Journal №8 (36) vol. 2 / 2020|KELM

NOWY KONTEKST PROBLEMU SZKOLENIA NAZIEMNEGO PRZYSZŁYCH PILOTÓW WOJSKOWYCH W ZAKRESIE LOTÓW BOJOWYCH W STRUKTURZE ICH SZKOLENIA ZAWODOWEGO

Roman Nevzorov

kandydat nauk pedagogicznych, kierownik Katedry Taktyki Lotnictwa
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Sił Powietrznych imienia Ivana Kozheduba (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1496-2465

Anotation. Artykuł poświęcono nowemu spojrzeniu na pedagogiczny problem szkolenia naziemnego w zakresie lotów bojowych przyszłych pilotów wojskowych. Przez długi czas on praktycznie nie był badany przez specjalistów, chociaż zajmuje ważne miejsce w strukturze ich szkolenia zawodowego. Tradycjonalność i obojętność stosunku do niego doprowadziła do faktycznego braku specjalnych badań pedagogicznych na ten temat. W trakcie jego badania stosowano zarówno ogólnonaukowe, jak i specjalne pedagogiczne narzędzia metodologiczne. Autor analizuje miejsce szkolenia naziemnego lotów bojowych w strukturze szkolenia zawodowego przyszłych pilotów wojskowych we współczesnej Ukrainie; proponuje autorską interpretację tej kategorii; koncentruje się na równoważnym miejscu tego składnika szkolenia zawodowego wraz z rzeczywistym szkoleniem lotniczym. Uważa, że jego główną cechą pedagogiczną jest propedeutyczna rola i znaczenie.
Keywords: Artykuł poświęcono nowemu spojrzeniu na pedagogiczny problem szkolenia naziemnego w zakresie lotów bojowych przyszłych pilotów wojskowych. Przez długi czas on praktycznie nie był badany przez specjalistów, chociaż zajmuje ważne miejsce w strukturze ich szkolenia zawodowego. Tradycjonalność i obojętność stosunku do niego doprowadziła do faktycznego braku specjalnych badań pedagogicznych na ten temat. W trakcie jego badania stosowano zarówno ogólnonaukowe, jak i specjalne pedagogiczne narzędzia metodologiczne. Autor analizuje miejsce szkolenia naziemnego lotów bojowych w strukturze szkolenia zawodowego przyszłych pilotów wojskowych we współczesnej Ukrainie; proponuje autorską interpretację tej kategorii; koncentruje się na równoważnym miejscu tego składnika szkolenia zawodowego wraz z rzeczywistym szkoleniem lotniczym. Uważa, że jego główną cechą pedagogiczną jest propedeutyczna rola i znaczenie.

DOSKONALENIE SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ SZTANGISTEK NA ETAPIE WSTĘPNEGO SZKOLENIA PODSTAWOWEGO W GRUPACH PIERWSZEGO ROKU SZKOLENIA

Anatolii Orlov

aspirant Katedry Teorii i Metodyki Kultury Fizycznej i Sportu
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1044-7191

Anotation. Eksperymentalny program szkolenia sztangistek na etapie wstępnego szkolenia podstawowego w grupach pierwszego roku szkolenia opiera się na wymaganiach i zadaniach przewidzianych w programie szkolenia w zakresie podnoszenia ciężarów dla dziecięco-młodzieżowych szkół sportowych, dziecięco-młodzieżowych szkół rezerw olimpijskich, szkół zawodowych rezerw olimpijskich i szkół mistrzostwa sportowego. Celem programu jest harmonijny rozwój organizmu sportowców i dogłębne opanowanie techniki wykonywania ćwiczeń konkurencyjnych. Eksperymentalny program rocznego makrocyklu przygotowania sztangistek w wieku 12-13 lat na etapie wstępnego szkolenia podstawowego w grupach pierwszego roku szkolenia daje możliwość znacznego podniesienia poziomu ogólnej i specjalnej sprawności fizycznej oraz spełnienia wymogów regulacyjnych zgodnie z programem szkolenia w zakresie podnoszenia ciężarów. Ponadto potwierdzono dowody na wpływ treningu podnoszenia ciężarów na zdolności adaptacyjne i stan funkcjonalny układu sercowo-oddechowego rozwijającego się kobiecego ciała.
Keywords: Eksperymentalny program szkolenia sztangistek na etapie wstępnego szkolenia podstawowego w grupach pierwszego roku szkolenia opiera się na wymaganiach i zadaniach przewidzianych w programie szkolenia w zakresie podnoszenia ciężarów dla dziecięco-młodzieżowych szkół sportowych, dziecięco-młodzieżowych szkół rezerw olimpijskich, szkół zawodowych rezerw olimpijskich i szkół mistrzostwa sportowego. Celem programu jest harmonijny rozwój organizmu sportowców i dogłębne opanowanie techniki wykonywania ćwiczeń konkurencyjnych. Eksperymentalny program rocznego makrocyklu przygotowania sztangistek w wieku 12-13 lat na etapie wstępnego szkolenia podstawowego w grupach pierwszego roku szkolenia daje możliwość znacznego podniesienia poziomu ogólnej i specjalnej sprawności fizycznej oraz spełnienia wymogów regulacyjnych zgodnie z programem szkolenia w zakresie podnoszenia ciężarów. Ponadto potwierdzono dowody na wpływ treningu podnoszenia ciężarów na zdolności adaptacyjne i stan funkcjonalny układu sercowo-oddechowego rozwijającego się kobiecego ciała.

KRÓTKI PRZEGLĄD EDUKACJI JĘZYKÓW OBCYCH XXI WIEKU NA WĘGRZECH

Vasyl Siladi

starszy wykładowca, Zakarpackiego Instytutu Węgierskiego imienia Franciszka II Rakoczego, aspirant
Mukaczewskiego Uniwersytetu Państwowego (Berehowo, obwód zakarpacki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9710-2286

Anotation. Różne międzynarodowe badania często wykazują niekorzystny obraz umiejętności językowych i możliwości uczenia się języka na Węgrzech, a niewiele ankiet krajowych. Obecnie głównym regulatorem treści na Węgrzech jest krajowy program nauczania podstawowego, a przepisy dotyczące nauczania języka zostały sformułowane w sekcji Języki obce. Jest to dodatkowo szczegółowo opisane w ramach programów nauczania języków obcych, podzielonych na etapy pedagogiczne i typy szkół. Oba typy dokumentów opierają się na Europejski System Opisu Kształcenia Językowego (CEFR, 2002), co oznacza, że są zgodne z europejskimi trendami i pracują z systemem poziomów i wymaganiami w nim sformułowanymi. Biorąc to wszystko pod uwagę, powstaje pytanie, dlaczego zatem nauczanie języka w węgierskiej edukacji publicznej nie jest skuteczne. Odpowiedź wymaga danych empirycznych dających ogólny obraz pracy w szkole i klasie, a także aktualnej sytuacji i kroków, które można podjąć w celu rozwoju.
Keywords: Różne międzynarodowe badania często wykazują niekorzystny obraz umiejętności językowych i możliwości uczenia się języka na Węgrzech, a niewiele ankiet krajowych. Obecnie głównym regulatorem treści na Węgrzech jest krajowy program nauczania podstawowego, a przepisy dotyczące nauczania języka zostały sformułowane w sekcji Języki obce. Jest to dodatkowo szczegółowo opisane w ramach programów nauczania języków obcych, podzielonych na etapy pedagogiczne i typy szkół. Oba typy dokumentów opierają się na Europejski System Opisu Kształcenia Językowego (CEFR, 2002), co oznacza, że są zgodne z europejskimi trendami i pracują z systemem poziomów i wymaganiami w nim sformułowanymi. Biorąc to wszystko pod uwagę, powstaje pytanie, dlaczego zatem nauczanie języka w węgierskiej edukacji publicznej nie jest skuteczne. Odpowiedź wymaga danych empirycznych dających ogólny obraz pracy w szkole i klasie, a także aktualnej sytuacji i kroków, które można podjąć w celu rozwoju.

KONTEKST HISTORYCZNO-PEDAGOGICZNY KSZTAŁTOWANIA SIĘ EDUKACJI ARTYSTYCZNEJ W REPUBLICE SŁOWACKIEJ

Yuliia Teteriuk-Kinch

aspirantka Katedry Sztuki Muzycznej
Mukaczewskiego Uniwersytetu Państwowego (Mukaczewo, obwód zakarpacki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1044-4970

Anotation. w artykule dokonano analizy historycznej powstawania edukacji artystycznej w Republice Słowackiej. Podkreślono etapy tworzenia szkół podstawowych sztuki i podstawowe założenia ich istnienia. Szczegółowo opisano treść państwowego programu edukacyjnego dla szkół podstawowych sztuki oraz podano charakterystykę i metody organizacji podstawowej edukacji artystycznej. Uzasadniona jest treść szkolenia uczniów i forma jego realizacji w szkołach podstawowych. Sformułowano organizację procesu dydaktyczno-wychowawczego w szkole podstawowej sztuki, przyjmowanie uczniów na naukę i jej ukończenie w szkole podstawowej sztuki, a także metody, warunki ukończenia nauki i wydanie dokumentu o uzyskanym wykształceniu. Szkoła jest zarządzana na podstawie obowiązującego rządowego programu edukacyjnego, który odzwierciedla cel, zadanie, funkcjonowanie i specyfikę szkoły, a także strategię ustaloną przez kierownictwo szkoły. Dlatego podano analizę zasad i warunków rozwoju szkolnych programów edukacyjnych.
Keywords: w artykule dokonano analizy historycznej powstawania edukacji artystycznej w Republice Słowackiej. Podkreślono etapy tworzenia szkół podstawowych sztuki i podstawowe założenia ich istnienia. Szczegółowo opisano treść państwowego programu edukacyjnego dla szkół podstawowych sztuki oraz podano charakterystykę i metody organizacji podstawowej edukacji artystycznej. Uzasadniona jest treść szkolenia uczniów i forma jego realizacji w szkołach podstawowych. Sformułowano organizację procesu dydaktyczno-wychowawczego w szkole podstawowej sztuki, przyjmowanie uczniów na naukę i jej ukończenie w szkole podstawowej sztuki, a także metody, warunki ukończenia nauki i wydanie dokumentu o uzyskanym wykształceniu. Szkoła jest zarządzana na podstawie obowiązującego rządowego programu edukacyjnego, który odzwierciedla cel, zadanie, funkcjonowanie i specyfikę szkoły, a także strategię ustaloną przez kierownictwo szkoły. Dlatego podano analizę zasad i warunków rozwoju szkolnych programów edukacyjnych.

CHÓRALNA INTERPRETACJA POEZJI I. FRANKI W TWÓRCZOŚCI S. LUDKEWYCZA

Liliia Niemtsova

kandydat historii sztuki, asystent Katedry Muzyki Wydziału Pedagogiki, Psychologii i Pracy Socjalnej
Czerniowieckiego Uniwersytetu Narodowego imienia Jurija Fedkowycza (Czerniowce, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1726-1349

Anotation. Celem naszych badań jest analiza chóralnej interpretacji poezji I. Franki w kompozytorskim wcieleniu S. Ludkewycza. Metodologia naszego badania obejmuje stosowanie metod: obserwacji i selekcji w celu znalezienia dowodów na stosunek I. Franki do sztuki chóralnej; ekstrapolacynej – w celu zrozumienia ideowo-filozoficznej treści dziedzictwa poetyckiego I. Franki jako werbalnej podstawy utworów chóralnych; historyczno-retrospektywnej; systemowej; teoretyczno-analitycznej; komparatywnej – do podkreślenia indywidualnych interpretacji jednej podstawowej literatury. Nowość naukowa polega na oświetleniu palety gatunków i stylów chóralnych interpretacji wierszy I. Franki w twórczości ukraińskich kompozytorów z końca XIX i początku XX wieku na przykładzie interpretacji S. Ludkewycza. Wnioski. Chóralne interpretacje poezji Iwana Franki zaczęły pojawiać się na przełomie XIX i XX wieku, początkowo w dorobku kompozytorów Galicji. Charakterystyczne jest to, że już w pierwszych próbach zdecydowano o takich głównych tematycznych i figuratywnych kierunkach wyboru poezji, jak bohaterstwo i aspiracje narodowo-wyzwoleńcze, tragizm losu artysty i motywy folklorystyczne od filozoficzno-obywatelskich do osobiście intymnych.
Keywords: Celem naszych badań jest analiza chóralnej interpretacji poezji I. Franki w kompozytorskim wcieleniu S. Ludkewycza. Metodologia naszego badania obejmuje stosowanie metod: obserwacji i selekcji w celu znalezienia dowodów na stosunek I. Franki do sztuki chóralnej; ekstrapolacynej – w celu zrozumienia ideowo-filozoficznej treści dziedzictwa poetyckiego I. Franki jako werbalnej podstawy utworów chóralnych; historyczno-retrospektywnej; systemowej; teoretyczno-analitycznej; komparatywnej – do podkreślenia indywidualnych interpretacji jednej podstawowej literatury. Nowość naukowa polega na oświetleniu palety gatunków i stylów chóralnych interpretacji wierszy I. Franki w twórczości ukraińskich kompozytorów z końca XIX i początku XX wieku na przykładzie interpretacji S. Ludkewycza. Wnioski. Chóralne interpretacje poezji Iwana Franki zaczęły pojawiać się na przełomie XIX i XX wieku, początkowo w dorobku kompozytorów Galicji. Charakterystyczne jest to, że już w pierwszych próbach zdecydowano o takich głównych tematycznych i figuratywnych kierunkach wyboru poezji, jak bohaterstwo i aspiracje narodowo-wyzwoleńcze, tragizm losu artysty i motywy folklorystyczne od filozoficzno-obywatelskich do osobiście intymnych.

DZIEŁA MYKOLY STOROZHENKO Z POCZĄTKU XXI WIEKU

Roman Petruk

Zasłużony Działacz Sztuk Ukrainy, docent Katedry Sztuki Monumentalno-Użytkowej i Sakralnej Kijowskiej Państwowej Akademii Sztuki
Użytkowej i Projektowania imienia Mychajła Bojczuka (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6221-7916

Anotation. Artykuł mówi o stworzeniu przez wybitnego ukraińskiego artystę i pedagoga Mykolę Andriiovycha Storozhenkę (1928-2015) tak dużych dzieł z początku XXI wieku, jak „Przeczucie Golgoty” (2001-2013) i „Nasz Pelikan” (portret T.H. Szewczenki, 2013-2015). Autor artykułu zbadał autorską metodologię prowadzenia pracy przez M. Storozhenko, opisał jego koncepcje, oraz przeanalizował dzieła, ich elementy kompozycyjne. Badanie wykazało wpływ sztuki sakralnej i ikonografii na kształtowanie stylu autorskiego, w którym wykonywane są prace. Szczególną uwagę zwraca się na wykorzystanie przez artystę symboli obecnych w kulturach różnych narodów, a także nieodłącznie związanych z dziełami sakralnymi epoki ukraińskiego baroku. Nacisk kładziony jest na element eksperymentalny jako jeden z głównych przy wyborze techniki i materiałów do wykonania pracy. Materiał proponowanego wywiadu naukowego stanowiłby bazę źródłową do zrozumienia osobowości M. Storozhenki, a uzyskane wyniki można wykorzystać do oceny twórczego dziedzictwa artysty podczas badań naukowych.
Keywords: Artykuł mówi o stworzeniu przez wybitnego ukraińskiego artystę i pedagoga Mykolę Andriiovycha Storozhenkę (1928-2015) tak dużych dzieł z początku XXI wieku, jak „Przeczucie Golgoty” (2001-2013) i „Nasz Pelikan” (portret T.H. Szewczenki, 2013-2015). Autor artykułu zbadał autorską metodologię prowadzenia pracy przez M. Storozhenko, opisał jego koncepcje, oraz przeanalizował dzieła, ich elementy kompozycyjne. Badanie wykazało wpływ sztuki sakralnej i ikonografii na kształtowanie stylu autorskiego, w którym wykonywane są prace. Szczególną uwagę zwraca się na wykorzystanie przez artystę symboli obecnych w kulturach różnych narodów, a także nieodłącznie związanych z dziełami sakralnymi epoki ukraińskiego baroku. Nacisk kładziony jest na element eksperymentalny jako jeden z głównych przy wyborze techniki i materiałów do wykonania pracy. Materiał proponowanego wywiadu naukowego stanowiłby bazę źródłową do zrozumienia osobowości M. Storozhenki, a uzyskane wyniki można wykorzystać do oceny twórczego dziedzictwa artysty podczas badań naukowych.

KAMIENNA RZEŹBA PARKOWA W KRAJOBRAZIE 2 PÓŁ. XX-XXI W. NA WINNICZYŹNIE

Anna Trotsenko

aspirantka Katedry Projektowania i Technologii
Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Kultury i Sztuki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1240-0752

Anotation. Na podstawie opracowanego materiału kompleksowo podkreślono znaczenie kamiennej rzeźby krajobrazowej w otwartym makrośrodowisku. Uwzględniono różne aspekty interakcji „rzeźba-przestrzeń”: wystawy w parkach, zorganizowane parki/ogrody rzeźbiarskie, rzeźba w projektowaniu krajobrazu, szczególnie zwrócono uwagę na przeprowadzenie sympozjów. Szczegółowo wyjaśniono intencje pierwszego sympozjum „Urok Podolski” z 1986 r.i ostatniego – 2020 r., które odbyły się we wsi Busza w obwodzie winnickim, gdzie powstał największy park rzeźby historycznej na Ukrainie i w Europie. Zbadano również rozwój projektu jego środowiska krajobrazowego. Rozważono rozwój procesów artystycznych naszego państwa i przeprowadzono paralelę z sytuacją międzynarodową. Przedstawiono dane faktyczne, częściowo ujawniające światowe wydarzenia artystyczne. Na przykładzie reprezentatywnych dzieł artystów omówiono kierunki figuratywno-stylistyczne, które dały impuls do poszukiwania ideowo-plastycznych koncepcji rzeźby parkowej.
Keywords: Na podstawie opracowanego materiału kompleksowo podkreślono znaczenie kamiennej rzeźby krajobrazowej w otwartym makrośrodowisku. Uwzględniono różne aspekty interakcji „rzeźba-przestrzeń”: wystawy w parkach, zorganizowane parki/ogrody rzeźbiarskie, rzeźba w projektowaniu krajobrazu, szczególnie zwrócono uwagę na przeprowadzenie sympozjów. Szczegółowo wyjaśniono intencje pierwszego sympozjum „Urok Podolski” z 1986 r.i ostatniego – 2020 r., które odbyły się we wsi Busza w obwodzie winnickim, gdzie powstał największy park rzeźby historycznej na Ukrainie i w Europie. Zbadano również rozwój projektu jego środowiska krajobrazowego. Rozważono rozwój procesów artystycznych naszego państwa i przeprowadzono paralelę z sytuacją międzynarodową. Przedstawiono dane faktyczne, częściowo ujawniające światowe wydarzenia artystyczne. Na przykładzie reprezentatywnych dzieł artystów omówiono kierunki figuratywno-stylistyczne, które dały impuls do poszukiwania ideowo-plastycznych koncepcji rzeźby parkowej.

CHIŃSKA NOTACJA JIAN-PU (JIANPU, 简谱) W MUZYCE SYMFONICZNEJ Z LAT 1950-1970: ASPEKTY HISTORYCZNE, MUZYKOLOGICZNE I WYKONAWCZE

Cheng Yunjia

aspirantka Katedry Teorii Muzyki
Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy imienia P.I. Czajkowskiego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0362-7912

Anotation. Autor artykułu po raz pierwszy wprowadza do krajowego obiegu naukowego trzy uderzające przykłady chińskiego programowego typu symfonicznego: utwory symfoniczne Dance of the Yao People („Taniec ludu Yao”) Liu Tieshana i Mao Yuana, Good News from Beijing to the Borderland Village („Dobra nowina z Pekinu do wsi”) Zheng Lu-Ma Hong-yeh i Spring Festiwal Overture (uwertura „Festiwal Wiosenny”) Li Huanzhi. Badaczka podejmuje próbę podkreślenia cech partytur orkiestrowych zapisanych w chińskiej notacji cyfrowej Jian-pu, a także jej interpretacji przez przedstawicieli współczesnej chińskiej szkoły kompozytorsko-performatywnej i dyrygentury z okresu drugiej połowy XX wieku-pierwszej trzeciej XX wieku: Peng Xiuwen, Peng Jiapeng, Chen Xieyang i Osmo Vänskä. Metodologia badania polega na wykorzystaniu holistycznych, systemowych, porównawczych i historycznych metod analizy muzykologicznej. Wyniki przeprowadzonych badań mogą przyczynić się do wzajemnego wzbogacenia kultur Wschodu i Zachodu, a także do uświadomienia sobie roli pisma muzycznego jako integralnej części sztuki muzycznej.
Keywords: Autor artykułu po raz pierwszy wprowadza do krajowego obiegu naukowego trzy uderzające przykłady chińskiego programowego typu symfonicznego: utwory symfoniczne Dance of the Yao People („Taniec ludu Yao”) Liu Tieshana i Mao Yuana, Good News from Beijing to the Borderland Village („Dobra nowina z Pekinu do wsi”) Zheng Lu-Ma Hong-yeh i Spring Festiwal Overture (uwertura „Festiwal Wiosenny”) Li Huanzhi. Badaczka podejmuje próbę podkreślenia cech partytur orkiestrowych zapisanych w chińskiej notacji cyfrowej Jian-pu, a także jej interpretacji przez przedstawicieli współczesnej chińskiej szkoły kompozytorsko-performatywnej i dyrygentury z okresu drugiej połowy XX wieku-pierwszej trzeciej XX wieku: Peng Xiuwen, Peng Jiapeng, Chen Xieyang i Osmo Vänskä. Metodologia badania polega na wykorzystaniu holistycznych, systemowych, porównawczych i historycznych metod analizy muzykologicznej. Wyniki przeprowadzonych badań mogą przyczynić się do wzajemnego wzbogacenia kultur Wschodu i Zachodu, a także do uświadomienia sobie roli pisma muzycznego jako integralnej części sztuki muzycznej.

FENOMEN MITU I MITOKRYTYKI W DYSKURSIE LITERATUROZNAWCZYM

Olesia Medvedchuk

aspirantka Katedry Historii Literatury Ukraińskiej, Teorii Literatury i Twórczości Literackiej
Instytutu Filologii Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6570-862X

Anotation. W artykule przeanalizowano poglądy różnych szkół mitokrytyki na pojęcie „mitu”, podkreślono główne koncepcyjne podejścia badawcze do badania tego zjawiska. Podsumowano i zdefiniowano podstawowe właściwości mitu, takie jak: niezależność chronotopowa, uniwersalność, potencjał interpretacyjny, połączenie rzeczywistości i irrealności, zbiorowości i indywidualności, metaforyczność, symboliczność, obecność treści sakralnych. Ponadto podkreślono główne elementy strukturalne myślenia neomitologicznego – mitologemę i mitemę, podjęto próbę wyraźnego rozróżnienia tych pojęć, wskazano ich cechy. Rozważono cechy neomitologizmu jako jednego z głównych stylów artystycznych literatury światowej XX-XXI w. i zidentyfikowano główne sposoby zapożyczania praw autorskich pierwotnych mitów. Podkreślono bliski związek neomitologizmu z psychologizmem, folklorem, symbolizmem, fantastyką i oniryzmem.
Keywords: W artykule przeanalizowano poglądy różnych szkół mitokrytyki na pojęcie „mitu”, podkreślono główne koncepcyjne podejścia badawcze do badania tego zjawiska. Podsumowano i zdefiniowano podstawowe właściwości mitu, takie jak: niezależność chronotopowa, uniwersalność, potencjał interpretacyjny, połączenie rzeczywistości i irrealności, zbiorowości i indywidualności, metaforyczność, symboliczność, obecność treści sakralnych. Ponadto podkreślono główne elementy strukturalne myślenia neomitologicznego – mitologemę i mitemę, podjęto próbę wyraźnego rozróżnienia tych pojęć, wskazano ich cechy. Rozważono cechy neomitologizmu jako jednego z głównych stylów artystycznych literatury światowej XX-XXI w. i zidentyfikowano główne sposoby zapożyczania praw autorskich pierwotnych mitów. Podkreślono bliski związek neomitologizmu z psychologizmem, folklorem, symbolizmem, fantastyką i oniryzmem.

ZAGADNIENIA ŚREDNIOWIECZNEJ ANNALISTYKI W BADANIACH L. BERKUTA

Andrii Nalivaiko

aspirant Katedry Historii Powszechnej
Odeskiego Narodowego Uniwersytetu imienia I.I. Miecznikowa (Odessa Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5518-6637

Anotation. Leonid Mykolaiovych Berkut (1879-1940) – wybitny ukraiński mediewista, doktor historii. Twórczość naukowca jest bardzo wieloaspektowa. Jednym z obszarów naukowych L. Berkuta było badanie historii pochodzenia i charakteru średniowiecznej annalistyki. Ten artykuł odzwierciedla pogląd L. Berkuta na pochodzenie i analizę średniowiecznych annałów. Dla ukraińskiego uczonego, średniowieczne annały pojawiają się stopniowo od prostych form do bardziej złożonych. L. Berkut, doskonale władając metodologią badań źródłowych, oferuje swój zestaw narzędzi naukowych do rozwiązywania problemów związanych z pochodzeniem średniowiecznej annalistyki.
Keywords: Leonid Mykolaiovych Berkut (1879-1940) – wybitny ukraiński mediewista, doktor historii. Twórczość naukowca jest bardzo wieloaspektowa. Jednym z obszarów naukowych L. Berkuta było badanie historii pochodzenia i charakteru średniowiecznej annalistyki. Ten artykuł odzwierciedla pogląd L. Berkuta na pochodzenie i analizę średniowiecznych annałów. Dla ukraińskiego uczonego, średniowieczne annały pojawiają się stopniowo od prostych form do bardziej złożonych. L. Berkut, doskonale władając metodologią badań źródłowych, oferuje swój zestaw narzędzi naukowych do rozwiązywania problemów związanych z pochodzeniem średniowiecznej annalistyki.

PRACOWNIE BIBLIOGRAFICZNE PROFESORA K.V. DUBNIAKA (1890-1948)

Svitlana Omelchenko

aspirantka
Narodowej Naukowej Biblioteki Rolniczej Narodowej Akademii Nauk Rolniczych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2531-6864

Anotation. Wywiad historyczny poświęcono badaniu wieloaspektowego dziedzictwa twórczego wybitnej postaci w historii nauk rolniczych i edukacji profesora Kostia Volodymyrovycha Dubniaka. Ustalono, że jest jednym z założycieli krajowej bibliografii rolniczej. Podkreślono jego rolę i wkład w rozwój branżowej bibliografii krytycznej w latach 20. XX w. w wymiarze ogólnoukraińskim. Przeprowadzono analizę treści osiągnięć naukowca, zbadano zakres jego poszukiwań naukowych i zbadano różnorodność przestrzeni intelektualnej. Uzupełniono informacje o biografii naukowej K.V. Dubniaka jako bibliografa. Zdefiniowano koncepcyjne idee naukowca i wytyczne metodologiczne. Dziedzictwo K.V. Dubniaka, w tym ponad 200 recenzji, jest cennym źródłem informacji do badania historii nauki i edukacji rolniczej. Pogłębiony został kierunek badań historyczno-naukowych nad powstawaniem i rozwojem bibliografii rolniczej na ziemiach ukraińskich.
Keywords: Wywiad historyczny poświęcono badaniu wieloaspektowego dziedzictwa twórczego wybitnej postaci w historii nauk rolniczych i edukacji profesora Kostia Volodymyrovycha Dubniaka. Ustalono, że jest jednym z założycieli krajowej bibliografii rolniczej. Podkreślono jego rolę i wkład w rozwój branżowej bibliografii krytycznej w latach 20. XX w. w wymiarze ogólnoukraińskim. Przeprowadzono analizę treści osiągnięć naukowca, zbadano zakres jego poszukiwań naukowych i zbadano różnorodność przestrzeni intelektualnej. Uzupełniono informacje o biografii naukowej K.V. Dubniaka jako bibliografa. Zdefiniowano koncepcyjne idee naukowca i wytyczne metodologiczne. Dziedzictwo K.V. Dubniaka, w tym ponad 200 recenzji, jest cennym źródłem informacji do badania historii nauki i edukacji rolniczej. Pogłębiony został kierunek badań historyczno-naukowych nad powstawaniem i rozwojem bibliografii rolniczej na ziemiach ukraińskich.

KSZTAŁTOWANIE SIĘ ŚWIATOPOGLĄDU NAUKOWEGO PROFESORA IRYNARCHA SZCZOGOLEWA (1873-1939)

Anastasiia Onyshchenko

aspirantka
Narodowej Naukowej Biblioteki Rolniczej Narodowej Akademii Nauk Rolniczych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3515-5777

Anotation. Wywiad historyczny poświęcony jest badaniu czynników, które wpłynęły na kształtowanie osobowości, kręgu zainteresowań naukowych wybitnego naukowca, pedagoga i organizatora doświadczalnej działalności rolniczej na Ukrainie profesora Irynarcha Szczogolewa. Baza źródłowa badań obejmuje szeroki zakres opublikowanych i niepublikowanych materiałów, jej podstawę stanowią niedostępne wcześniej dokumenty archiwalne i prace naukowe naukowca. Po raz pierwszy ujawniono szczegóły życia osobistego naukowca. Pogłębione i uzupełnione informacje biograficzne związane z latami nauki w szkołach średnich i wyższych. Udowodniono priorytet naukowca w tworzeniu teoretycznych i metodologicznych podstaw ukraińskiej nauki entomologicznej, rozwijaniu sprawy terminologicznej, wdrażaniu ruchu Oświatowego na początku XX wieku. Podkreślono aktywną pozycję społeczną I. Szczogolewa. Zbadano pierwsze kroki na ścieżce naukowej i pierwsze znaczące osiągnięcia.
Keywords: Wywiad historyczny poświęcony jest badaniu czynników, które wpłynęły na kształtowanie osobowości, kręgu zainteresowań naukowych wybitnego naukowca, pedagoga i organizatora doświadczalnej działalności rolniczej na Ukrainie profesora Irynarcha Szczogolewa. Baza źródłowa badań obejmuje szeroki zakres opublikowanych i niepublikowanych materiałów, jej podstawę stanowią niedostępne wcześniej dokumenty archiwalne i prace naukowe naukowca. Po raz pierwszy ujawniono szczegóły życia osobistego naukowca. Pogłębione i uzupełnione informacje biograficzne związane z latami nauki w szkołach średnich i wyższych. Udowodniono priorytet naukowca w tworzeniu teoretycznych i metodologicznych podstaw ukraińskiej nauki entomologicznej, rozwijaniu sprawy terminologicznej, wdrażaniu ruchu Oświatowego na początku XX wieku. Podkreślono aktywną pozycję społeczną I. Szczogolewa. Zbadano pierwsze kroki na ścieżce naukowej i pierwsze znaczące osiągnięcia.

WSCHODNIOEUROPEJSKIE NAZWY PÓR ROKU W SYSTEMIE LEKSYKALNOSEMANTYCZNYM JĘZYKA UKRAIŃSKIEGO

Yuliia Onyshchenko

aspirantka Wydziału Historii i Kultury Języka Ukraińskiego
Wołyński Uniwersytet Narodowy imienia Łesi Ukrainki (Łuck, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7212-2638

Anotation. W artykule na temat ukraińskich wschodniostepowych dialektów opisano nominacje pór roku i związanych z nimi pojęć i procesów, prześledzić charakterystyczne cechy obchodów niektórych świąt, a także znaki i wierzenia, które im towarzyszą. Należy zauważyć, że każda pora roku charakteryzuje obchody niektórych wydarzeń (jest to opisane w rozgałęzionych komentarzach respondentów). Zbadano nominacje zimy (jej początku; okresu, w którym zima staje się zimniejsza; przedłużającej się zimy itp.), wiosny (odwilży; znacznego ocieplenia zimą lub wczesną wiosną, co powoduje częściowe rozmrożenie śniegu, lodu; wiosenny okres czasu, kiedy śnieg topnieje, rzeki wypełniają się wodą, drogi psują się), lato (dobre, korzystne dla zbiorów; suche, bezdeszczowe), jesień i cechy obchodów Nowego Roku w starym stylu, Chrzestu Pańskiego, Święta Ofiarowania Pańskiego, Wielkanocy, Trójcy Świętej, trzech odmian święta Zbawiciela, święta Piotra i Pawła, Pokrowy, Andrzeja i tym podobne. Zidentyfikowane nazwy są najczęściej jednoskładnikowe, rzadziej wieloskładnikowe (głównie proste wyrażenia atrybutowe). Niektóre nazwy określające pory roku dostępne we współczesnym ukraińskim języku literackim o znaczeniu tożsamościowym są również znane w innych dialektach ukraińskich, w których mogą mieć różnice akcentowe, fonetyczne, słowotwórcze i semantyczne.
Keywords: W artykule na temat ukraińskich wschodniostepowych dialektów opisano nominacje pór roku i związanych z nimi pojęć i procesów, prześledzić charakterystyczne cechy obchodów niektórych świąt, a także znaki i wierzenia, które im towarzyszą. Należy zauważyć, że każda pora roku charakteryzuje obchody niektórych wydarzeń (jest to opisane w rozgałęzionych komentarzach respondentów). Zbadano nominacje zimy (jej początku; okresu, w którym zima staje się zimniejsza; przedłużającej się zimy itp.), wiosny (odwilży; znacznego ocieplenia zimą lub wczesną wiosną, co powoduje częściowe rozmrożenie śniegu, lodu; wiosenny okres czasu, kiedy śnieg topnieje, rzeki wypełniają się wodą, drogi psują się), lato (dobre, korzystne dla zbiorów; suche, bezdeszczowe), jesień i cechy obchodów Nowego Roku w starym stylu, Chrzestu Pańskiego, Święta Ofiarowania Pańskiego, Wielkanocy, Trójcy Świętej, trzech odmian święta Zbawiciela, święta Piotra i Pawła, Pokrowy, Andrzeja i tym podobne. Zidentyfikowane nazwy są najczęściej jednoskładnikowe, rzadziej wieloskładnikowe (głównie proste wyrażenia atrybutowe). Niektóre nazwy określające pory roku dostępne we współczesnym ukraińskim języku literackim o znaczeniu tożsamościowym są również znane w innych dialektach ukraińskich, w których mogą mieć różnice akcentowe, fonetyczne, słowotwórcze i semantyczne.

CZAJKA KOZACKA I OKRĘTOWNICTWO W ZLEWISKU MORZA CZARNEGO XVI-XVIII WIEKU

Viacheslav Sarychev

aspirant Katedry Krytyki Źródeł, Historiografii i Specjalnych Dyscyplin Historycznych Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego, starszy pracownik naukowy
Narodowego Rezerwatu „Chortyca” (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3176-878X

Anotation. W artykule omówiono podobieństwo tradycji okrętownictwa różnych narodów krajów zlewiska Morza Czarnego XVI-XVIII wieku. Ustalono, że w wyniku tego rozpowszechniło się wykorzystanie przez Imperium Osmańskie małych statków rzecznych i morskich. W szczególności były to czajki osmańskie w celu ochrony przed najazdami kozackimi ujść Dunaju i Dniepru. W tym samym czasie ewolucja czajek kozackich i sajek dunajskich miała miejsce w kierunku zwiększenia ich siły artyleryjskiej i uniwersalności z powodu konfrontacji ze statkami osmańskimi. Ten wzajemny wpływ był konsekwencją podobnych naturalnych warunków rozwoju przemysłu stoczniowego ludów zlewiska Morza Czarnego, a także trwałej militaryzacji życia pogranicza europejskiego. Pokazał wysoki poziom okrętownictwa narodów, które były w stanie postrzegać doświadczenia zewnętrzne, wzbogacał ich tradycje i stymulował rozwój różnych gałęzi gospodarki.
Keywords: W artykule omówiono podobieństwo tradycji okrętownictwa różnych narodów krajów zlewiska Morza Czarnego XVI-XVIII wieku. Ustalono, że w wyniku tego rozpowszechniło się wykorzystanie przez Imperium Osmańskie małych statków rzecznych i morskich. W szczególności były to czajki osmańskie w celu ochrony przed najazdami kozackimi ujść Dunaju i Dniepru. W tym samym czasie ewolucja czajek kozackich i sajek dunajskich miała miejsce w kierunku zwiększenia ich siły artyleryjskiej i uniwersalności z powodu konfrontacji ze statkami osmańskimi. Ten wzajemny wpływ był konsekwencją podobnych naturalnych warunków rozwoju przemysłu stoczniowego ludów zlewiska Morza Czarnego, a także trwałej militaryzacji życia pogranicza europejskiego. Pokazał wysoki poziom okrętownictwa narodów, które były w stanie postrzegać doświadczenia zewnętrzne, wzbogacał ich tradycje i stymulował rozwój różnych gałęzi gospodarki.

NEOLUDDYZM JAKO BARIERA DLA ROZWOJU SPOŁECZEŃSTWA OBYWATELSKIEGO NA UKRAINIE

Romana Myshok, Larysa Klymanska

Romana Myshok, aspirantka Katedry Socjologii i Pracy Socjalnej Uniwersytetu Narodowego „Politechnika Lwowska” (Lwów, Ukraina)
Larysa Klymanska, doktor nauk politycznych, profesor, profesor Katedry Socjologii i Pracy Socjalnej Uniwersytetu Narodowego „Politechnika Lwowska” (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2150-0920, ORCID ID: 0000-0002-3693-7503

Anotation. Artykuł poświęcono analizie „neoluddyzmu” jako zjawiska społecznego, cech jego typologii. W procesie przeglądu dostępnej literatury naukowej ujawniono, że neoluddyzm charakteryzuje się cechami odnoszącymi się do cech współczesnych kontrkultur. Zwraca się uwagę na odróżnienie neoluddyzmu od innych praktyk kontrkulturowych: antyglobalizmu, antykonsumeryzmu i pesymizmu internetowego. Przedstawiono porównanie luddyzmu – historycznie pierwszej formy ruchu antytechnologicznego i neoluddyzmu. W ramach artykułu rozważano odmiany neoluddyzmu: ekonomiczny, romantyczno-pastoralny, duchowo-ideologiczny i anarchiczny. Na podstawie tych gatunków ustalono i opisano dwa poziomy praktyk neoluddystycznych – poznawczych i czynnościowych, a także przedstawiono uogólnioną charakterystykę przyczyn pojawienia się praktyk neoluddystycznych we współczesnym społeczeństwie. Okazało się, że brak empirycznej i teoretycznej podstawy neoluddystycznych praktyk obywateli ukraińskich nie oznacza braku problemu negatywnego wpływu takiej kontrkultury na kształtowanie się społeczeństwa obywatelskiego na Ukrainie.
Keywords: Artykuł poświęcono analizie „neoluddyzmu” jako zjawiska społecznego, cech jego typologii. W procesie przeglądu dostępnej literatury naukowej ujawniono, że neoluddyzm charakteryzuje się cechami odnoszącymi się do cech współczesnych kontrkultur. Zwraca się uwagę na odróżnienie neoluddyzmu od innych praktyk kontrkulturowych: antyglobalizmu, antykonsumeryzmu i pesymizmu internetowego. Przedstawiono porównanie luddyzmu – historycznie pierwszej formy ruchu antytechnologicznego i neoluddyzmu. W ramach artykułu rozważano odmiany neoluddyzmu: ekonomiczny, romantyczno-pastoralny, duchowo-ideologiczny i anarchiczny. Na podstawie tych gatunków ustalono i opisano dwa poziomy praktyk neoluddystycznych – poznawczych i czynnościowych, a także przedstawiono uogólnioną charakterystykę przyczyn pojawienia się praktyk neoluddystycznych we współczesnym społeczeństwie. Okazało się, że brak empirycznej i teoretycznej podstawy neoluddystycznych praktyk obywateli ukraińskich nie oznacza braku problemu negatywnego wpływu takiej kontrkultury na kształtowanie się społeczeństwa obywatelskiego na Ukrainie.

TEORETYCZNE PODSTAWY KSZTAŁTOWANIA SIĘ I ROZWOJU SYSTEMU INNOWACJI W ENERGETYCE JAKO PRZESŁANKA DEKARBONIZACJI I EKOLOGIZACJI GOSPODARKI

Olena Trofymenko

kandydat nauk ekonomicznych, docent, docent Katedry Ekonomii i Przedsiębiorczości Międzynarodowego Uniwersytetu Finansów, docent Katedry Ekonomii Teoretycznej i Stosowanej
Narodowego Uniwersytetu Technicznego Ukrainy „Politechnika Kijowska imienia Igora Sikorskiego” (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2339-0377

Anotation. W artykule przeprowadzono analizę teoretycznych podstaw rozwoju systemu innowacji w dziedzinie energetyki. Określono podstawowe przesłanki wdrażania innowacji energetycznych, w szczególności potrzebę rozwiązania problemów klimatycznych, zwiększenia dostępu do dostępnej i bezpiecznej energii oraz innych zadań w ramach siódmego celu zrównoważonego rozwoju. Zdefiniowano podejścia do teoretycznego określenia istoty innowacji w energetyce. Ustalono, że wskazane jest zastosowanie właśnie systemowego podejścia do innowacyjnego rozwoju technologii w energetyce i zastosowanie pojęcia „system innowacji” w energetyce. Ustalono, że obecnie podstawą rozwoju systemu innowacji w sektorze energetycznym jest skupienie się na przyjazności dla środowiska i dekarbonizacji. Zidentyfikowano główne istniejące zalecenia i inicjatywy dekarbonizacyjne. Przeanalizowano istniejącą metodę zarządzania energią w zakresie stosowania teorii gier, podejścia do zarządzania energią w zakresie korzystania z koncepcji V2G opartej na teorii gier i konwencjach dla IoEV, non-kooperacyjnej gry Stackelberga, podejścia do cenotwórstwa. Zdefiniowano pojęcie energetycznego blockchainu. Zidentyfikowano główne przełomowe innowacyjne technologie w sektorze energetycznym.
Keywords: W artykule przeprowadzono analizę teoretycznych podstaw rozwoju systemu innowacji w dziedzinie energetyki. Określono podstawowe przesłanki wdrażania innowacji energetycznych, w szczególności potrzebę rozwiązania problemów klimatycznych, zwiększenia dostępu do dostępnej i bezpiecznej energii oraz innych zadań w ramach siódmego celu zrównoważonego rozwoju. Zdefiniowano podejścia do teoretycznego określenia istoty innowacji w energetyce. Ustalono, że wskazane jest zastosowanie właśnie systemowego podejścia do innowacyjnego rozwoju technologii w energetyce i zastosowanie pojęcia „system innowacji” w energetyce. Ustalono, że obecnie podstawą rozwoju systemu innowacji w sektorze energetycznym jest skupienie się na przyjazności dla środowiska i dekarbonizacji. Zidentyfikowano główne istniejące zalecenia i inicjatywy dekarbonizacyjne. Przeanalizowano istniejącą metodę zarządzania energią w zakresie stosowania teorii gier, podejścia do zarządzania energią w zakresie korzystania z koncepcji V2G opartej na teorii gier i konwencjach dla IoEV, non-kooperacyjnej gry Stackelberga, podejścia do cenotwórstwa. Zdefiniowano pojęcie energetycznego blockchainu. Zidentyfikowano główne przełomowe innowacyjne technologie w sektorze energetycznym.

AUTOPOJEZA JAKO CZYNNIK STRUKTUROGENEZY MEDIÓW SPOŁECZNOŚCIOWYCH

Hanna Sukharevska

kandydat nauk z komunikacji społecznej, starszy wykładowca Katedry Dziennikarstwa i Ukrainioznawstwa
Narodowego Uniwersytetu Gospodarki Wodnej i Zarządzania Przyrodą (Równe, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8938-7915

Anotation. Obecnie sieci społecznościowe zajmują większość przepływów informacji o ruchu internetowym, co więcej, ich interakcja ze środowiskiem zewnętrznym (innymi usługami internetowymi) zmienia cały system. W trakcie własnej strukturogenezy przestrzeń internetowa utworzyła szczególny rodzaj odległego systemu komunikacyjnego – sieć społecznościową. W związku z tym, w nurcie naszych badań, są one najbardziej interesujące, szczególnie interesująca jest tematyka specyfiki funkcjonowania tego systemu, jego zasady i prawa działania. Zmiana struktury sieci społecznościowych przestrzeni internetowej odbywa się poprzez kooperacyjny i wielokanałowy wpływ informacji na nie zarówno programistów, jak i samych użytkowników. Każdy z uczestników komunikacji z siecią społecznościową indywidualnie nie ma wyczerpującej wiedzy na temat sieci jako całości, podczas gdy skumulowana interakcja komunikacyjna wszystkich agentów zaangażowanych w autopojezę tworzy operacyjnie zamkniętą interakcję społeczną. Sieci społecznościowe przestrzeni internetowych są operacyjnie zamkniętymi połączeniami systemów społecznych i technologicznych, które mają złożoną strukturę i duże rezerwy na własną autopojetyczną reprodukcję. Oprócz wielu obiektów przestrzeni internetowej funkcją mediów społecznościowych jest zapewnienie komunikacji. Jednak w przeciwieństwie do innych systemów medialnych, sieci społecznościowe organizują się w wyniku uruchomienia autopojezy, która staje się ich trwałym stanem.
Keywords: Obecnie sieci społecznościowe zajmują większość przepływów informacji o ruchu internetowym, co więcej, ich interakcja ze środowiskiem zewnętrznym (innymi usługami internetowymi) zmienia cały system. W trakcie własnej strukturogenezy przestrzeń internetowa utworzyła szczególny rodzaj odległego systemu komunikacyjnego – sieć społecznościową. W związku z tym, w nurcie naszych badań, są one najbardziej interesujące, szczególnie interesująca jest tematyka specyfiki funkcjonowania tego systemu, jego zasady i prawa działania. Zmiana struktury sieci społecznościowych przestrzeni internetowej odbywa się poprzez kooperacyjny i wielokanałowy wpływ informacji na nie zarówno programistów, jak i samych użytkowników. Każdy z uczestników komunikacji z siecią społecznościową indywidualnie nie ma wyczerpującej wiedzy na temat sieci jako całości, podczas gdy skumulowana interakcja komunikacyjna wszystkich agentów zaangażowanych w autopojezę tworzy operacyjnie zamkniętą interakcję społeczną. Sieci społecznościowe przestrzeni internetowych są operacyjnie zamkniętymi połączeniami systemów społecznych i technologicznych, które mają złożoną strukturę i duże rezerwy na własną autopojetyczną reprodukcję. Oprócz wielu obiektów przestrzeni internetowej funkcją mediów społecznościowych jest zapewnienie komunikacji. Jednak w przeciwieństwie do innych systemów medialnych, sieci społecznościowe organizują się w wyniku uruchomienia autopojezy, która staje się ich trwałym stanem.

WSPÓŁDZIAŁANIE NARODOWEJ POLICJI UKRAINY Z INSTYTUCJAMI PAŃSTWOWYMI I POZARZĄDOWYMI W ZAKRESIE PRZECIWDZIAŁANIA PRZEMOCY ZE WZGLĘDU NA PŁEĆ: POJĘCIE, ZADANIA I ZASADY

Natalia Gridina

adiunkt Wydziału Organizacji Szkoleń Edukacyjno-Naukowych
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8499-074X

Anotation. W artykule dokonano naukowej analizy stanowisk naukowców dotyczących zrozumienia pojęcia „współdziałanie”, w celu dalszego wyjaśnienia zrozumienia współdziałania Narodowej Policji Ukrainy z instytucjami państwowymi i pozarządowymi w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć. Zaproponowano współdziałanie Narodowej Policji Ukrainy z instytucjami państwowymi i pozarządowymi w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć rozpatrywać jako określoną przepisami, uzgodnioną działalność uprawnionych jednostek Narodowej Policji Ukrainy, które realizują działania w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć i innych organów władzy państwowej, organów samorządu terytorialnego, ludności, terytorialnych hromad i organizacji społecznych, w celu zapewnienia przeciwdziałania przemocy za względu na płeć. Zasady współdziałania Narodowej Policji Ukrainy z instytucjami państwowymi i pozarządowymi w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć zaproponowano podzielić na dwie grupy – zasady ogólne (te, które dotyczą działalności Narodowej Policji Ukrainy i innych organów władzy państwowej) oraz specjalne (zasady, na których powinna opierać się działalność podmiotów bezpośrednio mających na celu zapobieganie i przeciwdziałanie przemocy ze względu na płeć).
Keywords: W artykule dokonano naukowej analizy stanowisk naukowców dotyczących zrozumienia pojęcia „współdziałanie”, w celu dalszego wyjaśnienia zrozumienia współdziałania Narodowej Policji Ukrainy z instytucjami państwowymi i pozarządowymi w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć. Zaproponowano współdziałanie Narodowej Policji Ukrainy z instytucjami państwowymi i pozarządowymi w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć rozpatrywać jako określoną przepisami, uzgodnioną działalność uprawnionych jednostek Narodowej Policji Ukrainy, które realizują działania w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć i innych organów władzy państwowej, organów samorządu terytorialnego, ludności, terytorialnych hromad i organizacji społecznych, w celu zapewnienia przeciwdziałania przemocy za względu na płeć. Zasady współdziałania Narodowej Policji Ukrainy z instytucjami państwowymi i pozarządowymi w zakresie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć zaproponowano podzielić na dwie grupy – zasady ogólne (te, które dotyczą działalności Narodowej Policji Ukrainy i innych organów władzy państwowej) oraz specjalne (zasady, na których powinna opierać się działalność podmiotów bezpośrednio mających na celu zapobieganie i przeciwdziałanie przemocy ze względu na płeć).

ROZWÓJ NAUKOWYCH POGLĄDÓW NA TEMAT IMMUNITETU SĘDZIOWSKIEGO W ORZECZNICTWIE EPOKI RADZIECKIEJ

Olena Drahnevych

aspirant
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych

ORCID ID: 0000-0003-3420-5402

Anotation. W pierwszych latach istnienia władzy radzieckiej zasada niezawisłości sędziów była formalnie uznawana przez kierownictwo republikańskie. Należy jednak stwierdzić, że w praktyce zarówno Ludowy Komisariat Sprawiedliwości Ukraińskiej SRR, jak i lokalne organy sprawiedliwości, a także organy partyjne regularnie ingerowały w działalność sądownictwa. W latach stalinowskiego reżimu totalitarnego sądy postępowały zgodnie z instrukcjami kierownictwa politycznego, pozostając mechanizmem, dzięki któremu władza chroniła się przed tymi, którzy jej zdaniem mogli stanowić dla niej zagrożenie. Oczywiście takie podejście podważało możliwość praktycznego przestrzegania immunitetów sędziowskich zapisanych w przepisach. Immunitet sędziowski nie mógł być w pełni zrealizowany i funkcjonował, dopóki nie był sprzeczny z interesami władzy radzieckiej i państwa. Nieodebraną przez radziecki system prawny pozostała również zasada nieusuwalności sędziów, której przestrzeganie zapewnia dodatkowe gwarancje przestrzegania immunitetu sędziowskiego. Tak więc twardy determinizm partyjno-komunistyczny, z wyłączeniem ostatnich lat istnienia ZSRR, przyczynił się do znacznej deformacji pojęcia immunitetów w statusie prawnym sędziów, w wielu przypadkach dewaluując ich znaczenie.
Keywords: W pierwszych latach istnienia władzy radzieckiej zasada niezawisłości sędziów była formalnie uznawana przez kierownictwo republikańskie. Należy jednak stwierdzić, że w praktyce zarówno Ludowy Komisariat Sprawiedliwości Ukraińskiej SRR, jak i lokalne organy sprawiedliwości, a także organy partyjne regularnie ingerowały w działalność sądownictwa. W latach stalinowskiego reżimu totalitarnego sądy postępowały zgodnie z instrukcjami kierownictwa politycznego, pozostając mechanizmem, dzięki któremu władza chroniła się przed tymi, którzy jej zdaniem mogli stanowić dla niej zagrożenie. Oczywiście takie podejście podważało możliwość praktycznego przestrzegania immunitetów sędziowskich zapisanych w przepisach. Immunitet sędziowski nie mógł być w pełni zrealizowany i funkcjonował, dopóki nie był sprzeczny z interesami władzy radzieckiej i państwa. Nieodebraną przez radziecki system prawny pozostała również zasada nieusuwalności sędziów, której przestrzeganie zapewnia dodatkowe gwarancje przestrzegania immunitetu sędziowskiego. Tak więc twardy determinizm partyjno-komunistyczny, z wyłączeniem ostatnich lat istnienia ZSRR, przyczynił się do znacznej deformacji pojęcia immunitetów w statusie prawnym sędziów, w wielu przypadkach dewaluując ich znaczenie.

ISTOTA I ZNACZENIE ETAPU POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO W ZASKARŻENIU AKTÓW ADMINISTRACYJNYCH W POSTĘPOWANIU ADMINISTRACYJNYM

Vitalii Kovrakh

adiunkt Wydziału Organizacji Szkoleń Edukacyjno-Naukowych
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9041-3551

Anotation. Celem artykułu jest ustalenie istoty i znaczenia etapu postępowania przygotowawczego w zaskarżeniu aktów administracyjnych w postępowaniu administracyjnym. W artykule, opierając się na analizie norm obowiązującego prawa i poglądów naukowych naukowców, przedstawiono charakterystykę postępowania przygotowawczego w zaskarżeniu aktów administracyjnych w postępowaniu administracyjnym. Uzasadnione jest, że sąd, realizując odpowiednie czynności procesowe i działania na etapie postępowania przygotowawczego, sprawdza możliwość pokojowego rozwiązania spornej sytuacji, zapewnia formułowanie faktycznej podstawy sprawy, określa przedmiot i granice udowodniania, zapewnia inne warunki niezbędne do jej obiektywnego, powtarzalnego i terminowego rozwiązania merytorycznego. Okazało się, że główną formą postępowania przygotowawczego w zaskarżeniu aktów administracyjnych, które są rozpatrywane zgodnie z zasadami postępowania przygotowawczego, jest posiedzenie wstępne.
Keywords: Celem artykułu jest ustalenie istoty i znaczenia etapu postępowania przygotowawczego w zaskarżeniu aktów administracyjnych w postępowaniu administracyjnym. W artykule, opierając się na analizie norm obowiązującego prawa i poglądów naukowych naukowców, przedstawiono charakterystykę postępowania przygotowawczego w zaskarżeniu aktów administracyjnych w postępowaniu administracyjnym. Uzasadnione jest, że sąd, realizując odpowiednie czynności procesowe i działania na etapie postępowania przygotowawczego, sprawdza możliwość pokojowego rozwiązania spornej sytuacji, zapewnia formułowanie faktycznej podstawy sprawy, określa przedmiot i granice udowodniania, zapewnia inne warunki niezbędne do jej obiektywnego, powtarzalnego i terminowego rozwiązania merytorycznego. Okazało się, że główną formą postępowania przygotowawczego w zaskarżeniu aktów administracyjnych, które są rozpatrywane zgodnie z zasadami postępowania przygotowawczego, jest posiedzenie wstępne.

KSZTAŁTOWANIE I WDRAŻANIE POLITYKI PUBLICZNEJ W SFERZE RELIGII I KOŚCIOŁA JAKO ELEMENT ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

Oleg Melnychuk

kandydat nauk prawnych

ORCID ID: 0000-0001-8988-1462

Anotation. artykuł poświęcono po pierwsze określeniu roli państwa w kształtowaniu relacji państwa i kościoła w zakresie wdrażania odpowiedniej polityki publicznej, a po drugie zrozumieniu roli podmiotów administracji publicznej w procesie kształtowania i wdrażania polityki publicznej w sferze religii i kościoła. Należy zauważyć, że państwo powinno zapewnić realizację prawa jednostki do wolności religijnej, tworząc sprzyjające warunki, a także państwo powinno chronić i bronić to prawo jednostki przed wszelkimi bezprawnymi ingerencjami lub ograniczeniami. Udowodniono, że proces tworzenia i wdrażania polityki publicznej w zarysie ma wiele problemów, które są nieodłączne zarówno dla krajów europejskich, jak i Ukrainy. Ustalono, że ustawodawstwo krajowe przewiduje dość szeroki zakres podmiotów, które kształtują i wdrażają politykę publiczną w sferze religii. Może to powodować nie tylko rozbieżności w podstawowych zasadach takiej polityki, ale także sprzeczności między modelem relacji państwa i kościoła, zapisanym w Konstytucji Ukrainy, a polityką, która jest wdrażana w praktyce przez wyżej wymienione organy państwowe.
Keywords: artykuł poświęcono po pierwsze określeniu roli państwa w kształtowaniu relacji państwa i kościoła w zakresie wdrażania odpowiedniej polityki publicznej, a po drugie zrozumieniu roli podmiotów administracji publicznej w procesie kształtowania i wdrażania polityki publicznej w sferze religii i kościoła. Należy zauważyć, że państwo powinno zapewnić realizację prawa jednostki do wolności religijnej, tworząc sprzyjające warunki, a także państwo powinno chronić i bronić to prawo jednostki przed wszelkimi bezprawnymi ingerencjami lub ograniczeniami. Udowodniono, że proces tworzenia i wdrażania polityki publicznej w zarysie ma wiele problemów, które są nieodłączne zarówno dla krajów europejskich, jak i Ukrainy. Ustalono, że ustawodawstwo krajowe przewiduje dość szeroki zakres podmiotów, które kształtują i wdrażają politykę publiczną w sferze religii. Może to powodować nie tylko rozbieżności w podstawowych zasadach takiej polityki, ale także sprzeczności między modelem relacji państwa i kościoła, zapisanym w Konstytucji Ukrainy, a polityką, która jest wdrażana w praktyce przez wyżej wymienione organy państwowe.

MIEJSCE KRAJOWEJ RADY DS. POLITYKI ANTYKORUPCYJNEJ W SYSTEMIE PODMIOTÓW PRZECIWDZIAŁANIA KORUPCJI

Oleksandr Oliinyk

student
Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-8783-1868

Anotation. W artykule, opierając się na analizie poglądów naukowych naukowców i norm obowiązującego ustawodawstwa, określono główne centralne i najwyższe organy władzy państwowej, które łącznie tworzą system podmiotów przeciwdziałających korupcji i kształtowaniu polityki antykorupcyjnej na Ukrainie. Przeanalizowano status prawny wszystkich trzech grup podmiotów przeciwdziałania korupcji w naszym państwie. Wyjaśniono znaczenie i specyfikę pracy Krajowej Rady ds. Polityki Antykorupcyjnej, a także sformułowano wniosek w sprawie jej miejsca w systemie organów przeciwdziałania korupcji.
Keywords: W artykule, opierając się na analizie poglądów naukowych naukowców i norm obowiązującego ustawodawstwa, określono główne centralne i najwyższe organy władzy państwowej, które łącznie tworzą system podmiotów przeciwdziałających korupcji i kształtowaniu polityki antykorupcyjnej na Ukrainie. Przeanalizowano status prawny wszystkich trzech grup podmiotów przeciwdziałania korupcji w naszym państwie. Wyjaśniono znaczenie i specyfikę pracy Krajowej Rady ds. Polityki Antykorupcyjnej, a także sformułowano wniosek w sprawie jej miejsca w systemie organów przeciwdziałania korupcji.

PROBLEMATYCZNE KWESTIE ZWIĄZANE Z UDZIAŁEM PROKURATORA W POSTĘPOWANIU CYWILNYM

Alona Olifir

aspirant Katedry Dyscyplin Cywilnoprawnych
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8460-2719

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu niektórych aspektów zaangażowania prokuratora w postępowanie cywilny. Autor uzasadnia, że instytucja udziału prokuratora w postępowaniu cywilnym w okresie reformowania organów prokuratury, choć nie uległa znaczącym zmianom, to jednak w postępowaniu egzekucyjnym budzi pewne trudności. W badaniu znaczna uwaga poświęcona jest określeniu statusu prokuratora w postępowaniu sądowym jeśli chodzi o reformę prokuratury, autor uzasadnia stanowisko, w którym w tym przypadku nie ma zastępstwa uczestnika postępowania, nie ma sukcesji, co eliminuje potrzebę wydawania jakichkolwiek decyzji procesowych. Autor wyraził stanowisko w sprawie błędnej realizacji przez sądy zamiany nazw uczestników postępowania sądowego w związku z reformą organów prokuratury. W artykule autor przeanalizował przepisy prawa procesowego dotyczące zakresu uprawnień prokuratora przy wykonywaniu reprezentacji interesów państwa w sądzie. Przez badacza rozpatrywana jest praktyka sądowa, która dotyczy ustalenia zasadności zaskarżenia przez prokuratora w postępowaniu odwoławczym i kasacyjnym orzeczeń sądowych w sprawach dotyczących roszczeń innych osób. Autor przedstawił wniosek o konieczności zmiany przepisów w celu zapewnienia jednakowego stosowania przepisów prawa.
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu niektórych aspektów zaangażowania prokuratora w postępowanie cywilny. Autor uzasadnia, że instytucja udziału prokuratora w postępowaniu cywilnym w okresie reformowania organów prokuratury, choć nie uległa znaczącym zmianom, to jednak w postępowaniu egzekucyjnym budzi pewne trudności. W badaniu znaczna uwaga poświęcona jest określeniu statusu prokuratora w postępowaniu sądowym jeśli chodzi o reformę prokuratury, autor uzasadnia stanowisko, w którym w tym przypadku nie ma zastępstwa uczestnika postępowania, nie ma sukcesji, co eliminuje potrzebę wydawania jakichkolwiek decyzji procesowych. Autor wyraził stanowisko w sprawie błędnej realizacji przez sądy zamiany nazw uczestników postępowania sądowego w związku z reformą organów prokuratury. W artykule autor przeanalizował przepisy prawa procesowego dotyczące zakresu uprawnień prokuratora przy wykonywaniu reprezentacji interesów państwa w sądzie. Przez badacza rozpatrywana jest praktyka sądowa, która dotyczy ustalenia zasadności zaskarżenia przez prokuratora w postępowaniu odwoławczym i kasacyjnym orzeczeń sądowych w sprawach dotyczących roszczeń innych osób. Autor przedstawił wniosek o konieczności zmiany przepisów w celu zapewnienia jednakowego stosowania przepisów prawa.

FENOMEN MOCY PRAWNEJ AKTÓW PRAWA MIĘKKIEGO KOMISJI UNII EUROPEJSKIEJ

Pavlo Otenko

aspirant Katedry Prawa Międzynarodowego
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3629-7008

Anotation. Artykuł naukowy poświęcono zagadnieniu mocy prawnej współczesnych aktów prawa miękkiego Komisji Unii Europejskiej. Autor podkreśla, że moc prawna aktów prawa miękkiego Komisji Europejskiej jest kompleksową koncepcją, która składa się z trzech różnych rodzajów efektów prawnych: tworzenia „utajonych” obowiązków dla odpowiednich adresatów, interpretacyjnych i praktycznych efektów prawnych. Biorąc pod uwagę ustaloną orzeczniczą praktykę Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w celu ustalenia prawdziwej mocy prawnej aktów prawa miękkiego Komisji Europejskiej, należy zastosować podejście, zgodnie z którym „treść aktu ma pierwszeństwo przed formą aktu”. Udowodniono, że akty prawa miękkiego Komisji UE mogą nakładać „utajone” obowiązki na państwa członkowskie poprzez definiowanie różnorodnych systemów nadzoru bezpośrednio w przepisach takich aktów. Autor zauważa, że akty prawa miękkiego Komisji UE mają również efekt interpretacyjny, który znajduje swoje zewnętrzne odzwierciedlenie w tworzeniu jednolitego podejścia do zrozumienia i egzekwowania przepisów traktatów UE i podstawowych aktów prawnych UE w ramach praworządności UE. Ustalono, że praktyczny efekt aktów prawa miękkiego Komisji UE przejawia się w ograniczaniu własnych uprawnień uznaniowych Komisji, a także pomaga państwom członkowskim, osobom prawnym i fizycznym uniknąć stosowania kar i inicjowanie postępowań sądowych.
Keywords: Artykuł naukowy poświęcono zagadnieniu mocy prawnej współczesnych aktów prawa miękkiego Komisji Unii Europejskiej. Autor podkreśla, że moc prawna aktów prawa miękkiego Komisji Europejskiej jest kompleksową koncepcją, która składa się z trzech różnych rodzajów efektów prawnych: tworzenia „utajonych” obowiązków dla odpowiednich adresatów, interpretacyjnych i praktycznych efektów prawnych. Biorąc pod uwagę ustaloną orzeczniczą praktykę Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w celu ustalenia prawdziwej mocy prawnej aktów prawa miękkiego Komisji Europejskiej, należy zastosować podejście, zgodnie z którym „treść aktu ma pierwszeństwo przed formą aktu”. Udowodniono, że akty prawa miękkiego Komisji UE mogą nakładać „utajone” obowiązki na państwa członkowskie poprzez definiowanie różnorodnych systemów nadzoru bezpośrednio w przepisach takich aktów. Autor zauważa, że akty prawa miękkiego Komisji UE mają również efekt interpretacyjny, który znajduje swoje zewnętrzne odzwierciedlenie w tworzeniu jednolitego podejścia do zrozumienia i egzekwowania przepisów traktatów UE i podstawowych aktów prawnych UE w ramach praworządności UE. Ustalono, że praktyczny efekt aktów prawa miękkiego Komisji UE przejawia się w ograniczaniu własnych uprawnień uznaniowych Komisji, a także pomaga państwom członkowskim, osobom prawnym i fizycznym uniknąć stosowania kar i inicjowanie postępowań sądowych.

MECHANIZM ZAPOBIEGANIA NAWROTOM PRZESTĘPSTWA W RAMACH REALIZACJI PROBACJI PENITENCJARNEJ NA UKRAINIE

Nadiia Perepichka

aspirant Wydziału Studiów Doktoranckich i Adiunktury
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0756-3653

Anotation. Znaczenie tego artykułu polega na tym, że przestępczość nawracająca zawsze zwraca na siebie uwagę, a mianowicie w naszych czasach na pierwszym miejscu jest zapewnienie bezpieczeństwa społeczeństwu przed szkodliwymi skutkami przestępczej nielegalnej działalności i zapobieganie nawrotowi przestępczości. Jest to złożony mechanizm, który wymaga jednoczesnego rozwiązania szeregu problemów w probacji penitencjarnej. Przestępczość nawracająca charakteryzuje się dość niestabilną sytuacją przestępstw, które nie są w pełni wyeliminowane w społeczeństwie i są głównym problemem. Artykuł poświęcono badaniu sposobów zapobiegania przestępczości nawracającej mających na celu naprawienie i resocjalizację skazanych oraz zmniejszenie wskaźnika przestępczości w procesie przeprowadzania probacji penitencjarnej na Ukrainie. Wyróżniono i przeanalizowano listę problematycznych kwestii, które powodują nawrót przestępstwa. W wyniku przeprowadzonych badań autor zaproponował mechanizm zapobiegania nawrotowi przestępstwa w procesie przeprowadzania probacji penitencjarnej na Ukrainie.
Keywords: Znaczenie tego artykułu polega na tym, że przestępczość nawracająca zawsze zwraca na siebie uwagę, a mianowicie w naszych czasach na pierwszym miejscu jest zapewnienie bezpieczeństwa społeczeństwu przed szkodliwymi skutkami przestępczej nielegalnej działalności i zapobieganie nawrotowi przestępczości. Jest to złożony mechanizm, który wymaga jednoczesnego rozwiązania szeregu problemów w probacji penitencjarnej. Przestępczość nawracająca charakteryzuje się dość niestabilną sytuacją przestępstw, które nie są w pełni wyeliminowane w społeczeństwie i są głównym problemem. Artykuł poświęcono badaniu sposobów zapobiegania przestępczości nawracającej mających na celu naprawienie i resocjalizację skazanych oraz zmniejszenie wskaźnika przestępczości w procesie przeprowadzania probacji penitencjarnej na Ukrainie. Wyróżniono i przeanalizowano listę problematycznych kwestii, które powodują nawrót przestępstwa. W wyniku przeprowadzonych badań autor zaproponował mechanizm zapobiegania nawrotowi przestępstwa w procesie przeprowadzania probacji penitencjarnej na Ukrainie.

GENEZA ROZWOJU REGULACJI PRAWNYCH DZIAŁALNOŚCI ADMINISTRACYJNO-JURYSDYKCYJNEJ SŁUŻBY DZIELNICOWYCH FUNKCJONARIUSZY POLICJI

Vladyslav Pinchuk

adiunkt Katedry Prawa Policyjnego
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2170-0838

Anotation. W artykule, na podstawie uogólnienia podejść do ogólnych kategorii teoretycznych, bezpośrednio związanych z przedmiotem badań, analizy aktów normatywnych, które tworzą genezę regulacji prawnej dzielnicowych funkcjonariuszy policji i poprzez wyodrębnienie z zakresu uprawnień określonych w aktach normatywnych, konkretnych funkcji tworzących działalność administracyjno-jurysdykcyjną, autor uzasadnił szereg wniosków. Tak, autor uzasadnia stanowisko, że działania administracyjno-jurysdykcyjne Narodowej Policji Ukrainy są określoną przez obowiązujące prawo procedurą postępowania z przestępstwami administracyjnymi przez uprawnionych do tego policjantów bez odwołania się do sądu. Autor, na podstawie analizy genezy rozwoju regulacji prawnych działalności administracyjno-jurysdykcyjnej służby dzielnicowych funkcjonariuszy policji, wykazał, że uprawnienia administracyjno-jurysdykcyjne są określone przez prawo Ukrainy w różnych aktach normatywnych i prawnych. Ustanowiony akt prawny, który w roku 2003 był jednym z pierwszych określających konkretny zakres uprawnień dzielnicowych funkcjonariuszy policji i ustanowił, między innymi, uprawnienia administracyjno-jurysdykcyjne dzielnicowych funkcjonariuszy, podsumował odrębne przepisy pośrednich aktów prawnych, i określono, w jakiej formie uprawnienia dzielnicowych funkcjonariuszy i funkcjonariuszy policji zostały znormalizowane w Instrukcji organizowania działalności dzielnicowych funkcjonariuszy Policji.
Keywords: W artykule, na podstawie uogólnienia podejść do ogólnych kategorii teoretycznych, bezpośrednio związanych z przedmiotem badań, analizy aktów normatywnych, które tworzą genezę regulacji prawnej dzielnicowych funkcjonariuszy policji i poprzez wyodrębnienie z zakresu uprawnień określonych w aktach normatywnych, konkretnych funkcji tworzących działalność administracyjno-jurysdykcyjną, autor uzasadnił szereg wniosków. Tak, autor uzasadnia stanowisko, że działania administracyjno-jurysdykcyjne Narodowej Policji Ukrainy są określoną przez obowiązujące prawo procedurą postępowania z przestępstwami administracyjnymi przez uprawnionych do tego policjantów bez odwołania się do sądu. Autor, na podstawie analizy genezy rozwoju regulacji prawnych działalności administracyjno-jurysdykcyjnej służby dzielnicowych funkcjonariuszy policji, wykazał, że uprawnienia administracyjno-jurysdykcyjne są określone przez prawo Ukrainy w różnych aktach normatywnych i prawnych. Ustanowiony akt prawny, który w roku 2003 był jednym z pierwszych określających konkretny zakres uprawnień dzielnicowych funkcjonariuszy policji i ustanowił, między innymi, uprawnienia administracyjno-jurysdykcyjne dzielnicowych funkcjonariuszy, podsumował odrębne przepisy pośrednich aktów prawnych, i określono, w jakiej formie uprawnienia dzielnicowych funkcjonariuszy i funkcjonariuszy policji zostały znormalizowane w Instrukcji organizowania działalności dzielnicowych funkcjonariuszy Policji.

PROBLEMY OCHRONY PRAW AUTORSKICH W ZAKRESIE OUTSOURCINGU

Daryna Prylypko

Absolwentka Katedry Własności Intelektualnej i Prawa Informacyjnego
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki

ORCID ID: 0000-0001-5619-6186

Anotation. Szybki rozwój branży IT wymaga szczególnej uwagi podczas właściwej ochrony praw własności intelektualnej do tych towarów. Kwestia globalnej ochrony programów komputerowych, oprogramowania i podobnych produktów pozostaje otwarta. Ochrona prawna programów komputerowych, oprogramowania i praktyki prawne krajów zagranicznych są kwestią sporną. Wraz z gwałtownym rozwojem sektora IT na świecie kwestie ochrony praw autorskich, patentowania i nieujawniania poufnych informacji stały się istotnymi kwestiami związanymi z działalnością zawodową, w tym outsourcingiem IT. Artykuł kompleksowo analizuje aktualny stan praw własności intelektualnej i praw autorskich w outsourcingu IT (na przykładzie programów komputerowych i oprogramowania). Na przykładzie Ukrainy analizowane są najczęstsze problemy w zakresie ochrony praw autorskich w sferze IT. W artykule przedstawiono przykłady sposobów doskonalenia ram regulacyjnych dotyczących ochrony praw autorskich specjalistów zajmujących się outsourcingiem IT. Podkreśla się, że istniejące mechanizmy i metody regulacji prawnych wolniej reagują na zmiany w outsourcingu IT niż najszybsze trendy na tym rynku na świecie.
Keywords: Szybki rozwój branży IT wymaga szczególnej uwagi podczas właściwej ochrony praw własności intelektualnej do tych towarów. Kwestia globalnej ochrony programów komputerowych, oprogramowania i podobnych produktów pozostaje otwarta. Ochrona prawna programów komputerowych, oprogramowania i praktyki prawne krajów zagranicznych są kwestią sporną. Wraz z gwałtownym rozwojem sektora IT na świecie kwestie ochrony praw autorskich, patentowania i nieujawniania poufnych informacji stały się istotnymi kwestiami związanymi z działalnością zawodową, w tym outsourcingiem IT. Artykuł kompleksowo analizuje aktualny stan praw własności intelektualnej i praw autorskich w outsourcingu IT (na przykładzie programów komputerowych i oprogramowania). Na przykładzie Ukrainy analizowane są najczęstsze problemy w zakresie ochrony praw autorskich w sferze IT. W artykule przedstawiono przykłady sposobów doskonalenia ram regulacyjnych dotyczących ochrony praw autorskich specjalistów zajmujących się outsourcingiem IT. Podkreśla się, że istniejące mechanizmy i metody regulacji prawnych wolniej reagują na zmiany w outsourcingu IT niż najszybsze trendy na tym rynku na świecie.

SPOŁECZNE UWARUNKOWANIA KRYMINALIZACJI NARUSZEŃ W ZAKRESIE STOSUNKÓW ROLNYCH NA UKRAINIE

Bohdana Semenyshyna-Fihol

studentka
Donieckiego Instytutu Prawnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy (Mariupol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0585-9944

Anotation. W artykule ustalono, że kryminalizacja jest procesem działania ustawodawcy w zakresie oceny indywidualnych form zachowań społecznie niebezpiecznych, co ma swoim skutkiem wprowadzenie do ustawy o odpowiedzialności karnej przepisów zakazujących określonych form tego zachowania. Przeprowadzono analizę społecznych uwarunkowań kryminalizacji naruszeń w zakresie stosunków rolnych na Ukrainie i podkreślono czynniki kryminalizacji, takie jak środowiskowe, ekonomiczne, prawne, organizacyjne, polityczne. Stwierdzono, że wyeliminowanie lub ograniczenie takich determinantów ma na celu zapobieganie wspomnianym społecznie niebezpiecznym ingerencjom. Łącznie stanowią one wystarczającą podstawę do uznania czynu za karalny i do dalszego legislacyjnego umocowania zakazów karno-prawnych w ustawie o odpowiedzialności karnej.
Keywords: W artykule ustalono, że kryminalizacja jest procesem działania ustawodawcy w zakresie oceny indywidualnych form zachowań społecznie niebezpiecznych, co ma swoim skutkiem wprowadzenie do ustawy o odpowiedzialności karnej przepisów zakazujących określonych form tego zachowania. Przeprowadzono analizę społecznych uwarunkowań kryminalizacji naruszeń w zakresie stosunków rolnych na Ukrainie i podkreślono czynniki kryminalizacji, takie jak środowiskowe, ekonomiczne, prawne, organizacyjne, polityczne. Stwierdzono, że wyeliminowanie lub ograniczenie takich determinantów ma na celu zapobieganie wspomnianym społecznie niebezpiecznym ingerencjom. Łącznie stanowią one wystarczającą podstawę do uznania czynu za karalny i do dalszego legislacyjnego umocowania zakazów karno-prawnych w ustawie o odpowiedzialności karnej.

ANALIZA HISTORYCZNO-PRAWNA POWSTAWANIA I ROZWOJU USTAWODAWSTWA W ZAKRESIE OPIEKI ZDROWOTNEJ POLICJANTÓW

Anatolii Smyk

aspirant
Charkowskiego Uniwersytetu Narodowego Spraw Wewnętrznych (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5148-4819

Anotation. Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy historyczno-prawnej powstawania i rozwoju ustawodawstwa w zakresie opieki zdrowotnej policjantów, a także scharakteryzowanie jego aktualnego stanu. W artykule na podstawie analizy poglądów naukowych naukowców przeprowadzono periodyzację historycznego rozwoju organów policyjnych na terytorium Ukrainy, a także legislacyjnych podstaw opieki zdrowotnej ich pracowników. Argumentuje się, że postępy w tej sprawie miały miejsce wraz z uzyskaniem niepodległości przez Ukrainę, gdy działalność organów ścigania i gwarancji ich pracy, w szczególności w sprawach opieki zdrowotnej, została znormalizowana przez dużą liczbę aktów prawnych o różnej mocy prawnej. Zaznaczono jednak, że proces rozwoju tego ustawodawstwa nie jest zakończony.
Keywords: Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy historyczno-prawnej powstawania i rozwoju ustawodawstwa w zakresie opieki zdrowotnej policjantów, a także scharakteryzowanie jego aktualnego stanu. W artykule na podstawie analizy poglądów naukowych naukowców przeprowadzono periodyzację historycznego rozwoju organów policyjnych na terytorium Ukrainy, a także legislacyjnych podstaw opieki zdrowotnej ich pracowników. Argumentuje się, że postępy w tej sprawie miały miejsce wraz z uzyskaniem niepodległości przez Ukrainę, gdy działalność organów ścigania i gwarancji ich pracy, w szczególności w sprawach opieki zdrowotnej, została znormalizowana przez dużą liczbę aktów prawnych o różnej mocy prawnej. Zaznaczono jednak, że proces rozwoju tego ustawodawstwa nie jest zakończony.

ZASADY PRAWA PODATKOWEGO PRZEZ PRYZMAT PRAKTYKI SĄDU NAJWYŻSZEGO

Yevhen Smychok

kandydat nauk prawnych, doktorant Katedry Prawa Finansowego
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7040-6223

Anotation. Artykuł poświęcono badaniu zasad prawa podatkowego, które uzyskały swoją konceptualizację na stanowiskach Sądu Najwyższego. Tak więc powyższe zasady autor warunkowo dzieli na dwa bloki. Do pierwszego bloku należą doktrynalne zasady prawa podatkowego. Zasady te nie uzyskują swojej bezpośredniej formalizacji w prawie podatkowym, ponieważ są uważane za przepisy źródłowe, które zostały sformułowane w ramach sądowej praktyki egzekwowania prawa. Do drugiego bloku należą zasady prawa podatkowego. Zasady te są zwięźle sformalizowane w ramach Kodeksu Podatkowego Ukrainy. Jednocześnie poszczególne przepisy prawa podatkowego mogą opierać się ideologicznie na źródłowych przepisach zasad prawa podatkowego.
Keywords: Artykuł poświęcono badaniu zasad prawa podatkowego, które uzyskały swoją konceptualizację na stanowiskach Sądu Najwyższego. Tak więc powyższe zasady autor warunkowo dzieli na dwa bloki. Do pierwszego bloku należą doktrynalne zasady prawa podatkowego. Zasady te nie uzyskują swojej bezpośredniej formalizacji w prawie podatkowym, ponieważ są uważane za przepisy źródłowe, które zostały sformułowane w ramach sądowej praktyki egzekwowania prawa. Do drugiego bloku należą zasady prawa podatkowego. Zasady te są zwięźle sformalizowane w ramach Kodeksu Podatkowego Ukrainy. Jednocześnie poszczególne przepisy prawa podatkowego mogą opierać się ideologicznie na źródłowych przepisach zasad prawa podatkowego.

BULLING – JEDEN Z CZYNNIKÓW POPEŁNIENIA SAMOBÓJSTWA

Yuliia Sudenko

adiunkt Katedry Psychologii Prawnej
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7188-5342

Anotation. W artykule przeanalizowano bulling jako czynnik popełnienia samobójstwa przez dzieci. Przedstawiono przykłady zapobiegania bullingu w zagranicznych krajach świata. Omówiono kwestie doprowadzenia do samobójstwa w prawie karnym; ujawniono kwestie samobójstwa. Zwrócono uwagę na znaczenie i potrzebę zapobiegania bullingu w środowisku edukacyjnym. Stwierdzono, że problem zapobiegania i profilaktyki samobójstwom nadal wymaga szczególnej uwagi i znalezienia sposobów rozwiązania. Opracowanie jasnych algorytmów w tym kierunku na wszystkich poziomach interakcji z dzieckiem poprawi jakość specjalistycznej opieki pedagogicznej, medycznej, psychologicznej i społecznej dla dzieci, które próbowały popełnić samobójstwo, i ułatwi zapobieganie powtarzającym się próbom samobójczym. Ponadto bardzo ważne w zapobieganiu samobójstwom jest zaangażowanie lekarza psychiatry i przeznaczenie przez niego terapii medycznej.
Keywords: W artykule przeanalizowano bulling jako czynnik popełnienia samobójstwa przez dzieci. Przedstawiono przykłady zapobiegania bullingu w zagranicznych krajach świata. Omówiono kwestie doprowadzenia do samobójstwa w prawie karnym; ujawniono kwestie samobójstwa. Zwrócono uwagę na znaczenie i potrzebę zapobiegania bullingu w środowisku edukacyjnym. Stwierdzono, że problem zapobiegania i profilaktyki samobójstwom nadal wymaga szczególnej uwagi i znalezienia sposobów rozwiązania. Opracowanie jasnych algorytmów w tym kierunku na wszystkich poziomach interakcji z dzieckiem poprawi jakość specjalistycznej opieki pedagogicznej, medycznej, psychologicznej i społecznej dla dzieci, które próbowały popełnić samobójstwo, i ułatwi zapobieganie powtarzającym się próbom samobójczym. Ponadto bardzo ważne w zapobieganiu samobójstwom jest zaangażowanie lekarza psychiatry i przeznaczenie przez niego terapii medycznej.

ZADANIA I FUNKCJE ADMINISTRACYJNO-PRAWNEGO MECHANIZMU DZIAŁALNOŚCI NARODOWEJ POLICJI UKRAINY

Vladyslav Sulatskyi

adiunkt Katedry Prawa Policyjnego
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1542-7209

Anotation. Autor zbadał autorskie podejścia do interpretacji zadań i funkcji administracyjno-prawnego mechanizmu działalności Narodowej Policji Ukrainy. Badania aparatu pojęciowego, który jest proponowany do dalszego stosowania w osiągnięciu celu tego artykułu, a mianowicie interpretacji pojęcia „mechanizm administracyjno-prawny” w związku z działalnością Narodowej Policji Ukrainy i ustalono, że mechanizmem administracyjno-prawnym jest kompleks obowiązujących przepisów prawa, składających się z uzgodnionych metod, sposobów, środków, umożliwiających prawidłowe zorganizowanie systemowego i spójnego funkcjonowania każdej instytucji prawa, jej branży w stosunkach z państwem. Określono podejścia do zrozumienia „zadań” i argumentowano, że zadaniem regulacji administracyjnoprawnych w działalności Narodowej Policji Ukrainy jest osiągnięcie niezbędnego dla dalszego funkcjonowania i rozwoju kraju i społeczeństwa, poziomu legalności, porządku publicznego w społeczeństwie. Udowodniono, że samo pojęcie „zadanie” pochodzi z kilku podstawowych elementów, które są nasycone, w tym definicjami. Dość często naukowcy podkreślają stanowisko w sprawie identyfikacji zadań i celów regulacji administracyjno-prawnych, dlatego kompleksowo zbadaliśmy odpowiednie zjawisko. Wyjaśniono istotę „funkcji”, podsumowano podejścia do kształtowania ich struktury i wyjaśniono niektóre z nich w kontekście artykułu naukowego. Stwierdzono, że przewidywanie konkretnych funkcji w ramach regulacji administracyjno-prawnych Narodowej Policji Ukrainy pozwala na wyszczególnienie i skierowanie działalności policyjnej, której celem jest zapewnienie praw i wolności osoby i obywatela, a także umożliwienie jak najskuteczniejszej realizacji zadań postawionych przed Narodową Policją Ukrainy.
Keywords: Autor zbadał autorskie podejścia do interpretacji zadań i funkcji administracyjno-prawnego mechanizmu działalności Narodowej Policji Ukrainy. Badania aparatu pojęciowego, który jest proponowany do dalszego stosowania w osiągnięciu celu tego artykułu, a mianowicie interpretacji pojęcia „mechanizm administracyjno-prawny” w związku z działalnością Narodowej Policji Ukrainy i ustalono, że mechanizmem administracyjno-prawnym jest kompleks obowiązujących przepisów prawa, składających się z uzgodnionych metod, sposobów, środków, umożliwiających prawidłowe zorganizowanie systemowego i spójnego funkcjonowania każdej instytucji prawa, jej branży w stosunkach z państwem. Określono podejścia do zrozumienia „zadań” i argumentowano, że zadaniem regulacji administracyjnoprawnych w działalności Narodowej Policji Ukrainy jest osiągnięcie niezbędnego dla dalszego funkcjonowania i rozwoju kraju i społeczeństwa, poziomu legalności, porządku publicznego w społeczeństwie. Udowodniono, że samo pojęcie „zadanie” pochodzi z kilku podstawowych elementów, które są nasycone, w tym definicjami. Dość często naukowcy podkreślają stanowisko w sprawie identyfikacji zadań i celów regulacji administracyjno-prawnych, dlatego kompleksowo zbadaliśmy odpowiednie zjawisko. Wyjaśniono istotę „funkcji”, podsumowano podejścia do kształtowania ich struktury i wyjaśniono niektóre z nich w kontekście artykułu naukowego. Stwierdzono, że przewidywanie konkretnych funkcji w ramach regulacji administracyjno-prawnych Narodowej Policji Ukrainy pozwala na wyszczególnienie i skierowanie działalności policyjnej, której celem jest zapewnienie praw i wolności osoby i obywatela, a także umożliwienie jak najskuteczniejszej realizacji zadań postawionych przed Narodową Policją Ukrainy.

PRAWA PIERWOKUPU WSPÓLNIKA SPÓŁKI Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ: WYBRANE ASPEKTY ICH REALIZACJI I OCHRONY

Maksym Sukhanov

asystent Katedry Własności Intelektualnej, Prawa Informacyjnego i Korporacyjnego Wydziału Prawa
Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu imienia Iwana Franki (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2562-6945

Anotation. W przepisach artykułu naukowego autor dokonuje analizy prawa i literatury naukowej dotyczącej prawa do pierwokupu udziału (jego części) innego wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który jest sprzedawany osobie trzeciej. Proponuje się pozbawienie wspólników prawa do włączenia do umowy korporacyjnej klauzuli o pozbawieniu wspólnika prawa do pierwokupu udziału innego wspólnika. Zwrócono uwagę na potrzebę ujednolicenia aktów prawnych dotyczących okresu przedawnienia z wystąpieniem do sądu z roszczeniami o ochronę praw do pierwszeństwa i pierwokupu wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością poprzez ustanowienie takiego terminu na trzy miesiące. Dodatkowo uzasadnione jest zaliczenie do umów zbycia udziału (jego części) w kapitale zakładowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością umowy barterowej i umowy darowizny.
Keywords: W przepisach artykułu naukowego autor dokonuje analizy prawa i literatury naukowej dotyczącej prawa do pierwokupu udziału (jego części) innego wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który jest sprzedawany osobie trzeciej. Proponuje się pozbawienie wspólników prawa do włączenia do umowy korporacyjnej klauzuli o pozbawieniu wspólnika prawa do pierwokupu udziału innego wspólnika. Zwrócono uwagę na potrzebę ujednolicenia aktów prawnych dotyczących okresu przedawnienia z wystąpieniem do sądu z roszczeniami o ochronę praw do pierwszeństwa i pierwokupu wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością poprzez ustanowienie takiego terminu na trzy miesiące. Dodatkowo uzasadnione jest zaliczenie do umów zbycia udziału (jego części) w kapitale zakładowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością umowy barterowej i umowy darowizny.

PRAWNE ASPEKTY WDROŻENIA ELASTYCZNEGO CZASU PRACY

Oleksii Tamozhanskyi

student Katedry Prawoznawstwa
Narodowego Wschodnioukraińskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wołodymyra Dala (Ługańsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1258-2722

Anotation. Artykuł poświęcono analizie wdrożenia elastycznego czasu pracy od momentu jego powstania do chwili obecnej. Elastyczność regulacji prawnych stosunków pracy oznacza zawieranie umów o pracę w niepełnym wymiarze godzin, z elastycznym czasem pracy, z pracownikami domowymi i zdalnymi itp. Stwierdzono, że obecnie stosowanie elastycznego czasu pracy powinno przyczynić się do najbardziej efektywnej organizacji produkcji i pracy, zwiększenia dyscypliny i zapewnienia najlepszej kombinacji ekonomicznych, społecznych i osobistych interesów pracowników z interesami produkcji. Z pracownikami pracującymi w elastycznym czasie pracy, nie jest konieczne zawarcie pisemnych umów o pracę, ponieważ art. 60 Kodeksu Ustaw o Pracy Ukrainy określa, że na czas zagrożenia rozprzestrzenianiem się epidemii, pandemii i/lub na czas zagrożenia o charakterze wojskowym, technogenicznym, naturalnym lub innym warunek o pracy zdalnej/pracy w domu i elastycznym czasie pracy można określić w zarządzeniu/rozporządzeniu pracodawcy bez pisemnej umowy o pracę zdalną/pracę w domu.
Keywords: Artykuł poświęcono analizie wdrożenia elastycznego czasu pracy od momentu jego powstania do chwili obecnej. Elastyczność regulacji prawnych stosunków pracy oznacza zawieranie umów o pracę w niepełnym wymiarze godzin, z elastycznym czasem pracy, z pracownikami domowymi i zdalnymi itp. Stwierdzono, że obecnie stosowanie elastycznego czasu pracy powinno przyczynić się do najbardziej efektywnej organizacji produkcji i pracy, zwiększenia dyscypliny i zapewnienia najlepszej kombinacji ekonomicznych, społecznych i osobistych interesów pracowników z interesami produkcji. Z pracownikami pracującymi w elastycznym czasie pracy, nie jest konieczne zawarcie pisemnych umów o pracę, ponieważ art. 60 Kodeksu Ustaw o Pracy Ukrainy określa, że na czas zagrożenia rozprzestrzenianiem się epidemii, pandemii i/lub na czas zagrożenia o charakterze wojskowym, technogenicznym, naturalnym lub innym warunek o pracy zdalnej/pracy w domu i elastycznym czasie pracy można określić w zarządzeniu/rozporządzeniu pracodawcy bez pisemnej umowy o pracę zdalną/pracę w domu.

PROBLEMATYCZNE KWESTIE PRZECIWDZIAŁANIA WSPÓLNOTOM PRZESTĘPCZYM

Oleh Tarasenko

kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Działalności Operacyjno-Poszukiwawczej
Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-3179-0143

Anotation. W artykule omówiono problematyczne kwestie, które mogą pojawić się w praktycznej działalności przy ustalaniu działań osób, które tworzą wspólnoty przestępcze i kierują nimi, proponowane sposoby ich rozwiązania. Przeprowadzono analizę norm prawa, według której kwalifikują się działania osób, które znajdują się w statusie podmiotów o wpływie przestępczym, podmiotów o podwyższonym wpływie przestępczym, wykonujących wpływ przestępczy. Stwierdzono, że istotne znaczenie dla możliwości pociągnięcia podmiotów przestępczych do odpowiedzialności ma: określenie w art. 28 Kodeksu Karnego Ukrainy formy współudziału „w ramach wspólnoty przestępczej”; obecność cech kwalifikujących w poszczególnych artykułach specjalnej części Kodeksu Karnego Ukrainy, a mianowicie: „popełnienie wykroczenia karnego przez osobę, która jest w statusie podmiotu (podwyższonego) wpływu przestępczego”, a także „popełnienie wykroczenia karnego przez uczestnika wspólnoty przestępczej”; określenie bezpośrednio w Kodeksie Karnym definicji terminów „osoba, która jest podmiotem zwiększonego wpływu przestępczego”, „osoba, która jest podmiotem wpływu przestępczego”; „wpływ przestępczy”; usunięcie z tekstu artykułów Kodeksu Karnego Ukrainy argotyzmów legitymizujących terminologię (a zatem ideologię) świata przestępczego w konstrukcji norm prawa; ustanowienie równej pozycji prawnej zarówno dla uczestników organizacji przestępczych, jak i dla uczestników wspólnot przestępczych – w zakresie możliwości zwolnienia z odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstw w składzie zorganizowanych formacji przestępczych w przypadku, gdy osoba zgłosiła podejrzenie utworzenia, udziału lub pomocy w działalności wspólnoty przestępczej.
Keywords: W artykule omówiono problematyczne kwestie, które mogą pojawić się w praktycznej działalności przy ustalaniu działań osób, które tworzą wspólnoty przestępcze i kierują nimi, proponowane sposoby ich rozwiązania. Przeprowadzono analizę norm prawa, według której kwalifikują się działania osób, które znajdują się w statusie podmiotów o wpływie przestępczym, podmiotów o podwyższonym wpływie przestępczym, wykonujących wpływ przestępczy. Stwierdzono, że istotne znaczenie dla możliwości pociągnięcia podmiotów przestępczych do odpowiedzialności ma: określenie w art. 28 Kodeksu Karnego Ukrainy formy współudziału „w ramach wspólnoty przestępczej”; obecność cech kwalifikujących w poszczególnych artykułach specjalnej części Kodeksu Karnego Ukrainy, a mianowicie: „popełnienie wykroczenia karnego przez osobę, która jest w statusie podmiotu (podwyższonego) wpływu przestępczego”, a także „popełnienie wykroczenia karnego przez uczestnika wspólnoty przestępczej”; określenie bezpośrednio w Kodeksie Karnym definicji terminów „osoba, która jest podmiotem zwiększonego wpływu przestępczego”, „osoba, która jest podmiotem wpływu przestępczego”; „wpływ przestępczy”; usunięcie z tekstu artykułów Kodeksu Karnego Ukrainy argotyzmów legitymizujących terminologię (a zatem ideologię) świata przestępczego w konstrukcji norm prawa; ustanowienie równej pozycji prawnej zarówno dla uczestników organizacji przestępczych, jak i dla uczestników wspólnot przestępczych – w zakresie możliwości zwolnienia z odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstw w składzie zorganizowanych formacji przestępczych w przypadku, gdy osoba zgłosiła podejrzenie utworzenia, udziału lub pomocy w działalności wspólnoty przestępczej.

SYSTEM PODSTAW ZABEZPIECZENIA PIENIĘŻNEGO ŻOŁNIERZY ZGODNIE Z PRAWEM UKRAINY

Oleksandr Udovenko

student Katedry Prawoznawstwa
Wschodnioukraińskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Wołodymyra Dala (Siewierodonieck, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1203-788X

Anotation. Artykuł poświęcono sformułowaniu aktualnej myśli naukowej dotyczącej kompleksu nowoczesnych podstaw zabezpieczenia pieniężnego żołnierzy na Ukrainie. Badane podstawy interpretowane są jako system wiążących i uzupełniających faktów o prawnie istotnej rzeczywistości realnej, których łączna obecność umożliwia naliczanie i wypłacanie zabezpieczenia pieniężnego żołnierza. Do obowiązkowych podstaw zabezpieczenia pieniężnego proponuje się zaliczenie: umowy o odbycie służby wojskowej; wykonywanie pracy przewidzianej w umowie lub zachowanie wierności Ojczyźnie w warunkach niemożności wykonania pracy. Dodatkowe podstawy badanego zabezpieczenia pieniężnego obejmują zestaw rzeczywistych okoliczności rzeczywistości, które są podstawą do naliczania i wypłacania dodatków, premii, w szczególności: specjalne warunki wykonywania pracy, wykonywanie określonych rodzajów pracy, pomyślne wykonanie zadania bojowego itp.
Keywords: Artykuł poświęcono sformułowaniu aktualnej myśli naukowej dotyczącej kompleksu nowoczesnych podstaw zabezpieczenia pieniężnego żołnierzy na Ukrainie. Badane podstawy interpretowane są jako system wiążących i uzupełniających faktów o prawnie istotnej rzeczywistości realnej, których łączna obecność umożliwia naliczanie i wypłacanie zabezpieczenia pieniężnego żołnierza. Do obowiązkowych podstaw zabezpieczenia pieniężnego proponuje się zaliczenie: umowy o odbycie służby wojskowej; wykonywanie pracy przewidzianej w umowie lub zachowanie wierności Ojczyźnie w warunkach niemożności wykonania pracy. Dodatkowe podstawy badanego zabezpieczenia pieniężnego obejmują zestaw rzeczywistych okoliczności rzeczywistości, które są podstawą do naliczania i wypłacania dodatków, premii, w szczególności: specjalne warunki wykonywania pracy, wykonywanie określonych rodzajów pracy, pomyślne wykonanie zadania bojowego itp.

METADANE JAKO ŹRÓDŁO INFORMACJI DOWODOWYCH W POSTĘPOWANIU CYWILNYM

Serhii Chvankin

kandydat nauk prawnych, docent, Prezes Kijowskiego Sądu Rejonowego miasta Odessy,
Przewodniczący Stowarzyszenia Sędziów Śledczych Ukrainy (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9800-854X

Anotation. W tym artykule naukowym ustalono istotę metadanych jako jednego z ważnych źródeł informacji dowodowych. Udowodniono, że metadane nie są odrębnym rodzajem dowodów elektronicznych, ale składnikiem dowodów elektronicznych, których cechy opisują. Przeanalizowano klasyfikacje metadanych dostępne w literaturze naukowej, zbadano niektóre rodzaje metadanych i zidentyfikowano cechy wykorzystania metadanych w postępowaniu sądowym w sprawach cywilnych.
Keywords: W tym artykule naukowym ustalono istotę metadanych jako jednego z ważnych źródeł informacji dowodowych. Udowodniono, że metadane nie są odrębnym rodzajem dowodów elektronicznych, ale składnikiem dowodów elektronicznych, których cechy opisują. Przeanalizowano klasyfikacje metadanych dostępne w literaturze naukowej, zbadano niektóre rodzaje metadanych i zidentyfikowano cechy wykorzystania metadanych w postępowaniu sądowym w sprawach cywilnych.

CECHY ZWOLNIENIA OD ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ W ZWIĄZKU Z POJEDNANIEM WINNY OFIARY

Ludmiła Krasnopolska

Sędzia okręgu Nowoarkangielskiego
Sąd Obwodu Kirowohradzkiego (Nowoarkangielsk, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-5709-3223

Anotation. W artykule rozważa się problematykę postrzegania zwolnienia od odpowiedzialności karnej w związku z pojednaniem sprawcy z pokrzywdzonym jako procedury czysto procesowej organów ścigania, jako alternatywy dla postępowania karnego i formy zakończenia postępowania karnego itp. Przewiduje się, że ze względu na skomplikowane uregulowanie procedury zwolnienia od odpowiedzialności karnej normami prawa karnego i karnego procesowego, tę instytucję prawną uznaje się za interdyscyplinarną. Zwrócono uwagę na zwolnienie od odpowiedzialności karnej w związku z pojednaniem sprawcy z ofiarą jako jeden ze środków w systemie wpływu prawa karnego. Ponieważ ustawa wyraźnie określa okoliczności (podstawy i przesłanki) zwolnienia od odpowiedzialności karnej w związku z pogodzeniem się sprawcy z pokrzywdzonym, stwierdza się, że sąd musi postanowić o umorzeniu postępowania karnego poprzez zwolnienie oskarżonego od odpowiedzialności karnej.
Keywords: W artykule rozważa się problematykę postrzegania zwolnienia od odpowiedzialności karnej w związku z pojednaniem sprawcy z pokrzywdzonym jako procedury czysto procesowej organów ścigania, jako alternatywy dla postępowania karnego i formy zakończenia postępowania karnego itp. Przewiduje się, że ze względu na skomplikowane uregulowanie procedury zwolnienia od odpowiedzialności karnej normami prawa karnego i karnego procesowego, tę instytucję prawną uznaje się za interdyscyplinarną. Zwrócono uwagę na zwolnienie od odpowiedzialności karnej w związku z pojednaniem sprawcy z ofiarą jako jeden ze środków w systemie wpływu prawa karnego. Ponieważ ustawa wyraźnie określa okoliczności (podstawy i przesłanki) zwolnienia od odpowiedzialności karnej w związku z pogodzeniem się sprawcy z pokrzywdzonym, stwierdza się, że sąd musi postanowić o umorzeniu postępowania karnego poprzez zwolnienie oskarżonego od odpowiedzialności karnej.

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW