) powstał w wyniku konsekwentnego doskonalenia organów planowania państwowego i regulacji prawnej ich działalności. Wskazano, że Państwowy Komitet ds. Planowania w ramach własnego obszaru odpowiedzialności wydał rozporządzenia wiążące dla wszystkich ministerstw, urzędów oraz innych organizacji. Dano mu możliwość angażowania do badań projektów planów i poszczególnych spraw narodowo-gospodarczych akademii nauk, instytucji badawczych i projektowych, konstruktorskich oraz innych firm i instytucji, a ponadto samodzielnych ekspertów, specjalistów i pionierów produkcji. Konkretnie sztab Państwowego Kabinetu ds. Planowania składał się bezpośrednio z działów branżowych (odpowiednio w dziedzinie przemysłu, rolnictwie, transporcie, sektorze obrotu towarowego, handlu zagranicznego, kultury, a także edukacji, zdrowia i innych dziedzin) i działów skonsolidowanych (skonsolidowany dział planu narodowo-gospodarczego, wydział planowania przestrzennego, a także lokalizacji zakładów produkcyjnych, skonsolidowany dział inwestycji kapitałowych, skonsolidowany dział bilansów materialnych, a także projektów podziału, wydział pracy, wydział finansów i kosztów własnych itp.). Ustalono, że planowanie dyrektywne posiadało szereg niewątpliwych zalet, pozwalających na kompleksowe rozwiązywanie wielu problemów zarządczych. W szczególności na prowadzenie jednolitej polityki technicznej związanej z rozwojem głównych obszarów nauki; koordynowania tempo rozwoju gospodarczego kraju ze wzrostem potencjału gospodarczego i technicznego regionów; centralnej redystrybucji zasobów finansowych, materialnych i pracowniczych do najbardziej odpowiednich obszarów. Te i niektóre inne pozytywne aspekty planowania dyrektywnego rozwoju kompleksu narodowo-gospodarczego wykazały najwyższą wydajność w trudnych okresach przejściowych (industrializacja i ożywienie gospodarcze), ale w okresach pokojowego rozwoju pojawiły się w nim znaczące problemy, których nigdy nie udało się rozwiązać. Uzasadniono, że nowoczesne prawo administracyjne Ukrainy również nie stawia kwestii związanych z rządowym planowaniem strategicznym rozwoju gospodarki. Nawet kursy szkoleniowe takich dyscyplin jak prawo finansowe i budżetowe Ukrainy pomijają związek planowania budżetowego z kwestiami prognozowania gospodarczego i planowania strategicznego gospodarki regionalnej. W specjalnościach prawniczych brakuje również badań magisterskich nad problematyką administracji publicznej. Tak się złożyło, że po zniesieniu systemu państwowych organów planowania badania te stały się prerogatywą ekonomistów, w tym z komponentem prawnym badanych zagadnień. Przewidywalność terytorialnego i sektorowego rozwoju gospodarczego można osiągnąć jedynie na podstawie zastosowania zestawu narzędzi planowania strategicznego i prognozowania. Brakuje jednak systemu planowania terytorialnego na Ukrainie i innych państwach poradzieckich, a perspektywy jego częściowej odbudowy wiążą się z przejściem na zasady i metody stosowane w zachodnich krajach rozwiniętych gospodarczo. Należy zauważyć, że planowanie wskaźnikowe ma wiele poważnych różnic w stosunku do planowania scentralizowanego. W centralnie ukształtowanej gospodarce cechy projektów firm, koszty produkcji, wynagrodzenia pracowników, koncepcja podziału zysków i ilość zasobów produkcyjnych były kształtowane przez dezagregację strategicznych planów pięcioletnich, miały charakter dyrektywny i były obowiązkowe do wykonania, to znaczy miały charakter czysto administracyjny. Wskaźniki planów były kryteriami oceny działalności przedsiębiorstw. Realizacja planowanych zadań poparta była koncepcją motywowania materialnego pracowników oraz wyłącznie administracyjnymi sposobami kierowania dyrekcją przedsiębiorstw.
Keywords: W artykule zbadano genezę głównych rodzajów planowania strategicznego i ich cechy administracyjnoprawne. Udowodniono, że system tak zwanego dyrektywnego państwowego planowania rozwoju kompleksu narodowogospodarczego (w przeciwieństwie do planowania wskaźnikowego w krajach o gospodarce rynkowej) powstał w wyniku konsekwentnego doskonalenia organów planowania państwowego i regulacji prawnej ich działalności. Wskazano, że Państwowy Komitet ds. Planowania w ramach własnego obszaru odpowiedzialności wydał rozporządzenia wiążące dla wszystkich ministerstw, urzędów oraz innych organizacji. Dano mu możliwość angażowania do badań projektów planów i poszczególnych spraw narodowo-gospodarczych akademii nauk, instytucji badawczych i projektowych, konstruktorskich oraz innych firm i instytucji, a ponadto samodzielnych ekspertów, specjalistów i pionierów produkcji. Konkretnie sztab Państwowego Kabinetu ds. Planowania składał się bezpośrednio z działów branżowych (odpowiednio w dziedzinie przemysłu, rolnictwie, transporcie, sektorze obrotu towarowego, handlu zagranicznego, kultury, a także edukacji, zdrowia i innych dziedzin) i działów skonsolidowanych (skonsolidowany dział planu narodowo-gospodarczego, wydział planowania przestrzennego, a także lokalizacji zakładów produkcyjnych, skonsolidowany dział inwestycji kapitałowych, skonsolidowany dział bilansów materialnych, a także projektów podziału, wydział pracy, wydział finansów i kosztów własnych itp.). Ustalono, że planowanie dyrektywne posiadało szereg niewątpliwych zalet, pozwalających na kompleksowe rozwiązywanie wielu problemów zarządczych. W szczególności na prowadzenie jednolitej polityki technicznej związanej z rozwojem głównych obszarów nauki; koordynowania tempo rozwoju gospodarczego kraju ze wzrostem potencjału gospodarczego i technicznego regionów; centralnej redystrybucji zasobów finansowych, materialnych i pracowniczych do najbardziej odpowiednich obszarów. Te i niektóre inne pozytywne aspekty planowania dyrektywnego rozwoju kompleksu narodowo-gospodarczego wykazały najwyższą wydajność w trudnych okresach przejściowych (industrializacja i ożywienie gospodarcze), ale w okresach pokojowego rozwoju pojawiły się w nim znaczące problemy, których nigdy nie udało się rozwiązać. Uzasadniono, że nowoczesne prawo administracyjne Ukrainy również nie stawia kwestii związanych z rządowym planowaniem strategicznym rozwoju gospodarki. Nawet kursy szkoleniowe takich dyscyplin jak prawo finansowe i budżetowe Ukrainy pomijają związek planowania budżetowego z kwestiami prognozowania gospodarczego i planowania strategicznego gospodarki regionalnej. W specjalnościach prawniczych brakuje również badań magisterskich nad problematyką administracji publicznej. Tak się złożyło, że po zniesieniu systemu państwowych organów planowania badania te stały się prerogatywą ekonomistów, w tym z komponentem prawnym badanych zagadnień. Przewidywalność terytorialnego i sektorowego rozwoju gospodarczego można osiągnąć jedynie na podstawie zastosowania zestawu narzędzi planowania strategicznego i prognozowania. Brakuje jednak systemu planowania terytorialnego na Ukrainie i innych państwach poradzieckich, a perspektywy jego częściowej odbudowy wiążą się z przejściem na zasady i metody stosowane w zachodnich krajach rozwiniętych gospodarczo. Należy zauważyć, że planowanie wskaźnikowe ma wiele poważnych różnic w stosunku do planowania scentralizowanego. W centralnie ukształtowanej gospodarce cechy projektów firm, koszty produkcji, wynagrodzenia pracowników, koncepcja podziału zysków i ilość zasobów produkcyjnych były kształtowane przez dezagregację strategicznych planów pięcioletnich, miały charakter dyrektywny i były obowiązkowe do wykonania, to znaczy miały charakter czysto administracyjny. Wskaźniki planów były kryteriami oceny działalności przedsiębiorstw. Realizacja planowanych zadań poparta była koncepcją motywowania materialnego pracowników oraz wyłącznie administracyjnymi sposobami kierowania dyrekcją przedsiębiorstw.

SANKCJE ZA PRZEKAZYWANIE LUB ZBIERANIE INFORMACJI STANOWIĄCYCH INFORMACJE SŁUŻBOWE ZEBRANE PODCZAS CZYNNOŚCI OPERACYJNOROZPOZNAWCZYCH, KONTRWYWIADOWCZYCH, W ZAKRESIE OBRONY KRAJU

Volodymyr Boichuk

student Katedry Prawa Karnego
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8139-7286

Anotation. Artykuł dotyczy kwestii sankcji przewidzianych w art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy za przekazywanie lub zbieranie informacji stanowiących informacje służbowe zebrane podczas czynności operacyjno-poszukiwawczych, kontrwywiadowczych, w sferze obrony kraju. Podano charakterystykę sankcji art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy w kontekście ich klasyfikacji karno-prawnej, zauważono, że sankcja powinna odpowiadać ciężkości czynu i być zgodna z sankcjami za popełnienie innych, zbliżonych do rodzaju i charakteru przestępstw. W związku z tym przedstawiono propozycje wprowadzenia sankcji ust. 1 i ust. 2 art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy w spójności między sobą poprzez obniżenie górnej granicy kary w sankcji ust. 1 art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy do 4 lat pozbawienia wolności i równoległe powiększenie dolnej granicy sankcji ust. 2 tego samego artykułu do 5 lat pozbawienia wolności. Zaproponowano schemat rozgraniczenia środka odpowiedzialności karnej za przestępstwa przewidziane w art. 328, 329, 422 Kodeksu Karnego Ukrainy i art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy.
Keywords: Artykuł dotyczy kwestii sankcji przewidzianych w art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy za przekazywanie lub zbieranie informacji stanowiących informacje służbowe zebrane podczas czynności operacyjno-poszukiwawczych, kontrwywiadowczych, w sferze obrony kraju. Podano charakterystykę sankcji art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy w kontekście ich klasyfikacji karno-prawnej, zauważono, że sankcja powinna odpowiadać ciężkości czynu i być zgodna z sankcjami za popełnienie innych, zbliżonych do rodzaju i charakteru przestępstw. W związku z tym przedstawiono propozycje wprowadzenia sankcji ust. 1 i ust. 2 art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy w spójności między sobą poprzez obniżenie górnej granicy kary w sankcji ust. 1 art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy do 4 lat pozbawienia wolności i równoległe powiększenie dolnej granicy sankcji ust. 2 tego samego artykułu do 5 lat pozbawienia wolności. Zaproponowano schemat rozgraniczenia środka odpowiedzialności karnej za przestępstwa przewidziane w art. 328, 329, 422 Kodeksu Karnego Ukrainy i art. 330 Kodeksu Karnego Ukrainy.

INSTYTUCJONALNE GWARANCJE MECHANIZMU ADMINISTRACYJNO-PRAWNEGO ZABEZPIECZENIA PRAW CZŁOWIEKA CZWARTEJ GENERACJI W SYSTEMIE OCHRONY ZDROWIA

Sandra Boldizhar

kandydat nauk prawnych, docent Katedry Prawa Administracyjnego, Finansowego i Informacyjnego
Państwowej Szkoły Wyższej „Użhorodzki Uniwersytet Narodowy” (Użhorod, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3096-9181

Anotation. Zbadano cechy gwarancji instytucjonalnych, które są częścią mechanizmu administracyjno-prawnego zapewnienia praw człowieka czwartej generacji w systemie opieki zdrowotnej. Ustalono, że system gwarancji instytucjonalnych obejmuje gwarancje parlamentarne, gwarancje Rzecznika Praw Obywatelskich, gwarancje prezydenckie, gwarancje rządowe, gwarancje lokalnych władz wykonawczych, gwarancje jednostek samorządu terytorialnego. Zaproponowano mechanizmy, które mają na celu poprawę sytuacji w sprawach zabezpieczenia praw człowieka czwartej generacji: wprowadzenie instytucji Pełnomocnika do spraw Ochrony Praw Człowieka Czwartej Generacji, prowadzenie przez Radę Doradczą przy Rzeczniku Praw Człowieka oddzielnej analizy przestrzegania praw człowieka czwartej generacji, powołanie przez Rzecznika Praw Obywatelskich swojego przedstawiciela, który będzie zajmował się wyłącznie kwestiami zapewnienia praw człowieka czwartej generacji, utworzenie grupy roboczej ds. zapewnienia praw człowieka czwartej generacji przy Komisji ds. Reformy Prawnej.
Keywords: Zbadano cechy gwarancji instytucjonalnych, które są częścią mechanizmu administracyjno-prawnego zapewnienia praw człowieka czwartej generacji w systemie opieki zdrowotnej. Ustalono, że system gwarancji instytucjonalnych obejmuje gwarancje parlamentarne, gwarancje Rzecznika Praw Obywatelskich, gwarancje prezydenckie, gwarancje rządowe, gwarancje lokalnych władz wykonawczych, gwarancje jednostek samorządu terytorialnego. Zaproponowano mechanizmy, które mają na celu poprawę sytuacji w sprawach zabezpieczenia praw człowieka czwartej generacji: wprowadzenie instytucji Pełnomocnika do spraw Ochrony Praw Człowieka Czwartej Generacji, prowadzenie przez Radę Doradczą przy Rzeczniku Praw Człowieka oddzielnej analizy przestrzegania praw człowieka czwartej generacji, powołanie przez Rzecznika Praw Obywatelskich swojego przedstawiciela, który będzie zajmował się wyłącznie kwestiami zapewnienia praw człowieka czwartej generacji, utworzenie grupy roboczej ds. zapewnienia praw człowieka czwartej generacji przy Komisji ds. Reformy Prawnej.

CECHY ODPOWIEDZIALNOŚCI ADMINISTRACYJNEJ ZA PRZESTĘPSTWA ZWIĄZANE Z KORUPCJĄ

Yuliia Borysova

aspirant Katedry Prawa Administracyjnego i Celnego
Uniwersytetu Sprawy Celnej i Finansów (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3622-2484

Anotation. Artykuł poświęcony jest określeniu cech odpowiedzialności administracyjnej za przestępstwa związane z korupcją. Ustalono, że odpowiedzialność administracyjna jest jednym ze skutecznych środków utrzymania porządku prawnego w państwie, ponieważ obejmuje szeroki zakres stosunków społecznych między organami administracji publicznej a osobami fizycznymi i prawnymi. Ustalono, że w literaturze administracyjno-prawnej zwyczajowo definiuje się odpowiedzialność administracyjną jako szczególny rodzaj odpowiedzialności prawnej ze wszystkimi jej nieodłącznymi cechami, co ma pewne cechy, biorąc pod uwagę zakres tych stosunków społecznych, do których można ją rozszerzyć. Udowodniono, że odpowiedzialność administracyjna jest traktowana jako czynność polegająca na stosowaniu egzekucji administracyjnych; przewidziana sankcjami norm prawnych reakcja państwa na przestępstwo i stosowanie środków przymusu; ustanowienie pewnych ograniczeń w wyniku popełnienia przestępstwa administracyjnego. Problemy z określeniem cech odpowiedzialności administracyjnej za popełnianie przestępstw związanych z korupcją są spowodowane przede wszystkim potrzebą utrzymania w społeczeństwie reżimu legalności i właściwego zapewnienia ochrony praw i wolności obywateli w stosunkach administracyjnodeliktowych. Argumentuje się, że przestępstwa administracyjne związane z korupcją są branżową odmianą przestępstw administracyjnych i za których popełnienie jest przewidziana odpowiedzialność administracyjna, ale przyciąganie do niej ma pewne cechy, które determinują specyfikę przyciągania przestępców do tego rodzaju odpowiedzialności.
Keywords: Artykuł poświęcony jest określeniu cech odpowiedzialności administracyjnej za przestępstwa związane z korupcją. Ustalono, że odpowiedzialność administracyjna jest jednym ze skutecznych środków utrzymania porządku prawnego w państwie, ponieważ obejmuje szeroki zakres stosunków społecznych między organami administracji publicznej a osobami fizycznymi i prawnymi. Ustalono, że w literaturze administracyjno-prawnej zwyczajowo definiuje się odpowiedzialność administracyjną jako szczególny rodzaj odpowiedzialności prawnej ze wszystkimi jej nieodłącznymi cechami, co ma pewne cechy, biorąc pod uwagę zakres tych stosunków społecznych, do których można ją rozszerzyć. Udowodniono, że odpowiedzialność administracyjna jest traktowana jako czynność polegająca na stosowaniu egzekucji administracyjnych; przewidziana sankcjami norm prawnych reakcja państwa na przestępstwo i stosowanie środków przymusu; ustanowienie pewnych ograniczeń w wyniku popełnienia przestępstwa administracyjnego. Problemy z określeniem cech odpowiedzialności administracyjnej za popełnianie przestępstw związanych z korupcją są spowodowane przede wszystkim potrzebą utrzymania w społeczeństwie reżimu legalności i właściwego zapewnienia ochrony praw i wolności obywateli w stosunkach administracyjnodeliktowych. Argumentuje się, że przestępstwa administracyjne związane z korupcją są branżową odmianą przestępstw administracyjnych i za których popełnienie jest przewidziana odpowiedzialność administracyjna, ale przyciąganie do niej ma pewne cechy, które determinują specyfikę przyciągania przestępców do tego rodzaju odpowiedzialności.

CHARAKTERYSTYKA EKONOMICZNYCH FORM MAJĄTKU SIŁ ZBROJNYCH UKRAINY

Oksana Buhaiova

adiunkt Katedry Dyscyplin Ekonomiczno-Prawnych i Bezpieczeństwa Gospodarczego
Donieckiego Instytutu Prawniczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy (Mariupol, obwód doniecki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2084-3457

Anotation. W artykule naukowym autor analizuje akty normatywne regulujące własność i stosunki majątkowe Sił Zbrojnych Ukrainy i bada opinie naukowców dotyczące majątku Sił Zbrojnych Ukrainy. Podkreśla, że w zależności od formy ekonomicznej, jaką nabywa majątek, dzieli się ją na środki trwałe, aktywa obrotowe, środki, towary i uwzględnia ich cechy w zależności od sfery istnienia. Określa cechy definicji ekonomicznej formy majątku Sił Zbrojnych Ukrainy w specjalnych przepisach i zarządzeniach. Podkreśla rozgałęzienia aktów normatywnych, regulujących ten zakres i oferuje autorską wizję poprawy ram normatywnych regulujących majątek, w tym formy ekonomiczne i stosunki majątkowe w Siłach Zbrojnych Ukrainy, z uwzględnieniem standardów międzynarodowych.
Keywords: W artykule naukowym autor analizuje akty normatywne regulujące własność i stosunki majątkowe Sił Zbrojnych Ukrainy i bada opinie naukowców dotyczące majątku Sił Zbrojnych Ukrainy. Podkreśla, że w zależności od formy ekonomicznej, jaką nabywa majątek, dzieli się ją na środki trwałe, aktywa obrotowe, środki, towary i uwzględnia ich cechy w zależności od sfery istnienia. Określa cechy definicji ekonomicznej formy majątku Sił Zbrojnych Ukrainy w specjalnych przepisach i zarządzeniach. Podkreśla rozgałęzienia aktów normatywnych, regulujących ten zakres i oferuje autorską wizję poprawy ram normatywnych regulujących majątek, w tym formy ekonomiczne i stosunki majątkowe w Siłach Zbrojnych Ukrainy, z uwzględnieniem standardów międzynarodowych.

KRYMINALISTYCZNE PROBLEMY USTALENIA I PRZEZWYCIĘŻENIA SYMULACJI PODEJRZANEGO W POSTĘPOWANIU PRZYGOTOWAWCZYM

Bohdan Burbelo

Kierownik Wydziału Kryminalistyki Urzędu Śledczego
Urzędu Głównego Policji Narodowej w Obwodzie Charkowskim (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1889-0713

Anotation. Na podstawie analizy materiałów z praktyki śledczej i sądowej, a także literatury naukowej, określono znaczenie badań kryminalistycznych problemów wykrywania i przeciwdziałania symulacji. Przeprowadzono analizę pojęcia „symulacja” i jej rodzajów. Rozważono motyw i cel zastosowania symulacji przez podejrzanych. Określono zakres niezbędnej wiedzy, którą śledczy, prokuratorzy, sędziowie powinni profesjonalnie posiadać, aby rozwiązać problemy związane z identyfikacją symulantów. Na podstawie analizy materiałów z praktyki śledczej i sądowej oraz literatury naukowej, określono znaczenie badań kryminalistycznych problemów wykrywania i przeciwdziałania imitacji. Przeanalizowano pojęcie „modelowanie” i jego rodzaje. Ustalono motyw i cel wykorzystania symulacji przez oskarżonego. Określono zakres niezbędnej wiedzy, którą śledczy ścigający adwokatów, sędziów powinni profesjonalnie posiadać, aby rozwiązać problemy związane z identyfikacją symulatorów.
Keywords: Na podstawie analizy materiałów z praktyki śledczej i sądowej, a także literatury naukowej, określono znaczenie badań kryminalistycznych problemów wykrywania i przeciwdziałania symulacji. Przeprowadzono analizę pojęcia „symulacja” i jej rodzajów. Rozważono motyw i cel zastosowania symulacji przez podejrzanych. Określono zakres niezbędnej wiedzy, którą śledczy, prokuratorzy, sędziowie powinni profesjonalnie posiadać, aby rozwiązać problemy związane z identyfikacją symulantów. Na podstawie analizy materiałów z praktyki śledczej i sądowej oraz literatury naukowej, określono znaczenie badań kryminalistycznych problemów wykrywania i przeciwdziałania imitacji. Przeanalizowano pojęcie „modelowanie” i jego rodzaje. Ustalono motyw i cel wykorzystania symulacji przez oskarżonego. Określono zakres niezbędnej wiedzy, którą śledczy ścigający adwokatów, sędziów powinni profesjonalnie posiadać, aby rozwiązać problemy związane z identyfikacją symulatorów.

REALIZACJA PRZEZ SĘDZIEGO ŚLEDCZEGO KONSTYTUCYJNYCH PODSTAW POSTĘPOWANIA KARNEGO PODCZAS PRZESZUKANIA

Denys Bialkovskyi

aspirant Katedry Prawa Karnego, Postępowania i Kryminalistyki Instytutu Prawa, Ekonomii i Stosunków Międzynarodowych Międzynarodowego Uniwersytetu Humanistycznego, starszy biegły sądowy
Odeskiego Naukowo-Badawczego Centrum Ekspercko-Kryminalistycznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy (Odessa, Ukraina)

Anotation. W artykule autor omawia problem realizacji konstytucyjnych podstaw postępowania karnego na etapie dochodzenia przedprocesowego w postępowaniu karnym Ukrainy podczas realizacji takiej czynności śledczej, jak przeszukanie. Ujawniono treść tej czynności śledczej. Podano faktyczne podstawy do przeprowadzenia przeszukania. Analizuje się cechy zastosowania przeszukania mieszkania lub innej własności osoby. Ujawniono treść podstawy nienaruszalności mieszkania, która polega na tym, że nie wolno włamać się do mieszkania lub innej własności osoby, przeprowadzić w nich oględziny lub przeszukanie w inny sposób, jak na podstawie uzasadnionego orzeczenia sądowego, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w Kodeksie Postępowania Karnego Ukrainy. Badane są cechy kontroli sądowej w zakresie przestrzegania prawa do nienaruszalności mieszkania lub innej własności osoby jako jednego z konstytucyjnych praw osób, które przepisy postępowania karnego Ukrainy nakładają na sędziego śledczego.
Keywords: W artykule autor omawia problem realizacji konstytucyjnych podstaw postępowania karnego na etapie dochodzenia przedprocesowego w postępowaniu karnym Ukrainy podczas realizacji takiej czynności śledczej, jak przeszukanie. Ujawniono treść tej czynności śledczej. Podano faktyczne podstawy do przeprowadzenia przeszukania. Analizuje się cechy zastosowania przeszukania mieszkania lub innej własności osoby. Ujawniono treść podstawy nienaruszalności mieszkania, która polega na tym, że nie wolno włamać się do mieszkania lub innej własności osoby, przeprowadzić w nich oględziny lub przeszukanie w inny sposób, jak na podstawie uzasadnionego orzeczenia sądowego, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w Kodeksie Postępowania Karnego Ukrainy. Badane są cechy kontroli sądowej w zakresie przestrzegania prawa do nienaruszalności mieszkania lub innej własności osoby jako jednego z konstytucyjnych praw osób, które przepisy postępowania karnego Ukrainy nakładają na sędziego śledczego.

SPECYFIKA WYMIERZENIA KARY POZBAWIENIA PRAWA PRZEZ PRYZMAT PRAKTYKI SĄDOWEJ

Maksym Viunyk

asystent Katedry Prawa Karnego
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3350-6951

Anotation. W artykule omówiono niektóre problemy związane z wymierzeniem kary pozbawienia prawa do obejmowania określonych stanowisk lub wykonywania określonych czynności, które pojawiają się w praktyce sądowej. Koncentruje się na przypadkach wymierzenia kary bez wskazania konkretnych ograniczeń wynikających z charakteru popełnionego przestępstwa, w celu usunięcia wad orzeczenia sądu w części wymierzonej kary. Analizowane są praktyki Sądu Apelacyjnego i Sądu Najwyższego, proponowane są sposoby doskonalenia i uogólniania praktyki wymierzania kary pozbawienia prawa. Stwierdzono, że jedyne zastosowanie prawa warunkuje zaufanie społeczeństwa do sądów i poprawia opinię publiczną na temat prawości i sprawiedliwości. Zapewnienie spójnego i jednolitego stosowania przepisów oraz zachęcanie do rozwoju prawa poprzez praktykę sądowniczą jest przede wszystkim uprawnieniem Sądu Najwyższego. Dlatego to Sąd Najwyższy powinien stworzyć właściwą praktykę sądową, dotyczącą wymierzenia jako podstawowej lub dodatkowej kary pozbawienia prawa do obejmowania określonych stanowisk lub wykonywania określonej działalności, która będzie punktem orientacyjnym dla sądów niższych instancji.
Keywords: W artykule omówiono niektóre problemy związane z wymierzeniem kary pozbawienia prawa do obejmowania określonych stanowisk lub wykonywania określonych czynności, które pojawiają się w praktyce sądowej. Koncentruje się na przypadkach wymierzenia kary bez wskazania konkretnych ograniczeń wynikających z charakteru popełnionego przestępstwa, w celu usunięcia wad orzeczenia sądu w części wymierzonej kary. Analizowane są praktyki Sądu Apelacyjnego i Sądu Najwyższego, proponowane są sposoby doskonalenia i uogólniania praktyki wymierzania kary pozbawienia prawa. Stwierdzono, że jedyne zastosowanie prawa warunkuje zaufanie społeczeństwa do sądów i poprawia opinię publiczną na temat prawości i sprawiedliwości. Zapewnienie spójnego i jednolitego stosowania przepisów oraz zachęcanie do rozwoju prawa poprzez praktykę sądowniczą jest przede wszystkim uprawnieniem Sądu Najwyższego. Dlatego to Sąd Najwyższy powinien stworzyć właściwą praktykę sądową, dotyczącą wymierzenia jako podstawowej lub dodatkowej kary pozbawienia prawa do obejmowania określonych stanowisk lub wykonywania określonej działalności, która będzie punktem orientacyjnym dla sądów niższych instancji.

SPOSOBY ROZWOJU UKRAIŃSKIEJ POTĘGI MORSKIEJ

Alisa Voitkova

asystent Katedry Jurysprudencji Ogólnoteoretycznej
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5056-8946

Anotation. Artykuł poświęcony jest zagadnieniu ogólnej charakterystyki prawnej dróg rozwoju ukraińskiej potęgi morskiej. Ukraina jest potęgą morską, która ma potężny potencjał morski. Przeanalizowano obowiązujące prawo krajowe Ukrainy w zakresie polityki morskiej w celu zapewnienia działalności morskiej, ponieważ polityka morska większości krajów na świecie jest obecnie definiowana i kształtowana w ramach odpowiednich dokumentów programowych, a mianowicie doktryn morskich lub strategii. Normy takich dokumentów określają najważniejsze i najistotniejsze kierunki rozwoju polityki morskiej państw, określają strategiczne zadania i priorytety ich rozwoju. Należy zauważyć, że dostępne doktrynalne ramy prawne w sferze morskiej w obecnym trudnym okresie dla Ukrainy nie wystarczą, aby zapewnić mechanizm realizacji polityki morskiej i działalności morskiej.
Keywords: Artykuł poświęcony jest zagadnieniu ogólnej charakterystyki prawnej dróg rozwoju ukraińskiej potęgi morskiej. Ukraina jest potęgą morską, która ma potężny potencjał morski. Przeanalizowano obowiązujące prawo krajowe Ukrainy w zakresie polityki morskiej w celu zapewnienia działalności morskiej, ponieważ polityka morska większości krajów na świecie jest obecnie definiowana i kształtowana w ramach odpowiednich dokumentów programowych, a mianowicie doktryn morskich lub strategii. Normy takich dokumentów określają najważniejsze i najistotniejsze kierunki rozwoju polityki morskiej państw, określają strategiczne zadania i priorytety ich rozwoju. Należy zauważyć, że dostępne doktrynalne ramy prawne w sferze morskiej w obecnym trudnym okresie dla Ukrainy nie wystarczą, aby zapewnić mechanizm realizacji polityki morskiej i działalności morskiej.

NIEPEŁNOLETNI PRZESTĘPCY JAKO PRZEDMIOTY DZIAŁALNOŚCI PROFILAKTYCZNEJ

Liliia Hachak-Velychko

wykładowca
Narodowej Akademii Wojsk Lądowych imienia Piotra Sahajdacznego (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5776-5352

Anotation. W artykule przeanalizowano kwestie zapobiegania przestępstwom wśród dzieci, co jest jednym z głównych zadań stawianych przed organami ścigania w ogóle oraz poszczególnymi jednostkami państwa i społeczeństwa. Podkreślono, że w warunkach kryzysu społeczno-gospodarczego, zaostrzenia sytuacji kryminogennej i wzrostu różnych przestępstw rosną wymagania dotyczące działań organów ścigania, co powoduje potrzebę naukowego podejścia do jego organizacji. Wyjaśniono, że cały zestaw środków zapobiegania przestępstwom niepełnoletnich obejmuje kilka elementów: działalność analityczna organów i służb do spraw dzieci oraz specjalnych instytucji dla dzieci; działalność organizacyjna, która ma na celu wyeliminowanie przyczyn i warunków sprzyjających przestępstwom niepełnoletnich; działalność w zakresie planowania działań zapobiegawczych. Plany powinny być opracowywane z uwzględnieniem specyfiki każdego regionu, regionu, miasta, dzielnicy; działania koordynacyjne w celu zapobiegania przestępstwom niepełnoletnich. Podkreślono, że pomimo znacznej liczby publikacji naukowych poświęconych różnym aspektom zapobiegania przestępstwom, problemom zapobiegania wykroczeń wśród niepełnoletnich nie zwraca się wystarczającej uwagi, co powoduje potrzebę szczegółowego, kompleksowego badania tych zagadnień. Rzeczywiście, pomimo faktu, że wykroczenia charakteryzują się mniejszym niebezpieczeństwem publicznym niż przestępstwa, niereagowanie na nich stwarza niepełnoletniemu poczucie bezkarności i permisywności, co może później prowadzić do znacznie poważniejszych konsekwencji.
Keywords: W artykule przeanalizowano kwestie zapobiegania przestępstwom wśród dzieci, co jest jednym z głównych zadań stawianych przed organami ścigania w ogóle oraz poszczególnymi jednostkami państwa i społeczeństwa. Podkreślono, że w warunkach kryzysu społeczno-gospodarczego, zaostrzenia sytuacji kryminogennej i wzrostu różnych przestępstw rosną wymagania dotyczące działań organów ścigania, co powoduje potrzebę naukowego podejścia do jego organizacji. Wyjaśniono, że cały zestaw środków zapobiegania przestępstwom niepełnoletnich obejmuje kilka elementów: działalność analityczna organów i służb do spraw dzieci oraz specjalnych instytucji dla dzieci; działalność organizacyjna, która ma na celu wyeliminowanie przyczyn i warunków sprzyjających przestępstwom niepełnoletnich; działalność w zakresie planowania działań zapobiegawczych. Plany powinny być opracowywane z uwzględnieniem specyfiki każdego regionu, regionu, miasta, dzielnicy; działania koordynacyjne w celu zapobiegania przestępstwom niepełnoletnich. Podkreślono, że pomimo znacznej liczby publikacji naukowych poświęconych różnym aspektom zapobiegania przestępstwom, problemom zapobiegania wykroczeń wśród niepełnoletnich nie zwraca się wystarczającej uwagi, co powoduje potrzebę szczegółowego, kompleksowego badania tych zagadnień. Rzeczywiście, pomimo faktu, że wykroczenia charakteryzują się mniejszym niebezpieczeństwem publicznym niż przestępstwa, niereagowanie na nich stwarza niepełnoletniemu poczucie bezkarności i permisywności, co może później prowadzić do znacznie poważniejszych konsekwencji.

PRAKTYCZNE PROBLEMY ADMINISTRACYJNO-PRAWNE REGULACJE ZAPEWNIENIA PRAW PACJENTA ZAKŁADU PSYCHIATRYCZNEGO I SPOSOBY ICH ROZWIĄZYWANIA

Serhii Hvozdyk

student
Prywatnej Spółki Akcyjnej „Uczelnia „Międzyregionalna Akademia Zarządzania Personelem” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4355-5060

Anotation. Znaczenie tego artykułu polega na tym, że określenie praktycznych problemów administracyjno-prawnych regulacji zapewnienia praw pacjentów zakładów psychiatrycznych pomoże poprawić wykonywanie obowiązków i zadań przez przedstawicieli prawnych, władze publiczne i pracowników zakładów psychiatrycznych w zakresie pomocy w realizacji przez pacjentów ich praw, tworząc dla nich komfortowe warunki leczenia. Proponowane rozwiązania powinny mieć na celu stworzenie jednolitego i skuteczniejszego mechanizmu zabezpieczenia, a tym samym wyeliminowanie kolizyjności przepisów ustawowych. W artykule przeanalizowano rodzaje praktycznych problemów administracyjno-prawnych regulacji zapewnienia praw pacjenta zakładu psychiatrycznego. Wyjaśniono treść każdego z takich problemów. Wskazano na braki i luki w prawie administracyjnym w badanym zakresie. Stwierdzono, że problemy w regulacji administracyjno-prawnej zapewniania praw pacjentów zakładów psychiatrycznych są spowodowane niewystarczającą uwagą na podniesienie poziomu świadomości prawnej pracowników zakładów psychiatrycznych i poziomu edukacji prawnej pacjentów zakładów psychiatrycznych i ich przedstawicieli prawnych. Innym powodem, który warunkuje obecność problemów, jest niewystarczająca szczegółowość procedury administracyjnej w celu zapewnienia zasad świadczenia opieki psychiatrycznej, ustalonej przez prawo międzynarodowe, w wyniku czego ich przestrzeganie w praktyce jest częściowe i dobrowolne.
Keywords: Znaczenie tego artykułu polega na tym, że określenie praktycznych problemów administracyjno-prawnych regulacji zapewnienia praw pacjentów zakładów psychiatrycznych pomoże poprawić wykonywanie obowiązków i zadań przez przedstawicieli prawnych, władze publiczne i pracowników zakładów psychiatrycznych w zakresie pomocy w realizacji przez pacjentów ich praw, tworząc dla nich komfortowe warunki leczenia. Proponowane rozwiązania powinny mieć na celu stworzenie jednolitego i skuteczniejszego mechanizmu zabezpieczenia, a tym samym wyeliminowanie kolizyjności przepisów ustawowych. W artykule przeanalizowano rodzaje praktycznych problemów administracyjno-prawnych regulacji zapewnienia praw pacjenta zakładu psychiatrycznego. Wyjaśniono treść każdego z takich problemów. Wskazano na braki i luki w prawie administracyjnym w badanym zakresie. Stwierdzono, że problemy w regulacji administracyjno-prawnej zapewniania praw pacjentów zakładów psychiatrycznych są spowodowane niewystarczającą uwagą na podniesienie poziomu świadomości prawnej pracowników zakładów psychiatrycznych i poziomu edukacji prawnej pacjentów zakładów psychiatrycznych i ich przedstawicieli prawnych. Innym powodem, który warunkuje obecność problemów, jest niewystarczająca szczegółowość procedury administracyjnej w celu zapewnienia zasad świadczenia opieki psychiatrycznej, ustalonej przez prawo międzynarodowe, w wyniku czego ich przestrzeganie w praktyce jest częściowe i dobrowolne.

ZASADY PRAWA PODATKOWEGO I ICH ROLA W REGULACJI STOSUNKÓW UMOWNYCH W ZAKRESIE OPODATKOWANIA

Ihor Herashchenko

student Katedry Prawa Administracyjnego i Celnego
Uniwersytetu Sprawy Celnej i Finansów (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0694-8479

Anotation. Artykuł poświęcony jest kompleksowej analizie zasad prawa podatkowego i ich roli w regulacji stosunków umownych w zakresie opodatkowania. Zasady prawa wyrażają podstawowe idee, postulaty, określające treść i ukierunkowanie prawa. Ponadto zasady prawa stanowią podstawę systemu prawa jako całości, w wyniku czego działają jako regulator public relations. Wyjaśniono, że przez zasady prawa należy rozumieć początkowe punkty, które rozwinęły się w prawie na pewnym etapie historycznym pod wpływem obiektywnych czynników, regulujących stosunki społeczne i mających na celu połączenie grupowych i indywidualnych interesów społeczeństwa. Podkreśla się, że system zasad prawa podatkowego został ustalony w art. 4 Kodeksu Podatkowego Ukrainy. Stwierdzono, że do wyraźnie określonych zasad prawa podatkowego, które wpływają na regulację stosunków umownych w zakresie opodatkowania należą: 1) Zasada powszechności opodatkowania (ppkt 4.1.1 pkt 4.1 art. 4 Kodeksu Podatkowego Ukrainy); 2) zasada równości wszystkich płatników podatków (zasada niedyskryminacji) (ppkt 4.1.2 pkt 4.1 art. 4 Kodeksu Podatkowego Ukrainy).
Keywords: Artykuł poświęcony jest kompleksowej analizie zasad prawa podatkowego i ich roli w regulacji stosunków umownych w zakresie opodatkowania. Zasady prawa wyrażają podstawowe idee, postulaty, określające treść i ukierunkowanie prawa. Ponadto zasady prawa stanowią podstawę systemu prawa jako całości, w wyniku czego działają jako regulator public relations. Wyjaśniono, że przez zasady prawa należy rozumieć początkowe punkty, które rozwinęły się w prawie na pewnym etapie historycznym pod wpływem obiektywnych czynników, regulujących stosunki społeczne i mających na celu połączenie grupowych i indywidualnych interesów społeczeństwa. Podkreśla się, że system zasad prawa podatkowego został ustalony w art. 4 Kodeksu Podatkowego Ukrainy. Stwierdzono, że do wyraźnie określonych zasad prawa podatkowego, które wpływają na regulację stosunków umownych w zakresie opodatkowania należą: 1) Zasada powszechności opodatkowania (ppkt 4.1.1 pkt 4.1 art. 4 Kodeksu Podatkowego Ukrainy); 2) zasada równości wszystkich płatników podatków (zasada niedyskryminacji) (ppkt 4.1.2 pkt 4.1 art. 4 Kodeksu Podatkowego Ukrainy).

PASAŻER JAKO PODMIOT STOSUNKÓW ADMINISTRACYJNO-PRAWNYCH W ZAKRESIE TRANSPORTU

Ivan Holosnichenko, Rustam Ahakarian

Ivan Holosnichenko, doktor nauk prawnych, profesor, Zasłużony Prawnik Ukrainy, Wicedyrektor Instytutu Własności Intelektualnej i Prawa Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)
Rustam Ahakarian, aspirant Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina), naczelnik Pierwszego Wydziału Śledczego Urzędu Terytorialnego Państwowego Biura Śledczego z siedzibą w mieście Mikołajów (Mikołajów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6814-8683, ORCID ID: 0000-0003-0774-7660

Anotation. Powszechnie uznaje się w naukach administracyjnych i prawnych za podmioty prawa administracyjnego osób fizycznych, a wśród nich obywateli Ukrainy, cudzoziemców, bezpaństwowców. Jednak osoby fizyczne mają nie tylko ogólny status administracyjno-prawny, w zależności od ich klasyfikacji, zwłaszcza od rodzajów świadczenia usług na ich rzecz (usługi edukacyjne – studenci, usługi transportowe – pasażerowie itp.), pod ich wpływem uzyskują specjalny status administracyjnoprawny. Zabezpieczenie praw i wolności osoby w dużej mierze zależy od uregulowania prawnego relacji związanej właśnie ze specjalnym jej statusem, w naszym przypadku statusem prawnym pasażera. Pomimo przeważnie cywilnoprawnego charakteru relacji pasażerów z przewoźnikiem, część tych relacji podlega jednak prawu administracyjnemu. W artykule zaproponowano wariant praw i obowiązków pasażerów o charakterze administracyjno-prawnym, które należy ustalić w przepisach regulujących stosunki prawne w transporcie wodnym, w celu ujednolicenia zasad korzystania z transportu poprzez zatwierdzenie przez rząd odpowiednich standardowych zasad, na podstawie których władze lokalne muszą przyjąć takie zasady, biorąc pod uwagę cechy lokalne. Konieczne jest przestrzeganie przepisów ustawy o podziale uprawnień przy podejmowaniu zasad korzystania z metra. W przygotowaniu artykułu wykorzystano ogólnologiczne metody poznania naukowego, takie jak analiza, synteza, abstrakcja, przewidywanie, uogólnianie, idealizacja, indukcja, dedukcja, analogia, metoda porównawcza.
Keywords: Powszechnie uznaje się w naukach administracyjnych i prawnych za podmioty prawa administracyjnego osób fizycznych, a wśród nich obywateli Ukrainy, cudzoziemców, bezpaństwowców. Jednak osoby fizyczne mają nie tylko ogólny status administracyjno-prawny, w zależności od ich klasyfikacji, zwłaszcza od rodzajów świadczenia usług na ich rzecz (usługi edukacyjne – studenci, usługi transportowe – pasażerowie itp.), pod ich wpływem uzyskują specjalny status administracyjnoprawny. Zabezpieczenie praw i wolności osoby w dużej mierze zależy od uregulowania prawnego relacji związanej właśnie ze specjalnym jej statusem, w naszym przypadku statusem prawnym pasażera. Pomimo przeważnie cywilnoprawnego charakteru relacji pasażerów z przewoźnikiem, część tych relacji podlega jednak prawu administracyjnemu. W artykule zaproponowano wariant praw i obowiązków pasażerów o charakterze administracyjno-prawnym, które należy ustalić w przepisach regulujących stosunki prawne w transporcie wodnym, w celu ujednolicenia zasad korzystania z transportu poprzez zatwierdzenie przez rząd odpowiednich standardowych zasad, na podstawie których władze lokalne muszą przyjąć takie zasady, biorąc pod uwagę cechy lokalne. Konieczne jest przestrzeganie przepisów ustawy o podziale uprawnień przy podejmowaniu zasad korzystania z metra. W przygotowaniu artykułu wykorzystano ogólnologiczne metody poznania naukowego, takie jak analiza, synteza, abstrakcja, przewidywanie, uogólnianie, idealizacja, indukcja, dedukcja, analogia, metoda porównawcza.

USTRÓJ TERYTORIALNO-ADMINISTRACYJNY UKRAINY I STANÓW ZJEDNOCZONYCH ORAZ JEGO WPŁYW NA FORMY ORGANIZACYJNO-PRAWNE SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO

Kristina Honcharova

aspirant Katedry Prawa Konstytucyjnego
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2835-9109

Anotation. Celem artykułu jest zbadanie wpływu ustroju terytorialno-administracyjnego na organizacyjno-prawne formy samorządu terytorialnego na Ukrainie i w USA. Materiały i metody badawcze. W badaniu stosuje się metody dedukcji, indukcji oraz syntezy i analizy, metody hermeneutyczne i porównawcze. Podczas prowadzenia badań autor oparł się na dialektycznym podejściu metodologicznym, a także podejściu systemowym i aksjologicznym. Wyniki i ich omówienie. Ustrój terytorialno-administracyjny Ukrainy jest określony w Ustawie Zasadniczej z 1996 roku. Zgodnie z nią, charakteryzując formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego na Ukrainie, należy zwrócić uwagę na: formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego w jednostkach terytorialno-administracyjnych, których mieszkańcy są uznawani za wspólnotę terytorialną miasta (równo z podziałem dzielnicowym, jak i bez takiego podziału); formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego w jednostkach terytorialno-administracyjnych, których mieszkańcy są uznawani za wspólnotę terytorialną wsi, osiedla; formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego w jednostkach terytorialno-administracyjnych, które obejmują znaczną liczbę wspólnot terytorialnych (rejony, obwody); forma organizacyjno-prawna samorządu terytorialnego w stolicy Ukrainy – Kijowie. Konstytucja Stanów Zjednoczonych w odniesieniu do ustroju terytorialno-administracyjnego zawiera jedynie przepisy, na mocy których kraj dzieli się na stany. Do kompetencji każdego stanu należy określenie jego ustroju terytorialno-administracyjnego, dlatego istnieją jednostki terytorialno-administracyjne, które różnią się pod względem nazwy, ale są dość podobne pod względem istoty i wielkości. Podsumowując, w odniesieniu do Stanów Zjednoczonych należy zidentyfikować formy organizacyjno-prawne administracji miejskiej: w hrabstwach, townshipach i podobnych jednostkach terytorialno-administracyjnych, na których terenie znajduje się kilka miejscowości; w miejscowościach miejskich; w miejscowościach wiejskich; w stolicy Stanów Zjednoczonych – mieście Waszyngton, położonym w Dystrykcie Kolumbii. Należy również zidentyfikować formy organizacyjno-prawne adminiastracji miejskiej oraz okręgów szkolnych i specjalnych.
Keywords: Celem artykułu jest zbadanie wpływu ustroju terytorialno-administracyjnego na organizacyjno-prawne formy samorządu terytorialnego na Ukrainie i w USA. Materiały i metody badawcze. W badaniu stosuje się metody dedukcji, indukcji oraz syntezy i analizy, metody hermeneutyczne i porównawcze. Podczas prowadzenia badań autor oparł się na dialektycznym podejściu metodologicznym, a także podejściu systemowym i aksjologicznym. Wyniki i ich omówienie. Ustrój terytorialno-administracyjny Ukrainy jest określony w Ustawie Zasadniczej z 1996 roku. Zgodnie z nią, charakteryzując formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego na Ukrainie, należy zwrócić uwagę na: formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego w jednostkach terytorialno-administracyjnych, których mieszkańcy są uznawani za wspólnotę terytorialną miasta (równo z podziałem dzielnicowym, jak i bez takiego podziału); formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego w jednostkach terytorialno-administracyjnych, których mieszkańcy są uznawani za wspólnotę terytorialną wsi, osiedla; formy organizacyjno-prawne samorządu terytorialnego w jednostkach terytorialno-administracyjnych, które obejmują znaczną liczbę wspólnot terytorialnych (rejony, obwody); forma organizacyjno-prawna samorządu terytorialnego w stolicy Ukrainy – Kijowie. Konstytucja Stanów Zjednoczonych w odniesieniu do ustroju terytorialno-administracyjnego zawiera jedynie przepisy, na mocy których kraj dzieli się na stany. Do kompetencji każdego stanu należy określenie jego ustroju terytorialno-administracyjnego, dlatego istnieją jednostki terytorialno-administracyjne, które różnią się pod względem nazwy, ale są dość podobne pod względem istoty i wielkości. Podsumowując, w odniesieniu do Stanów Zjednoczonych należy zidentyfikować formy organizacyjno-prawne administracji miejskiej: w hrabstwach, townshipach i podobnych jednostkach terytorialno-administracyjnych, na których terenie znajduje się kilka miejscowości; w miejscowościach miejskich; w miejscowościach wiejskich; w stolicy Stanów Zjednoczonych – mieście Waszyngton, położonym w Dystrykcie Kolumbii. Należy również zidentyfikować formy organizacyjno-prawne adminiastracji miejskiej oraz okręgów szkolnych i specjalnych.

TYPOWE SYTUACJE DOCHODZENIOWE POCZĄTKOWEGO ETAPU DOCHODZENIA WNIOSKU, OBIETNICY LUB NIESTOSOWNEJ KORZYŚCI

Hennadii Honcharuk

student Katedry Dyscyplin Karno-Prawnych
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7979-0855

Anotation. Artykuł poświęcony jest określeniu typowych sytuacji dochodzeniowych początkowego etapu dochodzenia propozycji, obietnicy lub niestosownej korzyści, czyli przestępstw przewidzianych w art. 369 Kodeksu Karnego Ukrainy. Ustalono, że zaletą prowadzenia dochodzenia przez grupę śledczych jest możliwość jednoczesnego prowadzenia kilku czynności dochodzeniowych (poszukiwawczych). Wadą dochodzenia grupowego są koszty organizacyjne – potrzeba gęstego planowania, harmonizacji i standaryzacji podejść i wyników, podziału pracy oraz większe prawdopodobieństwo wycieku informacji. Należy również zauważyć,że podczas wykonywania przez pracowników jednostek operacyjnych zadań śledczego, korzystają z uprawnień śledczego. Stwierdzono, że zadaniem początkowego etapu dochodzenia przedprocesowego jest szybkie zebranie informacji niezbędnych i wystarczających do uznania konkretnej osoby za winną popełnienia zarzucanego przestępstwa oraz rzetelne jego utrwalenie procesowe. Sytuacje śledcze na początkowym etapie dochodzenia przedprocesowego są dodatkami kombinacji organizacyjnych, kryminalistycznych, procesowych, psychologicznych cech, stanów, działań i interakcji nad sytuacjami kryminalistycznymi i dochodzeniowymi rozpoczęcia postępowania karnego. Sytuacje dochodzeniowe początkowego etapu dochodzenia propozycji, obietnicy lub niestosownej korzyści powinny uwzględniać następujące cechy – stosunek w czasie zgłoszenia przestępstwa do faktu wykonania obiektywnej strony przestępstwa, opis przedmiotu przestępstwa, figurant postępowania, cechy organizacyjne i interakcje wewnątrz przedmiotu dochodzenia.
Keywords: Artykuł poświęcony jest określeniu typowych sytuacji dochodzeniowych początkowego etapu dochodzenia propozycji, obietnicy lub niestosownej korzyści, czyli przestępstw przewidzianych w art. 369 Kodeksu Karnego Ukrainy. Ustalono, że zaletą prowadzenia dochodzenia przez grupę śledczych jest możliwość jednoczesnego prowadzenia kilku czynności dochodzeniowych (poszukiwawczych). Wadą dochodzenia grupowego są koszty organizacyjne – potrzeba gęstego planowania, harmonizacji i standaryzacji podejść i wyników, podziału pracy oraz większe prawdopodobieństwo wycieku informacji. Należy również zauważyć,że podczas wykonywania przez pracowników jednostek operacyjnych zadań śledczego, korzystają z uprawnień śledczego. Stwierdzono, że zadaniem początkowego etapu dochodzenia przedprocesowego jest szybkie zebranie informacji niezbędnych i wystarczających do uznania konkretnej osoby za winną popełnienia zarzucanego przestępstwa oraz rzetelne jego utrwalenie procesowe. Sytuacje śledcze na początkowym etapie dochodzenia przedprocesowego są dodatkami kombinacji organizacyjnych, kryminalistycznych, procesowych, psychologicznych cech, stanów, działań i interakcji nad sytuacjami kryminalistycznymi i dochodzeniowymi rozpoczęcia postępowania karnego. Sytuacje dochodzeniowe początkowego etapu dochodzenia propozycji, obietnicy lub niestosownej korzyści powinny uwzględniać następujące cechy – stosunek w czasie zgłoszenia przestępstwa do faktu wykonania obiektywnej strony przestępstwa, opis przedmiotu przestępstwa, figurant postępowania, cechy organizacyjne i interakcje wewnątrz przedmiotu dochodzenia.

W SPRAWIE PROCEDURALNEGO MECHANIZMU STOSOWANIA NORM FINANSOWO-PRAWNYCH

Ilhar Huseinov

aspirant Katedry dyscyplin publiczno-prawnych
Charkowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia W.N. Karazina (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7518-3348

Anotation. Artykuł poświęcony zagadnieniom wdrażania norm prawa, które zajmują jedno z najważniejszych miejsc wśród aktualnych problemów nauk prawnych. Szczególną uwagę w tym artykule autor zwraca się na kwestie stosowania norm prawa finansowego jako złożonego procesu, który ma początek i koniec. Na podstawie ogólnych podejść do prawa autor analizuje przepisy dotyczące liczby etapów egzekwowania prawa w zakresie prawa finansowego, w ramach których rozstrzygane są konkretne zadania organizacyjne i badawcze związane z realizacją prawa. Ustalono, że prawo do uzyskania certyfikatu mają osoby fizyczne posiadające wyższe wykształcenie ekonomiczne lub prawne, dokument, który jest uznawany na Ukrainie, niezbędną wiedzę na temat audytu, finansów, ekonomii i prawa gospodarczego, doświadczenie co najmniej trzy lata z rzędu na stanowiskach audytora, księgowego, prawnika, finansisty, ekonomisty, asystenta (pomocnika) audytora. Żądania od wnioskodawcy dotyczące dostarczenia innych dokumentów są zabronione.
Keywords: Artykuł poświęcony zagadnieniom wdrażania norm prawa, które zajmują jedno z najważniejszych miejsc wśród aktualnych problemów nauk prawnych. Szczególną uwagę w tym artykule autor zwraca się na kwestie stosowania norm prawa finansowego jako złożonego procesu, który ma początek i koniec. Na podstawie ogólnych podejść do prawa autor analizuje przepisy dotyczące liczby etapów egzekwowania prawa w zakresie prawa finansowego, w ramach których rozstrzygane są konkretne zadania organizacyjne i badawcze związane z realizacją prawa. Ustalono, że prawo do uzyskania certyfikatu mają osoby fizyczne posiadające wyższe wykształcenie ekonomiczne lub prawne, dokument, który jest uznawany na Ukrainie, niezbędną wiedzę na temat audytu, finansów, ekonomii i prawa gospodarczego, doświadczenie co najmniej trzy lata z rzędu na stanowiskach audytora, księgowego, prawnika, finansisty, ekonomisty, asystenta (pomocnika) audytora. Żądania od wnioskodawcy dotyczące dostarczenia innych dokumentów są zabronione.

WARTOŚCIOWY ELEMENT POLITYKI PAŃSTWA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA GRANICY PAŃSTWOWEJ

Volodymyr Nikiforenko

kandydat nauk prawnych, doktorat
Prywatnej Spółki Akcyjnej „Uczelnia „Międzyregionalna Akademia Zarządzania Personelem” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1452-2312

Anotation. Artykuł naukowy poświęcono badaniu metodologii poznania bezpieczeństwa granicy państwowej, a mianowicie jego podstaw wartościowych. Rozpatrzono charakterystyczne cechy bezpieczeństwa granicy państwowej jako zjawiska publiczno-prawnego, w wyniku czego zauważono, że badaniu bezpieczeństwa granicy państwowej najlepiej odpowiadają następujące podejścia metodologiczne: dialektyczne, aksjologiczne, prawno-dogmatyczne i synergiczne. W ramach podejścia aksjologicznego wyodrębniono uniwersalne i szczególne zasady bezpieczeństwa granicy państwowej. Przeprowadzono analizę zasady proporcjonalności i udowodniono, że jest ona istotnym praktyczno-stosowanym wyrazem megaprzykładu praworządności. Ustalono charakterystyczne oznaki zasady skuteczności w granicach bezpieczeństwa granicy państwowej. Uzasadnia się, że bezpieczeństwo granicy państwowej powinno być zapewnione zgodnie z podstawowymi zasadami prawa międzynarodowego: zasadą integralności terytorialnej państw, zasadą niezniszczalności granic państwowych i zasadą współpracy. Zaznaczono, że współpraca w zakresie bezpieczeństwa granicy państwowej między podmiotami prawa międzynarodowego może dotyczyć zarówno działań porządkowych, jak i wojskowych. Osobno zbadano zasadę pokojowego rozwiązywania sporów międzynarodowych, która jest rozumiana na dwóch zasadach: 1) priorytet stosowania metody umowno-prawnej; 2) korzystanie z jednostek wojskowych państwa jest możliwe wyłącznie, jeśli użycie innych środków jest nieskuteczne.
Keywords: Artykuł naukowy poświęcono badaniu metodologii poznania bezpieczeństwa granicy państwowej, a mianowicie jego podstaw wartościowych. Rozpatrzono charakterystyczne cechy bezpieczeństwa granicy państwowej jako zjawiska publiczno-prawnego, w wyniku czego zauważono, że badaniu bezpieczeństwa granicy państwowej najlepiej odpowiadają następujące podejścia metodologiczne: dialektyczne, aksjologiczne, prawno-dogmatyczne i synergiczne. W ramach podejścia aksjologicznego wyodrębniono uniwersalne i szczególne zasady bezpieczeństwa granicy państwowej. Przeprowadzono analizę zasady proporcjonalności i udowodniono, że jest ona istotnym praktyczno-stosowanym wyrazem megaprzykładu praworządności. Ustalono charakterystyczne oznaki zasady skuteczności w granicach bezpieczeństwa granicy państwowej. Uzasadnia się, że bezpieczeństwo granicy państwowej powinno być zapewnione zgodnie z podstawowymi zasadami prawa międzynarodowego: zasadą integralności terytorialnej państw, zasadą niezniszczalności granic państwowych i zasadą współpracy. Zaznaczono, że współpraca w zakresie bezpieczeństwa granicy państwowej między podmiotami prawa międzynarodowego może dotyczyć zarówno działań porządkowych, jak i wojskowych. Osobno zbadano zasadę pokojowego rozwiązywania sporów międzynarodowych, która jest rozumiana na dwóch zasadach: 1) priorytet stosowania metody umowno-prawnej; 2) korzystanie z jednostek wojskowych państwa jest możliwe wyłącznie, jeśli użycie innych środków jest nieskuteczne.

UCZESTNICY PROCEDURY ROZSTRZYGANIA SPORÓW Z UDZIAŁEM SĘDZIEGO W POSTĘPOWANIU GOSPODARCZYM

Inna Gopaniuk

podyplomowy Instytut Badań Ekonomicznych i Prawnych Narodowej Akademii Nauk Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-4971-4809

Anotation. Aktualność artykułu polega na tym, że rozstrzygnięcie sporu z udziałem sędziego w sporze gospodarczym jest procesem złożonym pod względem struktury i treści, którego specyfika realizacji wpływa bezpośrednio na specyfikę i stan prawny uczestników postępowania w sprawie rozstrzygnięcia takiego sporu. Uczestnicy postępowania gospodarczego to podmioty, którym przysługuje szereg praw i obowiązków w ramach postępowania gospodarczego, w związku z bezpośrednim wejściem w gospodarcze i procesowe stosunki prawne. Jednak w tym przypadku mówimy o wszystkich bez wyjątku osobach, które biorą udział w stosunkach gospodarczych i procesowych. Artykuł, opierając się na analizie norm obowiązującego prawodawstwa, opisuje status prawny uczestników postępowania o rozstrzygnięcie sporu z udziałem sędziego w sporze gospodarczym. Podkreślono, że obowiązujące prawo gospodarcze i procesowe przewiduje dość znaczny krąg uczestników stosunków prawnych związanych z procedurą rozstrzygania sporów z udziałem sędziego, które proponuje się podzielić na: obligatoryjne i wtórne.
Keywords: Aktualność artykułu polega na tym, że rozstrzygnięcie sporu z udziałem sędziego w sporze gospodarczym jest procesem złożonym pod względem struktury i treści, którego specyfika realizacji wpływa bezpośrednio na specyfikę i stan prawny uczestników postępowania w sprawie rozstrzygnięcia takiego sporu. Uczestnicy postępowania gospodarczego to podmioty, którym przysługuje szereg praw i obowiązków w ramach postępowania gospodarczego, w związku z bezpośrednim wejściem w gospodarcze i procesowe stosunki prawne. Jednak w tym przypadku mówimy o wszystkich bez wyjątku osobach, które biorą udział w stosunkach gospodarczych i procesowych. Artykuł, opierając się na analizie norm obowiązującego prawodawstwa, opisuje status prawny uczestników postępowania o rozstrzygnięcie sporu z udziałem sędziego w sporze gospodarczym. Podkreślono, że obowiązujące prawo gospodarcze i procesowe przewiduje dość znaczny krąg uczestników stosunków prawnych związanych z procedurą rozstrzygania sporów z udziałem sędziego, które proponuje się podzielić na: obligatoryjne i wtórne.

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW